당신은 주제를 찾고 있습니까 “substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji – Oznakowanie CE dla wyrobów budowlanych # 8 – Kod identyfikacyjny wyrobu“? 다음 카테고리의 웹사이트 ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 parpgovpl 이(가) 작성한 기사에는 조회수 177회 및 416416 Like 개의 좋아요가 있습니다.
Plastyfikatory. Są to substancje mało lotne, dodawane do kauczuku i mieszanek gumowych w celu zwiększenia plastyczności, ułatwienia operacji przetwórczych oraz obniżenia kosztów produkcji wyrobu, szczególnie w przypadku znacznego udziału napełniaczy w mieszance.
Table of Contents
substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Oznakowanie CE dla wyrobów budowlanych # 8 – Kod identyfikacyjny wyrobu – substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Oznakowanie CE dla wyrobów budowlanych – odcinek 8.
W tym odcinku dowiesz się:
– czym jest kod identyfikacyjny wyrobu,
– gdzie i jak powinien być umieszczony,
– jakie są wymagania dotyczące kodu identyfikacyjnego.
substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Dodatki do żywności – dlaczego są stosowane?
Obecnie w produkcji żywności wykorzystuje się wiele substancji, które ułatwiają proces … a co za tym zie wydajność i obniżenie kosztów gotowego wyrobu, …
Source: dieta.wum.edu.pl
Date Published: 5/22/2021
View: 858
Jak obniżyć koszty produkcji i poprawić jej wydajność? – NAV24
Szukasz sposobów na to by obniżyć koszty produkcji i zarazem zwiększyć jej wydajność? Jeśli tak, to analiza braków i wadliwości powinny być …
Source: nav24.pl
Date Published: 3/22/2021
View: 4684
wypełniacz – polsku: definicja, gramatyka, wymowa, synonimy …
Definicje · substancja dodawana do wyrobu w celu nadania mu żądanych właściwości lub obniżenia kosztów produkcji np. wypełniacz farb, tworzyw sztucznych, papieru.
Source: pl.glosbe.com
Date Published: 10/27/2022
View: 9783
Substancje dodatkowe Substancje dodatkowe w żywności
które są celowo dodawane do żywności ze … Cel stosowania substancji dodatkowych … Ekonomiczne – obniżenie kosztów produkcji, energochłonności,.
Source: pfpz.pl
Date Published: 2/16/2021
View: 9749
Fałszowanie żywności jest powszechne!
… chęć zwiększenia zysku poprzez obniżenie kosztów produkcji lub ukrycie … dodawania do środków spożywczych substancji niedozwolonych …
Source: www.sodr.pl
Date Published: 8/26/2021
View: 1373
Koszty produkcji – Encyklopedia Zarządzania
Każde przedsiębiorstwo ma na celu generowanie zysku. Bardzo często, aby zwiększyć zysk stosuje się strategię obniżania kosztów.
Source: mfiles.pl
Date Published: 3/8/2022
View: 1395
Wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w …
36640 (CAS nr 000123-77-3) w produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw … 1) substancji dodatkowych dodawanych do tworzyw sztucznych w celu …
Source: www.prawo.pl
Date Published: 3/8/2021
View: 326
주제와 관련된 이미지 substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Oznakowanie CE dla wyrobów budowlanych # 8 – Kod identyfikacyjny wyrobu. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji
- Author: parpgovpl
- Views: 조회수 177회
- Likes: 416416 Like
- Date Published: 2019. 1. 8.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=ObXehXSFIC8
Definicje podstawowe materiałów
Polimery. Są to związki wielocząsteczkowe, których cząsteczki (makrocząsteczki) składają się z dużej liczby (od kilku tysięcy do kilku milionów) powtarzających się ugrupowań chemicznych (merów) jednakowych (homopolimery), dwu różnych (bipolimery), dwu lub kilku różnych (kopolimery).
Polimery mają budowę liniową (łańcuchową), rozgałęzioną, gwiaździstą, usieciowaną. Mery w kopolimerze mogą następować po sobie w kolejności przemiennej, nieregularnej (kopolimery statystyczne) lub mogą być zgromadzone w skupiskach (domenach) jednakowych merów (kopolimery blokowe). Polimery otrzymuje się ze związków małocząsteczkowych przez ich połączenie (polimeryzację) w reakcjach polikondensacji (polimeryzacji kondensacyjnej) z wydzieleniem małocząsteczkowych produktów ubocznych lub poliaddycji (polimeryzacji addycyjnej), np. przez rozerwanie podwójnego wiązania, pierścienia, lub przegrupowania atomów. Polimeryzację można przeprowadzać w masie monomeru (ów), w rozpuszczalniku – polimeryzacja w roztworze, w emulsji – polimeryzacja emulsyjna, w suspensji – polimeryzacja suspensyjna (perełkowa).
Polimery żyjące. Są to polimery mające na końcach liniowej makrocząsteczki atomy lub ośrodki aktywne zdolne do przyłączenia takich samych lub innych merów. Na przykład z polibutadieniu żyjącego otrzymuje się blokowe, termoplastyczne kauczuki SBS (styren – butadien – styren).
Elastomery. Jest to grupa polimerów, które wykazują elastyczność w szerokim zakresie temperatury zwykle od – 70 C do ok. 60 C. Nieusieciowane elastomery podobnie jak plastomery są sztywne (zwykle w stanie zeszklonym) poniżej temperatury stanu elastycznego i plastyczne powyżej tej temperatury. Usieciowane w niewielkim stopniu elastomery zachowują stan wysokiej elastyczności w zakresie temperatury od – 70 C dochodzącej niekiedy do 250 C. Nie prze chodzą one zwykle w stan plastyczny, lek ulegają rozkładowi.
Kauczuk. Jest to substancja wielkocząsteczkowa z grupy elastomerów pochodzenia naturalnego lub otrzymywana syntetycznie. Pojęcie kauczuki syntetyczne jest znacznie starsze niż elastomery i miało oznaczać tworzywa, których własności są zbliżone do kauczuku naturalnego. W miarę otrzymywania kauczuków syntetycznych, odmiennych od kauczuku naturalnego, w nauce przyjmuje się coraz powszechniej określenie elastomery.
Guma. Jest to materiał otrzymywany przez usieciowanie (wulkanizację) kauczuków małymi ilościami substancji sieciujących (na ogół 0,3 – 5 % wag.) lub pod działaniem promieni o wysokiej energii. Guma charakteryzuje się wysoką elastycznością w szerokim zakresie temperatury. Stan wysokiej elastyczności utrwalony w gumie przez usieciowanie chemiczne kauczuków przejawiają również nieusieciowane kopolimery blokowe np. butadienu ze styrenem, dzięki obecności skupisk (domen) sztywnych merów jednego ze składników kopolimeru.
Wulkanizat. Określa się tak zwulkanizowany kauczuk, szczególnie wówczas gdy nie bierze się pod uwagę postaci i kształtu materiału. W ten sposób często nazywa się gumę składającą się z usieciowanego kauczuku bez zawartości innych składników oprócz substancji wulkanizujących.
Ebonit. Jest to twardy, rogowaty materiał otrzymywany z kauczuku naturalnego i niektórych kauczuków syntetycznych przy zastosowaniu dużych ilości siarki (do 50 cz. wag.) lub substancji sieciujących wydzielających siarkę. Przyjmuje się, że w ebonicie wszystkie podwójne wiązania w cząsteczce kauczuku wysycone są siarką. Niekiedy ebonit jest nazywany mylnie gumą twardą. Ebonit ogrzany do temp. 80 C i wyżej staje się giętki, dający się w pewnym stopniu kształtować.
Ebonitu nie można otrzymać z kauczuku butylowego, etylenowo – propylenowego i wielu innych kauczuków syntetycznych.
Mieszanka gumowa. Tym terminem określa się materiał plastyczny składający się z jednego lub większej liczby kauczuków i innych składników niezbędnych do otrzymywania gumy o określonych własnościach. Niezbędnymi składnikami mieszanki gumowej prócz kauczuków są substancje wulkanizujące , a powszechnie stosowanymi – przyspieszacze i aktywatory wulkanizacji, plastyfikatory, napełniacze i substancje przeciwstarzeniowe. Mieszanki gumowe mogą zawierać substancje barwiące, regenerat, środki porotwórcze, peptyzatory, opóźniacze początku wulkanizacji, opóźniacze palenia i inne składniki specjalne.
Substancje wulkanizujące. Od początku istnienia przemysłu gumowego siarka elementarna jest podstawowym środkiem wulkanizującym, chociaż zyskują na znaczeniu niektóre substancje zawierające siarkę, np. dwu- i czterosiarczek tiuramu, dwusiarczek morfoliny, dwusiarczki alkilofenolu i inne. Rzadziej jako substancje sieciujące są stosowane nadtlenki organiczne (nadtlenek benzoilu, kumylu, III – rz. butylu), dwuoksym benzochinonu, pochodne amin dwufunkcyjnych, tlenki metali (magnezu, ołowiu), dwuizocyjaniany, wielofunkcyjne dwuestry i inne.
Przyspieszacze wulkanizacji. Są to składniki mieszanki gumowej przyspieszające reakcję sieciowania, umożliwiające przeprowadzenie jej w krótszym czasie i w niższej temperaturze oraz przy użyciu mniejszych ilości siarki.
Stosowane są w ilościach 0,2 – 4 cz. wag (niekiedy więcej w klejach szybko wulkanizujących). Przyspieszacze wywierają dodatni wpływ na fizyczne własności gumy i opóźniają często jej starzenie. Najważniejszymi przyspieszaczami są tiazole, sulfenamidy, tiuramy, dwutiokarbaminiany i inne związki.
Aktywatory wulkanizacji. Zwiększają one skuteczność działania przyspieszaczy. Do aktywatorów zalicza się tlenki cynku, ołowiu, magnezu, kwasy tłuszczowe (najczęściej kwas stearynowy).
Opóźniacze wulkanizacji. Są to składniki mieszanek gumowych zapobiegające przedwczesnej, niepożądanej, podwulkanizacji.
Dodawane są w przypadku stosowania bardzo aktywnych zespołów sieciujących i umożliwiają zarówno bezpieczny przerób mieszanki (walcowanie, wytłaczanie, kalandrowanie, przetłaczanie), jak i jej składowanie. Najważniejsze są opóźniacze organiczne, jak N – cykloheksylotioftalimid, bezwodnik ftalowy, kwas benzoesowy, kwas salicylowy i N – nitrozodwufenyloamina.
Napełniacze. Są to silnie rozdrobnione substancje mineralne i organiczne, a niekiedy krótkie włókna (lintersy, santoweb) stanowiące zdyspergowaną i nierozpuszczalną fazę w kauczuku i w mieszance gumowej. Napełniacze dodaje się w celu uzyskania gumy o pożądanych własnościach fizycznych jak np. wytrzymałość, trwałość, odporność na ścieranie i obniżenia jej ceny.
Napełniacze wzmacniające (aktywne) drobnoziarniste (wielkość cząstek 0,01 – 1 μm) np. sadza, krzemionka, krzemiany, żywice, niektóre sproszkowane polimery, są szczególnie skuteczne w przypadku kauczuków niekrystalizujących. Napełniacze nieaktywne lub małoaktywne o cząstkach 1 μm, np. węglany wapnia, magnezu, tlenek cynku, siarczan baru, kaolin, krzemiany wapnia i glinu, pył ebonitowy, są stosowane przede wszystkim w celu obniżenia kosztu produkcji mieszanek gumowych. Niektóre napełniacze zwiększają odporność chemiczną gumy, przewodność cieplną i elektryczną, a większość z nich ułatwia operacje przetwórcze mieszanek (kalandrowanie, wytłaczanie). Stosowane są do produkcji większości wyrobów gumowych w ilości od kilkunastu do kilkuset procent.
Plastyfikatory. Są to substancje mało lotne, dodawane do kauczuku i mieszanek gumowych w celu zwiększenia plastyczności, ułatwienia operacji przetwórczych oraz obniżenia kosztów produkcji wyrobu, szczególnie w przypadku znacznego udziału napełniaczy w mieszance. Plastyfikatory zmniejszają twardość i wytrzymałość na rozciąganie, obniżają temperaturę kruchości i zmieniają stopień pęcznienia gumy w środowisku pęcznienia gumy w środowisku cieczy organicznych. Większość stosowanych plastyfikatorów zalicza się do zmiękczaczy, czyli substancji, które nie rozszerzają przedziału wysokiej elastyczności gumy. Plastyfikatory dobiera się do rodzaju kauczuku pod względem podobieństwa chemicznego, polarności i zbliżonego parametru rozpuszczalności. Są nimi substancje różnego pochodzenia i o różnym składzie.
Peptyzatory. Można je zaliczyć do plastyfikatorów o działaniu chemicznym. Peptyzatory powodują bardzo skuteczną mastykację kauczuku lub regenerację gumy. Zmniejszają masę cząsteczkową kauczuku głównie w wyniku degradacji przez utlenianie. Substancjami peptyzującymi są tiofenole (pięciochlorotiofenol i jego sól cynkowa), niektóre dwusiarczki (dwusiarczek o,o’ – benzoamidodwufenylowy), tiazole (merkaptobenzotiazol) i inne, obecnie o niewielkim znaczeniu (sole fenylohydrazyny, 1 – nitrozo – 2 – naftol). Działają one ochronnie na powierzchni gumy, izolując ją od dostępu szkodliwych substancji i promieniowania, oraz w całej masie, zmieniając przebieg działania substancji szkodliwych, lub reagując z nimi łatwiej niż kauczuk. Zmniejszanie rozpuszczalności substancji przeciwstarzeniowych w temperaturze przechowywania mieszanek i wyrobów gumowych powoduje ich migrację i tworzenie się na powierzchni tzw. wykwitów. Podobnie zachowują się środki sieciujące i przyspieszacze oraz niektóre zmiękczacze (szczególnie parafina).
Antyrady. Są to substancje zwiększające odporność elastomerów na działanie promieniowania jonizującego. Najskuteczniejsze są różne węglowodory aromatyczne (naftalen, antracen, fenantren), aminy i fenole. Działanie ich polega na rozpraszaniu promieniowania lub jego pochłanianiu i wtórnym wypromieniowaniu.
Antystatyki. Obniżają one statyczną elektryzację kauczuków i gumy występują na powierzchni podczas tarcia lub przez oddzielanie gumy i kauczuków od materiałów przewodzących i dielektryków. Antystatykami są substancje przewodzące prąd elektrycznym jak metale, ich tlenki i sole, sadza i substancje powierzchniowo czynne.
Środki porotwórcze (porofory).Są to składniki mieszanek wydzielające gaz podczas rozkładu w wyższej temperaturze. Najczęściej wydzielany jest azot i dwutlenek węgla, a niekiedy równocześnie para wodna. Wydzielający się gaz powoduje powstawanie porów i zwiększenie objętości gumy podczas lub po wulkanizacji. Jeśli mieszanka gumowa jest wulkanizowana w zamkniętej formie lub pod ciśnieniem, wzrost objętości gumy następuje po otwarciu formy wulkanizacyjnej. W celu uzyskania gumy porowatej mieszankę gumową lub lateksową można ponadto napełniać gazem i następnie zwulkanizować.
Opóźniacze palenia (antypireny). Są to substancje zmniejszające palność przez zwiększenie pojemności cieplnej układu (tlenki żelaza, cynku, antymonu, ołowiu), wytworzenie warstwy izolującej w czasie palenia (borany i fosforany wapnia, glinu, chlorowcowęglowodory) lub pochłanianie wydzielającego się podczas przemiany ciepła (uwodniony tlenek glinu, mocznik, węglany). Opóźniacze palenia mogą działać synergicznie, np. tlenki metali z chloroparafiną tworzą tlenochlorki o skutecznym działaniu gaszącym. Po dodaniu opóźniaczy do mieszanki z kauczuków palnych otrzymuje się gumę samogasnącą.
Substancje barwiące. Służą do otrzymywania gumy barwnej. Do nieorganicznych pigmentów należą: biel cynkowa, żółcień kadmowa, biel tytanowa, zieleń chromowa, siarczek antymonu, litopon, sadza. Pigmenty organiczne mogą być częściowo rozpuszczalne w kauczuku i zmiękczaczach.
Przedmieszka. Zawiera ona część składników mieszanki gumowej. Są przedmieszki kauczuku z sadzą, przyspieszaczami, siarką, pigmentami lub innymi składnikami. Ułatwiają one sporządzenie mieszanek gumowych, umożliwiają polepszenie warunków pracy (przygotowanie mieszanek bez pylenia), lepszą dyspersję składników oraz uniknięcie podwulkanizowania.
Lateks. Jest to wodna koloidalna zawiesina kauczuku naturalnego, kauczuków syntetycznych lub innych polimerów. Lateksy kauczuków butadienowo – styrenowego, butadienowo – akrylonitrylowego i chloroprenowego otrzymuje się bezpośrednio w polimeryzacji emulsyjnej, a kauczuku butylowego i izoprenowego przez mechaniczne zdyspergowanie w wodzie (z dodatkiem emulgatorów) roztworów tych kauczuków uzyskanych w polimeryzacji roztworowej. Faza dyspergująca (ciągła) lateksu kauczuku naturalnego jest zwana serum.
Lateks zatężony otrzymuje się poprzez częściowe usunięcie z niego serum lub wody w skutek odwirowania, śmietankowania, odparowania, wymrażania lub przez elektrodekantację. Lateks kauczuku naturalnego ok. 30 % substancji stałych (głównie kauczuku), z zatężony – ok. 60%, a nawet 80 %.
Flokulacja i koagulacja lateksu polegają na tworzeniu się luźnych aglomeratów cząstek kauczuku w fazie ciągłej. Flokulacja może być odwracalna w odróżnieniu do nieodwracalnej koagulacji.
Lateks wulkanizowany jest to częściowo usieciowany, lecz ciągle zdyspergowany w wodzie kauczuk.
Otrzymuje się go przez odpowiednie traktowanie lateksu substancjami wulkanizującymi i ostrożne ogrzewanie lub pod działaniem promieniowania jonizującego, tak ażeby nie wywołać koagulacji. Z lateksu wulkanizowanego można otrzymywać wyroby lateksowe przez maczanie, odlewanie lub powlekanie bez dodatkowej wulkanizacji po ukształtowaniu wyrobu i odparowaniu wody. Lateks zwulkanizowany nie zawiera praktycznie wolnej siarki i przyspieszaczy, gdyż są one oddzielone z dyspersji przez dekantację lub odwirowanie. Z takiego lateksu produkuje się wyroby gumowe stosowane w lecznictwie oraz stykające się ze środkami spożywczymi.
Dyspersja. W ten sposób określa się potocznie zawiesiny wodną stałych składników, jak siarki, napełniaczy, tlenku cynku, przyspieszaczy i innych, przygotowaną zwykle przez ucieranie w młynie kulowym. Dyspersje stosuje się do sporządzania mieszanek lateksowych.
Regenerat. Jest to plastyczny materiał zawierający prawie wszystkie składniki gumy, z której otrzymuje się go wskutek działania dużych sił mechanicznych (ścinanie), ciepła i chemikaliów (głównie peptyzatorów). W tym celu zużyte wyroby gumowe po usunięciu części metalowych rozdrabnia się i usuwa części włókniste. Regenerat jest dodawany do mieszanek gumowych jako namiastka kauczuku orz w celu ułatwienia ich przetwórstwa (kalandrowania, wytłaczania). Wodne dyspersje regeneratu mogą być stosowane do impregnowania tkanin oraz jako kleje. Przy opracowywaniu recept mieszanek gumowych z regeneratem należy uwzględnić składniki wulkanizujące, zmiękczacze i inne znajdujące się w nim składniki, przyjmując zwykle, ze można najwyżej 1/3 kauczuku zastąpić przez regenerat w proporcjach wagowych.
Dotychczas nie udało się regeneratu z wulkanizatu kauczuku chloroprenowego.
Źródło: Guma – Poradnik Inżyniera i Technika, Wydanie 2 poprawione i uaktualnione. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne 1981 Warszawa. ISBN 83-204-0201-8
Jak obniżyć koszty produkcji i poprawić jej wydajność?
Szukasz sposobów na to by obniżyć koszty produkcji i zarazem zwiększyć jej wydajność? Jeśli tak, to analiza braków i wadliwości powinny być dla Ciebie priorytetami. Na podstawie praktycznych doświadczeń oraz wskazówek Klientów nasi eksperci przygotowali raport, który Ci w tym pomoże. Dzięki niemu będziesz w stanie wcześnie reagować na niepokojące czynniki i podejmować lepsze decyzje.
Raport Braków Produkcyjnych – idea powstania
Jedna z firm wytwórczych zgłosiła się do nas z prośbą o wsparcie w zakresie rozliczania braków produkcyjnych i odpadów (scrap). Głównym problemem kierownika produkcji był dostęp do aktualnych i szczegółowych informacji na temat tego, gdzie generowane są straty. Szczególnie istotne okazały się dane o tym na jakiej maszynie, na jakim stanowisku roboczym oraz z jakich powodów powstają braki. Ich właściwa identyfikacja jest niezbędna do optymalizacji procesów i obniżenia kosztów.
Kolejnym wyzwaniem było oszacowanie ilości materiałów, które zostały ponownie zużyte. Wytwarzany przez przedsiębiorstwo produkt gotowy składa się z kilkunastu różnych materiałów / elementów. Jeśli wyprodukowany egzemplarz posiadał wadę, produkt wpisywany był w koszty. Niekiedy jednak możliwe jest ponowne użycie nieuszkodzonych materiałów, z których został wykonany. Wykorzystane ponownie materiały nie były jednak ewidencjonowane (rozliczane).
Po konsultacjach z naszymi ekspertami od analizy danych, opracowaliśmy raport w Power BI, który pomógł stawić czoła tym wyzwaniom.
W jaki sposób dzięki Raportowi Braków Produkcyjnych możesz obniżyć koszty produkcji i zwiększyć jej wydajność?
Jeśli nie możesz czegoś zmierzyć, to ciężko będzie Ci to poprawić. W przypadku braków i odpadów (scrap) produkcyjnych, warto mierzyć ich źródła według czasu, materiału, maszyny, stanowiska roboczego ect. Mając wdrożony Raport Braków Produkcyjnych otrzymujesz bieżący dostęp do kluczowych informacji i wskaźników. Możesz w prosty sposób analizować je, identyfikować wąskie gardła i podejmować odpowiednie kroki, w celu naprawienia problemów i zmniejszenia strat, a w konsekwencji obniżenia kosztów produkcji.
Dzięki niemu możesz łatwo zlokalizować miejsce powstania braku (maszyna, wydział, grupa robocza, operator, etap produkcji), powód (błąd ludzki, maszyna, wadliwy materiał). Filtrowanie danych pozwala na łatwe przechodzenie od ogółu do szczegółu. Dodatkową zaletą jest dostęp do wskaźników m.in. PPM (Parts Per Milion), ilości braków według czasu, efektywności maszyn. Ponadto raport daje możliwość wyznaczenia celów oraz śledzenia poziomu ich realizacji.
Obejrzyj nagranie prezentujące raport NAV24
Co jeszcze warto wiedzieć o tym raporcie?
Raport Braków Produkcyjnych dostępny jest online, z każdego miejsca z dostępem do Internetu, na wszystkich urządzeniach (laptop, tablet, telefon). Dane pobierane są bezpośrednio z systemu ERP Dynamics NAV lub Microsoft Dynamics 365 Business Central i prezentowane w formie wygodnego raportu Power BI. Nie ma więc ryzyka błędu ludzkiego podczas wprowadzania danych, a informacje są zawsze aktualne. Przeznaczony jest zwłaszcza dla osób odpowiedzialnych za produkcję oraz za jakość w firmie. Przeglądanie go możliwe jest przez wielu użytkowników, w zależności od poziomu uprawnień. Raport dostosowywany jest pod konkretne wymagania danej firmy. Istnieje również możliwość graficznego dostosowania raportu do identyfikacji wizualnej firmy.
Zobacz także:
Raport OEE
Raport Sprzedaży
Microsoft Dynamics 365 Business Central dla firm produkcyjnych
wypełniacz – polsku: definicja, gramatyka, wymowa, synonimy i przykłady
Podkłady podłogowe na bazie żywicy syntetycznej ze spoiwem z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, lub winyloestrowej, lub z żywicy na bazie poli(metakrylanu metylu), z wypełniaczem z kruszywa mineralnego, zgodnie z EN 13813
EurLex-2
Masa wypełniacza SM < 0,063 mm Eurlex2018q4 materiały wypełniaczy i pigmenty; Eurlex2018q4 Produkty chemiczne przeznaczone dla przemysłu, prac badawczych, Tworzywa sztuczne nieprzetworzone,Nieprzetworzone tworzywa sztuczne ze zregenerowanych produktów w stanie surowym (polimery naturalne, polimery naturalne, polimery biodegradowalne i zielone polimery), biodegradowalne nieprzetworzone tworzywa sztuczne, nieprzetworzone tworzywa sztuczne z odnawialnych źródeł naturalnych, biodegradowalne tworzywa sztuczne ze zregenerowanych produktów w stanie surowym, kompozyty i przedmieszki składające się z polimerów, naturalnych polimerów i/lub środków do przetwarzania, Plastyfikatory, Preparaty chemiczne do celów przemysłowych,Najlepiej wypełniacze i Środki wzmacniające tmClass Mogą one być sztywne lub elastyczne i mają wiele zastosowań w budownictwie i innych branżach jako elementy konstrukcyjne, uszczelniacze, wypełniacze, formy i kleje. EurLex-2 Kurczak jest karmiony kukurydzą, potem jego mięso jest mielone i mieszane z kolejnymi produktami kukurydzianymi, jako wypełniacz i spoiwo, a następnie jest smażone w oleju kukurydzianym. ted2019 Wypełniacze obejmują substancje wypełniające, dezintegrujące, lubrykanty, barwniki, przeciwutleniacze, konserwanty, adjuwanty, stabilizatory, zagęszczacze, emulgatory, rozpuszczalniki, uszczelniacze, substancje zapachowe i aromatyzujące, a także składniki zewnętrznej powłoki produktów leczniczych, np. kapsułki żelatynowe. not-set Opowieści są wypełniaczem naszego życia, protezami, na których się wspieramy, i zasłonami, za którymi się skrywamy. Literature Pierwsze płatne zlecenie, które złapał Daniel, to był wypełniacz do marvelowskiej serii „The Ultimate X-Men”. Literature sterylnych materiałów chirurgicznych do zszywania, wypełniaczy dentystycznych lub pozostałych towarów, objętych działem oj4 Obróbka materiałowa, zwłaszcza obróbka produktów technicznych, surowców i półproduktów, zwłaszcza do uszlachetniania powierzchni produktów metali, ceramiki, tworzyw sztucznych, wypełniaczy, włókien, pigmentów i odpadów tmClass Wyklucza się klasyfikację do działu 44 jako artykuły z drewna, ze względu na to, że włókna drzewne stanowią jedynie wypełniacz, a tworzywo sztuczne utrzymuje włókna drzewne i nadaje produktowi jego zasadniczy charakter (zob. również Noty wyjaśniające do HS do działu 44). EurLex-2 Dwutlenek węgla, pochodzący z wypełniaczy nieorganicznych, usuwa się za pomocą kwasu. eurlex-diff-2018-06-20 Mączki krzemionkowe i krystobalitowe, do użytku w produkcji szkła, włókna szklanego, szkła technicznego, pojemników ze szkła, naczyń szklanych, urządzeń sanitarnych, emalii, topników, farb i szkliw oraz produktów ognioodpornych, jak również do użytku w odlewaniu metodą traconego wosku oraz jako wypełniacze do farb, polimery, dachówki polimerowe, tapety, beton specjalny, spoiny i szczeliwa zabezpieczające przed wodą, kleje i zaprawy tmClass 10 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 25 % masy wypełniaczy nieorganicznych Eurlex2019 Mówię NIE wypełniaczom albumu. WikiMatrix Wypełniacze kości tmClass Dozowniki i mieszarki (sprzęt, który miesza, miesza i dozuje czysty nieprzetworzony materiał z tworzy sztucznych, materiał przetworzony, dodatki, wypełniacze i masterbatche, co pozwala na nadawanie koloru żywicom syntetycznym) tmClass Przygotowano szereg membran z wypełniaczami z nanocząstek o różnej hydrofobowości. cordis Wypełniacz krzemionkowy w postaci granulek, o zawartości ditlenku krzemu 97 % masy lub więcej eurlex-diff-2018-06-20 Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 3 – litera a) Dyrektywa 2001/83/WE Artykuł 46 – litera f) – akapit pierwszy a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Obowiązkiem posiadacza pozwolenia na wytwarzanie jest upewnienie się, że wypełniacze zostały zakwalifikowane jako nadające się do wykorzystania w produktach leczniczych zgodnie z zasadami dobrej praktyki wytwarzania opracowanymi przez Komisję na podstawie artykułu 47. not-set Materiały budowlane (niemetalowe) na bazie specjalnych żywic reaktywnych i mieszanin wypełniaczy tmClass Stosować jedynie przy obróbce mającej na celu wzmocnienie powierzchni wypełniaczy nieorganicznych EurLex-2 Na wszystkie opony bieżnikowane po 1 stycznia 2010 r., musi być nałożony nowy bieżnik zawierający nowe oleje-wypełniacze o niskiej zawartości WWA. not-set Nie, najpierw ją uratuję, lecz wnet sam zabiję.A ten wers jest tylko wypełniaczem
Fałszowanie żywności jest powszechne!
Powodem zafałszowań żywności są przede wszystkim względy ekonomiczne – chęć zwiększenia zysku poprzez obniżenie kosztów produkcji lub ukrycie wad jakościowych produktu. Niektórzy producenci szukając oszczędności posuwają się do oszustw pomimo faktu, iż produkcja i etykietowanie środków spożywczych regulowane są odpowiednimi przepisami prawa krajowego i unijnego.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 45 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, za środek spożywczy zafałszowany uznaje się taki, którego skład lub inne właściwości zostały zmienione, a konsument nie został o tym poinformowany we właściwy sposób, albo środek spożywczy, w którym zostały wprowadzone zmiany mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych właściwości.
Zgodnie z definicją środek spożywczy jest zafałszowanym, jeżeli:
dodano do niego substancje zmieniające jego skład lub obniżające jego wartość odżywczą,
odjęto składnik lub zmniejszono zawartość jednego bądź kilku składników decydujących o wartości odżywczej albo innej właściwości środka spożywczego,
dokonano zabiegów, które ukryły jego rzeczywisty skład lub nadały mu wygląd środka spożywczego o należytej jakości,
niezgodnie z prawdą podano jego nazwę, skład, datę bądź miejsce produkcji, termin przydatności do spożycia lub datę minimalnej trwałości albo w inny sposób nieprawidłowo
go oznakowano.
Do najczęściej fałszowanych produktów należą: alkohole (koniaki, whisky, wina), soki i przetwory owocowe, miody, kawa, oleje roślinne, mięso i produkty mięsne, mleko oraz produkty mleczarskie (masło, sery dojrzewające).
Fałszowanie produktów jest wynikiem stosowania nieuczciwych praktyk w trakcie procesu produkcji. Dotyczy między innymi pomijania obowiązku stosowania zasad dobrej praktyki higienicznej i produkcyjnej, dodawania do środków spożywczych substancji niedozwolonych przepisami prawa (bądź dozwolonych, jednak w ilości przekraczającej limity) jak również zastępowanie typowych składników dla danego produktu tańszymi zamiennikami.
Przykłady zafałszowań produktów:
Soki – dodatek cukru, dodatek kwasów organicznych, rozcieńczanie wodą, dodatek soku pochodzącego z części owoców (wytłoki, skórki), dodatek niedeklarowanego, tańszego soku oraz nieprawdziwa deklaracja pochodzenia soku.
– dodatek cukru, dodatek kwasów organicznych, rozcieńczanie wodą, dodatek soku pochodzącego z części owoców (wytłoki, skórki), dodatek niedeklarowanego, tańszego soku oraz nieprawdziwa deklaracja pochodzenia soku. Wino – dodatek cukru trzcinowego i buraczanego, dodatek ekstraktów owoców bogatych w antocyjany w celu barwienia win, nieprawdziwa deklaracja odmiany winogron i regionu ich pochodzenia, dodatek Lactobacillus w celu przyspieszenia dojrzewania win.
– dodatek cukru trzcinowego i buraczanego, dodatek ekstraktów owoców bogatych w antocyjany w celu barwienia win, nieprawdziwa deklaracja odmiany winogron i regionu ich pochodzenia, dodatek Lactobacillus w celu przyspieszenia dojrzewania win. Miody – dodatek cukru trzcinowego, buraczanego czy kukurydzianego, dodatek syropu z sacharozy czy syropu glukozowo-fruktozowego ze sztucznie inwertowanej sacharozy.
– dodatek cukru trzcinowego, buraczanego czy kukurydzianego, dodatek syropu z sacharozy czy syropu glukozowo-fruktozowego ze sztucznie inwertowanej sacharozy. Oleje – droższe oleje miesza się z ich tańszymi odpowiednikami w celu obniżenia kosztów produkcji, dotyczy najczęściej oliwy z oliwek, do której dodaje się inne oleje roślinne np.: sojowe, słonecznikowe.
– droższe oleje miesza się z ich tańszymi odpowiednikami w celu obniżenia kosztów produkcji, dotyczy najczęściej oliwy z oliwek, do której dodaje się inne oleje roślinne np.: sojowe, słonecznikowe. „Masło” – produkt zawierający od 80 – 90% tłuszczu mlecznego. Kostka masła może zawierać do 16 proc. wody i do 2 proc. – tzw. suchej masy beztłuszczowej mleka (np. białko), bez domieszki tłuszczu roślinnego. Producenci chcąc zaoszczędzić stosują dodatek steroli roślinnych, dodają także do swoich wyrobów tłuszcz palmowy, znacznie tańszy od tłuszczu mlecznego.
Monika Szmit
Koszty produkcji
Koszty produkcji – obejmują koszty, które są powiązane bezpośrednio z danym produktem lub są w pośrednim związku z wytworzeniem produktu. Tworzą wartość, są związane ściśle z procesem technologicznym wytwarzania usług i wyrobów. (J. Matuszewicz, P. Matuszewicz 2010, s. 34)
Koszty produkcji możemy podzielić na: koszty bezpośrednie, do których zaliczamy: wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia, inne koszty poniesione, które są związane z dostarczeniem produktu do miejsca i stanu, w jakim znajduje się w dniu wyceny oraz koszty pośrednie, czyli: zmienne koszty pośrednie produkcji oraz część kosztów stałych produkcji.
Każde przedsiębiorstwo ma na celu generowanie zysku. Bardzo często, aby zwiększyć zysk stosuje się strategię obniżania kosztów. Są one nieuniknionym zjawiskiem powstającym podczas produkcji, ponieważ wytworzenie dóbr wymaga od przedsiębiorcy pewnego nakładu materiałów, czy pracy. Wiele działań związanych z redukcją kosztów dotyczy technicznej strony procesów produkcyjnych np. (stosowanie tańszych materiałów, czy zmiana technologii). Analiza kosztów pozwala na m.in. rozpoznanie, gdzie są one generowane, wyliczenie ile kosztuje wytworzenie określonej ilości dóbr, a także daje odpowiedź na pytanie jak obniżyć koszty produkcji?
Optymalizacja
Aby znaleźć “złoty środek” przedsiębiorstwa dążą do optymalizacji. Można znaleźć go w funkcji, gdzie jedną zmienną jest ilość wytworzonych dóbr, a drugą koszty produkcji. Jeżeli jest to funkcja liniowa, to poszukiwanie optimum nie ma celu, ponieważ każde rozwiązanie jest właściwe. Natomiast w przypadku gdy funkcja ma postać inną od liniowej to możemy się spodziewać, że jedynie jedna lub co najwyżej kilka kombinacji czynników produkcji pozwala na wytwarzanie po najmniejszych kosztach w danym systemie produkcyjnym. Znalezienie takiego rozwiązania może okazać się bardzo korzystne dla przedsiębiorstwa.
Koszt wyprodukowania wyrobu
Na całkowity koszt wyprodukowania wyrobu składa się wiele elementów, których ogólna wielkość zmienia się wprost proporcjonalnie do liczby wytworzonych wyrobów danego rodzaju. Składniki te noszą nazwę kosztów zmiennych.
Zmienne pośrednie koszty produktu są to koszty, które zostały poniesione w czasie wytwarzania produktu, które są uzależnione bezpośrednio lub prawie bezpośrednio od wielkości produkcji albo zmieniają się wraz ze zmianą innych właściwych czynników, tj. liczba godzin urządzeń produkcyjnych lub liczba wytworzonych partii produkcyjnych. (E.Kalwasińska, D.Maciejowska 2011, s. 66-67)
Koszty zmienne – są to koszty zależne od wielkości produkcji, zaliczamy do nich np.
Płace pracowników produkcyjnych koszty surowców, materiałów i półproduktów koszty zużycia energii, wody koszty transportu
Inaczej zachowują się składniki zaliczane do grupy kosztów stałych, których wielkość nie zależy od rozmiarów produkcji.
Stałe pośrednie koszty produktu to koszty poniesione w czasie wytwarzania produktu, które pozostają niezmienne, i pozostają niezależne od wielkości produkcji oraz wielkości innych czynników jak liczba godzin pracy urządzeń i maszyn lub liczba wytworzonych partii produkcyjnych. Dla przykładu można zaliczyć koszty amortyzacji oraz koszty zarządu. Stałe koszty produkcji przypisuje się do każdej jednostki produktu w ilości odpowiadającej poziomowi kosztów, obliczonego na jednostce produktu przy wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Stałe koszty pośrednie produkcji, wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym powstały. (E.Kalwasińska, D.Maciejowska 2011, s. 66-67)
Koszty stałe – są to koszty niezależne od wielkości produkcji, do kosztów stałych zaliczamy np.
Koszty użytkowania ziemi, wynajmu lokalu Płace pracowników administracji i ich ubezpieczenia koszty zużywania się budynków i urządzeń koszty kredytów i niektóre podatki amortyzacje
Prawo malejących przychodów
Prawo to określa związek między nakładami czynników produkcji, a ilością wytworzonego produktu. Kiedy zwiększanie jednego czynnika powoduje malejące przyrosty produkcji mamy do czynienia z prawem malejących przychodów krańcowych. Jego działanie jest tłumaczone malejącą ilością czynnika stałego przypadającą na kolejne jednostki czynnika zmiennego. Prawo to działa tylko w krótkim okresie, gdy można zmienić ilości jednego z czynników produkcji przy pozostałych czynnikach niezmiennych.
Analiza kosztów
Analiza kosztów bezpośrednich
Wykorzystuje się tu różne metody analizy przyczynowo – skutkowej. Jedną z najbardziej popularnych metod jest metoda kolejnych podstawień, która polega na kolejnym podstawianiu określonego czynnika w wielkości rzeczywiście wykonanej na miejsce wielkości planowanej i obliczeniu między nimi różnicy. Takie obliczenie umożliwia ustalenie wpływu danego czynnika na poziom kosztów.
Analiza kosztów pośrednich
Koszty te mają zróżnicowany charakter i w związku z tym każdy rodzaj tych kosztów wymaga odrębnego podejścia analitycznego. Koszty stałe pośrednie analizuje się dla poszczególnych ośrodków odpowiedzialności w relacji plan-wykonanie, natomiast te składniki kosztów pośrednich, które są zależne od wielkości produkcji – koszty zmienne (np. w ramach kosztów wydziałowych), analizuje się w sposób zbliżony do analizy kosztów bezpośrednich.
Korzyści i niekorzyści skali produkcji
Korzyści skali produkcji – mamy z nimi do czynienia, gdy długookresowe przeciętne koszty całkowite maleją wraz ze wzrostem wielkości produkcji
Niekorzyści skali produkcji- są wtedy, gdy długookresowe przeciętne koszty całkowite rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji
Stałe przychody skali produkcji – wtedy gdy długookresowe przeciętne koszty całkowite nie zmieniają się wraz z e wzrostem wielkości produkcji.
Bibliografia
Autor: Marian Krzywoń, Karolina Ryjak, Ewa Wójcik
키워드에 대한 정보 substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji
다음은 Bing에서 substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Oznakowanie CE dla wyrobów budowlanych # 8 – Kod identyfikacyjny wyrobu
- Oznakowanie CE
- CE
- budowlane
- CE budowlane
- wyroby budowlane
- CPR 305/2011
- 305/2011
- normy zharmonizowane
- wprowadzanie do obrotu
- znak budowlany
- Kod identyfikacyjny wyrobu
Oznakowanie #CE #dla #wyrobów #budowlanych ## #8 #- #Kod #identyfikacyjny #wyrobu
YouTube에서 substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Oznakowanie CE dla wyrobów budowlanych # 8 – Kod identyfikacyjny wyrobu | substancje dodawane do wyrobu w celu obniżenia kosztów produkcji, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
