당신은 주제를 찾고 있습니까 “stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod – Deep Common Peroneal Nerve Motor point stimulation“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 V R PhysioTherapist 이(가) 작성한 기사에는 조회수 27,909회 및 좋아요 406개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Deep Common Peroneal Nerve Motor point stimulation – stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Deep Common Peroneal Nerve Motor point stimulation
which is supply muscles of lateral compartment of leg.
which is branch of common peroneal nerve
stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Ułożenie elektrod w elektrostymulacji i podstawowe zasady …
W jaki sposób należy ułożyć elektrody na ciele, aby zabieg był skuteczny … tych samych elektrod może zmniejszać bezpieczeństwo stymulacji.
Source: www.bardomed.pl
Date Published: 11/10/2022
View: 6893
elektrostymulacja – portal fizjoplaner
Elektrostymulacja pośrednia, w której pobudzany jest nerw … Elektrostymulacja jednobiegunowa polega na użyciu elektrod o różnej wielkości.
Source: fizjoplaner.pl
Date Published: 4/1/2022
View: 3905
Elektrostymulacja – Portal Fizjoterapeuty
Elektrostymulacja dwuelektrodowa. Polega na ułożeniu na skórze dwóch elektrod równej wielkości w pobliżu przyczepów mięśnia (w miejscach …
Source: fizjoterapeuty.pl
Date Published: 12/24/2021
View: 6502
Rozmieszczenie elektrod w terapii TENS/EMS/INF
W przypadku terapii EMS/NMES ułożenie elektrod ma kluczowe znaczenie. … uzyskać jego skurcz przy stymulacji (teoretycznie) nerwu na całym jego przebiegu.
Source: medyczny-blog.pl
Date Published: 5/2/2021
View: 3326
Elektrostymulacja – pobudzanie mięśni do skurczu
Elektrodą czynną (jednobiegunowa) – nerw lub mięsień pobudza się elektrodą … Elektrostymulacja dwuelektrodowa – polega na ułożeniu dwóch małych równej …
Source: poliklinika.poznan.pl
Date Published: 1/28/2021
View: 4415
Stymulator do rehabilitacji opadającej stopy EM-3000
Stymulator nerwu strzałkowego EM-3000 … Umieszczenie elektrod i ustawienia stymulacyjne powinny być oparte na zaleceniach lekarza.
Source: diamedica.pl
Date Published: 10/29/2022
View: 9662
Elektrostymulacja mięśni – Uzdrowisko Cieplice
Elektrostymulacja mięśni to zabieg elektroleczniczy w trakcie którego w wyniku pobudzania mięśnia z wykorzystaniem prądu impulsowego dochodzi do jego …
Source: uzdrowisko-cieplice.pl
Date Published: 4/12/2021
View: 6452
Elektroterapia | FizjoDuet
Możliwe są 2 sposoby ułożenia elektrod: … galwanizacja u pacjenta z porażeniem nerwu strzałkowego … Tonoliza wg Hufschmta (stymulacja spastyczna).
Source: fizjoduet.pl
Date Published: 6/10/2021
View: 9512
Elektrostymulacja kończyn dolnych w praktyce – el Kapitano
Kolejną kwestią jest dostępność i cena części zamiennych, a chodzi przede wszystkim o samoprzylepne elektrody. Z czasem ich właściwości …
Source: elkapitano.pl
Date Published: 1/14/2022
View: 8159
주제와 관련된 이미지 stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Deep Common Peroneal Nerve Motor point stimulation. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod
- Author: V R PhysioTherapist
- Views: 조회수 27,909회
- Likes: 좋아요 406개
- Date Published: 2018. 8. 14.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=hY1YU-UfaUM
Ułożenie elektrod w elektrostymulacji i podstawowe zasady eksploatacji elektrod
Porady eksperta
Po zakupie aparatu do elektroterapii często pojawia się pytanie, w jaki sposób należy ułożyć elektrody na ciele, aby zabieg był skuteczny oraz w jaki sposób elektrody powinny być eksploatowane. To pytania bardzo ważne, ponieważ oprócz ustawienia parametrów oraz dawek zabiegu, równie istotną kwestią jest odpowiednie umiejscowienie elektrod.
Ułożenie elektrod
Warto pamiętać, że nie istnieje jeden, uniwersalny i ściśle określony klucz, pasujący do wszystkich pacjentów, według którego układa się elektrody. Należy wziąć pod uwagę, że każdy ma inne odczucia bólowe, różnimy się budową ciała oraz obszarem chorobowo zajętym, nawet w przypadku tych samych schorzeń. Istnieją natomiast ogólne zasady, które są pomocne w bezpiecznym aplikowaniu elektrod podczas zabiegu.
Zasady bezpieczeństwa podczas aplikowania elektrod
Stosując elektrostymulację należy pamiętać o poniższych zasadach:
Zabronione jest umieszczanie elektrod w taki sposób, by prąd przepływał przez serce (np. czarnej elektrody na klatce piersiowej a czerwonej na łopatce). Dopuszczalne jest natomiast umieszczenie elektrod wzdłuż grup mięśniowych w okolicach serca (np. jak przy wzmacnianiu mięśni piersiowych).
Zabronione jest umieszczanie elektrod w pobliżu lub w miejscach urazów, skaleczeń, przerwania ciągłości skóry, na genitaliach, zatoce tętnicy szyjnej, na mocno owłosionej skórze.
Nie należy umieszczać elektrod w pobliżu oczu. Trzeba upewnić się, że prąd nie przechodzi przez gałkę oczną (elektrody nie są umieszczone po przeciwległych stronach oka) i zachować odległość minimum 3 cm od oka. Podczas przeprowadzania zabiegów na twarzy należy używać wyłącznie okrągłych elektrod.
Umiejscowienie elektrod podczas elektrostymulacji TENS
Elektrody należy układać parami, zachowując zasadę, aby najpierw nakleić elektrody na skórę, a później podłączyć do nich przewody.
W przypadku elektrostymulacji (zabieg polegający na transmitowaniu impulsów elektrycznych do ciała pacjenta), najwygodniejsze i najczęściej stosowane są elektrody samoprzylepne. Są one dostępne w różnych kształtach: okrągłe, prostokątne, kwadratowe) i można znaleźć je w naszym sklepie w kategorii: Elektrody do elektroterapii.
Elektrody przyklejamy w formie prostokąta (odległości pomiędzy elektrodami nie mogą być mniejsze niż 4 cm), otaczając w ten sposób obszar bólowy przy użyciu kanału CH1 oraz CH2. Schemat ten przedstawiony został na poniższym obrazku.
W celu zapoznania się z przykładowymi aplikacjami elektrod zapraszamy do kontaktu, udostępnimy przewodnik umiejscowienia elektrod.
Użytkowanie elektrod samoprzylepnych
Przed użyciem należy zdjąć folię zabezpieczającą elektrodę, a następnie umieścić ją w odpowiednim miejscu na skórze. Po każdorazowym użyciu należy ponownie zabezpieczyć elektrodę folią/osłonką zabezpieczającą, która zapobiega wysychaniu żelu. Wytrzymałość elektrody zależy od wielu czynników, a głównie od pH skóry oraz jej natłuszczenia. Zalecane jest, aby wymieniać elektrody po 20-30 użyciach. Długotrwałe używanie tych samych elektrod może zmniejszać bezpieczeństwo stymulacji. Należy unikać stosowania tych samych elektrod przez różnych użytkowników.
Przechowywanie elektrod ma również ogromne znaczenie. Zalecane jest, aby po każdorazowym użyciu chować elektrody do szczelnie zamykanych woreczków, w których są sprzedawane oraz umieszczać w ciemnym i suchym miejscu. Można również używać woreczków strunowych. Zapobiega to wysychaniu i niszczeniu elektrod.
W przypadku wyschnięcia żelu na elektrodzie należy wymienić ją na nową lub spróbować zwilżyć elektrodę paroma kroplami wody, aby odzyskała kleistość.
Nie należy używać elektrod, które niedokładnie przylegają do skóry lub są uszkodzone, gdyż może to spowodować zaczerwienienia skóry utrzymujące się nawet kilka godzin po zabiegu.
Dla uzyskania lepszego efektu oraz wydłużenia żywotności elektrod, zaleca się przemycie miejsca zabiegowego ciepłą woda z mydłem, przetarcie skóry środkiem dezynfekującym oraz wysuszenie skóry przed przyklejeniem elektrod.
Warto pamiętać, aby używać elektrod i przewodów dostarczanych wyłącznie od sprawdzonych dostawców oraz sprawdzać ich stan przed każdym użyciem.
Elektrostymulacja
Data ostatniej aktualizacji: Listopad 13, 2018
Elektrostymulacja jest jednym z zabiegów działu elektroterapii. Jak wskazuje nazwa, jej istotą jest stymulowanie, czyli pobudzanie mięśni za pomocą energii elektrycznej. Zadaniem zabiegu jest utrzymanie zdolności odnerwionego mięśnia do skurczu, zapobieganie zanikom mięśniowym a także przywracanie siły i rozbudowa masy mięśnia. Tkanka mięśniowa, której podstawową jednostką budowy jest sarkomer, składa się z włókien aktynowych i miozynowych. W momencie skurczu włókna te niejako wsuwają się między siebie, przez co dochodzi do skrócenia mięśnia, czyli właśnie do skurczu. Aby mięsień funkcjonował prawidłowo, był silny i sprężysty musi pracować. Niekiedy jednak ten proces jest utrudniony z powodu unieruchomienia pacjenta, czy uszkodzenia nerwów odpowiedzialnych za przewodzenie impulsów aktywujących dany mięsień.
Reklama
Żeby łatwiej było zrozumieć specyfikę problemu, można wyobrazić sobie, że mięsień jest to narząd połączony kablami, czyli nerwami z centralnym układem sterującym, czyli z mózgiem. Żeby doszło do skurczu mięśnia impuls musi zostać wysłany z ośrodkowego układu nerwowego (mózgu), przepływa siecią nerwów po czym trafia do mięśnia powodując jego skurcz. Problem zaczyna się gdy na którymś etapie impuls ma utrudniony przepływ, wtedy do skurczu nie dojdzie. Bodziec wysyłany z mózgu nie dociera do mięśnia. Taka sytuacja doprowadza do szybkiego osłabienia i zwiotczenia tkanki mięśniowej. W przypadku układu mięśniowego powiedzenie, że “nieużywane narządy zanikają” jest jak najbardziej na miejscu. Masa mięśniowa zanika nie tylko w sytuacji odnerwienia, ale również podczas unieruchomienia kończyny. Łatwo zauważyć, że po zdjęciu opatrunku gipsowego czy innego zaopatrzenia unieruchamiającego, chora kończyna ma mniejszy obwód od tej zdrowej. Jest to spowodowane ograniczeniem czy wręcz nie używaniem mięśnia. Dodatkowo aby wrócić do stanu sprzed unieruchomienia potrzeba nawet trzy razy więcej czasu niż trwało samo unieruchomienie. I tak, kiedy pacjent ma nogę w gipsie 2 tygodnie, to rekonwalescencja może zająć nawet 6 tygodni.
Metodyka wykonywania zabiegu elektrostymulacji
Reklama
bardzo ciężkie uszkodzenie: czas impulsu 400-1000 ms, czas przerwy 2000-5000 ms
ciężkie uszkodzenie: czas impulsu 150-400 ms, czas przerwy – 1000-3000 ms
średnie uszkodzenie: czas impulsu 50-150 ms, czas przerwy – 500-1000 ms
lekkie uszkodzenie: czas impulsu 10-50 ms, czas przerwy – 50-150 ms
Wskazania do elektrostymulacji
Reklama
Przeciwwskazania do elektrostymulacji
Na ratunek pacjentom z osłabionymi układami mięśniowymi przychodzą zabiegi elektrostymulacji. W technice tej wyróżniamy kilka sposobów wykonywania zabiegów. Elektrostymulacja pośrednia, w której pobudzany jest nerw zaopatrujący dany mięsień. Elektrostymulacja bezpośrednia, tutaj działa się na odpowiednim mięśniu. Zabieg może być wykonywany metodą jedno lub dwubiegunową. Elektrostymulacja jednobiegunowa polega na użyciu elektrod o różnej wielkości. Większa z nich to elektroda bierna (katoda), umieszcza się ją w pewnym oddaleniu od chorego mięśnia. Czynna elektroda (anoda) jest mniejszej wielkości, układa się ją w punkcie motorycznym mięśnia lub nerwu. Punk motoryczny mięśnia to miejsce w którym nerw wnika do mięśnia, punkt motoryczny nerwu to z kolei miejsce, gdzie nerw znajduje się najbliżej powierzchni skóry. Do zabiegu wykonywanego metodą dwubiegunową wykorzystuje się elektrody o tej samej wielkości, umieszcza się je przy przyczepach danego mięśnia, w miejscu, gdzie ścięgno przechodzi w brzusiec. Wykonując zabieg elektrostymulacji należy indywidualnie podejść do każdego pacjenta i jego schorzenia, ponieważ jest wiele rodzajów impulsów elektrycznych, których można użyć do pobudzenia mięśnia., może to powodować także ruch kończyn, trzeba zwrócić uwagę, by był on jak najbardziej zbliżony do fizjologicznego. Aby uzyskać skurcz metodą elektrostymulacji potrzeba przekroczyć próg bólu u pacjenta, trzeba jednak nieprzyjemne odczucia zmniejszyć na ile tylko jest to możliwe. Ważne by prąd działał na konkretne mięśnie czy grupy mięśni, ale tylko te, które chcemy pobudzać, nie powinien oddziaływać na antagonistów, czyli mięśnie o działaniu przeciwnym do pobudzanych. Dodatkowo dobierając parametry zabiegu należy wziąć pod uwagę stan stymulowanego mięśnia, wtedy stosuje się odpowiednie parametry i kształt impulsów. Kiedy mięsień jest tylko osłabiony, czyli nie są uszkodzone nerwy, celem terapii jest jedynie wzmocnienie mięśnia i zwiększenie jego masy. Zapobiega się tym samym dalszemu osłabianiu, na przykład w sytuacji długotrwałego unieruchomienia. Po zabiegu mięśnie są lepiej ukrwione, poprawia się miejscowo metabolizm. Do tego rodzaju stymulacji stosuje się impulsy o kształcie prostokątnym. Prądy jakie można zastosować to prądy niskiej i średniej częstotliwości, m.in. prądy Kotza. Ważne jest dostosowanie długości impulsu i przerwy, tak, żeby mięsień miał możliwość pełnego skurczu i pełnego rozkurczu. Gdy czas przerwy będzie zbyt krótki, doprowadzi to do skurczu tężcowego. Zanim mięsień się rozluźni dochodzi do wzrostu napięcia. Kiedy mamy do czynienia z miogennym zanikiem tkanki mięśniowej, najczęściej stosuje się także impulsy prostokątne. Miogenne podłoże zaniku mięśnia to schorzenia przebiegające z uszkodzeniem tkanki mięśniowej. Najbardziej skomplikowana sytuacja występuje w przypadku zaników mięśni z przyczyn neurogennych. Tutaj upośledzone jest przewodnictwo nerwowe, całkowicie lub częściowo. W takiej sytuacji stosuje się impulsy trójkątne, czas impulsu i czas przerwy powinien być dobrany do stopnia dysfunkcji mięśnia. Kiedy pacjent ma uszkodzone nerwy obwodowe, to elektrostymulacja zastosowana szybko i we właściwy sposób ma największy wpływ na końcowy efekt leczenia. Głównie dlatego, że zanim dojdzie do zregenerowania nerwu, niczym nie pobudzany mięsień straciłby zdolność skurczu, dzięki elektrostymulacji tą zdolność można podtrzymać. Włókna mięśniowe zanikają bowiem zdecydowanie szybciej niż regenerują się nerwy. Ważne, by podczas terapii elektrostymulacją nie doszło do zbytniego przeciążenia mięśni. Zaobserwowanie słabnięcie skurczu w trakcie zabiegu informuje o zmęczeniu i nie jest to zjawisko pozytywne. W zależności od stopnia uszkodzenia mięśnia parametry zabiegu dobiera się następująco:Wskazania do terapii elektrostymulacją to przede wszystkim zaniki i osłabienie mięśni. Głównie po unieruchomieniu kończyn, ale także w sytuacjach długotrwałego ograniczenia aktywności ruchowej pacjenta, przy różnego rodzaju chorobach. Zabieg wykonuje się też u osób z porażeniami i niedowładami mięśni spowodowanymi urazami, infekcjami czy nowotworami. Warto też wspomnieć o wykorzystaniu omawianej metody w kosmetologii. Pobudzanie mięśni i poprawa ukrwienia podczas zabiegu mogą zmniejszyć problem z cellulitem.Są jednak sytuacje w których mimo wskazań zabiegu wykonać nie wolno. W grupie takich pacjentów są osoby z rozrusznikiem serca, czy padaczką. Zabroniona jest stymulacja okolic brzucha u kobiet w ciąży. Aktywna choroba nowotworowa to absolutne przeciwwskazanie do zabiegów z zakresu elektroterapii. Również w okolicach zakażeń bakteryjnych, czy przy uszkodzeniu skóry w miejscu zabiegowym zabieg nie może zostać wykonany. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych z niewydolnością krążenia.
Przygotowanie pacjenta do zabiegu
Podczas zabiegu elektrostymulacji pacjent musi odsłonić okolicę zabiegową. Do ciała przykładane są zwilżone podkłady a na nich układa się elektrody, które należy stabilnie przymocować. Pozycja pacjenta może być siedząca lub leżąca w zależności od stymulowanego miejsca. Ważne, żeby pacjent czuł się wygodnie i nie ruszał zbytnio podczas zabiegu, gdyż mogłoby to spowodować osunięcie się elektrod. Należy poinformować pacjenta o odczuciach. Zabieg elektrostymulacji jest odczuwalny jako mrowienie, ukłucia, niektórzy mają uczucie pieczenia. Aby doszło do skurczu mięśnia podczas zabiegu trzeba przekroczyć próg bólu, dlatego nie uniknie się tu pewnego dyskomfortu dla chorego. Jednak dobiera się parametry tak, by pacjent miał jak najmniej negatywnych odczuć, przy czym cały czas personel powinien być w kontakcie słownym i wzrokowym z osobą u której zabieg jest wykonywany.
Nietypowe formy elektrostymulacji
Interesującą formą elektrostymulacji jest FES (funkcjonalna elektrostymulacja mięśni). Wykorzystuje się tutaj miniaturowe stymulatory, które są zaopatrzeniem własnym pacjenta. Taki stymulator jest uruchamiany w sytuacji, kiedy dany mięsień wymaga skurczu. Na przykład przy porażeniu nerwu strzałkowego dochodzi do opadania stopy. Jednak stosując tą metodę, można zmniejszyć kłopot chorego. Stymulator umieszcza się w bucie pacjenta. Podczas chodu, w momencie oderwania stopy od podłoża obwód prądu zostaje zamknięty i stymulowany jest tym samym nerw strzałkowy. Efektem jest zgięcie grzbietowe stopy. Chory w czasie chodzenia nie ciągnie palcami po podłożu.
Problem osłabienia mięśni nie musi oczywiście dotyczyć tylko mięśni kończyn, zdarza się, że uszkodzone zostają na przykład mięśnie oddechowe. Wtedy też jest możliwość zastosowania elektrostymulacji. Są dwa sposoby. Pierwszy to działanie na nerw przeponowy z częstotliwością dostosowaną do rytmu oddychania pacjenta. Drugi sposób to działanie dwoma obwodami prądu na antagonistycznie pracujące grupy mięśni- wdechowe i wydechowe.
Dodatkowo za pomocą elektrostymulacji wspomagać można nie tylko mięśnie szkieletowe, ale także mięśnie gładkie. Ściany jelit, żołądka czy pęcherza wypełnia między innymi właśnie tkanka mięśniowa gładka i to ona w dużej mierze warunkuje prawidłową pracę tych narządów. W sytuacji gdy dojdzie do jej osłabienia, gorzej pracują narządy objęte schorzeniem. Mięśnie gładkie też możemy stymulować za pomogą prądowych zabiegów. Parametry trzeba ustalić jednak w taki sposób, aby pobudzając mięśnie gładkie nie pobudzać jednocześnie mięśni powłok brzusznych. Wykorzystuje się tutaj fakt, iż mięśnie gładkie nie ulegają akomodacji, czyli w przeciwieństwie do tkanki poprzecznie prążkowanej (mięśnie szkieletowe), nie przyzwyczajają się do impulsu prądowego.
Podsumowanie
Elektrostymulacja to jedna z metod stosowanych w fizjoterapii, pozwalająca na pobudzanie i wzmacnianie uszkodzonych lub osłabionych mięśni. Zabieg można zastosować zarówno na mięśnie szkieletowe jak i gładkie. Stymulacja układów mięśniowych za pomocą impulsu prądowego jest stosowana głównie w przypadku, gdy niepracujący mięsień, na przykład podczas unieruchomienia kończyny, zanika i traci siłę, oraz przy odnerwieniu. Czyli w sytuacji, gdy przewodnictwo nerwowych impulsów z mózgu do tkanki mięśniowej jest zaburzone, na przykład przy uszkodzeniu nerwu w czasie urazu, czy przy infekcji.
Reklama
Zabieg elektrostymulacji wykonuje się umieszczając na skórze pacjenta elektrody. Ich rozmieszczenie zależne jest od tego, jaki mięsień ma być pobudzany, oraz jaką metodą zabieg będzie wykonany. W metodzie jednobiegunowej elektroda czynna jest mniejsza (anoda) i umieszcza się ją w miejscu wnikania nerwu do mięśnia, lub tam, gdzie nerw leży najbliżej skóry. Elektrodę bierną, która jest większa (katoda) kładzie się dystalnie w pewnej odległości. W metodzie dwubiegunowej stosuje się elektrody takiej samej wielkości i umieszcza się je w miejscu, gdzie ścięgno mięśnia przechodzi w brzusiec. Do odnerwionych mięśni stosuje się z reguły prąd o impulsach trójkątnych, mięśnie osłabione traktuje się impulsami prostokątnymi.
Podczas samego zabiegu pacjent może odczuwać ból, jednak zawsze należy starać się dobrać parametry tak, by widoczny skurcz mięśnia osiągnąć przy jak najmniejszych dolegliwościach chorego. Inne odczucia towarzyszące to ukłucia i mrowienie, charakterystyczne dla zabiegów z zakresu elektroterapii.
Cykl elektrostymulacji daje świetne efekty u chorych. Działanie tego zabiegu można porównać do gimnastyki, tutaj też mięśnie są poniekąd ćwiczone.
Autor: mgr Sylwia Godek, fizjoterapeuta
884
Portal Fizjoterapeuty
Elektrostymulacja jest zabiegiem wykorzystującym prąd impulsowy w celu pobudzenia nerwów lub mięśni. Wyróżnia się 2 rodzaje elektrostymulacji: elektrodą czynną oraz dwubiegunową.
Rodzaje elektrostymulacji
W zabiegach fizykoterapeutycznych wykorzystuje się elektrostymulację elektrodą czynną oraz elektrostymulację dwuelektrodową.
Elektrostymulacja elektrodą czynną
Nerw lub mięsień pobudza się elektrodą czynną połączoną z biegunem ujemnym źródła prądu. Jej wymiary są znacznie mniejsze od wymiarów elektrody biernej. Elektrodę czynną przykłada się w miejscu tzw. punktu motorycznego.
Punkt motoryczny nerwu – miejsce na skórze, gdzie nerw znajduje się najbliżej jej powierzchni.
Punkt motoryczny mięśnia – miejsce, gdzie nerw wnika do mięśnia.
Duże mięśnie mogą posiadać wiele punktów motorycznych. Zatem wykonanie zabiegu wymaga znajomości ich lokalizacji.
Elektrostymulacja dwuelektrodowa
Polega na ułożeniu na skórze dwóch elektrod równej wielkości w pobliżu przyczepów mięśnia (w miejscach przejścia mięśnia w ścięgno). Tę metodę stosuje się najczęściej w przypadku elektrostymulacji mięśni odnerwionych, ponieważ wówczas punkty motoryczne nie istnieją lub zostały uszkodzone. W elektrostymulacji dwubiegunowej elektroda obwodowa łączy się z biegunem ujemnym.
Rodzaje impulsów
Do zabiegu elektrostymulacji można zastosować impuls prostokątny lub trójkątny.
Impuls prostokątny nazywany jest również galwanicznym przerywanym. Charakteryzuje się bardzo krótkim czasem narastania i opadania wartości natężenia. Impulsy prostokątne wykorzystywane są do elektrodiagnostyki oraz elektrostymulacji nerwów i mięśni, jednak wyłącznie zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych. Prądem tym nie można pobudzać mięśni porażonych wiotko.
Impuls trójkątny w przeciwieństwie do prostokątnego służy do pobudzania mięśni uszkodzonych, np. porażonych wiotko. Prądem tym można także stymulować mięśnie gładkie. Zapobiega on zanikom mięśniowym oraz usprawnia upośledzoną grupę mięśniową.
Metodyka
Bardzo ważny jest dobór parametrów przed wykonaniem zabiegu.
Impuls trójkątny na mięśnie szkieletowe
W przypadku chęci zastosowania impulsów trójkątnych ważne jest określenie stopnia uszkodzenia mięśni.
Bardzo ciężkie uszkodzenie – czas trwania impulsu od 400 do 1000 ms, czas trwania przerwy od 2000 do 5000 ms.
Ciężkie uszkodzenie – czas trwania impulsu od 150 do 400 ms, czas trwania przerwy od 1000 do 3000 ms.
Średnie uszkodzenie – czas trwania impulsu od 50 do 150 ms, czas trwania przerwy od 500 do 1000 ms.
Nieznaczne uszkodzenie – czas trwania impulsu od 10 do 50 ms, czas trwania przerwy od 50 do 150 ms.
Impuls trójkątny na mięśnie gładkie
Można je zastosować do leczenia zaparć atonicznych, nietrzymania moczu czy spastycznego napięcia jelit.
Nietrzymanie moczu – katodę umieszcza się na spojeniu łonowym, natomiast anodę na kroczu lub kości krzyżowej. Czas trwania impulsu wynosi 200 ms, natomiast przerwy – od 1000 do 3000 ms. Czas trwania całego zabiegu: 10 minut.
Zaparcia atoniczne – 2 elektrody tej samej wielkości umieszczone po obu stronach brzucha pomiędzy łukiem a grzebieniem biodrowym. Czas trwania impulsów od 300 do 500 ms, natomiast czas trwania przerwy od 1000 do 3000 ms. Cały zabieg: 20-30 minut.
Impuls prostokątny
Katoda jest elektrodą czynną, natomiast anoda bierną. Obie umieszcza się w miejscu przejścia włókien mięśniowych w ścięgno.
Natężenie ustala się indywidualnie w zależności od wrażliwości pacjenta na działanie prądu elektrycznego. Dawka prądu musi wywoływać widoczny skurcz mięśnia.
Zabieg
Na poniższym filmie pokazujemy jak wygląda elektrostymulacja mięśnia czworogłowego uda na przykładzie pacjenta z naszego Centrum Fizjoterapeuty:
Bibliografia
Rozmieszczenie elektrod w terapii TENS
Rozmieszczenie elektrod w terapii TENS/EMS/INF
Wielu użytkowników elektrostymulatorów często zastanawia się nad umiejscowieniem elektrod przy stosowaniu elektrostymulacji. Obok prawidłowego ustawienia parametrów impulsów lub programu terapeutycznego, jest to informacja kluczowa dla uzyskania efektu terapeutycznego.
Przede wszystkim należy stwierdzić, że nie ma ścisłej zasady, określającej miejsca przyłożenia elektrod, która będzie miała zastosowanie do każdego pacjenta. Jest to związane ze zmiennością osobniczą w zakresie odczuwania bólu, jak i przede wszystkim umiejscowieniem ogniska chorobowego, często różnego nawet w tej samej jednostce chorobowej u różnych pacjentów.
Mimo tego, istnieją ogólne zasady aplikacji elektrod, które są obowiązujące w elektrostymulacji.
Proszę się zapoznać z poniższymi sugestiami, odnoszącymi się do terapii przeciwbólowej (TENS), stymulacji nerwowo-mięśniowej (EMS), interferencyjnej (INF), a także do wielu innych rodzajów elektrostymulacji.
1. Zasady higieny
Elektrody powinny być stosowane wg zasad higieny elektrod zgodnie z zasadami eksploatacji i przechowywania elektrod.
2. Kanały
Elektrody należy umieszczać parami (jeden kanał składa się z pary elektrod).
Jeśli dany aparat ma więcej niż jeden kanał (najczęściej dwa), można prowadzić terapię w niezależnych miejscach, a nawet terapię niezależnych od siebie schorzeń (lub ich objawów bólowych).
UWAGA: Generalnie obowiązuje zasada, aby elektrody były najpierw naklejane na skórę, a dopiero później podłączane do przewodów. Nie jest to jednak takie istotne, przy pewnych rodzajach elektrod, czy sposobach rozmieszczenia elektrod bardziej dogodne może być jednak naklejenie ich z już podłączonymi przewodami. Pamiętaj tylko, aby podczas naklejania elektrod aparat był wyłączony i nie podawał prądu do przewodów. Elektrostymulator włączamy (lub ustawiamy odpowiednią intensywność) dopiero wtedy, gdy elektrody są już nalepione na skórę.
3. Miejsca zabronione
Przed określeniem miejsca aplikacji elektrod należy zawsze pamiętać o zasadach ogólnych, które nie pozwalają na rozmieszczanie elektrod w następujących miejscach:
po przeciwległych stronach mózgoczaszki w taki sposób, aby impuls elektryczny biegł przez mózgowie,
po przeciwległych stronach klatki piersiowej w taki sposób, aby impuls biegł przez śródpiersie,
bezpośrednio na ranach,
bezpośrednio nad zatoką szyjną (przednio-boczna środkowa część szyi),
na powiekach i nad oczodołem,
bezpośrednio w miejsc zmian zapalnych lub zainfekowanych,
wewnątrz jamy ustnej na śluzówkę,
na gęsto owłosionej skórze (skórę można ogolić).
4. Terapia TENS – dermatomy
W przypadku terapii TENS (ale zasady te odnoszą się także częściowo do elektrostymulacji nerwowo-mięśniowej, o czym w dalszej części) umiejscowienie elektrod samoprzylepnych związane jest nerwem, który unerwia dany dermatom (obszar unerwiany przez nerw rdzeniowy danego odcinka rdzenia kręgowego). Istotnym jest, aby elektrody mogły przekazywać na skórę impuls elektryczny w miejscu występowania bólu lub bliżej rdzenia kręgowego.
Poniższy rysunek obrazuje dermatomy z przykładami:
Przykładowe umiejscowienie elektrod:
dół pleców
rwa kulszowa
kark i barki
bark
kolano
łokieć
łydka
nadgarstek
udo
Należy pamiętać, że osobnicza zmienność powoduje, iż nie zawsze osiąga się efekt terapeutyczny za pierwszym zastosowaniem.
Związane jest to z trudnościami określenia danego dermatomu i stymulacji odpowiedniego nerwu. Dlatego przy braku efektu terapeutycznego należy powtórzyć zabieg po kilku minutach, nieznacznie przesuwając miejsce aplikacji jednej lub dwóch elektrod (należy mieć na względzie także fakt, że przy prawidłowym ułożeniu elektrod, niepowodzenie może wynikać ze złego doboru parametrów impulsu – zawsze przed zastosowaniem powinno się zwrócić do lekarza prowadzącego lub fizjoterapeuty, który określi dany rodzaj impulsu oraz pokaże miejsca aplikacji elektrod).
Przy terapii TENS, czasem dopiero po kilku zabiegach uzyskuje się optymalne miejsce przyłożenia elektrod. Od tego momentu można prowadzić codzienne zabiegi w tej samej ich konfiguracji na skórze, pamiętając jednak o zmianach programów lub charakterystyki impulsu, aby nie doprowadzić do habituacji (przyzwyczajenia) organizmu, która zmniejsza efektywność terapii.
Szczegółowy opis rozmieszczenia elektrod w stymulacji TENS został opisany w artykule:
5. Stymulacja nerwowo-mięśniowa (EMS)
W przypadku terapii EMS/NMES ułożenie elektrod ma kluczowe znaczenie. Należy pamiętać, że fizjologia skurczu mięśnia określa możliwość jego skurczu przy zachowanej płytce motorycznej. Jeśli nie doszło do odnerwienia mięśnia, można uzyskać jego skurcz przy stymulacji (teoretycznie) nerwu na całym jego przebiegu.
Niestety, nerw unerwiający dany mięsień prowadzi także włókna unerwiające inne mięśnie z tej samej grupy, lub nawet inne, w tym większej ilości, im bliżej jest rdzenia kręgowego. Innymi słowy, im bliżej danego mięśnia będzie umiejscowienie elektrod, tym większe prawdopodobieństwo, że inne mięśnie nie ulegną pobudzeniu. Dlatego najczęściej umieszcza się elektrody nad dwoma przyczepami danego mięśnia lub grupą mięśni.
Im bardziej precyzyjnie umieści się elektrody, tym mniejsza amplituda impulsu będzie wymagana do jego pobudzenia (skurczu) i większy komfort dla pacjenta.
Optymalne rozmieszczenie elektrod można określić doświadczalnie, poprzez nalepienie elektrody kolejno w kilku miejscach obok siebie i znalezienie miejsca o najlepszej skuteczności (największy skurcz). Cennym ułatwieniem, może się tutaj okazać zastosowanie specjalnej punktowej elektrody do znajdywania punktów motorycznych, np. Globus Motor Point Pen. Pozwala ona proste i szybkie znalezienie najlepszej lokalizacji, bez konieczności odklejania/naklejania elektrod samoprzylepnych, dzięki czemu zwiększymy ich żywotność.
Szczegółowy opis rozmieszczenia elektrod w stymulacji EMS został opisany w artykule:
6. Stymulacja interferencyjna
Przy terapii interferencyjnej bezwzględnie należy skonsultować miejsca ułożenia elektrod z lekarzem lub fizjoterapeutą. W tej terapii, elektrody umieszcza się krzyżowo, a impuls elektryczny działa wewnątrz tkanki, wywołując efekt (interferencje) w określonym miejscu w zależności od konfiguracji przestrzennej elektrod. Terapia ta, doskonała w określonych wskazaniach, musi być prowadzona pod nadzorem, przynajmniej do czasu nauczenia pacjenta, jak stosować aparat.
7. Protokoły lecznicze
Protokół leczniczy (zabiegowy), to szczegółowa instrukcja stosowania elektrostymulacji dla konkretnych przypadków chorobowych lub innych celów elektroterapii. Opisuje dokładne miejsca aplikacji elektrod oraz parametry impulsów. Protokoły lecznicze udostępniane są zazwyczaj przez producentów aparatów do elektrostymulacji i uwzględniają możliwości zmian parametrów stymulacji w danym urządzeniu w ramach oferowanych programów, wzorców stymulacji itp.
Poniżej znajdują się protokoły lecznicze udostępnione przez producentów sprzętu oferowanego w diaMedica:
Protokoły lecznicze TENS w Impuls TENS D5 firmy BMLS (PL)
Protokoły lecznicze EMS/NMES w NMS+ firmy BMLS(PL)
8. Inne rodzaje elektrod
Oprócz najczęściej stosowanych elektrod samoprzylepnych, na rynku można spotkać inne rodzaje elektrod, które aplikują impulsy elektryczne w bardzo zróżnicowany sposób.
Do zastosowań wewnętrznych, a więc dopochwowo lub doodbytniczo stosuje się specjalne sondy/głowice, gdzie elektrody przyjmują postać poprzecznych pierścieni lub bocznych metalowych listków.
Na dłonie, stopy oraz niektóre stawy stosuje się elektrody tekstylne wykonane ze specjalnych materiałów przewodzących. Są szczególnie użyteczne w terapiach przeciwbólowych, np. przy artretyzmie. W odróżnieniu od elektrod samoprzylepnych są łatwiejsze w zastosowaniu i mają dużo dłuższy okres eksploatacji. W przypadku np. opaski na kolano pełnią dodatkowo funkcję usztywniającą bolący staw.
W przypadku bólów krzyżowych warto zastosować specjalne pasy do elektrostymulacji, które znacznie ułatwiają rozmieszczenie elektrod w okolicach dolnego odcinka kręgosłupa. Samodzielne założenie elektrod na plecach często sprawia problemy, szczególnie gdy skrętom ciała towarzyszy większy ból. Dzięki wykorzystaniu pasa, problem ten praktycznie nie występuje.
Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku elekrostymulacji na twarzy, tak aby prąd przepływał na krótkich odcinkach. Zaleca się w tym wypadku stosowanie specjalnych elektrod do twarzy, które są elektrodami podwójnymi.
9. Biegunowość elektrod
Prądy TENS/EMS/INF są prądami zmiennymi (płyną raz w jedną raz w drugą stronę), dlatego polaryzacja elektrod nie ma znaczenia. Spotykane często w instrukcjach obsługi rozmieszczenie elektrod oznaczenia “+”/”-” lub kolory czerwony/czarny mają tylko charakter poglądowy. Ważne jest tylko umiejscowienie pary elektrod wychodzącej z jednego przewodu (obsługującej dany kanał stymulacji), szczególnie w stymulacji prądami interferencyjnymi, gdzie prąd musi się krzyżować.
9. Dalsze informacje
Wiele ciekawych informacji można znaleźć w różnych serwisach zagranicznych. Na uwagę zasługuje strona Pathologies – Compex Professional.
Zobacz również:
Elektrostymulacja – pobudzanie mięśni do skurczu
Elektrostymulacja jest to jedna z form elektroterapii, mająca na celu pobudzenie odnerwionych i osłabionych mięśni. Polega na wywołaniu skurczu mięśni we wszystkich jego włóknach za pomocą prądu o niskiej częstotliwości przy odpowiednich parametrach czasu trwania impulsu i przerwy. Wykorzystywana jest przede wszystkim w porażeniach mięśni o charakterze wiotkim, czyli przy uszkodzeniu włókien nerwowych dolnego neuronu ruchowego. Mówimy wtedy o porażeniu lub niedowładzie mięśni dotyczących pojedynczych mięśni bądź całych grup mięśniowych. Uszkodzenie to może być wywołane przerwaniem (uciśnięciem) drogi pomiędzy dolnym nerwem ruchowym, a mięśniem i mogą dotyczyć zarówno nerwu, jak mięśnia. Do częstych przyczyn należą urazy kończyn, zwłaszcza, gdy dojdzie do przerwania nerwu ruchowego, uciśnięcie nerwów wychodzących z rdzenia kręgowego np. w ciężkiej rwie kulszowej objawiający się niedowładem nerwu strzałkowego lub przy zespole cieśni nadgarstka objawiający się niedowładem nerwu pośrodkowego, a także niektóre zatrucia i ciężka śpiączka. Niedowłady i porażenia wiotkie mogą też być wynikiem przebytych zapaleń nerwów, np. u osób, które przebyły polio, czyli chorobę Heinego-Medina, w przypadku boreliozy (szczególnie w okolicy nerwu trójdzielnego), alkoholizmu, cukrzycy i zatruć solami metali ciężkich, przy czym zwykle przeważają zaburzenia czucia, a niedowłady wiotkie pojawiają się w bardziej zaawansowanych stadiach. Uogólnione niedowłady zdarzają się też w miastenii, chorobie spowodowanej przez autoprzeciwciała skierowane są przeciw własnym złączom nerwowo-mięśniowym chorego.
Oprócz wskazań związanych z jednostkami chorobowymi, elektrostymulację stosuje się także w przypadku mięśni osłabionych w wyniku długotrwałego unieruchomienia, po zabiegach operacyjnych, np. endoprotezoplastyce na mięśniu czworogłowym czy innych zabiegach z zakresu chirurgii małoinwazyjnej np. po artroskopii. Wspaniałym zastosowaniem elektrostymulacji jest także możliwość wykorzystania tych prądów wśród sportowców, w celu wyrzeźbienia sylwetki oraz do przeprowadzenia treningu, który pozwala zmniejszyć czas trwania ćwiczeń i jednocześnie zwiększyć ich skuteczność. Elektrostymulację można wykorzystać również u osób, gdzie tradycyjne ćwiczenia nie są początkowo możliwe, np. u osób otyłych.
Elektrostymulacja mięśni
osłabienia siły mięśni,
częściowe uszkodzeń nerwów obwodowych,
zaniki mięśniowe,
zapobieganie wtórnym zmianom w nerwach i mięśniach w wyniku ich nieczynności.
Elektrostymulacja mięśni to zabieg elektroleczniczy w trakcie którego w wyniku pobudzania mięśnia z wykorzystaniem prądu impulsowego dochodzi do jego skurczu. Zabieg ten wywołuje kontrolowany skurcz mięśnia w niedowładach, porażeniach i zanikach mięśniowych.Elektrostymulacja mięśni znajduje szerokie zastosowanie w chorobach neurologicznych, gdy przewodzenie impulsów nerwowych do mięśni jest zaburzone. Dzięki elektrostymulacji następuje poprawa siły mięśniowej, krążenia krwi, ogranicza się również ryzyko wystąpienia wtórnych zmian w mięśniach i nerwach na skutek ich nieczynności.
Elektroterapia
Elektroterapia
Posiadamy w swoim Gabiecie urządzenie umożliwiające wykonywanie całego wachlarza zabiegów z zakresu elektroterapii.
Wykonujemy między innymi zabiegi z użyciem prądów TENS (Transcutaneus Electrical Nerve Stimulation), EMS ( Electrical Muscle Stimulation), prądu galwanicznego czy też prądów o zmiennej częstotliwości. Funkcja masażu wykorzystująca różne długości i częstotliwości fal dla imitowania podstawowych technik masażu
Zasada działania stymulatora opiera się na indukowaniu bodźców elektrycznych, które są przenoszone za pomocą elektrod w skórę do nerwów i mięśni.
Odczucia jakie mogą towarzyszyć: to mrowienie, wibracja
Prądy TENS są metodą dowiedzioną klinicznie i wartą wykorzystania wspomagająco w przypadkach:
bólu pleców;
bólu stawów;
bólu głowy;
dolegliwości miesiączkowania;
bólu pourazowego;
bólu pooperacyjnego;
bólu przy zaburzeniach krążenia krwi;
przewlekłego bólu różnego pochodzenia.
EMS są typem prądów wykorzystywanych do pobudzania mięśni zdrowych. Celem treningu EMS jest uzupełnienie konwencjonalnego treningu mięśni, podniesienie ich wydolności oraz poprawa proporcji ciała. Zamierzone efekty uzyskuje się dwutorowo – jako działanie aktywujące wzmacniające muskulaturę oraz działanie tonizujące mające na celu przyspieszenie odnowy biologicznej, zarówno w zakresie sportu, rekreacji, jak i rehabilitacji.
Do głównych zastosowań pobudzających należy trening mięśni zwiększający wytrzymałość, oraz siłę mięśniową. Natomiast w działaniu obniżającym napęcie uzyskuje się relaksację mięśni, zmniejszenie ich zmęczenia oraz przyspieszenie regeneracji po dużym wysiłku np. biegu maratońskim.
W Naszym drugim aparacie posiadamy m.in.:
Prąd galwaniczny
Jest to zabieg z zakresu elektroterapii w którym wykorzystywany jest prąd stały – jako źródło przepływu prądu w ciele pacjenta
Do wyboru są 2 elektrody czynne:
Anoda (+), która ma działanie przeciwbólowe, zmniejsza pobudliwość nerwów , wpływa rozluźniająco na mięśnie;
Katoda (-), która ma działanie pobudzające, silnie przekrwienne, zwiększa pobudliwość nerwów i tkanki mięśniowej;
Możliwe są 2 sposoby ułożenia elektrod:
– podłużnie – gdy problem pacjenta jest usytułowany bardziej powierzchownie lub na przebiegu mięśnia, nerwu itp.
– poprzecznie – gdy problem pacjenta zlokalizowany jest w tkance położonej głębiej – zazwyczaj ułożenie stosowane w okolicy stawów
Czas zabiegu uzależniony od okolicy:
– 15-30minut w obrębie kończyn i tułowiu
– 5-15 minut w obrębie głowie i szyi
Cykl leczenia zawiera się między 10 a 20 zabiegów, zazwyczaj wykonywanych codziennie
Ogólne wskazania do zabiegu galwanizacji:
– nerwobóle
– przewlekłe zapalenia nerwów, splotów, korzeni nerwowych
– zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów obwodowych i kręgosłupa
– porażenia wiotkie
– utrudniony zrost kostny
– zaburzenia krążenia obwodowego
Ogólne Przeciwwskazania do zabiegu galwanizacji:
– metal na drodze przepływu prądu, wszczepiony rozrusznik serca
– ostre stany zapalne, gorączka
– ropne stany zapalne i tkanek miękkich
– wypryski i owrzodzenia na skórze
– choroby nowotworowe
– zaburzenia czucia
– ciąża
– zakrzepy, zagrożenie zatorami
– zapalenie żył
Przykładowe zabiegi galwanizacji:
– galwanizacja głowy
– galwanizacja nerwów podpotylicznych
– galwanizacja mięśni twarzy w porażeniu nerwu twarzowego ( z użyciem specjalnej elektrody specjalnej – maski Bergoniego)
– galwanizacja n. trójdzielnego lub jednej z jego gałązek w przypadku jego neuralgii
– galwanizacja u pacjenta z porażeniem mięśni krtani
– galwanizacja w zapaleniu krtani
– galwanizacja w nadczynności /niedoczynności tarczycy
– galwanizacja podłużna/ poprzeczna kończyny górnej / dolnej w celu przeciwbólowym, przekrwiennym, przeciwzapalnym
– galwanizacja nerwu kulszowego
– galwanizacja u pacjenta z porażeniem nerwu strzałkowego
– galwanizacja rdzenia kręgowego w porażeniu wiotkim lub spastycznym
– galwanizacja nerwów międzyżebrowych
Jonoforeza
Jest to zabieg z zastosowaniem prądu stałego, który umożliwia wprowadzenie do zmienionych chorobowo tkanek substancji czynnej z wybranego leku.
Aktywny składnik leku wnika poprzez jony ujemne lub dodatnie na zasadzie odpychania się ładunków jednoimiennych , a przyciągania różnoimiennych
Zabieg trwa średnio 10-20 minut
Terapia obejmuje zazwyczaj 10-15 zabiegów wykonywanych codziennie lub co drugi dzień
Ogólne wskazania do wykonania jonoforezy:
Wskazania wynikające z działania prądu pokrywają się z zabiegiem galwanizacji. Dodatkowe specyficzne wskazania wynikają z zastosowania leku z zawartymi w nim jonami leczniczymi.
– blizny
– przykurcze
– stany po urazach mięśni i stawów
– utrudniony zrost kostny
– zaburzenia krążenia obwodowego
– zapalenia tkanek miękkich i mięśniobóle
– zapalenia okołostawowe
– zespoły bólowe stawów kończyn i kręgosłupa
Przeciwwskazania do zabiegu jonoforezy:
Pokrywają się z przeciwskazaniami w zabiegu galwanizacji + specyficzne reakcje dla danego leku – uczuleniowa, alergie, odczyn ogólny itp.
Przykładowe zabiegi jonoforezy:
– jonoforeza przeciwbólowa stawów
(ustawienie poprzeczne elektrod) ramiennego, łokciowego, promieniowo-nadgarstkowego, kolanowego , biodrowego, kręgosłupa
– jonoforeza w zapaleniu stożka rotatorów
– jonoforeza po złamaniu wyrostka łokciowego
– jonoforeza po złamaniu rzepki
– jonoforeza w przykurczu ścięgna Achillesa
– jonoforeza kręgosłupa np. w ZZSK
– jonoforeza (jodowo-wapniowa) w porażeniu nerwu twarzowego
– jonoforeza w nerwobólu nerwu trójdzielnego
– jonoforeza w przewlekłym zapaleniu zatok
Prądy małej częstotliwości
Zabieg: Prądy diadynamiczne (Bernarda) „DD”
Francuski Badacz Bernard wyróżnił 6 rodzajów prądów (MF, DF, CP, LP, RS i MM), które zastosowane w odpowiedniej kolejności wykazują działanie terapeutyczne
Prądy DF, CP, LP – oddziałują głównie przeciwbólowo
Prądy DF, MF , CP – mają zastosowanie przekrwienne i odżywcze
Prądy DF, CP i LP – pomagają w zmniejszeniu napięcia mięśniowego
Prądy RS i MM są wykorzystywane do mięśni w zaniku prostym ( np. po zdjęciu gipsu) lub mięśni z nieznacznym niedowałem
Zabieg trwa 6-15 minut – co jest uzależnione od zastosowanej kombinacji prądów
Zabiegi wykonywane są w serii 6-10 zabiegów wykonywanych codziennie lub co drugi dzień. Można stosować 1,2,3 serie, stosując tygodniowe przerwy.
Wskazania do stosowania prądów DD:
– zespoły bólowe stawów kończyn i kręgosłupa
– stany pourazowe narządu ruchu – przewlekłe
– nerwobóle
– mięśniobóle
– zaniki mięśniowe wynikające z unieruchomienia
– zaburzenia krążenia obwodowego
– zaburzenia troficzne
Przeciwwskazania do stosowania prądów DD:
– pokrywają się z przeciwwskazaniami dotycznacymi zabiegów z użyciem prądu stałego – galwanizacji i jonoforezya
Zabieg :Prąd Traeberta,(Ultra-Reiz,2-5) „UR”
Zabieg: Prąd Faradaya i neofaradyczny.
Zabieg: prądy TENS (przezskórna elektrostymulacja nerwów)
Prądy średniej częstotliwości
Zabieg :Rosyjska stymulacja (prąd Kotza) –
Zabieg: elektrostymulacja i elektrodiagnostyka mięśni unerwionych prawidłowo oraz porażonych wiotko
Prąd Leduca
Mikroprądy
Fale o średniej częstotliwości (z modulacją amplitudową)
Tonoliza wg Hufschmidta (stymulacja spastyczna)
Terapia wysokonapięciowa HVT (High Voltage Therapy)
Praca z aparatem może stać się jeszcze bardziej efektywna dzięki
prądowi HVT.
Ten prąd impulsowy o bardzo krótkich impulsach,
niskim natężeniu i wyższemu napięciu wywołuje wyjątkowo
pozytywne działanie myorelaksacyjne i analgetyczne. Często jest
zalecany w leczeniu mięśni hipertonicznych i zmian patologicznych
reakcji mięśniowych.
Prądy interferencyjne 2 i 4-polowe
Fale H
Fale H to rodzaj dwubiegunowego prądu (o wartościach dodatnich
i ujemnych), który wykorzystuje “niską” częstotliwość (2 Hz)
do stymulacji mięśni oraz “wysoką” częstotliwość (60 Hz) do
skutecznego uśmierzania bólu. Wzrost przepływu limfy i krwi
przyśpiesza odpływ toksyn i zmniejsza obrzęk (częstotliwość
“niska”). “Wysoką” częstotliwość stosowaną do uśmierzania bólu są
w stanie znieść nawet bardzo wrażliwi pacjenci.
Elektrostymulacja kończyn dolnych w praktyce
Elektrostymulacja staje się coraz powszechniejszą metodą stosowaną w odnowie biologicznej sportowców wytrzymałościowych. Przepływ prądu stałego z przerwami wywołuje kurcze mięśni, który z kolei zmniejszając średnicę żył zwiększa prędkość odpływu żylnego. Proces ten zmniejsza gromadzenie się płynów tkankowych, ułatwia ich wchłanianie i aktywuje mikrokrążenie. Dzięki temu przyspieszona zostaje regeneracja mięśni. Po bardziej szczegółowy opis procesu elektrostymulacji odsyłam do artykułu dr Artura Pupki, który ukazał się w dodatku Triathlon do miesięcznika Bieganie we wrześniu 2014 roku.
Zacznijmy od wyboru sprzętu. Na rynku są dostępne dziesiątki elektrostymulatorów, począwszy od tych najprostszych, których ceny oscylują w przedziale od 100 do 200 złotych, do tych najbardziej zaawansowanych za tysiące złotych. Jako sportowiec wytrzymałościowy (nawet amator) korzystając z elektrostymulatora w celach regeneracyjnych możemy się ograniczyć wyłącznie do trybu EMS, czyli stymulacji nerwowo-mięśniowej. Jeżeli chodzi o liczbę kanałów, czyli par elektrod, to wybierając elektrostymulator musimy sobie odpowiedzieć na pytanie ile czasu możemy poświęcić na elektrostymulację i jak często chcemy zmieniać baterie. Najpopularniejsze na rynku są elektrostymulatory dwu-, cztero- i ośmiokanałowe. Jak już wcześniej pisałem liczba kanałów odpowiada parze elektrod. Jedną parę elektrod przykładamy do jednego mięśnia (lub grupy mięśniowej), a dokładnie nad jego punktami elektromotorycznymi, którego skurcze chcemy wywoływać (bądź grupy mięśni). Chcąc jednocześnie stymulować mięśnie przykładowo ud i łydek obydwu nóg nie obejdzie się bez elektrostymulatora ośmiokanałowego. Więcej kanałów, to także większa plątanina kabli, więcej samoprzylepnych elektrod, krótszy czas pracy urządzenia, a także jego wielkość, co może mieć znaczenie przy podróżowaniu. Kolejną kwestią jest dostępność i cena części zamiennych, a chodzi przede wszystkim o samoprzylepne elektrody. Z czasem ich właściwości adhezyjne zanikają i konieczny będzie zakup nowych elektrod, więc również i to powinniśmy mieć na uwadze. Wyborem optymalnym zdaje się być elektrostymulator czterokanałowy, ponieważ urządzenie takie pozwoli na jednoczesne stymulowanie mięśni czworogłowych obydwu nóg.
Chcąc wywołać skurcz mięśnia należy stymulować konkretny nerw, który unerwia dany mięsień na całym jego przebiegu. Im dokładniej umiejscowimy elektrody, tym mniej prawdopodobne będzie stymulowanie innych mięśni, a do podbudzenia mięśnia potrzebny będzie impuls o mniejszej amplitudzie. Dlatego właśnie elektrody umieszczamy nad miejscami przejścia mięśnia w ścięgno.
Pozostaje jeszcze kwestia kiedy z elektrostymulatorza korzystać. Otóż jego działanie regeneracyjne jest najbardziej pożądane po ciężkich jednostkach treningowych i po zawodach, a także podczas długich podróży samochodowych lub lotniczych (o czym więcej przeczytacie w artykule dr Pupki).
Rozpoczynając swoją przygodę z elektrostymulatorem korzystałem z pomocy olsztyńskiego fizjoterapeuty Daniela Godlewskiego, który jest moim bliskim znajomym. Z racji dzielącej nas odległości wykorzystaliśmy model w osobie Marcina Koniecznego do poglądowego oznaczenia punktów elektromotorycznych mięśni kończyn dolnych, które powinny cieszyć się szczególnym zainteresowaniem osób trenujących triathlon. Chcąc dokładnie określić lokalizację punktu elektromotorycznego danego mięśnia na swoim ciele można posłużyć się prostą metodą polegającą na niewielkich zmianach położenia elektrody w celu znalezienia miejsca, gdzie oddziaływania na mięsień jest najskuteczniejsze.
Przejdźmy więc do kwestii najbardziej interesującej, a więc do lokalizacji elektrod w elektrostymulacji nerwowo-mięśniowej.
Punkty 1 i 2 w górnej części uda znajdują się na guzie kulszowym, gdzie znajduje się wspólny przyczep mięśnia dwugłowego uda, oraz mięśni półbłoniastego i półścięgnistego. W dolnej części uda położenie punktu 1 odpowiada położeniu kłykcia przyśrodkowego kości piszczelowej, a punktu 2 głowie kości strzałkowej, czyli przyczepowi mięśnia dwugłowego uda.
Z przodu uda pary cyfr odpowiadają oznaczeniu punktów motorycznych poszczególnych głów mięśnia czworogłowego, tj. głowy przyśrodkowej (1), głowy pośredniej (2), głowy bocznej (3) i głowy prostej (4).
Na łydce oznaczono punkty motoryczne mięśnia brzuchatego łydki, tj. głowę boczną (1) i głowę przyśrodkową (2).
Na ostatnim zdjęciu oznaczone zostały punkty motoryczne do stymulacji mięśnia piszczelowego przedniego.
Po takiej dawce informacji nie pozostaje nic innego, jak trenować i startować, a po tych najcięższych sesjach i zawodach poddać się zbawiennemu działaniu elektrostymulatora. Osobiście korzystam z elektrostymulatora już ponad półtora roku i „uratował mi życie” nie raz, kiedy „kwadratowe” nogi nie wróżyły powodzenia w realizacji jakiegokolwiek trenigu dnia następnego. Potwierdzenie moich słów znajdziecie pytając o elektrostymulację „dziadków” Waniewskiego i Koniecznego, którzy również ulegli jej urokowi. W końcu regeneracja jest co najmniej równie ważna, jak trening.
키워드에 대한 정보 stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod
다음은 Bing에서 stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Deep Common Peroneal Nerve Motor point stimulation
- Motor point stimulation
- Deep Common Peroneal Nerve
- muscles of lateral compartment of leg
- common peroneal nerve
- branch of common peroneal nerve
Deep #Common #Peroneal #Nerve #Motor #point #stimulation
YouTube에서 stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Deep Common Peroneal Nerve Motor point stimulation | stymulacja nerwu strzałkowego ułożenie elektrod, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
