Subtotalne Uszkodzenie Więzadła Krzyżowego Przedniego | The Anterior Cruciate Ligament (Acl) Treatments 94 개의 정답

당신은 주제를 찾고 있습니까 “subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego – THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS“? 다음 카테고리의 웹사이트 ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Ortobiyoloji Biyolojik Tedaviler Merkezi 이(가) 작성한 기사에는 조회수 21,263회 및 좋아요 126개 개의 좋아요가 있습니다.

Table of Contents

subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

아래 상세 동영상 보기

d여기에서 THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS – subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS
anterior cruciate ligament injury
anterior cruciate ligament tear
anterior cruciate ligament anatomy
anterior cruciate ligament rupture
anterior cruciate ligament repair
anterior cruciate ligament (acl)
anterior cruciate ligament (acl) injury
complete anterior cruciate ligament tear
anterior cruciate ligament exercises
anterior cruciate ligament tear exercises
test for anterior cruciate ligament
knee anterior cruciate ligament
➤Tel : +90 212 294 64 10
➤Mobil \u0026 Whatsapp : +90 535 574 51 55
➤Arapça/Arabic :+90 530 661 51 55
➤Mail: [email protected]
➤Web: http://ortobiyoloji.com/
➤YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCzaA…
➤Facebook : https://facebook.com/ortobiyoloji
➤İnstagram : https://instagram.com/ortobiyoloji

subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL stawu …

Zerwanie, uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) jest jednym z najczęstszych obrażeń układu ruchu. W Polsce występuję około 80 000 …

+ 여기에 자세히 보기

Source: chirurgia-kolana.pl

Date Published: 11/20/2022

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL – ortopeda Rafał Mikusek w sposób zrozumiały dla pacjenta opisuje mechanizm urazu.

+ 더 읽기

Source: ortopediainfo.pl

Date Published: 3/10/2022

Urazowe uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

artrozą kolana [1, 5]. Skutki odroczonej rekonstrukcji ACL. Lekarze ze sławnego australijskiego ośrodka, w retrospektywnej ocenie ponad 5000 …

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.praktyczna-ortopedia.pl

Date Published: 12/24/2022

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL – Rehasport

Rekonstrukcja ACL Poznań. Więzadło Krzyżowe przednie ACL jest jednym z najczęściej uszkadzanych więzadeł w kończynie dolnej. Jest problem …

+ 여기에 더 보기

Source: www.rehasport.pl

Date Published: 12/21/2022

Leczenia zachowawcze uszkodzonego więzadła krzyżowego …

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) to najczęstszy uraz stawu kolanowego występuje najczęściej podczas nagłego urazu skrętnego.

+ 더 읽기

Source: bezpiecznyzabieg.pl

Date Published: 6/29/2021

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL)

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) · Informację ogólne · Rehabilitacja, fizjoterapia po rekonstrukcji ACL (leczenie operacyjne) · Leczenie …

+ 여기에 더 보기

Source: www.fizjosport.krakow.pl

Date Published: 7/5/2021

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) stawu …

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) stawu kolanowego oraz leczenie – Fizjoterapia Rehabilitacja Masaż Be Healthy | Centrum …

+ 여기를 클릭

Source: be-healthy.pl

Date Published: 5/28/2022

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego – (ACL)

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) to najczęstszy uraz stawu kolanowego, z jakim spotykam się w swojej praktyce jako fizjoterapeuta. Struktura …

+ 여기를 클릭

Source: www.fizjologika.pl

Date Published: 4/6/2022

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego – diagnostyka …

Więzadło krzyżowe przednie (ACL) jest jednym z najważniejszych więzadeł stawu kolanowego odpowiedzialnym za bierną stabilizację kolana w płaszczyźnie …

+ 여기에 더 보기

Source: www.ntn.pl

Date Published: 8/1/2022

주제와 관련된 이미지 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

주제에 대한 기사 평가 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Author: Ortobiyoloji Biyolojik Tedaviler Merkezi
Views: 조회수 21,263회
Likes: 좋아요 126개
Date Published: 2020. 12. 4.
Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=8RGMRdjpiJg

Czy można chodzić z zerwanym więzadłem krzyżowym?

Całkowite zerwanie (III stopnia) może nawet wywołać słyszalny trzask czy chrupnięcie w momencie oderwania więzadła od przyczepu. Ból i ograniczenie ruchomości są na tyle silne, że nie da się chodzić.

Jak długo leczy się zerwanie więzadła?

Niestety w przypadku naderwanego więzadła w kolanie nie da się określić, ile potrwa leczenie – po łagodnym urazie może to być jedynie 6 tygodni, po rekonstrukcji więzadła nawet 6 do 9 miesięcy.

Czy da się żyć bez więzadła krzyżowego?

Zabiegi rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego budzą wiele kontrowersji w środowisku medycznym. Według niektórych badań sama rehabilitacja bez rekonstrukcji może doprowadzić do podobnego poziomu stabilności stawu kolanowego, a niemal taka sama liczba osób po operacji, jak i bez niej, wraca do uprawiania sportu.

Czy operować zerwane więzadło krzyżowe przednie ACL?

Niestety, zerwanie więzadła krzyżowego przedniego lub tylnego jest poważną kontuzją, której leczenie polega na operacyjnej rekonstrukcji. Operacja zalecana jest osobom, które zawodowo uprawiają sport, osobom młodym oraz takim, u których niestabilność kolana może przeszkadzać w wykonywaniu codziennych czynności.

Co pomaga na zerwane więzadła?

Od razu po wystąpieniu objawów zerwania więzadła postaraj się:

odciążyć staw (najlepiej się połóż),
schłodzić bolące miejsce,
owinąć kolano bandażem,
unieść staw,
skontaktować się z lekarzem.

Jak długo regeneruje się więzadło?

Jeśli naciągnęliśmy lub naderwaliśmy więzadło poboczne piszczelowe lub strzałkowe, możemy mówić o dużym szczęściu w nieszczęściu. Wystarczy odciążyć nogę na 6 tygodni, bo tyle tkanki potrzebują na regenerację.

Czy można chodzic bez ACL?

Kiedy rozpocząć rehabilitację po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL)? Aby powrócić do stanu sprzed urazu zaleca się rehabilitację jak najszybciej, a najlepiej jeszcze w szpitalu. Już w pierwszej dobie po rekonstrukcji można zacząć chodzić – oczywiście o kulach i bez obciążania nogi operowanej.

Czy więzadła krzyzowe przednie może się Zrosnac?

Więzadło krzyżowe przednie jest więzadłem stawu kolanowego – jednym z jego najważniejszych stabilizatorów. Jeśli dojdzie do całkowitego przerwania ciągłości tkanek, więzadło nie ma możliwości, żeby się zrosnąć.

Czy można chodzić z zerwanym więzadłem pobocznym?

Pacjent z uszkodzeniem więzadła pobocznego piszczelowego lub strzałkowego odczuwa ból – odpowiednio po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie kolana. W tej okolicy może pojawić się obrzęk, zasinienie. Dolegliwości bólowe mogą ograniczać zakres ruchomości kolana, a nawet uniemożliwiać chodzenie.

Czy ACL trzeba operować?

Tak, to właśnie objaw niestabilności stawu kolanowego jest wskazaniem do operacji w przypadku uszkodzonego ACL-a . Jeśli kolano „ucieka” Ci np. podczas wchodzenia po schodach lub innych niewymagających czynności w ciągu dnia to nie ma się nad czym zastanawiać.

Czy ACL się regeneruję?

Więzadło samo się nie zrośnie, ale są osoby, które uprawiają sporty po zerwaniu ACL. Warto zastanowić się, czy i w tym przypadku rozwiązaniem nie byłaby rehabilitacja zachowawcza.

Ile kosztuje operacja zerwanego więzadła krzyżowego?

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego (ACL) od 8 200 zł | Kliniki.pl.

Ile się leży w szpitalu po rekonstrukcji ACL?

Pacjenci stosunkowo szybko powracają też do normalnego funkcjonowania, pracy i uprawiania sportu – pobyt w szpitalu jest krótki i nie przekracza 2-3 dni, nie ma konieczności stosowania kilkutygodniowego unieruchomienia w opatrunku gipsowym lub aparacie ortopedycznym i w prawie każdym przypadku możliwe jest …

Ile czasu trwa operacja więzadła krzyżowego przedniego?

Po znieczuleniu przez anestezjologa, na operowaną kończynę zakładany jest mankiet uciskowy umożliwiający bezkrwawą operację, a następnie w warunkach sterylnej sali operacyjnej, wykonywana jest operacja, która zazwyczaj trwa ok 1,5h.

Jak długo na l4 po rekonstrukcji ACL?

Zwolnienie lekarskie wystawiamy wedle życzenia pacjenta, na cały okres leczenia. Zazwyczaj po artroskopii zwolnienie z pracy obejmuje okres 2 tygodni, a po rekonstrukcji ACL przynajmniej 8 tygodni.

Po czym poznać zerwane więzadło?

Uszkodzenie więzadła kolana – objawy

silny ból, przy stopniu II i III ból uniemożliwia chodzenie.
„trzask” w kolanie podczas urazu.
zmniejszenie zakresu ruchomości stawu, szczególnie podczas wyprostu.
ból przy obciążaniu kolana.
uczucie niestabilności kolana, tzw. …
może pojawić się siniak na kolanie.

Czy można biegać bez ACL?

Bez więzadła krzyżowego można z powodzeniem biegać, jeździć na rowerze, pływać.

Jakie są objawy zerwania więzadła krzyżowego?

Charakterystyczne objawy uszkodzenia więzadeł krzyżowych to pourazowy, często znaczny obrzęk, opuchnięcie kolana, bolesność odczuwana w środku stawu, ograniczenie ruchomości kolana oraz często brak możliwości obciążenia kończyny (niemożność stanięcia na nodze) lub uczucie braku stabilności na nodze.

Jak boli zerwanie więzadeł krzyżowych?

Jakie są objawy zerwania więzadła krzyżowego? W większości przypadków objawy zerwania więzadła krzyżowego są bardzo wyraźne. Obejmują ból, obrzęk i krwiak wokół stawu kolanowego. Nie można w pełni wyprostować ani zgiąć kolana.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL stawu kolanowego

Zerwanie, uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) jest jednym z najczęstszych obrażeń układu ruchu. W Polsce występuję około 80 000 urazów powodujących uszkodzenie ACL rocznie. Powodujący je uraz jest najczęściej urazem skrętnym kolana, przy stopie ustalonej na podłodze (jak podczas obrotu na parkiecie). Bardzo często towarzyszy mu uszkodzenie łąkotki bocznej, nawet do 50% wszystkich ostrych uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego.

Przewlekła niestabilność spowodowana niewydolnością lub brakiem tego więzadła powoduje następnie uszkodzenia chrząstki stawowej, złożone nienaprawialne uszkodzenia łąkotek stawowych, a także podnosi ryzyko choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego występują 5 razy częściej u kobiet. Uważa się, że jest to spowodowane słabszą kontrolą nerwowo – mięśniową, głównie opartą na m. czworogłowym, technice i biomechanice lądowania z wyskoku, odmiennościami anatomicznymi w budowie stawu kolanowego, tj. wąskie wcięcie międzykłykciowe uda i koślawe ustawienie stawu. Wykazano również związek z poszczególnymi genami kolagenu i poziomem hormonów płciowych, a podatnością na uszkodzenie więzadeł krzyżowych.

Więzadło krzyżowe przednie jest głównym więzadłem stawu kolanowego zapewniającym 85% stabilizacji w kierunku przednim stawu kolanowego (przednie przesunięcie piszczeli wobec uda). Jednocześnie odgrywa rolę stabilizującą w koślawieniu i szpotawieniu kolana (na boki) oraz zapewnia stabilizację rotacyjną. Więcej o anatomii więzadła krzyżowego przedniego.

Objawy

Przy urazie najczęściej odczuwalne jest uczucie zerwania, najczęściej określane jako trzaśnięcie lub strzał z bicza, nagły głęboki ból wewnątrz stawu kolanowego z następującym po nim gwałtownym powiększeniu obrysu stawu. Związane jest to w 70% przypadków, z obfitym krwawieniem do jamy stawu kolanowego. W badaniu lekarskim stwierdzić można wysięk (czyli płyn w stawie), chód z unikaniem wyprostu stawu kolanowego. Występują też dodatnie objawy niestabilności stawu kolanowego, np. test Lachmana. Jest to najbardziej czuły test w badaniu lekarskim. Innym jest test podwichnięcia (ang. pivot-shift), który naśladuje epizod „uciekania” stawu kolanowego. Do mierzenia niestabilności używa się apartu KT-1000, który pozwala na ocenę ilościową niestabilności.

Leczenie nieoperacyjne i leczenie operacyjne

Lecznie może być nieoperacyjne, czyli zachowawcze i polega wtedy na rehabilitacji, fizykoterapii oraz na modyfikacji trybu życia. Wskazane jest u pacjentów z niskimi wymaganiami odnośnie sprawności fizycznej oraz tych, u których występuje naturalnie zwiększona zwartość stawów. Leczenie zachowawcze wiąże się ze zwiększonym ryzykiem uszkodzeń łąkotek i chrząstki stawowej, zwłaszcza u osób ciężko pracujących, bądź uprawiających sport. Ćwiczenia poprawiające stablizację nerwowo-mięśniową mogą prowadzić do zmniejszenia częstości występowania epizodów niestabilności.

Leczenie operacyjne może polegać na próbie wygojenia uszkodzonego więzadła we wczesnym okresie po urazie. W okresie późniejszym zalacana jest rekonstrucja uszkodzonego więzadła. Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego jest wskazana u młodych i aktywnych pacjentów, ponieważ obniża ryzyko uszkodzeń łąkotek i chrząstek stawowych. Zaleca się ją również u dzieci, gdyż ograniczenie ich aktywności jest nierealistyczne. Natomiast wiek powyżej 40 lat nie jest przeciwskazaniem do zabiegu rekonstrukcji, zwłaszcza u pacjentów aktywnych ruchowo.

Naprawa uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego

Istnieje możliwość wszczepienia oderwanego więzadła krzyżowego przedniego, w części, która oderwała się od swojego przyczepu do kości udowej. Procedura ta wykonywana jest artroskopowo i polega na wszyciu oderwanego więzadła i umocowaniu za pomocą specjalnych kotwic w miejscu, z którego zostało ono oderwane. Została ona opatentowana przez amerykańską firmę Arthrex pod nazwą Internal Brace™ ACL. Taka naprawa może być wzmocniona przez wszczepienie (augmentację) przeszczepów wzmacniających więzadło, w podobny sposób, jak przy rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL.

Operacje reinsercji więzadła krzyżowego przedniego mają podobny odsetek niepowodzeń, jak operacje rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Dają natomiast lepsze wyniki w powrocie do sportu oraz charakteryzują się krótszym czasem rehabilitacji. Więcej o metodzi i wynikach reinsercji więzadła krzyżowego przedniego ACL Internal Brace™.

Rewizyjne rekonstrukcje więzadła krzyżowego przedniego

Operacje rewizyjne to te, w których więzadło rekonstruowane jest po raz kolejny. Może się tak zdarzyć po kolejnym jego urazowym zerwaniu lub w przypadku niepowodzenia leczenia pierwotnego. Są to sytuacje złożone i każdorazowo wymagają indywidualnego podejścia do pacjenta. W tych przypadkach stosuje się przeszczepy własne ścięgien, przeszczepy od dawców lub sztuczne substytuty więzadeł.

Techniki operacyjne

Zabieg wykonywany jest w sposób artroskopowy, tzn. wziernikowania stawu z użyciem kamery. Wykonywany jest przez dwa lub trzy niewielkie (1cm) nacięcia skóry, z pomocą specjalnych narzędzi. Usuwane są resztki uszkodzonego więzadła, które mogą przeszkadzać w funkcjonowaniu nowego przeszczepu. Z okolicy pod kolanem pobierane jest jedno lub dwa ścięgna (mięśnia półścięgnistego i mięśnia smukłego), które służyć będą jako nowe więzadło krzyżowe. W kościach tworzy się specjalne kanały, w które wszczepione będą nowe tkanki. Przeszczepy są przeciągane w nowych kanałach i umocowywane za pomocą specjalnych implantów. W części udowej najczęściej za pomocą tytanowej zawieszki (ang. endobutton). W części piszczelowej za pomocą biowchwłanialnej śruby lub tytanowego implantu na zewnątrzne powierzchni piszczeli.

Wśród wielu technik operacyjnych wyróżniamy:

Rekonstrukcja jednopęczkowa (Single Boundle)

Najpopularniejsza obecnie metoda rekonstrukcji. Wykorzystuje ona jeden przeszczep do odtworzenia anatomii i funkcji więzadła. Pojedynczy przeszczep odtwarza dwa anatomiczne pęczki więzadła krzyżowego przedniego: przednio-przyśrodkowy (AM) i tylno-boczny (PL). Charakteryzuje dobrymi wynikami leczenia, jest stosunkowo prosta do wykonania. Dodatkowo ze względu na minimalną ilość koniecznych implantów jest również ekonomicznie uzasadniona.

Rekonstrukcja dwupęczkowa (Double Boundle)

Rekonstrukcja odtwarzająca każdy z dwóch pęczków więzadła krzyżowego przedniego osobno. Wykorzystywane są dwa przeszczepy zamiast jednego, po jednym dla pęczka przednio-przyśrodkowego (AM) i tylno-bocznego (PL). Uzyskiwane wyniki leczenia są znacznie lepsze od rekonstrukcji jednopęczkowej, są one jednak zdecydowanie bardziej wymagające oraz droższe. Do wykonania rekonstrukcji dwupęczkowej (DB) wymagane są odpowiednie warunki anatomiczne, m.in. wystarczający rozmiar stawu kolanowego.

Rekonstrukcja anatomiczna

Oznacza umiejscowienie przeszczepu dokładnie w miejscu przyczepu własnego więzadła krzyżowego do kości. Wydaje się to oczywiste, lecz taka metoda rekonstrukcji do niedawna wcale nie była stosowana najczęściej. Dziś anatomiczna rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego pozostaje złotym standardem w ortopedii.

Augmentacja więzadła krzyżowego przedniego

Oznacza wzmocnienie częściowo uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego. Przy uszkodzeniu niepełnym, najczęściej jednego z dwóch pęczków można wzmocnić pozostałą część więzadła. Niewątpliwą zaletą augmentacji jest pozostawienie naturalnej części więzadła, przy jednoczesnym odtworzeniu uszkodzonej. Rozległość zabiegu jest porównywalna do rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, ale przebieg rehabilitacji jest zdecydowanie szybszy. Augmentacje rezerwuje się dla pacjentów o wysokich wymaganiach odnośnie sprawności fizycznej.

Technika przezpiszczelowa (Transtibial™)

Jest starą metodą, obecnie rzadko stosowaną, ze względu na nieanatomiczne położenie przeszczepu i gorsze wyniki leczenia.

Wybór przeszczepu

Przeszczep z więzadła rzepki (BTB)

Zalety (własny przeszczep; często stosowany; szybsze wgajanie (gojenie kość do kości) i mniej reakcji immunologicznych; wytrzymałość do 2600 Newtonów (ACL- 1700 Newtonów))

(własny przeszczep; często stosowany; szybsze wgajanie (gojenie kość do kości) i mniej reakcji immunologicznych; wytrzymałość do 2600 Newtonów (ACL- 1700 Newtonów)) Wady (ból w przednim przedziale stawu kolanowego)

Przeszczep ze ścięgna mięśnia półścięgnistego

Zalety (własny przeszczep i małe nacięcie przy pobieraniu; mały ból okołooperacyjny; nie daje bólu przedniej części stawu kolanowego; wytrzymałość około 4000 Newtonów)

(własny przeszczep i małe nacięcie przy pobieraniu; mały ból okołooperacyjny; nie daje bólu przedniej części stawu kolanowego; wytrzymałość około 4000 Newtonów) Wady (nieznaczne upośledzenie funkcji m. zginaczy uda)

Allograft

Oznacza przeszczep od dawcy, użyteczny przy rewizyjnych operacjach więzadła krzyżowego przedniego

Zalety (brak dolegliowości związanych z pobraniem przeszczepu; możliwość rekonstrukcji przy braku możliwości wykorzystania przeszczepu własnego)

(brak dolegliowości związanych z pobraniem przeszczepu; możliwość rekonstrukcji przy braku możliwości wykorzystania przeszczepu własnego) Wady (ryzyko przeniesienia przeniesienia chorób (mniejsze niż jeden na milion) i słabszy przeszczep)

Dodatkowe informacje

Rekonstrukcja u dzieci:

Najlepszy czas do wykonania rekonstrukcji jest po zakończeniu wzrostu, najczęściej po 14 roku życia. Operacje u dzieci wymagają nieznacznej modyfikacji techniki operacyjnej. Zabiegi nie wpływają na długość kończyn.

Rodzaje stabilizacji przeszczepu

Przeszczepy mocuje się na specjalnych zawieszkach (ang. endobutton) i za pomocą biowchłanialnych śrub. Są one niewyczuwalne w czasie normalnego funkcjonowania.

Wgajanie się i przebudowa przeszczepu

Przeszczep w trakcie rehabilitacji ulega przebudowie do tkanki przypominającej więzadło krzyżowe. Po zakończeniu tego procesu, nazwanego ligamentyzacją, więzadło jest żywą tkanką, która w naturalny sposób odtwarza uszkodzone więzadło krzyżowe przednie. W związku z tym może służyć pacjentowi tak, jak pozostałe tkanki.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Więzadło krzyżowe przednie ACL – anatomia

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL jest numerem jeden jeśli chodzi o najczęstszą przyczynę wykonywania zabiegów operacyjnych z powodu niestabilności stawu kolanowego. Więzadło krzyżowe przednie jest drugim najczęściej uszkadzającym się więzadłem w kolanie.

Więzadło krzyżowe przednie składa się z dwóch pęczków:

przednio-przyśrodkowego

tylno-bocznego

Więzadło krzyżowe przednie przebiega od przyśrodkowej powierzchni kłykcia bocznego kości udowej do przyśrodkowej części wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej. Biegnie ono skośnie w dół i przyśrodkowo.

Więzadło krzyżowe przednie ACL – funkcja

Więzadło ACL stabilizuje staw kolanowy w dwóch płaszczyznach:

strzałkowej, zapobiegając wysuwaniu się piszczeli do przodu względem kości udowej przy ruchu od zgięcia do wyprostu. Za stabilizację w płaszczyźnie strzałkowej odpowiada głównie pęczek przednio-przyśrodkowy więzadła krzyżowego przedniego

rotacyjnej (ruch pivotu)

Za stabilizacje w tej płaszczyźnie odpowiada pęczek tylno-boczny. Niestabilności w tej płaszczyźnie nie udaje się kontrolować za pomocą mięśni. Niestabilność w płaszczyźnie rotacyjnej występuje rzadko.

Czasami dochodzi do uszkodzenia tylko jednego pęczka więzadła krzyżowego przedniego. W takim przypadku w zależności od tego który pęczek został uszkodzony występuje określony rodzaj niestabilności kolana.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Więzadło krzyżowe przednie jest drugim najczęściej uszkadzającym się więzadłem w kolanie. Jednocześnie jest numerem jeden jeśli chodzi o najczęstszą przyczynę wykonywania zabiegów operacyjnych z powodu niestabilności stawu kolanowego.

Zdecydowana większość to uszkodzenia przyczepu udowego. Urwania przyczepu piszczelowego zdarzają się rzadko i występują głównie u dzieci. Najczęściej towarzyszy im oderwanie przyczepu kostnego więzadła.

Bardzo często uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego towarzyszy również uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego. Więzadło poboczne piszczelowe może zostać uszkodzone w różnym stopniu:

I stopień – naciągnięcie (wydłużenie części włókien, możliwy krwiak)

II stopień – naderwanie (część włókien zostaje naderwana, możliwy krwiak)

III stopień – całkowite zerwanie

Najczęściej więzadło poboczne uszkadza się w I lub II stopniu.

Często uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego towarzyszy też uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej. Takie uszkodzenie wszystkich trzech struktur, czyli: więzadła krzyżowego przedniego, więzadła pobocznego piszczelowego i łąkotki przyśrodkowej nazywa się nieszczęśliwą triadą O’Donoghue.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL – przyczyny

Przyczyną uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego jest w większości przypadków uraz skrętny, najczęściej w ruchu pivota (skręcenie kolana do wewnątrz przy lekko ugiętej nodze). Uszkodzeniu może uleć jeden lub oba pęczki więzadła. Ten typ uszkodzeń jest typowy dla sportów, w których często wykonuje się ruchy skrętne kolanem, np. koszykówka, piłka ręczna, tenis.

Leczenie uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego

Uszkodzenia więzadła krzyżowego można podzielić na uszkodzenia świeże i przewlekłe.

Aby dowiedzieć się więcej na temat leczenia uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego kliknij w konkretny link:

Leczenie świeżych uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego

Leczenie przewlekłych uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego

Autor: Rafał Mikusek – ortopeda traumatolog

Urazowe uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego – rekonstruować czy nie?

Z drugiej strony powszechnie wiadomo, że stan niestabilności przedniej prowadzi do wtórnych uszkodzeń stawu kolanowego, najczęściej w postaci uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej. Zdaniem wielu autorów jest to początek procesu degeneracyjnego określanego jako knee cascade, który nieuchronnie kończy się artrozą kolana [1, 5].

Od wielu lat w świecie ortopedów toczy się dyskusja dotycząca przewagi szybkiej interwencji chirurgicznej nad postawą wyczekującą w przypadku ostrej niestabilności przedniej kolana. Analizując odległe wyniki leczenia operacyjnego „na ostro”, jak i w trybie odroczonym, a także wyłącznie leczenia zachowawczego, odnosi się wrażenie, że nie ma idealnej decyzji, jak również nie ma przesłanek do dogmatycznych stwierdzeń w sprawie urazowego uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ang. anterior cruciate ligament – ACL). Nie można oprzeć się wrażeniu, że decyzja o leczeniu „na ostro” podejmowana jest najczęściej w tzw. ośrodkach sezonowych zlokalizowanych w kurortach narciarskich, jak również tam, gdzie lokalna konkurencja chirurgiczna jest wzmożona. Z drugiej strony sami pacjenci wyposażeni w szeroką wiedzę internetową często stymulują chirurga do szybkiego załatwienia problemu. Nie jest również tajemnicą, że chirurdzy lubią takie operacje, jak rekonstrukcja ACL, która daje szybki efekt i dużo zadowolonych pacjentów przy niewielkiej liczbie niezadowolonych. Patrząc jednak krytycznie na odległe skutki działań lekarzy, decyzje o leczeniu chirurgicznym powinno oprzeć się na odwiecznym primum non nocere.

Skutki odroczonej rekonstrukcji ACL

Lekarze ze sławnego australijskiego ośrodka, w retrospektywnej ocenie ponad 5000 pacjentów zauważyli znaczący wzrost odsetka wtórnych uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej oraz chrząstki kłykci udowych po piątym miesiącu od urazu, podczas gdy nie obserwowano podobnej tendencji w uszkodzeniach łąkotki bocznej. Jednakże po upływie 12 miesięcy od urazu odnotowano znamienny wzrost odsetka wtórnych uszkodzeń we wszystkich wymienionych lokalizacjach, przy czym konieczność meniscektomii przyśrodkowej wystąpiła aż u 81% pacjentów z przewlekłą niestabilnością przednią [2]. Retrospektywne badanie przeprowadzone u 183 pacjentów przez Church i Keating potwierdza te spostrzeżenia, wykazując, że opóźnienie decyzji o rekonstrukcji ACL powyżej roku od urazu prowadzi do znamiennego wzrostu uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej (71% vs. 41%) oraz częstszego występowania zmian degeneracyjnych chrząstki (31% vs. 11%) [3]. Z kolei Ralles i współpracownicy wskazują na znaczący wzrost uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej u osób poniżej 21. r.ż. już w 4. miesiącu po uszkodzeniu ACL. Odnotowano natomiast znamienny wzrost wtórnych uszkodzeń łąkotkowych oraz chrzęstnych u pacjentów powyżej 21. r.ż. w 12. miesiącu od pierwotnego urazu [4]. Lohmander twierdzi, że u ponad 50% pacjentów stwierdza się rozwój ostoartrozy (OA) w okresie 10–20 lat od przebytego uszkodzenia ACL lub łąkotki przyśrodkowej niezależnie od sposobu leczenia [5].

POLECAMY

Leczenie zachowawcze kontra leczenie operacyjne

Smith i współpracownicy na podstawie przeprowadzonej metaanalizy 60 prac dotyczących zarówno wyników leczenia zachowawczego, jak i operacyjnego ostrej niestabilności przedniej wysuwają wniosek, że należy unikać interwencji chirurgicznej „na ostro”, zaczynając od leczenia zachowawczego, a jedynie młode oraz aktywne fizycznie osoby mogą być traktowane bardziej interwencyjnie [6].

Doświadczeni chirurdzy twierdzą zgodnie, że w przypadku pacjentów pediatrycznych nie powinno się odwlekać decyzji o leczeniu operacyjnym ostrej niestabilności ze względu na ryzyko wtórnych uszkodzeń wewnątrzstawowych i w konsekwencji rozwoju OA w młodym wieku [7, 8]. Statystki podają, że zerwanie ACL jest powszechnym urazem, przy czym w samych tylko Stanach Zjednoczonych co roku ulega mu 200 tys. pacjentów, z czego połowa poddaje się artroskopowej rekonstrukcji [2]. Częstotliwość częściowego uszkodzenia ACL waha się w zakresie 10–35%, gdzie tylko 5–10% zanotowanych jest jako symptomatyczne przypadki [12].

Skandynawska szkoła preferuje postępowanie zachowawcze i ewentualną rekonstrukcję ACL w trybie odroczonym, gdyż zdaniem Frobella i wsp. strategia wyczekująca redukuje liczbę przeprowadzanych zabiegów operacyjnych co najmniej o połowę [9].

Zdaniem wielu autorów leczenie zachowawcze powinno być istotną opcją leczenia w celu uniknięcia ryzyka powikłań chirurgicznych [10]. Jakkolwiek 38% częściowych uszkodzeń ACL może przerodzić się w późniejszym czasie w całkowite zerwanie, nieodzownie wymagające już interwencji chirurgicznej [11, 12].

Podejmując decyzję o sposobie leczenia, należy rozróżnić pacjentów wysokiego ryzyka, którzy powinni być operowani jak najwcześniej od tych niskiego ryzyka, u których można zastosować leczenie zachowawcze. Algorytm chirurgicznego czynnika ryzyka Daniela (ang. surgical risk factor – SURF) kategoryzuje pacjentów według poziomu zaawansowania ich aktywności fizycznej, wiotkości oraz różnicy translacji przedniej piszczeli [13]. Bazując na tym algorytmie, pacjenci z wysokim poziomem aktywności oraz/albo z dużą translacją powinni być leczeni chirurgicznie. Jednakże niektórzy autorzy byli w stanie udowodnić, że pomiar translacji przedniej piszczeli nie jest wystarczający, aby rozróżnić pacjentów na przypadki operacyjne i nieoperacyjne. Dowiedli oni, że w przeciwieństwie do pomiaru wiotkości czy przedurazowej aktywności fizycznej (SURF) badania kliniczne bazujące na mięśniowo-nerwowej adaptacji, takiej jak test skoku jednonóż

(ang. one leg hop) mogą być bardziej użyteczne w podejmowaniu decyzji o sposobie postępowania leczniczego [14, 15]. Inne doniesienia identyfikują dodatni wynik testu pivot-shift u symptomatycznych pacjentów w trzy miesiące po zerwaniu ACL jako zdecydowane wskazanie do zabiegu rekonstrukcji ACL [16]. Porównując całkowite zerwania ACL, można wyodrębnić grupę uszkodzeń wywodzącą się z początkowo częściowo naderwanego więzadła ACL. Na podstawie dużej

metaanalizy Pujol i wsp. wywnioskowali, że leczenie zachowawcze częściowo zerwanego ACL daje dobre, funkcjonalne rezultaty, aczkolwiek brak już jakichkolwiek danych na temat obserwacji długoterminowych [17].

Z kolei Noyes donosi o całkowitym zaniku ACL w 37% przypadków po siedmiu latach od urazu [12]. Stopniowe narastanie niewydolności ACL manifestuje się dyskretnym wzrostem pierwotnej przedniej translacji piszczeli oraz powtarzającymi się skręceniami kolana. Jeśli operacja jest potrzebna w przypadku częściowego zerwania ACL, to augmentacja ma kilka zalet, co tym samym stawia ją nad standardową rekonstrukcją. Pozostawienie nienaruszonych przetrwałych włókien ACL pozwala na zachowanie unaczynienia i co ważniejsze – zachowanie unerwienia proprioceptywnego [18, 19]. W okresie wczesnopooperacyjnym augumentacja może być chroniona przez nienaruszony pęczek, umożliwiając szybszą rehabilitację i wcześniejszy powrót do sportu. Ostatecznie nienaruszony pęczek może zoptymalizować dokładność umiejscowienia tunelu kostnego w przypadku konieczności wykonania pełnej rekonstrukcji.

Częściowe naderwanie jest prawdopodobnie następstwem tego, że dwa pęczki ACL mają synergiczną, różniącą się między sobą funkcję biomechaniczną podczas różnych kątów zgięcia. Należy tutaj zauważyć, że podział na pęczki jest podziałem biomechaniczno-funkcjonalnym, a nie rzeczywiście anatomicznym. Ostatnie badania anatomiczne wskazują na brak morfologicznego podziału więzadła, które, w istocie składa się z wielu pasm tworzących taśmę [22, 30].

Zrozumienie indywidualnej roli biomechanicznej, jaką odgrywa tzw. pęczek przednio-przyśrodkowy oraz tylno-boczny w stabilizacji kolana, prowadzi do lepszej oceny występujących różnych symptomów niestabilności, które zgłaszają pacjenci.

Niestabilność częściowo zerwanego ACL może w późniejszym czasie doprowadzić do całkowitego jego uszkodzenia oraz do wtórnych uszkodzeń łąkotek i konsekwentnie do rozwoju pourazowej OA [23]. Nieustanie rozwijające się techniki diagnostyki obrazowej, a zwłaszcza rezonansu magnetycznego, pozwalają dokładniej poznać morfologię uszkodzenia więzadła, a przy tym lepiej ocenić szanse na jego wygojenie lub możliwość wykonania częściowej rekonstrukcji

tzw. augmentacji [24–26].

Istnieje wiele opisów częściowych uszkodzeń ACL. Najczęściej spotykane jest rozpoznanie izolowanego zerwania przednio-przyśrodkowego bądź tylno-bocznego pęczka. Częściowe uszkodzenie ACL na podstawie testów klinicznych i obrazowania musi być potwierdzone artroskopowo przed podjęciem decyzji o pobraniu autologicznego przeszczepu. Na podstawie badania klinicznego Bergin rozróżnia dwa typy częściowego uszkodzenia ACL: „funkcjonalne”, gdy występuje zwiększenie przedniej translacji piszczeli przy ujemnym teście pivot-shift, oraz „dysfunkcjonalne”, gdy ACL nie ma prawidłowej funkcji i test pivot-shift jest pozytywny [27, 28]. Ten podział znacząco pomaga przy podjęciu decyzji o leczeniu zachowawczym lub operacyjnym.

Z doświadczenia

Nie ma żadnych dowodów, że rekonstrukcja ACL zmniejsza prawdopodobieństwo osteoartrozy. Ryzyko przyszłych uszkodzeń pozostaje wysokie, niezależnie od tego, czy wybrano leczenie zachowawcze, czy operacyjne. Jednakże badania zgodnie pokazują, że po leczeniu operacyjnym zmniejsza się ryzyko wtórnych uszkodzeń łąkotek i chrząstki stawowej. Jako że leczenie zachowawcze jest ciągle tylko alternatywą i być może niedocenioną opcją leczenia uszkodzeń ACL, pacjenci powinni być dokładnie diagnozowani z użyciem rezonansu magnetycznego wysokiej rozdzielczości.

Szczegółowe obrazowanie uszkodzonego ACL z dużym prawdopodobieństwem określa zakres i stopień uszkodzenia, jednak wykonanie badania rezonansem porównawczego i stresowego dałoby jeszcze dokładniejszą diagnozę. W przypadku podjęcia decyzji o leczeniu zachowawczym dalsze monitorowanie ACL badaniem MR umożliwia kontrolę przebudowy uszkodzonego więzadła, a w przypadkach jego spontanicznego zanikania można odpowiednio wcześnie podjąć jego chirurgiczną augmentację.

W sytuacjach gdy testy kliniczne wskazują na niestabilność przednią drugiego lub trzeciego stopnia, a ACL jest uszkodzony co najmniej częściowo obrazie MR, należy rozpatrzyć leczenie operacyjne w zależności od wieku i aktywności pacjenta. Wykonując rekonstrukcję „na ostro”, powinno się zacząć od badania artroskopowego, aby określić morfologię uszkodzenia oraz jakość przetrwałych struktur więzadła. Badanie artroskopowe należy wykonać, zanim pobierze się przeszczep, gdyż często sama augmentacja z użyciem ścięgna smukłego wystarcza, a czasami będą dobre warunki do naprawy ACL systemem Internal Bracing.

Zaskakuje podnoszone ostatnio przez Śmigielskiego i Siebolda nowe rozumienie anatomii więzadła krzyżowego przedniego, które zbudowane jest jak taśma o dość specyficznym przebiegu [22, 30]. Na podstawie dokładnego zobrazowania anatomicznych przyczepów ACL oraz porównaniu do aktualnych technik operacyjnych nasuwa się spostrzeżenie, że dotychczasowe metody rekonstrukcji są dalekie od prawidłowego odtworzenia anatomii przyczepów, gdyż przeszczep mocowany jest w okrągłych tunelach. Krytyczna ocena tzw. anatomicznych metod rekonstrukcji ACL – zarówno dwupęczkowych, jak i jednopęczkowych – może tłumaczyć, dlaczego wielu autorów stwierdza rozwój OA u pacjentów z bardzo dobrymi wynikami wczesnej rekonstrukcji.

Piśmiennictwo

Zerwane więzadła krzyżowe. Objawy i leczenie tej skomplikowanej kontuzji

W obrębie ludzkiego kolana znajdują się cztery główne więzadła, które stabilizują staw i nie dopuszczają do nadmiernych wygięć oraz tzw. „przeprostów”. Dwa największe i najważniejsze z nich to więzadła krzyżowe: przednie i tylne. Ich uszkodzenie to poważna kontuzja, którą powinien zdiagnozować lekarz. Nierzadko konieczna okazuje się być interwencja chirurgiczna.

Mimo że staw kolanowy jest w stanie znieść ogromne obciążenia (największe zaraz po stawie skokowym), to dość często ulega kontuzjom. Silny ból kolana, a także słyszalny trzask w momencie urazu może oznaczać zerwanie więzadła – krzyżowego lub pobocznego.

Zerwane więzadło krzyżowe. Co to oznacza?

Więzadła to ważne struktury stabilizujące staw. Są także odpowiedzialne za czucie głębokie – co oznacza, że pozwalają bez patrzenia określić, gdzie znajduje się kończyna. Jeśli dochodzi do ich uszkodzenia, staw nie może normalnie funkcjonować. Te najważniejsze i największe więzadła to:

więzadło krzyżowe przednie, ACL (ang. anterior cruciate ligament), więzadło krzyżowe tylne, PCL (ang. posterior cruciate ligament).

Częściej do urazów dochodzi w obrębie więzadła przedniego (ACL).Zerwanie więzadła może mieć trzy stopnie urazowe:

zerwanie więzadła I stopnia – naderwanie do ⅓ szerokości, zerwanie więzadła II stopnia – naderwanie do ⅔ szerokości, zerwanie więzadła III stopnia – zerwanie całkowite.

Niestety, mimo że te więzadła są najważniejsze w kolanie, to właśnie one nie mają naturalnych zdolności regeneracyjnych.

Objawy zerwania więzadła krzyżowego

W przypadku niewielkiego naderwania więzadła (I stopnia) kolano boli po urazie. Przy naderwaniu II stopnia oprócz silniejszego bólu pojawia się opuchlizna i krwiak. Możesz także czuć, że kolano ci „ucieka”.

Całkowite zerwanie (III stopnia) może nawet wywołać słyszalny trzask czy chrupnięcie w momencie oderwania więzadła od przyczepu. Ból i ograniczenie ruchomości są na tyle silne, że nie da się chodzić.

Zdarzają się też przypadki bezobjawowe całkowitego zerwania i pacjent dowiaduje się po paru latach że ma całkowicie zerwane więzadło.

Mam zerwane więzadło. Co robić krok po kroku?

Przy zerwanym więzadle krzyżowym w większości przypadków konieczna jest interwencja chirurgiczna. Na nią jednak dopiero przyjdzie czas – po odpowiedniej diagnostyce i rehabilitacji.

Na początku zaleca się stosowanie tzw. protokółu PRICE:

P – protection, czyli ochrona uszkodzonego miejsca – usztywnij kolano za pomocą ortezy czy kul tak, aby zmniejszyć dolegliwości bólowe, R – rest, czyli odpoczynek (nie kontynuuj aktywności fizycznej, najlepiej się połóż!), I – ice, czyli lód (zimne okłady z lodu owiniętego ściereczką zmniejszą obrzęk i ból), C – compression, czyli ucisk – możesz owinąć kolano bandażem, E – elevation – unieś kolano powyżej biodra, a kostkę powyżej kolana.

Kiedy już będziesz w stanie chodzić – umów się jak najszybciej na wizytę u ortopedy. Lekarz potwierdzi lub rozwieje Twoje wątpliwości oraz będzie w stanie sprawdzić, czy zerwane więzadło to jedyne uszkodzenie kolana. Skieruje Cię także na odpowiednio dobraną rehabilitację.

Leczenie zerwanego więzadła krzyżowego

Mimo że interwencja chirurgiczna jest zazwyczaj niezbędna, nie musisz z urazem jechać na ostry dyżur. Zazwyczaj operacje wykonuje się jeśli nie ma istotnego obrzęku i można zgiąć kolano co najmniej do konta 120st. Najlepszym terminem operacji jest od paru tygodni do sześciu miesięcy po urazie. Ale nie możesz tylko biernie czekać na chirurga! Przed zabiegiem przejdziesz rehabilitację, która powinna:

wzmocnić mięśnie czworogłowy i dwugłowy, umożliwić pełne zgięcie i pełen wyprost kolana.

W tym celu stosuje się zabiegi limfatyczne, ćwiczenia izometryczne czy, szczególnie polecaną, nową metodę ARPwave. Polega ona na połączeniu bardzo zaawansowanej elektrostymulacji (stosowanej także osobno w zabiegach rehabilitacyjnych) z ćwiczeniami pod okiem rehabilitanta. Dzięki temu zwiększa się kilkukrotnie jej skuteczność.

Niezależnie od tego, czy możliwa jest u Ciebie operacja czy tylko leczenie zachowawcze – zawsze stosuj się do zaleceń lekarza i rehabilitanta! Nieleczone zerwanie więzadła krzyżowego może odezwać się po latach. Niestabilność w stawie kolanowym doprowadzi do dalszych urazów (np. uszkodzenia chrząstki stawowej), które mogą wymagać dużo bardziej zaawansowanej terapii. Pamiętaj też, że więzadła krzyżowe się nie regenerują!

urazy i metody leczenia przy wykorzystaniu zabiegów fizykalnych

Porady eksperta

Staw kolanowy to bardzo skomplikowana struktura, dla której więzadła stanowią istotne wzmocnienie. Przejmują bowiem część obciążeń i ograniczają przemieszczanie się kości wobec siebie. Naciągnięte, naderwane, zerwane więzadła w kolanie – czym się te urazy różnią, jak je rozpoznać i leczyć? Na te pytania odpowiadamy w artykule.

Czym są więzadła?

Więzadła to elementy zbudowane z tkanki łącznej, przyczepione do kości. Są mało elastyczne, ponieważ ich głównym zadaniem jest wspieranie stawów i utrzymywanie kości we właściwym ułożeniu wobec siebie. Przez to jednak łatwiej ulegają urazom takim jak naciągnięcie, naderwanie czy zerwanie. Najczęściej kontuzja dotyczy więzadeł w kolanie ze względu na duże obciążenia i skomplikowaną budowę tego stawu. Dlatego to właśnie na więzadłach kolana skupiamy się w artykule.

Więzadła stawu kolanowego

W stawie kolanowym ze względu na jego dużą ruchomość, a przez to konieczność stabilizacji w różnych płaszczyznach, mamy kilka rodzajów więzadeł. Są to:

więzadło krzyżowe przednie (ACL),

więzadło krzyżowe tylne (PCL),

więzadło poboczne strzałkowe (LCL),

więzadło poboczne przyśrodkowe piszczelowe (MCL),

więzadło rzepki.

Naciągnięte, naderwane lub zerwane więzadło w kolanie – objawy

Naciągnięcie, naderwanie oraz zerwanie to trzy stopnie tego samego rodzaju urazu. Objawy różnić się więc będą przede wszystkim nasileniem.

W przypadku zerwanego więzadła w kolanie, czyli w sytuacji, kiedy przerwane są wszystkie włókna, odczuwalny będzie silny, uniemożliwiający obciążenie nogi ból, pojawi się obrzęk, uczucie niestabilności kolana oraz charakterystyczny odgłos trzaskania w stawie podczas prób poruszania nim.

Po naderwaniu (zerwaniu części włókien) i naciągnięciu (uszkodzeniu tylko niewielkiej ilości tkanki) także pojawiają się ból i obrzęk, ale zamiast całkowitego braku możliwości obciążenia kończyny naderwaniu towarzyszy trudność z poruszaniem się, a naciągnięciu jedynie ograniczenie ruchomości stawu. To jednak płynne granice, a samodzielnie trudno jest poprawnie zdiagnozować problem. Koniecznie więc trzeba skonsultować się z lekarzem, a w przypadku silnych objawów – udać się nawet na SOR.

Zerwane, naderwane, naciągnięte więzadła w kolanie – jak leczyć i ile trwa leczenie?

To tkanki, które goją się trudno, dlatego w przypadku całkowitego zerwania więzadła w kolanie, konieczna jest operacja jego rekonstrukcji lub przyszycia. Artroskopia może okazać się konieczna także w sytuacji silniejszego naderwania któregoś z więzadeł krzyżowych, bo te odbudowują się trudniej niż poboczne. Po takim zabiegu powrót do pełni sił może trwać nawet kilka miesięcy. Odpowiednio dobrana rehabilitacja jest kluczowa, by ten czas w miarę możliwości skrócić.

Na szczęście zabieg chirurgiczny nie jest konieczny dla większości łagodniejszych przypadków tego urazu. Jak w takim razie leczy się te kontuzje więzadeł? Przede wszystkim odpoczynkiem i rehabilitacją.

Najłatwiej goją się więzadła poboczne – ich regeneracja zajmuje około 6 tygodni, podczas których najlepiej odpoczywać w domu z lekko uniesioną i nieco ugiętą nogą oraz poruszać się o kuli, by nie obciążać kończyny. Jeśli wychodzenie do pracy jest konieczne, należy zakładać stabilizator.

Uszkodzone więzadła stawu kolanowego a rehabilitacja

W pierwszej fazie leczenia rehabilitacja obejmuje zabiegi o działaniu przeciwzapalnym, niwelujące ból oraz obrzęk. Należą do nich między innymi krioterapia i terapia aparatami Doctor TECAR.

Później kluczową rolę pełni kinezyterapia. Ćwiczenia najpierw bierne, a z czasem czynne, mają za zadanie pomóc odzyskać pełny zakres ruchu w stawie, kontrolę mięśniową i czucie głębokie. Istotne będzie zarówno wzmacnianie, jak i rozciąganie wszystkich okolicznych partii mięśni: uda, łydki, a także mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Na tym etapie znów pomocne mogą okazać się zabiegi elektrostymulacji albo terapii TECAR, wspierające aktywizację tkanek.

Kolejnym elementem leczenia będzie trening równoważny i mobilizacja rzepki.

W całym procesie powrotu do zdrowia mogą być wykorzystywane także inne metody fizykalne, takie jak laseroterapia, magnetoterapia, hydroterapia czy kinesiotaping – ich dobór zależy między innymi od rozmiaru urazu, indywidualnych potrzeb pacjenta, możliwości gabinetu, ale też na przykład tempa regeneracji.

Niestety w przypadku naderwanego więzadła w kolanie nie da się określić, ile potrwa leczenie – po łagodnym urazie może to być jedynie 6 tygodni, po rekonstrukcji więzadła nawet 6 do 9 miesięcy. Podobnie jak zakres kontuzji, tak i długość leczenia mogą być bardzo różne. Pozostaje uzbroić się w cierpliwość i rzetelnie stosować do zaleceń.

Ostatni etap to stopniowy powrót do ćwiczeń sportowych, takich jak jazda na rowerze stacjonarnym, bieganie, skakanie i inne dynamiczne elementy. Potem można już cieszyć się normalnymi treningami, choć i tu warto na początku powstrzymać ekscytację i zachować ostrożność oraz umiar.

Czy warto się poddać rekonstrukcji ACL?

ACL należy do najbardziej kontuzjogennych więzadeł w ciele. Nie zawsze jego uraz wymaga rekonstrukcji – zależy to od poziomu aktywności chorego, różnicy w translacji przedniej piszczeli i wydolności aparatu mięśniowo-stawowego. W niektórych przypadkach wystarczy sama rehabilitacja.

ACL stanowi centralne więzadło stawu kolanowego położone zewnątrzmaziówkowo i wewnątrzstawowo , biegnące pomiędzy kością piszczelową a udową. Zbudowane jest z dwóch wiązek: wiązki przednio-przyśrodkowej (ang. antero-medial bundle, AM) i powierzchni tylno-bocznej (ang. posterolateral surface, PL ), zgodnie z ich przyczepami na piszczeli, a każda z nich pełni nieco inną funkcję. Wiązka przednio-przyśrodkowa ulega napięciu podczas ruchu zgięcia kolana, a tylno-boczna w trakcie wyprostu.

Więzadło krzyżowe przednie (ang. anterior cruciate ligemant, ACL) należy do najważniejszych stabilizatorów kompleksu stawu kolanowego. Jest doskonale znane wszystkim osobom związanym ze sportem, ponieważ to jedno z najbardziej kontuzjogennych więzadeł w ciele . W Stanach Zjednoczonych uszkodzenia tej struktury dotyczą ok. 250 000 osób rocznie, z czego 125-175 000 podejmuje się operacji rekonstrukcyjnej. W Polsce liczba tego typu zabiegów operacyjnych sięga ok. 3 000 rocznie (przy jednoczesnej liczbie urazów na poziomie 15 000 rocznie).

Główną funkcją całego więzadła jest stabilizacja kolana przed nadmiernym ślizgiem przednim kości piszczelowej i rotacją wewnętrzną, dzięki czemu zapobiega przeprostom (hiperekstensji) w stawie.

Więzadło to jest bogato unerwione, a jego liczne proprioreceptory informują ośrodkowy układ nerwowy o aktualnej pozycji stawu.

Więzadło krzyżowe – mechanizm urazu

70% wszystkich kontuzji w sporcie to urazy więzadła krzyżowego przedniego. Do przerwania jego długości dochodzi na skutek nadmiernej rotacji, połączonej ze zgięciem bądź wyprostem w stawie kolanowym ponad fizjologiczny zakres. Dlatego też podczas wypadków w sporcie i nie tylko, gdy tracimy kontrolę nad ustawieniem kończyny, bardzo łatwo może dojść do zerwania ACL.

Poza uszkodzeniami kontaktowymi, wynikającymi bezpośrednio z upadku, zdecydowana większość urazów więzadła ACL powstaje w wyniku mechanizmu bezkontaktowego. Istnieje wiele teorii dotyczących pochodzenia tego typu urazów, pod uwagę brane są:

uderzenie o dół międzykłykciowy,

skurcz mięśnia czworogłowego,

dysbalans pomiędzy mięśniem czworogłowym i mięśniami kulszowo-goleniowymi,

udział osiowych sił ścinających na stronę boczną stawu.

Tego typu urazy dotykają kobiety kilkakrotnie częściej niż mężczyzn.

Rekonstrukcja ACL

Zabiegi rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego budzą wiele kontrowersji w środowisku medycznym. Według niektórych badań sama rehabilitacja bez rekonstrukcji może doprowadzić do podobnego poziomu stabilności stawu kolanowego, a niemal taka sama liczba osób po operacji, jak i bez niej, wraca do uprawiania sportu. Operacje rekonstrukcji ACL zalicza się niekiedy do grupy nadmiernie wykonywanych i zbędnych.

Z drugiej strony liczne metaanalizy wskazują, iż pozbawienie kolana ważnej struktury, jaką jest ACL, może sprzyjać w przyszłości wtórnym urazom łąkotki przyśrodkowej i chrząstki kłykci udowych. Nie ma natomiast jednoznacznych dowodów na to, czy rekonstrukcja zmniejsza ryzyko zwyrodnienia stawu kolanowego i chroni przed tym procesem w porównaniu do leczenia zachowawczego.

W związku z powyższym wielu chirurgów rekomenduje odłożenie w czasie decyzji o zabiegu operacyjnym, by móc wcześniej określić, czy pacjent należy do grupy wysokiego ryzyka czy też nie. Do czynników decydujących należą:

poziom aktywności chorego,

różnica w translacji przedniej piszczeli,

wydolność aparatu mięśniowo-stawowego.

Powyższe wytyczne nie obejmują dzieci, u których zabiegi operacyjne rekomenduje się obligatoryjnie.

Rehabilitacja po rekonstrukcji ACL

Rehabilitacja po uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego, niezależnie, czy doszło do jego rekonstrukcji czy też nie, stanowi spore wyzwanie i wymaga doświadczenia od fizjoterapeuty. Na przebieg procesu rehabilitacji będzie mieć również wpływ źródło przeszczepu więzadła. Najczęściej stosowane są przeszczepy z tkanek własnych:

ścięgna mięśni kulszowo-goleniowych,

więzadła rzepki,

ścięgna mięśnia czworogłowego.

W miejscu, z którego został pobrany przeszczep, pozostaje niewielka blizna pooperacyjna, którą warto uwzględnić w procesie rehabilitacji.

W przypadku rekonstrukcji więzadła ACL należy liczyć się z długą rehabilitacją trwającą nawet od 6 do 12 miesięcy. W tym czasie więzadło będzie ulegać naturalnej przebudowie, przez co staje się szczególnie wrażliwe i podatne na urazy.

Celem pierwszego etapu (pierwsze 4 tygodnie po operacji) jest:

uzyskanie możliwie największego zakresu ruchu w stawie,

kontroli nad mięśniami nóg,

zmniejszenie obrzęku pooperacyjnego .

Szczególnie ważne w tym okresie jest odzyskanie pełnego wyprostu w kolanie, dzięki czemu zapobiega się bliznowaceniu tkanki w okolicy nowego więzadła.

Celem fazy drugiej jest:

przywrócenie prawidłowego ustawienia ciała – reedukacja chodu,

ćwiczenia przysiadów i równowagi poprzez wzmocnienie mięśni nóg i tułowia.

Ta faza kończy się ok. 3 miesiące po operacji, czyli w momencie zakończenia fazy proliferacji więzadła. Od tego momentu uznaje się więzadło za w pełni wygojone i zdolne do utrzymania pełnych obciążeń, co rozpoczyna trzecią fazę rehabilitacji. Na tym etapie do ćwiczeń zostają włączone ruchy rotacyjne, a uwagę skupia się na pracy jednonóż. Na ostatnim etapie rehabilitacji odtwarza się ćwiczenia odzwierciedlające wcześniejszą aktywność sportową.

Jeśli pacjent nie został poddany rekonstrukcji ACL, rehabilitacja opiera się na ćwiczeniach propriocepcji oraz zbudowaniu stabilności mięśniowej. Konieczna może okazać się również modyfikacja aktywności fizycznej na mniej obciążającą kolana (pozbawioną komponenty rotacyjnej w ruchu), np. bieganie czy pływanie.

Zerwanie więzadła krzyżowego: jak uniknąć kosztownej operacji? Centrum Medyczne MML

W kolanie znajduje się jedenaście więzadeł, które odpowiadają za prawidłowe działanie tego stawu. Najważniejsze z nich to więzadło krzyżowe przednie oraz tylne, które odgrywają kluczową rolę w procesie stabilizacji kolana oraz czucia głębokiego. Zerwanie więzadła krzyżowego to poważny uraz, który niesie za sobą długotrwałą rehabilitację oraz wpływa na wzrost ryzyka pojawienia się choroby zwyrodnieniowej.

Dlaczego zrywają się więzadła krzyżowe?

Zerwanie więzadeł krzyżowych przednich (ACL) to jedna z najczęstszych przyczyn uszkodzeń kolana. Dotyczy ona ponad 50% wszystkich kontuzji. Dochodzi do nich najczęściej przy przeproście lub nadmiernym wykręceniu stawu kolanowego, np. podczas zmiany kierunku w biegu, prostowania kolana ze skrętu lub lądowania po skoku. To częsty problem sportowców trenujących piłkę nożną, koszykówkę oraz narciarstwo, choć kontuzje zdarzają się również podczas biegu czy wykonywania bardziej błahych codziennych czynności.

Do najczęstszych objawów uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego ACL należą:

silny ból, który uniemożliwia chodzenie,

obrzęk pojawiający się w ciągu kilku godzin od kontuzji,

uczucie niestabilności,

Jeśli od urazu minęło kilka tygodni lub miesięcy, głównym objawem zerwania więzadła jest uczucie niestabilności kolana oraz jego “uciekanie”. Zerwanie więzadeł krzyżowych przednich może wiązać się z innymi urazami lub skutkować powstawaniem dalszych, jeśli nie zostanie podjęte odpowiednie leczenie.

Zerwanie więzadła krzyżowego – czy konieczna jest operacja?

Większość drobnych więzadeł po naderwaniu regeneruje się samodzielnie. Wystarczy na pewien czas unieruchomić kolano. Niestety, zerwanie więzadła krzyżowego przedniego lub tylnego jest poważną kontuzją, której leczenie polega na operacyjnej rekonstrukcji. Operacja zalecana jest osobom, które zawodowo uprawiają sport, osobom młodym oraz takim, u których niestabilność kolana może przeszkadzać w wykonywaniu codziennych czynności.

W przypadku sportowców rekonstrukcja więzadeł powinna być przeprowadzona jak najszybciej, najlepiej nie później niż dziesięć dni po wystąpieniu urazu. Szybkie działanie gwarantuje bowiem szybki powrót do pełnej sprawności oraz wykonywania nawet intensywnych i obciążających treningów przed zawodami. W innych przypadkach z operacją można poczekać nawet kilka tygodni, wdrażając w tym czasie odpowiednią rehabilitację. Dzięki temu możliwy jest powrót do rekreacyjnych aktywności fizycznych.

Okres rekonwalescencji i rehabilitacja

Obecnie najczęściej wykonuje się operację rekonstrukcji zerwanych więzadeł krzyżowych za pomocą małoinwazyjnej metody artroskopowej. Zabieg wykonuje się przez niewielkie nacięcie za pomocą precyzyjnych narzędzi chirurgicznych, dzięki temu jest on bardzo precyzyjny. Dzięki temu dolegliwości bólowe po operacji są znacznie mniejsze niż w przypadku klasycznej metody, a na kolanie pozostaje tylko niewielka blizna. Pierwsza pionizacja następuje po ustąpieniu znieczulenia, najczęściej już kilka godzin po operacji, a najczęściej następnego dnia pacjent może udać się do domu.

Ile trwa rehabilitacja po zerwaniu więzadeł krzyżowych w kolanie?

W pierwszym okresie pooperacyjnym zalecane jest noszenie ortezy oraz poruszanie się przy pomocy kul łokciowych. Rehabilitację można rozpocząć już drugiego dnia po operacji i trwa zazwyczaj około trzech miesięcy. To znacznie skraca czas powrotu do codziennych aktywności. Najczęściej już po 2-3 tygodniach możliwe jest prowadzenie samochodu. Warto pamiętać, że powrót do pełnej aktywności sportowej ze względu na różne czynniki, ustalany jest indywidualnie z lekarzem, jednak w większości przypadków nie następuje wcześniej niż 9 miesięcy po operacyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Dużo o stanie więzadeł może „powiedzieć” tomograf komputerowy.

Zerwanie więzadeł krzyżowych – cena operacji

Operacyjne leczenie zerwanych więzadeł krzyżowych w kolanie metodą artroskopową niesie za sobą wiele zalet, takich jak szybki powrót do codziennych aktywności, krótki czas rehabilitacji i możliwość szybkiego wznowienia treningów. Koszt zabiegu uzależniony jest od rodzaju więzadła oraz stopnia jego uszkodzenia. W przypadku zerwania więzadeł krzyżowych przednich (ACL) cena operacji waha się od dziewięciu do piętnastu tysięcy złotych. Natomiast artroskopowe leczenie zerwanego więzadła krzyżowego tylnego (PCL) kosztuje zazwyczaj od kilkunastu do nawet dwudziestu tysięcy złotych.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Nie tylko więzadło krzyżowe W kolanie, oprócz więzadła krzyżowego przedniego, występuje również więzadło krzyżowe tylne oraz więzadło poboczne boczne oraz przyśrodkowe. To główne stabilizatory kolana w każdej płaszczyźnie. Więzadło krzyżowe tylne jest bardzo wytrzymałe na uszkodzenia, ma dodatkowo duży potencjał do gojenia i w rzadkich przypadkach wymaga zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego. Więzadło poboczne przyśrodkowe również jest mocnym stabilizatorem stawu kolanowego. Ma kilka warstw i świetnie goi się nieoperacyjnie. Więzadło poboczne boczne to więzadło, które wchodzi w skład całego kompleksu więzadeł, które stabilizują staw od boku i zabezpieczają przed urazami szpotawiącymi. To najrzadziej uszkadzane więzadło w kolanie. Czym jest więzadło krzyżowe przednie ACL Więzadło krzyżowe przednie jest jednym z głównych stabilizatorów kolana. Zapobiega ślizganiu się stawu podczas uprawiania sportu, jak i innych czynności wymagających nagłych zatrzymań czy zwrotów. Niestety więzadło krzyżowe ACL nie jest tak odporne na uszkodzenia. Naderwane więzadło krzyżowe występuje bardzo rzadko. W momencie urazu przeważnie przerywa się całkowicie, towarzyszy temu często głośny huk, przypominający strzał z bata. Całkowicie uszkodzone więzadło krzyżowe niestety nie zrasta się i konieczna jest rekonstrukcja więzadła krzyżowego. Ostatnimi laty głośno w świecie ortopedii zrobiło się z powodu odkrycia „nowego” więzadła w kolanie, jakim jest więzadło przednio-boczne tzw. ALL. Nic bardziej mylnego! Pierwsze wzmianki o tej strukturze napotykamy w doniesieniach Paula Segonda z 1879 roku! Przez dekady więzadło to zostało zapomniane. Wraz z rozwojem biomechaniki stawów oraz zaawansowanych sposobach rekonstrukcji więzadłowej w kolanie udowodniono, iż ALL rzeczywiście istnieje, zrywa się i często wymaga naprawy. Dlaczego więzadło krzyżowe się zrywa? Wymienione więzadła w kolanie to niestety nie jedyne stabilizatory tego stawu. Najważniejszym stabilizatorem stawu kolanowego jest M&;ZG. To dzięki dobrej koordynacji ruchowej oraz sprawności nerwowo-mięśniowej jesteśmy w stanie w sytuacjach zagrożenia urazu odpowiednio zareagować i nie doprowadzić do uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego. Dlatego tak często lekarze podkreślają, że sama rehabilitacja po zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego to ponad 50% sukcesu leczenia! Nie masz czasu na rehabilitację, nie podejmuj się leczenia. Nie wystarczy jedynie odbudować siłę mięśniową oraz dobre zakresy ruchu w stawie. Najdłużej i najtrudniej jest wypracować wszystko to, co rozumiemy przez prewencję urazów – tj koordynację, dynamikę i stabilizację. Wraz z popularyzacją sportu w społeczeństwie, coraz więcej osób mierzy się z dużymi przeciążeniami rotacyjnymi. Brak dobrego przygotowania motorycznego, a nawet dobrej rozgrzewki doprowadza często do sytuacji, że nasz mózg mimo dobrych chęci, nie radzi sobie podczas jazdy na nartach, grze w piłkę, squasha itd., a efektem jest zerwanie więzadła krzyżowego przedniego. Objawy uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego ACL Zerwane więzadło krzyżowe objawy ma charakterystyczne. Typowy uraz więzadła krzyżowego przedniego związany jest ze skręceniem stawu oraz przeprostem i powiązany jest z charakterystycznym dźwiękiem „pop”, który towarzyszy zerwaniu więzadła. Zazwyczaj występują dość silne dolegliwości bólowe, problem z pełnym wyprostem. Pojawia się również obrzęk w obrębie stawu. Zerwane więzadło krzyżowego – pierwsza pomoc? Nie obciążać kontuzjowanej nogi

Odpoczywać i ograniczać ilość ruchu

Schładzać staw

Zastosować bandaże uciskowe (elastyczne)

Starać się trzymać kończynę powyżej linii serca

Skontaktować się z lekarzem Zerwane więzadło krzyżowe przednie ACL – diagnostyka Uraz więzadła krzyżowego przedniego ACL diagnozuje się poprzez wywiad z Pacjentem, ocenę stanu klinicznego kolana oraz serię testów fizykalnych. Pomocne są także badania obrazowe. Dzięki RTG możemy wykluczyć ewentualne złamania w obrębie stawu. USG oraz Rezonans Magnetyczny pozwalają zdiagnozować uszkodzenia innych struktur w kolanie, które bardzo często towarzyszą zerwaniu ACL takich jak: łąkotka czy torebka stawowa. Czy zerwane więzadło krzyżowe przednie bez operacji jest trwałe? Zerwane więzadło krzyżowe nie zregeneruje się samo. Jednakże rekonstrukcja więzadła krzyżowego nie zawsze jest wymagana. Większość osób z uszkodzonym ACL nie będzie miała problemów z niestabilnością stawu kolanowego w pracy i innych podstawowych, codziennych czynnościach. Wykonując odpowiednie ćwiczenia prowadzące do wzmocnienia mięśni oraz poprawy stabilizacji całego ciała większość osób będzie mogła uprawiać amatorsko takie sporty jak: pływanie, rower czy bieganie. Osoby pracujące fizycznie, uprawiające sport wymagający dużej ilości startów, zatrzymań, zmian kierunków biegu, również mogą próbować leczyć się zachowawczo, jednak w ich przypadku prawdopodobieństwo wyeliminowanie niestabilności kolana w ten sposób, jest o wiele mniejsze. Gdy występuje uszkodzone więzadło krzyżowe, poziom niestabilności zależy od bardzo wielu czynników: wieku, siły i wytrzymałości mięśniowej, ogólnej stabilizacji ciała oraz poziomu aktywności sportowej. Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego zalecana jest przez większość ortopedów osobom młodym, aktywnym fizycznie oraz tym, którym niestabilność kolana przeszkadza w życiu codziennym. Zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego często towarzyszą inne urazy. Np. uszkodzenie łąkotki może powodować przewlekły ból, blokowanie się stawu, obrzęk. Zerwane więzadło krzyżowe leczenie Do dnia dzisiejszego powstało wiele sposobów leczenia urazów więzadła krzyżowego ACL. Mimo tak dobrze poznanej anatomii i biomechaniki stawu kolanowego nadal powstają nowe założenia i nowe sposoby leczenia! Naprawa więzadła krzyżowego poprzez szycie – tzw Internal Bracing, rekonstrukcja więzadła krzyżowego przy użyciu sztucznych taśm, ścięgien od dawcy, ścięgien pacjenta, czy różnych ścięgien własnych pacjenta.

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego ACL – kiedy wykonać operację

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego ACL powinna być wykonana niezwłocznie – do 10 dni od urazu. Taki scenariusz rekomendowany jest zawodowym sportowcom, dla których niezwykle istotny jest szybki powrót na areny zmagań. Dla zdecydowanej większości osób, które doznawały zerwania więzadła krzyżowego przedniego, rekomendowanym rozwiązaniem jest rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego ACL wykonana po kilku tygodniach od urazu. W okresie między urazem, a operacją niezwykle istotna jest rehabilitacja, która pozwoli odbudować pełen zakres ruchu, siłę oraz wytrzymałość mięśniową.

Zerwane więzadło krzyżowe leczenie – rekonstrukcja

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego ACL rozpoczyna się od usunięcia uszkodzonego fragmentu więzadła krzyżowego przedniego pozostawiając jego kikut. Następnie wyznaczamy miejsce wiercenia kanału w kości udowej. Precyzyjnie mierzymy i wykonujemy pierwszy otwór, który posłuży do mocowania przeszczepu. Kolejnym etapem rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego jest przygotowanie miejsca, w którym wykonany zostanie drugi kanał. Zaznaczamy punkt wiercenia, nie usuwając pozostałości zerwanego więzadła krzyżowego tak, aby dokładnie w tym samym miejscu powstał kanał piszczelowy. Po wywierceniu kanałów przeprowadzamy przez nie nitkę prowadzącą. Po tej nitce wprowadzamy wcześniej przygotowany przez drugiego lekarza przeszczep i stabilizujemy go. Upewniamy się, że przeszczep został poprowadzony prawidłowo poprzez sprawdzenie, czy możliwy jest pełen wyprost stawu kolanowego. Operację kończy założenie szwów oraz opatrunku. Warunkiem prawidłowo wykonanej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego jest bardzo precyzyjne wyznaczenie miejsc wierceń oraz prawidłowe wykonanie kanałów, w których mocowany jest przeszczep.

Czytaj więcej o rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL – przebieg operacji krok po kroku.

Zerwane więzadło krzyżowe ile trwa leczenie?

Rehabilitacja pod okiem fizjoterapeuty już dzień po zabiegu.

Wyjście ze szpitala po dwóch dobach.

Usunięcie szwów oraz kontrola u lekarza zazwyczaj 10-14 dni po zabiegu.

Chodzenie bez kul po 3-6 tygodniach

Powrót do maksymalnej sprawności, w tym uprawiania sportu, po około 6 miesiącach.

Dlaczego zabieg rekonstrukcji więzadła krzyżowego w Rehasport?

Posiadamy duże doświadczenie w operacjach artroskopowych rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL. Prowadzimy własne badania nad biomechaniką i wytrzymałością na zerwanie używanych przeszczepów. Jesteśmy w stanie coraz lepiej dobierać metody naprawy uszkodzenia więzadła w zależności od preferencji sportowych naszych Pacjentów, jak również od ich wieku, budowy anatomicznej oraz od urazów towarzyszących. W naszych operacjach wykorzystujemy ścięgna gęsiej stopki, więzadła rzepki, ale również ścięgna mięśnia czworogłowego uda. Operując uszkodzone więzadło krzyżowe stosujemy dodatkowo najnowsze implanty wzmacniające wytrzymałość przeszczepów w postaci taśm, dodatkowych elementów mocujących jak endobuttony, guziki, śruby biowchłanialne.

W zależności od morfologii urazów wykonujemy jednoczasowe rekonstrukcje więzadła ALL. W wielu przypadkach sam staw kolanowy, to nie jedyna przyczyna uszkodzenia więzadła ACL. Często kształt kości piszczelowej i udowej, zaburzenia osi i rotacji kończyn doprowadzają do uszkodzeń więzadłowych. W naszych pracowniach radiologicznych wykonujemy specjalistyczne badania radiologiczne, dzięki którym jesteśmy w stanie bardzo dokładnie określić dysfunkcje anatomiczne kończyn. Kiedy tak się dzieje, oprócz rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL wykonujemy osteotomie korekcyjne, aby zminimalizować ryzyko ponownego uszkodzenia więzadła w przyszłości.

Zerwane więzadło krzyżowe rehabilitacja

Bazując na naszym wieloletnim doświadczeniu oraz współpracy z najlepszymi polskimi sportowcami, opracowaliśmy zaawansowany program rehabilitacji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL, który pozwoli bezpiecznie i szybko wrócić do maksymalnej sprawności. Jednak operacja to dopiero połowa sukcesu, a o ostatecznym powodzeniu zadecyduje proces rehabilitacji i Twoje zaangażowanie. Rehabilitacja po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL trwa 24 tygodnie. Pamiętaj jednak, że ten okres może ulec zmianie i jest zawsze dostosowywany do Twoich postępów przez lekarza i fizjoterapeutę.

Na pierwszej rehabilitacji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL pojawisz się w Rehasport 14 dni po zabiegu, zaraz po wizycie kontrolnej u lekarza. W pierwszych tygodniach intensywnej rehabilitacji będziemy się starać by zminimalizować dolegliwości bólowe, skupiać się na redukcji obrzęku, przywróceniu pełnego zakresu ruchu stawu kolanowego, a także odbudowie siły mięśniowej. Po około trzech tygodniach będziesz zdolny do prowadzenia pojazdu, a 4 tygodnie po zabiegu będziesz mógł poruszać się bez kul.

Pierwszy etap rehabilitacji zakończy Biomechaniczna Ocena Funkcjonalna (BOF), którą wykonamy w dwunastym tygodniu po zabiegu. Od jej wyniku uzależnione będzie włączenie do Twojego programu rehabilitacji ćwiczeń dynamicznych. W kolejnych tygodniach ilość spotkań z fizjoterapeutą ulegnie zmniejszeniu na rzecz samodzielnego wykonywania zadanych ćwiczeń. W tym czasie rekomendujemy regularne spotkania z trenerem przygotowania motorycznego Rehasport. 24 tygodnie po operacji wykonamy kolejną Biomechaniczną Ocenę Funkcjonalną. Uzyskanie dobrych wyników pozwoli Tobie bezpiecznie wrócić do uprawiania sportu z pełnym obciążeniem i tym samym Twój program rehabilitacji dobiegnie końca. Dobrze wykonana rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego ACL oraz rehabilitacja pozwalają na powrót do sportu na wysokim poziomie.

Rekonstrukcja ACL Poznań

Dowiedz się jak wygląda operacja rekonstrukcji ACL w szpitalu Rehasport w Poznaniu: https://www.rehasport.pl/rekonstrukcja-acl-poznan/

Leczenia zachowawcze uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego (ACL). – BezpiecznyZabieg.pl

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) to najczęstszy uraz stawu kolanowego występuje najczęściej podczas nagłego urazu skrętnego. Więzadło krzyżowe przednie jest niewielkie, jednak pełnią kluczową rolę w utrzymaniu stabilności kolana podczas ruchu i jego uszkodzenie wiąże się z długotrwałym leczeniem, a nierzadko koniecznością wykonania zabiegu jego rekonstrukcji za pomocą przeszczepu.

Urazy więzadła krzyżowego przedniego można podzielić w według kryteriów:

więzadło zerwane całkowicie czy naderwane częściowo

staw kolanowy stabilny czy niestabilny.

W wypadku gdy badanie rezonansem magnetycznym wykazuje tylko częściowe uszkodzenie, a kolano zachowuje się stabilnie, to lekarz ma możliwość zastosowania metody zachowawczej, czyli leczenie nieoperacyjne. Pacjent poddawany jest intensywnej rehabilitacji, nakierowanej w pierwszym etapie na ochronę więzadła przed jego dalszym uszkodzeniem oraz poprawę kontroli motorycznej i stabilności kolana. Po wyleczeniu struktur miękkich wiązadła wprowadza się dopiero trening odbudowujący utraconą masę mięśniową, a na samym końcu ćwiczenia pozwalajaće na powrót do pełnej sprawności fizycznej.

Metoda zachowawcza jest zdecydowanie najkorzystniejszy sposobem wyleczenia więzadła, gdyż nie tracimy swojego więzadła i nie ma konieczności wykonania operacji.

Leczenie zachowawcze stosuje się czasami przy zerwaniu całkowitym więzadła krzyżowego przedniego, jeśli staw kolanowy ma dobrą kontrolę mięśniową, a pacjent nie odczuwa bólu przy nagłych ruchach skrętnych kolana.

Należy pamiętać, że wskazaniem do operacyjnej rekonstrukcji uszkodzonego ACL jest funkcjonalna niestabilność stawu kolanowego, a nie zerwanie więzadła.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL)

Informację ogólne

Więzadło krzyżowe przednie (ACL – anterior cruciate ligament) jest główna strukturą powstrzymującą przednie przemieszczenie się (translację) kości piszczelowej oraz wtórnym elementem powstrzymującym rotację kości piszczelowej i nacisk w kierunku koślawości i szpotawości. Zdrowe ACL wytrzymuje siłę 2500 N i przeciążenia sięgające 20%, zanim ulegnie uszkodzeniu. Obciążenia przekraczające wydolność ACL występują tylko w niezwykłych kombinacjach sił działających na staw kolanowy.

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) występują często u osób uprawiających sport, w którym dochodzi do wielu obrotów, lądowań po skoku lub wyhamowania po szybkim biegu. Należą do nich m. in.: football amerykański, piłka koszykowa, piłka nożna, piłka siatkowa, piłka ręczna oraz dyscypliny zjazdowe na nartach. Do większości zerwań dochodzi w sposób bezkontaktowy. Zerwanie ACL może występować jako uraz izolowany lub współistniejący z innymi uszkodzeniami, głównie urazem łąkotki, chrząstki stawowej lub więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL).

Wśród typowych objawów i dolegliwości zgłaszanych podczas wywiadu zalicza się:

ostry ból połączony z opisywanym przez pacjenta charakterystycznym trzaskiem, pęknięciem,

uczucie „uciekania” kolana,

zmniejszony zakres ruchomości stawu kolanowego, szczególnie wyprostu,

szybko narastający obrzęk,

trudność w obciążaniu kontuzjowanej kończyny,

umiarkowana i rozległa nadwrażliwość uciskowa,

ból zlokalizowany po bokach stawu kolanowego spowodowany rozciągnięciem torebki stawowej,

nadwrażliwość uciskowa w rejonie szpary stawowej po stronie przyśrodkowej związana ze współistniejącym uszkodzeniem łąkotki przyśrodkowej.

Sposób leczenia urazów więzadła krzyżowego przedniego (ACL) budzi wciąż wiele kontrowersji, a przy wyborze metody leczenia bierze się pod uwagę zalety każdej z metod. Czy zabieg należy wykonać od razu po urazie, czy też po upływie jakiegoś czasu? Gdy diagnoza zostanie już postawiona, należy podjąć decyzję o wyborze rodzaju leczenia: zachowawczego (rehabilitacji) czy też operacyjnego.

Na podjęcie decyzji będzie miało wpływ wiele czynników, takich jak:

wiek pacjenta,

stopień niestabilności stawu,

współistniejące uszkodzenia (np. zerwanie MCL, uszkodzenie łąkotki),

czy pacjent uprawia dyscyplinę sportową wymagającą częstych skrętów,

zawód pacjenta,

warunki socjalne.

Na decyzję o zabiegu wpływ będą miały również oczekiwania pacjenta względem możliwości późniejszego obciążania stawu kolanowego. W przypadku osób uprawiających sport profesjonalnie lub wyczynowo, którzy podczas treningu wykonują sporo obrotów i ruchów skrętnych, obciążenie na staw kolanowy jest znaczne i u tych pacjentów operacja jest często wskazana. U osób uprawiających sport amatorsko lub osób, które nie deklarują dużej aktywności fizycznej, często podejmuję się decyzję o rozpoczęciu leczenia rehabilitacyjnego bez konieczności operacji. Należy jednak pamiętać, że osoby leczone zachowawczo w szczególności powinny przejść pełny program rehabilitacji kolana po uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego, który może trwać od 6 do 12 miesięcy (wg. protokołów rehabilitacyjnych). Po zakończonej fizjoterapii osoby te powinny utrzymywać dobrą kondycję fizyczną i siłę mięśniową aby utrzymać efekty rehabilitacji. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku innych schorzeń układu ruchu, zastosowanie najpierw leczenia fizjoterapeutycznego nie oznacza całkowitego wykluczenia możliwości przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego w przyszłości.

Rehabilitacja, fizjoterapia po rekonstrukcji ACL (leczenie operacyjne)

Zasady postępowania fizjoterapeutycznego na przestrzeni ostatnich lat uległy istotnym zmianom. Doprowadziło to do przyspieszenia procesu rehabilitacji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Modyfikacje postępowania były konsekwencją zmian, jakie dokonały się w metodach przeprowadzanych zabiegów operacyjnych. Zasada całkowitego unieruchomienia została zastąpiona zasadą ograniczonego unieruchomienia, co skutkuje znacznym zmniejszeniem sztywności oraz zwiększeniem zakresu ruchomości w stawie kolanowym. Ta zmiana podejścia pozwolił na wcześniejsze rozpoczęcie ćwiczeń funkcjonalnych. Przeciętny czas od rekonstrukcji ACL do powrotu do uprawiania sportu został zredukowany z 12 do 6-9 miesięcy.

Rehabilitacja powinna zostać rozpoczęta w momencie wystąpienia urazu, a nie od chwili operacji, która może mieć miejsce po upływie kilku dni, tygodni, a nawet miesięcy. Działania fizjoterapeutyczne przed operacją mają na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych, wysięku oraz stanu zapalnego, co przekłada się na spadek ilości zwłóknień wewnątrzstawowych, mniejszą utratę zakresu ruchu oraz możliwości funkcjonalnych stawu. Tuż po urazie powinno rozpocząć się ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy, mięśnie grupy kulszowo-goleniowej, prostowniki i odwodziciele stawu biodrowego oraz mięśni podudzia. Ćwiczenia powinny być wykonywane w bezbolesnym zakresie ruchu.

Rehabilitacja pacjentów po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) z przeszczepem pobranym z więzadła właściwego rzepki i ze ścięgna mięśni kulszowo-goleniowych różni się nieznacznie ze względu na zapobieganie komplikacjom, które mogą się pojawić po zastosowaniu każdej z odmian zabiegu. Głównym problemem z jakim borykają się pacjenci po przeszczepie więzadła właściwego rzepki, jest ból przedniego przedziału kolana. Dlatego tez podczas rehabilitacji w celu uniknięcia komplikacji w obrębie stawu rzepkowo-udowego i ze strony ciała tłuszczowego, należy zwrócić szczególną uwagę na te właśnie okolicę, wprowadzić techniki terapii tkanek miękkich i ćwiczeń wzmacniających dla ścięgna rzepki. Pacjent po przeszczepie pobranym z okolicy ścięgna mięśni kulszowo-goleniowych powinien być traktowany tak, jak gdyby doznał urazu naderwania ścięgna tych mięśni. Postępowanie fizjoterapeutyczne nakierowane jest na odtworzenie ruchomości oraz siły mięśniowej. Ważnym elementem rehabilitacji jest wprowadzenie ćwiczeń stabilizacji centralnej równoważnych oraz propriocepcji.

Leczenie zachowawcze (leczenie nieoperacyjne)

Rehabilitacja w przypadku leczenia zachowawczego uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) jest taka sama jak po zabiegu operacyjnym. Wszystkie działania powinny być skierowane na zniesienie obrzęku, zwiększenie zakresu ruchomości, siły i mocy mięśniowej, poprawy stanu funkcjonalnego oraz na umożliwienie powrotu do aktywności sportowej. Czas trwania rehabilitacji może ulec wydłużeniu bądź skróceniu w zależności od stopnia niestabilności stawu kolanowego oraz współistniejących urazów.

Podsumowują, rehabilitacja po uszkodzeniu ACL powinna zawierać:

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) stawu kolanowego oraz leczenie

Staw kolanowy jest największym stawem w ciele człowieka oraz stawem, który najczęściej ulega urazom, w szczególności u osób aktywnych fizycznie.

Za prawidłowe funkcjonowanie oraz stabilizację tego stawu odpowiada wiele struktur, gdzie najsilniejszymi są więzadła krzyżowe tylne (PCL) i przednie (ACL), jednak te drugie częściej ulegają uszkodzeniu.

Do uszkodzenie więzadła ACL dochodzi zazwyczaj w sytuacji:

nagłego zwolnienia w trakcie szybkiego biegu

mocnego przeprostu kolana

szybkiej zmianie kierunku biegu

nagłej i silnej rotacji kolana przy ustabilizowanej stopie

lądowania po wyskoku

Objawy jakie towarzyszą uszkodzeniu ACL to silny, ostry ból z towarzyszącym „trzaskiem” obrzęk, który pojawia się od 6-24h po urazie, zmniejszenie zakresu ruchu stawu, szczególnie wyprostu, problemy z obciążaniem kolana, a także wrażliwość uciskowa i uczucie niestabilnego kolana.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego diagnozuje się na podstawie testów funkcjonalnych a także badań obrazowych: USG, RMI (rezonans magnetyczny).

Leczenie, jak i rehabilitacja zależy od stopnia uszkodzenia więzadła. Wyróżnia się III stopnie uszkodzenia:

I stopień:

II stopień:

III stopień:

W przypadku uszkodzeń I stopnia stosuje się tzw. leczenie zachowawcze, czyli nieoperacyjne, polegające na rehabilitacji uszkodzonego stawu kolanowego, gdzie w pierwszej kolejności zwraca się uwagę na ochronę przed dalszym rozciąganiem więzadła ACL, poprawę stabilności stawu oraz kontroli motorycznej. Po tym etapie postępowanie rehabilitacyjne skupia się na odbudowie masy mięśniowej oraz ćwiczeń pozwalających na powrót do pełnej sprawności fizycznej i aktywności sportowej.

Wskazaniem do operacyjnego leczenia uszkodzonego więzadła ACL jest II i III stopień uszkodzenia, którym towarzyszy niestabilność stawu kolanowego.

Leczenie operacyjne polega na artroskopowej rekonstrukcji uszkodzonego więzadła, w której wykorzystuje się przeszczepy ze ścięgna półścięgnistego, smukłego lub 1/3 środkową więzadła rzepki.

Rehabilitacja pooperacyjna zależy od:

rodzaju przeszczepu

czasu upłynięcia od urazu do podjęcia leczenia

współistniejących urazów

wieku

stanu ogólnego

Celem rehabilitacji pooperacyjnej jest uzyskanie pełnego zakresu wyprostu i zgięcia stawu kolanowego.

Pierwszy etap rehabilitacji pooperacyjnej polega na zmniejszeniu stanu zapalnego, wysięku w stawie kolanowym oraz bólu. Etap ten trwa od pierwszego do czwartego dnia po operacji. Zaleca się schłodzenie kończyny, układanie jej w wyższych pozycjach, drenaż limfatyczny podudzia oraz przeciwzapalną farmakoterapię. Głównym celem ćwiczeń jest zwiększenie ruchomości w stawie. Do ćwiczeń biernych stosuje się szyny CMP w zakresie ruchu od 0 do 45 stopni. Kluczowym elementem pracy dla każdego fizjoterpeuty jest blizna pozabiegowa oraz tkanki, z których został pobrany przeszczep.

Pacjenci bardzo często pytają się o to kiedy mogą obciążać operowaną kończynę. Dzisiejsze metody rekonstrukcji więzadła ACL pozwalają na bardzo szybkie obciążanie kończyny dolnej, dlatego już w pierwszym okresie pionizuje się pacjenta i prowadzona jest nauka chodu o kulach z pełnym obciążeniem kończyny, w granicach tolerancji bólowej.

Drugi okres rehabilitacji trwa od czwartego do dwóch tygodniu po zabiegu. W tym okresie kontynuujemy działania przeciwobrzękowe, przeciwzapalne oraz przeciwbólowe oraz wzbogacamy proces rehabilitacji o :

ćwiczenia dążące do pełnego wyprostu operowanego stawu kolanowego,

mobilizację rzepki,

rozciąganie grupy kulszowo-goleniowej oraz pasma biodrowo-piszczelowego,

ćwiczenia wzmacniające mięśnie pośladkowe, przywodziciele i odwodziciele stawu biodrowego w różnych pozycjach ułożeniowych,

nauka ćwiczeń z użyciem dysków sensorycznych oraz piłek, prowadzących do lepszego czucia głębokiego kończyny operowanej.

Głównym celem trzeciego okresu rehabilitacji po rekonstrukcji więzadła ACL (2-6 tydzień) jest powrót do czynności dnia codziennego z wykluczeniem niektórych aktywności fizycznych. Fizjoterapia ukierunkowana jest na odzyskanie pełnej ruchomości w stawie oraz praktyce prawidłowych wzorców ruchu i chodu. Zalecane jest schładzanie stawu po każdej większej aktywności fizycznej oraz praca z fizjoterpaeutą nad zgięciem w stawie kolanowych do 90 stopni. W tym okresie powinno się w szczególności uważać na ruchy skrętne stawu kolanowego, ponieważ więzadło ACL jest teraz najbardziej podatne na uszkodzenie.

Wzbogacamy ćwiczenia o:

ćwiczenia czucia głębokiego o wyższym stopniu trudności,

ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy uda z elementami napięcia izometrycznego,

jazda na rowerze stacjonarnym z wysoko ustawionym siodełkiem.

Dalsze etapy rehabilitacji mają za zadanie zwiększenie ruchomości stawu kolanowego, wzmocnienie mięśni kończyn dolnych, zwiększanie czucia głębokiego stawu, co bezpośrednio przekłada się na stabilność kolana oraz terapia przeciwbólowa.

키워드에 대한 정보 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

다음은 Bing에서 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.

이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS

anterior cruciate ligament injury
anterior cruciate ligament tear
anterior cruciate ligament anatomy
anterior cruciate ligament rupture
anterior cruciate ligament repair
anterior cruciate ligament (acl)
anterior cruciate ligament (acl) injury
complete anterior cruciate ligament tear
anterior cruciate ligament exercises
anterior cruciate ligament tear exercises
test for anterior cruciate ligament
knee anterior cruciate ligament
prof dr alper gökçe
ortobiyoloji

THE #ANTERIOR #CRUCIATE #LIGAMENT #(ACL) #TREATMENTS

YouTube에서 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제의 다른 동영상 보기

주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS | subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.

subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 동영상 보기

d여기에서 THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS – subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL stawu …

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Urazowe uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL – Rehasport

Leczenia zachowawcze uszkodzonego więzadła krzyżowego …

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL)

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) stawu …

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego – (ACL)

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego – diagnostyka …

주제와 관련된 이미지 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

주제에 대한 기사 평가 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Czy można chodzić z zerwanym więzadłem krzyżowym?

Jak długo leczy się zerwanie więzadła?

Czy da się żyć bez więzadła krzyżowego?

Czy operować zerwane więzadło krzyżowe przednie ACL?

Co pomaga na zerwane więzadła?

Jak długo regeneruje się więzadło?

Czy można chodzic bez ACL?

Czy więzadła krzyzowe przednie może się Zrosnac?

Czy można chodzić z zerwanym więzadłem pobocznym?

Czy ACL trzeba operować?

Czy ACL się regeneruję?

Ile kosztuje operacja zerwanego więzadła krzyżowego?

Ile się leży w szpitalu po rekonstrukcji ACL?

Ile czasu trwa operacja więzadła krzyżowego przedniego?

Jak długo na l4 po rekonstrukcji ACL?

Po czym poznać zerwane więzadło?

Czy można biegać bez ACL?

Jakie są objawy zerwania więzadła krzyżowego?

Jak boli zerwanie więzadeł krzyżowych?

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Urazowe uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego – rekonstruować czy nie?

Zerwane więzadła krzyżowe. Objawy i leczenie tej skomplikowanej kontuzji

urazy i metody leczenia przy wykorzystaniu zabiegów fizykalnych

Czy warto się poddać rekonstrukcji ACL?

Zerwanie więzadła krzyżowego: jak uniknąć kosztownej operacji? Centrum Medyczne MML

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL

Leczenia zachowawcze uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego (ACL). – BezpiecznyZabieg.pl

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL)

Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) stawu kolanowego oraz leczenie

키워드에 대한 정보 subtotalne uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 THE ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT (ACL) TREATMENTS

Leave a Comment Cancel reply