당신은 주제를 찾고 있습니까 “rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego – Rozwój emocjonalny dziecka w wieku 24-36 miesięcy.“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Pomogę Ci Mamo 이(가) 작성한 기사에는 조회수 1,892회 및 좋아요 35개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Rozwój emocjonalny dziecka w wieku 24-36 miesięcy. – rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Zapraszam do posłuchania krótkiej rozmowy ze mną – w filmie opowiadam o tym, na co warto zwrócić uwagę między 2 a 3 rokiem życia dziecka, aby rozwijało się ono prawidłowo w obszarze emocjonalnym 🙂
Do projektu zaprosiła mnie Dorota Jaworska www.swiadomamama.pl
W temacie dziecięcych emocji napisałam też kilka artykułów – znajdziesz je TUTAJ: https://pomogecimamo.pl/artykuly-i-wywiady/
———————————————————————————————————————————————————-
✨Jeśli spodobał Ci się ten film, polub go proszę lub skomentuj – wtedy wiem, że to co robię, pomaga innym!
A jeśli chcesz pozostać na bieżąco z moimi treściami, po prostu subskrybuj mój kanał 😊
✨Zapraszam Cię również do moich pozostałych miejsc w sieci:
🌿 FACEBOOK ► https://facebook.com/pomogecimamo
🌿 INSTAGRAM ► https://instagram.com/pomogecimamo
🌿 SPOTIFY ► https://bit.ly/PomogęCiMamo_spotify
🌿 BLOG ► https://pomogecimamo.pl/artykuly-i-wywiady oraz https://pomogecimami.pl/porady
🌿 SKLEP ► https://pomogecimamo.pl/sklep/ – znajdziesz tu webinary, e-booki oraz porady i konsultacje
Pozostańmy w kontakcie:
✉ [email protected]
☎ +48 505 19 12 70
————————————————————————————————————————————————————–
E-book „Co zrobić, kiedy moje dziecko…? Praktyczny poradnik dla rodziców ze wskazówkami do wprowadzenia od zaraz”:
⭐️ ogromne wsparcie dla rodziców w codziennych wyzwaniach wychowawczych
⭐️ mini-encyklopedia zawierająca odpowiedzi na najczęstsze pytania rodziców
⭐️ pozycja wzmacniająca więź pomiędzy wszystkimi członkami rodziny
Więcej na temat e-booka znajdziesz tutaj: ► https://pomogecimamo.pl/produkt/e-book-co-zrobic-kiedy-moje-dziecko/
—————————————————————————————————————————————————————
#rozwojemocjonalnydzieci #pomogecimamo #swiadomamama #emocjedzieci
rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Rozwój społeczny i emocjonalny 3-latka – Dzieci są ważne
Rozwój społeczny i emocjonalny 3-latka. W wieku przedszkolnym charakter dziecka zaczyna ewoluować. Zwykle na tym etapie tworzą się zręby …
Source: dziecisawazne.pl
Date Published: 4/21/2021
View: 81
ROZWÓJ 3–LATKA
Trzylatek jest emocjonalnie spokojniejszy niż dwulatek. Tak jak niedawno dziecko nadużywało słowa. „nie”, teraz chętnie mówi „tak”. Lubi nie tylko brać, ale i …
Source: www.poradnia3.krakow.pl
Date Published: 10/2/2021
View: 6377
Rozwój dziecka w 3 i 4 roku życia
Rozwój dziecka w 3 i 4 roku życia. Dzieci trzy i cztero – letnie szybko ulegają zmęczeniu i równie szybko regenerują siły … Rozwój emocjonalny i społeczny.
Source: poradnia.zabierzow.org.pl
Date Published: 5/18/2021
View: 8684
Rozwój dziecka w 3 roku życia
Trzeci rok życia to czas harmonijnego rozwoju. Dziecko porusza się bez trudu, a ruchy jego rąk są skoordynowane z ruchami tułowia i nóg.
Source: centrumterapiidzieci.pl
Date Published: 2/23/2022
View: 4036
Charakterystyka rozwojowa dziecka trzyletniego
Wśród różnych sfer rozwoju dzieci trzyletnich można wyróżnić: ❖ rozwój fizyczny i motoryczny. ❖ rozwój procesów poznawczych. ❖ rozwój emocjonalny. ❖ rozwój …
Source: przedszkole.sucha-beskidzka.pl
Date Published: 12/24/2021
View: 6656
Dla rodziców – Rozwój dziecka trzyletniego
Rozwój somatyczny i aktywność ruchowa. 3. Rozwój emocjonalny i społeczny. … Dzieci 3 – letnie interesują się bardzo wzajemną przynależnością np. dziecko …
Source: pm4bedzin.edupage.org
Date Published: 1/10/2021
View: 3762
Rozwój dziecka w wieku 3-6 lat | SUPER-ego
Rozwój psychiczny i emocjonalny dziecka powyżej 3 lat · brak socjalizacji z rówieśnikami i unikanie wspólnych zabaw, · wyalienowanie i wycofanie, …
Source: www.superego.com.pl
Date Published: 10/23/2021
View: 8184
Rozwój 3-latka, czyli jakie umiejętności nabywa trzyletni szkrab?
Rozwój emocjonalny 3-latka … Po okresie buntu, typowego dla dzieci dwuletnich, trzylatek jest (w większości przypadków) dzieckiem przyjacielskim i bardzo …
Source: smilyplay.pl
Date Published: 12/5/2021
View: 3026
Rozwój psychofizyczny 3-latka – Przedszkole nr 95
Procesy poznawcze dziecka 3-letniego są w fazie intensywnego rozwoju, … U dzieci w wieku przedszkolnym sfera emocjonalna pełni rolę kierunkową w rozwoju, …
Source: www.krakow95.eprzedszkole.com
Date Published: 9/26/2021
View: 1078
Rozwój społeczno-emocjonalny dzieci – tabela umiejętności
Tabela umiejętności zdobywanych przez dziecko od momentu urodzenia do 6 roku życia w zakresie rozwoju społeczno-emocjonalnego.
Source: ppp23.waw.pl
Date Published: 8/14/2022
View: 2848
주제와 관련된 이미지 rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Rozwój emocjonalny dziecka w wieku 24-36 miesięcy.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego
- Author: Pomogę Ci Mamo
- Views: 조회수 1,892회
- Likes: 좋아요 35개
- Date Published: 최초 공개: 2020. 7. 22.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=0gEH-e32AYo
Co potrafi dziecko w wieku 3 lat?
Trzylatek potrafi się rozebrać i ubrać (czasem z pomocą dorosłego), samodzielnie zakłada i zdejmuje kapcie oraz buty (jeśli są proste do założenia). Bez problemu wspina się i biega, naśladuje kilkuetapowe sekwencje ruchów, potrafi nauczyć się układu np. do piosenki lub wierszyka.
Jak wspierać rozwój dziecka 3 latka?
By wykorzystać kształtującą się pamięć dziecka, można bawić się z nim w chowanie zabawek, śpiewać wspólnie piosenki i recytować wierszyki. Nawet jeśli maluch nie będzie robił tego razem z nami, zapamiętuje rymowane słowa bardzo szybko i już niedługo zaskoczy nas swoją pamięcią.
Czego potrzebuje 3 latek?
Dziecko w 3 roku życia lubi zabawy w dom, rodzinę – chętnie przy tym pomaga w prostych domowych czynnościach; równie chętnie (i do tego bardzo sprawnie) korzysta z urządzeń na placu zabaw, kopie i rzuca piłkę, szaleje na trójkołowcu; nawet w szalonym pędzie nie ma problemów z omijaniem przeszkód, chodzi na paluszkach ( …
Jak wspierać rozwój emocjonalny dziecka w wieku przedszkolnym?
- słuchaj dziecka z czułością i empatią. …
- podczas rozmowy z dzieckiem lepiej zadawać pytania otwarte, czyli takie, które nie sugerują odpowiedzi. …
- nie próbuj wyręczać dziecka i dopowiadać mu, gdy nie może się wysłowić. …
- pomóż dziecku nazwać uczucia i zaakceptować je.
Co powinno niepokoić u 3 latka?
- Niemówienie;
- Niereagowanie – dziecko nie zwraca uwagi na pokazywane zabawki, na kota, który przebiega obok jego nóg, nie robi „papa”, nie wysyła buziaczków, często również nie reaguje na własne imię;
Co powinien umieć 3-latek mowa?
Dziecko 3-letnie potrafi już się porozumieć z otoczeniem; jego mowa jest już w dużym stopniu ukształtowana, jednak często pojawiają się jeszcze błędy. 3–latek powinien już wymawiać wszystkie samogłoski ustne i nosowe, spółgłoski p, b, m, f, w, ś, ź, ć, dź, ń, k, g, h, t, t, d, n, l, ł, j.
Jak spędzać czas z 3 latkiem?
Ze względu na to, że 3–latek interesuje się codziennymi zajęciami dorosłych, warto zaproponować mu zabawy inspirowane gotowaniem, sprzątaniem, robieniem zakupów. Maluch na pewno chętnie „ugotuje” obiad i nakarmi nim swoje misie, podleje niewidzialne kwiatki, przeprowadzi udawaną rozmowę telefoniczną.
Co powinno umieć 3 letnie dziecko w przedszkolu?
3-latek powinien umieć samodzielnie się ubrać, zjeść, umyć ręce i zęby. Ważne, żeby potrafił skorzystać z nocnika lub toalety, zwłaszcza jeśli wieku 3 lat wybiera się do przedszkola. Nawykiem dziecka w tym wieku powinno już być sprzątanie rzeczy po zakończonej zabawie – miśków, klocków, lalek czy piłek.
W co się bawić z 3 letnim dzieckiem?
- Twórcze lepienie figurek z plasteliny lub wykrawanie foremek z ciastoliny.
- Piasek kinetyczny do domowej piaskownicy.
- Piankolina.
- Rysowanie i malowanie.
- Zaprojektowanie własnych oryginalnych instrumentów muzycznych.
- Makaronowa biżuteria.
- Zgadywanka sensoryczna.
Czego boją się 3 latki?
Dzieci boją się ciemności, gdyż jest niepokojąca, czai się w zakamarkach pokoju czy kuchni, nic nie widać. Mały człowiek w tym wieku może bać się obcych ludzi, głośnej muzyki, pociągów, szybko jadących samochodów, cieni. Jednak największym lękiem może być strach przed rozłąką z rodzicami.
Jak Utemperowac 3 latka?
- staraj się, by upominanie nie było celem samym w sobie i nie pojawiało się zbyt często – jeśli dziecko zauważy, że zwracasz mu uwagę z błahego powodu, przestanie traktować poważnie twoje reprymendy,
- jeśli ustępujesz w czymś dziecku, zawsze dodaj do tego odpowiedni komentarz, np.
Czego nie wolno przedszkolance?
Przedszkolankom nie wolno karać dziecka w sposób fizyczny, czyli: szturchać, szarpać czy bić, a także upokarzać, ośmieszać czy wyzywać. Jeśli jesteśmy świadkiem takiej sytuacji, nawet jeżeli nie dotyczy ona naszego dziecka, reagujmy. Dzieci czasem są niegrzeczne, taki ich urok.
Jak wspierac rozwoj emocjonalny?
Wspomaganie rozwoju emocjonalnego to przede wszystkim uświadomienie dziecku, że może odczuwać wszystkie emocje. Ma prawo płakać, złościć się, śmiać się i cieszyć. Aby mogło sobie na to pozwolić, powinno nauczyć się nazywać swoje emocje oraz rozróżniać je u innych.
Co wpływa na rozwój emocjonalny?
Na rozwój dziecka wpływają interakcje, kształcenie własnych zainteresowań, kontakt z mediami i kulturą oraz, częściowo, genetyka. Niezbędnym warunkiem prawidłowego kształtowania się psychiki dziecka i rozwoju emocjonalnego jest proces komunikowania się i wchodzenie w interakcje z innymi ludźmi.
W jakim wieku dzieci rozpoznają emocje?
Pięciolatki potrafią rozpoznawać emocje, regulować ekspresję własnych uczuć oraz panować nad tym. Odkrywają własne przeżycia i dzięki temu są w stanie ocenić własne możliwości.
Co powinien umieć 3-latek w przedszkolu?
3–latek powinien umieć zasygnalizować swoje potrzeby fizjologiczne oraz samodzielnie skorzystać z nocnika lub toalety. Nauczmy go także związanych z tym czynności higienicznych, takich jak wycieranie pupy papierem toaletowym czy dokładne mycie rączek mydłem oraz wytarcie ich ręcznikiem.
Czy 3 letnie dziecko powinno już mowic?
3-latek potrafi już swobodnie porozumiewać się z otoczeniem, choć w jego komunikatach wciąż nie brakuje błędów. Wymawia już też większość głosek, a w jego codziennej mowie pojawiają się różne zabawne neologizmy. W kolejnych latach dziecko nieustannie doskonali umiejętności językowe.
W co się bawić z 3 letnim dzieckiem?
- Twórcze lepienie figurek z plasteliny lub wykrawanie foremek z ciastoliny.
- Piasek kinetyczny do domowej piaskownicy.
- Piankolina.
- Rysowanie i malowanie.
- Zaprojektowanie własnych oryginalnych instrumentów muzycznych.
- Makaronowa biżuteria.
- Zgadywanka sensoryczna.
Jak spędzać czas z 3 latkiem?
Ze względu na to, że 3–latek interesuje się codziennymi zajęciami dorosłych, warto zaproponować mu zabawy inspirowane gotowaniem, sprzątaniem, robieniem zakupów. Maluch na pewno chętnie „ugotuje” obiad i nakarmi nim swoje misie, podleje niewidzialne kwiatki, przeprowadzi udawaną rozmowę telefoniczną.
Rozwój społeczny i emocjonalny 3-latka
Czy dzieci na pewno są niegrzeczne?
Seria książek dla dzieci 2-5 roku życia i rodziców o tym, że w każdym zachowaniu dziecka jest ważna jego potrzeba.
Pedagogiczna w Zabierzowie
Dzieci trzy i cztero – letnie szybko ulegają zmęczeniu i równie szybko regenerują siły. Ich umiejętność koncentracji uwagi jest bardzo krótka, dlatego wszelki wysiłek umysłowy przewidziany musi być na krótki czas i powinien być przeplatany odpoczynkiem. Bardzo ważne jest, by dokonuywać częstych zmian rodzaju aktywności dziecka.Dzieci trzyletnie chętnie bawią się samotnie, ale też chętnie przebywają obok innych dzieci. Z czasem nawiązują coraz bliższe relcje koleżeńskie.
Rozwój somatyczny i aktywność ruchowa
W tym okresie układ szkieletowy jest bardzo wrażliwy i giętki. Stawy cechuje duża ruchomość, wiązadła są słabe i rozciągliwe, poobnie mięśnie. Przez to, często dzieci są niewytrzymałe na wysiłek fizyczny. Męczy je jednostajna pozycja oraz monotonny i dłużej trwający ruch.
Rozwój emocjonalny i społeczny
Dzieci w tym wieku przeżywają bardzo dużo różnorodnych i silnych emocji. Tak jak szybko i gwałtownie się one pojawiają, tak szybko mogą zniknąć lub zamienić się w inne. Zmartwione i zapłakane dziecko za chwilę cieszy się i śmieje. Dzieci nie potrafią maskować emocji. Uzewnętrzniają je w zachowaniu, krzyku, słowach i ruchu.
W wieku czterech lat dzieci zaczynają lepiej rozumieć własne emocje i ich przyczyny. Nadal ich ekspresja jest silna i wyraźna, a zmienność częsta. W tym wieku silnie przeżywaną emocją jest lęk. Rozładowanie napięć emocjonalnych odbywa się przez: ssanie palca podczas snu, pobudzenie motoryczne (dziecko ucieka, kopie, pluje, obgryza paznokcie, dłubie w nosie, robi miny) i pobudzenie werbalne (przechwalanie się, używanie brzydkich słów). W wieku czterech lat wzrasta stopień złosci i agresji. Czterolatki są bardzo trudne do opanowania społecznego. Uwielbiają się przeciwstawiać poleceniom rodziców.
Sprawność komunikacyjna
Trzyletnie dzieci rozumieją skierowane do nich wypowiedzi. Zasób ich słownictwa jest niewielki, mowa ma charakter sytuacyjny. Dziecko potrafi budować proste zdania. W tym okresie następuje bardzo silny wzrost słownictwa i częstości porozumiewania się przy ciągle mniejszej sprawności aparatu mowy. Powstają dysproporcje pomiędzy tym co dziecko chciałoby przekazać, a tym co może powiedzieć. W tym czasie często spotykamy tzw. fizjologiczne jąkanie, na które nie należy zwracać uwagi.
Moralność i osobowość dziecka
Rozwój moralny polega na przyswajaniu różnorodnych reguł i form postępowania oraz zastosowaniu ich w stosunkach międzyludzkich. Małe dziecko nie ma wrodzonego poczucia dobra i zła. W tym czasie dziecko przyjmuje określone normy i zasady narzucone mu przez dorosłych. Przestrzega ich nie dlatego, że uważa zachowanie norm za wartościowe, ale dlatego by sprostać wymaganiom dorosłych.
Rozwój poznawczy
Myślenie wchodzi w fazę myślenia konkretno-wyobrażeniową. W związku z tym słowom skierowanym do dzieciom w tym wieku powinno towarzyszyć działanie. Dziecko czteroletnie zaczyna pojmować czas.
Trzylatek potrafi
myć ręce i twarz nie mocząc ubrania i wycierać je ręcznikiem
samodzielnie jeść
schodzić i wychodzić po schodach
załatwiać potrzeby fizjologiczne (przyjmuje się, że moczenie nocne może trwać do 5/6 r.ż.)
dopasowywać kształty i rozpoznawać takie same i różniące się
rozumieć takie określenia jak: nad, pod, na, z tyłu
wymawiać głoski: p, b, m, f, t, d, k, g, ś, dź, ń, ć, h, s, c, z
odróżnić pismo od tego co nim nie jest
Czterolatek potrafi:
Rozwój dziecka w 3 roku życia
Od 24 do 36 miesiąca życia maluch nabywa coraz więcej umiejętności. Potrafi już sprawnie chodzić i mówić, więc jest to czas na doskonalenie tych umiejętności. Jak wygląda rozwój 3 latka we wszystkich sferach? Zapraszam do czytania.
Rozwój motoryczny (ruchowy)
Trzeci rok życia to czas harmonijnego rozwoju. Dziecko porusza się bez trudu, a ruchy jego rąk są skoordynowane z ruchami tułowia i nóg. Trzylatek częściej biega niż chodzi. Na początku trzeciego roku życia malec próbuje naśladować stanie na jednej nodze, przez co podnosi kolano do góry. Jego zdolność utrzymania równowagi wynosi kilka sekund. Trzylatek potrafi jeździć na trójkołowym rowerku, samodzielnie pedałując i kręcąc kierownicą. Chętnie bawi się piłką – kopie ją, rzuca i nadaje właściwy kierunek. Trzylatek charakteryzuje się też większą sprawnością w zakresie samoobsługi. Potrafi ubrać i zdjąć większość części garderoby. Nie potrafi jeszcze zapinać guzików, czy sznurować butów. W trzecim roku życia kształtuje się lateralizacja, czyli dominacja jednej ze stron ciała. Malec potrafi już narysować kółko, kreski i krzyżyk. Określa też swoje niekształtne rysunki konkretnymi rzeczami np. pociągami czy misiami. Buduje wieżę z 8 elementów. Posługuje się widelcem, łyżką i bez trudu pije z kubka. Samodzielnie wykonuje czynności higieniczne takie jak mycie rąk, wycieranie i korzystanie z toalety.
Rozwój poznawczy
Między 2 a 3 rokiem życia doskonali się percepcja wzrokowa, a także koordynacja wzrokowo-ruchowa, czyli taka, którą wykorzystujemy podczas posługiwania się narzędziami. Dzieci w tym okresie coraz sprawniej posługują się zabawkowymi śrubokrętami, kredkami, wkładają coraz mniejsze elementy w odpowiednie otwory pudełek. Potrafią ułożyć elementy twarzy we właściwe miejsca, dokończyć dwuelementową sekwencję oraz podzielić rzeczy tematycznie (np. różne rodzaje piłek, butów, czy zwierząt), co oznacza umiejętność dostrzegania podobieństw i różnic.
Trzeci rok życia to także czas doskonalenia percepcji słuchowej. Dziecko rozumie dłuższe wypowiedzi dorosłych, powtarza melodie, identyfikuje i różnicuje nowe słowa. Chętnie udziela się w powtarzaniu wyliczanek – samodzielnie kończy zdanie odpowiednim słowem. Potrafi odtworzyć melodię, którą usłyszy. Coraz chętniej słucha bajek i opowiadań.
Rozwój mowy
W 3 roku życia maluch wypowiada wszystkie samogłoski, z wyjątkiem nosowych „ą” i „ę” oraz potrafi wymówić spółgłoski, z wyjątkiem [s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, r]. Jego mowa powinna być zrozumiała dla otoczenia. Dziecko zaczyna rozumieć i prawidłowo używać przyimków. Rozwija się jego system gramatyczny. Zazwyczaj poprawnie posługuje się mianownikiem, biernikiem i dopełniaczem, a w dalszej kolejności dziecko uruchamia narzędnik, miejscownik i celownik. W tym okresie normalnym zjawiskiem jest mówienie o sobie w formie żeńskiej przez chłopców. Zdarza się tak z powodu naśladownictwa. Kiedy chłopiec często słyszy wypowiedzi swojej matki w formie żeńskiej, zaczyna używać ich nie wiedząc, że powinien mówić inaczej. W 3 roku życia dziecko potrafi już zbudować zdanie złożone, choć mogą się pojawić w nim błędy gramatyczne i artykulacyjne. Poprzez analogię, maluch tworzy nowe słowa, często nieistniejące w języku dorosłych. Stale wzrasta zasób słownictwa.
Posługiwanie się językiem w takim stopniu pozwala dziecku coraz lepiej funkcjonować w społeczeństwie. Trzylatek umie zakomunikować swoje potrzeby, odpowiedzieć na pytanie, zapytać o interesującą rzecz. Rozwój systemu językowego daje maluchowi większe poczucie bezpieczeństwa. Dzięki językowi, dziecko uczy się zasad panujących w społeczeństwie i uczy się rozumieć rzeczywistość. Pod koniec trzeciego roku życia malec mówi o sobie używając 1 os. L. poj.
Rozwój zabawy
Trzylatek potrafi naśladować większość zachowań dorosłych, co oznacza rozwój zabaw tematycznych. Zabawa tematyczna jest możliwa dzięki bogatej wyobraźni i większemu rozwojowi słownictwa. Dziecko z pomocą słów, nazywa patyk różdżką albo pokrywkę kierownicą. Opowiada o tym co robi lalka, celowo porusza nią i imituje zachowania. Przypisuje przedmiotom rożne cechy, np. kamienie nazywa pysznymi ziemniakami. Wspólne zabawy z dorosłymi inspirują malucha do poszukiwania nowych tematów zabaw i otwierają jego możliwości zabawy w grupie. Coraz wyraźniej w tym okresie widać preferencje płciowe chłopców i dziewczynek. Chłopcy chętniej się bawią narzędziami, konstruują z klocków, a dziewczynki ozdabiają lalkom włosy, wybierają ubranka i gotują. Dzieje się tak poprzez wzorce zdobywane od otoczenia. Zabawy takie odgrywają ogromną rolę w procesie uczenia się ról społecznych. Podczas zabawy dzieci kształtują też wiele umiejętności motorycznych np. Nawlekanie koralików, przeciąganie sznurka przez dziurkę, krojenia zabawkowym nożem, cięcia nożyczkami czy rysowania po śladzie.
Rozwój społeczno-emocjonalny
Trzylatek nawiązuje bliższe relacje z rówieśnikami. Grupa ma już dla niego większe znaczenie, więc maluch zaczyna uczestniczyć w zabawach grupowych, przyłącza się do zabaw tematycznych, chętnie rywalizuje z innymi. Dziecko w tym okresie lubi poznawać nowe osoby i miejsca, gdyż nie odbiera ich już jako źródła zagrożenia.
Kształtuje się też system emocjonalny. Dziecko zaczyna odczuwać wstyd, zakłopotanie, zazdrość czy poczucie winy. Ma to związek z kształtowaniem własnej odrębności. Trzylatek nadal nie potrafi kontrolować swoich ekspresji, dlatego może kopnąć kolegę i nie potrafić wyjaśnić dlaczego to zrobił. Nie potrafi nazywać swoich stanów emocjonalnych. Reaguje impulsywnie – płaczem, złością, wybuchami śmiechu. W tym wieku dziecko kształtuje egocentryzm – maluch nie potrafi przyjąć cudzego punktu widzenia, więc domaga się, aby wszystko było robione z myślą o nim. Trzylatek potrafi już podporządkowywać się regułom panującym w grupie, czy w domu. Jest to właściwy czas na rozpoczęcie wpajania dziecku pojęcia dobra i zła, co z czasem przyczyni się do rozwoju jego moralności.
Jakie sygnały powinny być niepokojące w rozwoju trzylatków?
– dziecko nie inicjuje kontaktu,
– dziecko nie buduje zdań,
– maluch nie reaguje na polecenia,
– maluch śpi z otwartą buzią, chrapie,
– dziecko nie reaguje na własne imię,
– dziecko wkłada język między zęby, kiedy mówi,
– dziecko nie nawiązuje kontaktu wzrokowego,
– maluch nie bawi się w udawanie, nie potrafi naśladować,
– dziecko nie potrafi korzystać z toalety,
– niechętnie próbuje nowych pokarmów, ma wybiórczość pokarmową,
– reaguje lękiem na głośne dźwięki, nie lubi określonych faktur ubrania, drażnią go niektóre zapachy,
– malec niestabilnie chodzi, przewraca się.
W wyżej wymienionych przypadkach warto zasięgnąć porady specjalisty: logopedy, psychologa, pedagoga, fizjoterapeuty, terapeuty SI. Wcześnie podjęta diagnoza i terapia przynosi lepsze efekty.
Bibliografia:
Cieszyńska J., Korendo M., Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka Od noworodka do 6 roku życia, Kraków 2007.
Oprac. mgr Magdalena Chomiuk
Dodano: 26 marca 2021, do kategorii Bez kategorii
Prawidłowy rozwój trzylatka
Większość trzylatków chodzi już do przedszkola co bardzo wpływa
na tempo ich rozwoju. Widząc inne dzieci z grupy, rodzice często zastanawiają
się, czy ich maluch rozwija się wystarczająco szybko.
Czy wszystkie przedszkolaki rozwijają się tak samo?
Co powinno potrafić trzyletnie dziecko, a na co jeszcze ma czas?
Jakie są niepokojące sygnały w rozwoju trzylatka?
Rozwój społeczny trzylatka
W wieku trzech lat dziecko zazwyczaj chętnie i z własnej inicjatywy nawiązuje
kontakt z rówieśnikami. Naśladuje dorosłych i inne dzieci, obserwuje to co się
dzieje wokół niego, potrafi odwzorowywać to co widzi – oczywiście na swój sposób. Często podczas zabawy trzylatków pojawiają się sceny z życia dorosłych: bawią się w gotowanie, sprzątanie, zdarza się że nawet nadają sobie wzajemnie role (“to ja będę mamą, a ty dzieckiem”). Chętnie biorą udział z zorganizowanych zabawach i grach, rozumieją proste reguły i starają się czekać na swoją kolej.
Trzy lata to wiek intensywnego rozwoju emocjonalnego. Dziecko przejmuje się widząc smutek lub płacz innego dziecka, chce je pocieszyć – nawet jeśli nie do końca wie jak to zrobić. Sam pokazuje już całą gamę emocji – nie zawsze sobie z nimi radzi i często potrzebuje pomocy w nazwaniu tego co odczuwa. Łatwiej mu zostać bez rodziców, ale jednocześnie zaczyna rozumieć uczucie tęsknoty i zdarza się, że o tym mówi. Chętnie dzieli się tym, co robił z rodzicami, dziadkami, rodzeństwem, nie ma jednocześnie poczucia czasu na tyle, by potrafić określić czy coś działo się już jakiś czas temu czy wczoraj. Trzyletnie dziecko przywiązuje dużą wagę do schematu i rutyny – odczuwa jeśli coś się zmieni w jego stałym planie i może zareagować na to niepewnością, a nawet lękiem.
Ważną sprawą w rozwoju trzyletniego dziecka jest również zmiana postrzegania poczucia własności – młodsze dzieci uważają zazwyczaj, że wszystko jest ich albo wspólne. Trzyletni maluch zaczyna rozumieć to, że coś jest moje, jego, jej, ich etc.
Rozwój językowy – komunikacja trzyletniego dziecka
Trzylatek potrafi podążać za dwu, a nawet trzyetapowymi poleceniami. Rozumie większość słów i potrafi ich używać. Komunikuje o swoich potrzebach, emocjach, potrafi powiedzieć jak się nazywa, ile ma lat (nie zawsze poprawnie, często pokazując jednocześnie na palcach inną liczbę). Wie również czy jest chłopcem czy dziewczynką. Zna przyimki takie jak “w”, “nad”, “pod” choć nie zawsze potrafi ich poprawnie używać. W swoich wypowiedziach potrafi również korzystać z liczby pojedynczej i mnogiej oraz zaimków osobowych (“ja”, “my”, “wy” etc.).
Dziecko w wieku trzech lat zna imiona kilku swoich kolegów i koleżanek, potrafi wybrać imię dla zabawki np. lalki czy misia. Często zadaje również pytania, zwłaszcza jeśli jakiś temat bardzo go interesuje. Kojarzy nazwy zjawisk atmosferycznych, pór roku i dni tygodnia.
Jego mowa jest zrozumiała nie tylko dla najbliższego otoczenia, osoby nieznające dziecka nie mają trudności w zrozumieniu większości rzeczy, które mówi. Trzyletni maluch potrafi składać wypowiedzi z dwóch, a nawet trzech prostych zdań. Zdarza mu się również bawić się słowami, które zna – specjalnie przekręcać niektóre sylaby, wymyślać własne nazwy, używać zdrobnień etc. Czasem wypowiadane przez trzylatka słowa i zdania nie są poprawne, ważne jest to, że jego mowa dynamicznie się rozwija, dziecko mówi coraz poprawniej i wyraźniej.
Umiejętności poznawcze trzylatka
Trzylatek bardzo szybko uczy się nowych rzeczy. Jest ciekawy świata, który go otacza, chętnie poznaje funkcje różnych przedmiotów. Odgaduje zastosowanie prostych zabawek wymagających logicznego myślenia, potrafi używać elementów takich jak guziki, dźwignie, ruchome części. Potrafi zakręcać i odkręcać zabawkowe śruby, rozumie jak można otworzyć słoik lub pudełko z przykrywką (nawet jeśli nie zawsze mu to wychodzi – podejmuje próby), potrafi nacisnąć klamkę, by otworzyć drzwi. Łączy ze sobą pasujące elementy, puzzle, pary, proste przeciwieństwa. Potrafi zbudować wieżę z sześciu elementów.
Dziecko w wieku trzech lat zaczyna poznawać świat wyobraźni. Nadaje swoim zabawkom cechy ludzkie (np. udaje, że potrafią mówić), potrafi również się bawić w nadawanie ról z dorosłymi, rówieśnikami, lalkami, pluszakami, a nawet domowymi zwierzętami.
Chętnie tworzy konstrukcje kojarzące mu się z miejscami, które zna. Uczy się dopasowywać do zbiorów, potrafi wybrać kategorię do której należy przedmiot – jeśli są one przedstawione dziecku (np. dopasuje kanapkę do kategorii “jedzenie”, jeśli widzi że szynka, jajko i chleb również się tam znajdują). Dobiera ubranie odpowiednie do pogody (rozumie, że gdy jest zimno zakłada się czapkę, a klapki nosi się latem).
Trzyletnie dziecko chętnie gra w proste gry planszowe, stara się przestrzegać reguł i czekać na swoją kolejkę. Potrafi również ocenić swoje szanse na zwycięstwo w trakcie rozgrywki i zrezygnować z dalszej gry widząc, że ma mniej punktów lub jest daleko za przeciwnikami. Rozumie zasady gry w Memory, Domino, Grzybobranie i innych prostych gier.
Rozwój motoryczny/ruchowy dziecka w wieku trzech lat
Trzyletnie dziecko uczy się prawidłowo trzymać narzędzie pisarskie, rysując czy malując rozumie ideę nie wychodzenia poza kartkę. Potrafi wykonać prostą pracę plastyczną, przykleić element klejem, podążając za poleceniami jest w stanie stworzyć narzuconą mu formę graficzną np. namalować krople deszczu pod chmurą, pokolorować coś danym kolorem etc. Samodzielnie podejmuje próby kolorowania (jednak wychodzi poza kontury, niekoniecznie dobiera kolor adekwatny do kolorowanej rzeczy). Chętnie odkrywa nowe narzędzia i techniki plastyczne – np. wydzieranie papieru, używanie brokatu, malowanie wodnymi farbami, przyklejanie naklejek itd. Obserwuje jak pracują jego rówieśnicy i podąża za ich działaniami, nawet obserwując błędne wykonywanie pracy – widząc błąd u kolegi siedzącego obok zazwyczaj popełni tę samą pomyłkę.
Trzylatek potrafi się rozebrać i ubrać (czasem z pomocą dorosłego), samodzielnie zakłada i zdejmuje kapcie oraz buty (jeśli są proste do założenia). Bez problemu wspina się i biega, naśladuje kilkuetapowe sekwencje ruchów, potrafi nauczyć się układu np. do piosenki lub wierszyka. Chętnie bawi się na placu zabaw, używa drabinek, wchodzi na zjeżdżalnię, kręci się na karuzeli etc. Potrafi jeździć na 3 lub 4 kołowych rowerku, rozumie jak należy pedałować, by pojazd jechał. Wchodząc i schodząc po schodach robi to naprzemiennie – potrafi postawić jedną stopę na stopniu i drugą na kolejnym.
Niepokojące sygnały w rozwoju trzylatka
Rozwój każdego dziecka jest kwestią bardzo indywidualną, jeśli jednak obserwujecie Państwo u swojego dziecka następujące sygnały:
Dużo się przewraca, ma trudności z utrzymaniem równowagi
Wchodzenie i schodzenie po schodach sprawia mu trudność
Używa dziwnych, niezrozumiałych słów
Jego mowa jest niewyraźna, trudna do zrozumienia
Nie umie się bawić prostymi zabawkami
Nie wypowiada zdań
Nie rozumie prostych poleceń
Nie rozumie zabawy w udawanie czegoś/nadawanie ról
Nie wykazuje chęci zabawy z rówieśnikami
Nie nawiązuje kontaktu wzrokowego
Traci umiejętności, które już nabyło
warto wnikliwie obserwować dziecko, porozmawiać z jego nauczycielami (jeśli chodzi do przedszkola), sprawdzać zachowanie dziecka w różnych sytuacjach, a w przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy skonsultować się ze specjalistami : logopedą, psychologiem dziecięcym, pedagogiem specjalnym, pediatrą.
Autor posta: Danuta Białek-Molak, pedagog specjalny, terapeuta wczesnego wspomagania rozwoju
Powiązane artykuły:
Prawidłowy rozwój dwulatka
Zabawy dla dzieci – ćwiczymy dłonie i paluszki
Samodzielność przedszkolaka – jak wspierać dziecko?
Rozwój przez zabawę w wieku 2-3 lata
Krok po kroku i… idę!
Pierwsza połowa drugiego roku życia to czas doskonalenia umiejętności chodzenia. Gdy dziecko opanuje już tę trudną sztukę, zaczyna ćwiczyć bieganie, chodzenie do tyłu i wchodzenie po schodach. Każdy rodzic wie, jak ogromną frajdę sprawia maluchowi wspinanie się na różne sprzęty. Dbanie o bezpieczeństwo dziecka jest obowiązkiem opiekuna, nie warto jednak tworzyć atmosfery lęku i zagrożenia. Dziecko szybko to wyczuwa i może zniechęcić się do podejmowania kolejnych wyzwań.
Książeczki kontrastowe NATULI Pakiet: Zupa + Pranie + Spacer Proste i zabawne książeczki kontrastowe, które stymulują rozwój i naturalną ciekawość dziecka. Kup w NATULI
Dobrze, gdy rodzice rozumieją silną potrzebę ruchu w tym wieku i organizują maluchowi liczne zabawy ruchowe. Najlepsze są takie, które wymagają chodzenia do przodu, do tyłu, wstawania, kucania, klękania itd. Zawsze świetnym rozwiązaniem jest wyjście na spacer, gdzie ruchliwy szkrab napotka naturalny tor przeszkód: krawężniki, schodki, górki itp. Tor z przeszkodami można stworzyć także w domu, używając sprzętów domowych: krzesełek, poduch, koców.
Drugi rok życia to także znakomity czas na zabawy z piłką. Małe dziecko, choć jeszcze nieco niezdarne, chętnie uczy się łapać, rzucać i kopać. Pod koniec drugiego roku życia możemy sprawić dziecku rowerek, na którym jazda sprawi mu mnóstwo radości.
Uwaga! Reklama do czytania
Jak zrozumieć małe dziecko Poradnik pomagający w codziennej opiece Twojego dziecka Zobacz w księgarni Natuli.pl
Spójrz, jakie zręczne mam paluszki!
W drugim roku życia doskonali się także koordynacja wzrokowo-ruchowa. Uwidacznia się to w coraz bardziej precyzyjnych ruchach dziecka, np. maluch potrafi włożyć klocek do wiaderka. By wspierać rozwój współpracy ręka-oko, warto zachęcać dziecko do zabaw manipulacyjnych. Przydadzą się do tego: klocki, miseczki, wiaderka, łyżki, guziki (pamiętajmy, że dziecko może brać je do buzi!) i wszystko to, co można otwierać, zamykać, wkładać jedno w drugie itd.
Bawiąc się z dzieckiem klockami, pamiętajmy, że na początku drugiego roku życia dziecko nie umie sprawnie budować wieży. Układa ok. 2-3 klocków. Rok później zazwyczaj maluchowi udaje się zbudować wieżę aż z 6 klocków! Pamiętajmy też, że dwulatki (i młodsze dzieci) najbardziej lubią burzyć wszelkie budowle!
Mam coraz lepszą pamięć!
Pamięć i uwagę dwulatka można nazwać mimowolną. Oznacza to, że przypadek decyduje o tym, na co dziecko skieruje uwagę. Maluch zapamiętuje nie to, co chce, ale to, co akurat go zainteresuje. Jeśli chcemy, by na czymś się skoncentrował, musi to być dla niego bardzo atrakcyjne. Jego możliwości pozwalają mu skupić uwagę najwyżej 20 minut. Pochłonięty atrakcyjną czynnością może jednak nie zwracać uwagi na nic innego, np. na wołanie i prośby – nie wynika to z lekceważenia, ale z braku podzielności uwagi. By wykorzystać kształtującą się pamięć dziecka, można bawić się z nim w chowanie zabawek, śpiewać wspólnie piosenki i recytować wierszyki. Nawet jeśli maluch nie będzie robił tego razem z nami, zapamiętuje rymowane słowa bardzo szybko i już niedługo zaskoczy nas swoją pamięcią.
Uwaga! Reklama do czytania Wierszyki paluszkowe Wesołe rymowanki do masażyków Wierszyki bliskościowe Przytulaj, głaszcz, obejmuj, bądź zawsze blisko. Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Mamo! Posłuchaj mnie!
W drugim roku życia niezwykle intensywnie rozwija się mowa dziecka. Roczny maluch wypowiada ok. 2-5 słów, natomiast w 24. miesiącu życia liczba ta zwiększa się nawet do ok. 300! Oczywiście są dwulatki, które wypowiadają tylko kilka słów i nie powinno nas to niepokoić, pod warunkiem, że wyraźnie widzimy, że dziecko rozumie to, co do niego mówimy. Chcąc wzbogacić słownictwo malucha, warto często do niego mówić, pytać go o części ciała, a w miarę upływu czasu również o czynności, które wykonuje lub widzi na obrazku.
Krzyczę, więc jestem!
Krzyk to najczęstszy sposób rozładowywania silnych emocji u dwuletniego dziecka – maluch nie zna jeszcze innych sposobów wyrażania tego, co czuje. A czuje bardzo dużo! Świat dostarcza mu mnóstwo wrażeń, szkrab jest niezwykle ciekawy, chce wszystko zobaczyć, wszystkiego dotknąć, a nie wszystko wolno i nie wszystko potrafi zrobić sam! To budzi złość i frustrację. Dziecko boryka się z mnóstwem sprzecznych uczuć: kocha mamę i potrzebuje jej bliskości, ale jednocześnie chce być samodzielny… Chciałby się jeszcze bawić, bo wszystko jest takie fascynujące, ale nie ma już siły, bo jest zmęczony… Duża ilość i wielka siła emocji, które przeżywa, sprawiają, że nie zawsze umie sobie z nimi poradzić. Zadaniem opiekuna jest pokazanie mu, jak reagować w trudnych chwilach. Najlepiej na własnym przykładzie. Pomocne może okazać się także nazywanie emocji, które w danej chwili przeżywa dziecko. To rozbudowuje słownictwo i pomaga przyglądać się temu, co dzieje się wewnątrz.
Warto pamiętać, że dziecko w tym wieku naturalnie przeżywa okres tzw. „buntu”. Najczęściej używanym słowem jest NIE! Brak cierpliwości w tym wieku może utrudniać współpracę z dzieckiem. Maluch w ten sposób kształtuje swoją tożsamość.
Opisując rozwój emocjonalny dziecka dwuletniego, należy także wspomnieć o pojawiających się lękach, m.in. przed ciemnością i rozstaniem z mamą. Strachów dziecka nie należy zwalczać. Pomocna może być zabawa z elementem zgaszenia światła na bardzo krótko, ale tylko wtedy, gdy dziecko nie protestuje. Rozpacz, jaką wywołuje zniknięcie opiekuna, można starać się złagodzić, tłumacząc, kiedy rodzic wróci np. po obiedzie, po kąpieli itd. Tłumaczmy dużo maluchowi, traktujmy go z szacunkiem i miłością, ponieważ on w tym wieku widzi siebie naszymi oczami.
3-letnie dziecko: jak przebiega jego rozwój i wychowanie?
Fantazje trzyletniego dziecka
Chętnie słucha bajek i opowiadań, ale uważaj, co mu czytasz, bo to wiek, w którym pojawiają się strachy. Trzylatek może bać się samotności, ciemności i sławnego potwora z szafy lub jego kuzyna straszydła spod łóżka. To dlatego, ze nie bardzo potrafi oddzielić rzeczywistość od fikcji. Dziecko w 3 roku życia jest zawieszone pomiędzy światem rzeczywistym i nierzeczywistym, fantazja miesza mu się z rzeczywistością i dziecko ma tendencje do nierozróżniania tych dwóch obszarów.
To właśnie w wieku 3 lat, dzięki bujnej wyobraźni w życiu dziecka mogą pojawiać się niewidoczni przyjaciele, z którymi będzie prowadził długie dysputy…
Jak wspomagać rozwój emocjonalny dziecka
W pogoni za rozwojem intelektualnym naszych pociech, często zapominamy o tym, jak ważne jest dbanie o sferę życia uczuciowego dziecka. Podstawą prawidłowego rozwoju emocjonalnego jest umiejętność rozpoznawania emocji, nazywania ich i wyrażania, w społecznie akceptowalny sposób. Od tego, czy nasz maluch będzie potrafił radzić sobie z całą gamą emocji, zależeć będzie jego poczucie wartości, zaufanie do siebie, zdolność nawiązywania relacji z innymi ludźmi, rozumienie ich.
Na nasz wrodzony potencjał do posiadania uczuć, ich rozumienia i używania, wpływa najbliższe otoczenie, w najwcześniejszych latach życia. Na początku swojego rozwoju, każde małe dziecko spontanicznie i bez żadnych zahamowań wyraża swoje uczucia bez względu na otoczenie, w którym się znajduje.
Uwaga! Reklama do czytania
Jak zrozumieć małe dziecko Poradnik pomagający w codziennej opiece Twojego dziecka Zobacz w księgarni Natuli.pl
Uwaga! Każde niemowlę, w ciągu pierwszych miesięcy życia, wyraża głównie cztery podstawowe uczucia: złość, strach, smutek i radość. To, jak z czasem zacznie wyrażać swoje uczucia, zależy od najbliższego otoczenia, w którym się znajduje.
To rodzic staje się przewodnikiem dziecka w skomplikowanym świecie doświadczanych przez nie uczuć. To od nas nasze dzieci uczą się, jak radzić sobie z własnymi emocjami: jak odreagowywać złość, przełamywać strach, czy przeżywać smutek.
Jak pomóc dziecku radzić sobie z własnymi uczuciami:
s łuchaj dziecka z czułością i empatią . Stwórz atmosferę, w której wyrażanie uczuć jest czymś pożądanym. Odłóż na czas rozmowy wszystkie inne zajęcia i zaangażuj się w pełni w rozmowę z dzieckiem. Tylko taki kontakt ma prawdziwą wartość. Jeśli dziecko poczuje się zrozumiane, najczęściej samo będzie potrafiło sobie pomóc.
. Stwórz atmosferę, w której wyrażanie uczuć jest czymś pożądanym. Odłóż na czas rozmowy wszystkie inne zajęcia i zaangażuj się w pełni w rozmowę z dzieckiem. Tylko taki kontakt ma prawdziwą wartość. Jeśli dziecko poczuje się zrozumiane, najczęściej samo będzie potrafiło sobie pomóc. podczas rozmowy z dzieckiem lepiej zadawać pytania otwarte , czyli takie, które nie sugerują odpowiedzi. Zamiast pytać „jak się czujesz?” lepiej zapytać „co czujesz w tej sytuacji?”, „opowiedz mi co się stało”. Na pierwsze pytanie najczęstszą odpowiedzią jest „dobrze”, zaś gdy sformułujemy pytanie w sposób otwarty, dajemy szansę dziecku wypowiedzenia swoich prawdziwych emocji.
, czyli takie, które nie sugerują odpowiedzi. Zamiast pytać „jak się czujesz?” lepiej zapytać „co czujesz w tej sytuacji?”, „opowiedz mi co się stało”. Na pierwsze pytanie najczęstszą odpowiedzią jest „dobrze”, zaś gdy sformułujemy pytanie w sposób otwarty, dajemy szansę dziecku wypowiedzenia swoich prawdziwych emocji. n ie próbuj wyręczać dziecka i dopowiadać mu, gdy nie może się wysłowić . Nigdy nie zakładaj, że na pewno wiesz, co ono czuje i co chce Ci powiedzieć.
. Nigdy nie zakładaj, że na pewno wiesz, co ono czuje i co chce Ci powiedzieć. p omóż dziecku nazwać uczucia i zaakceptować je . Rodzicom przychodzi często z trudnością zaakceptowanie uczuć dziecka, ponieważ nie są w stanie zaakceptować swoich. Przed rozmową z dzieckiem, warto się zastanowić, czy sami dajemy sobie prawo do odczuwania różnych emocji, czy je wyrażamy czy też tłumimy? Jeśli nie lubimy jakiejś emocji u siebie, nie zrozumiemy jej u dziecka i nie pozwolimy mu na wyrażenie jej. Dziecko od nas uczy się sposobów rozwiązywania konfliktów, stajemy się dla niego przykładem, co mają robić w sytuacjach budzących smutek bądź złość.
. Rodzicom przychodzi często z trudnością zaakceptowanie uczuć dziecka, ponieważ nie są w stanie zaakceptować swoich. Przed rozmową z dzieckiem, warto się zastanowić, czy sami dajemy sobie prawo do odczuwania różnych emocji, czy je wyrażamy czy też tłumimy? Jeśli nie lubimy jakiejś emocji u siebie, nie zrozumiemy jej u dziecka i nie pozwolimy mu na wyrażenie jej. Dziecko od nas uczy się sposobów rozwiązywania konfliktów, stajemy się dla niego przykładem, co mają robić w sytuacjach budzących smutek bądź złość. p amiętaj, że akceptacja uczuć dziecka nie zakłada przyzwolenia na działanie pod ich wpływem . Przeżywanie złości nie jest tożsame, z destruktywnym zachowaniem pod jej wpływem. Uczmy dziecko przestrzegania zasad oraz sposobów radzenia sobie ze wszystkimi ogarniającymi je uczuciami, w sposób który nie wyrządzi nikomu krzywdy.
. Przeżywanie złości nie jest tożsame, z destruktywnym zachowaniem pod jej wpływem. Uczmy dziecko przestrzegania zasad oraz sposobów radzenia sobie ze wszystkimi ogarniającymi je uczuciami, w sposób który nie wyrządzi nikomu krzywdy. p amiętaj, że każde uczucie ma swoją specyficzną wartość, wszystkie nam do czegoś służą i żadnego z nich nie należy tłumić. Rozpoznawanie nieprzyjemnych uczuć pomaga nam współodczuwać z innymi ludźmi, gdy oni je przeżywają, a także na zasadzie kontrastu pomagają nam cieszyć się przyjemnymi uczuciami. Gdy ludzie pozbywają się tzw. „złych” uczuć, tracą zdolność odczuwania tych „dobrych”.
Pamiętajmy również, że małe dzieci przejawiają silne emocje za pomocą ciała. Jeżeli nie mają możliwości wyrażania swoich uczuć, tłumią je w sobie i zaczynają przejawiać różnego rodzaju choroby somatyczne (problemy ze spaniem, trawieniem, wydalaniem, problemy skórne, nadmierną ruchliwość). Jeśli nie nauczymy dzieci poznawania sowich emocji i wyrażania ich słowami, sprawimy że staną się dorosłymi, którzy reagują objawami fizycznymi w obliczu doznawania emocji.
Rozpoznawanie nieprzyjemnych uczuć pomaga nam współodczuwać z innymi ludźmi, gdy oni je przeżywają, a także na zasadzie kontrastu pomagają nam cieszyć się przyjemnymi uczuciami. Gdy ludzie pozbywają się tzw. „złych” uczuć, tracą zdolność odczuwania tych „dobrych”. Pamiętajmy również, że małe dzieci przejawiają silne emocje za pomocą ciała. Jeżeli nie mają możliwości wyrażania swoich uczuć, tłumią je w sobie i zaczynają przejawiać różnego rodzaju choroby somatyczne (problemy ze spaniem, trawieniem, wydalaniem, problemy skórne, nadmierną ruchliwość). Jeśli nie nauczymy dzieci poznawania sowich emocji i wyrażania ich słowami, sprawimy że staną się dorosłymi, którzy reagują objawami fizycznymi w obliczu doznawania emocji. chcąc pocieszyć dziecko, poprawić jego samopoczucie, często zaprzeczamy odczuwanym przez niego „negatywnym” emocjom, mówiąc „Nie ma powodu do płaczu”, „Nic się nie stało”, „Nie ma się czego bać”. Takimi słowami, nie sprawimy, że dziecko przestanie czuć, to co czuje, a jedynie spowodujemy poczucie braku zrozumienia i odrzucenia. Tylko wtedy gdy, dziecko poczuje się w pełni akceptowane, przyjdzie porozmawiać z nami następnym razem, gdy będzie miało problem.
n ie narzucaj dziecku „przyjemnych” emocji, jeśli przeżywa w tym momencie te „nieprzyjemne”. Dziecko nie może być zawsze radosne i pogodne, ono też ma prawo przeżywać myśli i uczucia, jakich doświadcza naprawdę. Niektórzy rodzice, gdy ich pociecha przeżywa stratę, smutek, starają odwrócić jego uwagę od trudnego wydarzenia poprzez rozśmieszanie go, zmianę tematu, zakup nowej zabawki. Pamiętaj, że odcinając dziecko od jego prawdziwych uczuć, nie pomagasz mu w radzeniu sobie z nimi, lecz sprawiasz, że w przyszłości maluch nie będzie w dobrym kontakcie z nimi, a tym samym nie będzie potrafił współodczuwać z innymi ludźmi.
Dziecko nie może być zawsze radosne i pogodne, ono też ma prawo przeżywać myśli i uczucia, jakich doświadcza naprawdę. Niektórzy rodzice, gdy ich pociecha przeżywa stratę, smutek, starają odwrócić jego uwagę od trudnego wydarzenia poprzez rozśmieszanie go, zmianę tematu, zakup nowej zabawki. Pamiętaj, że odcinając dziecko od jego prawdziwych uczuć, nie pomagasz mu w radzeniu sobie z nimi, lecz sprawiasz, że w przyszłości maluch nie będzie w dobrym kontakcie z nimi, a tym samym nie będzie potrafił współodczuwać z innymi ludźmi. n ie oceniajmy i nie krytykujmy dziecka ! To bardzo obniża jego poczucie własnej wartości.
! To bardzo obniża jego poczucie własnej wartości. gdy dziecko opowie nam o swoich trudnościach, nie podejmujmy od razu działania. Być może samo zna rozwiązanie, a potrzebuje jedynie naszego wsparcia i zrozumienia, aby je zrealizować. Wspólnie z dzieckiem zastanówcie się, co można w tej sytuacji zrobić, co mogłoby mu pomóc lepiej się poczuć, na jaką pomoc z naszej strony ono się zgadza. Takie zachowanie wzbudza zaufanie do nas oraz wspiera jego samodzielność w radzeniu sobie z trudnościami.
Uwaga! Reklama do czytania
PRZEDSZKOLE MIEJSKIE NR 4 IM. JANA BRZECHWY w Będzinie
1 . Ogólna charakterystyka trzylatka.
2. Rozwój somatyczny i aktywność ruchowa.
3. Rozwój emocjonalny i społeczny.
4. Sprawności komunikacyjne.
5. Moralność i osobowość dziecka.
6. Adaptacja dziecka w przedszkolu.
7. Co potrafi trzylatek.
OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA TRZYLATKA.
W pracy z dziećmi trzyletnimi należy przede wszystkim liczyć się z dużą wrażliwością
ich układu nerwowego oraz ze słabą wrażliwością na infekcje. Potrzebna jest zatem atmosfera pełna pogody i radości. Ważne jest również, aby dzieci jak najdłużej przebywały na powietrzu o każdej porze roku.
Dzieci trzyletnie łatwo ulegają zmęczeniu lecz szybko regenerują swe siły. Na krótko
również potrafią skupić się na jednym przedmiocie, stąd też krótkotrwały wysiłek należy
przeplatać częstym odpoczynkiem, umożliwiającym zmianę pozycji ciała i zaspokajającym potrzebę ruchu. Ważnym zadaniem jest też przystosowanie dzieci do nowego środowiska, gdyż są one jeszcze egocentryczne, co utrudnia orientację w otoczeniu. Brak umiejętności
samoobsługowych powoduje uzależnienie od pomocy dorosłych. Małe dzieci łatwo tracą poczucie bezpieczeństwa, które jest niezbędnym warunkiem równowagi psychicznej, dlatego ważna jest
obserwacja jego zachowania, aby wiedzieć i orientować się kiedy potrzebna jest ingerencja, kogo trzeba ośmielić, kogo pocieszyć lub też zachęcić do zabawy.
Kontakty okolicznościowe z dziećmi występują podczas całego dnia przedszkolnego. Obfitują one niejednokrotnie w różne nieprzewidziane sytuacje, na które trzeba umieć właściwie reagować. Gotowość do dzielenia z dziećmi ich przeżyć, poznawanie dziecięcych zainteresowań, przychodzenie z pomocą w razie potrzeby, sprawiedliwe rozstrzyganie sporów, wszystko to wychowuje dziecko, zbliża je do wychowawcy oraz umacnia poczucie bezpieczeństwa.
Pozostawiając dziecku możliwie dużo swobody, trzeba ją jednak ograniczyć wymaganiami racjonalnego trybu życia i koniecznością przestrzegania norm współżycia społecznego, gdyż atmosferę spokoju warunkuje ład i porządek w przedszkolu. Do tego niezbędne jest pewne zdyscyplinowanie dzieci zgodne z ich możliwościami rozwojowymi. Aby to osiągnąć należy ustalić najważniejsze zasady i zwyczaje obowiązujące w zabawie, we wzajemnym współżyciu.
Dobrą metodą są objaśnienia połączone z pokazami. Prace nauczycielki ułatwia naturalna skłonność małego dziecka do naśladownictwa, podatność na sugestie słowa.
Trzylatek chętnie podporządkowuje się wychowawcy stawiającemu wymagania w sposób łagodny ale stanowczy, bez okazanego zdenerwowania, które potem udzieliłoby się dziecku i wyzwalało w nim chęć przekory.
Kontakty małych dzieci z otoczeniem utrudnia ich mało komunikatywna mowa. Myślenie
dopiero wchodzi w fazę konkretno – wyobrażeniową. Dlatego też nauczycielka nie powinna używać słów, które nie są dziecku jeszcze znane. Słowom powinno z reguły towarzyszyć działanie.
Dzieci 3 – letnie interesują się bardzo wzajemną przynależnością np. dziecko łączy filiżankę ze spodkiem, lokomotywę z wagonem. Ułatwia to wdrażanie dziecka do utrzymywania porządku np. lalki mieszkają w pokoiku dla lalek, a każdy wiesza swoje ubranie na swoim znaczku.
Małe dzieci chętnie bawią się samotnie lub we dwójkę. Nie potrafią jeszcze bawić się razem, choć chętnie obok siebie przebywają. Próby współdziałania w zabawie mają często charakter czysto zewnętrzny np. (sypanie piasku do tego samego wiaderka, zabawa zbiorowa w naśladowanie jadących samochodów).
Zabawki przeznaczone dla trzylatków powinny występować w kilku egzemplarzach aby zmniejszyć okazje do ewentualnych sporów. Poza też zabawkami należy im też udostępnić materiał do rysowania i malowania.
ROZWÓJ SOMATYCZNY I AKTYWNOŚĆ RUCHOWA.
W tym okresie kościec dziecka jest wrażliwy i giętki. Stawy cechuje duża ruchomość,
wiązadła stawowe są słabe i rozciągliwe. Bardzo słaba jest też muskulatura. Włókna mięśniowe zawierają dużo wody, są wiotkie i cienkie, wskutek czego dziecko jest niewytrzymałe na wysiłek fizyczny. Męczy je jednostajna pozycja oraz monotonny i dłużej trwający ruch.
Dla tych dzieci zorganizowane zajęcie nie powinno przekraczać 10 minut. Forma realizacji programu jest praca w małych grupach. Konieczne jest również przebywanie na świeżym powietrzu, a także możliwość odpoczynku w ciągu dnia. W tej fazie wieku łatwo może wytworzyć się wadliwa ,postawa ciała przy nierównomiernym rozkładzie ruchu i spoczynku.
ROZWÓJ EMOCJONALNY I SPOŁECZNY.
Wiek ten cechuje wzbogacenie się i duże zróżnicowanie życia uczuciowego. Można zaobserwować w zachowaniu się dzieci takie uczucia jak: gniew, strach, radość, wstyd, niechęć czy też zazdrość.
Te uczucia pojawiają się w sposób wyrazisty, gdyż dziecko nie umie maskować i tłumić swoich przeżyć uczuciowych. Uzewnętrzniają się one w zachowaniu, okrzykach i w słowach. Służą one do wyrażania emocji, których podłożem są z kolei potrzeby. W tej fazie życia przedszkolnego uczucia dzieci cechuje afektywność i impulsywność. Emocje silne gwałtowne choć krótkotrwałe, łatwo u dziecka powstają i wybuchają na zewnątrz. Często trwają tylko kilka minut, nagle powstają i nagle się kończą.
Dziecko przechodzi łatwo z jednego nastroju emocjonalnego w drugi, diametralnie od niego różny.
Zmartwione i zapłakane, za chwile śmieje się i cieszy.
SPRAWNOŚCI KOMUNIKACYJNE.
Pod koniec trzeciego roku życia wychowywane w sprzyjających warunkach środowiskowych, mają już opanowane podstawy języka ojczystego i to zarówno od strony leksykalnej jak też gramatycznej. Oczywiście chodzi tu o praktyczną znajomość języka, które przejawia się w rozumieniu skierowanych do dziecka wypowiedzi innych osób.
Jednakże zasób słownictwa dziecka trzyletniego jest jeszcze niewielki a system gramatyczny nie w pełni poznany i utrwalony. Mowa w tym wieku ma przede wszystkim charakter sytuacyjny i synpraktyczny tj. dziecko nie przekracza na ogół w swych wypowiedziach czynności bezpośrednio wykonywanych i osób z którymi pozostaje w danej chwili w kontakcie bezpośrednim.
MORALNOŚĆ I OSOBOWOŚĆ DZIECKA.
Rozwój moralny polega na przyswajaniu różnorodnych reguł form postępowania, i zastosowaniu
ich w stosunkach międzyludzkich. Dziecko stopniowo przyswajając sobie normy i reguły postępowania uczy się postępować zgodnie z nimi. Małe dziecko nie ma wrodzonego poczucia dobra i zła. Okres ten nazywany jest okresem anomii moralnej. W tym stadium moralności dziecko przyjmuje określone normy i zasady postępowania narzucone mu przez dorosłych. Przestrzega ich nie dlatego, że uważa zachowanie norm za wartościowe, lecz po to, by sprostać wymaganiom dorosłych, gdyż są oni dla dziecka bezwzględnym autorytetem i wzorem właściwego postępowania.
ADAPTACJA DZIECKA W PRZEDSZKOLU.
Co sprawia że maluchom tak trudno przystosować się do przedszkola?
· Nie ma wyraźnego związku między przystosowaniem a wiekiem dziecka. 5-latek i 6-latek może podobnie reagować idąc pierwszy raz do przedszkola. Bywa również, że uczniowie pierwszych klas przeżywają podobne dramaty jak przedszkolak. Jednak koszty adaptacyjne mogą być wówczas jeszcze większe, gdyż szkoła jest mniej przyjaznym środowiskiem.
· Dziewczynki lepiej przystosowują się niż chłopcy. Gdyż u chłopców częściej występują nawroty moczenia się i kłopoty z zasypianiem.
· Stwierdzono związek między przystosowaniem się dziecka do przedszkola a dotychczasowym , przebiegiem rozwoju, tzn. jeśli dziecko rozwija się normalnie i nie było komplikacji w chwili porodu to z reguły lepiej przystosowuje się do przedszkola. Nie ma związku między poziomem rozwoju umysłowego dzieci a przystosowaniem się do przedszkola. Dotyczy to dzieci, których rozwój umysłowy mieści się w granicach normy. Kłopoty adaptacyjne może mieć dziecko błyskotliwe o świetnych możliwościach intelektualnych jak i przeciętnie rozwijający się maluch.
· Nie stwierdzono zależności między warunkami bytowymi rodziny a przystosowaniem dzieci do przedszkola. Badania Sochaczewskiej sygnalizują jednak poważny problem. W miarę obniżania się statusu społecznego rodziny, wzrasta u dzieci skłonność do zaburzeń podstawowych funkcji społecznych, a to ma wpływ na sposób przystosowania się dzieci do nowych warunków życia.
· Badania Sochaczewskiej nie wykazują także związku między przystosowaniem się dzieci, a formalną strukturą rodziny. U dzieci, które źle znosiły konieczność chodzenia do przedszkola a wychowywały się w niepełnej rodzinie, częściej ujawniały się zaburzenia funkcji życiowych. Powszechnie uważa się, że jedynacy gorzej przystosowują się do pobytu w przedszkolu. Jeżeli dzieci wychowywane są w sposób racjonalny to zakres trudności w przystosowaniu jest mniejszy, zaś zaburzenia w relacjach
emocjonalnych i funkcjach życiowych są zdecydowanie słabsze. Gorzej wiedzie się dzieciom wychowywanym zbyt liberalnie i mających zbyt opiekuńczych rodziców. Żeby zmniejszyć strach, trzylatki chcą przebywać razem blisko siebie, gdyż tak jest im raźniej. Jeżeli jedno zapłacze – pozostałe zaczynają płakać.
W jaki sposób można zmniejszyć dramat przystosowania się dziecka do przedszkola?
· Bólu rozstania nie da się uniknąć. Dziecko długo jeszcze będzie znosić rozłąkę z najbliższymi.
Mają ten problem również dorośli, gdy muszą długo przebywać daleko od ukochanych.
Co można zrobić, by koszty adaptacji były mniejsze?
· Zorganizować dni otwarte, wspólna zabawa rodziców i dzieci oraz nauczycieli, którzy
będą pracować z dziećmi. Ukoronowaniem stopniowego oswajania się z nowym miejscem jest wspólne zwiedzanie przedszkola z rodzicami. Dzięki takiemu stopniowemu wprowadzeniu, nawet trzylatki we wrześniu nie płaczą. Potrafią pozostać pod opieką poznanej wcześniej osoby, bo wszystko obok jest znane i bezpieczne.
· Obecność rodziców z dziećmi w czasie pobytu pierwszych dni w przedszkolu łagodzi kłopoty adaptacyjne. W wielu przedszkolach skłania się rodziców, aby przez pierwsze dni byli obecni w sali zabaw. Mają siedzieć na krzesełkach i zwyczajnie być. Ich obecność ma uspakajać dzieci, bo każde może podejść do ukochanej osoby, przytulić się i poprosić o pomoc. W ten sposób dzieci przeżywają mniej stresów. Ponadto można łagodnie i stopniowo przyzwyczajając dzieci do nieobecności bliskiej osoby.
Bywa i tak, że rodzice muszą uczęszczać do przedszkola nawet przez kilka tygodni.
Sposoby wczesnego przygotowania dzieci do przebywania w obcym miejscu pod opieką osób trzecich.
· Trzeba zadbać o stopniowe przyzwyczajenie dziecka, gdy musi pozostać samo w obcym miejscu.
Warto jest zatem wykorzystać każdą sytuacje, gdy może zostać pod opieką osoby trzeciej, np. wizyta u znajomych, spacer z sąsiadką a potem zostawienie dziecka na chwilę pod jej opieką. Dobrze jest też zabierać dziecko po zakupy. Kilka takich sytuacji wystarczy, aby dziecko zrozumiało, że nic złego się nie dzieje w obcym miejscu, gdy dorosły się na chwilę oddali. W takich sytuacjach należy dziecko stopniowo oswajać, najpierw pozostawiać na krótką chwilę a potem coraz dłużej. Należy jednak dziecku wyjaśnić co go czeka, jak to będzie i przyjść o obiecanych czasie.
CO POTRAFI TRZYLATEK.
– trzylatek myje ręce i twarz, nie mocząc ubrania i wyciera je ręcznikiem,
– potrafi samodzielnie jeść, doskonali te umiejętność w zabawie lalkami,
– stara się wyręczać dorosłych w prostych czynnościach, np. podaje różne przedmioty.
Wiele jednak zależy od tego:
– na ile dorośli pozwalają dziecku na samodzielne, choć niezdarne wykonywanie czynności
samoobsługowe,
– w jakim stopniu dziecko zachęcane jest do radzenia sobie w sytuacjach życiowych,
– czy dorośli okazują mu radość, gdy upora się z wykonaniem czynności samoobsługowych,
– trzeba kształtować w dziecku poczucie odpowiedzialności za to co czyni,
– zadbać o to, aby trzylatek respektował zasady dobrego zachowania w domu, w przedszkolu, w sklepie, itp.
– skuteczne jest też rozwijanie u dziecka skłonności prowadzenia do końca wykonywanych czynności..
Ważne jest aby dorosły:
– był przy dziecku i podtrzymywał w osiągnięciu celu: ma zachęcać, przypominać i podpowiadać, to co dziecko ma robić,
– okazywał radość, gdy dziecko osiągnie cel, gdyż w ten sposób dziecko uczy się odczuwać
zadowolenie z wykonywania czynności,
– był cierpliwym i systematycznym, bo dziecko musi wiele razy wykonywać czynność nim ją opanuje a potem ćwiczyć, aby przybrała postać nawyku.
Literatura:
3. E. Gruszczyk – Kolczyńska, E. Zielińska,
2. Program wychowania w przedszkolu, Warszawa1992,
w przedszkolnych oddziałach integracyjnych, Lublin 2001r.,
1. Praca magisterska s. Magdaleny Grymuza, Wspomaganie rozwoju dzieci niepełnosprawnych
Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków
i dzieci starszych wolniej rozwijających się, Warszawa 2000r, WSiP,
4. Przetacznik – Gierowska M., Psychologia rozwojowa wieku dziecięcego, Warszawa 1992.
Rozwój dziecka w wieku 3-6 lat
W poprzednim artykule skupiliśmy się na tym, jak przebiega rozwój psychiczny i emocjonalny dziecka poniżej 3 lat, tym razem opowiemy, jak wygląda rozwój trzylatka, czterolatka, pięciolatka i sześciolatka, czyli dziecka w wieku przedszkolnym. To kolejny bardzo dynamiczny okres, w trakcie którego dochodzi do wielu zmian w umyśle.
Rozwój psychiczny i emocjonalny dziecka powyżej 3 lat
Gdy kończy się wiek niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa (2-3 lata), a rozpoczyna się wiek przedszkolny (4-10 lat), dziecko wchodzi w kolejny, dynamiczny etap rozwoju.
Trzylatek umie już bawić się z innymi, uwielbia bajki, ale nie odróżnia jeszcze rzeczywistości od fikcji, więc trzeba uważać, gdyż łatwo można go przestraszyć. W tym wieku ma bujną wyobraźnię, a ponieważ miesza fantazję z rzeczywistością, mogą pojawić się wyimaginowani przyjaciele, z którymi będzie prowadził rozmowy. To normalny etap rozwoju umysłowego dziecka. Malec lubi bawić się z innymi dziećmi, zawiera przyjaźnie i uczy się współpracować, upewnia się, czy jest kochany przez rodziców, ale też wystawia na próbę ich cierpliwość i konsekwencję.
3-latek zyskuje świadomość, że jest autonomiczną jednostką, zaczyna kształtować swoją tożsamość, potrafi wyrażać własne zdanie i informować o potrzebach. Rozwój pamięci sprawia, że jest w stanie odróżnić osoby, określić kto jest kim i pamięta imiona znajomych.
Ważnym elementem rozwoju trzylatka jest zdolność analitycznego myślenia i syntezy spostrzeżeniowej, co oznacza, że dziecko zauważa i nazywa cechy przedmiotów i wie, jak tych rzeczy użyć. Umie klasyfikować przedmioty, rozwija zdolności twórcze, rysuje, śpiewa i wykonuje zdolności manualne.
Rozwój psychiczny i emocjonalny 3- i 4-latka obejmuje myślenie abstrakcyjne, umiejętność współczucia, wyrażania radości, tęsknoty, zazdrości, lęku. Rozwój emocjonalny 3-latka przebiega z różną prędkością, jeżeli jednak pojawią się pewne niepokojące cechy, warto skonsultować się ze specjalistą. Tymi cechami są:
brak socjalizacji z rówieśnikami i unikanie wspólnych zabaw,
wyalienowanie i wycofanie,
życie w świecie fantazji bardziej niż w realnym,
brak interakcji z rówieśnikami,
brak nawiązywania kontaktu wzrokowego,
brak naśladownictwa i prób powtarzania zaobserwowanych czynności.
Rozwój psychiczny dziecka w wieku przedszkolnym 5 i 6 lata
Kolejny etap rozwoju dziecka nadchodzi w wieku 5-6 lat. To wtedy dziecko zdobywa nową wiedzę, interesuje się otoczeniem, nabywa nowych umiejętności. Pięciolatek rozwija zdolność myślenia abstrakcyjnego i krytycznego, myśli konkretami i umie klasyfikować przedmioty według kilku różnych kryteriów.
Rozwój psychiczny/umysłowy dziecka przedszkolnego obejmuje naukę czytania i pisania, analizy informacji, zdobywa doświadczenia i uczy się je wykorzystywać. Dziecko w tym wieku potrafi skupić uwagę na około 15 minut, odróżnia strony i kierunki, zapamiętuje wierszyki i umie je recytować, składa puzzle itd. To okres, w którym pojawia się potrzeba współzawodnictwa i wygrywania.
Dzieci w tym wieku są niezwykle aktywne i sprawne, towarzyskie i skore do zabawy i współpracy, a jednocześnie są spokojniejsze i ostrożniejsze niż na wcześniejszych etapach. Rozwój psychiczny pięciolatka i sześciolatka obejmuje otwarcie się na drugiego człowieka, empatyzowanie i rozróżnianie dobra i zła w otoczeniu.
Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków
Na tym etapie zachodzi intensywny rozwój psychiczny i umysłowy dziecka w wieku 4-6 lat, warto więc prawidłowo wspierać dziecko, takimi zachowaniami jak:
zachęcanie do współpracy z rówieśnikami,
umożliwienie samodzielności,
wykorzystywanie wyobraźni do nauki,
aktywne wspólne spędzanie czasu,
nauka nazywania emocji i uczuć,
nauka świadomości reakcji przyczyna-skutek,
wspieranie kreatywności,
dawanie komunikatów zwrotnych.
Jeżeli zastanawiasz się, co wpływa na rozwój emocjonalny i psychiczny dziecka, zapoznaj się z tym artykułem, w którym przedstawiliśmy etapy rozwoju i możliwości wsparcia. A jeżeli szukasz porady, chcesz skonsultować się, czy rozwój dziecka przebiega w sposób prawidłowy i dowiedzieć się, jak wspomagać rozwój umysłowy dziecka, zachęcamy do zapoznania się z możliwościami centrum SUPER-ego we Wrocławiu, gdzie pracują wspaniali psychologowie i terapeuci dziecięcy. Wizyta pozwala na określenie, czy rozwój umysłowy dziecka przebiega prawidłowo, a jeżeli nie, to postawienie diagnozy i zaproponowanie najskuteczniejszej terapii.
Rozwój 3-latka, czyli co powinien umieć 3-latek
Dziecko 3-letnie wydaje się spokojniejsze, niż było jeszcze przed kilkoma miesiącami. Uwielbia bawić się z innymi dziećmi, jest bardzo spragnione miłości i poczucia bezpieczeństwa. Jednocześnie rozwija się u niego wyobraźnia, a wszelkie bajki z potworami obejrzane przed snem mogą sprawić, że całą rodzinę czekają nieprzespane noce. Jak wygląda rozwój 3-latka? Co powinien umieć 3-latek i jakie umiejętności warto u niego rozwijać?
Rozwój emocjonalny 3-latka
Po okresie buntu, typowego dla dzieci dwuletnich, trzylatek jest (w większości przypadków) dzieckiem przyjacielskim i bardzo ugodowym. Chętnie bawi się z innymi dziećmi i szybko zawiera przyjaźnie, dzieli się zabawkami oraz współpracuje. Jest też bardzo emocjonalny, gdy chodzi o rodziców – chce się przytulać i upewnia się, że jest kochany.
Należy jednak pamiętać, że jest to wiek, kiedy dziecko może bać się ciemności, samotności czy potworów, które według niego mieszkają pod łóżkiem lub w szafie. Dzieje się tak, ponieważ nie potrafi jeszcze oddzielić fikcji od rzeczywistości. Jednocześnie tworzy sobie niewidzialnych przyjaciół, z którymi nawet rozmawia.
W przeciwieństwie do dzieci w wieku dwóch i czterech lat u trzylatka nie widać wyraźnych skoków rozwojowych, które wiązałyby się z ciągłym rozdrażnieniem dziecka, płaczliwością i utratą zainteresowania nabytymi niedawno umiejętnościami.
Umiejętności 3-latka
Trzylatek zaczyna sam sobie radzić w łazience. Nie korzysta już z nocniczka, ale z toalety. Kontroluje swoje potrzeby fizjologiczne, myje samodzielnie zęby oraz ręce.
Potrafi założyć buty, jednak w dalszym ciągu potrzebuje pomocy przy ich zawiązaniu. Podobnie w przypadku zapinania guzików czy zamków błyskawicznych – w tych czynnościach muszą wyręczyć go rodzice.
Trzyletni brzdąc naleje też sobie napoju do kubka. Nie da się jednak ukryć, że czasami wykonuje te czynności niedokładnie i powolnie, co może wywołać frustrację u opiekunów. Jednak pamiętajmy, że pospieszanie dziecka, krytykowanie go i wyręczanie nie pomaga, wręcz przeciwnie – hamuje rozwój jego niezależności i zniechęca do podejmowania wyzwań.
Trzylatek słucha, co się do niego mówi, wykonuje polecenia, ale także zgłasza swoje potrzeby i problemy. To bardzo ułatwia komunikację z dzieckiem.
Cały czas rozwija też swój zasób słownictwa, chociaż na tym etapie rozwoju może się jąkać, zacinać i mówić niewyraźne. Jednak buzia trzylatka często się nie zamyka! Warto to wykorzystać i uczyć malucha wierszyków oraz piosenek. W tym celu można wykorzystać zabawki edukacyjne, które motywują dziecko do powtarzania i wykonywania poleceń.
Rozwój umiejętności trzylatka warto wzmacniać przez rodzinne zabawy oraz zabawki, ale także zajęcia w przedszkolu i animowanie zabaw z innymi dziećmi.
Co powinien umieć 3-latek?
Maluch w wieku 3 lat chętnie pomaga rodzicom w domowych obowiązkach, chętnie też kopie i rzuca piłkę. To również wiek, w którym można zacząć uczyć brzdąca jeździć na rowerku. Ma już tak sprawne rączki, że może bawić się naklejkami, lepić figurki z plasteliny, rysować, malować farbkami oraz kolorować. Bez problemów rozpoznaje kolory oraz kształty, wie, do czego służą różne przedmioty. Je sztućcami takie same posiłki jak reszta rodziny. Wielu trzylatków rezygnuje też z popołudniowej drzemki.
Rozwój 3-latka nie musi się kończyć tylko i wyłącznie na kształceniu jego umiejętności. Dobrym pomysłem jest włączenie brzdąca w proste obowiązki domowe, które nauczą go m.in. odpowiedzialności oraz samodzielności.
Rozwój psychofizyczny 3-latka
Proces adaptacji dziecka do nowego środowiska odbywa się we wszystkich sferach działania organizmu, a w szczególności fizjologiczno-biologicznej, emocjonalno-społecznej i poznawczej. Głównym regulatorem czynności organizmu jest ośrodkowy układ nerwowy, który u 3-latka jest bardzo słaby i delikatny. Nie jest on zdolny do odbierania większej ilości bodźców, do dłuższego jednostajnego wysiłku, znoszenia ograniczeń. Taki właśnie niekorzystny splot warunków oddziałuje na dziecko w pierwszych dniach jego pobytu w przedszkolu ( ogromna ilość różnorodnych bodźców materialnych i społecznych, ograniczenia i zmiany w dotychczasowych standardach zaspokajania potrzeb).
W sferze fizjologiczno- biologicznej dokonuje się w tym wieku szybki rozrost organizmu, doskonali się wiele jego funkcji, układów wewnętrznych poprawia się sprawność fizyczna i motoryczna. Skakanie, nawet na jednej nodze, chodzenie na czworaka, wieszanie się na rękach, wspinanie się, bieganie są ćwiczeniami swobodnie wykonywanymi przez 3-latka. Jednak mimo tych zdobytych już sprawności dziecko nadal nie jest odporne na zmęczenie, wysiłek fizyczny i hałas( stąd wynika konieczność dopołudniowego odpoczynku, który w przedszkolu jest dziecku niezbędny, mimo iż w domu już z niego zrezygnowało ).
Rośnie koordynacja wzrokowo-ruchowa, ręce 3-latka stają się coraz sprawniejsze, dziecko zdolne jest w dużym stopniu do samodzielnego zaspokajania swoich potrzeb fizjologicznych i higienicznych przy niewielkim udziale dorosłych. Przeciętny poziom rozwoju fizycznego i motorycznego w pełni mu to umożliwia. Są to jednak umiejętności i nawyki niezbyt dobrze utrwalone, przy zmianie standardów życia mogą się pojawić trudności w ich wykonywaniu. Stąd konieczność ćwiczenia z dzieckiem w domu samodzielnego jedzenia, korzystania z toalety, ubierania się, jak najlepsze opanowanie tych czynności pozwoli mu poczuć się w przedszkolu od samego początku o wiele pewniej.
Procesy poznawcze dziecka 3-letniego są w fazie intensywnego rozwoju, trzylatek wiele rzeczy wie, rozumie i pamięta, natomiast szczególnie trudno mu skupić uwagę na jednym temacie. Potrzeba poznawania otaczającego świata sprawia, że łatwo w nim obudzić zainteresowanie przedszkolem. Ważne jest, aby przedstawiać pozytywny, ale niezbyt wyidealizowany obraz tej placówki. Zrozumienie, że pójście do przedszkola to nic strasznego, i odbudowanie poczucia bezpieczeństwa zajmie trzylatkowi trochę czasu, rodzice mogą jednak postarać się złagodzić ten wstrząs, dostosowując domowe zasady i rozkład zajęć do tych przedszkolnych.
Bardzo intensywnie rozwija się mówienie, ale mimo to, często poziom rozwoju mowy stwarza liczne bariery w pełnym werbalnym porozumiewaniu się dziecka z otoczeniem. Wiedząc jak istotną rolę odgrywa język w procesie adaptacji, rodzice powinni uczyć przyszłego przedszkolaka komunikowania swoich potrzeb tak aby nowi opiekunowie mogli je zrozumieć i wypełnić.
Dziecko 3-letnie nie zna i nie rozróżnia prawidłowo stosunków czasowych i przestrzennych. Utrudnia mu to rozpoznawanie i właściwą ocenę wielu sytuacji społecznych związanych z jego funkcjonowaniem w nowym otoczeniu i wzbudza lęk .W odczuciu dziecka mama, która zostawia je w nieznanym środowisku, odchodzi na zawsze. Bardzo ważna jest więc konkretna, zrozumiała informacja kiedy mama odbierze dziecko z przedszkola np. zaraz po obiedzie.
Poziom rozwoju społecznego 3-latka sprawia, że dopiero zaczyna on zwracać uwagę na te osoby wokół siebie, które nie należą do bliskiej rodziny. Trzylatek wyraża już chęć kontaktów z rówieśnikami, zauważa brak innych dzieci w otoczeniu, jednak na razie bawi się tylko obok innego dziecka, krótkie zabawy często kończą się konfliktem. Ważne jest więc wcześniejsze( przed pójściem do przedszkola) organizowanie dziecku spotkań z rówieśnikami, uczą one bowiem norm grupowych, sztuki kompromisu oraz dbania o swoje prawa.
U dzieci w wieku przedszkolnym sfera emocjonalna pełni rolę kierunkową w rozwoju, co oznacza, że to ona ma znaczenie pierwszoplanowe w procesie przystosowania. Emocje i impulsy wciąż jeszcze rządzą zachowaniem trzylatka, choć potrafi on poprawnie rozpoznawać i nazywać dopiero niektóre z nich. Jednocześnie dziecko w tym wieku jest bardzo wrażliwe na niewerbalny przekaz uczuć i atmosferę panującą między ludźmi w jego otoczeniu .Znaczne wahania uczuć są codziennym doświadczeniem 3-latka, który z jednej strony „tęskni” za czasem pełnej zależności od rodziców, a z drugiej- dąży do samodzielności. Należy pamiętać iż prawidłowy rozwój 3-latka zależy od tego, w jakim stopniu czuje się kochany, akceptowany oraz bezpieczny. Wszystkie te potrzeby są nasilone w trudnych sytuacjach, a taką jest pójście do przedszkola. Początek przedszkolnej edukacji może być tak silnym przeżyciem dla dziecka, że zacznie budzić się w nocy, będzie bardziej lękliwe, rozdrażnione, płaczliwe. Pomocne w tej trudnej adaptacji będzie okazywanie dziecku miłości, czułości i akceptacji oraz poświęcanie mu jak najwięcej uwagi i czasu.
Wiedząc jak wielki wpływ na przystosowanie się dziecka do nowego środowiska ma jego poczucie bezpieczeństwa. Zapewnijmy mu je otaczają go miłością ale również oswajając je z nowym miejscem i ludźmi, poprzez zwiedzanie przedszkola, ogrodu oraz udział w zajęciach adaptacyjnych.
Na koniec warto pamiętać, że pełna zrozumienia, otwarta postawa wobec waszego dziecka i miejsca w którym przebywa oraz dobry przepływ informacji między wami a przedszkolem to dwa filary powodzenia w adaptacji.
Opracowała mgr Małgorzata Ożóg
Literatura:
M. Rzadkiewicz “Mamo, tato idę do przedszkola” E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska “Wspomaganie rozwoju umysłowego Trzylatków i dzieci starszych wolniej się rozwijających” M. Bolechowska “Dojrzałość przedszkolna dzieci trzyletnich” Katowice 1978,
키워드에 대한 정보 rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego
다음은 Bing에서 rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Rozwój emocjonalny dziecka w wieku 24-36 miesięcy.
- #wychowanie
- #buntdwulatka
- #przedszkolak
- #emocjedziecka
- #emocjerodziców
- #macierzyństwo
- #rodzicielstwo
- #rozwójdziecka
Rozwój #emocjonalny #dziecka #w #wieku #24-36 #miesięcy.
YouTube에서 rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Rozwój emocjonalny dziecka w wieku 24-36 miesięcy. | rozwój emocjonalny dziecka 3 letniego, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
