당신은 주제를 찾고 있습니까 “na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium – 💀🧪Jedzenie z folii aluminiowej i garnków aluminiowych. Jak bardzo nam szkodzi? + Reakcje chem.“? 다음 카테고리의 웹사이트 ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Pod Mikroskopem 이(가) 작성한 기사에는 조회수 16,472회 및 좋아요 1,085개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 💀🧪Jedzenie z folii aluminiowej i garnków aluminiowych. Jak bardzo nam szkodzi? + Reakcje chem. – na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
👉DOBROWOLNE darowizny na rozwój kanału:
PKO Bank Polski S.A.: 16 1020 5297 0000 1802 0085 6575.
W tytule: \”Darowizna\”.
👉Miniaturka pochodzi z domeny Pixabay. Obraz darmowy do użytku komercyjnego, nie wymaga przypisania.
💀🧪W filmie wyjaśniłem czy i jak wpływa na zdrowie gotowanie w aluminiowych garnkach, jedzenie z aluminiowych tacek oraz zawijanie kanapek w aluminiową folię. Czy aluminium w takiej postaci może nam zaszkodzić? Czy przedostaje się do żywności w ilościach zagrażających naszemu zdrowiu?
💀🧪Ponadto z filmu dowiecie się:
– ile faktycznie aluminium i w jakiej postaci dostaje się do jedzenia podczas gotowania, pieczenia lub smażenia z garnków i folii aluminiowej?
– czy i w jaki sposób pH potrawy ma wpływ na ilość uwalnianego aluminium?
– co się stanie, jeżeli zjemy kawałek folii aluminiowej?
– czy szkodzą nam tabletki na zgagę zawierające związki aluminium?
– jakie reakcje chemiczne zachodzą podczas ww. procesów?
– praktyczne porady, jak zmniejszyć uwalnianie glinu z folii aluminiowej i garnków aluminiowych,
– praktyczne porady, jak zmniejszyć wchłanianie glinu z pożywienia,
– ile glinu trzeba \”zjeść\” żeby wystąpiły efekty zatrucia: ostrego i przewlekłego?
💀🧪W filmie przedstawiono także reakcje chemiczne oraz obliczenia ilościowe dla lepszej wizualizacji i wytłumaczenia tematu. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie – zarówno kucharz, osoba na co dzień nie zajmująca się gotowaniem oraz osoby wykonujące zawód medyczny, chemicy i biolodzy. Zapraszam do oglądania!
💀🧪UWAGA! Przedstawione na początku filmu równanie reakcji chemicznej glinu z kwasem solnym jest hipotetyczne i zakłada, że folia aluminiowa to czysty glin oraz że cała ilość tego glinu przereaguje. W rzeczywistości folia aluminiowa jest pokryta bardzo cienką warstewką tlenku glinu (III) wskutek jego pasywacji, co jeszcze bardziej ogranicza wydajność reakcji powstawania chlorku glinu (III).
👉Piśmiennictwo:
1) Ludwicki J.K: Toksykologia glinu. Roczn. PZH, 1993, 44, 15. – 8.
2) Pennington J.A.T.: Aluminium content of foods and diets. Fd Add. Contam., 1987, 5, 161.
3) Starska K: Glin – występowanie i właściwości toksyczne. Roczn. PZH, 1990, 41,
99.
4) Szteke B.: Glin w środowisku człowieka. Roczn. PZH, 1987, 38, 27.
5) Tietz T., Lenzner A., Kolbaum A.E., Zellmer S., Riebeling Ch., Gürtler R., Jung Ch., Kappenstein O., Tentschert J., Giulbudagian M., Merkel S., Pirow R., Lindtner O., Tralau T., Schäfer B., Laux P., Greiner M., Lampen A., Luch A., Wittkowski R., Hensel A., Aggregated aluminium exposure: risk assessment for the general population. Archives of Toxicology 2019, 93, 3503–3521.
6) Shaw CA, Marler TE. Aluminum and the human diet revisited. Commun Integr Biol. 2013 Nov 1;6(6):e26369.
7) Saiyed SM, Yokel RA. Aluminium content of some foods and food products in the USA, with aluminium food additives. Food Addit Contam. 2005, 22(3):234-44.
8) A. Trzeciak, Wstęp do chemii nieorganicznej środowiska, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, 1995.
9) P. Mastalerz, Elementarna chemia nieorganiczna, Wydawnictwo Chemiczne, Wrocław 1997.
10) Justyna Zuziak: Glin w otoczeniu i jego wpływ na organizmy żywe. Analit 2, 2016,110–120.
11) Greger JL. Dietary and other sources of aluminium intake. Ciba Found Symp. 1992;169:26-35
12) G. Bassioni et al.: Risk Assessment of Using Aluminum Foil in Food Preparation. Int. J. Electrochem. Sci.,7(2012)4498 -4509.
na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Toksyczny nadmiar aluminium i jego wpływ na zdrowie
Toksyczność aluminium najczęściej dotyczy ośrodkowego układu nerwowego, kostnego i krwiotwórczego, woczna jest też w układzie moczowym i …
Source: radioklinika.pl
Date Published: 2/8/2022
View: 826
ALUMINIUM – czy jest niebezpieczne dla zdrowia?
Jaki wpływ na organizm ma aluminium? Zaobserwowano, że stężenie glinu w organizmie rośnie wraz z …
Source: vitalea.pl
Date Published: 3/18/2021
View: 1169
Zatrucie aluminium – czym się objawia i jaki ma wpływ na …
Aluminium a zdrowie. Glin jest słabo wchłanialny przez organizm człowieka – ponad 95% tego pierwiastka, które dostaje się do organizmu zostaje z niego usunięte …
Source: bonavita.pl
Date Published: 10/4/2021
View: 2059
Czy aluminum jest szkodliwe? Wpływ aluminium na zdrowie – Fit
Czy garnki aluminiowe są szkodliwe? Czy folia aluminiowa jest zdrowa? Glin trafia do organizmu człowieka głównie drogą pokarmową wraz z wodą, …
Source: fit.poradnikzdrowie.pl
Date Published: 10/27/2021
View: 1760
Szkodliwe aluminium i jego wpływ na mózg – – Rytmy Natury
Warto również zaopatrzyć się w dobry filtr do wody, który uwolni ją od wszelkich metali ciężkich. Jak wspomagać usuwanie aluminium z organizmu. Przede wszystkim …
Source: rytmynatury.pl
Date Published: 9/5/2021
View: 5196
PROCESY BIOCHEMICZNE I MECHANIZMY …
układu kostnego i układu krwiotwórczego. ABSORBCJA GLINU Z OTOCZENIA I JEGO ZAWARTOŚĆ. W ORGANIZMIE LUDZKIM. W przyrodzie glin występuje na trzecim stopniu …
Source: yadda.icm.edu.pl
Date Published: 9/24/2022
View: 2078
Krzem Chroni Mózg przed Aluminium. Właściwości krzemu
Szczególnie dotkliwe są konsekwencje jego zatruciem, gdy wpływa to na mózg oraz układ nerwowy. Krzem Wzmacnia Organizm. Odżywia włosy i …
Source: www.herbamea.pl
Date Published: 3/17/2021
View: 8478
주제와 관련된 이미지 na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 💀🧪Jedzenie z folii aluminiowej i garnków aluminiowych. Jak bardzo nam szkodzi? + Reakcje chem.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium
- Author: Pod Mikroskopem
- Views: 조회수 16,472회
- Likes: 좋아요 1,085개
- Date Published: 2021. 6. 27.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=TRF0mqFDrg8
Czy aluminium jest szkodliwe dla organizmu?
Toksyczne działanie aluminium dotyczy głównie układu nerwowego, kostnego oraz krwi. Główne objawy zatrucia glinem obejmują: osłabione funkcje intelektualne. zapominanie.
Jak działa aluminium na organizm?
Zatrucie aluminium – objawy
Jego akumulacja w mózgu prowadzi do wystąpienia takich objawów, jak: zaburzenia pamięci, mowy, koordynacji ruchowej, drżenia mięśni i paraliżu. Odkładanie glinu w organizmie zwiększa też ryzyko wystąpienia choroby Alzheimer’a.
Gdzie jest najwięcej aluminium?
Do produktów najbardziej odpowiedzialnych za spożycie glinu przez człowieka są: zboża i produkty zbożowe (takie jak chleb, ciasta, herbatniki i ciastka), warzywa (grzyby, szpinak, rzodkiewka i sałata), napoje (herbata i kakao) oraz niektóre preparaty dla niemowląt.
Skąd się bierze aluminium w organizmie?
Prowadząc badania przy narażeniu zawodowym odlewników zauważono u nich wyższy poziom glinu we krwi i w moczu oraz zaburzenia funkcji psychomotorycznych, zaburzenia pamięci oraz labilność emocjonalną. U spawaczy zaobserwowano częstsze zaburzenia koncentracji i stany depresyjne.
Jak zbadać poziom aluminium w organizmie?
Aby sprawdzić ile aluminium przedostało się do organizmu z naczyń kuchennych, wody i pożywienia, warto wykonać analizę pierwiastkową włosa, czyli badanie, które da nam na ten temat najdokładniejszą odpowiedź.
Co niszczy aluminium?
Obecność soli, przede wszystkim chlorków, w atmosferze zmniejsza odporność aluminium na korozję, jednak w mniejszym stopniu niż innych materiałów konstrukcyjnych. Ziemia nie jest materiałem jednorodnym, a jej własności zmieniają się.
Czy aluminium powoduje Alzheimera?
Aluminium może uszkadzać mózg i sprzyjać chorobie Alzheimera, ostrzegają naukowcy. Szczególnie duże ilości tego pierwiastka przedostają się z folii aluminiowej podczas grillowania.
Czy szlifowanie aluminium jest szkodliwe?
Aluminium nie znajduje się w wykazie substancji niebezpiecznych (jak np. nikiel), a więc praca z nim nie jest uznawana za pracę w warunkach szkodliwych.
Co powoduje nadmiar glinu?
Glin jest toksyczny dla naszego organizmu. Jego nadmiar może odkładać się w różnych narządach, np. płucach czy mózgu, i być przyczyną pylicy aluminiowej oraz chorób neurodegeneracyjnych. Jest on szczególnie niebezpieczny dla pacjentów dializowanych ze względu na ryzyko wystąpienia encefalopatii podializowej.
Czy pieczenie w aluminium jest zdrowe?
Światowa Organizacja Zdrowia ostrzega, że gotowanie i pieczenie żywności zawiniętej w folię aluminiową powoduje przenikanie aluminium do jedzenia w dawce znacznie przekraczającej dopuszczalne normy. Dlatego w folii aluminiowej nie powinno się podgrzewać, piec ani nawet przechowywać żywności w lodówce.
Dlaczego aluminium to glin?
Glin o czystości chemicznej oznaczającej niski udział innych pierwiastków to czyste aluminium. Należy przez to rozumieć, że aluminium to stop glinu, a nie jego czysto chemiczna postać. Najwyższe stężenie glinu zawiera boksyt, z którego pozyskuje się tlenek glinu przetwarzany później w aluminium.
Czy aluminium to glin?
W języku polskim funkcjonują dwie nazwy odnoszące się do tej samej substancji: glin oraz aluminium. Mimo, że potocznie są one często stosowane zamiennie, najczęściej jednak nazwy glin używa się w stosunku do pierwiastka oraz jego związków, z kolei nazwy aluminium do postaci metalicznej.
Jak oczyścić organizm z toksyn i metali ciężkich?
Należy jeść produkty zawierające błonnik, a także witaminy i naturalne antyoksydanty, a więc np.: płatki zbożowe, razowe pieczywo, orzechy, a także warzywa i owoce (żurawinę, seler, buraki, kapustę, natkę pietruszki, jabłka). Nie można zapominać również o wodzie.
Jak usunąć lek z organizmu?
Najłatwiejszą i najbezpieczniejszą metodą oczyszczania jest zwiększenie w diecie proporcji produktów działających, jako enterosorbenty, normalizacja równowagi kwasowo-zasadowej w jelitach, pobudzenie przywrócenia mikroflory. Oczyszczenie powodują znane nam płatki owsiane, gotowane w wodzie.
Czy gotowanie w garnkach aluminiowych jest szkodliwe?
Czy garnki aluminiowe są szkodliwe? Niekoniecznie. Krąży mit, że garnki aluminiowe szkodzą zdrowiu. A to nieprawda, powszechnie stosowana aluminium nie ma nic wspólnego ze słabej jakości tworzywem.
Czy aluminium powoduje Alzheimera?
Aluminium może uszkadzać mózg i sprzyjać chorobie Alzheimera, ostrzegają naukowcy. Szczególnie duże ilości tego pierwiastka przedostają się z folii aluminiowej podczas grillowania.
Czy można gotować w garnku aluminiowym?
Aluminium nie lubi kwasu
Niewskazane jest zatem np. gotowanie bigosu w garnku aluminiowym. Ekspert ostrzega także przed przechowywaniem w miskach aluminiowych kwaśnych potraw, takich jak ogórki, przeciery pomidorowe czy owocowe oraz tych z dużą zawartością soli.
Czy Czajnik aluminiowy jest zdrowy?
Al – aluminium
Aluminium szkodzi! Gotowanie w aluminiowych garnkach może prowadzić do choroby Alzheimera czy demencji. Ten metal ciężki jest bowiem magazynowany w mózgu i odpowiada za długofalowe pogarszanie jego wydolności. poważnych schorzeń układu nerwowego – choroby Alzheimera czy demencji.
Czy pieczenie w aluminium jest zdrowe?
Światowa Organizacja Zdrowia ostrzega, że gotowanie i pieczenie żywności zawiniętej w folię aluminiową powoduje przenikanie aluminium do jedzenia w dawce znacznie przekraczającej dopuszczalne normy. Dlatego w folii aluminiowej nie powinno się podgrzewać, piec ani nawet przechowywać żywności w lodówce.
Toksyczny nadmiar aluminium i jego wpływ na zdrowie
Nie ma co ukrywać, mamy duży problem z nadmiarem aluminium w codziennym życiu, co nie jest obojętne dla zdrowia, zwłaszcza gdy to narażenie ma charakter ciągły! Glin znajdujemy w dodatkach do żywności, używanych w kuchni naczyniach, folii aluminiowej, puszkach na żywność i napoje, aluminiowych foremkach do pieczenia oraz w kartonach na soki czy mleko. Toksyczność glinu najczęściej dotyczy ośrodkowego układu nerwowego, układu kostnego i krwiotwórczego, widoczna jest także w układzie moczowym i oddechowym!
aktualizacja: 10’2021
Aluminium (glin) w przyrodzie
Glin (łac. aluminium, symbol w układzie okresowym Al) jest bardzo rozpowszechniony w przyrodzie. Jego zawartość w skorupie ziemskiej stanowi około 8% ogólnej masy pierwiastków co sprawia, że pod względem ilościowym zajmuje trzecie miejsce. Jednakże jest częścią przyrody nieożywionej i jako taki nie jest niezbędny w żadnej przemianie metabolicznej organizmów żywych. To, że jest w środowisku naturalnie, nawet jeśli w minimalnych ilościach zjemy go np. z pokarmem roślinnym, nie czyni nam szkód. Problemem jest jego nadmiar związany z zanieczyszczeniem cywilizacyjnym i przemysłowym.
Glin znajduje się we wszystkich wodach naturalnych i wodociągowych, a także w glebie. Jeśli pH waha się pomiędzy 6 a 8, związki glinu w przeważającej części są nierozpuszczalne i nieszkodliwe. Jeśli jednak w wyniku tzw. „kwaśnych deszczów” pH wody i gleb obniży się, ilość związków rozpuszczalnych zaczyna dominować i stanowić zagrożenie dla organizmów wodnych, roślin oraz człowieka. Także uprawy rolne mające zwiększyć wydajność produkcji często powodują zakwaszenie gleby, co przekłada się na dużą zawartość glinu w roślinach. Dla przykładu wyższe stężenia znajdziemy w grzybach, roślinach motylkowych, ziemniakach, cebuli, szpinaku, sałacie oraz w zbożach (żyto, owies, jęczmień, pszenica).
Zawartość glinu w powietrzu jest naturalna ze względu na wietrzenie skał i gleb i ta ilość jest nieszkodliwa. Problemem staje się dopiero działanie człowieka, które powiększa tą pulę o pyły i dymy z spalin samochodowych, hut żelaza, hut aluminium czy cementowni.
Aluminium w przemyśle
Aluminium jest metalem o bardzo dobrej kowalności i dużej plastyczności. Jest lekki, łatwy w odlewaniu i obróbce. Niewielkie dodatki stopowe poprawiają znacząco jego wytrzymałość. Jest też tani, stąd jego duża popularność.
Pyły i dymy oraz używane w produkcji substancje zawierają:
czysty Al – do produkcji materiałów wybuchowych, pigmentów, proszków, farb, ogni sztucznych, Al2O3 – do produkcji aluminium, w procesach wytapiania i szlifowania szkła, powstaje podczas cięcia i spawania aluminium i jego stopów i wydobywaniu i oczyszczaniu boksytu, Al(OH)3 – produkcja papieru, szkła, gumy, materiałów pirotechnicznych, farb, w przemyśle farmaceutycznym (leki, szczepionki) oraz kosmetycznym (pasty do zębów, antyprespiranty).
Stopy aluminium są używane do produkcji np. części karoserii i silników samochodowych, poszycia i elementów konstrukcyjnych samolotów, a także, w bardzo dużych ilościach, do produkcji puszek na napoje!
Pył glinowy może być także wykorzystywany w przemyśle spożywczym jako srebrny barwnik do dekoracji ciast i tortów (E 173). W żywności może znajdować się jeszcze fosforan aluminiowo-sodowy (E 541) – środek emulgujący dodawany do pieczywa i ciastek; krzemian aluminiowo-sodowy (E 554) – środek przeciwzbrylający stosowany w soli, cukrze, gumach do żucia; krzemian aluminiowo-wapniowy (E 556) – środek przeciwzbrylający w gumach do żucia, a także uznany za nieszkodliwy kaolin (krzemian glinu E 559) – również substancja przeciwzbrylająca o wielu zastosowaniach.
Drogi dotarcia glinu do organizmu człowieka
Glin może się dostawać do naszego organizmu:
drogą oddechową (tu znaczenie ma przede wszystkim narażenie zawodowe), drogą pokarmową (żywność i leki stosowane przy nadkwasocie, przeciwzapalne i przeciwbólowe), przez krew (dializy i szczepionki), przez skórę (kosmetyki oraz żele przeciw stłuczeniom i obrzękom).
Jeśli chodzi o wchłanianie płucne związane z narażeniem zawodowym, to nie jest znana jego wydajność. Prawdopodobnie liczy się wielkość cząstek oraz zawartość w nich związków rozpuszczalnych. Płuca w miarę możliwości oczyszczają się bowiem z pyłów. Pyły mogą też dostać się do organizmu przez śluzówki nosa – jest to tzw. transport aksonalny, przez który glin dostaje się bezpośrednio do mózgu.
Badania na zwierzętach wskazują, że aluminium przedostaje się do organizmu przez nieuszkodzoną skórę, nie mamy jednak danych ilościowych. Badania przeprowadzone z aplikacją chlorowodorku glinu na skórę (składnik antyperspirantów) wskazywały na wchłanianie rzędu 0,002 – 0,07%, a więc bardzo słabe. Jednak badania wskazują na konieczność zachowania ostrożności przy stosowaniu na skórę podrażnioną bądź uszkodzoną, bo zwiększa to wchłanianie.
Aluminium wchłaniane drogą pokarmową
W codziennym życiu narażeni jesteśmy na wchłanianie aluminium z przewodu pokarmowego. Skala zależy od wielu czynników, takich jak wielkość dawki, stężenia i formy chemicznej związku, obecności innych metali czy też czynników kompleksujących i waha się od 0,1 do 10%. Przyjmujemy, że średnio jest to około 0,3%. Wydaje się, że to niewiele.
Rozejrzyjmy się po kuchni i przyjrzyjmy posiłkom. Oczywiście także w żywności nieprzetworzonej, w wyniku skażenia gleby czy wody, będzie znajdować się pewna ilość glinu, to samo tyczy się wody wodociągowej. Dodatkowymi źródłami aluminium będą natomiast różne dodatki do żywności, naczynia, folia aluminiowa, puszki na żywność i napoje, aluminiowe foremki do pieczenia oraz kartony na soki czy mleko wyłożone cienką warstwą aluminium . Uwalnianie z nich związków rozpuszczalnych glinu zależeć będzie od pH żywności oraz od obecności soli kuchennej. Wydaje się więc zasadne ograniczenie użycia tego typu materiałów w kontakcie z jedzeniem i piciem.
Do zwiększenia wchłaniania glinu z przewodu pokarmowego może przyczyniać się parathormon, a także obecność mleczanu, cytrynianu, askorbinianu i kwasów tłuszczowych. Do zmniejszenia zaś związki zawierające krzemiany, a także zwiększone stężenie żelaza w komórce jelita (glin wykorzystuje do wchłaniania i transportu białka przenoszące żelazo).
Innym źródłem aluminium są leki podawane bezpośrednio do krwi. Pominięcie bariery przewodu pokarmowego, np. w przypadku podania dożylnego, lub zaburzone funkcjonowanie nerek może prowadzić do kumulacji nawet 40% podanego Al u dorosłych i aż 75% u noworodków.
Prawidłowe stężenie aluminium w osoczu i szkodliwy nadmiar
Za fizjologiczne stężenie Al w ludzkim osoczu uznaje się 1–2 μg/l. Ta i mniejsza ilość wskazuje na równowagę wchłaniania z naturalnych źródeł z wydalaniem. U zdrowego człowieka ok 90% podanej niewielkiej ilości jest od razu wydalane przez nerki i możliwe jest całkowite oczyszczenie. Z kałem wydala się ok 2%. Reszta kumuluje się w tkankach o wolniejszym obrocie metabolicznym.
Najwięcej glinu w organizmie ludzkim znajdziemy w kościach (1/2), ponieważ łatwo się tam odkłada. Duża ilość pyłów aluminium – przy narażeniu zawodowym – jest obecna w płucach (1/4). Pozostała część znajduje się głównie w mięśniach, wątrobie i w mózgu. We krwi glin związany jest głównie z transferyną (nośnikiem żelaza) i cytrynianami (około 5%). Przenika barierę krew-mózg, prawdopodobnie przez aktywne przenośniki tych kompleksów. Jako, że konkuruje z żelazem o wiązanie z ferrytyną i transferyną, to prawidłowy poziom żelaza może utrudniać mu akumulację, natomiast obniżony będzie jej sprzyjał.
Początkowo uważano glin i jego związki za nieszkodliwe i wywołujące choroby tylko w specyficznych warunkach, czyli przy zawodowym narażeniu na działanie pyłów i dymów glinu oraz jego tlenku, przy chorobach nerek i przewlekłym stosowaniu dializoterapii. Z czasem zaczęło się pojawiać coraz więcej doniesień o złym wpływie Al na organizmy żywe.
Toksyczność glinu najczęściej dotyczy ośrodkowego układu nerwowego, układu kostnego i krwiotwórczego, widoczne jest także w układzie moczowym i oddechowym.
Glin, podobnie jak i inne metale, może podstawiać się za jony magnezu, wapnia czy żelaza i przez to blokować działanie zależnych od nich enzymów. Następstwem tego są zmiany w syntezie niezbędnych białek, w funkcjonowaniu materiału genetycznego oraz przepuszczalności błon komórkowych.
Narażenie zawodowe na pyły aluminium
Przy narażeniu zawodowym na pyły aluminium odnotowano problemy związane z układem oddechowym, takie jak:
zapalenie i proteinoza pęcherzyków płucnych, astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc z obecnością ziarniniaków.
Pylica aluminiowa może spowodować zwłóknienie płuc objawiające się dusznością na wydechu, kaszlem, bólami i trzaskami w klatce piersiowej.
Wyniki badań nad szkodliwością aluminium
W wyniku badań przeprowadzanych na zwierzętach nie wykazano działania kancerogennego aluminium, jednakże badania epidemiologiczne wykazały nadwyżkę zgonów z powodu raka wyłącznie u ludzi zatrudnionych przy procesach produkcji glinu. Pracownicy przemysłowi są oczywiście narażeni na kontakt z nadmiarem różnych związków kancerogennych w jednym czasie. Ale na podstawie wyżej wymienionych badań aluminium zaliczono do grupy I – o udowodnionym działaniu rakotwórczym dla ludzi.
W ostatnich latach dzięki rozwojowi metod badawczych zwrócono uwagę na glin jako czynnik, który może wywoływać różne choroby zwyrodnieniowe układu nerwowego. Już w roku 1965 przeprowadzono badanie na zwierzętach – po podaniu królikom domózgowo soli glinu zauważono zmiany podobne do tych, które są charakterystyczne dla choroby Alzheimera. Przeprowadzono także długotrwałą obserwację mieszkańców miejscowości Camelford, którzy w 1988 roku pili wodę zanieczyszczoną glinem. Stwierdzono, że istnieje zależność między licznymi objawami neurologicznymi, takimi jak spadek koncentracji, problemy z pamięcią, otępienie oraz występowaniem choroby Alzheimera, a zwiększonymi dawkami aluminium. W latach 70-tych powiązano objawy otępienne pacjentów dializowanych (encefalopatia dializowa) z zanieczyszczeniem płynów dializacyjnych aluminium. Charakterystyka tych objawów była inna niż przy chorobie Alzheimera. Podobne objawy zaobserwowano u ludzi zażywających leki zobojętniające soki żołądkowe zawierające glin, a mających problemy nerkowe. Łatwość przenikania glinu do kości sprawiała, że znajdowano w nich 10-85 razy więcej tego pierwiastka niż w mózgu, stąd pojawiała się osteomalacja. Do tego notowano anemię microcytarną, charakterystyczną amyloidozę, w której prekursorem włókien amyloidowych jest β2 -mikroglobulina, oraz encefalopatię. Oprócz choroby Alzheimera toksyczny wpływ glinu na ośrodkowy układ nerwowy rozważany jest w chorobach, takich jak endemiczne stwardnienie zanikowe boczne oraz parkinsonizm i demencja starcza w niektórych obszarach geograficznych. Wyizolowanie wpływu poszczególnych substancji obecnych w środowisku na występowanie chorób jest trudne, czasem nie sposób ustalić, która z nich wywołuje określone efekty. Być może choroby są wywoływane wspólnym wpływem wielu obecnych w środowisku toksyn równocześnie. Nie wyjaśniono do końca mechanizmów uszkadzania układu nerwowego przez aluminium. Zakłada się, że dzieje się tak z powodu m.in. tworzenia β-amyloidu czy zmian neurofibrylarnych, zaburzenia neurotransmisji, zaburzenia wewnątrzkomórkowej przemiany białek, czy wpływu na czynność enzymatyczną neuronów. Prowadząc badania przy narażeniu zawodowym odlewników zauważono u nich wyższy poziom glinu we krwi i w moczu oraz zaburzenia funkcji psychomotorycznych, zaburzenia pamięci oraz labilność emocjonalną. U spawaczy zaobserwowano częstsze zaburzenia koncentracji i stany depresyjne. U wytapiaczy aluminium dominowały ataksja, zaburzenia pamięci, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego oraz także stany depresyjne. Autorzy badań sugerują, że oprócz narażenia na związki glinu pracownicy byli narażeni na inne zanieczyszczenia i zaburzenia są wynikiem złożonego wpływu toksyn.
Zanieczyszczenia środowiskowe i ich wpływ na układ odpornościowy
Pewne zanieczyszczenia środowiskowe, na przykład związki fosforoorganiczne, rtęć czy glin mogą nadmiernie aktywować układ odpornościowy. Częste i przedłużające się infekcje we wczesnym dzieciństwie powiązano ze zwiększonym ryzykiem rozwoju między innymi zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Jako, że aluminium używane jest od dawna jako adiuwant w szczepionkach niektórzy badacze wiązali szczepienia ochronne z rosnącą ilością przypadków autyzmu dziecięcego. Jednakże badania określające zawartość glinu we włosach dzieci cierpiących na ASD (autistic spectrum disorder) były niejednoznaczne. Być może schorzenie to nie ma jednego, a wiele różnych czynników je wywołujących. Powszechnie uznaje się jednak, że składniki szczepionek zawierające aluminium mogą wywołać odpowiedź autoimmunologiczną u osób podatnych genetycznie (Morris G., Berk M., Walder K., Maes M.: Central Pathways Causing Fatigue in Neuro-Inflammatory and Autoimmune Illnesses.2015).
Wpływ związków aluminium na zdrowie dzieci
Istnieją prace opisujące wpływ aluminium na dzieci przedwcześnie urodzone. Ze względu na zanieczyszczenie płynów do żywienia pozajelitowego odnotowano encefalopatię, zgłaszano podwyższone stężenie glinu w mózgu i tkankach po śmierci. Mleko matki zawiera glin (najwięcej w siarze, potem ten poziom znacząco spada) – ocenia się, że w pierwszym półroczu życia dziecka karmionego piersią dostaje się do jego organizmu około 10 mg Al.
W mleku sztucznym ilość aluminium jest 10-40 razy większa (karmiąc mlekiem pochodzenia krowiego w ciągu pół roku dostarczono dziecku około 40 mg Al, a mlekiem sojowym 120 mg Al). W roku 2004 FDA rekomendowała ograniczenie ilości glinu dostarczanej dziecku do 5 mikrogramów/kg masy ciała/ dzień.
Wspomnijmy też o tym, że przez pierwsze 6 miesięcy życia dziecko dostaje ze szczepionkami około 4 mg aluminium z pominięciem bariery przewodu pokarmowego. Na stronie Państwowego Zakładu Higieny (PZH) „Szczepienia Info” znajdujemy link do badania (Keith L.S., Jones D.E., Chou CH.S.J. Aluminum toxicokinetics regarding infant diet and vaccinations) z opisem: „Autorzy pracy oceniali czy ekspozycja na związki glinu w pożywieniu oraz szczepionkach podawanych w okresie pierwszego roku życia dziecka nie przekracza minimalnego poziom ryzyka (MRL) określonego przez amerykańską Agencję Substancji Toksycznych i Rejestru Chorób (ATSDR). Badacze wskazali, że stężenie glinu w podawanych dziecku szczepionkach było większe niż to z pożywienia, jednak ogółem stężenie to było niższe niż poziom MRL, poza krótkimi okresami bezpośrednio po szczepieniu. Autorzy ocenili, że poziom narażenia nieznacznie przekraczający najwyższy dopuszczalny poziom MRL był bezpieczny, biorąc pod uwagę sposób obliczania MRL.„
Kobiety w ciąży są narażone na refluks stąd często sięgają po środki zobojętniające kwas solny w żołądku. Wydaje się zasadna rekomendacja, aby wybierały leki nie zawierające związków aluminium. Zakłada się bowiem, że zwiększona ekspozycja na aluminium we wczesnych okresach życia wywiera negatywny wpływ na rozwój układu nerwowego (a także rozwój ogólny) u ludzi.
Pozostaje pytanie, co my możemy zrobić dla siebie? Myślę, że mając świadomość możliwego negatywnego wpływu niektórych substancji na nasz organizm, warto rozejrzeć się wokół siebie i nauczyć dokonywać świadomych wyborów w kwestii tego co jemy, co pijemy, jakich materiałów używamy na co dzień. Nie zdołamy oczywiście wyeliminować wszystkiego co nam szkodzi, ale minimalizacja ilości potencjalnie szkodliwych substancji odciąży nasz organizm i pozwoli mu uporać się z zagrożeniem.
Polecamy również artykuły:
Bibliografia
ALUMINIUM – czy jest niebezpieczne dla zdrowia?
Chcesz sprawdzić czy jesteś obciążony aluminium?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10
Czym właściwie jest aluminium?
Aluminium to techniczna nazwa glinu, który jest trzecim najczęściej występującym pierwiastkiem, po tlenie i krzemie, spośród wszystkich budujących skorupę ziemską. Stanowi on około 7-8% całej jej zawartości. Jest też najpowszechniejszym metalem na Ziemi. Związki glinu znajdują się w glebie, powietrzu, skałach oraz wodzie, zarówno tej występującej naturalnie, jak i wodociągowej.
Wzrost jego stężenia w przyrodzie spowodowany jest m.in. rozwojem przemysłu, wzrostem emisji spalin samochodowych i hutniczych oraz postępującą urbanizacją. To przyczynia się do powstawania tzw. kwaśnych deszczów, które powodują obniżenie naturalnego pH gleby i wody, a im niższe mają pH, tym wyższa zawartość w nich toksycznych form glinu. To z kolei wywiera negatywny wpływ na roślinność, w tym także warzywa, owoce i zioła, które stanowią pożywienie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Zbyt duże stężenie pierwiastka w roślinach jadalnych jest toksyczne i może mieć bardzo negatywne skutki zdrowotne, a nawet stanowić zagrożenie życia. Warto więc wiedzieć, że dopuszczana przez WHO dzienna dawka glinu, nie wywołująca negatywnych skutków zdrowotnych, to 1 mg/1 kg masy ciała.
W jakich produktach znajduje się aluminium?
Jak wspomniano wcześniej, zarówno woda, jak i rośliny stanowią źródło glinu, który następnie trafia do organizmu. Badania wykazały, że duże stężenia tego pierwiastka zawierają rośliny liściaste, ziarna zbóż, bulwy i korzenie. Wyróżnia się tu przede wszystkim: pszenicę, żyto, jęczmień, owies, liście sałaty, kapusty i szpinaku, ziemniaki, cebulę, pomidory i marchew. Wśród owoców przodują pomarańcze i jabłka, natomiast wśród ziół wymienia się głównie bazylię, czarny pieprz, majeranek i tymianek. Duże ilości glinu gromadzą również grzyby, a także liście herbaty. W tym miejscu warto zaznaczyć, że dodatek cytryny do gotowej, zaparzonej herbaty, powoduje powstawanie cytrynianu glinu, który może wywierać długofalowe, negatywne efekty zdrowotne. Sytuacja będzie podobna w każdym przypadku, kiedy kwas zostanie dodany do potrawy czy napoju, w którym znajdują się jony glinu.
Poza tym, że aluminium gromadzi się w wodzie i roślinach jadalnych, to sposób ich przechowywania i obróbki także ma ogromne znaczenie dla ilości pierwiastka zawartego w gotowym do spożycia produkcie, który ostatecznie trafia do organizmu. Chodzi tu przede wszystkim o używanie aluminiowych naczyń, tacek i folii do przygotowywania posiłków. Jednak wykluczenie ich z kuchni może nie być wystarczające do tego, by uniknąć kumulacji glinu w organizmie, ponieważ ważne jest także to, jak są przechowywane produkty oraz jakie mają opakowanie fabryczne.
Wszelkie kartony, w które pakowane są m.in. soki owocowe, przeciery warzywne i mleko, od wewnątrz wyłożone są cienką warstwą aluminium. Także powszechne puszki, w których kupujemy warzywa, owoce, konserwy, słodzone napoje czy piwo, również wykonane są z tego metalu, podobnie jak wieczka od jogurtów, śmietan czy serków. Ponadto jony glinu znajdziemy także w przetworzonych serach, mące, cukrze i proszku do pieczenia. Warto zaznaczyć, że ilość glinu przenikającego do pożywienia uzależnione jest od rodzaju aluminium użytego do wykonania opakowania, pH przechowywanego w nim produktu oraz czasu, jaki w nim spędził. Na wydzielanie pierwiastka ma również wpływ obecność soli, mleczanu, askorbinianu, cytrynianu oraz kwasów tłuszczowych.
Ekspozycja na glin nie bierze się jednak wyłącznie z produktów spożywczych i wody. Aluminium jest powszechnym składnikiem kosmetyków i niektórych leków. Używany jest do produkcji antyperspirantów, dezodorantów, pudrów, peelingów, kremów i past do zębów. Jest także składnikiem leków regulujących wydzielanie kwasu solnego w żołądku zażywanych przy chorobie wrzodowej, a także płynów używanych do dializ. Glin wchodzi również w skład farb oraz materiałów wybuchowych.
Jaki wpływ na organizm ma aluminium?
Zaobserwowano, że stężenie glinu w organizmie rośnie wraz z wiekiem, dlatego jego całkowita zawartość będzie większa u osób starszych niż u dzieci. W prawidłowych warunkach niewielkie ilości pierwiastka są niemal w całości usuwane z organizmu wraz z moczem oraz- w mniejszym stopniu- z żółcią, a do kumulacji glinu dochodzi stosunkowo rzadko. Jednak efektywność tego procesu uzależniona jest od sprawności i wydolności nerek, których zadaniem jest usuwanie toksyn z ustroju. W przypadku, gdy funkcja nerek jest zaburzona, może dojść do gromadzenia się glinu w organizmie-szacuje się, że około 40% całej przyjętej dawki glinu ulega kumulacji w przypadku osób dorosłych, a 75% u nowo narodzonych dzieci.
Glin może wnikać do organizmu na cztery sposoby: drogą oddechową, poprzez układ krwionośny i pokarmowy, a także przez skórę. Mimo to uważa się, że to droga pokarmowa jest główną bramą, przez którą pierwiastek dostaje się do ustroju. Wchłanianie glinu w największym stopniu zachodzi w jelicie cienkim i osiąga ono pułap około 0,3% całej przyjętej doustnie dawki. Odsetek ten będzie jednak znacznie większy w sytuacji obniżonego pH krwi obserwowanego w niektórych schorzeniach, a także przy nadczynności przytarczyc (parathormon zwiększa wchłanianie glinu). Gromadzi się on przede wszystkim w kościach i płucach, lecz znajdziemy go także w wątrobie, mózgu, mięśniach, nerkach, żołądku i sercu. Mimo to zdecydowana większość doniesień na temat negatywnego wpływu tego pierwiastka na organizm skupia się na jego toksycznym oddziaływaniu na tkankę nerwową, choć niekorzystnie wpływa także na inne układy, m.in. kostny, krwiotwórczy, oddechowy i moczowy.
Przeczytaj także: 5 sposobów na bezsenność!
Glin posiada umiejętność przenikania bariery krew-mózg, dlatego stanowi poważnie zagrożenie dla ośrodkowego układu nerwowego. Wykazuje aktywność hamującą neurotransmitery, czyli substancje biorące udział w przewodnictwie nerwowym, a także blokuje niektóre enzymy i zaburza podział komórkowy, co może prowadzić do zwyrodnienia włókien nerwowych i rozwoju schorzeń o podłożu neurologicznym. Upatruje się istotną rolę glinu w rozwoju takich schorzeń, jak: choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane czy stwardnienie zanikowe boczne. Objawy zatrucia aluminium dotyczące układu nerwowego to przede wszystkim: zaburzenia koncentracji i pamięci, otępienie, niezdolność do myślenia abstrakcyjnego, ataksja (niezborność ruchowa), chwiejność emocjonalna, zaburzenia koordynacji i depresja. Warto również wiedzieć, że glin potrafi dostać się przez łożysko do płodu, powodując upośledzenie kształtowania się układu nerwowego.
U pacjentów poddających się dializom zaobserwowano występowanie zepołu objawów neurologicznych, który nazwano encefalopatią dializacyjną. Jest to związane z zawartością glinu w płynie dializacyjnym, a jej główne symptomy to: otępienie, dyzartria (zaburzenie mowy), afazja (problemy z mówieniem lub rozumieniem mowy), apraksja (utrata zdolności wykonania wyuczonych ruchów lub czynności), mioklonie (ruchy mimowolne), napady padaczkowe, a nawet psychozy.
Jak wspomniano wcześniej, glin zaburza funkcjonowanie również innych układów i narządów. Jego kumulacja w organizmie może powodować: anemię, osteomalację (rozmiękanie kości), zaburzenia wzrostu i rozwoju kości, upośledzenie czynności wątroby, astmę oraz śródmiąższowe zapalenie płuc z ziarniniakami. Istnieją także doniesienia mówiące o istotnym udziale aluminium w powstawaniu nowotworu złośliwego piersi.
Jak sprawdzić, czy jestem obciążony/a aluminium?
Bardzo skuteczną, szybką i bezpieczną metodą sprawdzenia organizmu pod kątem obciążenia metalami ciężkimi jest biorezonans komórkowy. W NZOZ Vitalea do diagnostyki wykorzystuje się niemieckie aparaty MORA, których działanie opiera się na zasadach biofizyki i fizyki kwantowej. Umożliwia wykrycie aż 44 pierwiastków chemicznych w ustroju, w tym m.in. aluminium, rtęci, ołowiu, kadmu, chromu, niklu, chloru i fluoru. Test polega na pomiarze odpowiedzi organizmu badanej na zakończeniach meridian rozmieszczonych na palcach rąk i stóp za pomocą specjalnego punktoskopu. Wyniki otrzymuje się natychmiast, a samo badanie jest bezbolesne i nieinwazyjne, gdyż nie dochodzi do przerwania ciągłości skóry. To sprawia, że jest to doskonała metoda diagnostyczna nie tylko dla osób dorosłych i świetnie sprawdza się w przypadku nawet najmłodszych dzieci.
Zatrucie aluminium – czym się objawia i jaki ma wpływ na nasze zdrowie?
Aluminium (inaczej – glin), to po tlenie i krzemie trzeci najbardziej rozpowszechniony pierwiastek, tworzący 8% składu skorupy ziemskiej. W przyrodzie występuje w stabilnej formie, głównie w postaci tlenków lub glinokrzemianów. W glebie glin wchodzi w skład trudno rozpuszczalnych związków chemicznych, jedynie 0,1% całkowitej ilości glinu tworzy formy rozpuszczalne.
Postać jaką przybierze glin w glebie zależy głównie od jej pH. W środowisku kwaśnym z minerałów glebowych stopniowo uwalniają się jony glinu, przenikając do wód powierzchniowych. Wysokie stężenia aluminium w glebie i wodach powierzchniowych prowadzą do akumulacji tego pierwiastka w roślinach – w tym także tych, które trafiają na nasz talerz.
Zatrucie aluminium
Całkowita ekspozycja na glin w diecie człowieka została oszacowana na 14 – 280 mg tygodniowo. Mleko, jogurty, przetworzone sery, dżemy, galaretki, mąka, cukier, proszek do pieczenia, konserwanty, ziarna zbóż – w każdym z tych produktów znajdują się pewne ilości glinu. Herbata i przyprawy, takie jak majeranek, bazylia i czarny pieprz zawierają go jeszcze więcej.
Okazuje się, że istotne jest przechowywanie żywności. Już w 1996 roku wykazano, że w przypadku odpowiednio kwaśnych produktów spożywczych (np. mleko, piwo), glin może migrować do nich z ich aluminiowego opakowania, przy czym im dłuższy jest okres przechowywania takich produktów, tym stężenie glinu jest w nich wyższe.
Aluminium wykorzystywane jest także w produkcji środków do konserwacji drewna, szkła, materiałów ceramicznych, leków, utensyliów kuchennych i kosmetyków – jego znaczne ilości znajdują się w antyperspirantach.
Zatrucie aluminium – objawy
Wiele przeprowadzonych dotychczas eksperymentów wykazało, że glin wywiera negatywny wpływ na procesy poznawcze człowieka. Jego akumulacja w mózgu prowadzi do wystąpienia takich objawów, jak: zaburzenia pamięci, mowy, koordynacji ruchowej, drżenia mięśni i paraliżu. Odkładanie glinu w organizmie zwiększa też ryzyko wystąpienia choroby Alzheimer’a. Zaburzenia te mają związek ze zwiększoną akumulacją glinu w hipokampie, który odpowiada za procesy uczenia się i pamięć.
Z przeprowadzonych na zwierzętach doświadczeń wynika, że glin wywiera negatywny wpływ na ich układ rozrodczy. W badaniach na samicach szczurów wykazano, że ekspozycja na działanie glinu podawanego w wodzie pitnej przez 120 dni może doprowadzić do obniżenia ich zdolności rozrodczych, poprzez zmniejszenie wydzielanego przez nie estradiolu, progesteronu, LH i FSH oraz zwiększenie wydzielania testosteronu. Ponadto ekspozycja prenatalna szczurów na glin skutkowała ich niższą masą urodzeniową, a także opóźnionym dojrzewaniem płciowym.
Aluminium a zdrowie
Glin jest słabo wchłanialny przez organizm człowieka – ponad 95% tego pierwiastka, które dostaje się do organizmu zostaje z niego usunięte z moczem, jednak w przypadku niewydolności nerek może dojść do jego akumulacji w organizmie. Na naszą niekorzyść działa także wiek – im jesteśmy starsi, tym więcej aluminium odkłada nam się w tkankach. Jego dystrybucja w organizmie zależy od dawki, czasu ekspozycji na jego działanie. Istotna jest także droga jego przyjęcia – wchłanianie glinu drogą oddechową (osiada na cząsteczkach kurzu i aerozolach) jest bardziej wydajne niż w przypadku drogi pokarmowej.
Mimo faktu, iż tylko niewielkie ilości aluminium są wchłaniane przez organizm człowieka, nie należy lekceważyć jego wpływu na zdrowie. Glin został uznany za metaloestrogen ze względu na zdolność do oddziaływania na receptory estrogenowe obecne w komórkach raka piersi i przyczynia się do rozwoju guza.
Człowiek w znaczącym stopniu wywiera wpływ na wzrost ilości glinu w środowisku. Aluminium znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle, zwłaszcza samochodowym, elektrycznym i lotniczym. Podwyższone stężenia tego pierwiastka w glebie i powietrzu, występują w okolicach hut aluminium a także składowisk odpadów związanych ze spalaniem węgla brunatnego. Jego obecność w powietrzu może być również związana z naturalnymi czynnikami środowiskowymi, takimi, jak wietrzenie skał, czy erupcje wulkanów.
Z aluminium mamy do czynienia w wielu dziedzinach życia – czy oznacza to że jesteśmy skazani na jego działanie? Nie do końca – następnym razem w sklepie możemy wybrać mleko w szklanej butelce zamiast tego w kartonie. Możemy też ograniczyć użycie antyperspirantów, wybierając od czasu do czasu dezodorant pozbawiony aluminium. Dokonując pewnych wyborów możemy znacznie ograniczyć wchłanianie glinu a tym samym wpływ jaki na nas wywiera.
PIŚMIENNICTWO
Czy aluminum jest szkodliwe? Wpływ aluminium na zdrowie
Czy aluminum jest szkodliwe? Wpływ aluminium na zdrowie
9:46
Aluminium dzięki swoim właściwościom znalazło bardzo szerokie zastosowanie. Produkuje się z niego garnki, zakrętki, tacki, puszki, folie, które mają kontakt z żywnością. Czy gotowanie w aluminiowych garnkach, pieczenie w folii aluminiowej lub grillowanie na tackach z aluminium jest szkodliwe dla zdrowia? Sprawdź, jaki wpływ na zdrowie ma aluminium.
Autor: Getty Images
Spis treści
Aluminium, a właściwie glin, to pierwiastek chemiczny z grupy metali o symbolu Al, który został odkryty w 1825 roku. Jest to substancja stała, srebrzystobiała o niebieskim odcieniu, kowalna i ciągliwa. Jest jednym z najlepszych przewodników prądu i ciepła. Aluminium świetnie nadaje się do spawania, sklejania, nitowania, odlewania, emaliowania, wyciągania w rury oraz cienkie druty, a także formowania w bardzo cienkie folie.
Aluminium – właściwości i zastosowanie
Aluminium dzięki swoim właściwościom fizycznym i chemicznym znalazło bardzo szerokie zastosowanie. Szczególnie docenia się jego niską gęstość, dobrą plastyczność (choć czysty krystaliczny glin jest kruchy i łamliwy) oraz odporność na rdzewienie.
Powszechne jest stosowanie stopów aluminium z innymi metalami: duraluminium, awionalu, siluminu, szczególnie w branży budowlanej (obniżenie masy konstrukcji stalowych) i samochodowej (karoserie aut, silniki, felgi), w produkcji okrętów, samolotów (aluminium stanowi około 80% ich masy i w przeciwieństwie do stali nie koroduje) i promów kosmicznych.
Glin jest używany w przemyśle chemicznym, w górnictwie do produkcji materiałów wybuchowych, wytwarza się z niego puszki i cienkie folie jako opakowania do żywności.
Związki glinu mają zastosowanie w medycynie – wodorotlenek glinu w nadkwasocie i wrzodach żołądka, a siarczan glinu do tamowania krwawień. Branże, w których stosuje się wyroby aluminiowe to:
budownictwo – stolarka aluminiowa, pokrycia dachowe, elewacje, ogrzewanie, klimatyzacja, izolacje
komunikacja – podzespoły samochodowe, pojazdy, budowa statków, kolej, infrastruktura
elektrotechnika – oświetlenie, urządzenia elektryczne, anteny, sprzęt RTV
budowa maszyn – lady chłodnicze, klimatyzacja, zbiorniki, suszarnie, galanteria metalowa
opakowania – zakrętki, opakowania jednorazowe, tacki, puszki, folie
AGD – prodiże, czajniki, garnki, lodówki, okapy
Aluminium – wpływ na zdrowie. Czy aluminium jest szkodliwe?
Aluminium gromadzi się w organizmie człowieka wraz z wiekiem. W ciałach noworodków jest go średnio 0,2 mg/kg masy ciała, natomiast u osób starszych – 0,6-0,7 mg/kg masy ciała.
Organizm osoby dorosłej kumuluje od 50 do 150 mg glinu, z czego 50% znajduje się w płucach, 25% w kościach i stawach, a pozostałe 25% w tkankach miękkich. Glin gromadzi się w tkankach dlatego, że jego jony Al3+ mają bardzo zbliżoną wielkość do jonów żelaza Fe3+ i przez to mogą podstawiać się zamiast żelaza w różnego rodzaju białkach czy enzymach.
Glin po przedostaniu się przez śluzówkę włącza się do białka transferryny (transportującego jony żelaza), które jest wchłanianie przez każdą komórkę ciała. We wnętrzu komórek transferryna uwalnia związany jon i wraca ponownie do obiegu. W ten sposób glin trafia do mózgu, płuc, kości i innych tkanek.
Glin jest pierwiastkiem toksycznym dla organizmu człowieka. Szczególnie zależność ta jest widoczna wśród osób dializowanych, ponieważ stosowana do dializ aparatura nie usuwa jonów glinu z osocza tak skutecznie, jak nerki.
Osoby poddające się dializom cierpią na zaburzenia koordynacji ruchów, drżenie mięśni, ruchy mimowolne czy demencję, która pojawia się już nawet 15 miesięcy od rozpoczęcia dializ. Toksyczne działanie aluminium dotyczy głównie układu nerwowego, kostnego oraz krwi.
Główne objawy zatrucia glinem obejmują:
osłabione funkcje intelektualne
zapominanie
problemy z koncentracją
zaburzenia mowy
zmiany osobowości
zmienny nastrój
depresję
demencję
omamy wzrokowe i słuchowe
osteomalację i częstsze złamania kości
zaburzenia motoryczne
osłabienie, zmęczenie
niedokrwistość
napady padaczki
Aluminium przenika barierę krew-mózg i gromadzi się szczególnie w obrębie hipokampa. Odpowiada to za takie stany chorobowe, jak stwardnienie zanikowe boczne, demencję starczą, chorobę Parkinsona, a także w pewnym stopniu – chorobę Alzheimera.
W mózgach osób zmarłych w podeszłym wieku cierpiących na choroby neurodegeneracyjne stwierdza się wyższe stężenie jonów glinu niż u osób zmarłych z innych przyczyn. Ponadto badania epidemiologiczne wykazują wprost proporcjonalną zależność między zawartością aluminium w środowisku a ilością osób zapadających na demencję starczą.
Aluminium – źródła w żywności i nie tylko
Roślinne produkty spożywcze stanowią istotne źródła aluminium w diecie. Pierwiastek ten jest akumulowany w warzywach, owocach i zbożach. Rośliny pobierają go głównie z gleby poprzez korzenie, ale także z opadami deszczu i pyłami atmosferycznymi. Pewna ilość glinu jest niezbędna do wzrostu roślin.
Stężenie aluminium jest istotnie zależne od środowiska, gatunku, części rośliny oraz stadium rozwoju. Im starsza i bardziej dojrzała roślina, tym wyższe jest stężenie aluminium w jej tkankach. Większość roślin akumuluje mniej niż 25 μg aluminium w 1 gramie suchej masy produktu.
Szczególnie dużo aluminium gromadzą rośliny motylkowate (fasola, groch, soja, soczewica, ciecierzyca), przyprawy, takie jak tymianek i majeranek, a jego głównym źródłem w diecie jest herbata, która rośnie na glebach kwaśnych i akumuluje w liściach od 500 do 20000 ppm glinu. Większość aluminium w herbacie występuje jednak w postaci nierozpuszczalnej w wodzie soli i do naparu przechodzą niewielkie ilości – od 2 do 6 mg/l.
Transfer jonów glinu do naparu zwiększa się po obniżeniu pH roztworu poprzez dodanie cytryny lub kwasu cytrynowego. Dochodzi wtedy do reakcji kwasu z solami glinu i migracji jonów metalu. W produktach pochodzenia zwierzęcego zawartość aluminium jest bardzo niska, najczęściej poniżej 1 μg/g suchej masy.
Wyjątkiem jest ser szwajcarski (19 μg/g s.m.). Ilość glinu może być też zwiększona w mleku i produktach mlecznych, co jest związane z przechowywaniem mleka w zbiornikach aluminiowych podczas procesu produkcyjnego.
Ilość tego pierwiastka może budzić zastrzeżenia związane z ryzykiem zdrowotnym. Kupując mleko, lepiej wybierać te w opakowaniach plastikowych niż kartonach powlekanych warstwą folii aluminiowej. Zaleca się także używanie stalowych zbiorników w mleczarniach zamiast aluminiowych.
Trzeba jednak zwrócić uwagę, że obecne w mleku związki fosforu zmniejszają wchłanianie aluminium. Zwiększona zawartość glinu w wodach powierzchniowych sprawiła, że wzrasta także akumulacja w rybach i owocach morza.
Nie tylko żywność jest źródłem aluminium kumulującego się w organizmie człowieka. Jest on składnikiem produktów do codziennej higieny oraz niektórych leków. Ze względu na bardzo szerokie rozpowszechnienie w przyrodzie całkowite unikanie aluminium jest niemożliwe. Pierwiastek ten jest dostarczany do organizmu poprzez:
napary herbaty (2 – 6 mg/l)
kawę (0,8 – 1,2 mg/szklanka)
wodę pitną (0,07 mg/l)
napoje w aluminiowych puszkach (0,04 – 1,0 mg/l)
gotowany szpinak (25 mg/kg)
żywność nieprzetworzoną (0,1 – 7 mg/kg)
dodatki do żywności (10-20 mg/dzień)
żywność gotowaną w garnkach aluminiowych (0,2 – 125 mg/kg)
mieszanki mlekozastępcze na bazie soi (6 – 11 mg/kg)
środki zobojętniające sok żołądkowy (35 – 200 mg/dawka)
aspirynę (9 – 50 mg/dawka)
leki przeciwbiegunkowe (36 – 1450 mg/ dawka)
antyperspiranty (50 – 75 mg/dzień)
szczepionki (0,15 – 0,85 mg/dawka)
Warto wiedzieć Aluminium – dodatki do żywności zawierające aluminium Dopuszczone do stosowania w żywności dodatki zawierające aluminium to: E 520 – siarczan glinu, substancja wiążąca
E 521 – siarczan sodowo – glinowy, regulator kwasowości, substancja wiążąca
E 522 – siarczan potasowo – glinowy, regulator kwasowości, substancja wiążąca
E 523 – siarczan amonowo – glinowy, regulator kwasowości
E 541 (I, II) – fosforany sodowo – glinowe (kwasowe i zasadowe), substancja spulchniająca
E 554 – glinokrzemian sodu, substancja przeciwzbrylająca
E 555 – glinokrzemian potasu, substancja przeciwzbrylająca, nośnik
E 556 – glinokrzemian wapnia, substancja przeciwzbrylająca
E 559 – krzemian glinu, ubstancja przeciwzbrylająca, nośnik Związki glinu są stosowane w owocach kandyzowanych, krystalizowanych i lukrowanych, wyrobach biszkoptowych, mieszankach przypraw, tartych serach, serach w plasterkach, wyrobach cukierniczych z wyjątkiem czekolady, gumach do żucia, kiełbasach, żywności suszonej i sproszkowanej. Szacowane spożycie dodatków do żywności zawierających aluminium w Europie waha się w przedziale od 2,3 do 145,9 mg/kg masy ciała/tydzień w zależności od kraju i grupy wiekowej. Największe ich spożycie obserwuje się wśród dzieci.
Czy garnki aluminiowe są szkodliwe? Czy folia aluminiowa jest zdrowa?
Glin trafia do organizmu człowieka głównie drogą pokarmową wraz z wodą, żywnością, lekami oraz w wyniku używania aluminiowych opakowań i naczyń. Przenikanie glinu do żywności jest zależne od rodzaju aluminium, z którego zostało wykonane opakowanie lub naczynie, stopnia kwasowości żywności, czasu kontaktu z pokarmem oraz obecności soli. Im niższe pH pokarmu i dłuższy czas gotowania lub przechowywania, tym więcej jonów glinu przenika do jedzenia.
Migracja glinu z naczyń aluminiowych do żywności [Zuziak J. I in., 2016]
Autor: Aleksandra Żyłowska-Mazgaj
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ustaliła dzienne bezpieczne spożycie aluminium na poziomie 1 mg/kg masy ciała, co oznacza, że przeciętna osoba o masie 70 kg może bez obaw o zdrowie dostarczyć do organizmu 70 mg aluminium dziennie. Aby nie przekraczać zalecanej dawki, niezbędne jest stosowanie odpowiednich naczyń podczas gotowania oraz unikanie spożywania produktów przechowywanych długotrwale w metalowych opakowaniach.
Gotowanie w aluminiowych garnkach, pieczenie w folii aluminiowej lub grillowanie na tackach z aluminium przyczynia się do zwiększenia zawartości tego pierwiastka w diecie i może być niebezpieczne dla zdrowia. Szczególnie trzeba zwrócić uwagę na produkty o kwasowym odczynie przechowywane w puszkach, np. ryby w sosie pomidorowym, colę oraz na gotowanie żywności o niskim pH takiej jak jabłka, gruszki, jagody, porzeczki, maliny, wiśnie, winogrona, grejpfruty, buraczki w occie, keczup, cytryna, sok z cytryny, brzoskwinie, nektarynki, ananas, śliwki, granat, rabarbar, kapusta kiszona, truskawki, pomidory i przetwory pomidorowe, ocet, soki owocowe, wytrawne wino.
Nie należy ponadto zawijać w folię aluminiową rozkrojonych warzyw i owoców o kwasowym odczynie, ponieważ dochodzi wtedy do rozpuszczania soli glinu i ich przenikania do pokarmów. Lepiej również unikać napojów i jedzenia w puszkach aluminiowych, ponieważ mogą one być bardzo długo przechowywane, a czas sprzyja zwiększonej akumulacji aluminium w napojach i jedzeniu. Zawartość aluminium w napojach z puszek aluminiowych jest 5 do 7 razy większa w porównaniu z tymi samymi napojami z butelek plastikowych.
Glin w ujęciu chemicznych jest pierwiastkiem leżącym w 13. grupie układu okresowego, występującym zwykle w związkach chemicznych na +3 stopniu utlenienia. Metal ten na powietrzu pokrywa się cienką warstwą tlenku glinu (ulega pasywacji), zapobiegając dalszemu utlenianiu i korozji. Warstewka pokrywająca metal jest odporna na działanie wody i słabych kwasów, natomiast niszczą ją mocne kwasy oraz zasady. Tlenek glinu oraz wodorotlenek glinu to związki amfoteryczne – mogą reagować zarówno z substancjami o charakterze kwasowym jak i zasadowym.
Aluminium stanowi jeden z głównych składników skorupy ziemskiej (7-8%) po tlenie i krzemie. Nie występuje w stanie wolnym, ponieważ jest bardzo reaktywny, a jego związki są obecne w prawie wszystkich skałach, wodach i organizmach żywych. Większość związków glinu w przyrodzie to substancje trudno rozpuszczalne, jednak część wykazuje właściwości toksyczne dla organizmów.
Związki toksyczne są uwalniane z tych nieszkodliwych w kwaśnym środowisku, dlatego proces zakwaszania gleb przyczynia się do zwiększania stężenia szkodliwych form glinu w przyrodzie – w glebach i wodach powierzchniowych. Glin w postaci pyłów występuje w powietrzu. Jest także akumulowany przez rośliny z gleby, opadów i powietrza. W organizmach zwierząt występuje w śladowych ilościach.
Glin na skalę przemysłową otrzymuje się poprzez elektrolizę tlenku glinu, natomiast ten pozyskuje się z boksytów niemiecką metodą alkaliczną Bayera lub polską metodą kwaśną Bretsznajdera. W boksytach zawartość czystego glinu jest wysoka i wynosi 20-30%. Największymi na świecie producentami boksytów są Australia, Chiny i Brazylia. Rocznie pozyskuje się łącznie około 60 milionów ton tlenku glinu, natomiast czystego glinu pierwotnego – ok. 25 milionów ton.
Wyroby produkowane z aluminium często poddawane są recyklingowi, co wydłuża cykl życia surowca. Materiał ten jest stosunkowo łatwy w odzysku, dzięki czemu nazywa się go „zielonym metalem”. Rocznie odzyskuje się około 15 milionów ton aluminium z selektywnej zbiórki odpadów.
Źródła:
1. Zuziak J. i in., Glin w otoczeniu i jego wpływ na organizmy żywe, Analit, 2016, 2, 110-120
2. Crisponi G. i in., The meaning of aluminium exposure on human health and aluminium-related diseases, Biomolecular concepts, 2013, 4 (1), 77-87
3. Michalski B., Uniwersytet Wrocławski, Rynek aluminium, https://www.ism.uni.wroc.pl/sites/ism/art/michalski_rynek_aluminium.pdf
4. Kossakowski P., Aluminium – materiał ekologiczny, Przegląd Budowlany, 2013, 10, 36-41
5. https://www.clemson.edu/extension/food/food2market/documents/ph_of_common_foods.pdf
6. https://efsa.onlinelibrary.wiley.com/doi/epdf/10.2903/sp.efsa.2013.EN-411
O autorze Aleksandra Żyłowska-Mharrab, dietetyk Technolog żywności, dietetyk, edukator. Absolwentka Biotechnologii na Politechnice Gdańskiej i Usług żywieniowych na Akademii Morskiej. Zwolenniczka prostej, zdrowej kuchni i świadomych wyborów w codziennym odżywianiu. Do moich głównych zainteresowań należy budowanie trwałych zmian nawyków żywieniowych oraz indywidualne komponowanie diety zgodnie z potrzebami organizmu. Bo nie dla każdego to samo jest zdrowe! Uważam, że edukacja żywieniowa jest bardzo istotna, zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych. Koncentruję swoje działania na szerzeniu wiedzy o żywieniu, analizuję nowe wyniki badań, samodzielnie wnioskuję. Wyznaję zasadę, że dieta to styl życia, a nie ścisłe przestrzeganie posiłków z kartki. W zdrowym i świadomym odżywianiu zawsze jest miejsce na pyszne przyjemności. Czytaj więcej artykułów tego autora
Szkodliwe aluminium i jego wpływ na mózg
Szkodliwe aluminium i jego wpływ na mózg
Udostępnij
Szkodliwe aluminium jest pierwiastkiem występującym powszechnie wokół nas. Jest jednym z liczniejszych metali wchodzących w skład skorupy ziemskiej. W organizmie ludzkim jednak nie spełnia żadnej biologicznej funkcji i jest niepożądany. Niemożliwym jest całkowite wyeliminowanie aluminium z naszego życia, jednak ograniczenie z nim kontaktu już tak.
Szkodliwe aluminium znajduje się m.in. w:
wodzie pitnej
dezodorantach
opakowaniach na żywność /puszkach, foliach,kartonach/
aluminiowych naczyniach kuchennych
proszku do pieczenia
środkach zobojętniających kwasy
szczepionkach
kosmetykach /pasty do zębów, kremy, balsamy, preparaty z filtrami, szampony itd./
W żywności szkodliwe aluminium i jego pochodne kryją się pod następującymi symbolami:
E 173 – aluminium – środek barwiący stosowany głównie w cukiernictwie
E 541 – Fosforan glinowo-sodowy. Spotykany głównie w serach, deserach na bazie mleka, owoców, jaj, w mrożonych rybach, słodyczach, wypiekach, płatkach śniadaniowych, napojach
E 559 – krzemian aluminiowy stosowany jako przeciwzbrylacz np. w produktach zbożowych, puszkowanych i butelkowanych sokach, mieszankach przypraw, winie.
E 556 – krzemian aluminiowo – wapniowy, środek przeciwzbrylający stosowany w żywności.
E 554 – krzemian aluminiowo – sodowy, stosowany w produktach zbożowych, mieszankach przypraw, soli, cukrze
Najbardziej narażone na działanie aluminium są puszkowane warzywa i owoce szczególnie te o kwaśnym odczynie.
Najgorsze jednak jest podgrzewanie aluminium /gdy aluminium jest zimne jego przenikanie do żywności jest ograniczone/ czyli pieczenie w foli aluminiowej czy grillowanie /samo w sobie najgorsze dziadostwo/na aluminiowych tackach. Wówczas przenikanie glinu do potrawy drastycznie wzrasta. Naczynia aluminiowe najbardziej reagują podczas gotowania kwaśnych potraw np. pomidorów. O wiele lepszym wyborem więc będą garnki ze stali nierdzewnej, która jest trwalsza, odporna na zarysowania oraz mniej reaktywna.
W latach 70-tych ubiegłego wieku naukowcy przeprowadzali badania nad związkiem choroby Alzheimera z glinem, w wyniku których u osób z tą chorobą stwierdzono podwyższony poziom tego pierwiastka. Minęło już ponad 40 lat ale nauka do tej pory nie potwierdziła jednoznacznie jakoby nadmierna ekspozycja na aluminium przyczyniała się do choroby Alzheimera. Jednak nie ma się co pocieszać. Aluminium i tak jest neurotoksyną, która przenika bezpośrednio do układu nerwowego, uszkadzając jego tkanki. Dodatkowo pogarsza przy tym pracę tarczycy oraz osłabia stawy i kości więc należy ograniczać jak tylko się da jego obecność w naszym otoczeniu, co z resztą trudnym nie jest ponieważ łatwo znaleźć zdrowsze alternatywy.
Oprócz przyrządzania potraw w garnkach ze stali nierdzewnej, przy niewielkim nakładzie sił i chęci nietrudno znaleźć wolne od aluminium produkty, folię aluminiową do pieczenia zastąpić papierem czy piec po prostu bez niczego, zrezygnować z grillowania potraw na szkodliwym toksycznym węglu i dodatkowo na tackach aluminiowych, zamienić produkty z puszek, konserw na rzecz tych ze szklanych butelek czy słoików czy po prostu konsumować własne przetwory. Jak wiadomo i tak najbliższa i najzdrowsza dla człowieka jest żywność nieprzetworzona. Warto również zaopatrzyć się w dobry filtr do wody, który uwolni ją od wszelkich metali ciężkich.
Jak wspomagać usuwanie aluminium z organizmu
Przede wszystkim należy zadbać o zalkalizowanie organizmu. Szkodliwe aluminium w zasadowym środowisku inaczej reaguje niż w kwasowym. Przydatne w tym wypadku są surowe warzywa i owoce a w szczególności brokuły, pietruszka, seler, ekologiczne jabłka czy jarmuż. Nieoceniony również jest czosnek, imbir, kolendra czy świetnie sobie radząca z alumunium chlorella, która dodatkowo zawiera glutation, naturalny związek detoksykujący. Chlorella musi być dobrej jakość, ponieważ sama może być skażona metalami ciężkimi. Doskonałym pogromcą metali ciężkich jest również witamina C. Wspomaga usuwanie nie tylko aluminium ale i rtęci, kadmu czy ołowiu.
Nie zapominajmy o selenie, który jest w pewnym sensie antagonistą metali ciężkich i pomaga przeciwdziałać szkodliwemu działaniu tych metali. Pokarmy bogate w selen to orzechy brazylijskie, jaja, cebula, brokuły, suche nasiona roślin strączkowych, kukurydza, grzyby. Należy również pamiętać, że zawartość selenu w roślinach zależy od jego ilości w glebie na której wyrastały oraz, że obecność metioniny, witaminy C, A, E oraz innych antyoksydantów wspomaga jego wchłanianie. Skuteczne w usuwaniu szkodliwych metali są również ćwiczenia fizyczne. Musi to być wysiłek typu kardio, dość intensywny, trwający co najmniej 20 minut. Bezpośrednio po treningu należy wziąć ciepły prysznic zmywający toksyny /wraz z metalami ciężkimi/, które opuściły organizm wraz z potem.
Wybór oczywiście należy do Was, niemniej zważywszy na fakt, że nasz organizm nie potrzebuje aluminium oraz, że nie spełnia on żadnej biologicznej funkcji w nim i może przyczyniać się do chorób układu nerwowego, warto zastanowić się na tym zagadnieniem do czego gorąco zachęcam.
Krzem Chroni Mózg przed Aluminium. Właściwości krzemu
Krzem
Krzem mimo, iż jest pierwiastkiem śladowym, a ciało potrzebuje go w niewielkich ilościach, to jednak jest niezbędny do wielu funkcji w organizmie. Jedną z nich jest zdolność usuwania aluminium z ciała.
Aluminium jest wszechobecne. A jego obecność w mózgu zwiększa ryzyko choroby Alzheimera.
Aluminium może występować w pożywieniu i wodzie. Może też dostać się do organizmu razem ze szczepionką. Szczepionka omija przewód pokarmowy, który jest barierą dla różnego rodzaju toksyn. Problem robi się wtedy, kiedy ciało nie jest w stanie wydalić aluminium. Więc zaczyna zalegać w tkankach lub w mózgu.
No i co zrobić kiedy ciało nie zdoła samodzielnie usunąć metalu? Znajdziemy odpowiedź… 🙂
Obraz krwi lub próbki moczu wykrywają aluminium dopiero po zatruciu dużymi dawkami. Szczególnie dotkliwe są konsekwencje jego zatruciem, gdy wpływa to na mózg oraz układ nerwowy.
Krzem Wzmacnia Organizm
Odżywia włosy i paznokcie, a także zapobiega ich łamliwości i wypadaniu
Krzem wpływa na elastyczność tkanki łącznej, dlatego w taki sposób może zapobiegać cellulitowi i zmarszczkom.
Naczynia krwionośne także składają się z tkanki łącznej. Z pomocą krzemu są elastyczne i bez złogów wapnia. W taki sposób zmniejsza ryzyko zawału.
Brak krzemu prowadzi do nieelastycznych naczyń krwionośnych, w których krew płynie słabiej. Wpływa to na całe krążenie krwi. Z tego powodu organizm jest gorzej zaopatrzony w składniki odżywcze i tlen.
Oprócz tego zaburzony przepływ krwi może prowadzić do chorób układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienia, miażdżycy tętnic, czy dławicy piersiowej.
Uczestniczy w tworzeniu kości. Jeśli działa razem z wapniem i magnezem, to zmniejsza ryzyko osteoporozy
Wspiera układ odpornościowy w tworzeniu obrony. Umożliwia formowanie limfocytów i fagocytów. Te ważne komórki odpornościowe są zawsze potrzebne w dużych ilościach, gdy organizm zostaje zaatakowany przez bakterie, wirusy lub grzyby.
Mniej znaną cechą krzemu jest zdolność do usuwania aluminium. Z jednej strony zapobiega osadzaniu się tego metalu w ciele, a z drugiej strony, kiedy już osiadł, to pomaga go usunąć z tkanek i wyeliminować poprzez narządy wydalnicze.
International Life Sciences Institute (ILSI) w 2011 roku wypowiedział się na temat krzemu. Uznano, że najprawdopodobniej krzem hamuje wchłanianie glinu w przewodzie pokarmowym. W ten sposób zapobiega szkodliwym złogom i chroni mózg przed aluminium.
Wysoka zawartość glinu w wodzie pitnej ma negatywny wpływ na mózg zarówno w długim, jak i krótszym okresie czasu.
Można wprowadzić dietę bogatą w krzem lub wysokiej jakości preparaty krzemowe przy chorobach neurologicznych lub zdiagnozowanej już chorobie Alzheimera – w celu jej spowolnienia.
Krzem na Mocne Kości
Krzem znajduje się wszędzie w ciele, w każdej tkance, dlatego jest tak ważny i potrzebny. Zapewnia elastyczność skórze, kościom, chrząstkom i ścięgnom, ponieważ promuje tworzenie elastyny i kolagenu włókien tkanki łącznej.
Kości powinny być nie tylko mocne, ale też i elastyczne, bo w przeciwnym razie pękłyby zbyt szybko. Żeby tak się nie stało potrzebna jest tak samo elastyna, jak i kolagen.
Elastyna składa się z różnych i połączonych ze sobą białek. One nadają jej elastyczność i sprężystość.
Na temat kolagenu napisałam artykuł, kliknij tutaj 🙂
Krzem Chroni Mózg przed Aluminium/pixabay.com
Niedobór Krzemu Przyspiesza Procesy Starzenia
Wraz z wiekiem krzemu w organizmie ubywa. Ten proces jest powolny i rozpoczyna się praktycznie od okresu dojrzewania. A fizycznie zauważalny staje się około 40 roku życia. Mogą być widoczne pierwsze choroby zwyrodnieniowe. A wygląd zmienia się.
Oczywiście nie da się zapobiec procesom starzenia, natomiast można je znacznie spowolnić. W tym celu organizm musi być dobrze zaopatrzony w krzem, aby mógł aktywować własne mechanizmy regeneracji.
Cząstki krzemu w pokarmach roślinnych są raczej duże, dlatego nie mogą być dobrze wykorzystane przez organizm. Część z nich jest też wydalana przez nerki i jelita.
Zioła i Żywność Bogate w Krzem
Zioła bogate w krzem to pokrzywa i skrzyp polny.
Pokrzywę łatwo można przyjąć w postaci proszku z jej liści razem z koktajlami lub dressingami sałatkowymi lub jako składnik upieczonego chleba.
Skrzyp polny ma bardzo wysokie stężenie krzemu. Można zastosować go do picia w formie naparu lub wykorzystać jako płukankę wzmacniającą włosy.
Płucze się nim również gardło i jamę ustną ze względu na właściwości przeciwzapalne. A okłady z naparu stosuj na bolące miejsca.
Trzeba pamiętać, że zwykła herbata ze skrzypu polnego posiada mało krzemu, żeby podnieść jego stężenie należy w tym celu użyć specjalnej metody przygotowania. Czyli robi się wywar maceracyjny. W tym celu skrzyp należy moczyć przez 12 godzin. A następnie gotować go przez 10-30 minut. A na końcu przecedzić 🙂
Napar można też dodać do kąpieli, gdyż leczy problemy skórne, niweluje różnego rodzaju wypryski.
Do roślin bogatych w krzem należą też: proso, proso brązowe, owies, jęczmień i ziemniaki. Warto pamiętać, że nowoczesne nawozy sztuczne utrudniają roślinom wchłanianie wystarczającej ilości krzemu z gleby. Ubywa go również w procesie obróbki na drobną mąkę.
Najwięcej krzemu znajduje się w zewnętrznej warstwie ziaren. Jeśli ta część zostanie usunięta w procesie przetwarzania, to w mące prawie już nie występuje.
Brązowe proso zawiera dużo krzemu, dlatego można go dodać np. do musli lub użyć jako składnik ciasta chlebowego.
Jeśli decydujesz się na krzem jako suplement diety, to zaleca się go przyjmować od 3 do 6 miesięcy, ponieważ efekty wcześniej nie będą zauważalne. A jakie są efekty? 🙂 Gładka skóra, zdrowe i mocne paznokcie oraz lśniące włosy. Przyspieszone jest też odrastanie włosów.
Zobacz też:
Zdjęcia: pixabay.com
POBIERZ BEZPŁATNEGO EBOOKA:
„Zioła Witaminy Minerały” Jeśli zależy Ci na swoim zdrowiu, chcesz się cieszyć pełnią życia i przy okazji podnieść jego komfort, to ten ebook jest dla Ciebie. Z ebooka dowiesz się m.in.: Jak radzić sobie z różnymi dolegliwościami
Jakie zioła pomagają
Jak działają Witaminy
Jak działają składniki mineralne
Jak przygotować w domu proste mieszanki ziołowe
Jak samodzielnie przygotować płukanki do włosów POBIERZ E-BOOKA
Czy aluminum jest szkodliwe? Wpływ aluminium na zdrowie
Czy aluminum jest szkodliwe? Wpływ aluminium na zdrowie
9:46
Aluminium dzięki swoim właściwościom znalazło bardzo szerokie zastosowanie. Produkuje się z niego garnki, zakrętki, tacki, puszki, folie, które mają kontakt z żywnością. Czy gotowanie w aluminiowych garnkach, pieczenie w folii aluminiowej lub grillowanie na tackach z aluminium jest szkodliwe dla zdrowia? Sprawdź, jaki wpływ na zdrowie ma aluminium.
Autor: Getty Images
Spis treści
Aluminium, a właściwie glin, to pierwiastek chemiczny z grupy metali o symbolu Al, który został odkryty w 1825 roku. Jest to substancja stała, srebrzystobiała o niebieskim odcieniu, kowalna i ciągliwa. Jest jednym z najlepszych przewodników prądu i ciepła. Aluminium świetnie nadaje się do spawania, sklejania, nitowania, odlewania, emaliowania, wyciągania w rury oraz cienkie druty, a także formowania w bardzo cienkie folie.
Aluminium – właściwości i zastosowanie
Aluminium dzięki swoim właściwościom fizycznym i chemicznym znalazło bardzo szerokie zastosowanie. Szczególnie docenia się jego niską gęstość, dobrą plastyczność (choć czysty krystaliczny glin jest kruchy i łamliwy) oraz odporność na rdzewienie.
Powszechne jest stosowanie stopów aluminium z innymi metalami: duraluminium, awionalu, siluminu, szczególnie w branży budowlanej (obniżenie masy konstrukcji stalowych) i samochodowej (karoserie aut, silniki, felgi), w produkcji okrętów, samolotów (aluminium stanowi około 80% ich masy i w przeciwieństwie do stali nie koroduje) i promów kosmicznych.
Glin jest używany w przemyśle chemicznym, w górnictwie do produkcji materiałów wybuchowych, wytwarza się z niego puszki i cienkie folie jako opakowania do żywności.
Związki glinu mają zastosowanie w medycynie – wodorotlenek glinu w nadkwasocie i wrzodach żołądka, a siarczan glinu do tamowania krwawień. Branże, w których stosuje się wyroby aluminiowe to:
budownictwo – stolarka aluminiowa, pokrycia dachowe, elewacje, ogrzewanie, klimatyzacja, izolacje
komunikacja – podzespoły samochodowe, pojazdy, budowa statków, kolej, infrastruktura
elektrotechnika – oświetlenie, urządzenia elektryczne, anteny, sprzęt RTV
budowa maszyn – lady chłodnicze, klimatyzacja, zbiorniki, suszarnie, galanteria metalowa
opakowania – zakrętki, opakowania jednorazowe, tacki, puszki, folie
AGD – prodiże, czajniki, garnki, lodówki, okapy
Aluminium – wpływ na zdrowie. Czy aluminium jest szkodliwe?
Aluminium gromadzi się w organizmie człowieka wraz z wiekiem. W ciałach noworodków jest go średnio 0,2 mg/kg masy ciała, natomiast u osób starszych – 0,6-0,7 mg/kg masy ciała.
Organizm osoby dorosłej kumuluje od 50 do 150 mg glinu, z czego 50% znajduje się w płucach, 25% w kościach i stawach, a pozostałe 25% w tkankach miękkich. Glin gromadzi się w tkankach dlatego, że jego jony Al3+ mają bardzo zbliżoną wielkość do jonów żelaza Fe3+ i przez to mogą podstawiać się zamiast żelaza w różnego rodzaju białkach czy enzymach.
Glin po przedostaniu się przez śluzówkę włącza się do białka transferryny (transportującego jony żelaza), które jest wchłanianie przez każdą komórkę ciała. We wnętrzu komórek transferryna uwalnia związany jon i wraca ponownie do obiegu. W ten sposób glin trafia do mózgu, płuc, kości i innych tkanek.
Glin jest pierwiastkiem toksycznym dla organizmu człowieka. Szczególnie zależność ta jest widoczna wśród osób dializowanych, ponieważ stosowana do dializ aparatura nie usuwa jonów glinu z osocza tak skutecznie, jak nerki.
Osoby poddające się dializom cierpią na zaburzenia koordynacji ruchów, drżenie mięśni, ruchy mimowolne czy demencję, która pojawia się już nawet 15 miesięcy od rozpoczęcia dializ. Toksyczne działanie aluminium dotyczy głównie układu nerwowego, kostnego oraz krwi.
Główne objawy zatrucia glinem obejmują:
osłabione funkcje intelektualne
zapominanie
problemy z koncentracją
zaburzenia mowy
zmiany osobowości
zmienny nastrój
depresję
demencję
omamy wzrokowe i słuchowe
osteomalację i częstsze złamania kości
zaburzenia motoryczne
osłabienie, zmęczenie
niedokrwistość
napady padaczki
Aluminium przenika barierę krew-mózg i gromadzi się szczególnie w obrębie hipokampa. Odpowiada to za takie stany chorobowe, jak stwardnienie zanikowe boczne, demencję starczą, chorobę Parkinsona, a także w pewnym stopniu – chorobę Alzheimera.
W mózgach osób zmarłych w podeszłym wieku cierpiących na choroby neurodegeneracyjne stwierdza się wyższe stężenie jonów glinu niż u osób zmarłych z innych przyczyn. Ponadto badania epidemiologiczne wykazują wprost proporcjonalną zależność między zawartością aluminium w środowisku a ilością osób zapadających na demencję starczą.
Aluminium – źródła w żywności i nie tylko
Roślinne produkty spożywcze stanowią istotne źródła aluminium w diecie. Pierwiastek ten jest akumulowany w warzywach, owocach i zbożach. Rośliny pobierają go głównie z gleby poprzez korzenie, ale także z opadami deszczu i pyłami atmosferycznymi. Pewna ilość glinu jest niezbędna do wzrostu roślin.
Stężenie aluminium jest istotnie zależne od środowiska, gatunku, części rośliny oraz stadium rozwoju. Im starsza i bardziej dojrzała roślina, tym wyższe jest stężenie aluminium w jej tkankach. Większość roślin akumuluje mniej niż 25 μg aluminium w 1 gramie suchej masy produktu.
Szczególnie dużo aluminium gromadzą rośliny motylkowate (fasola, groch, soja, soczewica, ciecierzyca), przyprawy, takie jak tymianek i majeranek, a jego głównym źródłem w diecie jest herbata, która rośnie na glebach kwaśnych i akumuluje w liściach od 500 do 20000 ppm glinu. Większość aluminium w herbacie występuje jednak w postaci nierozpuszczalnej w wodzie soli i do naparu przechodzą niewielkie ilości – od 2 do 6 mg/l.
Transfer jonów glinu do naparu zwiększa się po obniżeniu pH roztworu poprzez dodanie cytryny lub kwasu cytrynowego. Dochodzi wtedy do reakcji kwasu z solami glinu i migracji jonów metalu. W produktach pochodzenia zwierzęcego zawartość aluminium jest bardzo niska, najczęściej poniżej 1 μg/g suchej masy.
Wyjątkiem jest ser szwajcarski (19 μg/g s.m.). Ilość glinu może być też zwiększona w mleku i produktach mlecznych, co jest związane z przechowywaniem mleka w zbiornikach aluminiowych podczas procesu produkcyjnego.
Ilość tego pierwiastka może budzić zastrzeżenia związane z ryzykiem zdrowotnym. Kupując mleko, lepiej wybierać te w opakowaniach plastikowych niż kartonach powlekanych warstwą folii aluminiowej. Zaleca się także używanie stalowych zbiorników w mleczarniach zamiast aluminiowych.
Trzeba jednak zwrócić uwagę, że obecne w mleku związki fosforu zmniejszają wchłanianie aluminium. Zwiększona zawartość glinu w wodach powierzchniowych sprawiła, że wzrasta także akumulacja w rybach i owocach morza.
Nie tylko żywność jest źródłem aluminium kumulującego się w organizmie człowieka. Jest on składnikiem produktów do codziennej higieny oraz niektórych leków. Ze względu na bardzo szerokie rozpowszechnienie w przyrodzie całkowite unikanie aluminium jest niemożliwe. Pierwiastek ten jest dostarczany do organizmu poprzez:
napary herbaty (2 – 6 mg/l)
kawę (0,8 – 1,2 mg/szklanka)
wodę pitną (0,07 mg/l)
napoje w aluminiowych puszkach (0,04 – 1,0 mg/l)
gotowany szpinak (25 mg/kg)
żywność nieprzetworzoną (0,1 – 7 mg/kg)
dodatki do żywności (10-20 mg/dzień)
żywność gotowaną w garnkach aluminiowych (0,2 – 125 mg/kg)
mieszanki mlekozastępcze na bazie soi (6 – 11 mg/kg)
środki zobojętniające sok żołądkowy (35 – 200 mg/dawka)
aspirynę (9 – 50 mg/dawka)
leki przeciwbiegunkowe (36 – 1450 mg/ dawka)
antyperspiranty (50 – 75 mg/dzień)
szczepionki (0,15 – 0,85 mg/dawka)
Warto wiedzieć Aluminium – dodatki do żywności zawierające aluminium Dopuszczone do stosowania w żywności dodatki zawierające aluminium to: E 520 – siarczan glinu, substancja wiążąca
E 521 – siarczan sodowo – glinowy, regulator kwasowości, substancja wiążąca
E 522 – siarczan potasowo – glinowy, regulator kwasowości, substancja wiążąca
E 523 – siarczan amonowo – glinowy, regulator kwasowości
E 541 (I, II) – fosforany sodowo – glinowe (kwasowe i zasadowe), substancja spulchniająca
E 554 – glinokrzemian sodu, substancja przeciwzbrylająca
E 555 – glinokrzemian potasu, substancja przeciwzbrylająca, nośnik
E 556 – glinokrzemian wapnia, substancja przeciwzbrylająca
E 559 – krzemian glinu, ubstancja przeciwzbrylająca, nośnik Związki glinu są stosowane w owocach kandyzowanych, krystalizowanych i lukrowanych, wyrobach biszkoptowych, mieszankach przypraw, tartych serach, serach w plasterkach, wyrobach cukierniczych z wyjątkiem czekolady, gumach do żucia, kiełbasach, żywności suszonej i sproszkowanej. Szacowane spożycie dodatków do żywności zawierających aluminium w Europie waha się w przedziale od 2,3 do 145,9 mg/kg masy ciała/tydzień w zależności od kraju i grupy wiekowej. Największe ich spożycie obserwuje się wśród dzieci.
Czy garnki aluminiowe są szkodliwe? Czy folia aluminiowa jest zdrowa?
Glin trafia do organizmu człowieka głównie drogą pokarmową wraz z wodą, żywnością, lekami oraz w wyniku używania aluminiowych opakowań i naczyń. Przenikanie glinu do żywności jest zależne od rodzaju aluminium, z którego zostało wykonane opakowanie lub naczynie, stopnia kwasowości żywności, czasu kontaktu z pokarmem oraz obecności soli. Im niższe pH pokarmu i dłuższy czas gotowania lub przechowywania, tym więcej jonów glinu przenika do jedzenia.
Migracja glinu z naczyń aluminiowych do żywności [Zuziak J. I in., 2016]
Autor: Aleksandra Żyłowska-Mazgaj
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ustaliła dzienne bezpieczne spożycie aluminium na poziomie 1 mg/kg masy ciała, co oznacza, że przeciętna osoba o masie 70 kg może bez obaw o zdrowie dostarczyć do organizmu 70 mg aluminium dziennie. Aby nie przekraczać zalecanej dawki, niezbędne jest stosowanie odpowiednich naczyń podczas gotowania oraz unikanie spożywania produktów przechowywanych długotrwale w metalowych opakowaniach.
Gotowanie w aluminiowych garnkach, pieczenie w folii aluminiowej lub grillowanie na tackach z aluminium przyczynia się do zwiększenia zawartości tego pierwiastka w diecie i może być niebezpieczne dla zdrowia. Szczególnie trzeba zwrócić uwagę na produkty o kwasowym odczynie przechowywane w puszkach, np. ryby w sosie pomidorowym, colę oraz na gotowanie żywności o niskim pH takiej jak jabłka, gruszki, jagody, porzeczki, maliny, wiśnie, winogrona, grejpfruty, buraczki w occie, keczup, cytryna, sok z cytryny, brzoskwinie, nektarynki, ananas, śliwki, granat, rabarbar, kapusta kiszona, truskawki, pomidory i przetwory pomidorowe, ocet, soki owocowe, wytrawne wino.
Nie należy ponadto zawijać w folię aluminiową rozkrojonych warzyw i owoców o kwasowym odczynie, ponieważ dochodzi wtedy do rozpuszczania soli glinu i ich przenikania do pokarmów. Lepiej również unikać napojów i jedzenia w puszkach aluminiowych, ponieważ mogą one być bardzo długo przechowywane, a czas sprzyja zwiększonej akumulacji aluminium w napojach i jedzeniu. Zawartość aluminium w napojach z puszek aluminiowych jest 5 do 7 razy większa w porównaniu z tymi samymi napojami z butelek plastikowych.
Glin w ujęciu chemicznych jest pierwiastkiem leżącym w 13. grupie układu okresowego, występującym zwykle w związkach chemicznych na +3 stopniu utlenienia. Metal ten na powietrzu pokrywa się cienką warstwą tlenku glinu (ulega pasywacji), zapobiegając dalszemu utlenianiu i korozji. Warstewka pokrywająca metal jest odporna na działanie wody i słabych kwasów, natomiast niszczą ją mocne kwasy oraz zasady. Tlenek glinu oraz wodorotlenek glinu to związki amfoteryczne – mogą reagować zarówno z substancjami o charakterze kwasowym jak i zasadowym.
Aluminium stanowi jeden z głównych składników skorupy ziemskiej (7-8%) po tlenie i krzemie. Nie występuje w stanie wolnym, ponieważ jest bardzo reaktywny, a jego związki są obecne w prawie wszystkich skałach, wodach i organizmach żywych. Większość związków glinu w przyrodzie to substancje trudno rozpuszczalne, jednak część wykazuje właściwości toksyczne dla organizmów.
Związki toksyczne są uwalniane z tych nieszkodliwych w kwaśnym środowisku, dlatego proces zakwaszania gleb przyczynia się do zwiększania stężenia szkodliwych form glinu w przyrodzie – w glebach i wodach powierzchniowych. Glin w postaci pyłów występuje w powietrzu. Jest także akumulowany przez rośliny z gleby, opadów i powietrza. W organizmach zwierząt występuje w śladowych ilościach.
Glin na skalę przemysłową otrzymuje się poprzez elektrolizę tlenku glinu, natomiast ten pozyskuje się z boksytów niemiecką metodą alkaliczną Bayera lub polską metodą kwaśną Bretsznajdera. W boksytach zawartość czystego glinu jest wysoka i wynosi 20-30%. Największymi na świecie producentami boksytów są Australia, Chiny i Brazylia. Rocznie pozyskuje się łącznie około 60 milionów ton tlenku glinu, natomiast czystego glinu pierwotnego – ok. 25 milionów ton.
Wyroby produkowane z aluminium często poddawane są recyklingowi, co wydłuża cykl życia surowca. Materiał ten jest stosunkowo łatwy w odzysku, dzięki czemu nazywa się go „zielonym metalem”. Rocznie odzyskuje się około 15 milionów ton aluminium z selektywnej zbiórki odpadów.
Źródła:
1. Zuziak J. i in., Glin w otoczeniu i jego wpływ na organizmy żywe, Analit, 2016, 2, 110-120
2. Crisponi G. i in., The meaning of aluminium exposure on human health and aluminium-related diseases, Biomolecular concepts, 2013, 4 (1), 77-87
3. Michalski B., Uniwersytet Wrocławski, Rynek aluminium, https://www.ism.uni.wroc.pl/sites/ism/art/michalski_rynek_aluminium.pdf
4. Kossakowski P., Aluminium – materiał ekologiczny, Przegląd Budowlany, 2013, 10, 36-41
5. https://www.clemson.edu/extension/food/food2market/documents/ph_of_common_foods.pdf
6. https://efsa.onlinelibrary.wiley.com/doi/epdf/10.2903/sp.efsa.2013.EN-411
O autorze Aleksandra Żyłowska-Mharrab, dietetyk Technolog żywności, dietetyk, edukator. Absolwentka Biotechnologii na Politechnice Gdańskiej i Usług żywieniowych na Akademii Morskiej. Zwolenniczka prostej, zdrowej kuchni i świadomych wyborów w codziennym odżywianiu. Do moich głównych zainteresowań należy budowanie trwałych zmian nawyków żywieniowych oraz indywidualne komponowanie diety zgodnie z potrzebami organizmu. Bo nie dla każdego to samo jest zdrowe! Uważam, że edukacja żywieniowa jest bardzo istotna, zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych. Koncentruję swoje działania na szerzeniu wiedzy o żywieniu, analizuję nowe wyniki badań, samodzielnie wnioskuję. Wyznaję zasadę, że dieta to styl życia, a nie ścisłe przestrzeganie posiłków z kartki. W zdrowym i świadomym odżywianiu zawsze jest miejsce na pyszne przyjemności. Czytaj więcej artykułów tego autora
Zatrucie aluminium – czym się objawia i jaki ma wpływ na nasze zdrowie?
Aluminium (inaczej – glin), to po tlenie i krzemie trzeci najbardziej rozpowszechniony pierwiastek, tworzący 8% składu skorupy ziemskiej. W przyrodzie występuje w stabilnej formie, głównie w postaci tlenków lub glinokrzemianów. W glebie glin wchodzi w skład trudno rozpuszczalnych związków chemicznych, jedynie 0,1% całkowitej ilości glinu tworzy formy rozpuszczalne.
Postać jaką przybierze glin w glebie zależy głównie od jej pH. W środowisku kwaśnym z minerałów glebowych stopniowo uwalniają się jony glinu, przenikając do wód powierzchniowych. Wysokie stężenia aluminium w glebie i wodach powierzchniowych prowadzą do akumulacji tego pierwiastka w roślinach – w tym także tych, które trafiają na nasz talerz.
Zatrucie aluminium
Całkowita ekspozycja na glin w diecie człowieka została oszacowana na 14 – 280 mg tygodniowo. Mleko, jogurty, przetworzone sery, dżemy, galaretki, mąka, cukier, proszek do pieczenia, konserwanty, ziarna zbóż – w każdym z tych produktów znajdują się pewne ilości glinu. Herbata i przyprawy, takie jak majeranek, bazylia i czarny pieprz zawierają go jeszcze więcej.
Okazuje się, że istotne jest przechowywanie żywności. Już w 1996 roku wykazano, że w przypadku odpowiednio kwaśnych produktów spożywczych (np. mleko, piwo), glin może migrować do nich z ich aluminiowego opakowania, przy czym im dłuższy jest okres przechowywania takich produktów, tym stężenie glinu jest w nich wyższe.
Aluminium wykorzystywane jest także w produkcji środków do konserwacji drewna, szkła, materiałów ceramicznych, leków, utensyliów kuchennych i kosmetyków – jego znaczne ilości znajdują się w antyperspirantach.
Zatrucie aluminium – objawy
Wiele przeprowadzonych dotychczas eksperymentów wykazało, że glin wywiera negatywny wpływ na procesy poznawcze człowieka. Jego akumulacja w mózgu prowadzi do wystąpienia takich objawów, jak: zaburzenia pamięci, mowy, koordynacji ruchowej, drżenia mięśni i paraliżu. Odkładanie glinu w organizmie zwiększa też ryzyko wystąpienia choroby Alzheimer’a. Zaburzenia te mają związek ze zwiększoną akumulacją glinu w hipokampie, który odpowiada za procesy uczenia się i pamięć.
Z przeprowadzonych na zwierzętach doświadczeń wynika, że glin wywiera negatywny wpływ na ich układ rozrodczy. W badaniach na samicach szczurów wykazano, że ekspozycja na działanie glinu podawanego w wodzie pitnej przez 120 dni może doprowadzić do obniżenia ich zdolności rozrodczych, poprzez zmniejszenie wydzielanego przez nie estradiolu, progesteronu, LH i FSH oraz zwiększenie wydzielania testosteronu. Ponadto ekspozycja prenatalna szczurów na glin skutkowała ich niższą masą urodzeniową, a także opóźnionym dojrzewaniem płciowym.
Aluminium a zdrowie
Glin jest słabo wchłanialny przez organizm człowieka – ponad 95% tego pierwiastka, które dostaje się do organizmu zostaje z niego usunięte z moczem, jednak w przypadku niewydolności nerek może dojść do jego akumulacji w organizmie. Na naszą niekorzyść działa także wiek – im jesteśmy starsi, tym więcej aluminium odkłada nam się w tkankach. Jego dystrybucja w organizmie zależy od dawki, czasu ekspozycji na jego działanie. Istotna jest także droga jego przyjęcia – wchłanianie glinu drogą oddechową (osiada na cząsteczkach kurzu i aerozolach) jest bardziej wydajne niż w przypadku drogi pokarmowej.
Mimo faktu, iż tylko niewielkie ilości aluminium są wchłaniane przez organizm człowieka, nie należy lekceważyć jego wpływu na zdrowie. Glin został uznany za metaloestrogen ze względu na zdolność do oddziaływania na receptory estrogenowe obecne w komórkach raka piersi i przyczynia się do rozwoju guza.
Człowiek w znaczącym stopniu wywiera wpływ na wzrost ilości glinu w środowisku. Aluminium znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle, zwłaszcza samochodowym, elektrycznym i lotniczym. Podwyższone stężenia tego pierwiastka w glebie i powietrzu, występują w okolicach hut aluminium a także składowisk odpadów związanych ze spalaniem węgla brunatnego. Jego obecność w powietrzu może być również związana z naturalnymi czynnikami środowiskowymi, takimi, jak wietrzenie skał, czy erupcje wulkanów.
Z aluminium mamy do czynienia w wielu dziedzinach życia – czy oznacza to że jesteśmy skazani na jego działanie? Nie do końca – następnym razem w sklepie możemy wybrać mleko w szklanej butelce zamiast tego w kartonie. Możemy też ograniczyć użycie antyperspirantów, wybierając od czasu do czasu dezodorant pozbawiony aluminium. Dokonując pewnych wyborów możemy znacznie ograniczyć wchłanianie glinu a tym samym wpływ jaki na nas wywiera.
PIŚMIENNICTWO
Toksyczny nadmiar aluminium i jego wpływ na zdrowie
Nie ma co ukrywać, mamy duży problem z nadmiarem aluminium w codziennym życiu, co nie jest obojętne dla zdrowia, zwłaszcza gdy to narażenie ma charakter ciągły! Glin znajdujemy w dodatkach do żywności, używanych w kuchni naczyniach, folii aluminiowej, puszkach na żywność i napoje, aluminiowych foremkach do pieczenia oraz w kartonach na soki czy mleko. Toksyczność glinu najczęściej dotyczy ośrodkowego układu nerwowego, układu kostnego i krwiotwórczego, widoczna jest także w układzie moczowym i oddechowym!
aktualizacja: 10’2021
Aluminium (glin) w przyrodzie
Glin (łac. aluminium, symbol w układzie okresowym Al) jest bardzo rozpowszechniony w przyrodzie. Jego zawartość w skorupie ziemskiej stanowi około 8% ogólnej masy pierwiastków co sprawia, że pod względem ilościowym zajmuje trzecie miejsce. Jednakże jest częścią przyrody nieożywionej i jako taki nie jest niezbędny w żadnej przemianie metabolicznej organizmów żywych. To, że jest w środowisku naturalnie, nawet jeśli w minimalnych ilościach zjemy go np. z pokarmem roślinnym, nie czyni nam szkód. Problemem jest jego nadmiar związany z zanieczyszczeniem cywilizacyjnym i przemysłowym.
Glin znajduje się we wszystkich wodach naturalnych i wodociągowych, a także w glebie. Jeśli pH waha się pomiędzy 6 a 8, związki glinu w przeważającej części są nierozpuszczalne i nieszkodliwe. Jeśli jednak w wyniku tzw. „kwaśnych deszczów” pH wody i gleb obniży się, ilość związków rozpuszczalnych zaczyna dominować i stanowić zagrożenie dla organizmów wodnych, roślin oraz człowieka. Także uprawy rolne mające zwiększyć wydajność produkcji często powodują zakwaszenie gleby, co przekłada się na dużą zawartość glinu w roślinach. Dla przykładu wyższe stężenia znajdziemy w grzybach, roślinach motylkowych, ziemniakach, cebuli, szpinaku, sałacie oraz w zbożach (żyto, owies, jęczmień, pszenica).
Zawartość glinu w powietrzu jest naturalna ze względu na wietrzenie skał i gleb i ta ilość jest nieszkodliwa. Problemem staje się dopiero działanie człowieka, które powiększa tą pulę o pyły i dymy z spalin samochodowych, hut żelaza, hut aluminium czy cementowni.
Aluminium w przemyśle
Aluminium jest metalem o bardzo dobrej kowalności i dużej plastyczności. Jest lekki, łatwy w odlewaniu i obróbce. Niewielkie dodatki stopowe poprawiają znacząco jego wytrzymałość. Jest też tani, stąd jego duża popularność.
Pyły i dymy oraz używane w produkcji substancje zawierają:
czysty Al – do produkcji materiałów wybuchowych, pigmentów, proszków, farb, ogni sztucznych, Al2O3 – do produkcji aluminium, w procesach wytapiania i szlifowania szkła, powstaje podczas cięcia i spawania aluminium i jego stopów i wydobywaniu i oczyszczaniu boksytu, Al(OH)3 – produkcja papieru, szkła, gumy, materiałów pirotechnicznych, farb, w przemyśle farmaceutycznym (leki, szczepionki) oraz kosmetycznym (pasty do zębów, antyprespiranty).
Stopy aluminium są używane do produkcji np. części karoserii i silników samochodowych, poszycia i elementów konstrukcyjnych samolotów, a także, w bardzo dużych ilościach, do produkcji puszek na napoje!
Pył glinowy może być także wykorzystywany w przemyśle spożywczym jako srebrny barwnik do dekoracji ciast i tortów (E 173). W żywności może znajdować się jeszcze fosforan aluminiowo-sodowy (E 541) – środek emulgujący dodawany do pieczywa i ciastek; krzemian aluminiowo-sodowy (E 554) – środek przeciwzbrylający stosowany w soli, cukrze, gumach do żucia; krzemian aluminiowo-wapniowy (E 556) – środek przeciwzbrylający w gumach do żucia, a także uznany za nieszkodliwy kaolin (krzemian glinu E 559) – również substancja przeciwzbrylająca o wielu zastosowaniach.
Drogi dotarcia glinu do organizmu człowieka
Glin może się dostawać do naszego organizmu:
drogą oddechową (tu znaczenie ma przede wszystkim narażenie zawodowe), drogą pokarmową (żywność i leki stosowane przy nadkwasocie, przeciwzapalne i przeciwbólowe), przez krew (dializy i szczepionki), przez skórę (kosmetyki oraz żele przeciw stłuczeniom i obrzękom).
Jeśli chodzi o wchłanianie płucne związane z narażeniem zawodowym, to nie jest znana jego wydajność. Prawdopodobnie liczy się wielkość cząstek oraz zawartość w nich związków rozpuszczalnych. Płuca w miarę możliwości oczyszczają się bowiem z pyłów. Pyły mogą też dostać się do organizmu przez śluzówki nosa – jest to tzw. transport aksonalny, przez który glin dostaje się bezpośrednio do mózgu.
Badania na zwierzętach wskazują, że aluminium przedostaje się do organizmu przez nieuszkodzoną skórę, nie mamy jednak danych ilościowych. Badania przeprowadzone z aplikacją chlorowodorku glinu na skórę (składnik antyperspirantów) wskazywały na wchłanianie rzędu 0,002 – 0,07%, a więc bardzo słabe. Jednak badania wskazują na konieczność zachowania ostrożności przy stosowaniu na skórę podrażnioną bądź uszkodzoną, bo zwiększa to wchłanianie.
Aluminium wchłaniane drogą pokarmową
W codziennym życiu narażeni jesteśmy na wchłanianie aluminium z przewodu pokarmowego. Skala zależy od wielu czynników, takich jak wielkość dawki, stężenia i formy chemicznej związku, obecności innych metali czy też czynników kompleksujących i waha się od 0,1 do 10%. Przyjmujemy, że średnio jest to około 0,3%. Wydaje się, że to niewiele.
Rozejrzyjmy się po kuchni i przyjrzyjmy posiłkom. Oczywiście także w żywności nieprzetworzonej, w wyniku skażenia gleby czy wody, będzie znajdować się pewna ilość glinu, to samo tyczy się wody wodociągowej. Dodatkowymi źródłami aluminium będą natomiast różne dodatki do żywności, naczynia, folia aluminiowa, puszki na żywność i napoje, aluminiowe foremki do pieczenia oraz kartony na soki czy mleko wyłożone cienką warstwą aluminium . Uwalnianie z nich związków rozpuszczalnych glinu zależeć będzie od pH żywności oraz od obecności soli kuchennej. Wydaje się więc zasadne ograniczenie użycia tego typu materiałów w kontakcie z jedzeniem i piciem.
Do zwiększenia wchłaniania glinu z przewodu pokarmowego może przyczyniać się parathormon, a także obecność mleczanu, cytrynianu, askorbinianu i kwasów tłuszczowych. Do zmniejszenia zaś związki zawierające krzemiany, a także zwiększone stężenie żelaza w komórce jelita (glin wykorzystuje do wchłaniania i transportu białka przenoszące żelazo).
Innym źródłem aluminium są leki podawane bezpośrednio do krwi. Pominięcie bariery przewodu pokarmowego, np. w przypadku podania dożylnego, lub zaburzone funkcjonowanie nerek może prowadzić do kumulacji nawet 40% podanego Al u dorosłych i aż 75% u noworodków.
Prawidłowe stężenie aluminium w osoczu i szkodliwy nadmiar
Za fizjologiczne stężenie Al w ludzkim osoczu uznaje się 1–2 μg/l. Ta i mniejsza ilość wskazuje na równowagę wchłaniania z naturalnych źródeł z wydalaniem. U zdrowego człowieka ok 90% podanej niewielkiej ilości jest od razu wydalane przez nerki i możliwe jest całkowite oczyszczenie. Z kałem wydala się ok 2%. Reszta kumuluje się w tkankach o wolniejszym obrocie metabolicznym.
Najwięcej glinu w organizmie ludzkim znajdziemy w kościach (1/2), ponieważ łatwo się tam odkłada. Duża ilość pyłów aluminium – przy narażeniu zawodowym – jest obecna w płucach (1/4). Pozostała część znajduje się głównie w mięśniach, wątrobie i w mózgu. We krwi glin związany jest głównie z transferyną (nośnikiem żelaza) i cytrynianami (około 5%). Przenika barierę krew-mózg, prawdopodobnie przez aktywne przenośniki tych kompleksów. Jako, że konkuruje z żelazem o wiązanie z ferrytyną i transferyną, to prawidłowy poziom żelaza może utrudniać mu akumulację, natomiast obniżony będzie jej sprzyjał.
Początkowo uważano glin i jego związki za nieszkodliwe i wywołujące choroby tylko w specyficznych warunkach, czyli przy zawodowym narażeniu na działanie pyłów i dymów glinu oraz jego tlenku, przy chorobach nerek i przewlekłym stosowaniu dializoterapii. Z czasem zaczęło się pojawiać coraz więcej doniesień o złym wpływie Al na organizmy żywe.
Toksyczność glinu najczęściej dotyczy ośrodkowego układu nerwowego, układu kostnego i krwiotwórczego, widoczne jest także w układzie moczowym i oddechowym.
Glin, podobnie jak i inne metale, może podstawiać się za jony magnezu, wapnia czy żelaza i przez to blokować działanie zależnych od nich enzymów. Następstwem tego są zmiany w syntezie niezbędnych białek, w funkcjonowaniu materiału genetycznego oraz przepuszczalności błon komórkowych.
Narażenie zawodowe na pyły aluminium
Przy narażeniu zawodowym na pyły aluminium odnotowano problemy związane z układem oddechowym, takie jak:
zapalenie i proteinoza pęcherzyków płucnych, astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc z obecnością ziarniniaków.
Pylica aluminiowa może spowodować zwłóknienie płuc objawiające się dusznością na wydechu, kaszlem, bólami i trzaskami w klatce piersiowej.
Wyniki badań nad szkodliwością aluminium
W wyniku badań przeprowadzanych na zwierzętach nie wykazano działania kancerogennego aluminium, jednakże badania epidemiologiczne wykazały nadwyżkę zgonów z powodu raka wyłącznie u ludzi zatrudnionych przy procesach produkcji glinu. Pracownicy przemysłowi są oczywiście narażeni na kontakt z nadmiarem różnych związków kancerogennych w jednym czasie. Ale na podstawie wyżej wymienionych badań aluminium zaliczono do grupy I – o udowodnionym działaniu rakotwórczym dla ludzi.
W ostatnich latach dzięki rozwojowi metod badawczych zwrócono uwagę na glin jako czynnik, który może wywoływać różne choroby zwyrodnieniowe układu nerwowego. Już w roku 1965 przeprowadzono badanie na zwierzętach – po podaniu królikom domózgowo soli glinu zauważono zmiany podobne do tych, które są charakterystyczne dla choroby Alzheimera. Przeprowadzono także długotrwałą obserwację mieszkańców miejscowości Camelford, którzy w 1988 roku pili wodę zanieczyszczoną glinem. Stwierdzono, że istnieje zależność między licznymi objawami neurologicznymi, takimi jak spadek koncentracji, problemy z pamięcią, otępienie oraz występowaniem choroby Alzheimera, a zwiększonymi dawkami aluminium. W latach 70-tych powiązano objawy otępienne pacjentów dializowanych (encefalopatia dializowa) z zanieczyszczeniem płynów dializacyjnych aluminium. Charakterystyka tych objawów była inna niż przy chorobie Alzheimera. Podobne objawy zaobserwowano u ludzi zażywających leki zobojętniające soki żołądkowe zawierające glin, a mających problemy nerkowe. Łatwość przenikania glinu do kości sprawiała, że znajdowano w nich 10-85 razy więcej tego pierwiastka niż w mózgu, stąd pojawiała się osteomalacja. Do tego notowano anemię microcytarną, charakterystyczną amyloidozę, w której prekursorem włókien amyloidowych jest β2 -mikroglobulina, oraz encefalopatię. Oprócz choroby Alzheimera toksyczny wpływ glinu na ośrodkowy układ nerwowy rozważany jest w chorobach, takich jak endemiczne stwardnienie zanikowe boczne oraz parkinsonizm i demencja starcza w niektórych obszarach geograficznych. Wyizolowanie wpływu poszczególnych substancji obecnych w środowisku na występowanie chorób jest trudne, czasem nie sposób ustalić, która z nich wywołuje określone efekty. Być może choroby są wywoływane wspólnym wpływem wielu obecnych w środowisku toksyn równocześnie. Nie wyjaśniono do końca mechanizmów uszkadzania układu nerwowego przez aluminium. Zakłada się, że dzieje się tak z powodu m.in. tworzenia β-amyloidu czy zmian neurofibrylarnych, zaburzenia neurotransmisji, zaburzenia wewnątrzkomórkowej przemiany białek, czy wpływu na czynność enzymatyczną neuronów. Prowadząc badania przy narażeniu zawodowym odlewników zauważono u nich wyższy poziom glinu we krwi i w moczu oraz zaburzenia funkcji psychomotorycznych, zaburzenia pamięci oraz labilność emocjonalną. U spawaczy zaobserwowano częstsze zaburzenia koncentracji i stany depresyjne. U wytapiaczy aluminium dominowały ataksja, zaburzenia pamięci, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego oraz także stany depresyjne. Autorzy badań sugerują, że oprócz narażenia na związki glinu pracownicy byli narażeni na inne zanieczyszczenia i zaburzenia są wynikiem złożonego wpływu toksyn.
Zanieczyszczenia środowiskowe i ich wpływ na układ odpornościowy
Pewne zanieczyszczenia środowiskowe, na przykład związki fosforoorganiczne, rtęć czy glin mogą nadmiernie aktywować układ odpornościowy. Częste i przedłużające się infekcje we wczesnym dzieciństwie powiązano ze zwiększonym ryzykiem rozwoju między innymi zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Jako, że aluminium używane jest od dawna jako adiuwant w szczepionkach niektórzy badacze wiązali szczepienia ochronne z rosnącą ilością przypadków autyzmu dziecięcego. Jednakże badania określające zawartość glinu we włosach dzieci cierpiących na ASD (autistic spectrum disorder) były niejednoznaczne. Być może schorzenie to nie ma jednego, a wiele różnych czynników je wywołujących. Powszechnie uznaje się jednak, że składniki szczepionek zawierające aluminium mogą wywołać odpowiedź autoimmunologiczną u osób podatnych genetycznie (Morris G., Berk M., Walder K., Maes M.: Central Pathways Causing Fatigue in Neuro-Inflammatory and Autoimmune Illnesses.2015).
Wpływ związków aluminium na zdrowie dzieci
Istnieją prace opisujące wpływ aluminium na dzieci przedwcześnie urodzone. Ze względu na zanieczyszczenie płynów do żywienia pozajelitowego odnotowano encefalopatię, zgłaszano podwyższone stężenie glinu w mózgu i tkankach po śmierci. Mleko matki zawiera glin (najwięcej w siarze, potem ten poziom znacząco spada) – ocenia się, że w pierwszym półroczu życia dziecka karmionego piersią dostaje się do jego organizmu około 10 mg Al.
W mleku sztucznym ilość aluminium jest 10-40 razy większa (karmiąc mlekiem pochodzenia krowiego w ciągu pół roku dostarczono dziecku około 40 mg Al, a mlekiem sojowym 120 mg Al). W roku 2004 FDA rekomendowała ograniczenie ilości glinu dostarczanej dziecku do 5 mikrogramów/kg masy ciała/ dzień.
Wspomnijmy też o tym, że przez pierwsze 6 miesięcy życia dziecko dostaje ze szczepionkami około 4 mg aluminium z pominięciem bariery przewodu pokarmowego. Na stronie Państwowego Zakładu Higieny (PZH) „Szczepienia Info” znajdujemy link do badania (Keith L.S., Jones D.E., Chou CH.S.J. Aluminum toxicokinetics regarding infant diet and vaccinations) z opisem: „Autorzy pracy oceniali czy ekspozycja na związki glinu w pożywieniu oraz szczepionkach podawanych w okresie pierwszego roku życia dziecka nie przekracza minimalnego poziom ryzyka (MRL) określonego przez amerykańską Agencję Substancji Toksycznych i Rejestru Chorób (ATSDR). Badacze wskazali, że stężenie glinu w podawanych dziecku szczepionkach było większe niż to z pożywienia, jednak ogółem stężenie to było niższe niż poziom MRL, poza krótkimi okresami bezpośrednio po szczepieniu. Autorzy ocenili, że poziom narażenia nieznacznie przekraczający najwyższy dopuszczalny poziom MRL był bezpieczny, biorąc pod uwagę sposób obliczania MRL.„
Kobiety w ciąży są narażone na refluks stąd często sięgają po środki zobojętniające kwas solny w żołądku. Wydaje się zasadna rekomendacja, aby wybierały leki nie zawierające związków aluminium. Zakłada się bowiem, że zwiększona ekspozycja na aluminium we wczesnych okresach życia wywiera negatywny wpływ na rozwój układu nerwowego (a także rozwój ogólny) u ludzi.
Pozostaje pytanie, co my możemy zrobić dla siebie? Myślę, że mając świadomość możliwego negatywnego wpływu niektórych substancji na nasz organizm, warto rozejrzeć się wokół siebie i nauczyć dokonywać świadomych wyborów w kwestii tego co jemy, co pijemy, jakich materiałów używamy na co dzień. Nie zdołamy oczywiście wyeliminować wszystkiego co nam szkodzi, ale minimalizacja ilości potencjalnie szkodliwych substancji odciąży nasz organizm i pozwoli mu uporać się z zagrożeniem.
Polecamy również artykuły:
Bibliografia
키워드에 대한 정보 na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium
다음은 Bing에서 na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 💀🧪Jedzenie z folii aluminiowej i garnków aluminiowych. Jak bardzo nam szkodzi? + Reakcje chem.
- aluminium
- glin
- garniki aluminiowe
- tacki aluminiowe
- folia aluminiowa
- szkodliwość glinu
- pieczenie w folii aluminiowej
- zatrucie glinem
💀🧪Jedzenie #z #folii #aluminiowej #i #garnków #aluminiowych. #Jak #bardzo #nam #szkodzi? #+ #Reakcje #chem.
YouTube에서 na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 💀🧪Jedzenie z folii aluminiowej i garnków aluminiowych. Jak bardzo nam szkodzi? + Reakcje chem. | na jaki układ w organizmie najprawdopodobniej szkodliwie działa aluminium, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
