당신은 주제를 찾고 있습니까 “świątynia pogańska u dawnych słowian – Pogańskie wierzenia Słowian – fakty i mity – wykład dra Macieja Trzecieckiego“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Amfiteatr. Miejski Ośrodek Kultury 이(가) 작성한 기사에는 조회수 21,715회 및 좋아요 341개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
świątynia pogańska u dawnych słowian 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Pogańskie wierzenia Słowian – fakty i mity – wykład dra Macieja Trzecieckiego – świątynia pogańska u dawnych słowian 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Zapraszamy do obejrzenia drugiego odcinka z cyklu: \”Spotkania z nauką – Poznać i zrozumieć świat\”. To nasz zwycięski projekt w Budżecie Obywatelskim 2021, którego pomysłodawcą jest Paweł Błach z Działu Projektów Kulturalnych Miejskiego Ośrodka Kultury \”Amfiteatr\” w Radomiu.
Na spotkaniu dr Maciej Trzeciecki podczas wykładu mówił m.in. o archeologicznych śladach, które pozostawili po sobie Słowianie. Obalał mity i ukazywał naukowe ustalenia dotyczące rzetelnej wiedzy, jaką posiadamy na temat dawnych Słowian. Spotkanie, które odbyło się 10.07.2021, prowadził Paweł Błach.
dr Maciej Trzeciecki – archeolog. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2003 r. pracownik Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Laureat nagrody Prezesa Rady Ministrów za wyróżnioną rozprawę doktorską (2012).
Zainteresowania badawcze: metody analiz i interpretacji ceramiki z wykopalisk, archeologia historyczna, archeologia stanowisk wielowarstwowych, archeologia krajobrazu. Autor/współautor lub też redaktor/współredaktor około 90 publikacji naukowych. Uczestnik badań wykopaliskowych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, Egipcie i na Islandii. W latach 2010-2014 kierownik programu badań radomskiego grodziska Piotrówka, realizowanego we współpracy między IAE PAN i Miastem i Gminą Radom
Miejski Ośrodek Kultury \”Amfiteatr\
świątynia pogańska u dawnych słowian 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów …
Wyszukiwarka haseł do krzyżówek pozwala na wyszukanie hasła i odpowiedzi do krzyżówek. Wpisz szukane “Definicja” lub pole litery “Hasło w krzyżówce” i …
Source: hasladokrzyzowek.com
Date Published: 6/1/2022
View: 9816
Świątynia Pogańska U Dawnych Słowian … – Krzyżówki Online
Wszystkie rozwiązania dla Świątynia Pogańska U Dawnych Słowian, Prusów I Litwinów, Krzyżówka – Hasło do krzyżówki.
Source: www.krzyzowkionline.com
Date Published: 8/1/2021
View: 621
Chram – Wikipedia, wolna encyklopedia
Chram (także kącina, kupiszta; neologizmy: kontyna, gontyna) – typ budowli sakralnej w religii Słowian. Miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, …
Source: pl.wikipedia.org
Date Published: 7/18/2022
View: 6663
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów – hasło do krzyżówki. … Żmudzinów, Prusów, którzy mu poświęcali dęby, odpowiednik Peruna u Słowian …
Source: krzyzowki123.pl
Date Published: 9/11/2021
View: 4068
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów
Hasło „świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów” posiada 3 opisy krzyżówkowe w słowniku. Opisy do hasła: gontyna; kącina; kontyna;
Source: krzyzowka.net
Date Published: 5/9/2021
View: 2387
Chramy, kąciny, kupiszcza – słowiańskie świątynie – Slawoslaw
Kto interesuje się wierzeniami dawnych Słowian, ten zapewne wiele … polskich pogańskie świątynie jeszcze w czasie reakcji pogańskiej.
Source: www.slawoslaw.pl
Date Published: 2/23/2021
View: 7337
주제와 관련된 이미지 świątynia pogańska u dawnych słowian
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Pogańskie wierzenia Słowian – fakty i mity – wykład dra Macieja Trzecieckiego. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 świątynia pogańska u dawnych słowian
- Author: Amfiteatr. Miejski Ośrodek Kultury
- Views: 조회수 21,715회
- Likes: 좋아요 341개
- Date Published: 2021. 9. 16.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=-MFmCSkF6p8
ŚWIĄTYNIA POGAŃSKA U DAWNYCH SŁOWIAN, PRUSÓW I LITWINÓW
🔔 Wyszukiwarka haseł do krzyżówek pozwala na wyszukanie hasła i odpowiedzi do krzyżówek. Wpisz szukane “Definicja” lub pole litery “Hasło w krzyżówce” i kliknij “Szukaj”!
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów – Hasło do krzyżówki
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów, Krzyżówka
Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 6 długie litery i zaczyna się od litery K
Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów,, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania.
Hasło do krzyżówki “Świątynia pogańska u dawnych słowian, prusów i litwinów,”
Niedziela, 3 Listopada 2019
KĄCINA
Wyszukaj krzyżówkę
poszukiwanie
znasz odpowiedź?
Chram – Wikipedia, wolna encyklopedia
Chram (także kącina, kupiszta; neologizmy: kontyna, gontyna) – typ budowli sakralnej w religii Słowian. Miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły poświęcone kultowi drzew oraz sił przyrody gaje – słowiańskie odpowiedniki świętych gajów w innych kulturach.
W językach ukraińskim, rosyjskim i białoruskim, czeskim, bułgarskim chram nadal jest powszechnie lub zamiennie używanym określeniem świątyni. Określenia chram w języku polskim używa się również w odniesieniu do świątyń shintoistycznych, dla odróżnienia od świątyń buddyjskich. Słowo gontyna jest neologizmem, wyrazem sztucznym, stworzonym ok. 1860, przez Bronisława Trentowskiego, fałszywie odtworzone przez adideację do słowa gont z kronik niemieckich z XII wieku[1].
W Polsce [ edytuj | edytuj kod ]
Zasadniczo w środowiskach badawczych przyjęto tezę, iż na terenach obecnej Polski tzw. pogaństwo słowiańskie (z powodu chrztu Polski) nie rozwinęło się na tyle, by wykształcić znaczącą warstwę kapłańską czy też by wznosić budowle sakralne. O ile niewykształceniu się warstwy kapłańskiej przeczyć mogą poniekąd badania językoznawcze (choćby takich terminów jak żerca czy wołchw), o tyle brak śladów budowy świątyń na terenach obecnej Polski niektóre środowiska tłumaczą przeprowadzaną stosunkowo wcześnie i bezkompromisowo chrystianizacją. Według zwolenników istnienia pogańskich świątyń we wczesnym średniowieczu ich brak czyniłby te ziemie swego rodzaju ewenementem zakładając, że takowe spotykano u Słowian Zachodnich – m.in. w Szczecinie i Wolinie, a nawet wschodnich). Potwierdzenia tej tezy, wraz z rozwojem nauki, doszukują się oni w najnowszych badaniach archeologicznych (szczególnie w tych miejscach przeprowadzanych badań archeologicznych, gdzie na terenie Polski lokalizację kącin sugerowały wcześniej liczne podania i legendy związane choćby z historią polskich miast lub wręcz chrześcijańskich sanktuariów – np. kościół w łódzkich Mileszkach – kiedy to wówczas szczycono się wręcz niszczeniem pogańskich chramów i budowaniem w tym miejscu świątyń chrześcijańskich). O ile istnienie słowiańskich budowli sakralnych we wczesnym średniowieczu jest dalece dyskusyjne, o tyle nie ulega wątpliwości, że obok cieszących się zdecydowanie większą popularnością tzw. Świętych Gajów, w okresie późniejszym (wzorem praktyk chrześcijańskich) powstawać zaczęły chramy takie, jak choćby ten wzniesiony na Śląsku w latach 30. XI wieku, w trakcie reakcji pogańskiej[2].
Najbardziej znana kącina i zarazem główny ośrodek kultu Świętowita mieściła się w Arkonie na Rugii. W świątyni znajdował się ogromnych rozmiarów czterogłowy, drewniany posąg Świętowita z rogiem obfitości w dłoniach. Corocznie (w święto Libacji) róg ów napełniano nowym winem lub miodem, a z ubytku trunku przewidywano pomyślność przyszłych zbiorów. Kupiszta pełniła też rolę wyroczni w innych dziedzinach życia plemiennego – po zachowaniu konia poświęconego bóstwu, określano np. przebieg planowanych wypraw wojennych. W mniej istotnych kwestiach żercy (kapłani) do odczytywania przyszłości posługiwali się rzucaniem losów lub jeszcze innymi praktykami magicznymi. W Arkonie funkcjonował także świątynny skarbiec pełniący funkcję skarbu publicznego Rugian. Zarówno skarbiec jak i sam chram strzeżony był przez specjalnie do tego wyszkoloną tzw. Drużynę Boga liczącą 300 konnych.
A tak świątynię opisywał Józef Ignacy Kraszewski w Starej baśni: Leży kontyna na wyspie zewsząd wodą otoczonéj jak Lednica nasza, długa hać i mosty prowadzą do niéj, a gdyś już na ląd wszedł, dziewięć bram przebywać musisz, a do każdéj z nich pukać i prosić się, bo u każdéj stróż stoi czujny dniem i nocą, a pyta cię i opatruje. Nie puszczają zaś więcéj jak trzech na raz (pisownia oryginalna – przypis wikipedysty) do chramu. Kontyna stoi na podwyższeniu, z trojgiem wrót w tynach co ją otaczają, z których dwoje się tylko otwiera, a trzecie tajemne do wody prowadzą… Bóstwo stoi całe złocone w koronie na głowie, na rogach jeleni i kozłów, misternie wywyższone pod dachem purpurowym, ze słupy malowanemi, a obok niego łoże jego królewskie purpurą zasłane…[3]
W południowej Polsce, w powiecie gorlickim w gminie Łużna na Wzgórzu Pustki na terenie Cmentarza wojennego nr 123 znajduje się drewniana kaplica cmentarna, zwana gontyną. Powstała pierwotnie po ustaniu walk I wojny światowej w 1917 r. w oparciu o projekt Dušana Jurkoviča, który lubił mieszać styl budownictwa ludowego Karpat ze stylem starosłowiańskim. Unikatowa gontyna spłonęła w 1985 r., ale została wiernie odbudowana w 2014 r. Jest kluczowym elementem nekropoli, a zarazem unikatowym zabytkiem w skali Europy. Widoczna jest z drogi wojewódzkiej 977.
W 2016 roku Wspólnota Rodzimowierców „Watra” rozpoczęła zbiórkę na budowę we Wrocławiu pierwszego w Polsce od czasów średniowiecza słowiańskiego chramu i centrum kultury słowiańskiej[4][5].
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów
Wyszukiwarka odpowiedzi do krzyżówek, podając hasło lub/i określenie. Więcej na stronie pomocy dla krzyżówkowicza
świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów • Hasło do krzyżówki • Krzyzowka.NET
Dodaj nowe hasło do słownika Jeżeli znasz inne opisy pasujące do hasła „świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów” możesz je dodać za pomocą formularza poniżej.
Pamiętaj, aby nowe definicje były krótkie i trafne.
Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe musi zostać zweryfikowane przez moderatorów. x
Hasło krzyżówkowe „świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów” w słowniku krzyżówkowym
W naszym słowniku szaradzisty dla hasła „świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów” znajdują się 3 odpowiedzi do krzyżówek. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „świątynia pogańska u dawnych Słowian, Prusów i Litwinów” możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w opcji Dodaj nowy. Pamiętaj, aby definicje były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe zostanie zweryfikowane przez moderatorów.
Chramy i kąciny
Kto interesuje się wierzeniami dawnych Słowian, ten zapewne wiele słyszał o urokliwych świętych gajach, w których rosły przed wiekami magiczne dla naszych przodków drzewa. Czynności kultowych dawni Słowianie nie dokonywali jednak wyłącznie na zewnątrz. Obok świętych drzew Słowianie sławili bogów także świątyniach, tzw. chramach, których wygląd jesteśmy w stanie dobrze sobie wyobrazić za sprawą relacji średniowiecznych kronikarzy.
Chramy, zwane też kącinami, kupiszczami bądź bożnicami, pełniły wśród dawnych Słowian rolę miejsca spotkań, nabożeństw, modlitw i wróżb. Pierwotnie funkcję świętych miejsc pełniły wśród Słowian tzw. święte gaje, jednak z czasem zaczęły powstawać również typowo pogańskie budowle sakralne. Słowo chram jest do dzisiaj synonimem dla słowa świątynia w wielu językach słowiańskich, por. czes. chrám, chorw. hram, bułg. храм, białor. храм, ros. храм, ukr. храм. Nazwę tę wyprowadza się od prasłowa xormъ, którego znaczenie nie jest dziś do końca sprecyzowane. Długi rodowód form tego wyrazu może przemawiać za tym, że świątynie były przez Słowian stawiane jeszcze na długo przed przywędrowaniem na nasze ziemię chrześcijaństwa. Niewykluczone jednak, że pierwotnie znaczenie tych form było szersze i znaczyło po prostu każdy budynek. Świadczyć mogą o tym staropolskie chromina ‘chata’ oraz dolnoserbołużyckie chrom ‘budynek’.
Autor: Wsiewołod Iwanow
Podobne związki można zaobserwować w wypadku wyrazu kącina, którego należy wyprowadzać od znajdujących się w niemal każdym budynku kątów. O szczególnie pozytywnym wartościowaniu wśród Słowian wyrazu kąt świadczy frazeologizm cztery kąty oznaczający domowe zacisze. Czyżby zatem kącina była budynkiem bliskim człowiekowi? Z całą pewnością. Niewykluczone jednak też, że etymologicznie kącina była po prostu przytulnym kątem dla bogów. Wyjaśnienie to zdaje się mieć znacznie więcej sensu niż modne w dobie polskiego romantyzmu zwanie pogańskich świątyń mianem kontyn lub gontyn. Obie te oboczne formy słowa kącina językoznawcy zwykli dziś traktować jako błędne. Ich popularność tłumaczyć należy błędnym odczytaniem łacińskiego contina, które wynikło z podobieństwa brzmieniowego tego wyrazu do gontu – drewnianego materiału, z którego wykonuje się pokrycia dachowe. Słowo kupiszcze wyprowadzać rzecz jasna należy od kupy oznaczającej skupisko bądź gromadę. W kupiszczach gromadzili się wszakże wyznawcy rodzimych bogów, którzy wierzyli w to, że w budynku tym szczególnie skupia się boska moc. Wyjaśnienia nie wymaga również wyraz bożnica, który wskazuje na to, że było to miejsce poświęcone bogu, zapewne jednemu konkretnemu bóstwu. W wielu kręgach przyjęło sądzić się, że pogaństwo słowiańskie nie zdołało na terenach polskich rozwinąć się do tego stopnia, by wykształcić liczną warstwę kapłańską. Dostępne materiały źródłowe mówią nam jednak co nieco o żercach i wołchwach będących rodzimymi odpowiednikami kapłanów. Poziom rozwoju wierzeń pogańskich na polskich ziemiach wcale nie musiał być tak najgorszy. Mocno wątpliwe jest to, by słowiańska kasta kapłańska wyodrębniła się dopiero za sprawą inspiracji chrześcijańską wiarą. Podobnie ma się sprawa ze zwyczajem stawiania rodzimym bogom świątyń. Można spekulować nad tym, czy brak w Polsce śladów po chramach należy tłumaczyć niskim stopniem rozwoju pogaństwa czy też jest to rezultat bezkompromisowo przeprowadzonej chrystianizacji. Być może we wczesnym średniowieczu nie powstawało za wiele tego typu budowli, jednak za sprawą braku wiarygodnych źródeł z tych czasów trudno jest z całą pewnością powiedzieć, na ile praktyka stawiania świątyń była wśród dawnych Słowian rozpowszechniona. Z całą pewnością stawiano na terenach polskich pogańskie świątynie jeszcze w czasie reakcji pogańskiej. Nie ma w tym jednak nic dziwnego, gdyż chramy stanowiły centrum pogańskiego osadnictwa, a także były ostatnimi bastionami upadającej wiary. Zapewne po przyjęciu chrztu przez Mieszka I zyskały one na znaczeniu, jednak wątpliwe jest to, by zaczęły powstawać dopiero po przywędrowaniu na nasze ziemię wyznawców Jezusa Chrystusa.
Autor: Wsiewołod Iwanow
Najsłynniejsza i zapewne najbardziej okazała kącina znajdowała w Arkonie na wyspie Rugia, gdzie sławiono imię boga Świętowita. We wczesnym średniowieczu Arkona stanowiła centralny gród obronny zachodniosłowiańskich Ranów, którzy w miejscu tym starali się stawić opór rozprzestrzeniającej się chrystianizacji. Lokalizacja tego grodu sprzyjała obronie – ze trzech stron otoczony był on opadającym do morza urwiskiem o wysokości 45 m, zaś od strony lądu ochraniał go wał lądowy, fosa, a z czasem także drewniano-ziemny mur. Mimo dobrej lokalizacji Arkona upadła w 1168 r. za sprawą króla duńskiego Waldemara I, który w sposób bezkompromisowy schrystianizował tereny ostatniego bastionu słowiańskiej wiary. W czasach swej znamienitości świątynia w Arkonie była strzeżona przez armię trzysta wojów, która była podległa arkońskim żercom. We wnętrzu świątyni znajdował się posąg Świętowita, a także skarbiec, w którym gromadzono wojenne łupy.
Wygląd świątyni w Arkonie dobrze znamy za sprawą kronikarskiej relacji Saxo Gramatyka:
W środku miasta znajdował się plac, na którym stała świątynia drewniana o misternej budowie, wzbudzająca cześć nie tylko wspaniałością nabożeństw, lecz boskością posągu w niej umieszczonego. Zewnętrzny jej obwód dokładną płaskorzeźbą się odznaczał, przedstawiając prostą i niewydoskonaloną sztuką malarską postacie najrozmaitszych rzeczy. Jedno tylko było wejście. Samą świątynię podwójny rząd ogrodzenia otaczał, z których zewnętrzne, ze ścian złożone, dach czerwony pokrywał, wewnętrzne czterema słupami podparte zamiast ścian świeciło czerwonymi zawieszonymi zasłonami z zewnętrznymi ścianami było połączone tylko kilku poprzecznymi tramami. W świątyni stał posąg ogromny, wielkością przewyższający postać ciała ludzkiego, czterema głowami i tyluż karkami wzbudzający zdziwienie, z których dwie w stronę piersi a dwie w stronę pleców zdawały się patrzeć. Zresztą wzrok umieszczonych z przodu czy z tyłu [głów], jedna w prawo, druga w lewo zdawały się zwracać. Brody były podgolone, włosy postrzyżone tak, że widoczny był zamiar artysty, aby przedstawić sposób, w jaki Rugianie pielęgnowali swe głowy. W prawej trzymał róg z rozmaitego kruszcu zrobiony, który kapłan znający się na ofiarach co rok napełniał miodem, aby ze samego stanu napoju mógł wywnioskować o obfitości roku przyszłego. Lewa ręka na boku wsparta tworzyła łuk. Szata dochodząca aż do goleni kończyła się w tym miejscu, w którym, dzięki zastosowaniu rozmaitości drzewa, były połączone z kolanami tak niewidocznie, że miejsce ich spojenia tylko przy bacznej uwadze można było dostrzec. Opodal widziało się uzdę i siodło bóstwa i kilka innych odznak boskości. A podziw dla nich zwiększał się z uwagi na miecz znacznej wielkości, którego pochwa i rękojeść rzucały się w oczy zewnętrznym wyglądem srebra i znakomitej ozdoby rzeźbiarskiej.
Zapisy duńskiego kronikarza zdają się jasno potwierdzać, jak ważnym miejscem dla ówczesnych pogan była świątynia w Arkonie. Wiele wskazuje na to, że w powstawanie arkońskiego chramu zaangażowanych było wiele osób: architektów, robotników, a także artystów, którzy przyozdobili świątynie płaskorzeźbami. Inne ustępy kroniki Gesta Danorum informują o tym, że arkońska świątynia była miejscem obchodów najważniejszych dorocznych rodzimych świąt. Fakt ten potwierdza również relacja innego kronikarza, Helmonda z Bozowa. Pobyt Saxo Gramatyka w Arkonie przypadł na czas obchodów Święta Plonów, w czasie którego żercy wróżyli miejscowej ludności o urodzaju z trzymanego przez Świętowita rogu. Wróżono także o przebiegu wyprawy wojennej w oparciu o zachowanie poświęconemu bogu konia. Dzięki kronikarskim relacjom wiemy również o panującym wśród arkońskich kapłanów zwyczaju wstrzymywania oddechu w świątyni podczas przygotowywania jej do obchodów najważniejszych świąt, a także zwyczaju podtrzymywania w niej wiecznie płonącego ognia. Przywiązanie miejscowej ludności do tych praktyk świadczy bez wątpienia o tym, że świątynia w Arkonie otoczona była szczególną czcią.
Autor: Wsiewołod Iwanow
Równie okazały w swoim czasie był chram w Radogoszczy. Radogoszcz znamy dzięki relacjom aż trzech średniowiecznych kronikarzy: Thietmara z Merseburga, Adama z Bremy i Helmonda z Bozowa. Mimo licznych kronikarskich wzmianek badacze mają jednak problem z pewnym ustaleniem, gdzie znajdował się ów gród. Jedno przypuszczają, że znajdował się on na terenie dzisiejszej miejscowości Groß Raden w Meklemburgii, inni wskazują jednak na okolice jeziora Tollense. Nie brakuje także hipotezy zakładającej istnienie kultu w Radogoszczy na terenie dzisiejszego Berlina. W miejscu tym Redarowie czcili Swarożyca, nazywanego również w tych rejonach Radogostem. Niestety, miejsce to zostało zdobyte i splądrowane na przełomie lat 1067-1068 przez biskupa Burcharda z Halberstadt, który zorganizował zakończoną sukcesem wyprawę wojenną na Wieletów, a następnie powrócił tryumfalnie do Saksonii na świętym rumaku Swarożyca. Do całkowitego zburzenia grodu doszło w 1125 r. z inicjatywy króla niemieckiego Lotara III. Po upadku Radogoszczy resztki pogańskiego oporu przeniosły się do Arkony.
Relacja kronikarska Thietmara z Merseburga przedstawia kącinę w Radogoszczy jako imponującą budowlę:
Jest w kraju Redarów pewien gród o trójkątnym kształcie i trzech bramach doń wiodących, zwany Radogoszcz, który otacza zewsząd wielka puszcza, ręką tubylców nie tknięta i jak świętość czczona. Dwie bramy tego grodu stoją otworem dla wszystkich wchodzących, trzecia od strony wschodniej jest najmniejsza i wychodzi na ścieżkę, która prowadzi do położonego obok i strasznie wyglądającego jeziora. W grodzie znajduje się tylko jedna świątynia, zbudowana misternie z drzewa i spoczywająca na fundamencie z rogów dzikich zwierząt. Jej ściany zewnętrzne zdobią różne wizerunki bogów i bogiń – jak można zauważyć, patrząc z bliska – w przedziwny rzeźbione sposób, wewnątrz zaś stoją bogowie zrobieni ludzką ręką w straszliwych hełmach i pancerzach, każdy z wyrytym u spodu imieniem. Pierwszy spośród nich nazywa się Swarożyc i szczególnej doznaje czci u wszystkich pogan. Znajdują się tam również sztandary (stanice), których nigdzie stąd nie zabierają, chyba że są potrzebne na wyprawę wojenną i wówczas niosą je piesi wojownicy. Do strzeżenia tego wszystkiego z należytą pieczołowitością ustanowili tubylcy osobnych kapłanów.
Kronikarska wzmianka potwierdza, że artystyczne zdobienia arkońskiej świątyni nie były ewenementem. Kącina w Radogoszczy od zewnątrz była zdobiona przedstawiającymi boskie istoty płaskorzeźbami, zaś w jej środku znajdowały się rzeźby wojennych bóstw. Szczególnie intrygujące jest zwrócenie uwagi kronikarza na podpisy bóstw. Kwestia posiadania przez pogańskich Słowian własnego pisma jest w wielu kręgach dziś wyszydzana, jednak to krótkie wtrącenie Thietmara pozwala sądzić, że pismo Słowianom było znane, przynajmniej w formie pojedynczych słów nazywających bogów i boginie. Dobrze o poziomie pogańskiej architektury musi świadczyć fakt, że w kronikarskich relacjach powtarzają się opinię o misterności wykonania słowiańskich chramów.
Autor: Wsiewołod Iwanow
Kącina znajdowała się także w Wolinie, gdzie cześć oddawano tajemniczemu Trzygłowowi. Wszystkie najbardziej wiarygodne wzmianki o pogańskich chramach nieprzypadkowo pochodzą właśnie z okolic Pomorza, gdyż to właśnie tam obrońcy rodzimej wiary utrzymali się najdłużej. Chramy w innych częściach Słowiańszczyzny były zapewne mniejsze i mniej okazałe, gdyż bardzo prawdopodobne jest to, że ośrodki w Radogoszczy i Arkonie znacznie rozrosły się dopiero pod wpływem walki z chrześcijanami. Kto jednak interesuje się historią i legendami z różnych miejscowości, ten pewnie niejednokrotnie natknął się na opowieści o pogańskich świątyniach. Jedna z takich mniejszych budowli znajdowała się zapewne na świętokrzyskiej Łysej Górze. Świadczy o tym jasno wzmianka z kroniki Jana Długosza:
Na jej szczycie znajdować się miała bożnica w bałwochwalstwie żyjących Słowian, gdzie bożkom Lelum i Polelum ofiary czyniono i podług innych czczono tu bożyszcza: Świst, Poświst, Pogoda.
Przypadek Łysej Góry jest przy okazji dowodem na to, że chrześcijanie w dobie chrystianizacji świadomie wznosili swoje kościoły w miejscach, gdzie stały dawniej pogańskie chramy. Zapewne nieprzypadkowo znajdująca się na Łysej Górze świątynia jest pod wezwaniem Trójcy Świętej – zwierzchnicy Kościoła zadbali o to, by skojarzenie ze Świstem, Poświstem i Pogodą całkiem nie przepadło, tak by prosty lud poznał nową religię jako kontynuatorkę wiary ojców, wprowadzającą ludzkość na nowy stopień duchowego rozwoju. Pogańskie kupiszcze znajdowało się również na jednym ze wzniesień w chętnie odwiedzanym przez pielgrzymów Licheniu Starym, gdzie kult niebezpiecznego i niosącego nieszczęścia Licha zamieniono na Matkę Bożą Boleściwą. Zapisy kroniki Jana Długosza dowodzą również, że okazały chram musiał znajdować się w Gnieźnie, do którego swego czasu chętnie pielgrzymowali wyznawcy rodzimej wiary. Ciekawym przypadkiem świątynnego recyklingu jest wrocławski Ostrów Tumski, gdzie w czasie reakcji pogańskiej wzniesiono na zgliszczach katolickiego kościoła chram poświęcony bliżej nieokreślonemu bóstwu. Dalsze badania archeologów udowodniły bowiem, że w tym samym miejscu jeszcze przed czasami Mieszka I znajdowała się inna pogańska świątynia, zniszczona zapewne w dobie bardzo wczesnej chrystianizacji.
Autor: Wsiewołod Iwanow
Tego typu przykładów można mnożyć, zwłaszcza że legendy o powstaniu wielu miejscowości wracają często do czasów, które nie znały jeszcze chrześcijańskiego krzyża. Biały Kościół, Ciechanów, Grywałd, okolice Wawelu, Modlnica, Odrzykoń, Zawada – to tylko niektóre miejsca z ziem polskich, które w legendach łączy się z istnieniem pogańskich świątyń. Wiadomo jak to bywa z legendami – wiele w nich nieskrępowanej ludowej fantazji. Niewykluczone jednak, że w wypadku wzmianek o pogańskich chramach były to właśnie przysłowiowe ziarna prawdy, które rzekomo znajdują się w każdej legendzie.
Literackiej próby opisu pogańskiego chramu podjął się w Starej Baśni Józef Ignacy Kraszewski, który słowiańską świątynię zarysował następującymi słowami:
Leży kontyna na wyspie zewsząd wodą otoczonéj jak Lednica nasza, długa hać i mosty prowadzą do niéj, a gdyś już na ląd wszedł, dziewięć bram przebywać musisz, a do każdéj z nich pukać i prosić się, bo u każdéj stróż stoi czujny dniem i nocą, a pyta cię i opatruje. Nie puszczają zaś więcéj jak trzech na raz do chramu. Kontyna stoi na podwyższeniu, z trojgiem wrót w tynach co ją otaczają, z których dwoje się tylko otwiera, a trzecie tajemne do wody prowadzą… Bóstwo stoi całe złocone w koronie na głowie, na rogach jeleni i kozłów, misternie wywyższone pod dachem purpurowym, ze słupy malowanemi, a obok niego łoże jego królewskie purpurą zasłane.
Współcześnie tradycję opisywania nieznanych nam dokładnie słowiańskich chramów kontynuują inni pisarze, m.in. Witold Jabłoński oraz Marcin Marchwiński, którzy w swych powieściach odtwarzają zapomnianą pogańską rzeczywistość, której istotną częścią było uczestniczenie w czynnościach kultowych. Niewykluczone również, że w bliżej nieznanej przyszłości będziemy mieć możliwość odwiedzenia współczesnego, poświęconego rodzimym bogom chramu. Warto wszakże przypomnieć, że działacze Rodzimego Kościoła Polskiego walczą obecnie o kawałek ziemi na rodzimowiercze czynności kultowe. Pozostaje im zatem zatem życzyć, by postawiona przez nich kącina była równie misternej budowy, co duchowe przybytki z Arkony i Radogoszczy.
키워드에 대한 정보 świątynia pogańska u dawnych słowian
다음은 Bing에서 świątynia pogańska u dawnych słowian 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Pogańskie wierzenia Słowian – fakty i mity – wykład dra Macieja Trzecieckiego
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Pogańskie #wierzenia #Słowian #– #fakty #i #mity #– #wykład #dra #Macieja #Trzecieckiego
YouTube에서 świątynia pogańska u dawnych słowian 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Pogańskie wierzenia Słowian – fakty i mity – wykład dra Macieja Trzecieckiego | świątynia pogańska u dawnych słowian, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
