Szerokość Łopaty Daniela Mierzy Się | \"Pokazała Mi Fuc*A\" - Czy Wiktoria Obraziła Daniela?

당신은 주제를 찾고 있습니까 “szerokość łopaty daniela mierzy się – \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Love Island. Wyspa Miłości 이(가) 작성한 기사에는 조회수 5,505회 및 좋아요 25개 개의 좋아요가 있습니다.

4. a.U łopataczy szerokość łopaty mierzy się po jej zewnętrznej krzywiźnie w najszerszym miejscu zwartej łopaty (bez uwzględniania odnóg), prostopadle do wewnętrznej krawędzi łopaty. I. 4.W okresie od 5 miesiąca do 26 miesiąca życia wiek daniela określa się na podstawie zakresu wymiany zębów mlecznych na stałe, a w późniejszym czasie według stopnia starcia zębów przedtrzonowych i trzonowych oraz koron siekaczy.Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niż u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z odnogami (sękami). Poroże daniela nie ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę.

Table of Contents

szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

아래 상세 동영상 보기

d여기에서 \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6 – szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

Wszystkie odcinki \”Love Island. Wyspa miłości\” znajdziecie tu: https://polsatgo.pl/wideo/love-island-wyspa-milosci/5025605/autoplay
https://www.polsat.pl/program/love-island-wyspa-milosci/
https://www.facebook.com/loveislandwyspamilosci/
https://www.instagram.com/loveislandwyspamilosci/
https://www.tiktok.com/@loveisland_wyspamilosci
Aplikacja: https://www.polsat.pl/news/2020-08-28/aplikacja-love-island-wyspa-milosci-pobierz-i-glosuj/
Polsat na YT: @Polsat
#Polsat #LoveIslandPolska6 #odcinek

szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Kryteria odstrzału danieli byków

1. Długość poroża mierzy się od dolnej krawędzi róży do najwyższego punktu zwartej łopaty. · 2. Długości oczniaków mierzy się od górnej krawędzi róży do czubka …

+ 여기에 더 보기

Source: zubr.szczecin.pl

Date Published: 1/2/2022

Akt prawny w sprawie sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów …

d) w przypadku poroża daniela: … a.U łopataczy szerokosc łopaty mierzy sie po jej zewnetrznej krzywiznie w najszerszym miejscu zwartej łopaty (bez …

+ 여기에 표시

Source: kkl52.pl

Date Published: 9/17/2021

Daniel

Jak dokonuje się wyceny łopat danieli · 1) średnia długość łopat mierzona od dolnej krawędzi róży po ich zewnętrznej stronie, przez środek łopat, do zatoki …

+ 여기에 더 보기

Source: wkl-osa.pl

Date Published: 11/11/2021

ZAŁĄCZNIK Nr 2 INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW

Wycena poroża daniela I.1. Długość poroża mierzy się od dolnej krawędzi róży do najwyższego punktu zwartej łopaty. Łopatowate wydłużenia uwzględnia się do …

+ 여기에 자세히 보기

Source: docplayer.pl

Date Published: 12/3/2022

Daniel (Dama dama) – strona Koła Łowieckiego NR 240

Długość tropu wynosi 7-8 cm, a szerokość 5-5,5 cm. … Na wycenę łopat danieli składają się: I. Pomiary [w cm] 1) średnia długość łopat mierzona od dolnej …

+ 여기에 표시

Source: www.wklrybitwa.pl

Date Published: 8/26/2022

Ko o owieckie HUBERTUS 11 w Lublinie – daniel

łyżki. Później stopniowo rozwijającą się na szerokość i grubość. Najlepsze łopaty daniel byk nasadza około 10 roku życia. Później mamy doczynienia ze zjawiskiem …

+ 여기에 보기

Source: www.hubertus11.pl

Date Published: 11/1/2022

kryteria wyceny – Oręż dzika – PZŁ SUWAŁKI

I Pomiary · Długość szabel mierzy się wzdłuż ich zewnętrznej krzywizny w centymetrach z dokładnością do 1 mm. · Szerokość szabli mierzy się w najszerszym miejscu …

+ 여기에 더 보기

Source: www.pzl.suwalki.pl

Date Published: 11/13/2021

Sprawdź swoją wiedzę4 – Pobierz pdf z Docer.pl

… stałe: Szerokość łopaty daniela mierzy się: Czas rozpoczęcia i zakończenia rykowiska u jelenia szlachetnego zależy od wielu czynników, …

+ 더 읽기

Source: docer.pl

Date Published: 7/23/2021

주제와 관련된 이미지 szerokość łopaty daniela mierzy się

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

주제에 대한 기사 평가 szerokość łopaty daniela mierzy się

Author: Love Island. Wyspa Miłości
Views: 조회수 5,505회
Likes: 좋아요 25개
Date Published: 2022. 9. 11.
Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=ejNUX5JuRKc

Jak rozpoznać wiek danieli?

W okresie od 5 miesiąca do 26 miesiąca życia wiek daniela określa się na podstawie zakresu wymiany zębów mlecznych na stałe, a w późniejszym czasie według stopnia starcia zębów przedtrzonowych i trzonowych oraz koron siekaczy.

Jak wygląda poroże daniela?

Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niż u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z odnogami (sękami). Poroże daniela nie ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę.

Co ile Daniele zrzucają poroże?

Tyki są zwykle wycierane niejednocześnie lecz w 2-3 dniowym odstępie czasu. Tak jak i wszystkie inne jeleniowate, tak i daniel zrzuca poroże.

Jak nazywa się poroże daniela?

U niektórych gatunków (łoś, daniel) poroże nazywane jest od swojego kształtu łopatami. Samce wykształcające takie poroże nazywane są w gwarze myśliwskiej łopataczami.

Czy daniel jest większy od jelenia?

Jest mniejszy od jelenia, ale większy od sarny. Samce danieli (byki) wykształcają poroże złożone z łopatowato rozszerzających się ku górze tyk, które wiosną są zrzucane.

Jak długo żyją daniele?

Daniele osiągają dojrzałość płciową w drugim lub trzecim roku życia, jednak młode byki na ogół nie biorą udziału w rozrodzie. W naturze daniele żyją 20 do 25 lat, a w hodowlach – do 30 lat.

Jak określić moc łopat daniela?

Wycena poroża daniela

Długość poroa mierzy się od dolnej krawędzi róy do najwyszego punktu zwartej łopaty. Łopatowate wydłuenia uwzględnia się do pomiaru długości, jeeli ich największa szerokość stanowi połowę pomiaru największej pełnej szerokości łopaty.

Jak wysoko skacze daniel?

Daniel zręcznością, szybkością i siłą skoku ustępuje jeleniowi. W ucieczce skacze, odbijając się jednocześnie czterema badylami, przy czym podnosi wysoko kwiat. Potrafi przeskakiwać przeszkody o wysokości 2 metrów, dobrze pływa – choć nigdy nie tarza się w błocie.

Jak rozpoznać daniela?

Umaszczenie daniela charakteryzuje się dużą zmiennością ubarwienia. Normalnie jest czerwonawo-brunatne z białymi plamami ułożonymi w podłużnych rzędach. Zimą zmienia kolor na ciemnopopielate z niewyraźnymi plamami. Wzdłuż grzbietu biegnie ciemna smuga.

Co ma daniel na glowie?

Poroże to ma dwie odnogi, oczną i opierak, a tyki mają różę. Drugie poroże zrzucane jest w końcu kwietnia. Trzecie poroże, nakładane w czwartym roku życia, budowane jest do sierpnia, noszone do kwietnia-maja.

Co mogą jeść daniele?

Żywienie. Letnia dieta danieli to głównie trawa, krzewy i kora drzew. Przysmakiem są żołędzie i kasztany. Zimą zwierzęta żywione są zbożem, sianem, sianokiszonką, a dodatkowo słomą, burakami i warzywami.

Ile danieli na 1 ha?

Im lepsze warunki tym intensywniejsza może być produkcja. Należy pamiętać, że obsada nie może przekroczyć 15 szt. na 1 ha. Procent wcieleń u danieli może wynosić do 95%, wymiana byków co 4 lata, remont stada około 5- 10% łań.

Ile Daniele chodzą w ciąży?

Rozród: Dojrzałość płciową osiągają łanie w wieku 16 miesięcy. Ruja ma miejsce w październiku. Ciąża trwa około 230 dni. W czerwcu lub lipcu łania rodzi jedno, bardzo rzadko dwa młode.

Ile waży cielę daniela?

Cielęta przychodzą na świat od przełomu kwietnia i maja do końca lipca, jednak pojedyncze łanie potrafią jednak wydać na świat cielęta nawet do końca sierpnia. Najczęściej na świat przychodzi jedno cielę ale czasami zdarza się że rodzą się bliźniaki lub trojaczki. Cielę waży około dwóch trzech kilogramów.

Ile waży daniel?

Jak wysoko skacze daniel?

Czym różni się sarna od daniela?

Daniel jest mniejszy od jelenia, a większy od sarny, ciało ma krępe i silne. Grzbiet wznosi się lekko ku tyłowi. Masa dorosłego byka wynosi pomiędzy 60 a 80 kg, wyjątkowo może dochodzić do 100 kg. Łania jest znacznie lżejsza.

Kryteria odstrzału danieli byków

Wycena poroża daniela I.1. Długość poroża mierzy się od dolnej krawędzi róży do najwyższego punktu zwartej łopaty. Łopatowate wydłużenia uwzględnia się do pomiaru długości, jeżeli ich największa szerokość stanowi połowę pomiaru największej pełnej szerokości łopaty.

I.2. Długości oczniaków mierzy się od górnej krawędzi róży do czubka odnogi.

I.3. Długości łopat mierzy się po zewnętrznej krzywiźnie od tego miejsca, w którym się tyki zaczynają poszerzać, do najwyższego punktu zwartej łopaty. Jeżeli górny obwód tyki jest mniejszy niż 130 % wartości obwodu dolnego, przesuwa się miarkę ku łopacie tak, aby osiągnąć pomiar obwodu o 1 cm większy, i od tego miejsca rozpoczyna się pomiar długości łopaty. Jeżeli górny obwód przekracza 130 % wartości obwodu dolnego, początek pomiaru długości łopat stanowi punkt przecięcia osi opieraka i tyki.

I.4. Szerokość łopat mierzy się w ten sposób, że zalicza się połowę pomiaru obwodu łopaty w najszerszym jej miejscu bez sęków i wyrostków.

I.5. Bez wyjaśnień.

I.6. Obwód dolny tyki mierzy się w najcieńszym miejscu pomiędzy oczniakiem a opierakiem.

I.7. Obwód górny tyki mierzy się w najcieńszym miejscu pomiędzy opierakiem i łopatą. Jeżeli wartość tego pomiaru mieści się w granicach do 130 % wartości pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza się ją w całości do wyceny. Jeżeli natomiast przekroczy ona 130 % pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza się do wyceny tylko 130 % wartości dolnego obwodu tyki. Jeżeli na tyce brakuje opieraka, to pomiaru dokonuje się między oczniakiem a łopatą w najcieńszym miejscu, a wynik tego pomiaru przyjmuje się za dolny i za górny obwód tyki.

I.8. Ustalenie masy poroża z krótko przyciętą czaszką i kością nosową powinno nastąpić co najmniej trzy miesiące po pozyskaniu. Przy porożach z pełną czaszką bez żuchwy należy potrącić 250 g i odpowiednio mniej przy odcięciu części czaszki.

II.1. Ubarwienie:

a) żółtawe lub sztucznie barwione 0 pkt,

b) szare lub brązowe 1 pkt,

c) brązowe do czarnego 2 pkt.

II.2. Sęki na łopatach. Uwzględnia się tylko sęki na łopatach, które osiągają co najmniej 2 cm. Wyceny sęków dokonuje się w następujący sposób:

Jednostronnie Obustronnie

Krawędzie łopat ze skąpą ilością krótkich sęków 0 pkt 0 pkt

Sęki na 1/3 krawędzi łopaty 1 pkt 2 pkt

Sęki na 2/3 krawędzi łopaty 2 pkt 4 pkt

Sęki na całej dolnej krawędzi łopaty łącznie z ostrogą 3 pkt 6 pkt II.3. Moc, kształt i regularność:

z przewidzianych 5 pkt, 3 pkt dotyczą mocy łopat, a 2 pkt – ich kształtu i regularności.

Liczba punktów za moc zależna jest od masy poroża:

a) 2,75-3,00 kg – 1 pkt,

b) 3,01-3,25 kg – 2 pkt,

c) 3,26 kg i więcej – 3 pkt.

III.1. Potrącenia za niedostateczną rozłogę:

a) poniżej 85 % średniej długości poroża 1 pkt,

b) poniżej 80 % średniej długości poroża 2 pkt,

c) poniżej 75 % średniej długości poroża 3 pkt,

d) poniżej 70 % średniej długości poroża 4 pkt,

e) poniżej 65 % średniej długości poroża 5 pkt,

f) poniżej 60 % średniej długości poroża 6 pkt.

III.2. Wadliwe łopaty:

Jednostronnie Obustronnie

wyburzone, rombowe lub trójkątne 1-3 pkt 2-6 pkt

rozdwojone 2-4 pkt 4-8 pkt

rozstrzępione 3-5 pkt 6-10 pkt

szablaste 4-5 pkt 8-10 pkt

III.3. Wadliwe krawędzie łopat. Za wadliwe uznaje się np. gładkie albo zmurszałe krawędzie łopat.

III.4. Niedostateczna równomierność. Za niedostateczną równomierność uznaje się między innymi nierównomierne ustawienie tyk, nierównomierną długość poroża, różnice w długości oczniaków i opieraków.

Elementy wyceny Pomiar Suma Średnia Czynnik Punktacja 1. Długość poroża w cm lewa strona 0,5 prawa strona 2. Długość oczniaków w cm lewego 0,25 prawego I. Pomiar 3. Długość łopat w cm lewej 1,0 prawej 4. Szerokość łopat w cm lewej 1,5 prawej 5. Obwody róż w cm lewej 1,0 prawej 6. Obwód dolny tyki lewej w cm x x 1,0 Obwód dolny tyki prawej w cm x x 1,0 7. Obwód górny tyki lewej w cm x x 1,0 Obwód górny tyki prawej w cm x x 1,0 8. Masa poroża w kg (netto) x x 2,0 Suma punktów pomiarowych 1. Ubarwienie 0-2 pkt II. Dodatki 2. Sęki na łopatach 0-6 pkt 3. Moc, kształt, regularność 0-5 pkt Suma punktów dodatkowych 1. Niedostateczna rozłoga 0-6 pkt 2. Wadliwe łopaty 0-10 pkt III. Potrącenia 3. Wadliwe krawędzie łopat 0-2 pkt 4. Niedostateczna równomierność 0-6 pkt Suma punktów ujemnych Wycena ostateczn Medal ztoty od 180,00 pkt w górę Medal srebrny 170,00 – 179,99 Medal brazowy 160,00 – 169,99

Akt prawny w sprawie sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich

Nazwa aktu prawnego: Rozporządzenie Ministra Środowiska

W sprawie: sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich

Status aktu prawnego: obowiązujący

Data uchwalenia: 19.05.2005 r.

Data wejścia w życie: 01.06.2005 r.

Data uchylenia:

Na podstawie art. 42e ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:

§ 1

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o trofeach łowieckich, rozumie się przez to:

poroże łosia; poroże jelenia szlachetnego; poroże jelenia sika; poroże daniela; poroże sarny; ślimy muflona; oręż dzika; czaszkę lisa; czaszkę jenota; czaszkę borsuka.

§ 2

Trofea łowieckie, o których mowa w § 1 pkt 1-6, podlegają wycenie wstępnej i ostatecznej, z zastrzeżeniem § 5 i 6. Trofea łowieckie, o których mowa w § 1 pkt 7-10, podlegać mogą wyłącznie wycenie ostatecznej, dokonywanej na wniosek posiadacza trofeum.

§ 3

Wyceny wstępnej trofeów łowieckich dokonują komisje, o których mowa w art. 42d ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie, podczas dokonywania oceny zgodności odstrzału z zasadami selekcji osobniczej.

§ 4

Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofeów łowieckich, o których mowa w § 1 pkt 1-5, uwzględnia się ich formę oraz masę. Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofeum łowieckiego, o którym mowa w § 1 pkt 6, uwzględnia się jedynie jego formę. Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofea łowieckie dzieli się na: trofea łowieckie, które spełniają łącznie następujące wymagania: a) w przypadku poroża łosia: forma poroża – łopatacz, badylarz, masa poroża – co najmniej 6 kg brutto,

b) w przypadku poroża jelenia szlachetnego: forma poroża – wszystkie formy, z wyjątkiem szpicaków, szydlarzy, widłaków, myłkusów i perukarzy, masa poroża – co najmniej 5,5 kg brutto,

c) w przypadku poroża jelenia sika: forma poroża – wszystkie formy, z wyjątkiem szpicaków, szydlarzy, widłaków, myłkusów i perukarzy, masa poroża – co najmniej 2 kg brutto,

d) w przypadku poroża daniela: forma poroża – łopatacz, masa poroża – co najmniej 2,6 kg brutto,

e) w przypadku poroża sarny: forma poroża – szóstak i wyższe, masa poroża – co najmniej 0,43 kg brutto,

f) w przypadku ślimów muflona: ślimy o prawidłowym rozwoju;

trofea łowieckie pozostałe. Przez masę poroża brutto rozumie się masę poroża z czaszką, bez żuchwy.

§ 5

Jeżeli od pozyskania zwierzyny upłynęły co najmniej trzy miesiące, można zrezygnować z dokonywania wyceny wstępnej i dokonać od razu wyceny ostatecznej.

§ 6

Nie dokonuje się wyceny ostatecznej trofeów łowieckich, o których mowa w § 4 ust. 3 pkt 2.

§ 7

Wyceny ostatecznej dokonuje się nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od pozyskania zwierzyny.

§ 8

Wyceny ostatecznej dokonują komisje powołane przez Polski Związek Łowiecki.

§ 9

Wyceny ostatecznej dokonuje się w oparciu o kryteria Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 10

Wyceny ostatecznej dokonuje się zgodnie z instrukcją wyceny, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 11

Punktacja uzyskana w wyniku dokonanej wyceny ostatecznej służy do kwalifikowania trofeów łowieckich jako: medalowych: a) złotomedalowych,

b) srebrnomedalowych,

c) brązowomedalowych; pozostałych. Liczbę punktów niezbędną do zakwalifikowania trofeum łowieckiego jako złotomedalowe, srebrnomedalowe albo brązowomedalowe trofeum łowieckie określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 12

W przypadku złotomedalowych trofeów łowieckich jest możliwa weryfikacja wyceny ostatecznej. Weryfikacji wyceny ostatecznej dokonuje komisja powoływana przez Międzynarodową Radę Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny. Weryfikacji wyceny ostatecznej dokonuje się jednorazowo.

§ 13

Trofea łowieckie, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 1, są ewidencjonowane w Centralnym Rejestrze Trofeów, zwanym dalej “rejestrem”. Rejestr jest prowadzony przez Polski Związek Łowiecki. W rejestrze ujawnia się informacje o trofeach łowieckich zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 14

Za rekordowe trofeum łowieckie uznaje się trofeum łowieckie zwierzyny pozyskanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które uzyskało, w wyniku dokonanej wyceny ostatecznej, jedną z sześciu najwyższych dla danego gatunku punktacji, bez względu na rok pozyskania.

§ 15

Polski Związek Łowiecki gromadzi informacje o aktualnym miejscu przechowywania rekordowego trofeum łowieckiego.

§ 16

Rekordowe trofea łowieckie mogą być wywożone za granicę jedynie w celu eksponowania ich na wystawach specjalistycznych.

§ 17

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁACZNIK Nr 2: INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW

Wycena poroża łosia

I.1. Obwód tyki nosnej mierzy sie w najweższym miejscu powyżej róży.

I.2. Rozłoge stanowi najwieksza odległosc pomiedzy czubkami najbardziej od siebie oddalonych i odpowiadajacych sobie odnóg.

I.3. Długosc poroża mierzy sie po zewnetrznej krzywiznie rosoch, od czubka najdalej wystajacej odnogi przedniej czesci rosoch do czubka najwyższej sterczacej odnogi górnej czesci rosoch.

I.4.a.U łopataczy szerokosc łopaty mierzy sie po jej zewnetrznej krzywiznie w najszerszym miejscu zwartej łopaty (bez uwzgledniania odnóg), prostopadle do wewnetrznej krawedzi łopaty.

I.4.b.U badylarzy obwody odnóg mierzy sie dokładnie w połowie ich długosci; do wyceny uwzglednia sie obwody najwyżej pieciu dłuższych odnóg na każdej tyce.

I.5. Srednia długosc odnóg zalicza sie nastepujaco:

a) u łopataczy poniżej 5 cm – 0 pkt, długosc zas od 5 cm wzwyż mnoży sie przez 1, jednak maksymalna liczba punktów nie może przekraczac 15,

b) u badylarzy srednia długosc odnóg mnoży sie przez 1.

I.6. Liczbe odnóg zalicza sie łopataczom po 1 pkt za każda odnoge powyżej 10, badylarzom po 1 pkt za każda odnoge, lecz nie wiecej niż za piec odnóg na każdej tyce.

II.1.Za znaczne różnice w długosci odnóg potraca sie od 0 do 5 pkt.

II.2.Za asymetrie rosoch potraca sie od 0 do 3 pkt.

Wycena poroża jelenia szlachetnego i jelenia sika

I.1. Długosc tyki mierzy sie wzdłuż osi zewnetrznej strony tyki, od dolnej krawedzi róży do czubka tej odnogi w koronie, która zapewnia najdłuższy pomiar. Miarki tasmowej nie wolno wciskac w zagłebienie miedzy róża a tyka.

I.2. Długosc oczniaka mierzy sie od górnego brzegu róży do czubka odnogi.

I.3. W porożu jelenia sika długosci odnóg srodkowych, wewnetrznych i dodatkowych mierzy sie po zewnetrznych stronach odnóg. Wyznacza sie podstawe odnogi, która jest linia krawedzi tyki w miejscu odrastajacej odnogi, a długosc odnogi mierzy sie wzdłuż osi odnogi od punktu jej przeciecia z podstawa odnogi do czubka odnogi.

I.4. Długosc opieraka mierzy sie od miejsca na tyce, które wyznacza sieczna kata powstałego miedzy osiami tyki i opieraka aż do czubka odnogi.

I.5 i I.6.Obwody na tykach mierzy sie w najcienszych miejscach.

I.7. Pomiar masy wienca z krótko przycieta czaszka powinien nastapic po upływie co najmniej trzech miesiecy od pozyskania. Wynik pomiaru należy ustalic z dokładnoscia do 10 gramów. W zależnosci od sposobu przyciecia czaszki od masy brutto odejmujemy do 700 g.

I.8. Rozłoge wycenia sie nastepujaco:

a) mniej niż 60 % sredniej długosci tyki – 0 pkt,

b) 60,0 do 69,9 % sredniej długosci tyki – 1 pkt,

c) 70,0 do 79,9 % sredniej długosci tyki – 2 pkt,

d) 80,0 % i powyżej sredniej długosci tyki – 3 pkt.

I.9. Za odnogi uznaje sie odrosty, których długosc wynosi co najmniej 2 cm, a podstawa jest mniejsza od ich wysokosci.

II.1.Ubarwienie:

a) jasnoszare, żółtawe lub sztucznie zabarwione – 0 pkt,

b) od szarego do sredniobrazowego – 1 pkt,

c) ciemnobrazowe do czarnego – 2 pkt.

II.2.Uperlenie:

a) gładkie lub słabe – 0 pkt,

b) srednie – 1 pkt, dobre – 2 pkt.

II.3.Zakonczenia odnóg:

a) tepe lub zmurszałe – 0 pkt,

b) ostre, lecz ciemne – 1 pkt,

c) ostre wyswiecone biało polerowane – 2 pkt.

II.4.Nadoczniaki:

a) krótkie – 2-10 cm – jednostronnie – 0 pkt, obustronnie – 0,5 pkt,

b) srednie – 10,1-15 cm – jednostronnie – 0,5 pkt, obustronnie – 1,0 pkt,

c) długie – 15,1 i wiecej cm – jednostronnie – 1,0 pkt, obustronnie – 2 pkt.

II.5.Do korony zalicza sie wszystkie odnogi osadzone powyżej opieraka (również odnoge wilcza). Nie dotyczy to tzw. podwójnego opieraka. Odnogi w koronie okresla sie jako krótkie, srednie lub długie, przy czym zakłada sie nastepujace wymiary:

a) dla krótkich – 2-10 cm,

b) dla srednich – 10,1-15 cm,

c) dla długich – powyżej 15 cm.

W zależnosci od liczby odnóg w koronie: krótkich, srednich i długich przyznaje sie do 10 pkt.

III.Usterkami sa: nierównomierne ustawienie tyk, wyrazne różnice w długosci tyk, uderzajace asymetrie wienca oraz nierównomiernosci oczniaków, nadoczniaków i opieraków, jeżeli już raz ich w wycenie nie uwzgledniono.

Wycena poroża daniela

I.1. Długosc poroża mierzy sie od dolnej krawedzi róży do najwyższego punktu zwartej łopaty. Łopatowate wydłużenia uwzglednia sie do pomiaru długosci, jeżeli ich najwieksza szerokosc stanowi połowe pomiaru najwiekszej pełnej szerokosci łopaty.

I.2. Długosci oczniaków mierzy sie od górnej krawedzi róży do czubka odnogi.

I.3. Długosci łopat mierzy sie po zewnetrznej krzywiznie od tego miejsca, w którym sie tyki zaczynaja poszerzac, do najwyższego punktu zwartej łopaty. Jeżeli górny obwód tyki jest mniejszy niż 130 % wartosci obwodu dolnego, przesuwa sie miarke ku łopacie tak, aby osiagnac pomiar obwodu o 1 cm wiekszy, i od tego miejsca rozpoczyna sie pomiar długosci łopaty. Jeżeli górny obwód przekracza 130 % wartosci obwodu dolnego, poczatek pomiaru długosci łopat stanowi punkt przeciecia osi opieraka i tyki.

I.4. Szerokosc łopat mierzy sie w ten sposób, że zalicza sie połowe pomiaru obwodu łopaty w najszerszym jej miejscu bez seków i wyrostków.

I.5. Bez wyjasnien.

I.6. Obwód dolny tyki mierzy sie w najcienszym miejscu pomiedzy oczniakiem a opierakiem.

I.7. Obwód górny tyki mierzy sie w najcienszym miejscu pomiedzy opierakiem i łopata. Jeżeli wartosc tego pomiaru miesci sie w granicach do 130 % wartosci pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza sie ja w całosci do wyceny. Jeżeli natomiast przekroczy ona 130 % pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza sie do wyceny tylko 130 % wartosci dolnego obwodu tyki. Jeżeli na tyce brakuje opieraka, to pomiaru dokonuje sie miedzy oczniakiem a łopata w najcienszym miejscu, a wynik tego pomiaru przyjmuje sie za dolny i za górny obwód tyki.

I.8. Ustalenie masy poroża z krótko przycieta czaszka i koscia nosowa powinno nastapic co najmniej trzy miesiace po pozyskaniu. Przy porożach z pełna czaszka bez żuchwy należy potracic 250 g i odpowiednio mniej przy odcieciu czesci czaszki.

II.1.Ubarwienie:

a) żółtawe lub sztucznie barwione 0 pkt,

b) szare lub brazowe 1 pkt,

c) brazowe do czarnego 2 pkt.

II.2.Seki na łopatach. Uwzglednia sie tylko seki na łopatach, które osiagaja co najmniej 2 cm. Wyceny seków dokonuje sie w nastepujacy sposób:

Jednostronnie Obustronnie

Krawedzie łopat ze skapa iloscia krótkich seków 0 pkt 0 pkt

Seki na 1/3 krawedzi łopaty 1 pkt 2 pkt

Seki na 2/3 krawedzi łopaty 2 pkt 4 pkt

Seki na całej dolnej krawedzi łopaty łacznie z ostroga 3 pkt 6 pkt

II.3.Moc, kształt i regularnosc: z przewidzianych 5 pkt, 3 pkt dotycza mocy łopat, a 2 pkt – ich kształtu i regularnosci. Liczba punktów za moc zależna jest od masy poroża:

a) 2,75-3,00 kg – 1 pkt,

b) 3,01-3,25 kg – 2 pkt,

c) 3,26 kg i wiecej – 3 pkt.

III.1.Potracenia za niedostateczna rozłoge:

a) poniżej 85 % sredniej długosci poroża 1 pkt,

b) poniżej 80 % sredniej długosci poroża 2 pkt,

c) poniżej 75 % sredniej długosci poroża 3 pkt,

d) poniżej 70 % sredniej długosci poroża 4 pkt,

e) poniżej 65 % sredniej długosci poroża 5 pkt,

f) poniżej 60 % sredniej długosci poroża 6 pkt.

III.2.Wadliwe łopaty:

Jednostronnie Obustronnie

wyburzone, rombowe lub trójkatne 1-3 pkt 2-6 pkt

rozdwojone 2-4 pkt 4-8 pkt

rozstrzepione 3-5 pkt 6-10 pkt

szablaste 4-5 pkt 8-10 pkt

III.3.Wadliwe krawedzie łopat. Za wadliwe uznaje sie np. gładkie albo zmurszałe krawedzie łopat.

III.4.Niedostateczna równomiernosc. Za niedostateczna równomiernosc uznaje sie miedzy innymi nierównomierne ustawienie tyk, nierównomierna długosc poroża, różnice w długosci oczniaków i opieraków.

Wycena poroża sarny

I.1. Długosc tyki mierzy sie po zewnetrznej jej stronie od dolnej krawedzi róży, uwzgledniajac krzywizny, aż do czubka grotu. Nie należy miarki tasmowej wciskac w załamanie, wytworzone miedzy górna krawedzia róży a tyka.

I.2. Mase poroża ustala sie po upływie co najmniej trzech miesiecy po pozyskaniu. Przy całej czaszce bez żuchwy należy od wyniku pomiaru brutto odjac, zależnie od wielkosci pozostawionej czaszki, do 90 g.

I.3. Objetosc poroża mierzy sie przez zważenie zanurzonego w wodzie poroża do dolnej krawedzi róż, bez zanurzenia możdżeni i kosci czaszki, i odjecie od masy poroża zważonego w powietrzu. Wynik pomiaru podaje sie w cm3.

I.4. Rozłoga jest najwiekszy odstep wewnetrzny miedzy tykami. Do tyk zalicza sie również grot:

a) bardzo waska rozłoga (poniżej 30 % sredniej długosci tyk) 0 pkt,

b) waska (30,0 % do 34,9 %) 1 pkt,

c) srednia (35,0 % do 39,9 %) 2 pkt,

d) dobra (40,0 % do 44,9 %) 3 pkt,

e) bardzo dobra (45,0 % do 75,0 %) 4 pkt,

f) przesadna (powyżej 75,0 %) 0 pkt.

II.1.Ubarwienie:

a) jasne lub sztucznie zabarwione 0 pkt,

b) żółte lub jasnobrazowe 1 pkt,

c) sredniobrazowe 2 pkt,

d) ciemnobrazowe 3 pkt,

e) ciemne, prawie czarne 4 pkt.

II.2 Uperlenie:

a) gładkie, prawie bez pereł 0 pkt,

b) słabo uperlone 1 pkt,

c) srednio uperlone (drobne, dosyc liczne perły) 2 pkt,

d) dobrze uperlone (drobne perły na wszystkich czesciach tyk) 3 pkt,

e) bardzo dobre uperlenie (bogate perły na wszystkich czesciach tyk) 4 pkt.

II.3.Róże:

a) słabe (waskie i niskie) 0 pkt,

b) srednie (sznureczkowe, mało perlone) 1 pkt,

c) dobre (wianuszkowe i dosc wysokie) 2 pkt,

d) mocne (szerokie i wysokie) 3 pkt,

e) bardzo mocne 4 pkt.

II.4.Czubki odnóg:

a) tepe, słabo wykształcone 0 pkt,

b) tepe, srednio wykształcone 1 pkt,

c) ostre, biało polerowane 2 pkt.

II.5.Regularnosc i jakosc: 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadaja na jakosc odnóg, a 3 pkt – na regularnosc parostków. Jakosc odnóg:

a) normalne odnogi 0 pkt,

b) dobre odnogi 1 pkt,

c) bardzo dobre odnogi 2 pkt.

III.Potracenia (usterki): 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadaja na jakosc odnóg, a 3 pkt – na inne usterki. Potracenia za jakosc odnóg:

a) brak lub zupełnie krótkie odnogi 2 pkt,

b) jednostronne lub mierne odnogi 1 pkt,

c) normalne odnogi 0 pkt.

Stosuje sie połówki punktów.

Wycena slimów muflona

I.1. Długosc slimów mierzy sie wzdłuż zewnetrznej krzywizny od dolnego brzegu pokrywy rogowej do jej czubka.

I.2, 3 i 4. Obwody pokryw mierzy sie zawsze w najgrubszym miejscu na odcinkach 1/3 długosci przy nasadzie, w srodku i w czesci koncowej.

I.5. Rozłoge mierzy sie w miejscu najwiekszego rozstepu zewnetrznych powierzchni pokryw rogowych.

II.1.Ubarwienie:

a) jasne 1 pkt,

b) brunatne 2 pkt,

c) czarne 3 pkt.

II.2.Karbowanie:

a) rzadkie 1 pkt,

b) srednie 2 pkt,

c) geste 3 pkt.

II.3.Skret slimów: 0-5 pkt.

III. Usterki w ukształtowaniu: 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 0-3 pkt przypadaja za wrastanie czubków ku głowie, 0 – 2 pkt za inne usterki.

Wycena oreża dzika

I.1. Długosc szabel mierzy sie wzdłuż ich zewnetrznej krzywizny w centymetrach z dokładnoscia do 1 mm. Jeżeli szabla jest obłamana, mierzy sie tylko rzeczywiscie wystepujaca długosc.

I.2. Szerokosc szabli mierzy sie w najszerszym miejscu suwmiarka w mm. Nie dokonuje sie pomiaru w miejscach wystepujacych narosli.

I.3. Obwody fajek mierzy sie w najgrubszym miejscu w centymetrach z dokładnoscia do 1 mm bez wciskania miarki w nierównosci. Nie dokonuje sie pomiaru w miejscach wystepujacych narosli. Nierównosci powierzchni nie uwzglednia sie przy pomiarze.

II.1.Dodatki za szable (do 2 pkt), uwzgledniajac:

a) ubarwienie szlifów ciemnobrunatne do czerni,

b) wykształcenie konców (czubków),

c) równomierne wypukłe sklepienie powierzchni zewnetrznych,

d) półkoliste wygiecia szabel,

e) równomierna szerokosc od nasady (korzenia) do szlifów.

Przyznane dodatki za szable nie moga przekroczyc 2 pkt.

II.2.Dodatki za fajki (do 3 pkt), przy czym:

a) za opalenia czubków do 1 pkt,

b) za wygiecie, jesli wystepuje obustronnie, do 2 pkt, a jesli wystepuje jednostronnie – do 1 pkt.

Przyznane dodatki za fajki nie moga przekroczyc łacznie 3 pkt.

III.Potracenia za usterki (do 10 pkt):

a) za niedostateczne zeszlifowanie konców do 3 pkt, przy czym: jesli długosci szlifów obustronnie siegaja do 4 cm – 3 pkt, jesli długosc szlifu po jednej stronie ma do 4 cm – 1,5 pkt, jesli długosci szlifów obustronnie maja 4,1-5 cm – 1 pkt, jesli długosc szlifu po jednej stronie ma 4,1-5 cm – 0,5 pkt,

b) za asymetrie szabel w długosci, szerokosci i kształcie – do 3 pkt,

c) za asymetrie fajek w długosci, grubosci i kształcie – do 3 pkt,

d) za dysproporcje miedzy szablami i fajkami – do 1 pkt.

Wycena czaszki lisa, jenota i borsuka

1. Długosc czaszki mierzy sie, ujmujac ramionami suwmiarki albo klupy odległosc pomiedzy przednia powierzchnia lub krawedzia srodkowych siekaczy a najbardziej do tyłu wysunietym punktem kosci potylicznej.

2. Szerokosc czaszki mierzy sie, ujmujac ramionami suwmiarki albo klupy odległosc miedzy łukami kosci jarzmowych w miejscach dajacych najdłuższy pomiar przy prostopadłym ułożeniu do osi czaszki.

Daniel

Jak wygląda daniel? Daniel podobny jest z budowy nieco do jelenia, jednak jego sylwetka jest mniej kształtna. W zadzie jest on wyższy niż w barku (odwrotnie niż jeleń). Szyję ma krótką i fałdzistą, badyle krótkie, a poroże rozchylone na boki. Suknia daniela w lecie jest rdzawobrązowa. W zimie przybiera kolor brudnobrązowy, na bokach, do 1/3 od dołu tułowia, ma białe cętki. W zimie cętki te są słabo widoczne, sierść dłuższa. Przez grzbiet ciągnie się ciemny pas. Pierś od przodu, badyle i podbrzusze daniela są popielate, w okolicy ogona ma białawe lustro okolone ciemną obwódką. Kwiat (ogon) dłuższy niż u jelenia (długość ok. 25 cm), z wierzchu czarny, znajduje się w ciągłym ruchu. Szczegół ten jest bardzo charakterystyczny dla daniela. Łyżki daniela, zawsze stojące w bok, są w środku porośnięte jaśniejszym włosem. Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niż u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z odnogami (sękami). Poroże daniela nie ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę. Wśród danieli dość często spotyka się osobniki o sukni białej lub czarnej. Taka barwa sukni nie jest wynikiem albinizmu (biała) lub melanizmu (czarna), ale zwykłą odmianą barwy danieli, która może występować w różnych odcieniach. Różnorodność barwy danieli nie wiąże się więc z niedorozwojem fizycznym lub z jakimiś zaburzeniami organizmu zwierzęcia. Charakterystyczne jest to, że daniel-byk i łania nie mają grandli. Jaka jest wielkość daniela? Daniel-byk ma wysokość w barku ok. 100 cm, długość ciała do 200 cm i masę 60-70 kg. Poroże ma masę do 4 kg. Daniel-łania jest znacznie mniejsza od byka i osiąga masę 35-40 kg. W jakich warunkach terenowych przebywa daniel? Daniel jest zwierzyną aklimatyzowaną u nas w XVI wieku. Sprowadzony został z krajów śródziemnomorskich. Do końca ubiegłego wieku występował przeważnie jako zwierzyna parkowa. Obecnie żyje w stanie dzikim. Występuje coraz liczniej, według szacunku z 1997 r. stan wynosił: 7698 sztuk. Najliczniej w b. woj. poznańskim – 1168 sztuk, b. woj. bydgoskie – 948, b. woj. pilskie – 612, b. toruńskie – 577, b. woj. olsztyńskie – 499 sztuk. Odstrzał w 1997 r. wyniósł 2227 szt. Daniel znajduje ostoję w lasach mieszanych lub liściastych o znacznym podszyciu, przeplatanych łąkami lub znajdujących się w pobliżu łąk, lecz nie podmokłych. Jaki jest tryb życia danieli? Daniel jest zwierzęciem gromadnym. W lecie, w okresie łojnym (upasania się przed rują), młode byki, łanie i cielęta chodzą razem, a stare byki w odrębnych, małych chmarach. Mocne łopatacze często chodzą samotnie i rzadko pokazują się w bardziej otwartych miejscach. Chmarę byków zawsze prowadzi najmocniejszy, a więc inaczej niż u jeleni. W okresie godowym (bekowiska) byki odszukują chmary łań, odpędzają od nich młode byczki i spędzają z łaniami okres godowy. Daniel jest bardzo ruchliwy i dlatego spotkać go można w ciągu całego dnia. Ze względu na swoją ruchliwość nie jest on lubiany przez jelenie i sarny, gdyż stale je niepokoi i dlatego opuszczają one siedliska danieli, jeśli jest ich dużo w danym łowisku. Daniel mimo ruchliwości nie lubi wędrować, tak jak np. jeleń, trzyma się raczej swojej ostoi, a w okresie bekowiska stałych rujowisk (nawet przez szereg lat). Daniel ma charakterystyczny sposób poruszania się, np. w biegu skacze od razu na cztery nogi, podobnie jak koza domowa i dlatego jest trudny do strzału w ruchu. Jest bardzo ostrożny i uważny; ma bardzo dobry wzrok (w przeciwieństwie do jelenia) i często zmienia swoje przesmyki. Pomimo dość ciężkiej budowy świetnie skacze i potrafi bez trudu pokonywać przeszkody, nawet dwumetrowej wysokości. Jak kształtuje daniel swoje poroże? W wieku 7-8 miesięcy życia (styczeń, luty) daniel rozpoczyna budowę pni pod przyszłe poroże. Pierwsze poroże nasadza od maja i w sierpniu wyciera ze scypuły, a nosi je do maja następnego roku. Pierwsze poroże ma kształt krótkich tyk bez odnóg i bez róży (szpiczak). Drugie poroże (trzeci rok życia) buduje daniel do sierpnia i wyciera na początku września. Poroże to ma dwie odnogi, oczną i opierak, a tyki mają różę. Drugie poroże zrzuca daniel w końcu kwietnia. Trzecie poroże (czwarty rok życia) buduje daniel do sierpnia i nosi do kwietnia-maja. Trzecie poroże ma kształt tyk z odnogami oczną i opierakiem oraz zgrubienie, spłaszczenie na końcu tyki będące zapowiedzią przyszłej łopaty (łyżkarz). W następnych latach rozwój poroża ma miejsce głównie w końcowej części tyki, gdzie powstaje łopata, z przodu równa, coraz wyższa i szersza. Z wiekiem wzrasta liczba sęków w tylnej części łopaty, a więc inaczej niż u łosia, którego rosochy mają sęki z przodu. Odnoga nadoczna występuje u danieli niezmiernie rzadko. Byki stare o dużym i mocnym porożu mają w dolnej tylnej części łopaty długą odnogę (hak, ostroga). Od jedenastego poroża następuje jego uwstecznianie się. Poroże u młodych byków-danieli ma kształt zbliżony do litery V, u starych zaś do litery U, z szerokim, płaskim dołem tej litery (rozłoga ma się do wysokości mniej więcej jak 1:1). Wśród danieli i u innej zwierzyny płowej występują nieprawidłowości w rozwoju poroża, które kwalifikują byka do selekcyjnego odstrzału. Takimi wadami są: brak opieraka, nierównomierny kształt obydwu tyk, wysokie tyki, nieprawidłowa lub wąska łopata, bardzo mała rozłoga łopat. Wśród starych byków zdarzają się wypadki niezrzucania poroża i wówczas spod róży wyrasta nowe poroże, jest ono oczywiście karłowate i zniekształcone (poroże podwójne). Jak przebiega ruja danieli? Ruja danieli (bekowisko) rozpoczyna się w połowie października (bezpośrednio po zakończeniu rykowiska jeleni) i trwa do połowy listopada. W okresie poprzedzającym ruję byk przednimi badylami kopie w gęstwinie leśnej wgłębienie, tzw. dołki rujowe, w które oddaje mocz. To wgłębienie powiększa o tyle, że gdy położy się w nim, jest mało widoczny. W związku z tym, że w to wgłębienie oddaje mocz, jest ono bardzo cuchnące. W tych wgłębieniach odbywa się często krycie łań, prawdopodobnie dlatego, że jego zapach jest dla nich podniecający. W okresie rui byk zbiera sobie chmarę łań (5-8 sztuk), którą trzyma przez okres ok. 2 tygodni, jeżeli nie zostanie wcześniej zrogowany i odpędzony przez innego byka. W tym czasie daniel-byk jest jeszcze bardziej wojowniczy niż jeleń-byk, ale z uwagi na kształt poroża walki danieli rzadko kończą się tragicznie. W okresie rui byk stadny prawie nic nie żre i przez to traci wiele ze swej wagi. W okresie rui byk wydaje chrapliwy głos podobny do beczenia. Beczenie to rozpoczyna się już w godzinach południowych. Łania nosi płód 32 tygodnie (220 dni). W czerwcu lub na początku lipca wydaje na świat jedno lub dwa cielęta. Matka karmi je do grudnia. Zdolność rozmnażania się daniel osiąga w drugim roku życia. Łania daniela, podobnie jak łania jelenia, zjada łożysko porodowe, aby nie pozostawiać śladów swojej obecności ze względu na bezpieczeństwo cielaka. Przenosi się także w inne miejsce. Czym żywi się daniel? Daniel jest roślinożerny, żywi się więc głównie trawą, liśćmi, ziołami i zbożem, w mniejszym stopniu pędami drzew i krzewów, ponadto korą drzew liściastych i iglastych. Bardzo chętnie je owoce drzew liściastych, jak żołędzie, bukiew i kasztany, a także grzyby. Daniel spałuje mniej niż jeleń i w ogóle czyni mniejsze szkody w lesie. W polu jednak szkody wyrządzone przez daniele są często większe, gdyż chętnie wychodzi na żer w pole i wydeptuje uprawy. Daniel żeruje przeważnie w nocy, ale także w dzień, we wczesnych godzinach popołudniowych. Stare łopatacze żyjące samotnie w lecie wychodzą na żer tylko w nocy. Na podstawie czego określa się wiek daniela? Wiek daniela w łowisku określa się, podobnie jak jelenia, po zachowaniu się i budowie, natomiast po odstrzeleniu na podstawie uzębienia. W okresie od 5 miesiąca do 26 miesiąca życia wiek daniela określa się na podstawie zakresu wymiany zębów mlecznych na stałe, a w późniejszym czasie według stopnia starcia zębów przedtrzonowych i trzonowych oraz koron siekaczy. Jakie są sposoby polowania na daniele? Na daniele poluje się od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia. Polowanie na daniele należy do rzadkich okazji, gdyż zwierzyna ta występuje u nas w niewielu łowiskach i w małych ilościach i dlatego odstrzał musi być z konieczności ograniczony tylko do sztuk selekcyjnych, a więc o porożu nieprawidłowym, podwójnym, w kształcie podkowy lub z głębokimi zatokami w łopatach albo o innych nieprawidłowościach. W polowaniu na daniele stosowane są następujące sposoby: zasiadka, podchód, podjazd lub cicha nagonka. Zasiadkę należy robić rankiem lub w południe w miejscach, gdzie zwierzyna wychodzi na żer, a więc w pobliżu polan leśnych, zrębów, pól i łąk. Zasiadka na przejściach (przesmykach) zwierzyny daje wątpliwe efekty, gdyż daniele bardzo często je zmieniają. Podchód stosuje się w czasie bekowiska, ponieważ daniele mają ustalone rujowiska i dlatego istnieje możliwość spotkania tam byka. Trudność polega przede wszystkim na podejściu, gdyż daniel jest bardzo ostrożny i płochliwy. Podjazd można stosować w każdym czasie, najlepiej w zimie, jednakże nie udaje się na ogół podjechać blisko i dlatego trzeba decydować się na dalszy strzał. Polowanie z cichą nagonką polega na użyciu 2-3 naganiaczy, którzy wolno i spokojnie przepędzą miot. Zmiana przesmyków oraz częste uderzanie danieli do tyłu, na nagonkę, utrudnia myśliwemu dojście do strzału w czasie pędzenia. Jak wygląda trop daniela? Trop daniela jest bardzo podobny do tropu jelenia, różni się tylko wielkością. U daniela występują bardzo małe różnice wielkości tropu przednich i tylnych badyli. Długość tropu wynosi 7-8 cm, a szerokość 5-5,5 cm. Jaka jest korzyść z ubitego daniela? Dziczyzna daniela jest bardzo smaczna. Skóra oczyszczona z sierści i wyprawiona nadaje się do wyrobu rękawiczek i innej galanterii. Poroże stanowi cenne trofeum oraz ma zastosowanie do wyrobu mebli i innych przedmiotów, jak np. lampy. Daniel nie ma grandli. Jak dokonuje się wyceny łopat danieli? Na wycenę łopat danieli składają się: I. Pomiary [w cm] 1) średnia długość łopat mierzona od dolnej krawędzi róży po ich zewnętrznej stronie, przez środek łopat, do zatoki między sękami mnożona przez współczynnik 0,5; 2) średnia długość oczniaków mierzona od róży po ich dolnym łuku razy współczynnik 0,25; 3) średnia długość łopat mierzona od początku rozszerzania się tyki w łopatę razy współczynnik 1,0; 4) średnia szerokość łopat w najszerszym miejscu razy współczynnik 1,5; 5) średnia obwodów róży razy współczynnik 1,0; 6) suma obwodów tyk mierzonych między oczniakiem i opierakiem razy współczynnik 1,0; 7) suma obwodów tyk mierzonych między opierakiem i łopatą razy współczynnik 1,0; 8) masa poroża razy współczynnik 2,0; jeśli cięcie czaszki jest wzdłuż górnej szczęki i poniżej oczodołów – odlicza się 0,10 kg, a jeśli nie jest cięta czaszka – 0,25 kg. II. Dodatki 9) ubarwienie (jasne do ciemnego) odpowiednio 0-2 pkt.; 10) sęki na łopatach (w zależności od ich wielkości – ponad 2 cm, i ilości) odpowiednio 0-6 pkt.; 11) moc, kształt i regularność, łącznie 0,5 pkt. III. Potrącenia 12) niedostateczna rozłoga w stosunku do długości tyk, odpowiednio 0-6 pkt.; 13) wadliwe łopaty 0-10 pkt.; 14) wadliwe krawędzie łopat 0-2 pkt.; 15) niedostateczna równomierność 0-6 pkt. Ogólną wycenę stanowi suma punktów z pozycji 1-11, pomniejszona o punkty z pozycji 12-15. Medalowymi łopatami są: medal brązowy- 165,00-174,99 pkt.; medal srebrny – 175,00-179,99 pkt.; medal złoty – 180,00 i więcej pkt.

ZAŁĄCZNIK Nr 2 INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW

Transkrypt

1 ZAŁĄCZNIK Nr 2 INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW Wycena poroża łosia I.1. Obwód tyki nośnej mierzy się w najwęższym miejscu powyżej róży. I.2. Rozłogę stanowi największa odległość pomiędzy czubkami najbardziej od siebie oddalonych i odpowiadających sobie odnóg. I.3. Długość poroża mierzy się po zewnętrznej krzywiźnie rosoch, od czubka najdalej wystającej odnogi przedniej części rosoch do czubka najwyższej sterczącej odnogi górnej części rosoch. I.4.a.U łopataczy szerokość łopaty mierzy się po jej zewnętrznej krzywiźnie w najszerszym miejscu zwartej łopaty (bez uwzględniania odnóg), prostopadle do wewnętrznej krawędzi łopaty. I.4.b.U badylarzy obwody odnóg mierzy się dokładnie w połowie ich długości; do wyceny uwzględnia się obwody najwyżej pięciu dłuższych odnóg na każdej tyce. I.5. Średnią długość odnóg zalicza się następująco: a) u łopataczy poniżej 5 cm – 0 pkt, długość zaś od 5 cm wzwyż mnoży się przez 1, jednak maksymalna liczba punktów nie może przekraczać 15, b) u badylarzy średnią długość odnóg mnoży się przez 1. I.6. Liczbę odnóg zalicza się łopataczom po 1 pkt za każdą odnogę powyżej 10, badylarzom po 1 pkt za każdą odnogę, lecz nie więcej niż za pięć odnóg na każdej tyce. II.1.Za znaczne różnice w długości odnóg potrąca się od 0 do 5 pkt. II.2.Za asymetrię rosoch potrąca się od 0 do 3 pkt. Wycena poroża jelenia szlachetnego i jelenia sika I.1. Długość tyki mierzy się wzdłuż osi zewnętrznej strony tyki, od dolnej krawędzi róży do czubka tej odnogi w koronie, która zapewnia najdłuższy pomiar. Miarki taśmowej nie wolno wciskać w zagłębienie między różą a tyką. I.2. Długość oczniaka mierzy się od górnego brzegu róży do czubka odnogi. I.3. W porożu jelenia sika długości odnóg środkowych, wewnętrznych i dodatkowych mierzy się po zewnętrznych stronach odnóg. Wyznacza się podstawę odnogi, którą jest linia krawędzi tyki w miejscu odrastającej odnogi, a długość odnogi mierzy się wzdłuż osi odnogi od punktu jej przecięcia z podstawą odnogi do czubka odnogi. I.4. Długość opieraka mierzy się od miejsca na tyce, które wyznacza sieczna kąta powstałego między osiami tyki i opieraka aż do czubka odnogi. I.5 i I.6.Obwody na tykach mierzy się w najcieńszych miejscach. I.7. Pomiar masy wieńca z krótko przyciętą czaszką powinien nastąpić po upływie co najmniej trzech miesięcy od pozyskania. Wynik pomiaru należy ustalić z dokładnością do 10 gramów. W zależności od sposobu przycięcia czaszki od masy brutto odejmujemy do 700 g. I.8. Rozłogę wycenia się następująco: a) mniej niż 60 % średniej długości tyki – 0 pkt, b) 60,0 do 69,9 % średniej długości tyki – 1 pkt, c) 70,0 do 79,9 % średniej długości tyki – 2 pkt, d) 80,0 % i powyżej średniej długości tyki – 3 pkt. I.9. Za odnogi uznaje się odrosty, których długość wynosi co najmniej 2 cm, a podstawa jest mniejsza od ich wysokości. a) jasnoszare, żółtawe lub sztucznie zabarwione – 0 pkt,

2 b) od szarego do średniobrązowego – 1 pkt, c) ciemnobrązowe do czarnego – 2 pkt. II.2.Uperlenie: a) gładkie lub słabe – 0 pkt, b) średnie – 1 pkt, dobre – 2 pkt. II.3.Zakończenia odnóg: a) tępe lub zmurszałe – 0 pkt, b) ostre, lecz ciemne – 1 pkt, c) ostre wyświecone biało polerowane – 2 pkt. II.4.Nadoczniaki: a) krótkie cm – jednostronnie – 0 pkt, obustronnie – 0,5 pkt, b) średnie – 10,1-15 cm – jednostronnie – 0,5 pkt, obustronnie – 1,0 pkt, c) długie – 15,1 i więcej cm – jednostronnie – 1,0 pkt, obustronnie – 2 pkt. II.5.Do korony zalicza się wszystkie odnogi osadzone powyżej opieraka (również odnogę wilczą). Nie dotyczy to tzw. podwójnego opieraka. Odnogi w koronie określa się jako krótkie, średnie lub długie, przy czym zakłada się następujące wymiary: a) dla krótkich cm, b) dla średnich – 10,1-15 cm, c) dla długich – powyżej 15 cm. W zależności od liczby odnóg w koronie: krótkich, średnich i długich przyznaje się do 10 pkt. III.Usterkami są: nierównomierne ustawienie tyk, wyraźne różnice w długości tyk, uderzające asymetrie wieńca oraz nierównomierności oczniaków, nadoczniaków i opieraków, jeżeli już raz ich w wycenie nie uwzględniono. Wycena poroża daniela I.1. Długość poroża mierzy się od dolnej krawędzi róży do najwyższego punktu zwartej łopaty. Łopatowate wydłużenia uwzględnia się do pomiaru długości, jeżeli ich największa szerokość stanowi połowę pomiaru największej pełnej szerokości łopaty. I.2. Długości oczniaków mierzy się od górnej krawędzi róży do czubka odnogi. I.3. Długości łopat mierzy się po zewnętrznej krzywiźnie od tego miejsca, w którym się tyki zaczynają poszerzać, do najwyższego punktu zwartej łopaty. Jeżeli górny obwód tyki jest mniejszy niż 130 % wartości obwodu dolnego, przesuwa się miarkę ku łopacie tak, aby osiągnąć pomiar obwodu o 1 cm większy, i od tego miejsca rozpoczyna się pomiar długości łopaty. Jeżeli górny obwód przekracza 130 % wartości obwodu dolnego, początek pomiaru długości łopat stanowi punkt przecięcia osi opieraka i tyki. I.4. Szerokość łopat mierzy się w ten sposób, że zalicza się połowę pomiaru obwodu łopaty w najszerszym jej miejscu bez sęków i wyrostków. I.5. Bez wyjaśnień. I.6. Obwód dolny tyki mierzy się w najcieńszym miejscu pomiędzy oczniakiem a opierakiem. I.7. Obwód górny tyki mierzy się w najcieńszym miejscu pomiędzy opierakiem i łopatą. Jeżeli wartość tego pomiaru mieści się w granicach do 130 % wartości pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza się ją w całości do wyceny. Jeżeli natomiast przekroczy ona 130 % pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza się do wyceny tylko 130 % wartości dolnego obwodu tyki. Jeżeli na tyce brakuje opieraka, to pomiaru dokonuje się między oczniakiem a łopatą w najcieńszym miejscu, a wynik tego pomiaru przyjmuje się za dolny i za górny obwód tyki.

3 I.8. Ustalenie masy poroża z krótko przyciętą czaszką i kością nosową powinno nastąpić co najmniej trzy miesiące po pozyskaniu. Przy porożach z pełną czaszką bez żuchwy należy potrącić 250 g i odpowiednio mniej przy odcięciu części czaszki. a) żółtawe lub sztucznie barwione 0 pkt, b) szare lub brązowe 1 pkt, c) brązowe do czarnego 2 pkt. II.2.Sęki na łopatach. Uwzględnia się tylko sęki na łopatach, które osiągają co najmniej 2 cm. Wyceny sęków dokonuje się w następujący sposób: Jednostronnie Obustronnie Krawędzie łopat ze skąpą ilością krótkich sęków 0 pkt 0 pkt Sęki na 1/3 krawędzi łopaty 1 pkt 2 pkt Sęki na 2/3 krawędzi łopaty 2 pkt 4 pkt Sęki na całej dolnej krawędzi łopaty łącznie z ostrogą 3 pkt 6 pkt II.3.Moc, kształt i regularność: z przewidzianych 5 pkt, 3 pkt dotyczą mocy łopat, a 2 pkt – ich kształtu i regularności. Liczba punktów za moc zależna jest od masy poroża: a) 2,75-3,00 kg – 1 pkt, b) 3,01-3,25 kg – 2 pkt, c) 3,26 kg i więcej – 3 pkt. III.1.Potrącenia za niedostateczną rozłogę: a) poniżej 85 % średniej długości poroża 1 pkt, b) poniżej 80 % średniej długości poroża 2 pkt, c) poniżej 75 % średniej długości poroża 3 pkt, d) poniżej 70 % średniej długości poroża 4 pkt, e) poniżej 65 % średniej długości poroża 5 pkt, f) poniżej 60 % średniej długości poroża 6 pkt. III.2.Wadliwe łopaty: Jednostronnie Obustronnie wyburzone, rombowe lub trójkątne 1-3 pkt 2-6 pkt rozdwojone 2-4 pkt 4-8 pkt rozstrzępione 3-5 pkt 6-10 pkt szablaste 4-5 pkt 8-10 pkt III.3.Wadliwe krawędzie łopat. Za wadliwe uznaje się np. gładkie albo zmurszałe krawędzie łopat. III.4.Niedostateczna równomierność. Za niedostateczną równomierność uznaje się między innymi nierównomierne ustawienie tyk, nierównomierną długość poroża, różnice w długości oczniaków i opieraków. Wycena poroża sarny I.1. Długość tyki mierzy się po zewnętrznej jej stronie od dolnej krawędzi róży, uwzględniając krzywizny, aż do czubka grotu. Nie należy miarki taśmowej wciskać w załamanie, wytworzone między górną krawędzią róży a tyką. I.2. Masę poroża ustala się po upływie co najmniej trzech miesięcy po pozyskaniu. Przy całej czaszce bez żuchwy należy od wyniku pomiaru brutto odjąć, zależnie od wielkości pozostawionej czaszki, do 90 g.

4 I.3. Objętość poroża mierzy się przez zważenie zanurzonego w wodzie poroża do dolnej krawędzi róż, bez zanurzenia możdżeni i kości czaszki, i odjęcie od masy poroża zważonego w powietrzu. Wynik pomiaru podaje się w cm 3. I.4. Rozłogą jest największy odstęp wewnętrzny między tykami. Do tyk zalicza się również grot: a) bardzo wąska rozłoga (poniżej 30 % średniej długości tyk) 0 pkt, b) wąska (30,0 % do 34,9 %) 1 pkt, c) średnia (35,0 % do 39,9 %) 2 pkt, d) dobra (40,0 % do 44,9 %) 3 pkt, e) bardzo dobra (45,0 % do 75,0 %) 4 pkt, f) przesadna (powyżej 75,0 %) 0 pkt. a) jasne lub sztucznie zabarwione 0 pkt, b) żółte lub jasnobrązowe 1 pkt, c) średniobrązowe 2 pkt, d) ciemnobrązowe 3 pkt, e) ciemne, prawie czarne 4 pkt. II.2 Uperlenie: a) gładkie, prawie bez pereł 0 pkt, b) słabo uperlone 1 pkt, c) średnio uperlone (drobne, dosyć liczne perły) 2 pkt, d) dobrze uperlone (drobne perły na wszystkich częściach tyk) 3 pkt, e) bardzo dobre uperlenie (bogate perły na wszystkich częściach tyk) 4 pkt. II.3.Róże: a) słabe (wąskie i niskie) 0 pkt, b) średnie (sznureczkowe, mało perlone) 1 pkt, c) dobre (wianuszkowe i dość wysokie) 2 pkt, d) mocne (szerokie i wysokie) 3 pkt, e) bardzo mocne 4 pkt. II.4.Czubki odnóg: a) tępe, słabo wykształcone 0 pkt, b) tępe, średnio wykształcone 1 pkt, c) ostre, biało polerowane 2 pkt. II.5.Regularność i jakość: 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadają na jakość odnóg, a 3 pkt – na regularność parostków. Jakość odnóg: a) normalne odnogi 0 pkt, b) dobre odnogi 1 pkt, c) bardzo dobre odnogi 2 pkt. III.Potrącenia (usterki): 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadają na jakość odnóg, a 3 pkt – na inne usterki. Potrącenia za jakość odnóg: a) brak lub zupełnie krótkie odnogi 2 pkt, b) jednostronne lub mierne odnogi 1 pkt, c) normalne odnogi 0 pkt. Stosuje się połówki punktów.

5 Wycena ślimów muflona I.1. Długość ślimów mierzy się wzdłuż zewnętrznej krzywizny od dolnego brzegu pokrywy rogowej do jej czubka. I.2, 3 i 4. Obwody pokryw mierzy się zawsze w najgrubszym miejscu na odcinkach 1/3 długości przy nasadzie, w środku i w części końcowej. I.5. Rozłogę mierzy się w miejscu największego rozstępu zewnętrznych powierzchni pokryw rogowych. a) jasne 1 pkt, b) brunatne 2 pkt, c) czarne 3 pkt. II.2.Karbowanie: a) rzadkie 1 pkt, b) średnie 2 pkt, c) gęste 3 pkt. II.3.Skręt ślimów: 0-5 pkt. III. Usterki w ukształtowaniu: 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 0-3 pkt przypadają za wrastanie czubków ku głowie, 0-2 pkt za inne usterki. Wycena oręża dzika I.1. Długość szabel mierzy się wzdłuż ich zewnętrznej krzywizny w centymetrach z dokładnością do 1 mm. Jeżeli szabla jest obłamana, mierzy się tylko rzeczywiście występującą długość. I.2. Szerokość szabli mierzy się w najszerszym miejscu suwmiarką w mm. Nie dokonuje się pomiaru w miejscach występujących narośli. I.3. Obwody fajek mierzy się w najgrubszym miejscu w centymetrach z dokładnością do 1 mm bez wciskania miarki w nierówności. Nie dokonuje się pomiaru w miejscach występujących narośli. Nierówności powierzchni nie uwzględnia się przy pomiarze. II.1.Dodatki za szable (do 2 pkt), uwzględniając: a) ubarwienie szlifów ciemnobrunatne do czerni, b) wykształcenie końców (czubków), c) równomierne wypukłe sklepienie powierzchni zewnętrznych, d) półkoliste wygięcia szabel, e) równomierną szerokość od nasady (korzenia) do szlifów. Przyznane dodatki za szable nie mogą przekroczyć 2 pkt. II.2.Dodatki za fajki (do 3 pkt), przy czym: a) za opalenia czubków do 1 pkt, b) za wygięcie, jeśli występuje obustronnie, do 2 pkt, a jeśli występuje jednostronnie – do 1 pkt. Przyznane dodatki za fajki nie mogą przekroczyć łącznie 3 pkt. III.Potrącenia za usterki (do 10 pkt): a) za niedostateczne zeszlifowanie końców do 3 pkt, przy czym: – jeśli długości szlifów obustronnie sięgają do 4 cm – 3 pkt, – jeśli długość szlifu po jednej stronie ma do 4 cm – 1,5 pkt, – jeśli długości szlifów obustronnie mają 4,1-5 cm – 1 pkt, – jeśli długość szlifu po jednej stronie ma 4,1-5 cm – 0,5 pkt, b) za asymetrię szabel w długości, szerokości i kształcie – do 3 pkt, c) za asymetrię fajek w długości, grubości i kształcie – do 3 pkt, d) za dysproporcję między szablami i fajkami – do 1 pkt.

6 Wycena czaszki lisa, jenota i borsuka 1. Długość czaszki mierzy się, ujmując ramionami suwmiarki albo klupy odległość pomiędzy przednią powierzchnią lub krawędzią środkowych siekaczy a najbardziej do tyłu wysuniętym punktem kości potylicznej. 2. Szerokość czaszki mierzy się, ujmując ramionami suwmiarki albo klupy odległość między łukami kości jarzmowych w miejscach dających najdłuższy pomiar przy prostopadłym ułożeniu do osi czaszki.

Daniel

fot. Adam Siekiera

Jak wygląda daniel?

Daniel podobny jest z budowy nieco do jelenia, jednak jego sylwetka jest mniej kształtna. W zadzie jest on wyższy niż w barku (odwrotnie niż jeleń). Szyję ma krótką i fałdzistą, badyle krótkie, a poroże rozchylone na boki. Suknia daniela w lecie jest rdzawobrązowa. W zimie przybiera kolor brudnobrązowy, na bokach, do 1/3 od dołu tułowia, ma białe cętki. W zimie cętki te są słabo widoczne, sierść dłuższa. Przez grzbiet ciągnie się ciemny pas. Pierś od przodu, badyle i podbrzusze daniela są popielate, w okolicy ogona ma białawe lustro okolone ciemną obwódką. Kwiat (ogon) dłuższy niż u jelenia (długość ok. 25 cm), z wierzchu czarny, znajduje się w ciągłym ruchu. Szczegół ten jest bardzo charakterystyczny dla daniela. Łyżki daniela, zawsze stojące w bok, są w środku porośnięte jaśniejszym włosem. Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niż u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z odnogami (sękami). Poroże daniela nie ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę. Wśród danieli dość często spotyka się osobniki o sukni białej lub czarnej. Taka barwa sukni nie jest wynikiem albinizmu (biała) lub melanizmu (czarna), ale zwykłą odmianą barwy danieli, która może występować w różnych odcieniach. Różnorodność barwy danieli nie wiąże się więc z niedorozwojem fizycznym lub z jakimiś zaburzeniami organizmu zwierzęcia. Charakterystyczne jest to, że daniel-byk i łania nie mają grandli.

Jaka jest wielkość daniela?

Daniel-byk ma wysokość w barku ok. 100 cm, długość ciała do 200 cm i masę 60-70 kg. Poroże ma masę do 4 kg. Daniel-łania jest znacznie mniejsza od byka i osiąga masę 35-40 kg.

W jakich warunkach terenowych przebywa daniel?

Daniel jest zwierzyną aklimatyzowaną u nas w XVI wieku. Sprowadzony został z krajów śródziemnomorskich. Do końca ubiegłego wieku występował przeważnie jako zwierzyna parkowa. Obecnie żyje w stanie dzikim. Występuje coraz liczniej, według szacunku z 1997 r. stan wynosił: 7698 sztuk. Najliczniej w b. woj. poznańskim – 1168 sztuk, b. woj. bydgoskie – 948, b. woj. pilskie – 612, b. toruńskie – 577, b. woj. olsztyńskie – 499 sztuk. Odstrzał w 1997 r. wyniósł 2227 szt. Daniel znajduje ostoję w lasach mieszanych lub liściastych o znacznym podszyciu, przeplatanych łąkami lub znajdujących się w pobliżu łąk, lecz nie podmokłych.

Jaki jest tryb życia danieli?

Daniel jest zwierzęciem gromadnym. W lecie, w okresie łojnym (upasania się przed rują), młode byki, łanie i cielęta chodzą razem, a stare byki w odrębnych, małych chmarach. Mocne łopatacze często chodzą samotnie i rzadko pokazują się w bardziej otwartych miejscach. Chmarę byków zawsze prowadzi najmocniejszy, a więc inaczej niż u jeleni. W okresie godowym (bekowiska) byki odszukują chmary łań, odpędzają od nich młode byczki i spędzają z łaniami okres godowy. Daniel jest bardzo ruchliwy i dlatego spotkać go można w ciągu całego dnia. Ze względu na swoją ruchliwość nie jest on lubiany przez jelenie i sarny, gdyż stale je niepokoi i dlatego opuszczają one siedliska danieli, jeśli jest ich dużo w danym łowisku. Daniel mimo ruchliwości nie lubi wędrować, tak jak np. jeleń, trzyma się raczej swojej ostoi, a w okresie bekowiska stałych rujowisk (nawet przez szereg lat). Daniel ma charakterystyczny sposób poruszania się, np. w biegu skacze od razu na cztery nogi, podobnie jak koza domowa i dlatego jest trudny do strzału w ruchu. Jest bardzo ostrożny i uważny; ma bardzo dobry wzrok (w przeciwieństwie do jelenia) i często zmienia swoje przesmyki. Pomimo dość ciężkiej budowy świetnie skacze i potrafi bez trudu pokonywać przeszkody, nawet dwumetrowej wysokości.

Jak kształtuje daniel swoje poroże?

W wieku 7-8 miesięcy życia (styczeń, luty) daniel rozpoczyna budowę pni pod przyszłe poroże. Pierwsze poroże nasadza od maja i w sierpniu wyciera ze scypuły, a nosi je do maja następnego roku. Pierwsze poroże ma kształt krótkich tyk bez odnóg i bez róży (szpiczak). Drugie poroże (trzeci rok życia) buduje daniel do sierpnia i wyciera na początku września. Poroże to ma dwie odnogi, oczną i opierak, a tyki mają różę. Drugie poroże zrzuca daniel w końcu kwietnia. Trzecie poroże (czwarty rok życia) buduje daniel do sierpnia i nosi do kwietnia-maja. Trzecie poroże ma kształt tyk z odnogami oczną i opierakiem oraz zgrubienie, spłaszczenie na końcu tyki będące zapowiedzią przyszłej łopaty (łyżkarz). W następnych latach rozwój poroża ma miejsce głównie w końcowej części tyki, gdzie powstaje łopata, z przodu równa, coraz wyższa i szersza. Z wiekiem wzrasta liczba sęków w tylnej części łopaty, a więc inaczej niż u łosia, którego rosochy mają sęki z przodu. Odnoga nadoczna występuje u danieli niezmiernie rzadko. Byki stare o dużym i mocnym porożu mają w dolnej tylnej części łopaty długą odnogę (hak, ostroga). Od jedenastego poroża następuje jego uwstecznianie się. Poroże u młodych byków-danieli ma kształt zbliżony do litery V, u starych zaś do litery U, z szerokim, płaskim dołem tej litery (rozłoga ma się do wysokości mniej więcej jak 1:1). Wśród danieli i u innej zwierzyny płowej występują nieprawidłowości w rozwoju poroża, które kwalifikują byka do selekcyjnego odstrzału. Takimi wadami są: brak opieraka, nierównomierny kształt obydwu tyk, wysokie tyki, nieprawidłowa lub wąska łopata, bardzo mała rozłoga łopat. Wśród starych byków zdarzają się wypadki niezrzucania poroża i wówczas spod róży wyrasta nowe poroże, jest ono oczywiście karłowate i zniekształcone (poroże podwójne).

Jak przebiega ruja danieli?

Ruja danieli (bekowisko) rozpoczyna się w połowie października (bezpośrednio po zakończeniu rykowiska jeleni) i trwa do połowy listopada. W okresie poprzedzającym ruję byk przednimi badylami kopie w gęstwinie leśnej wgłębienie, tzw. dołki rujowe, w które oddaje mocz. To wgłębienie powiększa o tyle, że gdy położy się w nim, jest mało widoczny. W związku z tym, że w to wgłębienie oddaje mocz, jest ono bardzo cuchnące. W tych wgłębieniach odbywa się często krycie łań, prawdopodobnie dlatego, że jego zapach jest dla nich podniecający. W okresie rui byk zbiera sobie chmarę łań (5-8 sztuk), którą trzyma przez okres ok. 2 tygodni, jeżeli nie zostanie wcześniej zrogowany i odpędzony przez innego byka. W tym czasie daniel-byk jest jeszcze bardziej wojowniczy niż jeleń-byk, ale z uwagi na kształt poroża walki danieli rzadko kończą się tragicznie. W okresie rui byk stadny prawie nic nie żre i przez to traci wiele ze swej wagi. W okresie rui byk wydaje chrapliwy głos podobny do beczenia. Beczenie to rozpoczyna się już w godzinach południowych. Łania nosi płód 32 tygodnie (220 dni). W czerwcu lub na początku lipca wydaje na świat jedno lub dwa cielęta. Matka karmi je do grudnia. Zdolność rozmnażania się daniel osiąga w drugim roku życia. Łania daniela, podobnie jak łania jelenia, zjada łożysko porodowe, aby nie pozostawiać śladów swojej obecności ze względu na bezpieczeństwo cielaka. Przenosi się także w inne miejsce.

Czym żywi się daniel?

Daniel jest roślinożerny, żywi się więc głównie trawą, liśćmi, ziołami i zbożem, w mniejszym stopniu pędami drzew i krzewów, ponadto korą drzew liściastych i iglastych. Bardzo chętnie je owoce drzew liściastych, jak żołędzie, bukiew i kasztany, a także grzyby. Daniel spałuje mniej niż jeleń i w ogóle czyni mniejsze szkody w lesie. W polu jednak szkody wyrządzone przez daniele są często większe, gdyż chętnie wychodzi na żer w pole i wydeptuje uprawy. Daniel żeruje przeważnie w nocy, ale także w dzień, we wczesnych godzinach popołudniowych. Stare łopatacze żyjące samotnie w lecie wychodzą na żer tylko w nocy.

Na podstawie czego określa się wiek daniela?

Wiek daniela w łowisku określa się, podobnie jak jelenia, po zachowaniu się i budowie, natomiast po odstrzeleniu na podstawie uzębienia. W okresie od 5 miesiąca do 26 miesiąca życia wiek daniela określa się na podstawie zakresu wymiany zębów mlecznych na stałe, a w późniejszym czasie według stopnia starcia zębów przedtrzonowych i trzonowych oraz koron siekaczy.

Jakie są sposoby polowania na daniele?

Na daniele poluje się od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia. Polowanie na daniele należy do rzadkich okazji, gdyż zwierzyna ta występuje u nas w niewielu łowiskach i w małych ilościach i dlatego odstrzał musi być z konieczności ograniczony tylko do sztuk selekcyjnych, a więc o porożu nieprawidłowym, podwójnym, w kształcie podkowy lub z głębokimi zatokami w łopatach albo o innych nieprawidłowościach. W polowaniu na daniele stosowane są następujące sposoby: zasiadka, podchód, podjazd lub cicha nagonka. Zasiadkę należy robić rankiem lub w południe w miejscach, gdzie zwierzyna wychodzi na żer, a więc w pobliżu polan leśnych, zrębów, pól i łąk. Zasiadka na przejściach (przesmykach) zwierzyny daje wątpliwe efekty, gdyż daniele bardzo często je zmieniają. Podchód stosuje się w czasie bekowiska, ponieważ daniele mają ustalone rujowiska i dlatego istnieje możliwość spotkania tam byka. Trudność polega przede wszystkim na podejściu, gdyż daniel jest bardzo ostrożny i płochliwy. Podjazd można stosować w każdym czasie, najlepiej w zimie, jednakże nie udaje się na ogół podjechać blisko i dlatego trzeba decydować się na dalszy strzał. Polowanie z cichą nagonką polega na użyciu 2-3 naganiaczy, którzy wolno i spokojnie przepędzą miot. Zmiana przesmyków oraz częste uderzanie danieli do tyłu, na nagonkę, utrudnia myśliwemu dojście do strzału w czasie pędzenia.

Jak wygląda trop daniela?

Trop daniela jest bardzo podobny do tropu jelenia, różni się tylko wielkością. U daniela występują bardzo małe różnice wielkości tropu przednich i tylnych badyli. Długość tropu wynosi 7-8 cm, a szerokość 5-5,5 cm.

Jaka jest korzyść z ubitego daniela?

Dziczyzna daniela jest bardzo smaczna. Skóra oczyszczona z sierści i wyprawiona nadaje się do wyrobu rękawiczek i innej galanterii. Poroże stanowi cenne trofeum oraz ma zastosowanie do wyrobu mebli i innych przedmiotów, jak np. lampy. Daniel nie ma grandli.

Jak dokonuje się wyceny łopat danieli?

Na wycenę łopat danieli składają się:

Pomiary [w cm] średnia długość łopat mierzona od dolnej krawędzi róży po ich zewnętrznej stronie, przez środek łopat, do zatoki między sękami mnożona przez współczynnik 0,5; średnia długość oczniaków mierzona od róży po ich dolnym łuku razy współczynnik 0,25; średnia długość łopat mierzona od początku rozszerzania się tyki w łopatę razy współczynnik 1,0; średnia szerokość łopat w najszerszym miejscu razy współczynnik 1,5; średnia obwodów róży razy współczynnik 1,0; suma obwodów tyk mierzonych między oczniakiem i opierakiem razy współczynnik 1,0; suma obwodów tyk mierzonych między opierakiem i łopatą razy współczynnik 1,0; masa poroża razy współczynnik 2,0; jeśli cięcie czaszki jest wzdłuż górnej szczęki i poniżej oczodołów – odlicza się 0,10 kg, a jeśli nie jest cięta czaszka – 0,25 kg. Dodatki ubarwienie (jasne do ciemnego) odpowiednio 0-2 pkt.; sęki na łopatach (w zależności od ich wielkości – ponad 2 cm, i ilości) odpowiednio 0-6 pkt.; moc, kształt i regularność, łącznie 0,5 pkt. Potrącenia niedostateczna rozłoga w stosunku do długości tyk, odpowiednio 0-6 pkt.; wadliwe łopaty 0-10 pkt.; wadliwe krawędzie łopat 0-2 pkt.; niedostateczna równomierność 0-6 pkt.

Ogólną wycenę stanowi suma punktów z pozycji 1-11, pomniejszona o punkty z pozycji 12-15. Medalowymi łopatami są: medal brązowy- 165,00-174,99 pkt.; medal srebrny – 175,00-179,99 pkt.; medal złoty – 180,00 i więcej pkt.

Daniel

Jak wygląda daniel? Daniel podobny jest z budowy nieco do jelenia, jednak jego sylwetka jest mniej kształtna. W zadzie jest on wyższy niż w barku (odwrotnie niż jeleń). Szyję ma krótką i fałdzistą, badyle krótkie, a poroże rozchylone na boki. Suknia daniela w lecie jest rdzawobrązowa. W zimie przybiera kolor brudnobrązowy, na bokach, do 1/3 od dołu tułowia, ma białe cętki. W zimie cętki te są słabo widoczne, sierść dłuższa. Przez grzbiet ciągnie się ciemny pas. Pierś od przodu, badyle i podbrzusze daniela są popielate, w okolicy ogona ma białawe lustro okolone ciemną obwódką. Kwiat (ogon) dłuższy niż u jelenia (długość ok. 25 cm), z wierzchu czarny, znajduje się w ciągłym ruchu. Szczegół ten jest bardzo charakterystyczny dla daniela. Łyżki daniela, zawsze stojące w bok, są w środku porośnięte jaśniejszym włosem. Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niż u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z odnogami (sękami). Poroże daniela nie ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę. Wśród danieli dość często spotyka się osobniki o sukni białej lub czarnej. Taka barwa sukni nie jest wynikiem albinizmu (biała) lub melanizmu (czarna), ale zwykłą odmianą barwy danieli, która może występować w różnych odcieniach. Różnorodność barwy danieli nie wiąże się więc z niedorozwojem fizycznym lub z jakimiś zaburzeniami organizmu zwierzęcia. Charakterystyczne jest to, że daniel-byk i łania nie mają grandli. Jaka jest wielkość daniela? Daniel-byk ma wysokość w barku ok. 100 cm, długość ciała do 200 cm i masę 60-70 kg. Poroże ma masę do 4 kg. Daniel-łania jest znacznie mniejsza od byka i osiąga masę 35-40 kg. W jakich warunkach terenowych przebywa daniel? Daniel jest zwierzyną aklimatyzowaną u nas w XVI wieku. Sprowadzony został z krajów śródziemnomorskich. Do końca ubiegłego wieku występował przeważnie jako zwierzyna parkowa. Obecnie żyje w stanie dzikim. Występuje coraz liczniej, według szacunku z 1997 r. stan wynosił: 7698 sztuk. Najliczniej w b. woj. poznańskim – 1168 sztuk, b. woj. bydgoskie – 948, b. woj. pilskie – 612, b. toruńskie – 577, b. woj. olsztyńskie – 499 sztuk. Odstrzał w 1997 r. wyniósł 2227 szt. Daniel znajduje ostoję w lasach mieszanych lub liściastych o znacznym podszyciu, przeplatanych łąkami lub znajdujących się w pobliżu łąk, lecz nie podmokłych. Jaki jest tryb życia danieli? Daniel jest zwierzęciem gromadnym. W lecie, w okresie łojnym (upasania się przed rują), młode byki, łanie i cielęta chodzą razem, a stare byki w odrębnych, małych chmarach. Mocne łopatacze często chodzą samotnie i rzadko pokazują się w bardziej otwartych miejscach. Chmarę byków zawsze prowadzi najmocniejszy, a więc inaczej niż u jeleni. W okresie godowym (bekowiska) byki odszukują chmary łań, odpędzają od nich młode byczki i spędzają z łaniami okres godowy. Daniel jest bardzo ruchliwy i dlatego spotkać go można w ciągu całego dnia. Ze względu na swoją ruchliwość nie jest on lubiany przez jelenie i sarny, gdyż stale je niepokoi i dlatego opuszczają one siedliska danieli, jeśli jest ich dużo w danym łowisku. Daniel mimo ruchliwości nie lubi wędrować, tak jak np. jeleń, trzyma się raczej swojej ostoi, a w okresie bekowiska stałych rujowisk (nawet przez szereg lat). Daniel ma charakterystyczny sposób poruszania się, np. w biegu skacze od razu na cztery nogi, podobnie jak koza domowa i dlatego jest trudny do strzału w ruchu. Jest bardzo ostrożny i uważny; ma bardzo dobry wzrok (w przeciwieństwie do jelenia) i często zmienia swoje przesmyki. Pomimo dość ciężkiej budowy świetnie skacze i potrafi bez trudu pokonywać przeszkody, nawet dwumetrowej wysokości. Jak kształtuje daniel swoje poroże? W wieku 7-8 miesięcy życia (styczeń, luty) daniel rozpoczyna budowę pni pod przyszłe poroże. Pierwsze poroże nasadza od maja i w sierpniu wyciera ze scypuły, a nosi je do maja następnego roku. Pierwsze poroże ma kształt krótkich tyk bez odnóg i bez róży (szpiczak). Drugie poroże (trzeci rok życia) buduje daniel do sierpnia i wyciera na początku września. Poroże to ma dwie odnogi, oczną i opierak, a tyki mają różę. Drugie poroże zrzuca daniel w końcu kwietnia. Trzecie poroże (czwarty rok życia) buduje daniel do sierpnia i nosi do kwietnia-maja. Trzecie poroże ma kształt tyk z odnogami oczną i opierakiem oraz zgrubienie, spłaszczenie na końcu tyki będące zapowiedzią przyszłej łopaty (łyżkarz). W następnych latach rozwój poroża ma miejsce głównie w końcowej części tyki, gdzie powstaje łopata, z przodu równa, coraz wyższa i szersza. Z wiekiem wzrasta liczba sęków w tylnej części łopaty, a więc inaczej niż u łosia, którego rosochy mają sęki z przodu. Odnoga nadoczna występuje u danieli niezmiernie rzadko. Byki stare o dużym i mocnym porożu mają w dolnej tylnej części łopaty długą odnogę (hak, ostroga). Od jedenastego poroża następuje jego uwstecznianie się. Poroże u młodych byków-danieli ma kształt zbliżony do litery V, u starych zaś do litery U, z szerokim, płaskim dołem tej litery (rozłoga ma się do wysokości mniej więcej jak 1:1). Wśród danieli i u innej zwierzyny płowej występują nieprawidłowości w rozwoju poroża, które kwalifikują byka do selekcyjnego odstrzału. Takimi wadami są: brak opieraka, nierównomierny kształt obydwu tyk, wysokie tyki, nieprawidłowa lub wąska łopata, bardzo mała rozłoga łopat. Wśród starych byków zdarzają się wypadki niezrzucania poroża i wówczas spod róży wyrasta nowe poroże, jest ono oczywiście karłowate i zniekształcone (poroże podwójne). Jak przebiega ruja danieli? Ruja danieli (bekowisko) rozpoczyna się w połowie października (bezpośrednio po zakończeniu rykowiska jeleni) i trwa do połowy listopada. W okresie poprzedzającym ruję byk przednimi badylami kopie w gęstwinie leśnej wgłębienie, tzw. dołki rujowe, w które oddaje mocz. To wgłębienie powiększa o tyle, że gdy położy się w nim, jest mało widoczny. W związku z tym, że w to wgłębienie oddaje mocz, jest ono bardzo cuchnące. W tych wgłębieniach odbywa się często krycie łań, prawdopodobnie dlatego, że jego zapach jest dla nich podniecający. W okresie rui byk zbiera sobie chmarę łań (5-8 sztuk), którą trzyma przez okres ok. 2 tygodni, jeżeli nie zostanie wcześniej zrogowany i odpędzony przez innego byka. W tym czasie daniel-byk jest jeszcze bardziej wojowniczy niż jeleń-byk, ale z uwagi na kształt poroża walki danieli rzadko kończą się tragicznie. W okresie rui byk stadny prawie nic nie żre i przez to traci wiele ze swej wagi. W okresie rui byk wydaje chrapliwy głos podobny do beczenia. Beczenie to rozpoczyna się już w godzinach południowych. Łania nosi płód 32 tygodnie (220 dni). W czerwcu lub na początku lipca wydaje na świat jedno lub dwa cielęta. Matka karmi je do grudnia. Zdolność rozmnażania się daniel osiąga w drugim roku życia. Łania daniela, podobnie jak łania jelenia, zjada łożysko porodowe, aby nie pozostawiać śladów swojej obecności ze względu na bezpieczeństwo cielaka. Przenosi się także w inne miejsce. Czym żywi się daniel? Daniel jest roślinożerny, żywi się więc głównie trawą, liśćmi, ziołami i zbożem, w mniejszym stopniu pędami drzew i krzewów, ponadto korą drzew liściastych i iglastych. Bardzo chętnie je owoce drzew liściastych, jak żołędzie, bukiew i kasztany, a także grzyby. Daniel spałuje mniej niż jeleń i w ogóle czyni mniejsze szkody w lesie. W polu jednak szkody wyrządzone przez daniele są często większe, gdyż chętnie wychodzi na żer w pole i wydeptuje uprawy. Daniel żeruje przeważnie w nocy, ale także w dzień, we wczesnych godzinach popołudniowych. Stare łopatacze żyjące samotnie w lecie wychodzą na żer tylko w nocy. Na podstawie czego określa się wiek daniela? Wiek daniela w łowisku określa się, podobnie jak jelenia, po zachowaniu się i budowie, natomiast po odstrzeleniu na podstawie uzębienia. W okresie od 5 miesiąca do 26 miesiąca życia wiek daniela określa się na podstawie zakresu wymiany zębów mlecznych na stałe, a w późniejszym czasie według stopnia starcia zębów przedtrzonowych i trzonowych oraz koron siekaczy. Jakie są sposoby polowania na daniele? Na daniele poluje się od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia. Polowanie na daniele należy do rzadkich okazji, gdyż zwierzyna ta występuje u nas w niewielu łowiskach i w małych ilościach i dlatego odstrzał musi być z konieczności ograniczony tylko do sztuk selekcyjnych, a więc o porożu nieprawidłowym, podwójnym, w kształcie podkowy lub z głębokimi zatokami w łopatach albo o innych nieprawidłowościach. W polowaniu na daniele stosowane są następujące sposoby: zasiadka, podchód, podjazd lub cicha nagonka. Zasiadkę należy robić rankiem lub w południe w miejscach, gdzie zwierzyna wychodzi na żer, a więc w pobliżu polan leśnych, zrębów, pól i łąk. Zasiadka na przejściach (przesmykach) zwierzyny daje wątpliwe efekty, gdyż daniele bardzo często je zmieniają. Podchód stosuje się w czasie bekowiska, ponieważ daniele mają ustalone rujowiska i dlatego istnieje możliwość spotkania tam byka. Trudność polega przede wszystkim na podejściu, gdyż daniel jest bardzo ostrożny i płochliwy. Podjazd można stosować w każdym czasie, najlepiej w zimie, jednakże nie udaje się na ogół podjechać blisko i dlatego trzeba decydować się na dalszy strzał. Polowanie z cichą nagonką polega na użyciu 2-3 naganiaczy, którzy wolno i spokojnie przepędzą miot. Zmiana przesmyków oraz częste uderzanie danieli do tyłu, na nagonkę, utrudnia myśliwemu dojście do strzału w czasie pędzenia. Jak wygląda trop daniela? Trop daniela jest bardzo podobny do tropu jelenia, różni się tylko wielkością. U daniela występują bardzo małe różnice wielkości tropu przednich i tylnych badyli. Długość tropu wynosi 7-8 cm, a szerokość 5-5,5 cm. Jaka jest korzyść z ubitego daniela? Dziczyzna daniela jest bardzo smaczna. Skóra oczyszczona z sierści i wyprawiona nadaje się do wyrobu rękawiczek i innej galanterii. Poroże stanowi cenne trofeum oraz ma zastosowanie do wyrobu mebli i innych przedmiotów, jak np. lampy. Daniel nie ma grandli. Jak dokonuje się wyceny łopat danieli? Na wycenę łopat danieli składają się: I. Pomiary [w cm] 1) średnia długość łopat mierzona od dolnej krawędzi róży po ich zewnętrznej stronie, przez środek łopat, do zatoki między sękami mnożona przez współczynnik 0,5; 2) średnia długość oczniaków mierzona od róży po ich dolnym łuku razy współczynnik 0,25; 3) średnia długość łopat mierzona od początku rozszerzania się tyki w łopatę razy współczynnik 1,0; 4) średnia szerokość łopat w najszerszym miejscu razy współczynnik 1,5; 5) średnia obwodów róży razy współczynnik 1,0; 6) suma obwodów tyk mierzonych między oczniakiem i opierakiem razy współczynnik 1,0; 7) suma obwodów tyk mierzonych między opierakiem i łopatą razy współczynnik 1,0; 8) masa poroża razy współczynnik 2,0; jeśli cięcie czaszki jest wzdłuż górnej szczęki i poniżej oczodołów – odlicza się 0,10 kg, a jeśli nie jest cięta czaszka – 0,25 kg. II. Dodatki 9) ubarwienie (jasne do ciemnego) odpowiednio 0-2 pkt.; 10) sęki na łopatach (w zależności od ich wielkości – ponad 2 cm, i ilości) odpowiednio 0-6 pkt.; 11) moc, kształt i regularność, łącznie 0,5 pkt. III. Potrącenia 12) niedostateczna rozłoga w stosunku do długości tyk, odpowiednio 0-6 pkt.; 13) wadliwe łopaty 0-10 pkt.; 14) wadliwe krawędzie łopat 0-2 pkt.; 15) niedostateczna równomierność 0-6 pkt. Ogólną wycenę stanowi suma punktów z pozycji 1-11, pomniejszona o punkty z pozycji 12-15. Medalowymi łopatami są: medal brązowy- 165,00-174,99 pkt.; medal srebrny – 175,00-179,99 pkt.; medal złoty – 180,00 i więcej pkt.

Dama dama” … WYGL�D

Daniel jest mniejszy od jelenia, a wi�kszy od sarny, cia�o ma kr�pe i silne. Grzbiet wznosi si� lekko ku ty�owi. Daniel mierzy od 140 do 160 cm d�ugo�ci, w k��bie oko�o 90 cm. Masa doros�ego byka wynosi pomi�dzy 60 a 80 kg, wyj�tkowo mo�e dochodzi� do 100 kg. �ania jest znacznie l�ejsza. Oczy – �wiece s� u danieli du�e, z wyra�nymi rowkami �zowymi. W szcz�ce nie wyst�puj� k�y – grandle. Szyja jest kr�pa bez grzywy, z wystaj�c� grdyk�. Nogi – badyle s� kr�tsze i nie tak silne jak u jelenia. Bia�a plama na zadzie – lustro jest ciemno obrze�ona. Ogon – kwiat jest stosunkowo d�ugi (od 16 do 19 cm), z wierzchu czarny od spodu bia�y. Samce maj� d�ugi zwisaj�cy z podbrzusza p�dzel.

Samce danieli – czyli byki, maj� poro�e o masie dochodz�cej do 7 kg, z�o�one z �opatowato rozszerzaj�cych si� ku g�rze tyk, z oczniakiem i opierakiem. �opaty posiadaj� odnogi wyrastaj�ce w tylnej cz�ci �opaty, nazywane – s�kami. Jak u wszystkich jeleniowatych, tak i u danieli, poro�e zbudowane jest z tkanki kostnej, wyrasta z pni kostnych zwanych mo�d�eniami. W fazie wzrostu poro�a, jest ono pokryte cienk� sk�r� – scypu�em, w kt�rej znajduj� si� naczynia krwiono�ne od�ywiaj�ce poro�e i dostarczaj�ce niezb�dnych sk�adnik�w budulcowych. W sierpniu i we wrze�niu, nast�puje stwardnienie poro�a, scypu� wysycha i nast�puje czynno�� zwana wycieraniem poro�a. Polega ona na tym, i� suchy i martwy scypu� daniel byk zrywa z poro�a, poprzez uderzenia i tarcie �opatami o drzewa i krzewy. Tyki s� zwykle wycierane niejednocze�nie lecz w 2-3 dniowym odst�pie czasu. Tak jak i wszystkie inne jeleniowate, tak i daniel zrzuca poro�e. Odbywa si� to w maju. Wyst�puj� tak�e anomalie w budowie poro�a, polegaj�ce na tym, i� nowe poro�e zaczyna wyrasta� pod r� starego niezrzuconego jeszcze poro�a. Do�� cz�st� wada jest tak�e wielotykowo��. Okrywa w�osowa zwana sukni� latem jest rdzawobr�zowa z bia�ymi, okr�g�ymi plamami u�o�onymi w pod�u�ne rz�dy na tu�owiu i ciemnym pasem wzd�u� kr�gos�upa, od spodu bia�a, jest zmieniana na okres zimowy na ciemniejsz�, bardziej szar�, pod spodem popielatoszar�, jednolit�, lub z niewyra�nymi plamami. W�osy s� bardziej nastroszone i g�stsze ni� latem. M�ode ciel�ta s� ubarwione bardzo podobnie do doros�ych z jasnymi plamami niezale�nie od barwy t�a. Dotyczy to tak�e osobnik�w, kt�re w przysz�o�ci b�d� bia�e. U danieli opr�cz normalnie ubarwionych osobnik�w, wyst�puj� tak�e odmiany czarne (melanistyczne) oraz rzadsze bia�e, cho� te rodz�c si� posiadaj� barw� ��t� i bielej� dopiero w miar� dojrzewania.

�opaty – daniela przedstawiono na ilustracji obok. Uwaga warto wiedzie�: Samic� daniela jest �ANIA !!! Podobnie jak w przypadku jelenia.

!!! Podobnie jak w przypadku jelenia. Daniel ma poro�e podobnie jak sarna, �o�, jele�. Natomiast rogi maj� zwierz�ta pustorogie np.: kozica, �ubr, krowa.

podobnie jak sarna, �o�, jele�. Natomiast maj� zwierz�ta pustorogie np.: kozica, �ubr, krowa. Ilo�� odn�g na �opatach czyli s�k�w NIE oznacza ilo�ci lat zwierz�cia. Pocz�tkowo daniel-byk nak�ada poro�e w kszta�cie szpic�w, nast�pnie tyki zaczynaj� si� rozszerza� w g�rnej cz�ci tworz�c tzw. �y�ki, by w ko�cu przekszta�ci� si� w �opaty. Wiek daniela byka okre�la si� jednak na podstawie zestawu cech wygl�du zewn�trznego (sylwetka, zachowanie, terminy zrzucania i wycierania poro�a), dok�adnie za� wiek daniela mo�na okre�li� na podstawie analizy uz�bienia.

Poroże – Wikipedia, wolna encyklopedia

Poroże Budowa poroża jelenia: 1-korona, 2-opierak, 3-nadoczniak, 4-oczniak, 5-róża, 6-tyka. Megaloceros giganteus antecedens) Poroże wymarłego jelenia olbrzymiego ( Samica renifera Jeleń szlachetny. Budowa poroża: 1-korona, 2-opierak, 3-nadoczniak, 4-oczniak, 5-róża, 6-tyka) Poroże jelenia w kolejnych latach Scypuł

Kolekcja poroży

Poroże (rosochy[1], wieniec, tyki) – twardy, kostny twór wyrastający z kości czołowej możdżeni na głowie samców jeleniowatych. Wyjątkiem jest renifer, u którego poroże wyrasta również u samic oraz jelonek błotny, u którego poroże nie występuje. Poroże zrzucane i nakładane jest corocznie. Stanowi ono oręż niezbędny bykowi do obrony i w walce o samice podczas godów. Jest trofeum myśliwskim i cenionym surowcem w zdobnictwie i meblarstwie.

Poroże jeleniowatych to wyrostki kości czołowych zbudowane z tkanki kostnej i zupełnie pozbawione substancji rogowej. Poroże składa się z pnia i odchodzących od niego odrostków. Co roku poroże jest zrzucane i odrasta ponownie (jest to proces regeneracji). Tylko dolna część poroża, w postaci guzów na czaszce (możdżenie) stale pokryta jest skórą i nie ulega periodycznemu zrzucaniu. Proces zrzucania poroża jest wynikiem zmian zachodzących w tkankach u podstawy pnia; w tkance kostnej tworzą się jamy, które się wciąż powiększają i w końcu poroże się odłamuje. Rana, która powstała w trakcie zrzucania poroża, szybko zarasta pokrytą delikatnymi włoskami i bogato unaczynioną skórą. Naczynia krwionośne przynoszą substancje odżywcze i szybko rośnie nowe poroże, całkowicie pokryte skórą, tzw. scypułem. Z początku jest zbudowane z tkanki łącznej, już po trzech miesiącach u jelenia szlachetnego prawie całkowicie kostnieje; pokrywający je scypuł jest jednak jeszcze bogato unaczyniony i łatwo ulega obrażeniom i krwawi. W końcu 4 miesiąca scypuł zaczyna wysychać i jeleń ściera go o krzewy i pnie drzew. Poroże uszkodzone w okresie wzrostu rozwija się nieprawidłowo, często w miejscu zranienia tworzy się nowy odrostek. Na rozwoju poroża odbijają się wszelkie zaburzenia w czynnościach organów rozrodczych.

Pierwsze poroże wyrastające u młodego jelenia jest zwykle nierozwidlone, tworząc tzw. szpice; ich posiadacz nazywany bywa szpicakiem. Gdy ma on już pełne dwa lata, zrzuca poroże, które następnie odrasta, tym razem zaopatrzone zazwyczaj w dwa odrostki. Dawniej sądzono, że co roku wyrasta poroże o większej liczbie odrostków, czyli że po wielkości poroża można dokładnie ocenić wiek jelenia. Tak jednak nie jest, gdyż liczba odrostków tworzących się na porożu zależy od stanu odżywienia osobnika i od jego warunków życia. Jeleń o porożu rozwidlonym z jednym odrostkiem zwie się widłakiem, o porożu z dwoma odrostkami, a więc o trzech końcach – szóstakiem. Po szóstaku idzie ósmak, dziesiątak, dwunastak, itd. Nie zawsze poroże jest symetrycznie zbudowane, często liczba odrostków po obu jego stronach bywa niejednakowa. Myśliwi oceniają jelenie według tej części poroża, która ma większą liczbę odrostków, a więc jeśli z jednej strony jeleń ma 5 odrostków, a z drugiej 4, to nazywa się go dziesiątakiem nieregularnym. U podstawy pnia poroża wytwarzają się liczne kuliste wyrostki, tworzące tzw. różę. Szpice są pozbawione róży. Poroże jelenia nosi myśliwską nazwę wieńca. Niektóre gatunki jeleni mają całe życie poroże z dwóch ‘gołych’ tyk tzw. szydlarz lub o jednym odrostku, u innych dochodzą maksymalnie do dwóch odrostków. Zazwyczaj liczba odrostków zwiększa się z wiekiem, ulegając w starości redukcji. U bardzo starych osobników poroże może być ograniczone do grubego i długiego pnia z jednym stosunkowo krótkim odrostkiem. Jelenie z takim uwstecznionym porożem są bardzo niebezpieczne dla innych jeleni. Poroże poszczególnych gatunków jeleniowatych ma bardzo rozmaite kształty.

U niektórych gatunków (łoś, daniel) poroże nazywane jest od swojego kształtu łopatami. Samce wykształcające takie poroże nazywane są w gwarze myśliwskiej łopataczami[2].

Zobacz też [ edytuj | edytuj kod ]
↑ Witold Doroszewski (red.): rosocha. W: Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2016-09-06]. ↑ Witold Doroszewski (red.): łopata (7). W: Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2016-09-06].

prowadzona przez Andrzeja Szymanek

Daniel – (Dama dama) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych o wyglądzie i trybie życia podobnym do jelenia szlachetnego. Pochodzi z Azji Mniejszej. Sprowadzony przez Fenicjan, a później Rzymian na obszary śródziemnomorskie, rozpowszechniony w wielu krajach, również w Polsce. ↓ Posłuchaj odgłosów Daniela ↓

BUDOWA. Wielkością zbliżony jest do sarny, wyglądem zaś do jelenia. Zamieszkuje wszystkie rodzaje lasów oprócz lasów górskich. Jego cechą charakterystyczną jest cętkowana sierść zwana przez myśliwych suknią. Suknia daniela jest rdzawobrązowa. W zimie przybiera kolor brudnobrązowy, na bokach, do 1/3 od dołu tłowia, ma wspomniane już białe cętki. W zimie cętki te są słabo widoczne, sierść dłuższa. Przez grzbiet ciągnie się ciemny pas. Pierś od przodu, badyle i podbrzusze daniela są popielate, w okolicy ogona ma białawe lustro okolone ciemną obwódką. Kwiat(ogon) dłuższy niż u jelenia(długość ok. 25 cm), z wierzchu czarny, znajduje się w ciągłym ruchu. Szczegół ten jest bardzo charakterystyczny dla daniela. Wśród danieli dość często spotyka się osobniki o sukni białej lub czarnej. Taka barwa sukni nie jest wynikiem albinizmu(biała) czy melanizmu(czarna), ale zwykłą odmianą barwy danieli, która może występować w różnych odcieniach. Różnorodność barwy danieli nie wiąże się więc z niedorozwojem fizycznym lub z jakimiś zaburzeniami organizmu zwierzęcia. Charakterystyczne jest to, że daniel-byk i łania nie mają grandli(mleczne kły). Trop daniela jest bardzo podobny do tropu jelenia, różni się tylko wielkością. U daniela występują bardzo małe różnice wielkości tropu przednich i tylnych badyli. Długość tropu wynosi 7-8 cm, a szerokość 5-5,5 cm. Daniel-byk ma wysokość w barku ok. 100 cm, długość ciała do 200 cm i masę 60-70 kg.

POROŻE. Łyżki daniela, zawsze stojące w bok, są w środku porośnięte włosem. Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niż u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z ogonami(sękami). Poroże daniela nie ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę. Poroże ma masę do 4 kg. Daniel-łania jest znacznie mniejsza od byka i osiąga masę 35-40 kg.

Rozwój poroża. W wieku 7 – 8 miesięcy życia (styczeń, luty) daniel rozpoczyna budowę pni pod przyszłe poroże. Pierwsze poroże nasadza od maja i w sierpniu wyciera ze scypuły, a nosi je do maja przyszłego roku. Pierwsze poroże ma kształt krótkich tyk bez odnóg i bez róży (szpiczak). Drugie poroże (trzeci rok życia) buduje daniel do sierpnia i wyciera na początku września. Poroże to ma dwie odnogi, oczną i opierak, a tyki mają różę. Drugie poroże zrzuca daniel w końcu kwietnia. Trzecie poroże (czwarty rok życia) buduje daniel do sierpnia i nosi do kwietnia-maja. Trzecie poroże ma kształt tyk z odnogami oczną i opierakiem oraz zgrubienie, spłaszczenie na końcu tyki będące zapowiedzią przyszłej łopaty (łyżkarz). W następnych latach rozwój poroża ma miejsce głównie w końcowej części tyki, gdzie powstaje łopata, z przodu równa, coraz wyższa i szersza. Z wiekiem wzrasta liczaba sęków w tylnej części łopaty, a wi ęc inaczej niż u łosia, którego rosochy mają sęki z przodu. Odnoga nadoczna występuje u danieli niezmiernie rzadko. Byki stare o dużym i mocnym porożu mają w dolnej tylnej części łopaty długą odnogę (hak, ostroga). Od jedenastego poroża następuje jego uwstecznienie się. Poroże u młodych byków-danieli ma kształt zbliżony do litery V, u starych zaś do litery U, z szerokim, płaskim dołem tej litery(rozłoga ma się do wysokości jak 1 : 1). Wśród danieli i u innej zwierzyny płowej występują nieprawidłowości w rozwoju poroża, które kwalifikują byka do selekcyjnego odstrzału. Takimi wadami są: brak opieraka, nierównomierny kształt obydwu tyk, wysokie tyki, nieprawidłowa lub wąska łopata, bardzo mała rozłoga łopat. Wśród starych byków zdarzają się wypadki niezrzucania poroża i wówczas spod róży wyrasta nowe poroże, jest ono oczywiście karłowate i zniekształcone (poroże podwójne).

TRYB ŻYCIA. Zajmuje różne siedliska, od suchych i gorących po zimne i wilgotne. Wykazuje duże zdolności adaptacyjne. Preferuje rzadkie lasy i ich obrzeża, czasami wychodzi na żerowanie na podleśne pola uprawne i łąki. W górach występuje na wysokościach do ok. 1000 m n.p.m. Żeruje głównie w nocy. Daniel jest zwierzyną aklimatyzowaną u nas w XVI wieku. Sprowadzony został z krajów śródziemnomorskich. Do końca ubiegłego wieku występował przeważnie jako zwierzyna parkowa. Obecnie występuje coraz liczniej w stanie dzikim. Daniel jest zwierzęciem gromadnym. W lecie , w okresie łojnym(upasania się przed rują), młode byki, łanie i cielęta, chodzą razem, a stare byki w odrębnych, małych chmarach. Mocne łopatacze często chodzą samotnie i rzadko pokazują się w bardziej otwartych miejscach. Chmarę byków zawsze prowadzi najmocniejszy a więc inaczej niz u jeleni.Daniel jest bardzo ruchliwy i dlatego można go spotkać w ciągu całego dnia. Ze względu na swoja ruchliwość nie jest on lubiany przez jelenie i sarny, gdyż stale je niepokoi i dlatego opuszczają one siedliska danieli, jeśli jest ich dużo w danym łowisku. Daniel mimo ruchliwości nie lubi wędrować, tak jak np. jeleń, trzyma się raczej swojej ostoi, a w okresie bekowiska stałych rujowisk (nawet przez szereg lat). Daniel ma c harakterystyczny sposób poruszania się, np. w biegu skacze od razu na cztery nogi, podobnie jak koza domowa i dlatego jest trudny do odstrzału w ruchu. jest bardzo ostrożny i uważny; ma bardzo dobry wzrok (w przeciwieństwie do jelenia) i często zmienia swoje przesmyki. Pomimo dość ciężkiej budowy świetnie skacze i potrafi bez trudu pokonywać przeszkody nawet dwumetrowej wysokości.

ROZMNAŻANIE. W okresie godowym (bekowiska) byki odszukują chmary łań, odpędzaja od nich młode byczki i spędzają z łaniami okres godowy. Ruja danieli(bekowisko) rozpoczyna się w połowie pażdziernika i trwa do połowy listopada. W okresie poprzedzającym ruję byk przednimi badylami kopie w gęstwinie leśnej wgłębienie, tzw. dołki rujowe, w które oddaje mocz. To wgłębienie powiększa o tyle, że gdy położy się w nim, jest mało widoczny. W związku z tym, że w to wgłębienie oddaje mocz, jest ono bardzo cuchnące. W tych wgłębieniach odbywa się często krycie łań, prawdopodobnie dlatego, że jego zapach jest dla nich podniecający. W okresie rui byk zbiera sobie chmarę łań (5-8 sztuk), którą trzyma przez okres ok. 2 tygodni, jeżeli nie zostanie wcześniej zrogowany i odpędzony przez innego byka. W tym czasie daniel-byk jest jeszcze bardziej wojowniczy niż jeleń-byk, ale z uwagi na kształt poroża walki danieli żadko kończą się tragicznie. W okresie rui byk stadny prawie nic nie żre i przez to wiele traci ze swej wagi. W okresie rui byk wydaje chrapliwy głos podobny do beczenia. Beczenie to rozpoczyna się już w godzinach popołudniowych. Łania nosi płód 32 tygodnie (220 dni). W czerwcu lub na początku lipca wydaje na świat jedno lub dwa cielęta. Matka karmi je do grudnia. Zdolność rozmnażania się daniel osiąga w drugim roku życia. Łania daniela, podobnie jak łania jelenia, zjada łożysko porodowe, aby nie pozostawiać śladów swojej obecności ze względu na bezpieczeństwo cielaka. Przenosi się także w inne miejsce.Młode po urodzeniu przebywają wraz z matką i ssą mleko matki aż do jej następnej rui, żyją do 25 lat.

POLOWANIE. Daniele stanowią pokarm większych drapieżników. Przez człowieka są zabijane dla mięsa, skór i poroża. W Polsce daniel jest zwierzęciem łownym z okresem ochronnym. Na daniele-byki poluje się od 1 października do 31 stycznia, na łanie i cielęta od 1 pażdziernika do 15 stycznia. Do odstrzału przeznaczone są w zasadzie sztuki selekcyjne, a więc o wadliwym porożu. W polowaniu na daniele stosowane są następujące sposoby: zasiadka, podchód, podjazd lub cicha nagonka. Zasiadkę należy robić rankiem lub w południe w miejscach, gdzie zwierzyna wychodzi na żer, a więc w pobliżu polan leśnych, zrębów, pól i łąk. Zasiadka na przejściach (przesmykach) zwierzyny daje wątpliwe efekty, gdyż daniele bardzo często je zmieniają. Podchód stosuje się w czasie bekowiska, ponieważ daniele mają ustalone rujowiska i dlatego istnieje możliwość spotkania tam byka. Trudność polega przede wszystkim na podejściu, gdyż daniel jest bardzo ostrożny i płochliwy. Podjazd można stosować w każdym czasie, najlepiej w zimie, jednak nie udaje się na ogół podjechać blisko i dlatego należy decydować się na dalszy strzał. Polowanie z cichą nagonką polega na użyciu 2-3 naganiaczy, którzy wolno i spokojnie przepędzą miot. Zmiana przesmyków oraz częste uderzanie danieli do tyłu, na nagonkę, utrudnia myśliwemu dojście do strzału w czasie pędzenia .Dziczyzna daniela jest bardzo smaczna. Skóra oczyszczona z sierści i wyprawiona nadaje się do wyrobu rękawiczek i innej galanterii. Poroże stanowi cenne trofeum oraz ma zastosowanie do wyrobu mebli i innych przedmiotów, jak np. lampy. Daniel nie ma grandli.

OKREŚLENIE WIEKU DANIELA. Wiek daniela w łowisku określa się podobnie, jak jelenia, po zachowaniu się i budowie, natomiast po odstrzeleniu na podstawie uzębienia. W okresie od 5 miesiąca do 26 miesiąca życia wiek daniela określa się na podstawie zakresu wymiany zębów mlecznych na stałe, a w późniejszym czasie według stopnia starcia zębów przedtrzonowych i trzonowych oraz koron siekaczy.

WYCENA POROŻA. Na wycenę łopat danieli składają się: I. Pomiary [w cm] 1) średnia długość łopat mierzona od dolnej krawędzi róży po ich zewnętrznej stronie, przez środek łopat, do zatoki między sękami mnożona przez współczynnik 0,5; 2) średnia długość oczniaków mierzona od róży po ich dolnym łuku razy współczynnik 0,25; 3) średnia długość łopat mierzona od początku rozszerzania się tyki w łopatę razy współczynnik 1,0; 4) średnia szerokość łopat w najszerszym miejscu razy razy współczynnik 1,5; 5) średnia obwodów róży razy współczynnik 1,0; 6) suma obwodów tyk mierzonych między oczniakiem i opierakiem razy współczynnik 1,0; 7) suma obwodów tyk mierzonych między opierakiem i łopatą razy współczynnik 1,0; 8) masa poroża razy współczynnik 2,0; jeśli cięcie czaszki jest wzdłuż górnej szczęki i poniżej oczodołów – odlicza się 0,10 kg, a jeśli nie jest cięta czaszka – 0,25 kg. II. Dodatki 9) ubarwienie (jasne do ciemnego) odpowiednio 0-2 pkt.; 10) sęki na łopatach (w zależności od ich wielkości – ponad 2 cm, i ilości) odpowiednio 0-6 pkt.; 11) moc, kształt i regularność, łącznie 0,5 pkt. III. Potrącenia 12) niedostateczna rozłoga w stosunku do długości tyk, odpowiednio 0-6 pkt.; 13) wadliwe łopaty 0-10 pkt.; 14) wadliwe krawędzie łopat 0-2 pkt.; 15) niedostateczna równomierność 0-6 pkt. Ogólną wycenę stanowi suma punktów z pozycji 1-11, pomniejszona o punkty z pozycji 12-15. Medalowymi łopatami są: medal brązowy – 165,00-174,99 pkt.; medal srebrny – 175,00-179,99 pkt.; medal złoty – 180,00 i więcej pkt.

WPŁYW NA ŚRODOWISKO. Przy umiarkowanej liczebności daniele (7-10 osobników na 100 ha powierzchni leśnej) nie wpływają istotnie na rodzimą przyrodę ani nie powodują istotnych szkód gospodarczych . Negatywny wpływ danieli może się natomiast ujawniać przy ich bardzo dużej liczebności. Obserwowano, że jelenie szlachetne unikają części kompleksów leśnych, w których zagęszczenie danieli jest wysokie. Zimą, przy dużych zagęszczeniach, skutecznie konkurują one przy paśnikach z innymi gatunkami kopytnych. Konkurencję taką stwierdzono w stosunku do sarny i młodych żubrów Bison bonasus . W sezonie wiosenno-letnim daniele – jak inne jeleniowate – mogą powodować szkody w uprawach zbóż, roślin oleistych i okopowych, a także w lasach. Straty w lasach powstają wskutek zgryzania kory i łyka drzew (tzw. spałowania) oraz zgryzania pędów i pączków w odnowieniach. Szczególnie narażone są świerk, sosna, buk, jesion, dąb i grab. Choć nie brak doniesień o znacznych szkodach powodowanych przez daniele w uprawach i lasach, to na ogół są one mniejsze niż straty powodowane przez jelenie szlachetne i sarny.

Ko�o �owieckie HUBERTUS 11 w Lublinie

Sprowadzony do Polski z okolic Morza Śródziemnego daniel, jest najbardziej znanym i rozpowszechnionym zwierzęciem parkowym w Europie. Zaaklimatyzował się w całej Europie Środkowej i występuje obecnie w stanie dzikim – na wolności. W Polsce nie jest zbyt liczny, jednak będąc zwierzyną cenną, a przy tym niewyrządzająca dużych szkód w uprawach leśnych, daniel jest chętnie introdukowany do wielu łowisk Polski.

Daniel występuje u nas zarówno na nizinach jak i na wyżynach, zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, otoczone łąkami i polami, natomiast nie występuje w górach. Najliczniejszy jest w Wielkopolsce, na Pomorzu i na Śląsku.

Sposobem życia daniele przypominają jelenie, są jednak mniej wymagające w stosunku do wody i dlatego lepiej czują się w suchych drzewostanach sosnowych.

Podczas gdy daniele znane z parków i hodowli zagrodowej są bardzo ufne i śmiało pokazują się za dnia na otwartych przestrzeniach, o tyle dzikie populacje danieli są bardzo płochliwe. Daniele są jednak bardzo przywiązane do swojej ostoi, towarzyskie i dlatego tworzą dość liczne chmary.

Daniel ma bardzo wyostrzone zmysły, słuchem i węchem dorównuje jeleniowi, ma natomiast lepszy od niego wzrok, do tego stopnia, iż potrafi odróżnić od tła stojącego nieruchomo człowieka. Żywi się roślinnością zielną, pędami i korą drzew, bardzo lubi także żołędzie i kasztany.

Daniele żyją 20 do 25 lat, a zdarzają się osobniki 30 letnie.

Systematyka:

Rząd: Parzystokopytne – Artiodactyla

Rodzina: Jeleniowate – Cervidae

Gatunek: Daniel -Dama dama Daniel jest mniejszy od jelenia, a większy od sarny, ciało ma krępe i silne. Grzbiet wznosi się lekko ku tyłowi. Daniel mierzy od 140 do 160 cm długości, w kłębie około 90 cm. Masa dorosłego byka wynosi pomiędzy 60 a 80 kg, wyjątkowo może dochodzić do 100 kg. Łania jest znacznie lżejsza. Oczy – świece są u danieli duże, z wyraźnymi rowkami łzowymi. W szczęce nie występują kły – grandle. Szyja jest krępa bez grzywy, z wystającą grdyką. Nogi – badyle są krótsze i nie tak silne jak u jelenia. Biała plama na zadzie – lustro jest ciemno obrzeżona. Ogon – kwiat jest stosunkowo długi (od 16 do 19 cm), z wierzchu czarny od spodu biały. Samce mają długi zwisający z podbrzusza pędzel.

Samce danieli – czyli byki, mają poroże o masie dochodzącej do 7 kg, złożone z łopatowato rozszerzających się ku górze tyk, z oczniakiem i opierakiem. Łopaty posiadają odnogi wyrastające w tylnej części łopaty, nazywane – sękami. Jak u wszystkich jeleniowatych, tak i u danieli, poroże zbudowane jest z tkanki kostnej, wyrasta z pni kostnych zwanych możdżeniami. W fazie wzrostu poroża, jest ono pokryte cienką skórą – scypułem, w której znajdują się naczynia krwionośne odżywiające poroże i dostarczające niezbędnych składników budulcowych. W sierpniu i we wrześniu, następuje stwardnienie poroża, scypuł wysycha i następuje czynność zwana wycieraniem poroża. Polega ona na tym, iż suchy i martwy scypuł daniel byk zrywa z poroża, poprzez uderzenia i tarcie łopatami o drzewa i krzewy. Tyki są zwykle wycierane niejednocześnie lecz w 2-3 dniowym odstępie czasu. Tak jak i wszystkie inne jeleniowate, tak i daniel zrzuca poroże. Odbywa się to w maju. Występują także anomalie w budowie poroża, polegające na tym, iż nowe poroże zaczyna wyrastać pod różą starego niezrzuconego jeszcze poroża. Dość częstą wada jest także wielotykowość.

Okrywa włosowa zwana suknią latem jest rdzawobrązowa z białymi, okrągłymi plamami ułożonymi w podłużne rzędy na tułowiu i ciemnym pasem wzdłuż kręgosłupa, od spodu biała, jest zmieniana na okres zimowy na ciemniejszą, bardziej szarą, pod spodem popielatoszarą, jednolitą, lub z niewyraźnymi plamami. Włosy są bardziej nastroszone i gęstsze niż latem. Młode cielęta są ubarwione bardzo podobnie do dorosłych z jasnymi plamami niezależnie od barwy tła. Dotyczy to także osobników, które w przyszłości będą białe. U danieli oprócz normalnie ubarwionych osobników, występują także odmiany czarne (melanistyczne) oraz rzadsze białe, choć te rodząc się posiadają barwę żółtą i bieleją dopiero w miarę dojrzewania.

Łopaty – daniela przedstawiono na ilustracji obok.

Uwaga warto wiedzieć: Samicą daniela jest ŁANIA !!! Podobnie jak w przypadku jelenia.

Daniel ma poroże podobnie jak sarna, łoś, jeleń. Natomiast rogi mają zwierzęta pustorogie np.: kozica, żubr, krowa.

Ilość odnóg na łopatach czyli sęków NIE oznacza ilości lat zwierzęcia. Początkowo daniel-byk nakłada poroże w kształcie szpiców, następnie tyki zaczynają się rozszerzać w górnej części tworząc tzw. łyżki, by w końcu przekształcić się w łopaty. Wiek daniela byka określa się jednak na podstawie zestawu cech wyglądu zewnętrznego (sylwetka, zachowanie, terminy zrzucania i wycierania poroża), dokładnie zaś wiek daniela można określić na podstawie analizy uzębienia. Daniele bytują przeważnie w grupach zwanych chmarami, prowadzonych przez starszą doświadczoną łanię, zwaną licówką. Chmara składa się z łań i cieląt oraz młodzieży zeszłorocznej obu płci. Starsze byki dołączają do chmary tylko w okresie rui, w pozostałym czasie chodzą samotnie lub w niewielkich męskich chmarach. Okres rui zwany u danieli bekowiskiem, przypada na listopad i grudzień. Bardzo podniecone, silne łopatacze zajmują w chmarach miejsce byka stadnego, pilnując chmary i nie dopuszczając do niej innych byków. Wydają w tym czasie szorstkie beczenie, z daleka przypominające kaszel. Głos godowy danieli różni się od ryku jelenia, zarówno intensywnością jak i samym rodzajem wydawanych odgłosów. Jeśli nawet dochodzi w okresie bekowiska do walk pomiędzy bykami, to ze względu na kształt poroża, bardzo rzadko dochodzi do zranienia rywala.

Łopatacze jeszcze przed bekowiskiem, kopią badylami po parę, blisko siebie położonych płytkich wgłębień, które w czasie bekowiska stale pogłębiają. Do wgłębień tych zwanych kołyskami byki oddają mocz. W kołyskach dochodzi do krycia łań, w nich też leżą byki podczas dziennego odpoczynku.

Po bekowisku, łopatacze zaszywają się w gąszcz, odpoczywają i intensywnie żerują, nadrabiając stratę wagi podczas bekowiska.

Łania cieli się w czerwcu po okresie ciąży trwającym 220 dni. Najczęściej rodzi dwa cielaki rzadziej jednego lub trzy. Cielaki mają suknię czerwonordzawą w białe plamy. Po tygodniu do 10 dni, cielę chodzi już za matką, która dołącza do chmary. Młode rosną bardzo szybko i chociaż karmione są nieraz aż do grudnia, rozwojem często w tym czasie mało różnią się od sztuk zeszłorocznych. Daniele osiągają dojrzałość płciową w drugim lub trzecim roku życia, jednak w populacjach o prawidłowej strukturze wieku, młode byczki nie biorą udziału w kryciu łań.

Młodemu byczkowi po 6 miesiącach wyrastają na czole guzy stanowiące podstawę poroża tzw. możdżenie. Na wiosnę wyrasta na nich pierwsze poroże w formie szpiców. Takiego byka nazywamy szpicakiem. Szpicaki wycierają poroże we wrześniu, a zrzucają w maju lub czerwcu. Drugie poroże daniela też ma przeważnie formę szpiców, czasami może to jednak być już forma szóstaka (trzy odnogi na tyce). Od tego momentu daniel wyciera poroże we wrześniu, a zrzuca w maju.

Górna część poroża przekształca się stopniowo w łopatę, w pierwszych latach cienką i wąską tzw. łyżki. Później stopniowo rozwijającą się na szerokość i grubość. Najlepsze łopaty daniel byk nasadza około 10 roku życia. Później mamy doczynienia ze zjawiskiem uwsteczniania się poroża, czyli nakładaniem łopat coraz słabszych.

Daniel zręcznością, szybkością i siłą skoku ustępuje jeleniowi. W ucieczce skacze, odbijając się jednocześnie czterema badylami, przy czym podnosi wysoko kwiat. Potrafi przeskakiwać przeszkody o wysokości 2 metrów, dobrze pływa – choć nigdy nie tarza się w błocie. Daniele zawsze kładą się na podwiniętych czterech badylach i nigdy nie odpoczywają leżąc na boku.

Głosy tych zwierząt są bardzo zmienne, ostrzegawczy to głuche szczekanie, łania wabi młode cichym beczeniem, młode natomiast piszczą. Oddzielną rzecz stanowi głos godowy byków.

Łania daniela jest troskliwą matką, w pierwszym okresie życia potomstwa, trzyma je w ukryciu, broniąc przed mniejszymi drapieżnikami uderzeniami przednich badyli. Racice wielu gatunków zwierząt kopytnych są bardzo podobne. Dokładne rozpoznanie tropów wymaga więc, dobrej znajomości budowy i wielkości racic poszczególnych gatunków. Racice daniela kształtem są identyczne z racicami jelenia, są jednak nieco mniejsze i wydłużone, a ich przód jest bardziej spiczasty. Racice kończyn przednich są większe i bardziej zaokrąglone niż racice badyli tylnych. Opuszki palcowe są bardzo duże, ich wielkość pozwala czasem odróżnić tropy daniela od tropów młodego jelenia. Opuszka palców jelenia zajmuje około 1/3 podeszwy, podczas gdy opuszka palcowa daniela zajmuje połowę powierzchni podeszwy. Odciski racic kończyn przednich (a) są owalne zaś tylnych (b) mają gruszkowaty kształt i są mniejsze.

Długość odcisków racic starych i ciężkich samców z okazałym porożem, może dochodzić do 8 cm, a szerokość do 4,5 cm. Długość kroku daniela wynosi od 90 do 100 cm, a rozstaw tropu zmienia się od 10 do 15 cm, a czasami dochodzi nawet do 20 cm. Odciski racic daniela mają jednak przeciętnie około 5 cm długości i 3 cm szerokości. Odciski racic starej łani są nieco większe. Długość kroku samic wynosi 70 do 80 cm o rozstaw tropu 10 cm.

W stępie lub kłusie, często używanym przez daniela, racice tylne trafiają na odciski racic przednich, lub tuż obok nich. Odciski podwójne przypominają odciski racic jelenia. Na głębokim śniegu, w mokrym piasku lub w błocie, trop daniela charakteryzuje się “rozjechaniem racic”. Daniel nigdy nie pozostawia odbicia szpil na tropie, gdyż są one bardzo małe i położone wysoko.

Dzik – kryteria wyceny – Polski Związek Łowiecki – Zarząd Okręgowy w Suwałkach

Wycena trofeów łowieckich

Oręż dzika

I Pomiary

Długość szabel mierzy się wzdłuż ich zewnętrznej krzywizny w centymetrach z dokładnością do 1 mm. Jeżeli szabla jest obłamana, mierzy się tylko rzeczywiście występującą długość. Szerokość szabli mierzy się w najszerszym miejscu suwmiarka w mm. Nie dokonuje się pomiaru w miejscach występujących narośli. Obwody fajek mierzy się w najgrubszym miejscu w centymetrach z dokładnością do 1 mm bez wciskania miarki w nierówności. Nie dokonuje się pomiaru w miejscach występujących narośli. Nierówności powierzchni nie uwzględnia się przy pomiarze.

II Dodatki

Dodatki za szable (do 2 pkt), uwzględniając: a) ubarwienie szlifów ciemnobrunatne do czerni,

b) wykształcenie końców (czubków),

c) równomierne wypukłe sklepienie powierzchni zewnętrznych,

d) półkoliste wygięcia szabel,

e) równomierna szerokość od nasady (korzenia) do szlifów.

Przyznane dodatki za szable nie mogą przekroczyć 2 pkt. Dodatki za fajki (do 3 pkt), przy czym:

a) za opalenia czubków do 1 pkt,

b) za wygięcie, jeśli występuje obustronnie, do 2 pkt, a jeśli występuje jednostronnie – do 1 pkt.

Przyznane dodatki za fajki nie mogą przekroczyć łącznie 3 pkt.

III Potracenia za usterki (do 10 pkt):

a) za niedostateczne zeszlifowanie końców do 3 pkt, przy czym: jeśli długości szlifów obustronnie sięgają do 4 cm – 3 pkt, jeśli długość szlifu po jednej stronie ma do 4 cm – 1,5 pkt, jeśli długości szlifów obustronnie maja 4,1-5 cm – 1 pkt, jeśli długość szlifu po jednej stronie ma 4,1-5 cm – 0,5 pkt,

b) za asymetrie szabel w długości, szerokości i kształcie – do 3 pkt,

c) za asymetrie fajek w długości, grubości i kształcie – do 3 pkt,

d) za dysproporcje miedzy szablami i fajkami – do 1 pkt.

Punktacja medalowa oręża dzików jest następująca:

Medal złoty od 120 pkt w górę

Medal srebrny 115 – 119,99 pkt

Medal brązowy 110,00 – 114,99 pkt

1 – długość szabli, 2 – szerokość szabli, 3 – obwód fajki

DZIK Struktura płciowa

Należy dążyć do uzyskania struktury płci u dzików dorosłych w proporcji co najmniej 1:1, lub z niewielką przewagą osobników męskich. Zagęszczenie Trudno jest wyznaczyć optymalne, czy dopuszczalne wskaźniki zagęszczenia populacji, o tym bowiem decyduje przede wszystkim poziom szkód w uprawach rolnych limitujący możliwości finansowe dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich. Z punktu widzenia ochrony lasu zagęszczenie powinno być nawet wysokie, gdyż szkody w drzewostanach są minimalne, a dzik jest przede wszystkim bioindykatorem zagrożenia lasu przez niektóre owady oraz w znacznym stopniu może ograniczyć ich gradacje. Przyrost zrealizowany W naszych warunkach przyrost zrealizowany wynosi od 50 do 200% stanu wiosennego populacji, (choć bardziej poprawnym określeniem byłoby – stanu przedrozrodczego, gdyż wyproszenia zdarzają się często już zimą). Dolny wskaźnik przyrostu dotyczy wyłącznie niektórych terenów o surowych warunkach klimatycznych i występowaniu dużych drapieżników tzn. przede wszystkim wilka. Przy ustalaniu planu pozyskania dzików w danym roku należy również uwzględnić lokalny wskaźnik śmiertelności wskutek ciężkich warunków zimowych. Wysokość rocznego pozyskania należy planować na poziomie przyjętego wskaźnika przyrostu zrealizowanego.

Struktura pozyskania według grup wiekowych: – warchlaki 40 – 60% – przelatki 20 – 40% – dziki starsze niż 2-letnie (lochy i odyńce) do 20%

Warchlaki – to dziki w pierwszym roku życia (do ukończenia 12 miesiąca). W praktyce za górną granicę przedziału uznaje się koniec roku gospodarczego, czyli 31 marca, choć pewna cześć osobników z tej klasy może być już nieco starsza. Przelatki – to osobniki od 13-go do 24-go miesiąca życia (z zastrzeżeniem jak u warchlaków). Lochy – samice dzika w 3 roku życia i starsze. Odyńce – samce dzika w 3 roku życia i starsze.

키워드에 대한 정보 szerokość łopaty daniela mierzy się

다음은 Bing에서 szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.

이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6

Polsat
Love Island
Love Island Polska
Love Island Poland
Wyspa Miłości
Love Island. Wyspa Miłości

\”Pokazała #mi #fuc*a\” #- #czy #Wiktoria #obraziła #Daniela? #| #Love #Island. #Wyspa #Miłości #6

YouTube에서 szerokość łopaty daniela mierzy się 주제의 다른 동영상 보기

주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6 | szerokość łopaty daniela mierzy się, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.

szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 동영상 보기

d여기에서 \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6 – szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

szerokość łopaty daniela mierzy się 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Kryteria odstrzału danieli byków

Akt prawny w sprawie sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów …

Daniel

ZAŁĄCZNIK Nr 2 INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW

Daniel (Dama dama) – strona Koła Łowieckiego NR 240

Ko o owieckie HUBERTUS 11 w Lublinie – daniel

kryteria wyceny – Oręż dzika – PZŁ SUWAŁKI

Sprawdź swoją wiedzę4 – Pobierz pdf z Docer.pl

주제와 관련된 이미지 szerokość łopaty daniela mierzy się

주제에 대한 기사 평가 szerokość łopaty daniela mierzy się

Jak rozpoznać wiek danieli?

Jak wygląda poroże daniela?

Co ile Daniele zrzucają poroże?

Jak nazywa się poroże daniela?

Czy daniel jest większy od jelenia?

Jak długo żyją daniele?

Jak określić moc łopat daniela?

Jak wysoko skacze daniel?

Jak rozpoznać daniela?

Co ma daniel na glowie?

Co mogą jeść daniele?

Ile danieli na 1 ha?

Ile Daniele chodzą w ciąży?

Ile waży cielę daniela?

Ile waży daniel?

Jak wysoko skacze daniel?

Czym różni się sarna od daniela?

Kryteria odstrzału danieli byków

Akt prawny w sprawie sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich

Daniel

ZAŁĄCZNIK Nr 2 INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW

Daniel

Daniel

Dama dama” … WYGL�D

Poroże – Wikipedia, wolna encyklopedia

prowadzona przez Andrzeja Szymanek

Ko�o �owieckie HUBERTUS 11 w Lublinie

Dzik – kryteria wyceny – Polski Związek Łowiecki – Zarząd Okręgowy w Suwałkach

키워드에 대한 정보 szerokość łopaty daniela mierzy się

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 \”Pokazała mi fuc*a\” – czy Wiktoria obraziła Daniela? | Love Island. Wyspa Miłości 6

Leave a Comment Cancel reply