Matematyka Dla Dzieci Z Trudnościami | Jak Pracować Z Uczniami Z Trudnościami W Uczeniu Się Matematyki? 240 개의 가장 정확한 답변

당신은 주제를 찾고 있습니까 “matematyka dla dzieci z trudnościami – Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki?“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Nowa Era 이(가) 작성한 기사에는 조회수 12,537회 및 좋아요 179개 개의 좋아요가 있습니다.

matematyka dla dzieci z trudnościami 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

d여기에서 Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki? – matematyka dla dzieci z trudnościami 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

Webinarium poprowadzi:
Aldona Domeradzka
Nauczyciel szkoły podstawowej, specjalizuje się w edukacji wczesnoszkolnej i pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Autorka innowacyjnych programów pedagogicznych dla klas 1-3.
Program webinarium:
Skąd się biorą trudności matematyczne i jak wygląda ich diagnoza?
Jak pomóc uczniowi z dyskalkulią i innymi trudnościami w nauce – propozycje narzędzi do pracy
Multimedialny program MatŚwiat jako narzędzie do pracy z dzieckiem z trudnościami w nauce matematyki
Konsekwencje zaniechania terapii pedagogicznej.
Dowiedz się więcej:
Program MatŚwiat TERAPIA PEDAGOGICZNA PRO: https://www.nowaera.pl/terapiairozwoj/matswiat
AKTYWNA TABLICA 2021-2024 w szkole podstawowej: https://www.nowaera.pl/aktywnatablica-spe
Ebook + karty pracy \”Dyskalkulia. Jak pracować z uczniami z trudnościami matematycznymi?\” : https://dlanauczyciela.pl/zasob/215139,ebook-karty-pracy-dyskalkulia-jak-pracowac-z-uczniami-z-trudnosciami-matematycznymi.pdf

matematyka dla dzieci z trudnościami 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Terapia dzieci z trudnościami w uczeniu się matematyki

Gruszczyk-Kolczyńskiej u dzieci z trudnościami w matematyce łagodzi wtórne zaburzenia emocjonalne, stymuluje rozwój funkcji intelektualnych, wzbudza …

+ 여기에 더 보기

Source: www.ppp2.edu.gdynia.pl

Date Published: 5/20/2021

View: 4041

JAK POKONAĆ TRUDNOŚCI Z MATEMATYKĄ W SZKOLE …

Trudności są integralna częścią uczenia się matematyki. Duża grupa dzieci nie rozumie sensu zadań matematycznych i nie wzi zależności między liczbami. Dodając …

+ 여기를 클릭

Source: www.ckusopot.pl

Date Published: 10/16/2021

View: 2956

JAK POKONAĆ TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI?

2. Symptomy dyskalkulii. Dzieci z dyskalkulią w wieku szkolnym charakteryzują się następującymi brakami i trudnościami: Trudności z czytaniem i rozumowaniem.

+ 여기에 더 보기

Source: zspaleksandria.pl

Date Published: 4/20/2022

View: 6498

Sposoby prowadzenia zajęć z dziećmi, które mają trudności w …

Zadania muszą mieć optymalny poziom trudności , aby skłonić dziecko do podjęcia próby. Każde pojęcie matematyczne kształtowane w czasie lekcji lub na innych …

+ 여기에 보기

Source: szkolnictwo.pl

Date Published: 2/26/2022

View: 7886

Zajęcia matematyczne dla dzieci z trudnościami w uczeniu się …

Są one skierowane do uczniów z klas IV, którzy mają trudności w nauce matematyki. O zakwalfikowaniu się na zajęcia decyduje kolejność zgłoszeń. W programie:.

+ 더 읽기

Source: ppp1.olsztyn.eu

Date Published: 10/22/2021

View: 7579

주제와 관련된 이미지 matematyka dla dzieci z trudnościami

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

---

주제에 대한 기사 평가 matematyka dla dzieci z trudnościami

• Author: Nowa Era
• Views: 조회수 12,537회
• Likes: 좋아요 179개
• Date Published: 실시간 스트리밍 시작일: 2021. 5. 19.
• Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=SIwt74x_hyU

Jak pomóc dziecku z trudnościami w nauce matematyki?

Jak wspierać ucznia z trudnościami w nauce matematyki?

Nauczyciel pełni bardzo ważną rolę w pracy z uczniem mającym trudności w uczeniu się matematyki. Powinien w jasny sposób przedstawić swoje wymagania, stosować jak najczęściej metody aktywizujące, przydzielać uczniom zadania uwzględniając ich możliwości oraz odpowiednio oceniać ich pracę i wysiłek.

Jak pomóc w nauce matematyki?

Ucz dzieci grając z nimi w rozmaite gry edukacyjne: planszówki, karty, klocki, puzzle, układanki i inne. Ważne jest, aby gry nie tylko rozwijały umiejętności matematyczne, lecz także angażowały dłonie, ćwicząc przy tym sprawność manualną jak również zawierały element rywalizacji z rodzicami lub rodzeństwem.

Jak wytłumaczyć dziecku matematykę?

Jak pomóc dziecku polubić matematykę?

Pomóc może pozytywna edukacja. Możesz wykorzystać to, co już macie. Wręcz dziecku miarkę budowlaną – niech zmierzy wszystko, co jest w domu, i zapisze wyniki pomiarów. Potem poproś, by wskazało najdłuższą i najkrótszą rzecz.

Jak przekonać dziecko do nauki matematyki?

Do zachęcenia dziecka do nauki liczenia warto wykorzystać dostępne obecnie gry edukacyjne takie jak planszówki, puzzle, liczydło edukacyjne czy też karty. Element rywalizacji związany z tego typu zabawą sprawi, że dziecko będzie dużo chętniej podejmowało próbę zrozumienia różnych działań matematycznych.

Jak pracować z uczniem z dyskalkulią?

Jak uczyć matematyki dzieci z dyskalkulią?

Pomocne może okazać się zapisywanie różnych działań różnymi kolorami, żeby dziecko mogło je sobie potem skojarzyć. W czasie odrabiania lekcji nie można zabraniać dziecku korzystania z dodatkowych pomocy (kalkulatora, a nawet tabliczki mnożenia).

Jak pokonac trudnosci z matematyką?

❖ stosować prosty i jasny język matematyczny przyprowadzaniu nowych zagadnień, odwoływać się jeśli to możliwe do sytuacji z życia codziennego, ❖ indywidualizować pracę, ❖ systematycznie sprawdzać prace domowe, ❖ stale motywować uczniów, ❖ stworzyć przyjazną atmosferę, ❖ przygotować zróżnicowane karty pracy dla uczniów, …

Jak szybko uczyć się matematyki?

Aby nauczyć się matematyki, trzeba ćwiczyć pamięć oraz uwagę. Zagadki, zadania, łamigłówki, szachy sprzyjają polepszeniu pamięci oraz umiejętności analitycznych. Dla zapamiętywania treści można również wykorzystać inne zasady. W formie wierszu lub żartu nawet najtrudniejsze treści nie będą aż takie trudne.

Od czego zacząć uczyć się matematyki?

W idealnym świecie nauka do matury z matematyki na poziomie podstawowym powinna wyglądać tak: uzupełnienie wiedzy matematycznej sprzed szkoły średniej, zrozumienie poszczególnych działów z wykorzystaniem karty wzorów maturalnych, powtórzenie całości materiałów i wymieszanie zadań między działami.

Czym objawia się dyskalkulia?

Objawy dyskalkulii w życiu codziennym:

problemy z zapamiętywaniem liczb, numerów i dat, trudności z odczytywaniem godziny z zegara, trudności w posługiwaniu się pieniędzmi i finansami oraz usługami bankowymi (np.

W jakim wieku dzieci uczą się liczyć?

Nauka liczenia, podobnie jak nauka czytania, również powinna odbywać się poprzez zabawę. Elementy nauki liczenia wprowadzać się w przedszkolu w gry i zabawy dzieci 3-letnich.

Jak nauczyć dziecko liczyć do 10?

Świetnymi narzędziami do nauki liczenia dla dzieci są maskotki, klocki czy samochody. Z maluchem można policzyć, ile ma lalek, ile aut, ile w aucie jest kół czy drzwi. Gry planszowe również są świetnym sposobem na naukę liczenia – brzdąc może liczyć kropki na kostce czy pola, które musi pokonać, by dotrzeć do mety.

Jak szybko nauczyć dziecko liczyć w pamięci?

Rodzice, którzy nie wiedzą, jak nauczyć dziecko liczyć w pamięci, zawsze mogą zdecydować się na pomoc nauczyciela w szkole lub poszukać korepetytora. Rodzic nie powinien jednak pozostawiać dziecka samego sobie, zadając mu tylko zadania. Dużo lepszym pomysłem jest wspólne liczenie w formie zabawy lub gry na punkty.

Czy pomagać dziecku w nauce?

Każde dziecko wymaga czasem pomocy w nauce. Żadne nie jest dobre ze wszystkich przedmiotów na raz, czasami też zdarzają się konkretne zagadnienia, które sprawiają dziecku trudność. Przyda się wtedy nie tylko pomoc w odrabianiu lekcji, ale i wspólna nauka.

Jak pomagasz dziecku w nauce?

Jak nauczyć dziecko rozwiązywać zadania tekstowe?

Jak się uczyć matematyki?

Aby nauczyć się matematyki, trzeba ćwiczyć pamięć oraz uwagę. Zagadki, zadania, łamigłówki, szachy sprzyjają polepszeniu pamięci oraz umiejętności analitycznych. Dla zapamiętywania treści można również wykorzystać inne zasady. W formie wierszu lub żartu nawet najtrudniejsze treści nie będą aż takie trudne.

Terapia dzieci z trudnościami w uczeniu się matematyki

Z MOICH DOŚWIADCZEŃ Z ZAKRESU INDIWIDUALNEJ TERAPII DZIECI ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI METODĄ PROF. E. GRUSZCZYK-KOLCZYŃSKIEJ.

Metodę prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej poznałam na szkoleniu prowadzonym przez autorkę. Wykłady i ćwiczenia bardzo mnie zainteresowały i zachęciły do wykorzystania w praktyce. Zajęcia prowadzone z dziećmi potwierdziły skuteczność wymienionej metody.

Okazało się, że dzięki terapii nie tylko rozwijają się umiejętności matematyczne. Stosowanie metody prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej u dzieci z trudnościami w matematyce łagodzi wtórne zaburzenia emocjonalne, stymuluje rozwój funkcji intelektualnych, wzbudza zainteresowanie działalnością matematyczną. Ogólnie poprawia funkcjonowanie dziecka w roli ucznia.

Pozytywne doświadczenia w zakresie stosowania metody prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej skłoniły mnie do podzielenia się nimi ze współpracownikami.

Pragnę zwłaszcza zainteresować koleżanki i kolegów metodą szczegółowej diagnozy działalności matematycznej oraz indywidualnym programem terapeutycznym opartym na tej metodzie.

Złożony w bibliotece Poradni artykuł zawiera krótką charakterystykę przypadku: chłopiec z trudnościami w uczeniu się matematyki. Pojawienie się wtórnych reakcji nerwicowych. Narastające zaburzenia w funkcjonowaniu dziecka w szkole.

Krótko przedstawiam wyniki badań psychologiczno – pedagogicznych: nieharmonijny rozwój funkcji umysłowych ( przewaga procesów bezsłownych nad werbalnymi), znaczne, sprzężone deficyty rozwojowe w obrębie analizatora słuchowego, wzrokowego i kinestetyczno – ruchowego, niska dojrzałość społeczna, duża męczliwość.

Charakteryzuję również sytuację domową – nadopiekuńczość matki.

Kolejno opisuję podjęte działania, a w nich: przeprowadzone przeze mnie badanie dziecięcych kompetencji w dziedzinie matematyki (wg wskazań E. Gruszczyk – Kolczyńskiej) oraz szczegółowy program terapii indywidualnej uwzględniający wyniki badań.

Program zawiera zadania służące wyciszaniu lękowych nastawień chłopca, kształtowaniu zachowań umożliwiających wspólną pracę, kształtowaniu dojrzałości do uczenia się matematyki, kształtowaniu pojęć i umiejętności matematycznych, przyswajaniu wiadomości oraz kształtowaniu określonych umiejętności praktycznych.

Załączam również przykładowy konspekt zajęcia.

Na końcu prezentuję uzyskane rezultaty: samodzielne odrabianie zadań domowych przez chłopca, pokonanie lęku związanego z matematyką, otwieranie się Mikołaja na kontakty z rówieśnikami, pokonanie lęku przed uczęszczaniem do szkoły.

1. Krótka charakterystyka przypadku.

Mikołaj powtarzał klasę III. Na początku roku matka zwróciła się z prośbą o pomoc do Poradni, gdyż nie mogła sobie poradzić z rosnącą niechęcią dziecka do szkoły, a także z problemami syna w uczeniu się matematyki. Przedmiot ten stał się powodem niepromowania chłopca.

Powyższe trudności uogólniały się na całą karierę szkolną Mikołaja:

pojawiły się wtórne reakcje nerwicowe: bardzo częste bóle brzucha, zwłaszcza przed i podczas lekcji matematyki oraz przed wyjściem do szkoły,

chłopiec nie chciał chodzić do szkoły,

na lekcjach matematyki był bierny,

miał ogromne trudności ze skupieniem na dłużej uwagi,

do lekcji często był nieprzygotowany, gdyż nie pamiętał, co było zadane lub zapominał zeszytu,

Chłopiec chorował na alergię, astmę oskrzelową, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych; z tego powodu bardzo dużo opuszczał, rosły zaległości, a to z kolei pogłębiało niechęć do szkoły.

W poradni przeprowadzono badania psychologiczno-pedagogiczne. Wykazały one:

nieharmonijny rozwój poszczególnych funkcji umysłowych: procesy bezsłowne (powyżej normy) przeważają nad werbalnymi (poniżej przeciętnej),

dojrzałość percepcji wzrokowej nieco powyżej wieku,

obniżone tempo grafomotoryki obu rąk,

znacznie obniżony słuch fonemowy,

bardzo niski poziom słuchowej pamięci fonologicznej,

dziecko szybko się meczy, dekoncentruje, wymaga częstych przerw w pracy, indywidualnego podejścia,

mały zasób wiedzy ogólnej,

bardzo niską dojrzałość społeczną,

niewykształcone do tej pory pojęcia czasowe (dni tygodnia, kolejne miesiące, ich liczba, pory roku, zegar, godzina minuta).

2. Sytuacja domowa.

Chłopiec pochodzi z pełnej rodziny, matka pracuje zawodowo, ojciec rzadko bywa w domu z powodu długich rejsów; obydwoje rodzice są jednak zatroskani o syna,

matka jest nadopiekuńcza, wprawdzie stara się nadrabiać z Mikołajem zaległości, jednak często po prostu go wyręcza – nie wdraża do samodzielności i odpowiedzialności za swoje obowiązki, ulega humorom chłopca (np. Mikołaj odrabia lekcje najczęściej na podłodze tłumacząc mamie, że tak jest mu najwygodniej),

do tej pory mama odprowadzała chłopca pod drzwi klasy,

chłopiec ma starszą o pięć lat siostrę, z którą najczęściej się kłócą.

3. Opis podjętych działań.

Z przeprowadzonych badań psychologiczno- pedagogicznych oraz rozmów z matką wynikło, że pojawiające się wtórne reakcje nerwicowe i kłopoty wychowawcze związane z uczęszczaniem dziecka do szkoły wynikają z trudności Mikołaja w uczeniu się matematyki.

Chłopiec trafił do mnie na terapię indywidualną.

W celu skonstruowania rzetelnego programu indywidualnego prowadziłam szczegółową diagnozę działalności matematycznej chłopca metodą prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej. Jej wyniki przedstawiały się następująco:

I. Badanie dziecięcych kompetencji w dziedzinie matematyki

1) Dziecięce liczenie: POZIOM PRZEJŚCIOWY (OPÓŹNIENIE O 2 LATA)

– zakres liczbowy do 100, opuszcza niektóre liczebniki, ale potrafi korzystać z podpowiedzi.

2) Dodawanie i odejmowanie: MIĘDZY POZIOMEM LICZENIA RZECZY

A POZIOMEM LICZENIA NA ZBIORACH ZASTĘPCZYCH (4 LATA OPÓŹNIENIA).

– dziecko ma ogromne trudności z wyznaczaniem prostych sum i różnic (zdarzają się pomyłki nawet w obrębie 5),

– dużym utrudnieniem jest fakt, iż Mikołaj wstydzi się liczyć na palcach, w pamięci jeszcze nie potrafi, więc często przybiera bierną postawę pytany o wynik dodawania bądź odejmowania; napomniany, by liczył na palcach robi to niedbale, zbyt szybko, „przeskakując” po 2 palce, w efekcie podając błędny wynik, po czym reaguje silnym bólem brzucha (przerywamy zajęcia).

3) Preferowana przez dziecko metoda ustalania, w którym zbiorze jest więcej elementów: POZIOM PRAWIDŁOWY.

II. Badanie operacyjnego rozumowania na poziomie konkretnym:

1) W zakresie ustalania stałości ilości nieciągłych:

POZIOM PRZEJŚCIOWY (3 LATA OPÓŹNIENIA)

2) W zakresie wyznaczania konsekwentnych serii :

POZIOM OPERACYJNY

3) W zakresie wyznaczania stałości masy, długości, ilości płynów:

POZIOM OPERACYJNY

4) W zakresie poziomu klasyfikacji:

POZIOM PRZEDOPERACYJNY (poziom kolekcji)

Mikołaj jest niechętny do nawiązywania kontaktu, w czasie rozmowy unika kontaktu wzrokowego, cały czas manipuluje przedmiotami. Mowa dziecka jest zbyt szybko, niewyraźna, bełkotliwa, nieco jąka się, zacina. Bez przerwy nerwowo dopytuje : „że co?” ,„a co?” nie wysłuchawszy pytania osoby badającej do końca.

Chłopca cechuje duża wrażliwość, ma bujną wyobraźnię.

Ogromne zainteresowanie zwierzętami (duża; wybiórcza wiedza na temat gatunków, rzędów, grup, rodzin zwierzęcych), pamięta szczegółowe wiadomości z gazet i książek o interesujących go zwierzętach; natomiast nie pamięta często podstawowych wiadomości z innych dziedzin.

Pięknie i chętnie rysuje (tylko zwierzęta). Na prośbę : „narysuj siebie” odmówił tłumacząc, że nie umie rysować ludzkiej twarzy (narysował tułów, ręce i nogi).

Do osoby badającej zwraca się per „ty”.

Biorąc pod uwagę wyniki badań psychologiczno-pedagogicznych oraz szczegółowej diagnozy działalności matematycznej Mikołaja, opracowałam dla niego indywidualny program zajęć terapeutycznych w oparciu o metodę prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej.

III. Z uwagi na wtórne zaburzenia emocjonalne spowodowane m.in. długo trwającymi niepowodzeniami w nauce matematyki, należy w pierwszym i okresie terapii duży nacisk położyć na:

1) wyciszenie lękowych nastawień chłopca,

2) oswajanie z nową sytuacją, zdobywanie wzajemnego zaufania,

3) nawiązanie kontaktu umożliwiającego współpracę,

4) zachęcanie do zajęć, zaciekawienie nimi,

5) stwarzanie życzliwej atmosfery i klimatu pełnej akceptacji dziecka (by np. nie bał się, nie wstydził popełniania błędów i podejmował wysiłek intelektualny),

6) dowartościowywania chłopca (praca na mocnych stronach).

IV. Należało również kształtować zachowania umożliwiające wspólną pracę:

1) wdrażanie do większej samodzielności w działaniu i odpowiedzialności za swoją pracę,

2) wyrabianie poczucia obowiązku,

3) trening w skupieniu uwagi na wykonywanych czynnościach, uwalnianie od poddawania się przypadkowym bodźcom,

4) wyciszenie tendencji do zbyt szybkiego i byle jakiego wykonywania zadania, zwracanie uwago na prawidłową postawę przy biurku, właściwą organizację miejsca pracy, porządek,

5) kształtowanie spokojnego zachowania się w sytuacjach pełnych napięć, wdrażanie do kontrolowania emocji,

6) wdrażanie do uważnego słuchania instrukcji i wychwytywania informacji istotnych dla zrozumienia reguł, a potem respektowanie ich, uważne słuchanie drugiej osoby i mówienie tak, by zrozumiała intencje,

7) uczenie chłopca sposobów sterowania swym zachowaniem tak, by osiągnąć cel: rozwiązać zadanie, wykonać polecenie, doprowadzić do końca grę,

8) zaciekawienie działalnością matematyczną i wzbudzenie wiary we własne możliwości w tym zakresie.

V. Kształtowaniu dojrzałości do uczenia się matematyki służyły następujące działania:

1) Ćwiczenie sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo-ruchowej ) oprócz usprawniania rąk i współpracy oko-ręka, trzeba położyć tu nacisk na scalanie aktywności ruchowej z intelektualną, wykonywanie zadań do końca, precyzję i estetykę wykonania):

– konstrukcje, układanki labirynty (w/g wzorów a także własnych pomysłów),

– wycinanki ( wycinanie coraz drobniejszych kształtów, łączenie ich w regularne kompozycje ornamenty),

– rysowanie i kreślenie (zabawa spirografem, rysowanie w/g szablonów, łączenie punktów, kreślenie ornamentów z wykorzystaniem szablonu: przesuwanie figury, odbicie zwierciadlane, obroty – tak, by rysowane kontury tworzyły ornamenty,

– „rysunki” pod dyktando na geoplanie.

2) Rytmy:

– układanie trudniejszych rytmów, kontynuowanie rytmów ułożonych (dostrzeganie regularności),

– przekładanie dostrzeżonych regularności z jednej sytuacji na inną:

• przełożenia proste,

• przełożenia złożone.

3) Kształtowanie pojęcia liczby naturalnej i rozwijanie sprawności rachunkowych:

– kształtowanie rozumienia liczb naturalnych w aspekcie porządkowym, poszerzanie zakresu liczbowego (prawidłowe nazywanie kolejnych liczebników) – gry i zabawy z zastosowaniem chodniczka liczbowego i osi liczbowej,

– wyznaczanie wyniku dodawania i odejmowania przez doliczanie i odliczanie, precyzja liczenia na palcach i innych zbiorach zastępczych,

– dodawanie i odejmowanie większych liczb (dopełnianie do pełnej dziesiątki),

– rozwijanie sprawności rachunkowej w każdej codziennej sytuacji oraz przez rozgrywanie a także samodzielne konstruowanie gier (3 etapy).

4) Kształtowanie operacyjnego rozumowania w zakresie stałości nieciągłych – sytuacje życiowe oraz zabawy.

5) Ustalanie miejsca wydarzeń w czasie : co było wczoraj, co jest dzisiaj, co będzie za 2 dni. Kalendarz. Pomiar czasu: ustalanie jak długo trwają czynności. Zegar – rozpoznawanie czasu. Planowanie czynności w czasie i dostosowywanie się do takiego planu.

6) Klasyfikacje:

– różnicowanie i porządkowanie przedmiotów najpierw tak, by tworzyły łańcuch, potem kolekcje, na koniec grupowanie przedmiotów w/g przyjętych kryteriów i odwrotnie.

– łączenie podzbiorów tak, by zawierały się w określonym zbiorze (klasyfikacje proste i bardziej złożone).

7) Elementy poglądowej geometrii:

– rozróżnianie, badanie własności i nazywanie figur geometrycznych (trójkąt, kwadrat, koło, prostokąt),

– efekt odbicia, obrotu, przesunięcia.

8) Rozwiązywanie i układanie zadań tekstowych:

– przybliżenie strategii intelektualnych stosowanych przy rozwiązywaniu zadań,

– symulowanie zależności zawartych w zadaniu na konkretach, przedstawienie ich w postaci rysunku, obliczanie wyniku.

9) Gry i zabawy logiczne:

– przydatne do kształtowanie klasyfikacji, sprawności rachunkowej, pojęcia liczby naturalnej,

– wyraźne ukierunkowanie na wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania,

– rozwijające intuicje związane z prawdopodobieństwem,

– inne.

VI. Kształtowanie pojęć i umiejętności matematycznych obejmowało:

1) Dodawanie i odejmowanie ( różnymi sposobami) w zakresie 100, potem 1000 (biegła – w zakresie 100). Algorytm dodawania i odejmowania pisemnego.

2) Rozwiązywanie równań typu: x+20=37, 23+x=37, x-12=36.

3) Mnożenie i dzielenie w zakresie 100 (biegła):

– mnożenie liczb jednocyfrowych i odpowiednie przypadki dzielenia,

– użycie nawiasów przy dwóch działaniach, kolejność wykonywania działań,

– porównywanie ilorazowe,

– dzielenie z resztą, sprawdzanie.

4) Mnożenie i dzielenie (z resztą i bez reszty) w zakresie 1000:

– mnożenie i dzielenie przez dziesiątki i setki,

– praktyczne zastosowanie rozdzielności mnożenia względem dodawania do obliczania iloczynów typu: 3*247, 20*24,

– algorytm mnożenia sposobem pisemnym przez liczby jednocyfrowe,

– zastosowanie rozdzielności dzielenia do dzielenia przez liczbę jednocyfrową,

– algorytm dzielenia sposobem pisemnym przez liczbę jednocyfrową.

5) Ułamki o mianownikach nie przekraczających 10

6) Geometria:

– różnicowanie odcinków od linii krzywych i łamanych,

– obliczanie obwodu prostokąta.

7) Wyrażenia dwumianowane.

8) Rozszerzanie zakresu liczbowego do miliona.

Program obejmował następujące wiadomości i umiejętności praktyczne.

1) Licznie pieniędzy, płacenie, zamiana złotych na grosze i odwrotnie.

2) Jednostki długości, pojemności Jednostki używane przy ważeniu.

3) Jednostki czasu: doba, godzina, minuta, sekunda. Utrwalanie : dni tygodnia, miesiąca, rok. Praktyczne zapoznanie się z kalendarzem. Pisanie dat. Znaki rzymskie I-XIII. Zadania dotyczące czasu.

Szczegółową ilustracją pracy z Mikołajem jest przykładowy konspekt wybranego zajęcia.

KONSPEKT

CZĘŚĆ WSTĘPNA:

1. Krótki QUIZ

Cel: „rozgrzewka”, oswojenie się dziecka, rozluźnienie Dni tygodnia, miesiąca, pory roku – powtórka zadania domowego.

CZĘŚĆ GŁÓWNA :

1. Wprowadzenie do samodzielnego konstruowania gier przez dziecko (etap I i II): gra-ściganka i gra-opowiadanie.

Cel:

– ćwiczenie sprawności rachunkowej: dodawanie i odejmowanie w zakresie 30,

– rozwijanie sprawności grafomotorycznej, mowy opowieściowej, bogacenie zasobu słownictwa,

– kształtowanie umiejętności interpersonalnych, przestrzeganie umów,

– zainteresowanie działalnością matematyczną.

2. Wspólne konstruowanie pierwszej gry ściganki, ustalanie reguł, rozgrywanie (2 kości),

• Samodzielne rysowanie planszy do gry-opowiadania.

• Przedstawienie „fabuły”, ustalenie premii, pułapek.

• Reguły gry.

• Rozgrywanie samodzielnie skonstruowanej gry (liczbę kości także dobiera dziecko).

• Rewanż. Reguły ustala osoba prowadząca.

• Zliczanie punktów w tabeli.

ZAKOŃCZENIE: Ćwiczenia Dennisona: „Ruchy naprzemienne”.

(Cel : rozluźnienie, odpoczynek, miłe zakończenie zajęć).

UWAGI: Mikołaj przyszedł na zajęcia z silnym bólem brzucha. Umówiliśmy się, że zostanie tylko tak długo jak będzie mógł i chciał. W każdej chwili może iść do domu. Został do końca zajęć. Umówiliśmy się, że od następnych zajęć Mikołaj będzie przynosił swoje ulubione czasopisma i książki o zwierzętach i będziemy pierwsze 5-10 minut zajęć poświęcali na Quiz.

Zrealizowany wyżej program wdrażałam przez 2 lata. Chłopiec systematycznie uczęszczał na zajęcia 1x w tygodniu. Matka była bardzo zaangażowana, ściśle ze mną współpracowała. Przyprowadzała syna i czekała na niego. Miałam więc okazję po każdym spotkaniu z dzieckiem przekazywać matce uwagi i spostrzeżenia z zajęć oraz udzielać wskazówek do pracy w domu.

VII. Uzyskane rezultaty.

W czasie trwania terapii starałam się zbierać informacje zwrotne o funkcjonowaniu chłopca w szkole. Oprócz systematycznych rozmów z matką korzystałam z wywiadów z pedagogiem szkolnym oraz wychowawczynią. Wynikało z nich, że systematycznie następowały korzystne zmiany.

Z czasem chłopiec pozbył się lęków związanych z lekcjami matematyki, zaczął samodzielnie chodzić do szkoły, nie odczuwał silnego napięcia przed wyjściem do szkoły. Stopniowo, otwierał się na kontakty z rówieśnikami.

Samodzielnie odrabiał zadania domowe z matematyki, potrafił pokonać lęk związany z trudną sytuacją jaką jest rozwiązywanie zadań.

Dzięki terapii Mikołaj nauczył się panować na paraliżującym go kiedyś lękiem związanym z wykonywaniem zadań matematycznych, a to korzystnie wpłynęło na funkcjonowanie chłopca w środowisku szkolnym.

VIII. Refleksje i wnioski.

Trudności wychowawcze są często zjawiskiem wtórnym. Ważną więc rzeczą jest ustalenie przyczyn niewłaściwego zachowania ucznia. Wiadomo, że np. trudności w uczeniu się matematyki mają wpływ na całą karierę szkolną. W takim przypadku należy zastosować terapię specyficznych trudność w uczeniu się matematyki. Opisane przeze mnie doświadczenia wskazują na skuteczność metody prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej. Dotyczy to zarówno szczegółowej diagnozy matematycznej, która umożliwia skonstruowanie właściwego programu indywidualnego, jak i metod pracy z dzieckiem.

gr Izabela Łada

Powrót do PORADY

Dlaczego Twoje dziecko nie radzi sobie z matematyką?

Dlaczego Twoje dziecko nie radzi sobie z matematyką?

Rozpoczynając naukę szkolną, dziecko powinno być zdolne do wytrzymania napięcia, które występuje podczas uczenia się matematyki. Nie bez znaczenia pozostaje stan jego odporności emocjonalnej, czyli zdolności do pokonywania trudności związanych z nabywaniem wiadomości i umiejętności matematycznych. Uczeń musi być odporny emocjonalnie, aby mimo narastającego napięcia potrafił rozwiązać dany problem matematyczny. Dziecko które nie radzi sobie na lekcjach matematyki, charakteryzuje brak emocjonalnej dojrzałości do nauki tego przedmiotu. Co więcej często nie jest wstanie podołać sytuacjom trudnym występującym w codziennym życiu.

W jaki sposób bada się dojrzałość emocjonalną dzieci do uczenia się matematyki?

Niestety dojrzałość emocjonalna dzieci do uczenia się matematyki nie jest badana, ponieważ zakres badań uwzględnia tylko dwa wskaźniki gotowości: poziom rozwoju sprawności manualnej i percepcji wzrokowej. To oznacza, iż największe znaczenie przypisuje się współpracy “ręka i oko” oraz umiejętność liczenia, doliczania i odliczania przedmiotów, a także ustalenia, czy w porównywalnych zbiorach jest tyle samo przedmiotów.

Jak rozpoznać dziecko, które nie dojrzało do uczenia się matematyki ?

Dziecko dojrzałe emocjonalnie do uczenia się matematyki przede wszystkim cechuje pozytywne nastawienie do samodzielnego rozwiązywania zadań matematycznych. Uczeń taki potrafi kierować swoim zachowaniem tak, by w sytuacji trudnej intelektualnie (mimo przeżywanych napięć) racjonalnie ocenić sytuację.

Czy nauczyciel matematyki jest w stanie rozpoznać na lekcji dziecko niedojrzałe emocjonalnie do nauki tego przedmiotu ?

Dzieci niedojrzałe emocjonalnie do nauki matematyki charakteryzuje określony typ cech. Dzięki czemu pedagog prowadzący zajęcia łatwo może zauważyć, iż uczeń z takim problemem :

ma tendencję do przedłużania części organizacyjnej lekcji ( długie przygotowania, spóźnienie, symulowane choroby) ,

nie rozumie sensu zadań matematycznych (zapytany nie odpowiada lub zgaduje, zajmuje się czymś innym),

kieruje swą aktywność na obronę przed koniecznością rozwiązywania zadań (tylko przepisuje i robi to bardzo wolno, odwzorowuje to, co robią koledzy w ławce, podejmuje nieudolne próby rozwiązywania zadań, ale ich nie kończy, wymusza od innych dzieci dodatkową pomoc, a potem przerywa pracę i czeka na gotowy wynik, demonstruje swoją bezradność, nic nie robi),

zamiast gromadzić doświadczenia logiczne i matematyczne popada w stany frustracyjne i uczy się, jak unikać rozwiązywania zadań.

Dlaczego dziecko niedojrzałe emocjonalnie do nauki matematyki często przejawia trudności również w innych sferach swojego rozwoju ?

Nauka matematyki składa się ze zbioru elementów, które rzutują na cały rozwój intelektualny dziecka. Stąd dziecko niedojrzałe w tej strefie często :

posiada słabo ukształtowaną organizację rozumnego zachowania (brak wyrobionego nawyku słuchania oraz brak troski o to, by druga osoba mogła zrozumieć ich wypowiedzi)

lekceważy wypowiedzi spokojne, ciche (skupienie tylko wówczas, gdy dorosły mówił do nich podniesionym tonem, prawie „na krzyku”,

nie posiada umiejętności skupienia na jednej czynności przez dłuższy czas,

może posiadać zaburzenia nerwicowe (nadmierna reaktywność lub zaburzenie równowagi procesów nerwowych)- zespół nadpobudliwości lub zahamowania,

może również przejawiać niestałość psychoruchową (brak należytego skupienia- silniejszy bodziec wytrąca je z równowagi.

W jaki sposób najczęściej rodzice odnoszą się do problemów emocjonalnych dziecka związanych z nauką matematyki?

Okazuje się, iż dorośli często zaczynają pomagać dziecku wówczas, gdy jest już bardzo źle. Zdarza się również, iż lekceważą problem, bowiem liczą na to,że razem z zaliczeniem danej partii materiału na sprawdzian na ocenę dopuszczającą problem zostanie rozwiązany i zażegnany, a następny dział tematyczny dziecko zrozumie lepiej.

Czym może skutkować zlekceważenie emocjonalnej niedojrzałości dziecka do nauki matematyki przez rodziców?

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na fakt, iż człowiek, który nisko ocenia swoje siły i któremu brak wiary we własne możliwości, przejawia skłonność do przeceniania stopnia trudności i raczej gotów się im poddać niż walczyć z nimi. Uczeń z emocjonalnymi trudnościami w nauce matematyki już na wczesnym etapie nauki szkolnej zakłada na swoje plecy bagaż wypełniony matematycznymi porażkami. W konsekwencji jego ciężar waży na całym jego dalszym intelektualnym życiu, a poczucie niskiej wartości nie pozwala otworzyć drzwi do samoakceptacji oraz samorealizacji.

Jak pomóc dziecku, które emocjonalnie nie radzi sobie z matematyką ?

Warto zwrócić uwagę na możliwość uczestnictwa dziecka w zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych, które skupiają się nie tylko na stosowaniu działań naprawczych w przypadku niepowodzeń ucznia na drodze wyzwań stawianych przez “królową nauk”. Co warto podkreślić Ich zakres odnosi się również do pomocy dzieciom, które nie dojrzały emocjonalnie do nauki szkolnej (w tym także nauki matematyki). Dodatkowo warto zapoznać się z wachlarzem pomocy, którą oferuje terapia uwagi słuchowej prowadzona metodą Alfreda Tomatisa.

Dlaczego terapia uwagi słuchowej może w znacznym stopniu ułatwić dziecku naukę matematyki ?

Emocjonalna niedojrzałość do nauki matematyki jak już wcześniej zostało wspomniane rzutuje na inne sfery rozwoju dziecka. Zaburzenia uwagi słuchowej występują u wielu osób z dysleksją i trudnościami w nauce. W teście uwagi słuchowej często stwierdza się u nich problemy z dyskryminacją wysokości dźwięków oraz nieprawidłowe położenie krzywych uwagi słuchowej, a także często lewouszną lateralizację słuchową ( prawa półkula mózgu jest półkulą niewerbalną, zaangażowaną w procesy emocjonalne, lewa natomiast jest werbalna i logiczna. Dlatego Tomatis uważał, że osoba lewouszna często odczytuje najpierw ładunek emocjonalny wypowiedzi, dopiero potem jej treść). Osoby z tego rodzaju zaburzeniami mogą mylić podobnie brzmiące dźwięki, mieć trudności z wyłapywaniem informacji oraz z transponowaniem sygnałów wizualnych (pisma) na słuchowe. Zatem nie są w stanie zrozumieć komunikatu nauczyciela oraz rozwiązać zadania mimo wyraźnie napisanego polecania.

O czym warto pamiętać w związku z niedojrzałością emocjonalną dziecka do nauki matematyki?

Przede wszystkim, iż dziecko nie jest winne sytuacji w której się znalazło. Rodzice, nauczyciele czy rówieśnicy nie powinni nadawać mu miana mniej zdolnego. Zawsze kiedy dziecko przejawia trudności w nauce matematyki warto baczniej się temu przyjrzeć, ponieważ pod pokrywą pozornego lenistwa może znajdować się problem, który wymaga pomocy, a nie kary.

Jeżeli chcesz skorzystać z indywidualnego programu terapii i wspomóc swoje dziecko w przezwyciężaniu problemów z matematyką pod okiem naszych wykwalifikowanych terapeutów skontaktuj się z nami! https://www.alfasynapsis.pl/kontakt

Michalina Dzumek, Logopeda szkolny oraz terapeuta pedagogiczny

Bibliografia:

6 sposobów, by pomóc dziecku w nauce matematyki w domu

Dobra znajomość matematyki i umiejętność jej stosowania jest istotną częścią naszego codziennego życia.

Czy Wasze dzieci mają trudności z matematyką? Może chcecie im pomóc, ale nie macie pojęcia, od czego zacząć?

Zrozumiałe jest to, że niektóre dzieci mają trudności z zapamiętywaniem, obliczaniem pierwiastków kwadratowych, kolejnością zadań lub po prostu zapamiętaniem tabliczki mnożenia.

Ale jakie dokładnie są zastosowania matematyki w naszym życiu? Czy naprawdę konieczne jest korzystanie z korepetycji?

Dlaczego nie pomóc swoim dzieciom spojrzeć na matematykę trochę inaczej, zaczynając od omówienia tego tematu w domu?

Czasami wszystko, czego potrzeba, to odpowiednie środowisko do nauki i pozytywne podejście, aby odblokować potencjał dziecka podczas lekcji matematyki.

Przyjrzyjmy się wszystkim sposobom i wskazówkom, dzięki którym rodzice mogą pomagać swoim dzieciom w matematyce w domu.

W kolejnym artykule obalamy stereotyp, który każdy brat lubi opowiadać swojej siostrze; czy chłopcy są naprawdę lepsi z matematyki?

Dostępni najlepsi nauczyciele z: Matematyka 5 (16 oceny) Adrian /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (17 oceny) Szymon /h zł90 1-sza lekcja za darmo! 4,9 (16 oceny) Bartosz /h zł80 1-sza lekcja za darmo! 5 (13 oceny) Robert /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Monika /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Sandra /h zł40 1-sza lekcja za darmo! 5 (14 oceny) Stanisław /h zł120 1-sza lekcja za darmo! 5 (7 oceny) Michał /h zł40 1-sza lekcja za darmo! 5 (16 oceny) Adrian /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (17 oceny) Szymon /h zł90 1-sza lekcja za darmo! 4,9 (16 oceny) Bartosz /h zł80 1-sza lekcja za darmo! 5 (13 oceny) Robert /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Monika /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Sandra /h zł40 1-sza lekcja za darmo! 5 (14 oceny) Stanisław /h zł120 1-sza lekcja za darmo! 5 (7 oceny) Michał /h zł40 1-sza lekcja za darmo! Zaczynajmy

Porozmawiajcie o matematyce ze swoimi dziećmi

Problem z nauką matematyki polega na tym, że dzieci czasami zbytnio oddalają się od przedmiotu, gdy są gdzie indziej niż w szkole.

Oznacza to, że jeśli dziecko napotka problem z matematyki w szkole, jest mniej prawdopodobne, że wspomni o nim swoim rodzicom, z racji tego, że dyskusja odbywałaby się wtedy poza kontekstem szkolnym.

Słusznie lub niesłusznie, jeśli rodzice nie odgrywają aktywnej roli w pomaganiu dziecku w odrabianiu lekcji, to dzieciom nie przyjdzie do głowy, że ich rodzice mogą im pomóc.

Z drugiej strony, przebywanie w domu może być sposobem na uniknięcie nauki matematyki, zwłaszcza jeśli rozwiązywanie problemów i quizów matematycznych wywołuje u nich negatywne uczucia.

Niezależnie od tego, czy uczą się algebry, geometrii czy określania współrzędnych, matematyka może okazać się zabawną i stymulującą dyscypliną dla dzieci, które mają naturalną ciekawość do otaczającego ich świata.

Umieszczając matematykę w znanym kontekście, zaznajomicie się z koncepcjami matematycznymi i zwiększycie pewność siebie swoich dzieci w zadawaniu pytań. Wszystkie dzieci potrafią uczyć się matematyki, więc przygotujcie się na zaskoczenie! Dodatkowo, uczęszczając na korepetycje z prywatnym nauczycielem, Wasze dzieci będą mogły pozbyć się wszelkich obaw dotyczących tego przedmiotu i skorzystać z dodatkowego wsparcia w nauce.

Najlepszym sposobem walki ze strachem jest zauważanie go, skonfrontowanie się z nim i przedyskutowanie go z bliskimi Wam osobami.

To samo dotyczy matematyki. Niezależnie od tego, czy chodzi o ułamki, arytmetykę, obliczanie sum czy wykresy, tylko dlatego, że jako dzieci zmagaliście się z tematem, niekoniecznie oznacza to, że Wasze dzieci będą miały takie same trudności.

Czy nie pamiętacie już jak trudno było zapamiętać tabliczkę mnożenia, o której myśleliście, że nigdy Wam się nie przyda?

Jeśli potrzebujesz przewodnika po świecie matematyki wyszukaj np. „korepetycje matematyka Wrocław” na platformie Superprof.

Możecie jednak wykorzystać edukację swoich dzieci jako okazję do przezwyciężenia własnych lęków.

Mówienie o matematyce w kontekstach takich jak gotowanie, rzemiosło, podróże i zabawa z dziećmi to najlepszy sposób, aby uczynić tę dyscyplinę częścią ich codziennego życia.

Dla nich matematyka stanie się tak samo normalna, jak wszystko inne.

Środowisko jest kluczowe: tak długo, jak dajecie dzieciom powód do omawiania matematyki, będą to robić. Dlatego to rodzice i opiekunowie muszą przygotować odpowiednie środowisko, które pomoże dzieciom osiągać przyszłe sukcesy szkolne.

Im więcej mówicie o matematyce w pozytywny sposób wokół swoich dzieci, tym większe jest prawdopodobieństwo, że zaczną się nią interesować.

Nie wahajcie się zadawać im pytań z matematyki; na przykład zapytajcie, jak rozwiązywać określone obliczenia matematyczne podczas pieczenia ciastek lub na spacerze.

Ćwiczenia takie jak te pomogą rozwinąć umiejętności przypominania sobie i ułatwią naukę matematyki oraz w przyszłości pozwolą im na płynne przejście do nauki technicznej.

Nauka matematyki poprzez granie w gry

Niezależnie od tego, jaką dziedzinę wybiorą Wasze dzieci, zawsze będą się uczyć lepiej, kiedy będą się dobrze bawić.

Skorzystajcie z tego! Niezależnie od tego, czy są to prywatne korepetycje z matematyki, lekcje online, interaktywne gry matematyczne, czy zabawa klockami Lego, matematykę prawie zawsze można przekształcić w coś ciekawego! Wpisz np. „korepetycje matematyka Łódź” w wyszukiwarkę Superprof, a znajdziesz ciekawe zajęcia dla dzieci w każdym wieku.

Granie w fajne gry matematyczne z dziećmi będzie również dobrą okazją do nauczenia ich podstaw matematyki. Nauczcie je liczenia, określania czasu, liczb, porównywania, wnioskowania, prawdopodobieństwa, szacowania i zaokrąglania w matematyce podstawowej.

Na przykład możecie poprosić dzieci, aby odmierzyły ilość makaronu w misce lub policzyły kawałki podczas przygotowywania obiadu.

Lego może być również używane do wizualizacji operacji, takich jak dodawanie i odejmowanie lub mnożenie i dzielenie.

Młodsze dzieci uczęszczające do przedszkola można zachęcić do pokolorowania liczb oraz nauki ich pisania.

Dostępni najlepsi nauczyciele z: Matematyka 5 (16 oceny) Adrian /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (17 oceny) Szymon /h zł90 1-sza lekcja za darmo! 4,9 (16 oceny) Bartosz /h zł80 1-sza lekcja za darmo! 5 (13 oceny) Robert /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Monika /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Sandra /h zł40 1-sza lekcja za darmo! 5 (14 oceny) Stanisław /h zł120 1-sza lekcja za darmo! 5 (7 oceny) Michał /h zł40 1-sza lekcja za darmo! 5 (16 oceny) Adrian /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (17 oceny) Szymon /h zł90 1-sza lekcja za darmo! 4,9 (16 oceny) Bartosz /h zł80 1-sza lekcja za darmo! 5 (13 oceny) Robert /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Monika /h zł50 1-sza lekcja za darmo! 5 (10 oceny) Sandra /h zł40 1-sza lekcja za darmo! 5 (14 oceny) Stanisław /h zł120 1-sza lekcja za darmo! 5 (7 oceny) Michał /h zł40 1-sza lekcja za darmo! Zaczynajmy

Wykorzystajcie zainteresowania dziecka

Kontakt z tak rozległym tematem jak matematyka może być dla dzieci nieco przytłaczający.

Konieczność zapamiętania na pamięć całej notacji, słownictwa, równań, wykresów i twierdzeń może wprawić dorosłego w zawrót głowy – nie mówiąc już o dziecku!

Jednak nauka matematyki może być zabawna dla dzieci, jeśli są w stanie ćwiczyć swoje umiejętności matematyczne w znajomym środowisku i we własnym tempie.

Dzieci uczą się, nawet nie zdając sobie z tego sprawy!

Gry edukacyjne obejmują bawienie się samochodzikami, budowanie wież z klocków Lego lub granie w ciekawe gry matematyczne na tablecie, laptopie lub komputerze.

Będziecie mile zaskoczeni widząc, jak szybko Wasze pociechy się uczą, kiedy się dobrze bawią.

Istnieje również wiele bezpłatnych witryn matematycznych z mnóstwem zasobów, zagadek i zabawnych gier matematycznych dla dzieci, takich jak matzoo.pl czy szaloneliczby.pl. Możecie nawet pobrać bezpłatną aplikację matematyczną na swój tablet lub telefon.

Niektórzy początkujący matematycy mogą nawet uczyć się matematyki w domu, nie wiedząc, że jest ona związana z ich nauką w szkole.

Nauczenie się rozpoznawania zainteresowań swoich dzieci i włączania ich do edukacji to doskonały sposób na ich zaangażowanie. Spróbuj wyszukać matematyka korepetycje na Superprof.

Wprowadźcie matematykę do życia codziennego

W przypadku wielu dzieci nie ma rzeczywistego związku między treścią lekcji matematyki a życiem codziennym.

Istnieje jednak wiele możliwości na ćwiczenie matematyki w swoim domu, ogrodzie lub podczas cotygodniowych zakupów.

Na przykład poproście swoje dzieci o liczenie reszty w torebce lub o obliczenie całkowitej sumy zakupów podczas poruszania się po sklepie.

Jeśli lubicie gotować, dlaczego by nie poprosić dziecka, aby pomogło w przygotowaniu przepisu? Pozwólcie im zmierzyć ilości mąki, cukru, policzyć jajka, przeliczyć pomiary i oszacować czas gotowania, zamieniając minuty na godziny i używając zegara, obliczyć, kiedy ciasto będzie gotowe.

Wszystkie te małe rzeczy szybko zapadną im w pamięć. Z jednej strony chętnie Wam pomogą, z drugiej strony będą zaangażowani i zmotywowani.

Nagle zobaczycie jak usunięcie presji związanej z testami na czas ułatwi ich naukę, ponieważ dzieci uczą się doceniać zastosowania matematyki w danej sytuacji.

Ta metoda nauki jest o wiele przyjemniejsza niż spędzanie godzin nad arkuszami matematycznymi czy zadaniami domowymi.

Dostrzeżcie więcej niż jedno rozwiązanie problemu matematycznego

Dzieci muszą się nauczyć, że matematyka to coś więcej niż używanie kalkulatorów i znaków równości.

Zawsze istnieje kilka sposobów rozwiązania każdego problemu matematycznego i wiele sztuczek matematycznych, które ułatwią Wam życie. Na przykład, w przypadku prostych operacji i oszacowań, po co używać kalkulatora, skoro obliczenia umysłowe mogą zaoszczędzić czas?

Pokazując uczniom, że istnieje kilka ścieżek do tej samej odpowiedzi, pomożecie dzieciom rozwinąć umiejętności krytycznego myślenia i logiki, gdy uczą się rozważać każde podejście.

Stwórzcie odpowiednie środowisko do nauki

Dzieci rozwijają swoje wczesne umiejętności matematyczne, poznając otaczający ich świat.

Obowiązkiem rodziców jest rozwijanie i pielęgnowanie tej naturalnej ciekawości poprzez dzielenie się osobistymi doświadczeniami z matematyką i pomaganie dzieciom w docenieniu matematyki wokół nich. Na przykład, rodzice mogą wskazać matematyczne elementy tego, z czego zbudowano ich dom czy przyjrzeć się bliżej półce z książkami, którą zrobił ich tata.

Możecie nawet spróbować wymodelować to za pomocą klocków Lego.

Jeśli przyjrzycie się wystarczająco uważnie, zauważycie, że matematyka jest wszędzie wokół nas.

Jednak nie da się dobrze radzić sobie z matematyką, jeśli pracujecie w nieodpowiednim środowisku. Niezależnie od tego, czy chodzi o odrabianie zadań domowych z matematyki, czy prywatne lekcje matematyki, dla niektórych próba skoncentrowania się w ruchliwym lub zdezorganizowanym miejscu może być bardzo trudna.

Stwórzcie swoim dzieciom kącik do nauki ozdobiony liczbami, grami do nauki i zabawkami edukacyjnymi, takimi jak kostki do budowania lub modelina, aby mogły swobodnie karmić swój apetyt na wiedzę w spokojnym i znajomym otoczeniu.

Dysponując specjalnie zaprojektowaną do tego przestrzenią, Wasze pociechy będą mogły rozwinąć niezależność w nauce podczas odkrywania pojęć matematycznych, takich jak wartość miejsca, dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie.

Jak widać, zamiłowanie do matematyki nie jest wrodzone, jednak można nad tym pracować od najmłodszych lat.

Włączając podstawowe pojęcia do ich ulubionych zajęć i angażując je w matematyczne części codziennych zadań, możecie pokazać jak duże znaczenie ma matematyka w życiu codziennym i tym samym rozwinąć ich zainteresowanie tą dziedziną.

Rozumienie liczb poza salą lekcyjną pozwoli w przyszłości na otrzymywanie lepszych ocen, ponieważ dzieci będą czuły się bardziej swobodnie w pogłębianiu wiedzy na ten temat. Prywatny nauczyciel matematyki jest bardzo dobrym przykładem tego wsparcia i interakcji.

Jako rodzice, to Wy powinniście pracować z dziećmi i rozwijać ich zainteresowanie matematyką poprzez zabawne, ale i edukacyjne ćwiczenia matematyczne.

Czy u Waszych dzieci zdiagnozowano dysleksję lub dyskalkulię i pragniecie dowiedzieć się więcej o tym, jak pomóc im w nauce matematyki? Przeczytajcie nasz artykuł ze wskazówkami i poradami na ten temat oraz dowiedzcie się jak odkryć potencjał matematyczny dziecka.

Jak pomóc dziecku w nauce matematyki? 6 prostych i praktycznych wskazówek dla rodziców

Co zrobić, by dziecko chętnie uczyło się matematyki? Przygotowaliśmy 6 praktycznych wskazówek dla rodziców oraz kilka propozycji gier. Bo nauka przez zabawę przynosi najlepsze efekty.

Ucz dzieci grając z nimi w rozmaite gry edukacyjne: planszówki, karty, klocki, puzzle, układanki i inne. Ważne jest, aby gry nie tylko rozwijały umiejętności matematyczne, lecz także angażowały dłonie, ćwicząc przy tym sprawność manualną jak również zawierały element rywalizacji z rodzicami lub rodzeństwem. Spraw, aby komputer, smartfon, tablet stały się twoimi sprzymierzeńcami, a wraz z nimi internetowe strony do nauki matematyki, aplikacje oraz filmiki na YouTube. Możesz pokazać dziecku, że internet może być praktyczny i pomocny, wspólnie z nim zaglądając na strony: www.matemaks.pl, www.matzoo.pl lub na kanał YouTube, gdzie obejrzycie Nowe ślady Pitagorasa czy Matmę Gwiazdy. Pokazuj dzieciom tak często jak to możliwe praktyczne zastosowanie matematyki w życiu codziennym – one chcą wiedzieć, po co się uczą tego przedmiotu. Jak to zrobić? Wspólnie gotując, piekąc ciasta, określając godzinę lub temperaturę, licząc pieniądze w sklepie, nazywając kształty i figury w najbliższym otoczeniu, mierząc odległości na spacerze itp. Uważaj, jakich słów używasz rozmawiając z dzieckiem na temat nauki matematyki. Staraj się nie mówić: „Ja też nie lubiłem matematyki” albo „Matematyka jest rzeczywiście trudna” czy też „Masz to po mnie, też byłem słaby z matmy”. Zamiast tego przekonaj dziecko, jak ekscytujące może być podejmowanie wyzwań, jak rozwiązanie trudnego zadania może zbudować większą pewność siebie, jak ważne są ćwiczenia i wytrwałość w pracy, aby rozwijać matematyczne myślenie. Współpracuj z nauczycielem matematyki, który uczy twoje dziecko w szkole. On zna dobrze jego mocne i słabe strony i potrafi podpowiedzieć, jak należy wesprzeć je w nauce, wskaże odpowiedni materiał ćwiczeniowy czy najlepsze dla Twojego dziecka metody pracy. Połącz matematykę z językiem i literaturą. Wspomóż dziecko w nauce używając opowiastek, rymowanek, wierszy, piosenek ilustrujących pojęcia matematyczne i wspomagających zapamiętywanie.

Kostki, bierki, zakrętki… – czyli jak uczyć matematyki bawiąc?

Uczenie matematyki nie powinno ograniczać się tylko do przedstawiania teorii i rachunków pamięciowych. Zwłaszcza w przypadku dzieci z początkowych klas szkoły podstawowej. Należy zadbać o to, by uczniowie mieli jak najwięcej okazji do zabawy. Aby treści matematyczne zostały przyswojone, dobrze jest każdy temat ilustrować i ćwiczyć na konkretach.

Jak na przykład możemy pomóc dzieciom nauczyć się tabliczki mnożenia? Skuteczne okażą się kostki do gry. Zamieńmy nielubiane słupki na pasjonującą zabawę. Najpierw pokażmy układ oczek na każdej ścianie kostki. Poukładajmy z dzieckiem działania: np. 2 razy 4, czyli 2 kostki po 4 oczka, 3 razy 6, czyli 3 kostki po 6 oczek itd. Następnie odwróćmy działania, układając kolejne pary kostek: 4 razy 2, 6 razy 3 tak, aby dziecko, przeliczając oczka na kostkach, mogło się przekonać, że ich ilość jest taka sama jak ilość oczek z poprzednich działań. Warto zwrócić uwagę, że w matematyce posługujemy się specyficznym językiem. Trzeba zaznajamiać z nim uczniów podobnie jak z językiem obcym: stopniowo i systematycznie. Podczas zabawy wplatajmy słowa „iloczyn”, „czynnik”, „suma”, „składnik” (mnożenie jest przecież sposobem skróconego dodawania).

Kiedy dziecko nauczy się układać działania na kostkach (warto je zapisywać na kartonikach i losować), możemy przejść na kostki z cyframi. Wówczas urządzimy zawody na największy wynik. Polegają one na rzucaniu jednocześnie dwiema kostkami i mnożeniu liczb przedstawionych na ściankach. Ten, kto ma mniejszy wynik, oblicza różnicę, czyli ile mu brakuje do wyniku zwycięzcy.

Zarówno dzieci, jak dorośli lubią grę w bierki. Rzucamy bierki w określony sposób na podłogę i próbujemy jak najwięcej podnieść nie poruszając sąsiednich. Każda bierka ma swoją wartość liczbową. Zdarza się, że uda się dziecku podnieść 3 bierki o wartości liczbowej 25. Wtedy rozwiązuje zadanie: 3 razy 25. W ten sposób, oprócz ćwiczenia sprawności manualnej, dzieci błyskawicznie się uczą dodawania, mnożenia w pamięci oraz porównywania wyników i odejmowania.

W atmosferze zabawy przeprowadźmy układanie tabelki wyników mnożenia. Będą tu potrzebne plastikowe zakrętki. Stwórzmy kwadrat, czyli tabliczkę mnożenia, którą dzieci będą wypełniać układając poziom po poziomie zakrętki z wynikami. Taki kwadrat tworzony wspólnie z rodzicem na dywanie, będzie dobrą okazją do zacieśniania więzi, wspólnej nauki i owocnego spędzania czasu.

Matematyka dla dzieci: Jak nauczyć dziecko liczyć?

Nauka dodawania i odejmowania do 20

W pierwszej klasie uczy się dodawania i odejmowania do 20. Po pierwsze jest to zbyt mały zbiór, aby dziecko mogło dostrzec zależności między liczbami. Dewastuje się tym samym myślenie operacyjne, któremu zawdzięczamy naszą inteligencję. W zamian za to poświęca się bardzo dużo uwagi kolejności liczb i logice. Dewastuje się tym samym naturalne zdolności dziecka.

Poświęca się na to cały rok, zanudzając dzieci. Hołduje bowiem jeden z mitów edukacji, że dziecko musi bardzo dobrze opanować dodawanie i odejmowanie, aby mogło się uczyć mnożenia i dzielenia. Jeśli kierowalibyśmy się taką zasadą w nauce mowy, to powinniśmy mówić do noworodka tylko w czasie teraźniejszym, do czasu, aż nam udowodni, że przyswoiło tą wiedzę. Dopiero wtedy zaczęlibyśmy do niego mówić w czasie przeszłym, a dopiero w kolejnym roku nauki mowy, wdrożylibyśmy czas przyszły i to tylko na 20 czasownikach, podobnie jak naukę czasu teraźniejszego i przeszłego.

Dla porównania obejrzyj film, aby zobaczyć efekty wczesnej nauki matematyki.

Dlaczego nauka liczenia to nie jest matematyka dla dzieci?

Szkolna nauka liczenia jest nudna, podobnie jak szkolna nauka języka polskiego. Tymczasem uprawianie matematyki jest równie fascynujące jak mówienie po polsku. Uprawiamy ją zawsze wtedy, kiedy możemy przeprowadzać rozumowanie. Można to z łatwością zaobserwować przy rozwiązywaniu zagadek i łamigłówek.

Przypatrz się poniższym obrazkom. Zaobserwuj, w jaki sposób liczby podpowiadają, ile szarych kratek będzie w danym wierszu lub kolumnie.

Kierując się zaobserwowanymi wyżej regułami, rozwiąż następującą łamigłówkę.

Odpowiedzią jest jedna z liter alfabetu. Czy wiesz która? Powiedz ją trzy razy i uśmiechnij się! Czy chcesz się dalej bawić? Jeśli tylko masz ochotę, rozwiąż poniższe:

Czy matematyka dla dzieci to nauka logiki?

Matematyka jest logiczna, podobnie jak gramatyka języka polskiego. Odmiana wyrazów podlega konkretnym regułom, podobnie jak określonym regułom podlegają liczby. Można zatem dostrzec analogie i zastosować je dalej zarówno w nauce liczenia, jak i w gramatyce.

Popatrzmy na dwa przykłady odmiany wyrazów. Na ich podstawie potrafimy wyciągnąć wnioski, zbudować ogólną teorię, którą następnie zastosujemy przy odmianie kolejnego wyrazu.

Nie musimy pamiętać, jakie pytania pomocnicze zadajemy sobie, aby napisać odpowiednią formę dla Celownika (kogo? czego?) lub Narzędnika (z kim? z czym?). Być może nie pamiętasz pytań dla Miejscownika, ale jesteś wstanie wpisać poprawą formę rzeczownika „okno”, tylko patrząc na odmianę dwóch wcześniejszych rzeczowników. Zatem logika ma tyle samo wspólnego z matematyką, co z językiem polskim. Pojawia się zatem kolejne pytanie:

Czy trzeba ćwiczyć logikę, aby rozpocząć matematykę dla dzieci?

Przeprowadźmy poprawne matematyczne rozumowanie. Ustaliliśmy, że logika ma tyle samo wspólnego z matematyką, co z językiem polskim. Zatem jeśli ćwiczyć logikę przed rozpoczęciem nauki liczenia, to należy także ćwiczyć logikę przed rozpoczęciem nauki mowy. Tymczasem codziennie matki niemowląt nie uczą logiki, ale uczą mówić swoje dzieci. Zatem matematyki dla dzieci też mogą uczyć. Tylko pewnie nie wiedzą, jak nauczyć dziecko matematyki.

Zanim odpowiemy na pytanie: „Czy nauka liczenia musi poprzedzać naukę matematyki?” odpowiedzmy na jeszcze jedno pytanie:

Na czym polega matematyka?

Zdaniem amerykańskiego matematyka Benjamina Pierca, matematyka jest nauką wyciągania właściwych wniosków. Zdaniem francuskiego matematyka i fizyka Henriego Poincaré, matematyka znajduje analogie między bardzo odległymi obiektami, które początkowo wydają się ze sobą mało związane. Niemiecki uczony David Hilbert uprawianie matematyki określił jako analizę szczegółowych przypadków, w celu znalezienia ogólnych teorii.

Zatem wróciliśmy do definicji matematyki. Jest ona tożsama z rozumowaniem. Zatem odpowiedzmy teraz na pytanie:

Czy trzeba umieć liczyć, aby zacząć uprawiać matematykę?

Rozważmy następujący problem o kapuście, kozie i wilku. Wieśniak musi przewieźć na drugą stronę rzeki kapustę, kozę i wilka. Łódka jest tak mała, że może się w niej zmieścić tylko wieśniak i jedno z tych trojga. Jeśli zostawi wilka z kozą, to wilk pożre kozę, a jeśli zostawi kapustę z kozą, to koza pożre kapustę. Jak wieśniak poradził sobie z transportem?

Należy oczywiście zacząć od kozy. Wtedy można przewieźć drugie. Załóżmy, że będzie to kapusta. Nie może jej jednak zostawić na drugim brzegu z kozą. Zatem musi zabrać kozę w powrotną drogę, kiedy płynie po wilka. Zostawi ją, kiedy będzie przewozić wilka. Na koniec wróci po kozę.

Przypomnijmy, że uprawianie matematyki jest równoznaczne z poprawnym rozumowaniem, to znaczy, że nie trzeba umieć liczyć, aby ją uprawiać. Choć oczywiście umiejętność liczenia jest w naszej cywilizacji niezwykle potrzebna.

Druga zagadka

Jeśli spodobała ci się pierwsza zagadka, to może chcesz zmierzyć się z drugą. Jest osiem tabletek. Mają identyczny kształt i kolor. Jedna zawiera truciznę i z tego powodu jest minimalnie cięższa od innych. Masz do dyspozycji wagę szalkową i możesz jej użyć jedynie dwukrotnie. Pomyśl, jak znajdziesz tabletkę z trucizną, zanim przeczytasz rozwiązanie.

Można rozdzielić je na połowy, czyli położyć na każdą z szalek po 4 tabletki. Wtedy rozstrzygniemy, w której czwórce jest trucizna. Będziemy postępować analogicznie, ale musimy użyć wagi w sumie trzykrotnie, zatem to nie jest rozwiązanie. Spróbuj na początek wziąć inną ilość tabletek do porównania. Weź 6 pigułek i rozdziel je na połowy.

Jakie są metody nauki matematyki?

Szkolna metoda nauki matematyki, narzucona jest nauczycielowi przez podręcznik i program nauczania. Jest ona opracowana przez pedagogów, a więc humanistów, a nie przez dydaktyków matematyki. Zatem jak pokazały badania prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej, pozbawia dzieci zdolności matematycznych.

Dydaktycy matematyki uczą na wyższych uczelniach studentów matematyki metod alternatywnych i często bardzo ciekawych. Jednak ci wykształceni absolwenci wydziałów matematyki najczęściej wybierają dobrze płatną pracę jako informatycy. Uczenie jest pracą bardzo źle płatną, ale też trudną i wymagającą.

Metody nauki matematyki dla dzieci przedszkolnych są opracowywane z nastawieniem na przygotowanie dziecka do nauki liczenia w szkole lub w trosce o rozwój ogólny dziecka. Podporządkowane są podstawie programowej wychowania przedszkolnego. Podobnie jak metody szkolne, są one odtwórcze, a nie twórcze. Oznacza to, że nauczyciel przekazuje wiedzę dziecku, zamiast pozwalać mu na obserwacje i samodzielne wyciąganie wniosków. Panuje bowiem przekonanie, że to co zostanie dziecku powiedziane, powinno zostać przyswojone. Nauczanie twórcze, otwarte, przez dokonywanie obserwacji nie gwarantuje, że dziecko wyciągnie właściwe wnioski. To pokazuje, jak niska jest świadomość naturalnych zdolności dziecka i jak mała wiara w intelekt młodego człowieka.

Geniusz nie wie, w jaki sposób wpada na rozwiązania, wynalazca nie zna swojego toku rozumowania. Tymczasem nauczyciel uczy swojego sposobu rozumowania, zabijając kreatywność i samodzielność ucznia. Dorośli rzadko dostrzegają, że maluch może być bystrzejszy, że jest zdolny rozumieć bez tłumaczenia, tylko obserwując. Ale tak właśnie uczą się najmłodsi. Wiele obserwują, a potem sami wymyślają regułę, na której podstawie zachodzą zjawiska.

Taki naturalny sposób uczenia się matematyki, z poszanowaniem dziecięcych zdolności, opracowała doktor Czerska, która jest matematykiem i dydaktykiem. Jako jedna z nielicznych wykorzystuje i rozwija zdolność abstrakcyjnego myślenia, która jest charakterystyczna już dla niemowląt.

Jedynym sposobem, aby dowiedzieć się, jak nauczyć dziecko matematyki metodą Cudowne Dziecko jest szkolenie dla rodziców.

Jakie są cele kształcenia matematycznego?

Celem matematyki dla dzieci nie jest jedynie nauka liczb i działań, ale także:

wzmacnianie poczucia własnej wartości;

rozwijanie kompetencji takich jak kreatywność, innowacyjność, przedsiębiorczość;

rozwijanie umiejętności krytycznego myślenia, rozumowania, wnioskowania;

ukazywanie wartości wiedzy jako podstawy do rozwoju umiejętności;

rozbudzanie ciekawości poznawczej oraz motywowanie do nauki;

wyposażenie dzieci w taki zasób wiadomości oraz kształtowanie takich umiejętności, które pozwalają w sposób bardziej dojrzały i uporządkowany zrozumieć świat;

wspieranie dziecka w rozpoznawaniu własnych predyspozycji i określaniu drogi dalszej edukacji;

wszechstronny rozwój osobowy przez pogłębianie wiedzy oraz zaspokajanie i rozbudzanie jego naturalnej ciekawości poznawczej;

zachęcanie do zorganizowanego i świadomego samokształcenia.

Powyższe cele są ważne w każdym procesie nauczania. Ale największą wartością nauki liczenia jest rozwój myślenia operacyjnego, który ma największe przełożenie na inteligencję.

Matematyczne umiejętności są częścią składową inteligencji człowieka. To nie wiedza, ale procesy myślowe pomnażają inteligencję. Ale odpowiednio przekazana wiedza stymuluje procesy myślowe. Zatem nie sama nauka liczenia, ale obrana metoda ma największe znaczenie.

ZABAWY MATEMATYCZNE DLA DZIECI

Zanim zastanowimy się, jak przez zabawę nauczyć dziecko liczyć, odpowiedzmy wcześniej na inne pytanie:

Jak często bawić się matematyką?

Z nauką liczenia jest dokładnie tak samo jak z nauką języka obcego. Jeśli przerwie się naukę, to umiejętności będą maleć. Chcąc utrzymać umiejętności na tym samym poziomie lub rozwijać je, trzeba codziennie z tych umiejętności korzystać.

Jak bawić się matematyką?

Zabawy matematyczne, które wymyślają rodzice, mają charakter sprawdzający. Bazują bowiem na wiedzy, którą dziecko już poznało. Zatem wcześniej powinniśmy zastanowić się, jak ciekawie przekazać dziecku wiedzę, co jest tematem szkolenia dla rodziców pt. „Wczesna nauka matematyki”.

Zabawy matematyczne dla dzieci na różne sposoby sprawdzają tą samą wiedzę dziecka, na przykład nazywanie właściwie małych zbirów elementów lub liczenie po kolei. Inna forma zabawy ma kamuflować sprawdzanie tej samej umiejętności.

Dziecko rozwija się przez napełnianie go nowymi informacjami i ćwiczenie nowych umiejętności. Powtarzanie wiedzy nie czyni go inteligentniejszym. Z tych powodów zabawy te są dla dziecka nudne i monotonne. Dlatego odmawia ono współpracy, a rodzic obwinia się, że jest zbyt mało kreatywny.

Dziecko szybko się nudzi zabawami matematycznymi, bo jest zainteresowane nowościami. Zatem zamiast zastanawiać się, jak sprawdzać wiedzę i umiejętności dziecka w zabawie, powinniśmy nastawić się na dostarczanie mu nowości. A to już jest nauka.

Zabawy matematyczne nie rozwijają też zdolności matematycznych, gdyż zazwyczaj dorośli nie są świadomi, jakie zdolności posiadają dzieci i jak należy je rozwijać.

W co bawić się z dzieckiem przedszkolnym lub młodszym?

Wiemy już, że dziecko nastawione jest na wszystko co nowe. Potrzebuje zatem nowej wiedzy i nowych umiejętności, a kiedy je pozna, może je ćwiczyć w zabawach. Zabawy te powinny ćwiczyć szeroki wachlarz wiedzy i umiejętności. Wtedy będą dla dziecka interesujące.

Z tych powodów doktor Czerska opracowała zestaw kart matematycznych i 161 gier na trzech poziomach trudności dla małych dzieci. Gry na pierwszym poziomie uczą i pozwalają dziecku obserwować zależności między liczbami. Zabawy na poziomie drugim utrwalają wiedzę i umiejętności oraz przygotowują do gier na poziomie trzecim.

Gry mają zapewnić codzienny kontakt dziecka z nauką liczenia, a także pozwalają na radosne spędzenie czasu.

Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki? – Webinaria eduSensus – Terapia i rozwój

Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki?

Zapraszamy na retransmisję webinarium poświęconego metodom pracy z uczniami z trudnościami matematycznymi.

Program:

Skąd się biorą trudności matematyczne i jak wygląda ich diagnoza?

Jak pomóc uczniowi z dyskalkulią i innymi trudnościami w nauce – propozycje narzędzi do pracy

Multimedialny program MatŚwiat jako narzędzie do pracy z dzieckiem z trudnościami w nauce matematyki

Konsekwencje zaniechania terapii pedagogicznej.

Aldona Domeradzka – nauczyciel szkoły podstawowej, w tym fizyki i matematyki, specjalizuje się w edukacji wczesnoszkolnej i pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Autorka innowacyjnych programów pedagogicznych dla klas 1-3.

Obejrzyj webinarium:

Sposoby prowadzenia zajęć z dziećmi, które mają trudności w uczeniu się matematyki

Zespół Szkół w Ropience Nr 4

SPOSOBY PROWADZENIA ZAJĘĆ Z DZIEĆMI, KTÓRE MAJĄ TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI

Niepowodzenia szkolne jako zjawisko społeczne występują od czasu, kiedy uczenie się przestało być sprawą poszczególnych jednostek, a przybrało formę społecznie zorganizowanego, instytucjonalnego kształcenia. Wykształcenie stało się obecnie warunkiem przystosowania jednostki do wzrastających wraz z rozwojem cywilizacji wymagań społecznych. Powodzenie w nauce szkolnej jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania każdej jednostki w społeczeństwie. Niepowodzenia szkolne stają się jednym z ważniejszych problemów, a przeciwdziałanie temu zjawisku nabiera coraz szerszego znaczenia.

Niepowodzenia szkolne rzutują niejednokrotnie na działalność człowieka w późniejszym okresie życia. Dlatego ważne jest, aby umieć je szybko rozpoznać, a następnie pomóc dziecku w ich przezwyciężaniu. Dzieci mających trudności w uczeniu się matematyki nie jest wcale mało. Szkolne nauczanie matematyki wymaga od dzieci rozumowania na odpowiednim poziomie i stosowania logiki operacyjnej.

Ważne jest także, aby dzieci były odporne emocjonalnie i potrafiły zdobywać się na wysiłek intelektualny w sytuacjach trudnych i pełnych napięć. Niepowodzenia w matematyce nie są wcale rzadkie, a niektóre przypadki stanowią poważny problem. Problemy z nauką tego przedmiotu często spotyka się u dzieci dyslektycznych i określa mianem dyskalkuli.

Dyskalkulia to różnorodne zaburzenia zdolności i trudności w liczeniu oraz rozpoznawaniu liczb i operowaniu nimi. Jest to zaburzenie zdolności matematycznych, które ma swoje źródło w genetycznych lub wrodzonych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednio anatomiczno-fizjologicznym podłożem zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem.

Uczenie może sprzyjać zdobywaniu umiejętności matematycznych, ale z braku predyspozycji dziecko nie jest w stanie zdobyć podstawowych umiejętności i wiedzy bez intensywnego i systematycznego ćwiczenia.

Praca z uczniem mającym trudności w uczeniu się musi mieć charakter ciągły, atrakcyjny i zróżnicowany. Psychologia genetyczna prawidłowości występowania różnic między ludźmi, w tym także uczniami, formułuje następujący wniosek: ,,każda istota ma swoją indywidualność, sobie tylko właściwy rytm rozwoju, swoją inteligencję, swój charakter i swój temperament”. Dlatego tak ważne jest, aby stosować zasadę indywidualizacji i dostosowania materiału do możliwości ucznia. Zadania muszą mieć optymalny poziom trudności , aby skłonić dziecko do podjęcia próby.

Każde pojęcie matematyczne kształtowane w czasie lekcji lub na innych zajęciach pozalekcyjnych, może być przyswajane przez ucznia za pomocą wielu środków dydaktycznych, w czasie różnorodnych zabaw, gier i ćwiczeń. Im częściej będziemy stawiali dziecko w sytuacjach dla niego nowych, tym większa pewność, że zdobyta przez niego wiedza matematyczna będzie funkcjonalna. Uczeń lepiej wykorzysta ją w czasie poznawania kolejnych pojęć.

Różnorodne zadania i ćwiczenia realizowane w formie gier i zabaw mogą być dla dzieci źródłem osiągania sukcesów i pożądanych wyników. Zabawowe formy przezwyciężania niepowodzeń w uczeniu się matematyki przyczyniają się do podtrzymywania zainteresowania i ciekawości, koncentracji uwagi, pamięci spostrzegawczo-wzrokowej i słuchowej. Przy pomocy zabaw, wierszy, bajek matematycznych aktywizują się różne formy poznawcze jak odbiór i interpretacja danych zmysłowych, procesy myślenia czyli tworzenia jednostek poznawczych w postaci schematów, obrazów umysłowych, symboli i pojęć oraz kształtowania się operacji logicznych, wyjaśniania i oceny. Zatem , wprowadzenie pewnych pojęć za pomocą zabaw i gier dydaktycznych może dać dużo lepsze wyniki niż stosowanie metod tradycyjnych.

J. Piaget twierdzi, że ,,każdy normalny uczeń jest zdolny do poprawnego rozumowania matematycznego, jeśli odwołamy się do jego aktywności i jeśli udo się nam usunąć zaburzenia emocjonalne, które często wywołują uczucie niższości na lekcjach z tej właśnie dziedziny wiedzy”. Zatem należy stwierdzić, że niepowodzenia uczniów w nauce szkolnej są następstwem różnych przyczyn, które często występują łącznie. Dużą rolę w ich usuwaniu odgrywa nauczyciel, pedagog szkolny oraz środowisko rodzinne ucznia.

Co może zrobić nauczyciel , aby pomóc dziecku w przezwyciężaniu trudności szkolnych? Przeprowadzić wnikliwą obserwację uczniów na początku roku szkolnego, a następnie kontynuować ją przez cały rok Wnikliwie analizować dokumenty i wytwory prac dziecka Indywidualizować pracę na lekcji i prowadzić ją metodami aktywnymi Przeprowadzić wywiad z rodzicami i wypracować wspólne stanowisko w stosunku do dziecka W pracy indywidualnej z uczniem stosować zasadę akceptacji i dobrego z nim kontaktu Być w stałym kontakcie z poradnią psychologiczno-pedagogiczną Często stosować ćwiczenia korekcyjne umożliwiające wdrażanie do systematycznej kontroli i koncentracji uwagi Organizować pomoc koleżeńską Być w stałym kontakcie z rodzicami, udzielać im rad i wskazówek do pracy z dzieckiem w domu Co mogą zrobić rodzice, aby dziecko uniknęło trudności w nauce ? Otaczać dziecko troskliwą opieką od najmłodszych lat Dbać o prawidłowy rozwój dziecka we wszystkich jego sferach Przygotować dziecko do nauki szkolnej poprzez rozwijanie jego zainteresowań, samodzielności, chęci do pracy Zaspokajać potrzeby emocjonalne dziecka, zwłaszcza potrzebę bezpieczeństwa Stawiać wymagania dostosowane do możliwości dziecka Utrzymywać stały kontakt ze szkołą i interesować się sprawami szkolnymi dziecka Zapewnić dobre warunki do nauki i odrabiania lekcji Nie wyręczać w odrabianiu zadań domowych Dbać o prawidłowe stosunki z rówieśnikami Rozpatrując problem zapobiegania niepowodzeniom w zakresie matematyki warto skupić się głównie na rozwijaniu matematycznego myślenia u dzieci i kształtowaniu zdolności do pokonywania trudności towarzyszących uczeniu się matematyki oraz na sposobach kształtowania psychicznej dojrzałości do uczenia się tego przedmiotu.

Różnice indywidualne w rozwoju intelektualnym dziecka spowodowane są różnymi czynnikami. Część z nich jest natury biologicznej, wrodzonej, a wolniejsze tempo rozwoju nie musi przynosić gorszych efektów. W rozwijaniu zdolności ogromne znaczenie ma środowisko, w którym wychowuje się dziecko. Zarówno zdecydowanie złe warunki i negatywne oddziaływanie wychowawcze, jak i zbytni komfort i nadmierna opiekuńczość są niekorzystne. Łatwo bowiem można stłamsić, zagadać, a nawet zniszczyć indywidualność dziecka. Gdy chronimy dziecko przed trudnościami i rozwiązujemy za nie wszystkie problemy, wyrządzamy mu wielką krzywdę bo nie dajemy mu szansy kształtowania odporności emocjonalnej i ograniczamy zakres doświadczeń. Dzieci nadmiernie chronione trudno adaptują się do nowych, szkolnych warunków. Rodzice często opacznie pojmują potrzebę kierowania rozwojem intelektualnym swoich pociech.

Dziecko musi samo odkrywać i przeżywać. Dlatego zamiast podawać gotowe recepty ,,jak rozumować”, lepiej zagrać z dzieckiem w stosowną grę, skłonić je do rozwiązania serii zadań, spytać dlaczego tak je wykonało, a także wysłuchać cierpliwie odpowiedzi i zechcieć zrozumieć tok dziecięcego rozumowania. Pozwólmy, aby to dzieci nam próbowały wyjaśnić problemy, gdyż wtedy mają one większą szansę lepiej zrozumieć ich sens. Dzieciom należy także pozwolić na samodzielne badanie i eksperymentowanie bo jest to najlepsza droga do poznawania własnych możliwości sprawczych i złożoności otaczających zjawisk.

Nie ma innej drogi rozwoju myślenia jak samodzielne badanie zmian zachodzących w otaczającym świecie. Nie można zastąpić badawczego poznania świata opisem ,, jaki ten świat jest” i tłumaczenia zjawisk, których dziecko powinno samo doświadczyć i przemyśleć. W trakcie uczenia się poprzez odkrywanie powstaje wiedza, która skłania do dalszych poszukiwań.

To co dziecko dostaje od dorosłego jako gotowa informacja jest dla niego mało przekonywujące i często nudne. Natura dojrzałości psychicznej do uczenia się matematyki jest taka, iż nie można jej ukształtować u dzieci ani przez pokazywanie, ani przez wyjaśnianie. Dziecko musi samodzielnie zdobyć, odkryć i wypróbować. Zadaniem dorosłych jest stworzenie warunków, aby mogło gromadzić odpowiednie ku temu doświadczenia, a następnie skłonić je do pożądanej aktywności i czuwać nad jej prawidłowym przebiegiem. Tylko w ten sposób dorosły może przyspieszyć tempo rozwoju psychicznego dziecka i uzyskać tak potrzebną zbieżność dojrzałości do uczenia się matematyki z okresem rozpoczęcia przez nie nauki w szkole.

Kilka wskazówek, których trzeba przestrzegać, aby pomóc dziecku we właściwym czasie osiągnąć pełną dojrzałość psychiczną potrzebną do uczenia się matematyki .

Kształtowanie orientacji przestrzennej

Kształtowanie tych pojęć przebiega bardzo wolno, a efekty są zależne od przestrzegania pewnych prawidłowości. Dziecko zanim nauczy się różnicować i określać położenie przedmiotów musi zrozumieć proste relacje sąsiedztwa i oddalania. Najwcześniej dziecko uświadamia sobie położenie przedmiotów w stosunku do własnego ciała , nieco później różnicuje położenie przedmiotów w stosunku do drugiej osoby. Położenie przedmiotów względem innych przedmiotów lub innego układu odniesienia dziecko uświadamia sobie najpóźniej. Podobnie jest w przypadku orientacji przestrzennej.

Rozwijanie dziecięcego myślenia

Troska o rozwój dziecięcego liczenia zaczyna się już na poziomie wyobrażeń przedoperacyjnych np. u cztero, pięciolatków, a także dzieci starszych, które mają kłopoty z matematyką. Ważne jest kształtowanie nastawień poznawczych. Dlatego dorosły powinien wykorzystywać każdą sytuację, aby rozbudzić ciekawość dziecka i skłonić go do liczenia.

Oto kilka przykładów: Ubieramy się wychodząc po zakupy. Dorosły pyta: Pokaż czy założyłeś prawy but na prawą nogę?, Zapnij kurtkę. Czy guzików jest tyle co dziurek? Policz ile ?

Sprzątamy w kąciku zabawek. Dorosły prosi: Ułóż lalki od najmniejszej do największej, a teraz je policz. Czy lalek w czapce jest więcej niż w spodniach?

Układamy na talerzu owoce. Dorosły prosi o pomoc w obliczeniach ile jest każdego rodzaju. Rozwijanie klasyfikacji

Klasyfikacja leży u podstaw tworzenia pojęć i jest to baza dla kształtowania w umyśle dzieci podstawowych zależności matematycznych. Dbałość o rozwój tego procesu intelektualnego należy zacząć od prostych zabaw lub zadań, w trakcie których dziecko będzie różnicowało cechy badanych przedmiotów i grupowało te, które są pod jakimś względem podobne. Zadaniem dorosłego jest inicjowanie takich sytuacji i skłanianie dziecka do tego, aby uświadamiało sobie zasadę grupowania przedmiotów podobnych i jednocześnie różniących się między sobą. Do ćwiczeń mogą posłużyć zwykłe klocki, karty ,,Piotruś”, sprzątanie zabawek .

Podczas takich i podobnych sytuacji dąży się do tego, aby dziecko, przechodząc przez etapy pośrednie, odkryło sens klasyfikowania rozmaitych przedmiotów na zbiory rozłączne. Następnie w ramach danej całości potrafiło wyodrębnić jej części z zachowaniem podrzędności. W dalszym etapie kształcenia dziecko będzie umiało wyznaczać zbiory obiektów spełniających dany warunek, formułować warunki, wyodrębniać podzbiory w danym zbiorze itd. Kształtowanie rozumienia stałości liczby elementów w porównywanych zbiorach przy obserwowanych przekształceniach

Kolejne zadanie to kształtowanie kompetencji intelektualnych dziecka potrzebnych dla zrozumienia sensu liczby naturalnej. Należy zacząć od takiego rozumowania, które warunkuje rozumienie kardynalnego aspektu liczby naturalnej. Rozszerzamy zakres doświadczeń , które dziecko zgromadziło w trakcie opanowania tzw. dziecięcego liczenia. Skłaniamy dziecko, aby czynność przyporządkowania realizowało w następujący sposób: elementom jednego zbioru przyporządkowujemy elementy drugiego zbioru. Należy zorganizować wiele sytuacji, w których dziecko będzie mogło sprawdzić ,, czy tu jest tyle samo” elementów. Bardzo ważna jest tutaj różnorodność stosowanych przez dziecko sposobów przyporządkowania, bo przez różnorodność ma ono szansę odkryć, że sensem wykonywanej na wiele sposobów czynności jest właśnie przyporządkowanie, a przemieszczanie nie ma wpływu na liczebność zbiorów.

Jeżeli chcemy pomóc dziecku w osiąganiu poziomu rozumowania operacyjnego musimy nauczyć się wykorzystywać nadarzające się okazje, aby skłonić dziecko do porównywania, analizowania i wnioskowania.

O kształtowaniu intuicji mierzenia

Mierzenie wielkością, najogólniej mówiąc, polega na porównywaniu jej z inną wielkością przyjętą za wzorzec. Miara jest pojęciem złożonym i stanowi syntezę podziału i mieszczenia. Kształtowanie tej syntezy w umyśle dziecka trwa kilka lat i wyróżnić tu można następujące prawidłowości. Najwcześniejszą formą wyprowadzania sądu dotyczącego wielkości jest ocena ,,na oko”. W miarę doświadczeń budzą się wątpliwości i przestaje wierzyć tej ocenie. Oceniając wielkość przedmiotów dziecko wprowadza element pośredni – środek do mierzenia. Na początku tym środkiem jest to jego własne ciało ( o sięga mi dotąd), a następnie wprowadza sąd dotyczący wielkości ,,ten jest większy”. Wreszcie wpada na pomysł, że można wykorzystać inne przedmioty ( zapałka, kij do porównywania). Po takich doświadczeniach nie ma już trudności w posługiwaniu się linijką.

Jeśli dorosły chce pomóc dziecku przejść od poziomu oceny ,,na oko”, do poziomu oceny długości na podstawie pomiaru za pomocą linijki to musi pamiętać o tych rzeczach. Pomóc oznacza tutaj organizowanie sytuacji, w których dziecko jest zmuszone d przeprowadzenia bardziej precyzyjnych ocen dotyczących długości.

Kształtowanie zasady stałości długości przy obserwowanych przekształceniach

Do pełnego rozumienia sensu mierzenia potrzebne jest pojęcie stałości długości. Operacyjne rozumowanie w obrębie tej kategorii pojawia się między ósmym, a dziewiątym rokiem życia. Jest to zbyt późno w stosunku do wymagań określonych przez program nauczania z matematyki.

Aby przyspieszyć proces dojrzewania operacyjnego trzeba dostarczyć dzieciom okazji do gromadzenia doświadczeń w zakresie badania długości oraz analizowania zmian zachodzących przy przekształceniach. Przykład: przekształcanie pasków papieru . Z dwóch pasków o jednakowej wielkości jeden jest nadal prosty, a drugi złożony w harmonijkę . Pytamy: Czy oba mają taką samą długość? Dlaczego?

Nie oczekujmy, że jeden cykl takich doświadczeń wystarczy dziecku do odkrycia zasady stałości długości. Potrzeba wielu przykładów, miesięcy nim to się stanie, ale jeśli zaciekawimy dziecko to zechce ono samo badać i eksperymentować i szybko odkryje sens tej zasady.

Kształtowanie zasady stałości ilości masy przy obserwowanych przekształceniach

Kolejną prawidłowością , którą dziecko powinno odkryć ,jest stałość masy przy obserwowanych przekształceniach. Do doświadczeń warto wykorzystać plastelinę , masę solną lub glinę . Zabawa ,,w piekarza”, który otrzymał zamówienie pozwala na realizację tej zasady. Dziecko formuje ciasto, sprawdza czy we wszystkich kulach jest tyle samo; porównuje wielkość chleba, bułek.

Nie należy się spodziewać , że dziecko po jednej zabawie uświadomi sobie zasadę stałości ilości masy. Jeśli udo się przyspieszyć proces dojrzewania operacji konkretnych we wszystkich kategoriach przestrzenno – czasowych to stworzymy dziecku warunki do uzyskiwania sukcesów w uczeniu się matematyki.

Kształtowanie zasady stałości w zakresie objętości płynów przy obserwowanych przekształceniach

Dorosły powinien zatroszczyć się o to, aby dziecko poznało sens zmian w zakresie objętości płynów. Przelewanie wody do różnej wielkości naczyń wyzwala w dziecku wiele pytań . Postawione przez dorosłego odpowiednie pytania umożliwią wczesne kształtowanie tzw. inteligencji operacyjnej.

Różnicowanie i określanie zmian w czasie

Kształtowanie u dzieci oceny zmian zachodzących w czasie jest bardzo trudne. Wynika to zapewne z faktu, że u każdego człowieka istnieją ogromne różnice w zakresie odczuwania przemijania. W zależności od stanu emocji czas się dłuży, minuta wlecze gdy musimy na coś czekać ; jednocześnie czas szybko mija gdy przeżywamy miłe chwile. Zajęcia z kalendarzem to rozwiązywanie zadań typu: Kiedy będą wakacje?, rozmaite daty z życia – Dzień Babci, Twoje urodziny –pokaz na kalendarzu, za ile to miesięcy itp.

Upływ czasu na zegarze jest jeszcze bardziej złożony, bo oprócz ulotności przemijania, trzeba zrozumieć umowny sens oznaczania czasu na zegarze.

Wdrażanie dzieci do rozwiązywania zadań matematycznych

O nastawieniu dziecka do rozwiązywania zadań matematycznych i sposobie jego zachowania w trakcie pokonywania trudności decyduje: stan motywacji, a więc to czy dziecko chce podjąć trud rozwiązania, i czy widzi potrzebę wysiłku dla realizacji tego celu

poziom samooceny, czyli wiara we własne możliwości oraz poczucie, że może podołać wymaganiom

dojrzałość emocjonalna wyrażająca się w zdolnościach do kierowania swoim zachowaniem mimo doznawanych napięć

system nawyków zachowania się w sytuacjach trudnych, wymagających wysiłku intelektualnego

poziom wiadomości i umiejętności matematycznych potrzebnych do rozwiązania zadania Umiejętność rozwiązywania zadań na drodze matematyzacji czyli poprzez tworzenie odpowiednich modeli matematycznych odbywa się na następujących poziomach: dosłownym: dziecko rozwiązuje zadanie manipulując konkretnymi przedmiotami, o których mowa w zadaniu, lub na podstawie realistycznego obrazka przedstawiającego treść zadania uproszczonym: dziecko rozwiązując zadanie przedstawia zależności w sposób schematyczny za pomocą uproszczonego rysunku lub symuluje je ,,zastępczymi” środkami do liczenia np. palcami

symbolicznym: dziecko rozwiązuje zadanie i zapisuje zależności i wielkości zawarte w zadaniu w postaci działania, równania, nierówności czyli tworzy matematyczny model zadania Jednym z głównych źródeł niepowodzeń dzieci w rozwiązywaniu zadań tekstowych jest pomijanie tych pośrednich etapów i zbyt pośpieszne przejście w rozwiązywanie zadań z poziomu konkretnego na poziom symboliczny.

Co należy zrobić, aby dziecko potrafiło sobie dawać radę z trudnościami, które towarzyszą uczeniu się matematyki ?

Odpowiedź jest bardzo złożona. Najogólniej mówiąc, trzeba zrobić wszystko, aby zrozumiało to co się do niego mówi oraz nie tylko korygować zaburzenia w rozwoju procesów, które leżą u podstaw uczenia się matematyki, lecz także zrekonstruować od podstaw system wiadomości i umiejętności matematycznych dziecka.

mgr Krystyna Paluch mgr Krystyna PaluchZespół Szkół w Ropience Nr 4Niepowodzenia szkolne jako zjawisko społeczne występują od czasu, kiedy uczenie się przestało być sprawą poszczególnych jednostek, a przybrało formę społecznie zorganizowanego, instytucjonalnego kształcenia. Wykształcenie stało się obecnie warunkiem przystosowania jednostki do wzrastających wraz z rozwojem cywilizacji wymagań społecznych. Powodzenie w nauce szkolnej jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania każdej jednostki w społeczeństwie. Niepowodzenia szkolne stają się jednym z ważniejszych problemów, a przeciwdziałanie temu zjawisku nabiera coraz szerszego znaczenia.Niepowodzenia szkolne rzutują niejednokrotnie na działalność człowieka w późniejszym okresie życia. Dlatego ważne jest, aby umieć je szybko rozpoznać, a następnie pomóc dziecku w ich przezwyciężaniu. Dzieci mających trudności w uczeniu się matematyki nie jest wcale mało. Szkolne nauczanie matematyki wymaga od dzieci rozumowania na odpowiednim poziomie i stosowania logiki operacyjnej.Ważne jest także, aby dzieci były odporne emocjonalnie i potrafiły zdobywać się na wysiłek intelektualny w sytuacjach trudnych i pełnych napięć. Niepowodzenia w matematyce nie są wcale rzadkie, a niektóre przypadki stanowią poważny problem. Problemy z nauką tego przedmiotu często spotyka się u dzieci dyslektycznych i określa mianem dyskalkuli.Dyskalkulia to różnorodne zaburzenia zdolności i trudności w liczeniu oraz rozpoznawaniu liczb i operowaniu nimi. Jest to zaburzenie zdolności matematycznych, które ma swoje źródło w genetycznych lub wrodzonych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednio anatomiczno-fizjologicznym podłożem zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem.Uczenie może sprzyjać zdobywaniu umiejętności matematycznych, ale z braku predyspozycji dziecko nie jest w stanie zdobyć podstawowych umiejętności i wiedzy bez intensywnego i systematycznego ćwiczenia.Praca z uczniem mającym trudności w uczeniu się musi mieć charakter ciągły, atrakcyjny i zróżnicowany. Psychologia genetyczna prawidłowości występowania różnic między ludźmi, w tym także uczniami, formułuje następujący wniosek: ,,każda istota ma swoją indywidualność, sobie tylko właściwy rytm rozwoju, swoją inteligencję, swój charakter i swój temperament”. Dlatego tak ważne jest, aby stosować zasadę indywidualizacji i dostosowania materiału do możliwości ucznia. Zadania muszą mieć optymalny poziom trudności , aby skłonić dziecko do podjęcia próby.Każde pojęcie matematyczne kształtowane w czasie lekcji lub na innych zajęciach pozalekcyjnych, może być przyswajane przez ucznia za pomocą wielu środków dydaktycznych, w czasie różnorodnych zabaw, gier i ćwiczeń. Im częściej będziemy stawiali dziecko w sytuacjach dla niego nowych, tym większa pewność, że zdobyta przez niego wiedza matematyczna będzie funkcjonalna. Uczeń lepiej wykorzysta ją w czasie poznawania kolejnych pojęć.Różnorodne zadania i ćwiczenia realizowane w formie gier i zabaw mogą być dla dzieci źródłem osiągania sukcesów i pożądanych wyników. Zabawowe formy przezwyciężania niepowodzeń w uczeniu się matematyki przyczyniają się do podtrzymywania zainteresowania i ciekawości, koncentracji uwagi, pamięci spostrzegawczo-wzrokowej i słuchowej. Przy pomocy zabaw, wierszy, bajek matematycznych aktywizują się różne formy poznawcze jak odbiór i interpretacja danych zmysłowych, procesy myślenia czyli tworzenia jednostek poznawczych w postaci schematów, obrazów umysłowych, symboli i pojęć oraz kształtowania się operacji logicznych, wyjaśniania i oceny. Zatem , wprowadzenie pewnych pojęć za pomocą zabaw i gier dydaktycznych może dać dużo lepsze wyniki niż stosowanie metod tradycyjnych.J. Piaget twierdzi, że ,,każdy normalny uczeń jest zdolny do poprawnego rozumowania matematycznego, jeśli odwołamy się do jego aktywności i jeśli udo się nam usunąć zaburzenia emocjonalne, które często wywołują uczucie niższości na lekcjach z tej właśnie dziedziny wiedzy”. Zatem należy stwierdzić, że niepowodzenia uczniów w nauce szkolnej są następstwem różnych przyczyn, które często występują łącznie. Dużą rolę w ich usuwaniu odgrywa nauczyciel, pedagog szkolny oraz środowisko rodzinne ucznia.Co mogą zrobić rodzice, aby dziecko uniknęło trudności w nauce ?Rozpatrując problem zapobiegania niepowodzeniom w zakresie matematyki warto skupić się głównie na rozwijaniu matematycznego myślenia u dzieci i kształtowaniu zdolności do pokonywania trudności towarzyszących uczeniu się matematyki oraz na sposobach kształtowania psychicznej dojrzałości do uczenia się tego przedmiotu.Różnice indywidualne w rozwoju intelektualnym dziecka spowodowane są różnymi czynnikami. Część z nich jest natury biologicznej, wrodzonej, a wolniejsze tempo rozwoju nie musi przynosić gorszych efektów. W rozwijaniu zdolności ogromne znaczenie ma środowisko, w którym wychowuje się dziecko. Zarówno zdecydowanie złe warunki i negatywne oddziaływanie wychowawcze, jak i zbytni komfort i nadmierna opiekuńczość są niekorzystne. Łatwo bowiem można stłamsić, zagadać, a nawet zniszczyć indywidualność dziecka. Gdy chronimy dziecko przed trudnościami i rozwiązujemy za nie wszystkie problemy, wyrządzamy mu wielką krzywdę bo nie dajemy mu szansy kształtowania odporności emocjonalnej i ograniczamy zakres doświadczeń. Dzieci nadmiernie chronione trudno adaptują się do nowych, szkolnych warunków. Rodzice często opacznie pojmują potrzebę kierowania rozwojem intelektualnym swoich pociech.Dziecko musi samo odkrywać i przeżywać. Dlatego zamiast podawać gotowe recepty ,,jak rozumować”, lepiej zagrać z dzieckiem w stosowną grę, skłonić je do rozwiązania serii zadań, spytać dlaczego tak je wykonało, a także wysłuchać cierpliwie odpowiedzi i zechcieć zrozumieć tok dziecięcego rozumowania. Pozwólmy, aby to dzieci nam próbowały wyjaśnić problemy, gdyż wtedy mają one większą szansę lepiej zrozumieć ich sens. Dzieciom należy także pozwolić na samodzielne badanie i eksperymentowanie bo jest to najlepsza droga do poznawania własnych możliwości sprawczych i złożoności otaczających zjawisk.Nie ma innej drogi rozwoju myślenia jak samodzielne badanie zmian zachodzących w otaczającym świecie. Nie można zastąpić badawczego poznania świata opisem ,, jaki ten świat jest” i tłumaczenia zjawisk, których dziecko powinno samo doświadczyć i przemyśleć. W trakcie uczenia się poprzez odkrywanie powstaje wiedza, która skłania do dalszych poszukiwań.To co dziecko dostaje od dorosłego jako gotowa informacja jest dla niego mało przekonywujące i często nudne. Natura dojrzałości psychicznej do uczenia się matematyki jest taka, iż nie można jej ukształtować u dzieci ani przez pokazywanie, ani przez wyjaśnianie. Dziecko musi samodzielnie zdobyć, odkryć i wypróbować. Zadaniem dorosłych jest stworzenie warunków, aby mogło gromadzić odpowiednie ku temu doświadczenia, a następnie skłonić je do pożądanej aktywności i czuwać nad jej prawidłowym przebiegiem. Tylko w ten sposób dorosły może przyspieszyć tempo rozwoju psychicznego dziecka i uzyskać tak potrzebną zbieżność dojrzałości do uczenia się matematyki z okresem rozpoczęcia przez nie nauki w szkole.Kilka wskazówek, których trzeba przestrzegać, aby pomóc dziecku we właściwym czasie osiągnąć pełną dojrzałość psychiczną potrzebną do uczenia się matematyki .Kształtowanie tych pojęć przebiega bardzo wolno, a efekty są zależne od przestrzegania pewnych prawidłowości. Dziecko zanim nauczy się różnicować i określać położenie przedmiotów musi zrozumieć proste relacje sąsiedztwa i oddalania. Najwcześniej dziecko uświadamia sobie położenie przedmiotów w stosunku do własnego ciała , nieco później różnicuje położenie przedmiotów w stosunku do drugiej osoby. Położenie przedmiotów względem innych przedmiotów lub innego układu odniesienia dziecko uświadamia sobie najpóźniej. Podobnie jest w przypadku orientacji przestrzennej.Troska o rozwój dziecięcego liczenia zaczyna się już na poziomie wyobrażeń przedoperacyjnych np. u cztero, pięciolatków, a także dzieci starszych, które mają kłopoty z matematyką. Ważne jest kształtowanie nastawień poznawczych. Dlatego dorosły powinien wykorzystywać każdą sytuację, aby rozbudzić ciekawość dziecka i skłonić go do liczenia.Oto kilka przykładów:Klasyfikacja leży u podstaw tworzenia pojęć i jest to baza dla kształtowania w umyśle dzieci podstawowych zależności matematycznych. Dbałość o rozwój tego procesu intelektualnego należy zacząć od prostych zabaw lub zadań, w trakcie których dziecko będzie różnicowało cechy badanych przedmiotów i grupowało te, które są pod jakimś względem podobne. Zadaniem dorosłego jest inicjowanie takich sytuacji i skłanianie dziecka do tego, aby uświadamiało sobie zasadę grupowania przedmiotów podobnych i jednocześnie różniących się między sobą. Do ćwiczeń mogą posłużyć zwykłe klocki, karty ,,Piotruś”, sprzątanie zabawek .Podczas takich i podobnych sytuacji dąży się do tego, aby dziecko, przechodząc przez etapy pośrednie, odkryło sens klasyfikowania rozmaitych przedmiotów na zbiory rozłączne. Następnie w ramach danej całości potrafiło wyodrębnić jej części z zachowaniem podrzędności. W dalszym etapie kształcenia dziecko będzie umiało wyznaczać zbiory obiektów spełniających dany warunek, formułować warunki, wyodrębniać podzbiory w danym zbiorze itd. Kształtowanie rozumienia stałości liczby elementów w porównywanych zbiorach przy obserwowanych przekształceniachKolejne zadanie to kształtowanie kompetencji intelektualnych dziecka potrzebnych dla zrozumienia sensu liczby naturalnej. Należy zacząć od takiego rozumowania, które warunkuje rozumienie kardynalnego aspektu liczby naturalnej. Rozszerzamy zakres doświadczeń , które dziecko zgromadziło w trakcie opanowania tzw. dziecięcego liczenia. Skłaniamy dziecko, aby czynność przyporządkowania realizowało w następujący sposób: elementom jednego zbioru przyporządkowujemy elementy drugiego zbioru. Należy zorganizować wiele sytuacji, w których dziecko będzie mogło sprawdzić ,, czy tu jest tyle samo” elementów. Bardzo ważna jest tutaj różnorodność stosowanych przez dziecko sposobów przyporządkowania, bo przez różnorodność ma ono szansę odkryć, że sensem wykonywanej na wiele sposobów czynności jest właśnie przyporządkowanie, a przemieszczanie nie ma wpływu na liczebność zbiorów.Jeżeli chcemy pomóc dziecku w osiąganiu poziomu rozumowania operacyjnego musimy nauczyć się wykorzystywać nadarzające się okazje, aby skłonić dziecko do porównywania, analizowania i wnioskowania.Mierzenie wielkością, najogólniej mówiąc, polega na porównywaniu jej z inną wielkością przyjętą za wzorzec. Miara jest pojęciem złożonym i stanowi syntezę podziału i mieszczenia. Kształtowanie tej syntezy w umyśle dziecka trwa kilka lat i wyróżnić tu można następujące prawidłowości. Najwcześniejszą formą wyprowadzania sądu dotyczącego wielkości jest ocena ,,na oko”. W miarę doświadczeń budzą się wątpliwości i przestaje wierzyć tej ocenie. Oceniając wielkość przedmiotów dziecko wprowadza element pośredni – środek do mierzenia. Na początku tym środkiem jest to jego własne ciało ( o sięga mi dotąd), a następnie wprowadza sąd dotyczący wielkości ,,ten jest większy”. Wreszcie wpada na pomysł, że można wykorzystać inne przedmioty ( zapałka, kij do porównywania). Po takich doświadczeniach nie ma już trudności w posługiwaniu się linijką.Jeśli dorosły chce pomóc dziecku przejść od poziomu oceny ,,na oko”, do poziomu oceny długości na podstawie pomiaru za pomocą linijki to musi pamiętać o tych rzeczach. Pomóc oznacza tutaj organizowanie sytuacji, w których dziecko jest zmuszone d przeprowadzenia bardziej precyzyjnych ocen dotyczących długości.Do pełnego rozumienia sensu mierzenia potrzebne jest pojęcie stałości długości. Operacyjne rozumowanie w obrębie tej kategorii pojawia się między ósmym, a dziewiątym rokiem życia. Jest to zbyt późno w stosunku do wymagań określonych przez program nauczania z matematyki.Aby przyspieszyć proces dojrzewania operacyjnego trzeba dostarczyć dzieciom okazji do gromadzenia doświadczeń w zakresie badania długości oraz analizowania zmian zachodzących przy przekształceniach. Przykład: przekształcanie pasków papieru . Z dwóch pasków o jednakowej wielkości jeden jest nadal prosty, a drugi złożony w harmonijkę . Pytamy: Czy oba mają taką samą długość? Dlaczego?Nie oczekujmy, że jeden cykl takich doświadczeń wystarczy dziecku do odkrycia zasady stałości długości. Potrzeba wielu przykładów, miesięcy nim to się stanie, ale jeśli zaciekawimy dziecko to zechce ono samo badać i eksperymentować i szybko odkryje sens tej zasady.Kolejną prawidłowością , którą dziecko powinno odkryć ,jest stałość masy przy obserwowanych przekształceniach. Do doświadczeń warto wykorzystać plastelinę , masę solną lub glinę . Zabawa ,,w piekarza”, który otrzymał zamówienie pozwala na realizację tej zasady. Dziecko formuje ciasto, sprawdza czy we wszystkich kulach jest tyle samo; porównuje wielkość chleba, bułek.Nie należy się spodziewać , że dziecko po jednej zabawie uświadomi sobie zasadę stałości ilości masy. Jeśli udo się przyspieszyć proces dojrzewania operacji konkretnych we wszystkich kategoriach przestrzenno – czasowych to stworzymy dziecku warunki do uzyskiwania sukcesów w uczeniu się matematyki.Dorosły powinien zatroszczyć się o to, aby dziecko poznało sens zmian w zakresie objętości płynów. Przelewanie wody do różnej wielkości naczyń wyzwala w dziecku wiele pytań . Postawione przez dorosłego odpowiednie pytania umożliwią wczesne kształtowanie tzw. inteligencji operacyjnej.Kształtowanie u dzieci oceny zmian zachodzących w czasie jest bardzo trudne. Wynika to zapewne z faktu, że u każdego człowieka istnieją ogromne różnice w zakresie odczuwania przemijania. W zależności od stanu emocji czas się dłuży, minuta wlecze gdy musimy na coś czekać ; jednocześnie czas szybko mija gdy przeżywamy miłe chwile. Zajęcia z kalendarzem to rozwiązywanie zadań typu: Kiedy będą wakacje?, rozmaite daty z życia – Dzień Babci, Twoje urodziny –pokaz na kalendarzu, za ile to miesięcy itp.Upływ czasu na zegarze jest jeszcze bardziej złożony, bo oprócz ulotności przemijania, trzeba zrozumieć umowny sens oznaczania czasu na zegarze.O nastawieniu dziecka do rozwiązywania zadań matematycznych i sposobie jego zachowania w trakcie pokonywania trudności decyduje:Umiejętność rozwiązywania zadań na drodze matematyzacji czyli poprzez tworzenie odpowiednich modeli matematycznych odbywa się na następujących poziomach:Jednym z głównych źródeł niepowodzeń dzieci w rozwiązywaniu zadań tekstowych jest pomijanie tych pośrednich etapów i zbyt pośpieszne przejście w rozwiązywanie zadań z poziomu konkretnego na poziom symboliczny.Co należy zrobić, aby dziecko potrafiło sobie dawać radę z trudnościami, które towarzyszą uczeniu się matematyki ?Odpowiedź jest bardzo złożona. Najogólniej mówiąc, trzeba zrobić wszystko, aby zrozumiało to co się do niego mówi oraz nie tylko korygować zaburzenia w rozwoju procesów, które leżą u podstaw uczenia się matematyki, lecz także zrekonstruować od podstaw system wiadomości i umiejętności matematycznych dziecka.mgr Krystyna Paluch

키워드에 대한 정보 matematyka dla dzieci z trudnościami

다음은 Bing에서 matematyka dla dzieci z trudnościami 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.

이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki?

• Nowa era
• Wydawnictwo
• Szkoła
• Edukacja
• Nauka
• aktywna tablica
• dyskalkulia
• nauczanie matematyki
• specjalne potrzeby edukacyjne
• SPE

Jak #pracować #z #uczniami #z #trudnościami #w #uczeniu #się #matematyki?

---

YouTube에서 matematyka dla dzieci z trudnościami 주제의 다른 동영상 보기

주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Jak pracować z uczniami z trudnościami w uczeniu się matematyki? | matematyka dla dzieci z trudnościami, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.