당신은 주제를 찾고 있습니까 “podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną – Morawiecki się Wygadał! I TO JAK! W tle: Inflacja, Tusk, Niszczenie Polski – Analiza Ator Finanse“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 wideoprezentacje 이(가) 작성한 기사에는 조회수 37,236회 및 좋아요 4,670개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Morawiecki się Wygadał! I TO JAK! W tle: Inflacja, Tusk, Niszczenie Polski – Analiza Ator Finanse – podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
► Limity Na Prąd Elektryczny w Polsce! ► https://youtu.be/3GXxeJdC_K8
► Mój Tik Tok ► https://www.tiktok.com/@wideoprezentacje
► Mój Twitter ► https://twitter.com/KrzysztofAtor
►Fanpage naszego kanału ► https://www.facebook.com/Wideoprezentacje/
►Fanpage autora filmu ► https://www.facebook.com/AtorOficjal
►Grupa Facebookowa ► http://bit.ly/PSA_GrupaFacebook
►Mój Twitter ► https://twitter.com/KrzysztofAtor
►Mój Instagram► https://www.instagram.com/ator_official/
Morawiecki się Wygadał! I TO JAK! W tle: Inflacja, Tusk, Niszczenie Polski – Analiza Ator Finanse – Krzysztof Ator Woźniak z YouTube Komentator na Wideoprezentacje mówi prosto z mostu jak jest bez owijania w bawełnę.
Powiązane vlogi:
1. ► Rozporządzenie segregacyjne ► https://youtu.be/o1_e7nK4PBI
2. ► Co Przykrywa Pożegnanie Królowej Anglii Elżbiety II ► https://youtu.be/iUka1q9aPpA
3. ► Robią \”Mały Podatek Katastralny\”! ► https://youtu.be/CgxdydmE1VI
Darowizny (wsparcie dla twórcy):
– Bank (koniecznie wpisz DAROWIZNA w tytule przelewu): PL 85 1560 0013 2243 3952 8000 0006 kod SWIFT (tzw. BIC): GBGCPLPK
– Paypal (koniecznie wpisz DAROWIZNA w tytule przelewu): https://www.paypal.me/AtorOficjal
► ► Kontakt biznesowy: [email protected] ► ►
► Źródło ►
Podane na vlogu
#komentator #pieniądze #ator
podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Zadanie 1. Podkreśl zaimki przymiotne i określ ich formę …
Zadanie 1. Podkreśl zaimki przymiotne i określ ich formę gramatyczną. Gdzie kupiłaś takie piękne kwiaty? Nie mówiłem im o mojej nowej książce.
Source: kudo.tips
Date Published: 5/19/2021
View: 550
Czy znasz części mowy?
Podkreśl odmienne części mowy: czasownik, przyimek, rzeczownik, przymiotnik, przysłówek, liczebnik, spójnik, zaimek. 2. Podkreśl nieosobowe formy …
Source: sp6.augustow.eu
Date Published: 7/3/2022
View: 7848
Zaimki / Gramatyka – polski.info
Pełni ich funkcje w zdaniu. Zaimki odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaj gramatyczny. Odmiana zaimków zależy od tego, jaką część mowy zastępują.
Source: polski.info
Date Published: 10/10/2022
View: 9001
POPRAWNOŚĆ GRAMATYCZNA
określonym inwentarzem funkcjonalnym i pojęciowym poziomu B1 w … I. Proszę podkreślić poprawną formę wyrazów zgodnie z podanym przykładem (odmiana.
Source: certyfikatpolski.pl
Date Published: 5/9/2022
View: 6073
Aneks:Język polski – zaimki – Wikisłownik
„ich”. Dodatkowo, stosowany jest zaimek „swój”, który zastępuje każdy z … Tutaj mówiący chce podkreślić, do kogo należą psy i używa zaimków „mój” i „twój” …
Source: pl.wiktionary.org
Date Published: 2/22/2021
View: 4895
주제와 관련된 이미지 podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Morawiecki się Wygadał! I TO JAK! W tle: Inflacja, Tusk, Niszczenie Polski – Analiza Ator Finanse. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną
- Author: wideoprezentacje
- Views: 조회수 37,236회
- Likes: 좋아요 4,670개
- Date Published: 2022. 9. 14.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=w_x63VQ_pPg
Zaimki / Gramatyka
Zaimki Zaimek to odmienna część mowy, która zastępuje jakąkolwiek część mowy (np. rzeczownik, przymiotnik, przysłówek, liczebnik) z wyjątkiem czasownika. Pełni ich funkcje w zdaniu. Zaimki odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaj gramatyczny. Odmiana zaimków zależy od tego, jaką część mowy zastępują.
Zaimki osobowe Zaimki osobowe zastępują rzeczowniki. Zaimki osobowe odmieniamy. Krótkich form zaimków osobowych mi , cię , ci , go , mu nie używamy ani na początku, ani na końcu zdania. Zaimki niego , niemu , niej występują tylko po przyimkach. Zaimków ja , ty , my , wy (zaimki osobowe 1. i 2. osoby liczby pojedynczej i mnogiej) nie używamy w funkcji podmiotu – znaczenie zaimka wyraża końcówka czasownika (orzeczenia zdania), np.: Czytałem gazetę . zamiast Ja czytałem gazetę . Zaimków w zdaniu używamy tylko w sytuacji, kiedy chcemy akcentować, że to właśnie ta osoba (te osoby) wykonuje czynność wyrażoną w zdaniu. Odmiana zaimków osobowych Liczba pojedyncza Mianownik = Wołacz ja ty on ona ono Dopełniacz mnie ciebie / cię jego / niego / go jej / niej jego / niego / go Celownik mnie / mi tobie / ci jemu / niemu / mu jej / niej jemu / niemu / mu Biernik mnie ciebie / cię jego / niego / go ją / nią je / nie Narzędnik mną tobą nim nią nim Miejscownik mnie tobie nim niej nim Liczba mnoga Mianownik = Wołacz my wy oni one Dopełniacz nas was ich / nich ich / nich Celownik nam wam im / nim im / nim Biernik nas was ich je / nie Narzędnik nami wami nimi nimi Miejscownik nas was nich nich
Zaimki pytające Zaimki pytające wskazują na podmiot lub jego właściwości, o które pytamy, np.: kto ?, co ?, jaki ?, który ? Odmiana zaimka kto Mianownik = Wołacz kto Dopełniacz kogo Celownik komu Biernik kogo Narzędnik kim Miejscownik kim Odmiana zaimka co Mianownik = Wołacz co Dopełniacz czego Celownik czemu Biernik co Narzędnik czym Miejscownik czym Odmiana zaimka jaki Liczba pojedyncza Przypadek r. męski r. żeński r. nijaki Mianownik = Wołacz jaki jaka jakie Dopełniacz jakiego jakiej jakiego Celownik jakiemu jakiej jakiemu Biernik jakiego jaką jakie Narzędnik jakim jaką jakim Miejscownik jakim jakiej jakim Liczba mnoga Przypadek r. męskoosobowy r. niemęskoosobowy Mianownik = Wołacz jacy jakie Dopełniacz jakich Celownik jakim Biernik jakich jakie Narzędnik jakimi Miejscownik jakich Odmiana zaimka ktory Liczba pojedyncza Przypadek r. męski r. żeński r. nijaki Mianownik = Wołacz który która które Dopełniacz którego której którego Celownik któremu której któremu Biernik którego którą które Narzędnik którym którą którym Miejscownik którym której którym Liczba mnoga Przypadek r. męskoosobowy r. niemęskoosobowy Mianownik = Wołacz którzy które Dopełniacz których Celownik którym Biernik których które Narzędnik którymi Miejscownik których
Zaimki nieokreślone Zaimki nieokreślone często zakończone są na – ś : coś , jakiś , jakaś , jakieś , czyjś , kiedyś , ktoś , któraś , gdzieś . W większości pochodzą od zaimków pytających: kto ? → ktoś , co ? → coś , jaki ? → jakiś Użyciem zaimka nieokreślonego wyrażamy nie tylko obojętność co do dokładności miejsca, osoby, czasu, cechy, ale także podkreślamy, że może być to dowolne miejsce, osoba itp.
Zaimki przeczące Zaimki przeczące są używane do budowania zdań zaprzeczonych. W języku polskim stosuje się podwójne zaprzeczenie. Np.: Nigdzie nie byłem . Zaimki przeczące w większości pochodzą od zaimków pytających: kto → nikt , co → nic , gdzie → nigdzie
Zaimki dzierżawcze Zaimki dzierżawcze zastępują wyraz, który określa osobę posiadającą przedmiot lub stosunek do innej osoby. Odmieniamy je jako przymiotniki, tzn. zaimek zmienia się zgodnie z rodzajem gramatycznym rzeczownika, jaki następuje po nim. Odmiana zaimków mój , twój Krótsze formy (np. ma , me , mej , twe ) mają charakter książkowy i są używane rzadko. Liczba pojedyncza Przypadek r. męski r. żeński r. nijaki Mianownik = Wołacz mój , twój moja / ma , twoja / twa moje / me , twoje / twe Dopełniacz mojego / mego , twojego / twego mojej / mej , twojej / twej mojego / mego , twojego / twego Celownik mojemu / memu , twojemu / twemu mojej / mej , twojej / twej mojemu / memu , twojemu / twemu Biernik mojego / mego , twojego / twego moją / mą , twoją / twą moje / me , twoje / twe Narzędnik moim / mym , twoim / twym moją / mą , twoją / twą moim / mym , twoim / twym Miejscownik moim / mym , twoim / twym mojej / mej , twojej / twej moim / mym , twoim / twym Liczba mnoga Przypadek r. męskoosobowy r. niemęskoosobowy Mianownik = Wołacz moi , twoi moje / me , twoje / twe Dopełniacz moich / mych , twoich / twych Celownik moim / mym , twoim / twym Biernik moich / mych , twoich / twych moje / me , twoje / twe Narzędnik moimi / mymi , twoimi / twymi Miejscownik moich / mych , twoich / twych Odmiana zaimków nasz , wasz Liczba pojedyncza Przypadek r. męski r. żeński r. nijaki Mianownik = Wołacz nasz , wasz nasza , wasza nasze , wasze Dopełniacz naszego , waszego naszej , waszej naszego , waszego Celownik naszemu , waszemu naszej , waszej naszemu , waszemu Biernik naszego , waszego naszą , waszą nasze , wasze Narzędnik naszym , waszym naszą , waszą naszym , waszym Miejscownik naszym , waszym naszej , waszej naszym , waszym Liczba mnoga Przypadek r. męskoosobowy r. niemęskoosobowy Mianownik = Wołacz nasi , wasi nasze , wasze Dopełniacz naszych , waszych Celownik naszym , waszym Biernik naszych , waszych nasze , wasze Narzędnik naszymi , waszymi Miejscownik naszych , waszych Odmiana zaimków jego , jej , ich Te zaimki nie odmieniają się – mają taką samą formę dla wszystkich rodzajów i przypadków. Liczba pojedyncza r. męski r. żeński r. nijaki jego brat jej mama jego brat jego siostra jej wnuczek jego siostra jego rodzice jej rodzeństwo jego rodzice Liczba mnoga (wszystkie rodzaje) ich rodzice ich siostra ich dziadkowie
Zaimki wskazujące Zaimki wskazujące odnoszą się do pojęć lub ich cech, które poznaliśmy wcześniej z kontekstu. Np. zaimki ten , ta , to odmieniamy jako przymiotniki. Używamy ich do wyróżnienia osoby lub przedmiotu z pewnego większego zbioru osób lub przedmiotów. Odmiana zaimków ten , ta , to Liczba pojedyncza Przypadek r. męski r. żeński r. nijaki Mianownik = Wołacz ten ta to Dopełniacz tego tej tego Celownik temu tej temu Biernik tego tę to Narzędnik tym tą tym Miejscownik tym tej tym Liczba mnoga Przypadek r. męskoosobowy r. niemęskoosobowy Mianownik = Wołacz ci te Dopełniacz tych Celownik tym Biernik tych te Narzędnik tymi Miejscownik tych
Zaimek zwrotny się ( siebie ) Zaimka zwrotnego łączymy z czasownikami. Używamy go wtedy, kiedy podmiot wykonał czynność sam na sobie, tzn. jeżeli podmiot i przedmiot jest ten sam. Zaimek się nie ma formy mianownikowej i używa się go w tej samej formie w liczbie pojedynczej i mnogiej. Dłuższej formy siebie używamy wtedy, kiedy na zaimek kładziemy nacisk wypowiedzi. Odmiana zaimka się ( siebie ) Mianownik = Wołacz – Dopełniacz się / siebie Celownik sobie Biernik się / siebie Narzędnik sobą Miejscownik sobie
zaimki – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny
Spis treści aneksu | Język polski | Indeks:Hasła w języku polskim
Zaimki (łac. pronomen) służą do zastępowania innych części mowy, dzięki czemu unika się nieprzyjemnych powtórzeń wyrazów oraz skraca wypowiedź, bez utraty jej treści. Użycie zaimka ma sens jedynie wtedy, gdy wiadomo, jaki wyraz zastępuje użyty zaimek.
Choć słowo „zaimki” sugeruje, że służą one tylko do zastępowania rzeczowników („imion”), zaimki zastępują również wiele innych części mowy.
Rodzaj użytego zaimka i sposób jego odmiany zależą od zastępowanej części mowy.
Zaimki rzeczowne [ edytuj ]
Zaimkami rzeczownymi zastępuje się rzeczowniki. Zaimki osobowe – podobnie jak rzeczowniki – ulegają deklinacji:
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. m f n m nm M. W. ja ty on ona ono my wy oni one D. mnie / mię ciebie / cię jego / go / niego / -ń jej / niej jego / go / niego nas was ich / nich C. mnie / mi tobie / ci jemu / mu / niemu jej / niej jemu / mu / niemu nam wam im / nim B. mnie / mię ciebie / cię jego / go / niego / -ń ją / nią je / nie nas was ich / nich je / nie N. mną tobą nim nią nim nami wami nimi Ms. mnie tobie nim niej nim nas was nich
Formy „mi”, „mię”, „cię”, „ci”, „go”, „mu” to tzw. formy enklityczne (krótkie), które tworzą zestrój akcentowy (mają wspólny akcent) z wyrazem, z którym się łączą. Mogą one wystąpić tylko w pozycji nieakcentowanej w zdaniu (dlatego nie używamy ich ani na początku, ani na końcu zdania). Formy „niego”, „niemu”, „niej” – w odróżnieniu od form „jego”, „jemu”, „jej” – występują tylko po przyimkach, np. „Na niego patrzę.” ale: „Jego widzę.”. Forma „mię” jest obecnie przestarzała. Forma „-ń” to krótka forma poprzyimkowa – tylko rodzaju męskiego. Piszemy ją zawsze łącznie z przyimkiem, np. „doń”, „zeń”, „nań”.
W języku polskim nie używa się w funkcji podmiotu zaimków 1. i 2. osoby, chyba że chcemy wyraźnie podkreślić, że to te osoby wykonują wyrażoną w zdaniu czynność. W innym wypadku zaimek pomijamy, gdyż to samo znaczenie wyraża końcówka czasownika (orzeczenia zdania). Przykład:
Napisałem książkę.
zamiast
Ja napisałem książkę.
Zaimki dzierżawcze [ edytuj ]
Zaimki dzierżawcze (lub: dzierżawne) służą do zastąpienia wyrazu określającego posiadacza czegoś i odmieniają się jak przymiotniki. Analogicznie jak przymiotnik, zaimek zmienia się w zależności od rodzaju gramatycznego wyrazu, który następuje po nim.
1. osobie liczby pojedynczej odpowiada zaimek „mój”, 2. – „twój”, 3. – „jego” i „jej”, 1. osobie liczby mnogiej – „nasz”, 2. – „wasz”, 3. – „ich”. Dodatkowo, stosowany jest zaimek „swój”, który zastępuje każdy z poprzednich zaimków, jeżeli przedmiot posiadania należy do podmiotu. Zaimka „swój” nie używa się tylko wtedy, gdy w zdaniu akcent pada na określenie właściciela przedmiotu. Przykłady:
To jest mój pies.
W tym zdaniu podmiotem jest słowo „to”, stąd użyto zaimka „mój”.
(Ja) karmię swojego psa.
Tutaj podmiotem jest „ja”, pies należy do podmiotu, stąd jedyną poprawną formą jest „swój”.
(Ja) karmię nie mojego psa, a twojego.
Tutaj mówiący chce podkreślić, do kogo należą psy i używa zaimków „mój” i „twój”.
Zaimek „niczyj” mówi, że przedmiot nie ma właściciela, zaś „czyjś” – że ma, ale jest on nieistotny lub nieznany.
Do pytania o właściciela służy zaimek pytajny „czyj”.
mój, twój, swój [ edytuj ]
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. mój, twój, swój moja/ma, twoja/twa, swoja/swa moje/me, twoje/twe, swoje/swe moi, twoi, swoi moje/me, twoje/twe, swoje/swe D. mojego/mego, twojego/twego, swojego/swego mojej/mej, twojej/twej, swojej/swej mojego/mego, twojego/twego, swojego/swego moich/mych, twoich/twych, swoich/swych C. mojemu/memu, twojemu/twemu, swojemu/swemu mojej/mej, twojej/twej, swojej/swej mojemu/memu, twojemu/twemu, swojemu/swemu moim/mym, twoim/twym, swoim/swym B. 1 mojego/mego, twojego/twego, swojego/swego moją/mą, twoją/twą, swoją/swą moje/me, twoje/twe, swoje/swe moich/mych, twoich/twych, swoich/swych moje/me, twoje/twe, swoje/swe N. moim/mym, twoim/twym, swoim/swym moją/mą, twoją/twą, swoją/swą moim/mym, twoim/twym, swoim/swym moimi/mymi, twoimi/twymi, swoimi/swymi Ms. moim/mym, twoim/twym, swoim/swym mojej/mej, twojej/twej, swojej/swej moim/mym, twoim/twym, swoim/swym moich/mych, twoich/twych, swoich/swych
Krótsze formy (po ukośniku „/”) mają charakter książkowy, nie są raczej używane w języku potocznym.
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
nasz, wasz [ edytuj ]
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. nasz, wasz nasza, wasza nasze, wasze nasi, wasi nasze, wasze D. naszego, waszego naszej, waszej naszego, waszego naszych, waszych C. naszemu, waszemu naszej, waszej naszemu, waszemu naszym, waszym B. 1 naszego, waszego naszą, waszą nasze, wasze naszych, waszych nasze, wasze N. naszym, waszym naszą, waszą naszym, waszym naszymi, waszymi Ms. naszym, waszym naszej, waszej naszym, waszym naszych, waszych
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
jego, jej, ich [ edytuj ]
Te zaimki się nie odmieniają.
czyj, czyjś, czyjkolwiek, niczyj [ edytuj ]
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. czyj, niczyj czyja, niczyja czyje, niczyje czyi, niczyi czyje, niczyje D. czyjego, niczyjego czyjej, niczyjej czyjego, niczyjego czyich, niczyich C. czyjemu, niczyjemu czyjej, niczyjej czyjemu, niczyjemu czyim, niczyim B. 1 czyjego, niczyjego czyją, niczyją czyje, niczyje czyich, niczyich czyje, niczyje N. czyim, niczyim czyją, niczyją czyim, niczyim czyimi, niczyimi Ms. czyim, niczyim czyjej, niczyjej czyim, niczyim czyich, niczyich
Zaimki „czyjś” i „czyjkolwiek” odmieniają się tak samo, jak „czyj” z tą różnicą, że zawsze na końcu należy dodać -ś (czyjś, czyjeś, czyjegoś, czyjemuś itd.) lub -kolwiek (czyjkolwiek, czyjemukolwiek itd.)
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
Zaimki zwrotne [ edytuj ]
Zaimki zwrotne w połączeniu z czasownikami służą do wyrażenia, że podmiot wykonał czynność na samym sobie. W języku polskim występują zaimki zwrotne: „się”, „siebie”, „sobie” oraz również zaliczany przez niektórych językoznawców zaimek zwrotno-dzierżawczy „swój” (omówiony w części Zaimki dzierżawcze). Każdy z tych zaimków odpowiada zaimkom osobowym, których nie należy używać, gdy podmiotem i dopełnieniem jest ta sama osoba lub rzecz. zobacz też: Omówienie czasowników w języku polskim.
się (siebie) [ edytuj ]
Przypadek M. – brak – D. siebie / się C. sobie B. siebie / się N. sobą Ms. sobie
Zaimek zwrotny „się” („siebie”, „sobie”, „sobą”, „sobie”) łączy się z czasownikami przechodnimi. Długa forma „siebie” jest używana, gdy na zaimek położony jest nacisk wypowiedzi; w pozostałych wypadkach używa się krótkiej formy „się”.
Zaimek „się”, gdy określa podmiot będący w liczbie mnogiej, może oznaczać, że każdy element podmiotu wykonał czynność sam i sam doświadczył jego skutków, lub że każdy z elementów wykonał czynność na każdym innym elemencie podmiotu. Jeżeli zachodzi potrzeba rozróżnienia tych dwóch wypadków, należy uzupełnić wypowiedź o słowa „samego”, „samych” w pierwszym przypadku, lub „nawzajem”, „jeden drugiego” w drugim. Z reguły należy również ewentualnie zmienić „się” na „siebie”. Porównajmy przykłady:
Zosia i Kasia myją się / siebie.
Z tego zdania może wynikać:
Zosia myje Zosię i Kasia myje Kasię Zosia myje Kasię, a Kasia myje Zosię.
W pierwszym przypadku, zdanie można poprawić:
Zosia i Kasia myją siebie same.
A w drugim:
Zosia i Kasia myją siebie nawzajem (jedna drugą).
Niektóre czasowniki występują tylko ze słówkiem „się” (są to tzw. czasowniki zwrotne). Nie jest to jednak zaimek zwrotny, tylko homonimiczna (równokształtna) z nim cząstka czasownika. Przykłady czasowników zwrotnych:
Z takimi czasownikami po położeniu nacisku nie zastępuje się „się” przez „siebie”, a dodaje na końcu zaimek „siebie” lub konstrukcję „siebie samego / samych / nawzajem”:
bać się siebie (samego / nawzajem), troszczyć się o siebie (samego / nawzajem)
Znaczenie niektórych czasowników może być zupełnie inne, gdy są użyte z zaimkiem. Przykłady:
Zaimek „się” służy również do tworzenia form bezosobowych, łączy się z czasownikiem w 3. osobie liczby pojedynczej, rodzaju nijaki. Takie zdanie można przekształcić przez użycie wyrazów: „należy”, „można”:
W tej firmie przychodzi się do pracy na 8 rano. → W tej firmie należy przychodzić do pracy na 8 rano.
sobie [ edytuj ]
Zaimek „sobie” odpowiada zaimkom „się” i „siebie” z tym, że łączy się z czasownikami rządzącymi celownikiem i miejscownikiem. Stosuje się analogiczne konstrukcje z wyrazami „samym”, „nawzajem” itd. Przykłady:
Kupiłem sobie pomarańcze. Asia i Basia kupiły sobie pomarańcze.
lub:
Asia i Basia kupiły pomarańcze sobie samym. (Asia kupiła dla siebie i Basia dla siebie) Asia i Basia kupiły pomarańcze sobie nawzajem. (Asia kupiła Basi, a Basia – Asi)
W dwóch ostatnich zdaniach bardziej poprawne jest umieszczenie dopełnienia bliższego (części w bierniku) przed dopełnieniem dalszym (części w celowniku). W pierwszych dwóch przykładach lepiej jest postąpić odwrotnie.
Zaimki określone (wskazujące) [ edytuj ]
Zaimki określone (lub inaczej: wskazujące) odnoszą się do znanych już z kontekstu pojęć lub ich cech.
ten, ta, to, ci, te; tamten, tamta, tamto, tamci, tamte; ów, owa, owo, owi, owe [ edytuj ]
Zaimki „ten”, „ta”, „to”, „ci” oraz „te”, pełniące funkcje przymiotników, są używane do określenia samego przedmiotu (lub osoby), kiedy chce się wyróżnić jeden z nich z pewnego zbioru przedmiotów, lub położyć większy nacisk niż przy używaniu samego zaimka osobowego.
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. ten ta to ci te D. tego tej tego tych C. temu tej temu tym B. 1 tego tę to tych te N. tym tą tym tymi Ms. tym tej tym tych
Zaimki „tamten”, „tamta”, „tamto”, „tamci” oraz „tamte” pełnią zbliżoną funkcję, ale służą do określania przedmiotów, osób lub pojęć znajdujących się w jakimś sensie dalej od mówiącego. Odmiana tych zaimków jest analogiczna, jak zaimków poprzednich: różnica polega na dodaniu do każdego z zaimków przedrostka „tam-” (tamtego, tamci, tamtych itd.) z wyjątkiem biernika lp rodzaju żeńskiego, gdzie dopuszczalna jest tylko forma tamtą:
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. tamten tamta tamto tamci tamte D. tamtego tamtej tamtego tamtych C. tamtemu tamtej tamtemu tamtym B. 1 tamtego tamtą tamto tamtych tamte N. tamtym tamtą tamtym tamtymi Ms. tamtym tamtej tamtym tamtych
Zamiast zaimków takich jak „tamten” można użyć przestarzałej formy „ów”. Odmianę tego zaimka zawiera tabela:
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. ów owa owo owi owe D. owego owej owego owych C. owemu owej owemu owym B. 1 owego ową owo owych owe N. owym ową owym owymi Ms. owym owej owym owych
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
taki, taka, takie, tacy, takie; tak [ edytuj ]
Zaimki „taki”, „taka”, „takie”, „tacy” oraz „takie”, pełniące funkcje przymiotników, są używane do określenia cechy przedmiotu (lub osoby), która jest już znana z kontekstu. Nieodmienny zaimek „tak” pełni funkcje przysłówka.
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. taki taka takie tacy takie D. takiego takiej takiego takich C. takiemu takiej takiemu takim B. 1 takiego taką takie takich takie N. takim taką takim takimi Ms. takim takiej takim takich
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
tu, tam, stąd, stamtąd, tędy, wtedy [ edytuj ]
Te zaimki, pełniące funkcje przysłówków, określają znane miejsce lub kierunek („tu”, „tam”, „stąd”, „stamtąd”, „tędy”) lub czas („wtedy”). Wszystkie są nieodmienne.
Zaimki pytajne i względne [ edytuj ]
Zaimki pytajne, używane podczas pytań, służą do wskazania interesującej cechy, przedmiotu itd. Zaimki względne, identyczne z zaimkami pytajnymi, używane są jako spójniki łączące zdania główne ze zdaniem podrzędnym i pełnią w zdaniu podrzędnym funkcję podmiotu. Zdanie podrzędne określa jeden z wyrazów (lub grupę wyrazów) użytą w zdaniu głównym.
kto, co [ edytuj ]
Zaimek „kto” służy do określenia osoby, która jest podmiotem w pytaniu, lub którą określa zdanie podrzędne. Zaimek „co” służy do analogicznego określenia rzeczy, zwierzęcia, stanu i pojęć abstrakcyjnych. Te zaimki względne zwykle są używane na określenie zaimków wskazujących ze zdania głównego.
Te zaimki odmieniają się wyłącznie przez przypadki (bez wołacza) i niezależnie od kontekstu narzucają następującym po nich czasownikom trzecią osobę liczby pojedynczej i rodzaj męski („kto”) lub nijaki („co”).
Przypadek kto co M. D. kogo czego C. komu czemu B. kogo co N. kim czym Ms.
Przykłady:
Kto to zrobił? My.
Zaimek pytający, użyty w trzeciej osobie lp, mimo iż podmiotem w drugim zdaniu jest zaimek w 1 os. lm.
Ten, kto to napisał, odpowie za to!
Zaimek względny został użyty z zaimkiem wskazującym („ten”), nawet jeśli napisany tekst mógł być autorstwa kobiety.
Kogo dziś nie ma? Czego się spodziewałeś? Komu się przyglądasz? Kogo widzicie? O czym napisałeś swój artykuł? Nie jestem pewny, kogo dziś nie ma. Chciałbym wiedzieć, o czym jest ten utwór. To, czego nie zrobisz dziś, możesz zrobić jutro.
Forma celownika zaimka „co” („czemu”) oraz zwrot „po co” również służą do zadawania pytań o przyczynę czynności i odpowiadają zwrotom „dlaczego”, „w jakim celu”, „z jakiej przyczyny”.
który, która, które, którzy [ edytuj ]
Zaimek „który” służy do zadania pytania lub do określenia w zdaniu podrzędnym elementu (osoby, rzeczy, zwierzęcia, pojęcia itd.) z pewnej grupy elementów. Odpowiedź na pytanie „który” może być również wyrażona za pomocą liczebnika porządkowego lub przymiotnika. W niektórych sytuacjach może być stosowany zamiennie z zaimkami „kto” i „co”.
Dodatkowo, zaimek względny może być użyty w zdaniu podrzędnym, które rozwija treść ze zdania głównego.
Zaimek ten odmienia się przez przypadki, rodzaje i liczby.
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. który która które którzy które D. którego której którego których C. któremu której któremu którym B. 1 którego którą które których które N. którym którą którym którymi Ms. którym której którym których
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
Przykłady:
Która dziewczyna chciała z tobą zatańczyć? Które komputery są zepsute? Którymi drzwiami wszedłeś? Przyjechałem tym samym autobusem, którym jechałem wczoraj.
W tym zdaniu zaimek który jest użyty do stworzenia zdania podrzędnego, bezpośrednio określającego wyraz („autobus”) ze zdania głównego; do sprecyzowania, o który autobus chodzi.
Nauczyciel postawił pałkę dziecku, które nic nie umiało.
Tutaj zaimek jest użyty do rozwinięcia określenia rzeczownika „dziecko” i nie służy do wyróżnienia jednego dziecka z pewnej grupy dzieci.
jaki, jaka, jakie, jacy [ edytuj ]
Zaimek „jaki” służy do zadania pytania lub do określenia w zdaniu podrzędnym cechę elementu (osoby, rzeczy, zwierzęcia, pojęcia itd.). Pytający oczekuje odpowiedzi wyrażonej przymiotnikiem lub wyrażeniem przymiotnikowym, ale w niektórych sytuacjach można użyć innych części mowy.
Zaimek ten odmienia się przez przypadki, osoby i liczby.
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. jaki jaka jakie jacy jakie D. jakiego jakiej jakiego jakich C. jakiemu jakiej jakiemu jakim B. 1 jakiego jaką jakie jakich jakie N. jakim jaką jakim jakimi Ms. jakim jakiej jakim jakich
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
Przykłady:
Jaka jest twoja bluzka? (Moja bluzka jest czerwona). Nie wiem, jakiego koloru jest jej bluzka. Jakim samochodem przyjechałeś? (czerwonym/szybkim/… ale również oplem/fiatem/…). Nie wiem, jaką on dostał ocenę (dostateczną/dobrą/wzorową/… ale również jedynkę/piątkę/…).
W mowie potocznej zaimek „jaki” może zastępować zaimek „który”:
Z jakim kolegą się dziś bawiłeś? (poprawna odpowiedź: z miłym/koleżeńskim/wysokim/blondynem/mańkutem/… ale potocznie można odpowiedzieć jak na zaimek „który”: z Piotrkiem/Grześkiem/…)
kiedy, gdzie, jak, którędy, skąd, dokąd, ile, czyj [ edytuj ]
Te zaimki służą do określania czasu („kiedy”), miejsca („gdzie”), sposobu („jak”), drogi ruchu („którędy”), miejsca początku ruchu („skąd”), miejsca celu ruchu („dokąd”), liczności („ile”).
Odmiana zaimka „czyj” została podana w sekcji Zaimki dzierżawcze. Pozostałe zaimki są nieodmienne.
Przykłady:
Kiedy była bitwa pod Grunwaldem? Nie pamiętam, kiedy to napisałem. Gdzie chcesz się ze mną spotkać? Właśnie sobie przypomniałem, gdzie to zostawiłem. Jak spałeś? Nie wiem, jak to się pisze. Którędy przyszliście? Zapomnieliśmy, którędy jechaliśmy. Skąd oni pochodzą? Nie mówcie, że nie wiecie, skąd oni są! Dokąd jedzie ten pociąg? Tylko maszynista wie, dokąd jedzie ten pociąg. Ile masz pieniędzy? Nie wiem, ile razy ci już to mówiłam! Czyje to jest? Nie wiem, czyj jest ten samochód.
Zaimki nieokreślone [ edytuj ]
Zaimki nieokreślone powstają z zaimków pytających i względnych i służą do wyrażenia pewnego, niesprecyzowanego pojęcia (osoby, rzeczy itd.), które dla mówiącego nie ma znaczenia.
Wszystkie te zaimki powstają poprzez dodanie przyrostka „-ś” niezależnie od osoby i przypadka, np.
jakiś, jakichś, jakiegoś, czyjś, czyichś, czyjegoś, któraś, którymś, gdzieś, skądś, ileś itd.
Dla zaimków „który”, „jaki”, „kto”, „gdzie”, „skąd”, „dokąd”, „jak”, „kiedy” i „czyj” można utworzyć zaimek nieokreślony przez dodanie przyrostka „-kolwiek”:
czyjkolwiek, czyjegokolwiek, którakolwiek, którymkolwiek, jakiegokolwiek, gdziekolwiek, skądkolwiek, kiedykolwiek itd.
Tak utworzonym zaimkiem mówiący wyraża nie tylko obojętność co do dokładności miejsca, osoby, czasu, cechy itd., ale także podkreśla, że może być to dowolne miejsce, osoba itd.
Zaimki upowszechniające [ edytuj ]
Zaimki upowszechniające służą do wyrażenia powszechności jakiejś cechy, obiektów, osób, rzeczy itp.
każdy, każda, każde; wszyscy, wszystkie [ edytuj ]
Zaimek „każdy” określa jeden z elementów ze zbioru osób, zwierząt, rzeczy i pojęć abstrakcyjnych zaznaczając, że dowolny inny element tego zbioru spełnia tę sama zależność.
Zaimek ten występuje tylko w liczbie pojedynczej. W przypadku konieczności użycia liczby mnogiej, należy użyć zaimka „wszyscy” lub „wszystkie”, które zastępują jednocześnie całą grupę (zbiór) elementów.
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. każdy każda każde wszyscy wszystkie D. każdego każdej każdego wszystkich C. każdemu każdej każdemu wszystkim B. 1 każdego każdą każde wszystkich wszystkie N. każdym każdą każdym wszystkimi Ms. każdym każdej każdym wszystkich
¹) dla rzeczowników nieżywotnych w rodzaju męskim forma biernika przyjmuje postać taką samą jak mianownika (w tabeli odmiana dotyczy rzeczowników żywotnych, dla których B=D). Pozostałe rodzaje są bez zmian
wszystko [ edytuj ]
Zaimek „wszystko” jest używany do określenia każdej rzeczy lub pojęć abstrakcyjnych. Pełni funkcję rzeczownika rodzaju nijakiego w liczbie pojedynczej.
zawsze, wszędzie [ edytuj ]
Zaimek „zawsze” jest używany do określenia całego przeciągu czasu, a zaimek „wszędzie” – do określenia wszystkich możliwych miejsc.
Zaimki przeczące [ edytuj ]
Zaimki przeczące są używane do budowania zdań zaprzeczonych. Choć znaczenie zaimka jest już zaprzeczone, w języku polskim stosuje się podwójne zaprzeczenie, a więc przy użyciu pełnych zdań należy użyć jeszcze partykuły „nie”.
Przykłady:
Gdzie cię można zastać? Nigdzie.
Tutaj w odpowiedzi nie użyto zdania, więc zaimek nie może być zaprzeczony.
Gdzie cię można zastać? Niestety, ale nigdzie mnie nie zastaniesz.
Tutaj, ze względu na obecność orzeczenia, czasownik musi być zaprzeczony.
nikt, nic [ edytuj ]
Zaimki „nikt” i „nic” odpowiadają zaimkom „kto” i „co”. Oba występują tylko w liczbie pojedynczej w rodzaju męskim („nikt”) lub nijakim („nic”) i narzucają tę formę następującym po nich czasownikom.
Zaimek „nikt” oznacza żadną z osób z danego zbioru, a „nic” – żadną z rzeczy, zwierząt, pojęć. Oba oznaczają, że nie istnieje element z danego zbioru osób („nikt”) lub innych pojęć („nic”), który mógłby wykonywać czynność ze zdania.
Przypadek nikt nic M. D. nikogo niczego C. nikomu niczemu B. nikogo nic N. nikim niczym Ms.
Zaimek „nic” odpowiada również na pytanie „ile?”.
żaden, żadna, żadne [ edytuj ]
Zaimki „żaden” odmieniają się jak przymiotniki i logicznie odpowiadają zaimkom „nikt” i „nic”.
Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga m f n m nm M. W. żaden żadna żadne żadni żadne D. żadnego żadnej żadnego żadnych C. żadnemu żadnej żadnemu żadnym B. żadnego żadną żadne żadnych żadne N. żadnym żadną żadnym żadnymi Ms. żadnym żadnej żadnym żadnych
niczyj [ edytuj ]
Zaimek „niczyj” określa brak właściciela danej rzeczy. Tabelka odmiany tego zaimka została podana w sekcji Zaimki dzierżawcze.
nigdzie, nigdy, znikąd, donikąd, nijak [ edytuj ]
Zaimek „nigdzie” mówi, że wykonywana czynność nie odbywa się w żadnym z miejsc, „nigdy” – w żadnym momencie, „znikąd” – z żadnego kierunku, „donikąd” – w żadnym kierunku, a „nijak” – w żaden sposób. Wszystkie te zaimki są nieodmienne.
Podział zaimków ze względu na funkcję gramatyczną [ edytuj ]
Oprócz powyższego podziału, zaimki dzieli się również na rodzaje wynikłe z części mowy, które dane zaimki zastępują.
Do zaimków rzeczownych należą zaimki zastępujące rzeczowniki, a więc:
wszystkie zaimki osobowe
zaimek upowszechniający „wszystko”
zaimki pytajne i względne „kto”, „co”
zaimki nieokreślone „ktoś”, „coś”, „ktokolwiek”, „cokolwiek”, „ktośkolwiek”, „cośkolwiek”
zaimki przeczące „nikt”, „nic”.
Do zaimków przymiotnych należą zaimki zastępujące przymiotniki i mogące pełnić w zdaniu funkcję przydawki:
zaimki dzierżawcze
zaimki wskazujące „taki”, „owaki”, „ten”, „tamten”
zaimek pytający (względny) „jaki”, „który”
zaimki nieokreślone „jakiś”, „jakikolwiek”, „czyjś”, „czyjkolwiek”
zaimki przeczące „żaden”, „niczyj”.
Do zaimków przysłownych należą zaimki zastępujące przysłówki i mogące pełnić w zdaniu funkcję okolicznika:
키워드에 대한 정보 podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną
다음은 Bing에서 podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Morawiecki się Wygadał! I TO JAK! W tle: Inflacja, Tusk, Niszczenie Polski – Analiza Ator Finanse
- ator
- analiza
- komentarz
- analiza techniczna
- analiza wydarzeń
- inwestowanie
- inwestycje
- komentator
- media
- blog
- vlog
- wiadomości
- fakty
- wideoprezentacje
- informacje
- wydarzenia
- tusk
- donald tusk
- morawiecki
- morawiecki tusk
- morawiecki się wygadał
- mateusz morawiecki
- premier
- premier morawiecki
- inflacja
- inflacja w polsce
- wysoka inflacja
- bank
- kredyt
- lokata
- oprocentowanie
- stopy procentowe
- finanse
- pieniądze
- polska
- polski
Morawiecki #się #Wygadał! #I #TO #JAK! #W #tle: #Inflacja, #Tusk, #Niszczenie #Polski #- #Analiza #Ator #Finanse
YouTube에서 podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Morawiecki się Wygadał! I TO JAK! W tle: Inflacja, Tusk, Niszczenie Polski – Analiza Ator Finanse | podkreśl zaimki i określ ich formę gramatyczną, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
