Rozwiązywanie Konfliktów Ćwiczenia Dla Dzieci | Jak Rozwiązywać Konflikty – Uciekaj Z Trójkąta Dramatycznego ! 240 개의 가장 정확한 답변

당신은 주제를 찾고 있습니까 “rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci – Jak Rozwiązywać Konflikty – UCIEKAJ z Trójkąta Dramatycznego !“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Nieprzeciętne Życie 이(가) 작성한 기사에는 조회수 15,263회 및 좋아요 496개 개의 좋아요가 있습니다.

rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

d여기에서 Jak Rozwiązywać Konflikty – UCIEKAJ z Trójkąta Dramatycznego ! – rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

→ Subskrybuj: https://www.youtube.com/channel/UCYhiZcIe6c8y538FUxBOpdQ?sub_confirmation=1+
→ Wesprzyj moją działalność: https://patronite.pl/nieprzecietnezycie
→ Rozwiń po więcej↓
Książka dostępna tutaj: https://bit.ly/3sWq0yu
Obserwuj mnie w social mediach!
Facebook: https://www.facebook.com/nieprzecietnezycie/
Instagram: https://www.instagram.com/nieprzecietnezycie/
LinkedIn: http://bit.ly/2uEhfMg
Czym tworzę animacje?
Program do animacji: http://bit.ly/2hxy85G
Mikrofon: http://bit.ly/2hf3TAu
Jak rozwiązywać konflikty w klasie, w rodzinie, w związku czy w pracy? Film edukacyjny z którego dowiesz się jak rozwiązać dowolny konflikt i kłótnię. Materiał jest zaczerpnięty z książki ,,Jak kierować myślami\” – Thimon von Berlepsch.
#książki #książka #relacje

rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Jak nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów przez zabawę

Zabawy edukacyjne mogą pomóc nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów. Są proste i przyjemne, więc łatwo zachęcić dzieci, by w nich …

+ 여기에 표시

Source: jestesmama.pl

Date Published: 7/1/2022

View: 2906

scenariusz K O N F L I K T

zbiór ćwiczeń do wyboru w zakresie konfliktu, do … Dyskusja: jakie znacie sposoby rozwiązywania … Dwoje dzieci buduje robota z klocków lego. jed-.

+ 더 읽기

Source: nvcwszkole.pl

Date Published: 5/30/2022

View: 5751

14. Jak rozwiązywać konflikty w grupie? [do pobrania]

Na pewno ważne jest po prostu zapoznać się z tym, co myśli każda ze stron. Bardzo ciekawym ćwiczeniem jakie możecie tutaj wykonać, jest chmurka …

+ 여기에 보기

Source: kursy.cdw.edu.pl

Date Published: 4/20/2022

View: 2398

ZBIÓR GIER Z ZAKRESU ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW

u członków zespołu umiejętności rozwiązywania konfliktów i przekształca- nia ich we współpracę. Gry i ćwiczenia stanowią bezpieczne …

+ 더 읽기

Source: static.profinfo.pl

Date Published: 1/20/2022

View: 8173

6 kroków Thomasa Gordona do rozwiązywania konfliktów w …

Prawłowo rozwiązany w domu konflikt powoduje, że dziecko uczy się społecznych zachowań i ćwiczy w społecznych umiejętnościach. W sytuacji konfliktowej …

+ 여기를 클릭

Source: dziecisawazne.pl

Date Published: 7/14/2021

View: 4372

Ćwiczenia dla dzieci i rodziców.

Poniżej przedstawione są ćwiczenia dla Ciebie i Twojego dziecka, … Kiedy pojawia się konflikt, włącz dziecko w jego rozwiązanie.

+ 여기에 보기

Source: www.poradnia.kolbuszowa.pl

Date Published: 5/15/2021

View: 6785

Konflikt mi nie straszny. Ćwiczenia w zakresie komunikacji …

uczenie się pokojowych sposobów rozwiązywania konfliktów. III. Czas zajęć: 90 minut. IV. Uczestnicy: • dzieci w wieku: 9-11 lat

+ 여기에 더 보기

Source: www.edukacja.edux.pl

Date Published: 7/25/2022

View: 4100

Twórcze rozwiązywanie

Konflikty są częścią naszego życia. I to wcale nie najgor- szą. Dzięki konfliktom dzieci uczą się rozwiązywać proble- my, ale też wczuwają się w sytuację …

+ 여기에 더 보기

Source: pm13mielec.edupage.org

Date Published: 11/9/2022

View: 7245

Twórcze rozwiązywanie konfliktów miedzy dziećmi – Miesięcznik

Bardzo ważnym aspektem tego rodzaju zabaw jest pokazanie dziecku zachowań prospołecznych, takich jak: empatia, udzielanie pomocy, dzielenie się, …

+ 자세한 내용은 여기를 클릭하십시오

Source: blizejprzedszkola.pl

Date Published: 4/10/2022

View: 1325

Oddawaj, to moje – konflikty rówieśnicze wśród kilkulatków

Scenariusz zajęć mających na celu przygotowanie dzieci do radzenia … że nauczą się dziś rozwiązywać konflikty tak, żeby sprawiać innym jak …

+ 여기에 더 보기

Source: epedagogika.pl

Date Published: 11/9/2021

View: 7001

주제와 관련된 이미지 rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Jak Rozwiązywać Konflikty – UCIEKAJ z Trójkąta Dramatycznego !. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

---

주제에 대한 기사 평가 rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci

• Author: Nieprzeciętne Życie
• Views: 조회수 15,263회
• Likes: 좋아요 496개
• Date Published: 최초 공개: 2021. 4. 28.
• Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=vyzv3pStjc4

Jak uczyć dzieci rozwiązywania konfliktów?

– Ucz dziecko wyrażania siebie. Niech mówi: o swoich emocjach, racjach, stanowisku. Otwarta, szczera, ale i spokojna rozmowa, dyskusje, negocjacje, a także asertywność, empatia i szacunek do innych to klucz do rozwiązywania sporów.

Jak rozwiązuje konflikty między dziećmi w grupie?

Najlepsze rozwiązanie, to spojrzenie na konflikt jak na sytuację, w której występują co najmniej dwie osoby, a każda z nich ma swoje potrzeby, pomysły, granice, odmienne zdanie. Ta odmienność oraz brak jej zobaczenia, usłyszenia i uwzględnienia jest właśnie przyczyną konfliktu czy łagodniej mówiąc – nieporozumienia.

Jakie są sposoby konstruktywnego rozwiązywania konfliktów?

Jak rozwiązywać konflikty w klasie?

W rozwiązywaniu konfliktów występujących w szkole na uwagę zasługują metody z wykorzystaniem dialogu. Najczęściej wymieniane są: • negocjacje, • mediacje, • koncyliacje. Ta grupa metod jest najbliższa humanistycznemu podejściu radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

Jak rozwiązywać konflikty między dziećmi w przedszkolu?

Sprawdzonym pomysłem na rozwiązywanie konfliktów w grupie najstarszych przedszkolaków jest metoda zaczerpnięta z metodyki zuchowej – Krąg Rady i Lista Spraw. Lista spraw to kartka papieru podzielona na pół. Z jednej strony znajduje się napis „Kto” , a z drugiej „Do Kogo”.

Jak nauczyć rozwiązywania konfliktów?

Jak zakończyć konflikt?

Jak zalagodzic konflikt w grupie?

Co ułatwia rozwiązywanie konfliktów?

Podstawowym i najbardziej konstruktywnym sposobem rozwiązywania konfliktów jest rozmowa. Gdy emocje trochę opadną, przygotuj się do niej, wybierając sprzyjające miejsce i czas: miejsce spokojne, najlepiej bez obecności osób trzecich – ich obecność niepotrzebnie zachęca strony do eskalacji siły.

Jak rozladowac konflikt?

Gdy konflikt dotyczy większej grupy, warto poprosić o mediację przełożonego. Odłóż emocje na bok i spójrz na sytuację obiektywnie. Zbadaj własne motywacje i interesy, jak i postawę drugiej strony. Zastanów się nad kompromisem, jaki możecie wspólnie wypracować.

Jak rozwiązywać konflikty społeczne?

To różnorodne działania komunikacyjne, np. prowadzenie rozmów, które mają doprowadzić do porozumienia między różniącymi się w swoich stanowiskach stronami. Do najbardziej rozpowszechnionych i skutecznych sposobów rozwiązywania konfliktów społecznych należą: negocjacje, mediacje i arbitraż.

W jaki sposób unikać konfliktów?

Jak rozwiązywać konflikty w klasie scenariusz?

Uczestnicy konfliktu powinni sobie uświadomić, o co im chodzi, jasno to przedstawić i uważnie wysłuchać drugą stronę, a następnie wspólnie szukać najlepszego rozwiązania. W ten sposób strony mają okazję przedstawić swoje stanowisko, dowiedzieć się czegoœ nowego o drugiej stronie i wspólnie znaleœć kompromis.

Jak pogodzic dzieci w klasie?

Możesz zachęcić dziecko, aby pierwsze wyciągnęło rękę na zgodę. Nawet jeśli czuje ono, że wina leży po obu stronach, powiedz, że “przepraszam” zawsze pomaga poczuć się lepiej. To najszybsza droga do rozwiązania konfliktu. Przede wszystkim zacznij od siebie.

Jak można rozwiązać konflikt w szkole między rodzicami a wychowawca klasy?

W takiej sytuacji warto skontaktować się ze sprawcą lub ofiarą konfliktu, z jego rodzicami i np. zaaranżować spotkanie, którego celem będzie mediacyjne rozwiązanie problemu. Warto porozmawiać z wychowawcą lub nauczycielem, pedagogiem, psychologiem szkolnym, aby dowiedzieć się więcej na temat zaistniałej sytuacji.

Jak rozwiązywać konflikty społeczne?

To różnorodne działania komunikacyjne, np. prowadzenie rozmów, które mają doprowadzić do porozumienia między różniącymi się w swoich stanowiskach stronami. Do najbardziej rozpowszechnionych i skutecznych sposobów rozwiązywania konfliktów społecznych należą: negocjacje, mediacje i arbitraż.

Jak rozwiązywać konflikty w klasie scenariusz?

Uczestnicy konfliktu powinni sobie uświadomić, o co im chodzi, jasno to przedstawić i uważnie wysłuchać drugą stronę, a następnie wspólnie szukać najlepszego rozwiązania. W ten sposób strony mają okazję przedstawić swoje stanowisko, dowiedzieć się czegoœ nowego o drugiej stronie i wspólnie znaleœć kompromis.

Jak rozmawiać w konflikcie?

Podsumowując, aby rozwiązać konflikt należy rozmawiać o emocjach i głęboko schowanych uczuciach. One zawsze są prawdziwe, nigdy nas nie oszukują i nie mogą być grą. Wyrażając uczucia jesteśmy w stanie wzajemnie się zrozumieć i … podpisać porozumienie, czyli ugodę.

Co utrudnia rozwiązanie konfliktu?

zaufania, wzajemnego poszanowania, sprawiedliwości) konflikt strukturalny – może wynikać z pewnych zewnętrznych ograniczeń, które utrudniają dojście do porozumienia. Chodzi tu głównie o takie czynniki, jak: struktura organizacyjna, brak uprawnień do podjęcia decyzji, deficyt jakiegoś dobra, brak czasu, odległość

Jak nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów przez zabawę

Jak nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów przez zabawę

4 minuty

Ostatnia aktualizacja: 23 stycznia, 2019

Wcześniej czy później każdy musi stawić czoła konfliktom w swoim życiu. Właśnie dlatego znajomość odpowiednich narzędzi do radzenia sobie w takich sytuacjach ma fundamentalne znaczenie. Jak więc możemy nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów?

Podstawowym elementem edukacji i wychowania dzieci jest nauka radzenia sobie z problemami i konfliktami. Aby tak się stało, dzieci muszą wyrażać swoje uczucia i rozwijać umiejętności komunikacyjne i tolerancję. Muszą również przyzwyczajać się do pracy w zespole i myśleć o wspólnym dobru.

Opracowano kilka zabaw, dzięki którym możemy nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów, szczególnie w środowisku edukacyjnym. Te gry pomagają ustalić dynamikę działania w trudnych sytuacjach w zabawny i kreatywny sposób.

Poniżej przyjrzymy się trzem zabawom, które pomagają nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów.

Zabawy, które pomagają nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów

1. Wewnętrzny krąg

Celem gry w wewnętrzny kręgu jest pokazanie każdej osobie motywów, które różnią się od motywów innych osób. Ma także nauczyć dzieci rozumieć i szanować opinie rówieśników, nawet jeśli są one sprzeczne z ich własnymi. Dzięki tym celom gra doskonale nadaje się jako sposób, by nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów.

Najpierw kilku ochotników, 6 lub 7 dzieci, tworzy mały krąg. Reszta dzieci tworzy większy okrąg wokół pierwszego.

Ktokolwiek kieruje grą – zwykle nauczyciel – proponuje debatę. Może ona mieć związek z rzeczywistym konfliktem istniejącym w grupie lub może być fikcyjną kwestią.

Dzieci w wewnętrznym kręgu będą debatować nad problemem. Gdy skończą, reszta rówieśników zrobi to samo. W tej drugiej rozmowie przeanalizują również, dlaczego pierwsze dzieci zgłosiły się na ochotnika, aby znaleźć się w wewnętrznym kręgu. Jakie były ich motywy?

Jednocześnie powinni powiedzieć, jeśli nie zgadzają się z opiniami innych dzieci. W takim przypadku analizują, czy szacunek został okazany z różnych punktów widzenia.

Wreszcie dzieci powinny omówić, czy któreś z nich zmieniło zdanie po ćwiczeniu. Rola przewodnika jest podstawowa w tej zabawie.

2. Pajęczyna

W grze w pajęczynę uczestnicy powinni poruszać się przez umowną pajęczynę, nie dotykając jej. Ta gra edukacyjna ma za cel nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów i zbudować zbiorową umiejętność dzieci do podejmowania decyzji. Dzieci uczą się ufać swoim rówieśnikom i cenią współpracę.

Aby przeprowadzić tę grę, potrzebujesz solidnego sznurka i otwartej przestrzeni – najlepiej na świeżym powietrzu. Będziesz także potrzebować kilku słupków lub drzew, aby zabezpieczyć sznur z każdej strony.

Przed rozpoczęciem gry trzeba przygotować pajęczynę ze sznurka. Pajęczyna powinna zawierać otwory o różnych rozmiarach – największe otwory powinny być nieco wyżej.

Chodzi o to, aby dzieci mogły przeczołgać się przez pajęczynę na drugą stronę, nie dotykając jej – innymi słowy, bez dotykania sznurka. Aby to zrobić, muszą zastanowić się, jaki jest najlepszy sposób przejścia przez dziury i pomóc sobie nawzajem.

Możesz zwiększyć motywację wśród dzieci, tworząc opowieść o potrzebie „ucieczki” przez sieć.

Na koniec grupa przeprowadza ocenę. Podczas tej debaty wszyscy uczestnicy analizują mechanizmy współpracy, z których korzystali. Przewodnik prosi również o rozmowę na temat tego, co dzieci czuły podczas całego ćwiczenia.

Pajęczyna pozwala dzieciom rozwiązywać problemy jako grupa. W pośredni sposób dzieci poprawiają swoje umiejętności społeczne.

Te gry pomagają ustalić dynamikę działania w trudnych sytuacjach w zabawny i kreatywny sposób.

3. Odgrywanie ról

Odgrywanie ról to popularny sposób, by nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów. Głównym celem jest rozwój i wspieranie empatii wśród uczestników. Działanie polega na odgrywaniu rzeczywistej lub fikcyjnej sytuacji. W grze może uczestniczyć maksymalnie 20 uczestników.

Nauczyciel lub inny opiekun powinien przedstawić wybraną sytuację konfliktową. Jeśli istnieją już problemy, które wywołały napięcia lub konflikty w grupie, jest to dobra okazja, aby je rozwiązać. W przeciwnym razie opiekun może przedstawić hipotetyczną sytuację.

Na początek przewodnik prosi ochotników o odegranie ról głównych bohaterów opowieści. Oczywiście dzieci mają kilka minut na przestudiowanie swoich postaci.

Następnie dzieci reagują na sytuację. Po odegraniu scenki dzieci dyskutują w grupie. Celem dyskusji jest doprowadzenie do wzajemnego zrozumienia – pewnego rodzaju porozumienia.

Jak widać, wszystkie te zabawy edukacyjne, które pomagają nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów, są proste i przyjemne. Dlatego łatwo jest przyciągnąć uwagę i motywację dzieci, by w nich uczestniczyły, szczególnie w szkole i wśród przyjaciół.

Wybierz tę zabawę, która Twoim zdaniem będzie najskuteczniejsza w przypadku Twoich dzieci. Pamiętaj, jak ważnym zadaniem rodziców i opiekunów jest nauczyć dzieci rozwiązywania konfliktów.

To może Cię zainteresować …

6 kroków Thomasa Gordona do rozwiązywania konfliktów w rodzinie

Konfrontacja między własnymi pragnieniami i potrzebami a życzeniami rodziców sprawia, że dziecko doświadcza własnej odrębności i niezależności. Prawidłowo rozwiązany w domu konflikt powoduje, że dziecko uczy się społecznych zachowań i ćwiczy w społecznych umiejętnościach. W sytuacji konfliktowej, choć jest ona trudna i bywa bardzo przykra, nie należy udawać, że problem nie istnieje, zamiatać go pod dywan w nadziei, że sam się wyciszy. Warto poszukać rozwiązań, które uwzględniają potrzeby wszystkich stron.

Sposobów rozstrzygnięcia sporów jest kilka

Niektórzy rodzice odwołują się do rodzicielskiej władzy i rozstrzygają konflikt na własną korzyść – poprzez kary czy restrykcje. Nie wymaga to taktu, talentu ani umiejętności wychowawczych. Łączy się jednak z niszczeniem relacji, poczuciem krzywdy i niesprawiedliwości, może powodować u dziecka zaburzenia osobowości i zachowania czy bierną agresję. Ale jest też inne wyjście. Można rozwiązać konflikt, uwzględniając interesy obu stron – poprzez zastosowanie negocjacji i strategii „wygrana–wygrana”.

W sytuacji konfliktu potrzeb, gdy każda strona dąży do czegoś innego, mamy do czynienia z jedną z następujących strategii:

„wygrana–przegrana”: jedna z osób narzuca drugiej swą wolę, przegrany jest niezadowolony i ma poczucie klęski; „przegrana–przegrana”: dwie strony konfliktu kłócą się tak zaciekle, że obie na tym tracą (słynne sceny z filmu „Sami swoi”, gdzie w zacietrzewieniu Kargul rozbił własne garnki, a Pawlak poobcinał rękawy we własnych koszulach); „wygrana–wygrana”: wspólnie poszukujemy takich rozwiązań, aby wszystkie zainteresowane strony mogły je przyjąć, gdyż wszystkie odniosą korzyść.

Strategia „wygrana–wygrana” polega na poszukiwaniu rozwiązań dobrych lub możliwych do zaakceptowania dla wszystkich stron. W relacjach rodzice–dziecko nie zawsze możliwe są negocjacje i zastosowanie strategii „wygrana–wygrana”. Jeśli dziecko chce się bawić przy ruchliwej ulicy, nie możemy ustąpić. Ale zawsze można wytłumaczyć, dlaczego zakazujemy zabawy na ulicy i zaproponować inne, atrakcyjne, ale bezpieczne miejsce.

Zwycięzcy i zwyciężeni

Thomas Gordon, autor wielu książek o wychowaniu, wyróżnia następujące rodzaje postaw rodziców w sytuacjach konfliktowych:

Zwycięzców, którzy wierzą w moc nakazów, zakazów, wydają polecenia i oczekują posłuszeństwa bez dyskusji. Konflikty kończą się zawsze pokonaniem dziecka. Tacy rodzice zawsze „wiedzą lepiej” i działają „dla dobra dziecka”. Zwyciężonych, którzy w sytuacji konfliktu ustępują dziecku, unikają zakazów i spełniają każde jego życzenie. Chwiejących się, którzy nie przyjmują konsekwentnie żadnej z postaw, raz są zwycięzcami, innym razem ulegają dziecku. Czasem bywają skrajnie surowi, czasem nieodpowiedzialnie pobłażliwi. Ta postawa wywołuje dezorientację dzieci i frustrację dorosłych.

Dwie ostatnie postawy oparte są na strategii „wygrana–przegrana”, ponieważ rodzice nie wiedzą, jak rozwiązywać konflikty bez wskazywania, kto jest górą.

6 kroków „metody bez porażek”, czyli działania według strategii „wygrana–wygrana”:

Rozpoznać konflikt i go nazwać. Ostudzić emocje, wybrać odpowiedni moment na rozmowę (nie wtedy gdy spieszymy się do pracy i istnieje prawdopodobieństwo, że nie dokończymy rozmowy), powiedzieć krótko, bez oskarżania nikogo, co się czuje, jakie potrzeby zostały naruszone, stosując komunikat JA i unikając oskarżycielskiego TY. Wreszcie zakomunikować chęć wspólnego poszukania rozwiązań możliwych do przyjęcia dla obu stron. Okazać dziecku, że rozumie się jego uczucia i potrzeby, by ono samo mogło zrozumieć siebie. Aby osiągnąć porozumienie, najważniejsze jest aktywne słuchanie. Należy wysłuchać argumentów drugiej strony, upewnić się, czy dobrze się ją zrozumiało, dotrzeć do prawdziwych potrzeb i zaakceptować fakt ich istnienia. Zaakceptowanie stanowiska drugiej strony konfliktu nie oznacza, że podziela się jej punkt widzenia czy że się go aprobuje. Trzeba spróbować rozpoznać i nazwać uczucia dziecka, np. „Wydaje mi się, że mogło cię to zawstydzić…”, „Sądzę, że musiałeś być wtedy zły…”, ale nie narzucać mu, co powinno czuć. Wspólnie poszukać możliwych rozwiązań. Rodzice czasem sami przedstawiają kilka propozycji, prosząc, żeby dziecko wybrało którąś z nich. Jest to wówczas zawoalowana postać strategii „wygrana–przegrana”, ponieważ dziecko ma wybór tylko spośród tych pomysłów, które aprobuje rodzic, bez możliwości przedstawienia własnych. Komunikatami otwierającymi porozumienie będą: „Czy masz jakiś pomysł?”, „Co mogłoby nam pomóc?”, „Jak myślisz?”, „Poszukajmy wspólnie możliwych rozwiązań”. Niech najpierw dziecko poda swoje pomysły – może się okazać, że będą podobne do tych, które chciałby zaproponować rodzić. Ważne jest, by nie oceniać, nie cenzurować żadnego z podanych rozwiązań. Stwierdzenie: „To głupie…” może zamknąć możliwość porozumienia. Nawet ocena: „To jest świetny pomysł!”, może zostać przez dziecko odczytana, że pozostałe pomysły są kiepskie. Spiszmy na kartce wszystkie propozycje, nawet te, które wydają nam się absurdalne – nie komentując ich, nie oceniając i nie krytykując. Krytycznie ocenić propozycje rozwiązań. Na tym etapie należy już odnieść się krytycznie nie tylko do pomysłów dziecka, ale i do własnych. Powinien on doprowadzić do wyboru rozwiązania odpowiadającego obu stronom. Analizujemy propozycje i eliminujemy te, które nie są możliwe do przyjęcia dla obu stron, podając powody ich odrzucenia. Zdecydować się na najlepsze rozwiązanie. W końcu zostaje tylko to, które obie skonfliktowane strony mogą przyjąć. Ta strategia jest strategią wzajemnego szacunku, wszyscy mają poczucie, że ich zdanie zostało wzięte pod uwagę i wypracowują kompromis. Czasem trzeba pomysł nieco zmodyfikować, aby obie strony mogły go w pełni zaakceptować. Wspólnie z dzieckiem podejmujemy decyzję o jego realizacji. Nie trzeba traktować tego pomysłu jako ostatecznego, można najpierw spróbować, jak sprawdzi się w życiu. Warto spisać na kartce wybrane rozwiązanie, a podpisanie go przez obie strony nada temu „dokumentowi” uroczystą, oficjalną i wiążącą dla wszystkich formę. Wprowadzić w życie powziętą decyzję. Gdy wybierzemy już rozwiązanie, należy uszczegółowić jego realizację. „Od kiedy zaczynamy?”, „Kto, co i kiedy wykona?”, „Co jest potrzebne, żeby to zrobić?”. Wprowadzone w życie zasady wymagają późniejszej oceny – jak się sprawdzają, czy są należycie przestrzegane, czy wymagają jakichś zmian, czy może należy zastanowić się nad innym rozwiązaniem.

Wychowanie dziecka wymaga czasu, namysłu i… pracy. Nad sobą, swoimi emocjami, wzorami swoich zachowań. Ważne, żeby mieć świadomość swojej roli jako rodzica przewodnika, ponieważ to na podstawie naszego postępowania (także tego, jak radzimy sobie w sytuacjach konfliktowych) dziecko będzie czerpać wzorce własnego zachowania.

Foto: flikr.com/[email protected]

Ćwiczenia dla dzieci i rodziców.

ĆWICZENIA DLA RODZICÓW I DZIECI

W WIEKU 5-7 LAT

Poniżej przedstawione są ćwiczenia dla Ciebie i Twojego dziecka, które mogą mu pomóc w radzeniu sobie z trudnymi emocjami oraz wzmocnić efekt pracy z programem „Przyjaciele Zippiego” w przedszkolu/szkole.

MODUŁ 1 – UCZUCIA

Pierwsza część programu „Przyjaciele Zippiego” dotyczy uczuć, takich jak szczęście, smutek, złość, irytacja, zazdrość i zdenerwowanie. Dzieci uczą się mówić, jak czują się w różnych sytuacjach i co zrobić, by poczuć się lepiej. Celem tej części jest pomoc dzieciom w rozpoznaniu pozytywnych i negatywnych emocji, uczenie jak poczuć się lepiej w momentach kiedy doświadczają trudnych emocji.

Poniżej proponujemy kilka ćwiczeń, które możesz wykonać ze swoim dzieckiem, aby wzmocnić efekt zajęć z programu „Przyjaciele Zippiego”.

Wskazówki – Uczucia

Dzieci powinny wiedzieć, że mogą rozmawiać o swoich uczuciach. Daj im przykład mówiąc, jak Ty się czujesz i dlaczego. Np.: Tata jest zły ponieważ … Mama nie zgadza się ponieważ …

Kiedy Twoje dziecko doświadcza trudnych emocji, takich jak złość lub zdenerwowanie, zachęć, aby spróbowało określić te emocje i o nich porozmawiać. Miej pod ręką przybory do rysowania i plastelinę. Dzieciom czasami łatwiej jest wyrazić emocje poprzez rysowanie lub np.: lepienie z plasteliny.

Czas przed snem to dobry moment, by porozmawiać o tym, co zdarzyło się tego dnia i o sprawach, które były trudne dla dziecka.

Konflikt mi nie straszny. Ćwiczenia w zakresie komunikacji interpersonalnej. Konspekt zajęć socjoterapeutycznych-prawidłowa komunikacja

I. Temat: Konflikt mi nie straszny. Ćwiczenia w zakresie komunikacji interpersonalnej.

II. Cele operacyjne:

• uczenie się skutecznego słuchania

• uczenie się nadawania komunikatów „ja”

• poznanie barier komunikacyjnych

• nawiązywanie nieagresywnych kontaktów

• uczenie się pokojowych sposobów rozwiązywania konfliktów

III. Czas zajęć: 90 minut

IV. Uczestnicy:

• dzieci w wieku: 9-11 lat

• liczba uczestników: 12 osób

V. Przebieg zajęć:

• Część wstępna

o Nawiązanie do poprzednich zajęć

Czas trwania: 2 minuty

o Omówienie celów i zadań realizowanych w trakcie zajęć:

Czas trwania: 2 minuty

o Rundka: W jakim nastroju rozpoczynasz dzisiejsze zajęcia? Uczestnicy zaznaczają swój nastrój na mapie samopoczucia.

Czas trwania: 4 minuty

Technika: praca w kręgu

Potrzebne materiały: mapa samopoczucia, stempelki dla każdego uczestnika

o Określenie zasad współpracy – przypomnienie zasad kontraktu (załącznik nr 1)

Czas trwania: 5 minut

o Głuchy telefon (załącznik nr 2)

Czas trwania: 5 minut

Metoda/technika: praca w kręgu

Cel: ćwiczenie skutecznego słuchania, poznanie bariery komunikacyjnej – nie uważne słuchanie, zakłócenia w odbiorze, zabawa rozładowująca napięcie.

• Część właściwa

o Kamienna twarz (załącznik nr 3)

Czas trwania: 10 minut

Metoda/Technika: rozmowa w parach

Cel: uświadomienie jak ważna w kontaktach z innymi jest mimika, poznanie bariery komunikacyjnej – utrudnienia percepcyjne, brak komunikacji bezsłownej.

o Malowanie kwiatka (załącznik nr 4)

Czas trwania: 15 minut

Metoda/technika: praca plastyczna (malowanie), forma indywidualna

Potrzebne materiały: kartki papieru z wzorem kwiatka, kredki

Cel: uczenie zachować, które ułatwiają porozumiewanie się.

o Zamek i królewny (załącznik nr 5)

Czas trwania: 8 minut

Metoda/Technika: zabawa, forma zespołowa

Cel: rozruszanie uczestników, wzbudzenie wesołej atmosfery.

o Rozmowa z Papagujem (załącznik nr 6)

Czas trwania: 8 minut

Metoda/technika: zabawa, forma zespołowa

Cel: Uczenie się co pomaga w porozumiewaniu się, uczenie się rozumienia komunikatów po intonacji głosu, poznanie bariery komunikacyjnej – inna kultura, obcy język

o Kłótniom mówimy Nie! (załącznik nr 7)

Czas trwania: 15 minut

Metoda/technika: ustna wypowiedź, ćwiczenie w parach

Potrzebne materiały: karteczki z zdaniami wywołującymi konflikt

Cel: nauka wypowiadania komunikatów ja, uczenie się pokojowego rozwiązywania konfliktów.

o Plątanina (załącznik nr 8)

Czas trwania: 5 minut

Metoda/technika: zabawa, forma zespołowa

Cel: rozruszanie uczestników, wzbudzenie wesołej atmosfery.

o Dzielenie się złością (załącznik nr 9)

Czas trwania: 10 minut

Metoda/technika: praca plastyczna (rysowanie), praca w parach

Potrzebne materiały: kartki papieru, kredki

Cel: ćwiczenie porozumiewania się i wyrażania złości, ćwiczenie nieagresywnego nawiązywania kontaktu.

o Ćwiczenie niewerbalnego wyrażania akceptacji (załącznik nr 10)

Czas trwania: 6 minut

Metoda/technika: ćwiczenie w kręgu, forma zespołowa

Cel: nauka nawiązywania przyjaznych kontaktów, ćwiczenie wyrażania akceptacji, rozładowanie napięć grupowych.

• Część końcowa

o Podsumowanie zajęć

o Na dzisiejszych zajęciach nauczyliśmy się jak zaradzać konfliktom poprzez komunikaty ja, efektywne słuchanie innych osób oraz nieagresywne wyrażanie złości, dzięki czemu w przyszłości będzie się tworzyło między nami mniej napięć. Wiemy już także jak bardzo bariery komunikacyjne utrudniają nam rozmowę oraz jak ważne znaczenie mają gesty i mimika w wypowiadaniu się. Mam nadzieję, że od dziś będziemy starać się wyrażać więcej akceptacji innym uczestnikom oraz będziemy już zawsze dla siebie mili i życzliwi.

Czas trwania: 3 minuty

o Rundka – Magiczna laska (załącznik nr 11)

Czas trwania: 3 minuty

Metoda/technika: praca w kręgu

Cel: ewaluacja, pożegnanie uczestników, poznanie oczekiwań innych osób wobec swojej osoby.

• Uwagi końcowe

o Źródła:

– Centrum Dobrego Wychowania, Gry i zabawy grupowe, Lublin.

-Hanka Dąbrowiecka i inni, Zabawnik, Akademia Kontaktów Społecznych, Warszawa 2008.

– Katarzyna Sawicka, Socjoterapia, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1999.

– Klaus W. Vopel, Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży część IV, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2005.

– Rosemarie Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2005.

Załączniki:

Załącznik nr 1

Zasady kontraktu:

1. Bierzemy aktywny udział w zajęciach.

2. Okazujemy szacunek, słuchając siebie wzajemnie.

3. Jesteśmy dla siebie życzliwi i wzajemnie się wspieramy.

4. Współpracujemy.

5. Mówi tylko jedna osoba na raz.

6. Jesteśmy dyskretni.

7. Zasada stop (raz możemy odmówić udziału w ćwiczeniu podczas zajęć).

Źródło: pomysł własny.

Załącznik nr 2

Opis ćwiczenia: Prowadzący podaje po cichu “na ucho” hasło uczestnikowi po prawej stronie. Ten podaje hasło dalej, uczestnicy muszą podawać hasło szybko, bez powtórzeń. Ostatnia osoba wypowiada hasło na głos i wszyscy sprawdzają czy zostało ono poprawnie przekazane czy nie. Prowadzący może powtórzyć ćwiczenie tym razem podając dłuższe hasło np. w postaci całego zdania. Na koniec ćwiczenia prowadzący podsumowuje zabawę mówiąc o tym jak ważne jest uważne słuchanie drugiej osoby, dla dobrego odbioru wypowiedzi.

Źródło: własne zabawy z dzieciństwa

Załącznik nr 3

Opis ćwiczenia: Uczestnicy rozmawiają w parach na temat ulubionej bajki. W czasie rozmowy partnerzy zachowują kamienną twarz. Na koniec tego ćwiczenia nauczyciel omawia ćwiczenie poprzez rundkę: Co sprawiło Ci największą trudność podczas tej rozmowy? Jak powinna się zachować osoba słuchająca, aby ułatwić rozmowę?

Źródło: Katarzyna Sawicka, Socjoterapia, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1999.

Załącznik nr 4

Opis ćwiczenia: Prowadzący zapoznaje dzieci z zasadami właściwego zachowania się podczas prowadzenia rozmowy. Podkreśla, że to, w jaki sposób mówimy, ma dla słuchającego większe znaczenie, niż co mówimy. Następnie dzieci kolorują rysunek zgodnie z instrukcją.

Wzór kwiatka:

Źródło: Katarzyna Sawicka, Socjoterapia, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1999.

Załącznik nr 5

Opis ćwiczenia: Wszyscy uczestnicy stają po okręgu i tworzą zamki z królewnami, czyli dwie osoby łapią się za obie ręce, a trzecia wchodzi w środek. Jedna osoba nie jest zamkiem, ani królewną. Ta osoba krzyczy „królewna” wtedy wszystkie królewny (czyli osoby stojące miedzy dwoma innymi osobami) muszą zamienić się miejscami, a osoba krzycząca też próbuję stać się królewną. Dla kogo nie starczy miejsca w zamkach może teraz krzyknąć „zamki”, wtedy wszystkie trzymające się za ręce osoby się zamieniają (można wprowadzić zabawę, że zamki nie mogą się rozdzielać). Można również wprowadzić ogólne zamieszanie i zmusić wszystkich do zmiany, wystarczy tylko krzyknąć „trzęsienie ziemi”…

Źródło: Centrum Dobrego Wychowania, Gry i zabawy grupowe, Lublin.

Załącznik nr 6

Opis ćwiczenia: Z grupy wybiera się jedną osobę, która będzie Papagujem oraz tłumacza. Papaguj pochodzi z odległego kraju Papaguany, w którym rozmawia się tylko w języku papa (wszystkie słowa składają się z sylaby pa, mogą różnić się długością np. zdanie w tym języku brzmi: Pa papa papapapa pa papapa.) Papaguj przyjechał odwiedzić Waszą grupę i chcę opowiedzieć o swoim kraju i odpowiedzieć na pytania uczestników. Tłumacz zna język papa i tłumaczy go uczestnikom oraz odwrotnie tłumaczy pytania w j. polskim na język papa (tłumacz do uczestników zwraca się w języku polskim, a do Papaguja w języku papa). W tej zabawie bardzo ważna jest intonacja głosu, gesty i mimika ciała. W trudniejszej wersji, wybierany jest jeszcze jeden uczestnik będący rękami Papaguja (siada za Papagujem, obejmuje go wystawiając ręce do przodu, Papaguj nie używa własnych rąk), ma on za zadanie dostosować gesty rąk do intonacji głosu Papaguja, Papaguj musi również dostosowywać wypowiedź do gestów. Prowadzący podsumowuje ćwiczenie, pyta uczestników: co sprawiło Wam trudność w ćwiczeniu? Na co zwracaliście uwagę gdy nie rozumieliście wypowiedzi Papaguja? Dlaczego intonacja głosu, gesty i mimika jest ważna w czasie rozmowy?

Źródło: Pomysł własny

Załącznik nr 7

Opis ćwiczenia: Prowadzący tłumaczy dzieciom czym są komunikaty ja i z czego się składają (1.Wyrażanie swoich uczuć i emocji (jestem zły/szczęśliwy/smutny/rozczarowany) 2. Opis konkretnego zachowania, które wzbudziło w nas wcześniej wymienione uczucia, bez oceny, bez etykietek, tylko konkrety. 3. Wyrażenie swoich potrzeb – czyli wyjaśnienie co w tej sytuacji spowodowało, że tak się poczuliśmy 4. Przekazanie swoich oczekiwań – czyli zwykła prośba o konkretne zachowanie w przyszłości ), następnie prosi dzieci, aby dobrały się w pary i rozdaje każdej parze karteczkę z zdaniem wywołującym konflikty. Zadaniem dzieci jest przeformułowanie zdania w formie komunikatu ja. Dla ułatwienia prowadzący piszę jeden przykład na tablicy. Na koniec prowadzący podsumowuje ćwiczenie wskazując na to, że dzięki komunikatom ja możemy uniknąć konfliktów i nieporozumień w kontaktach z innymi. Prowadzący może także zadać pytania dzieciom takie jak: W której sytuacji i dlaczego czujemy się urażeni, gdy ktoś powie nam: Jesteś okropny, w ogóle mnie nie słuchasz! czy Smutno mi, gdy mnie nie słuchasz, chciałabym/chciałbym abyś zwracał więcej uwagi na to co mówię.? W czym pomagają nam komunikaty ja? itd.

Przykładowe zdania wywołujące konflikt:

Nigdy nie robisz tego o co Cię proszę! Zawsze gdy Cię o coś proszę nie słuchasz mnie! Nigdy nie pomagasz mi gdy Cię o coś proszę! Jesteś niegrzeczna, nie możesz tak głośno krzyczeć!

Źródło: Pomysł własny.

Załącznik nr 8

Opis ćwiczenia: Uczestnicy zbliżają się do siebie i zamykając oczy, szukają w pobliżu czyjejś wolnej dłoni (i prawej, i lewej). Cała grupa trzyma się za ręce, tworząc poplątany łańcuch. Bez słowa próbujemy rozplątać łańcuch, ale tak, by go nie rozerwać. Cały czas trzymamy się za ręce. Trzeba się schylić, przejść pod rękami…

Źródło: Hanka Dąbrowiecka i inni, Zabawnik, Akademia Kontaktów Społecznych, Warszawa 2008.

Załącznik nr 9

Opis ćwiczenia: Dzieci, które nie potrafią się porozumieć i bardzo łatwo wikłają się w kłótnie, malują wspólnie “obrazek wściekłości”. W tym celu siadają naprzeciwko siebie, pomiędzy nimi leży kartka papieru. W milczeniu, zmieniając się raz jedno, raz drugie zaczynają rysować: linia po linii, kreska po kresce, punkt po punkcie. Próbują przy tym wyrazić wszystkie te uczucia, które żywią do siebie nawzajem. Czasem w zbliżeniu się do siebie pomaga już wspólna praca. Na zakończenie uczestnicy rozmawiają ze sobą – w małych grupkach lub też wspólnie ze wszystkimi. Co przeżywali w trakcie malowania razem z właściwie nie lubianym partnerem? W jaki sposób wolą rozwiązywać konflikty agresywnie bądź nieagresywnie i dlaczego? itd.

Źródło: Rosemarie Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2005.

Załącznik nr 10

Opis ćwiczenia: Podczas tego ćwiczenia każdy ma okazję w pełni doświadczyć akceptacji, jaką mają dla niego pozostali. Dla członków grupy będzie to jednocześnie okazja do niewerbalnego wyrażania akceptacji. Ktoś na ochotnika staje w środku kółka utworzonego przez pozostałych. Ma zamknąć oczy i stać w milczeniu. Inni członkowie grupy zbliżają się do niego i niewerbalnie, w jaki tylko chcą sposób, okazują swoje pozytywne uczucia. Może to przybrać formę przytulania, głaskania, masowania itd. Kiedy już każdy, kto chciał, był w środku, siadamy w kręgu i opowiadamy o swoich wrażeniach podczas tego ćwiczenia. Jakie to uczucie otrzymać tyle akceptacji, serdeczności? Jakie to uczucie dawać tyle akceptacji innym ludziom z grupy? Czego dowiedziały się o sobie kolejne osoby z grupy?

Źródło: Katarzyna Sawicka, Socjoterapia, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1999.

Załącznik nr 11

Opis ćwiczenia: Każdy z uczestników staje się po kolei czarodziejem. Czarodziej chodzi po sali i zaczarowuje inne dziecko (które staje się dalej czarodziejem), mówiąc na przykład “Zaczarowuję cię w kogoś, kto będzie się ze mną częściej rozmawiał” albo “Zaczarowuję cię. Chciałbym, żebyś czasem bawił się ze mną w parze podczas ćwiczeń. Rundka trwa dopóki ostatnie dziecko nie będzie czarodziejem. Prowadzący na końcu podsumowuje rundkę mówiąc, że miała ona na celu poznanie w sposób otwarty i przyjacielski oczekiwań innych osób wobec swojej osoby. Prowadzący prosi także uczestników, aby przed wyjściem zaznaczyli tymi samymi stempelkami co na początku z jakim nastrojem wychodzą z zajęć?

Źródło: Klaus W. Vopel, Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży część IV, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2005. (z modyfikacją własną)

Twórcze rozwiązywanie konfliktów miedzy dziećmi

“Bardzo ważnym aspektem tego rodzaju zabaw jest pokazanie dziecku zachowań prospołecznych, takich jak: empatia, udzielanie pomocy, dzielenie się, współdziałanie. To zachowania korzystne dla innych osób, zatem ukierunkowujące myślenie dziecka nie tylko na siebie i własne potrzeby. Oczywiście im starsze dziecko, tym większa zdolność do empatycznego postrzegania sytuacji czy innych osób. To zrozumiałe. Nie trzeba więc od razu wymagać od trzylatka, by rezygnował ze swoich pragnień dla dobra ogółu. To będzie trudne. Niemniej jednak wiele badań psychologicznych udowodniło, że dzieci w wieku przedszkolnym potrafi ą zwracać uwagę na sytuację, w jakiej znajdują się inni. Zatem pielęgnowanie „wewnętrznego egoisty” nie jest jedynym rozwiązaniem, jeśli chodzi o poszanowanie rozwoju małego człowieka. Dzieci w wieku trzech-czterech lat są bardziej skłonne odpowiadać na zmartwienia innych dzieci, solidaryzując się z nimi, jeśli łączą je relacje koleżeńskie. Inaczej mówiąc: Utożsamiam się z tym, co znam (kogo znam). Starsze dzieci są zdolne do empatyzowania również z osobami i postaciami, których nigdy nie znały. (…)”

Jak uczyć dziecko rozwiązywać konflikty

Niezależnie od tego, czy dziecko jest spokojne, miłe i ciche czy wręcz przeciwnie – bywa złośliwe, szybko się irytuje i pasjami (o wszystko, ze wszystkimi) się kłóci, nie można z jego życia wyeliminować sytuacji, w których dochodzi do konfrontacji odmiennych stanowisk.

Dlatego warto inwestować – zadbać o to, by dziecko umiało poradzić sobie w sytuacjach konfliktowych, by nie czuło się bezbronną ofiarą, ale i nie czerpało siły z faktu, że jest agresorem.

Gdyby spojrzeć na konflikt pod odpowiednim kątem, można w nim dostrzec pewien potencjał, bowiem zderzenia światów, występujące pod postacią konfliktu, są nie tylko naturalnym elementem rzeczywistości, ale i – w pewnym sensie – cenną lekcją życia i treningiem umiejętności społecznych. Dzięki sporom dzieci uczą się radzenia sobie z trudnymi emocjami, z kontrą, odmiennością, uczą się pokory, sztuki komunikacji i kompromisu, co – z pewnością – zaowocuje w przyszłości.

Jak uczyć dziecko rozwiązywać konflikty:

– Miejcie zasady, szanujcie wartości i przestrzegajcie granic – na co dzień. Kochaj dziecko, ale nie w sposób bezkrytyczny. Kochaj je, ale i wychowuj. Pokazuj na co dzień, jakie zachowania są akceptowalne, a jakie – kategorycznie nie. Nie stój za dzieckiem murem – nie bądź tolerancyjna i reaguj na zachowania, które są niedopuszczalne. Pozwól ponosić konsekwencje – nie przymykaj oka, jeśli twoje dziecko nie szanuje innych, lekceważy obowiązki czy niegrzeczne odzywa się do koleżanek czy rodzeństwa. Nie dawaj przyzwolenia – w imię bezwzględnej, macierzyńskiej miłości – na złe zachowania. Nagradzaj i głaszcz po głowie, ale i mów nie.

– Prowadź dziecko w duchu poszanowania: inności, innych, odmienności. Sama również akceptuj dziecko, dawaj mu szanse na samorozwój, ekspresję indywidualności, nie ograniczaj go przesadnie, pozwalaj na to, by dokonywało wyborów, było sobą. Zwracajcie jednak uwagę na kontekst innych ludzi – emocje innych osób – choćby taty czy siostry. Warto się wczuwać i zastanawiać nad tym, jak nasze postępowanie i słowa wpływają na ich samopoczucie. To fantastyczny trening empatii i inteligencji – emocjonalnej i społecznej.

– Rozmawiajcie – o różnych sytuacjach z życia codziennego, ale i o tych, które zdarzyły się innym – dzieciom z klasy, z podwórka, a także bohaterom bajek czy seriali. To nie czcze gadanie czy bezproduktywne zabijanie czasu. Emocje, uczucia, trudne sytuacje, wybory, dylematy, a także konsekwencje – to dobre tematy do rozważań i dyskusji, nawet z małym dzieckiem (trzeba tylko pamiętać, by rozmowę – swym poziomem – dostosować do wieku dziecka).

– Pozwól dziecku odczuwać negatywne emocje. To nie jest tak, że złość, gniew czy zazdrość są złe. Emocje – i to różne – po prostu są i musimy to zaakceptować. Nie mamy wpływu na to, że się pojawiają. Ważne jednak – i to zależy już od nas jak najbardziej – co z nimi zrobimy. Trzeba uczyć dziecko wyrażania emocji w sposób kulturalny i społecznie akceptowalny (eliminuj takie zachowania, jak wymuszanie czegoś płaczem i złością, ale i inteligentną manipulację czy szantaż).

– Nigdy nie zmuszaj do przeprosin, zwłaszcza, jeśli konflikt trwa, emocje wrą. Nie dbaj o otoczkę – „Podaj rękę na zgodę” nie jest dobrym rozwiązaniem. Ba! Ono wcale nie kończy sporu, za to budzi frustrację i nie rozładowuje napięcia.

– Staraj się dawać dobry przykład – sama nie bądź osobą zaczepną, konfliktową i pamiętliwą. Rozwiązuj swoje problemy i nawet podczas kłótni nie schodź poniżej pewnego poziomu zachowania czy wypowiedzi.

– Ucz dziecko wyrażania siebie. Niech mówi: o swoich emocjach, racjach, stanowisku. Otwarta, szczera, ale i spokojna rozmowa, dyskusje, negocjacje, a także asertywność, empatia i szacunek do innych to klucz do rozwiązywania sporów.

– Jeśli dziecko brało udział w sytuacji konfliktowej – omawiajcie ją, jej alternatywne scenariusze, konsekwencje. Nie osądzaj dziecka, nie oceniaj i nie przyklejaj łatek – raczej wspieraj, pocieszaj. Działaj konstruktywnie. Pomóż dziecku wyciągnąć wnioski – to cenna lekcja. Co można było zrobić lepiej? Co poszło nie tak? Co jest warte zapamiętania i powielania? Twoje spojrzenie z pewnością pokaże dziecku inną perspektywę, uświadomi racje drugiej strony, pozytywy i negatywy zdarzenia, kontekst i inne niuanse.

Monika Zalewska-Biełło

Wychowanie ucznia

Rozwój dziecka w wieku szkolnym

Masz dziecko w przedszkolu? – zajrzyj tutaj

Oddawaj, to moje – konflikty rówieśnicze wśród kilkulatków

Przedstawiamy scenariusz zajęć dla dzieci przedszkolnych poświęconych konfliktom. Kilkuletnie dzieci często popadają w konflikty, które najczęściej dotyczą rzeczy (zabieranie zabawek, kłótnie o miejsce do zabawy) lub relacji (zazdrość, chęć dominacji, rywalizacja). Te zajęcia przygotowują przedszkolaki do przyjmowania konstruktywnych postaw w sytuacji konfliktu. Poprzez zabawę dzieci uczą się rozpoznawać emocje i granice swoje oraz innych członków grupy.

키워드에 대한 정보 rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci

다음은 Bing에서 rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.

이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Jak Rozwiązywać Konflikty – UCIEKAJ z Trójkąta Dramatycznego !

• jak rozwiązywać konflikty
• jak rozwiązywać konflikty film edukacyjny
• jak rozwiązywać konflikty w klasie
• jak rozwiązywać konflikty w rodzinie
• jak rozwiązać konflikt
• jak rozwiązać konflikt w klasie
• konflikt
• konflikty
• kłótnia
• kłótnie
• kłótnie w związku
• jak wygrać kłótnię
• jak się nie kłócić
• nieprzeciętne życie
• nieprzecietne zycie
• film edukacyjny
• konflikt w pracy
• konflikt w zespole
• konflikt w klasie
• konflikt w rodzinie
• relacje

Jak #Rozwiązywać #Konflikty #- #UCIEKAJ #z #Trójkąta #Dramatycznego #!

---

YouTube에서 rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci 주제의 다른 동영상 보기

주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Jak Rozwiązywać Konflikty – UCIEKAJ z Trójkąta Dramatycznego ! | rozwiązywanie konfliktów ćwiczenia dla dzieci, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.