당신은 주제를 찾고 있습니까 “kokoschka oskar para zakochanych z kotem – Rozmowa z kotem“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Poważna rozmowa z kotem 이(가) 작성한 기사에는 조회수 27,425회 및 좋아요 314개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
kokoschka oskar para zakochanych z kotem 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Rozmowa z kotem – kokoschka oskar para zakochanych z kotem 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
kokoschka oskar para zakochanych z kotem 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Miłość w sztuce – KLP.pl
„Para zakochanych z kotem” – Oskar kokoschka. „Miłość i życie kobiety” – cykl pieśni Roberta Schumanna do słów A. von Chamisso
Source: klp.pl
Date Published: 6/25/2021
View: 2240
Motyw miłości w literaturze i sztuce – Język-Polski.pl
… do której warto sięgnąć przygotowując się do prezentacji maturalnej z … Kokoschka Oskar Para zakochanych z kotem; Malczewski Jacek Śmierć Ellenai …
Source: xn--jzyk-polski-rrb.pl
Date Published: 10/8/2022
View: 8511
주제와 관련된 이미지 kokoschka oskar para zakochanych z kotem
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Rozmowa z kotem. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 kokoschka oskar para zakochanych z kotem
- Author: Poważna rozmowa z kotem
- Views: 조회수 27,425회
- Likes: 좋아요 314개
- Date Published: 2020. 5. 7.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=NAMz7bq3foY
Kochankowie z kotem
Początek XX wieku to niezwykle bogaty czas w sztuce. Druga dekada wieku obfitowała w rozwój kolejnych ruchów awangardowych, takich jak abstrakcja geometryczna, dadaizm, konstruktywizm czy ekspresjonizm. Nieodwracalne zmiany w społeczeństwie, kryzysy gospodarcze i humanitarne miały swoje odbicie we wszystkich dziedzinach sztuki. W tym czasie wielu artystów dawało upust swoim lękom i niepokojom w dziełach, które do tej pory poruszają swoją formą i ekspresją. Wśród najbardziej znamienitych twórców tej epoki odnaleźć możemy wybitne niepokorne indywidualności. Jedną z nich, wzbudzającą do dzisiaj podziw i kontrowersje, był austriacki artysta Oskar Kokoschka.
Kokoschka urodził się w 1886 roku w małej podwiedeńskiej wiosce w rodzinie ubogiego złotnika. Jak sam wspominał, od wczesnych lat utrzymywał swoją rodzinę dzięki drobnym zleceniom plastycznym. W wieku 18 lat otrzymał stypendium, za sprawą którego rozpoczął naukę w Szkole Rzemiosła Artystycznego, obecnie: Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu. Ówczesna uczelnia była zdominowana przez zwolenników secesji – dekoracyjnego podejścia do sztuki, skłonności do estetyzowania i ornamentu. Kokoschka nauczył się tam wielu technik rzemiosła artystycznego, jednak w swoim głównym medium, czyli malarstwie, był samoukiem. W latach 1905-1906 zaczął tworzyć pierwsze obrazy olejne, w których ujawnił swoją nieposkromioną fantazję, tendencję do gwałtownych, brutalnych motywów i stosowania kontrastowej kolorystyki. Tworzył również grafiki, ilustracje oraz pierwsze utwory literackie.
Dwudziestoletni Kokoschka, jakby w kontrze do środowiska, w którym się kształcił, przyjaźnił się ze słynnymi awangardzistami – architektem Adolphem Loosem, poetą Peterem Altenbergiem czy słynnym satyrkiem-dziennikarzem Karlem Krausem. Znalazł w nich propagatorów swojego bezkompromisowego stylu. W tym czasie młody artysta tworzył również swoje pierwsze utwory sceniczne, w tym słynnego Mordercę, nadzieję kobiet. Ten jednoaktowy dramat autorstwa Kokoschki uważany jest za pierwszą czysto ekspresjonistyczną sztukę teatralną. Autor poruszył w niej temat walki płci jako brutalnej, pełnej napięcia seksualnego i przemocy potyczki, w której mężczyzna wiedzie wiodącą rolę. Do swojej sztuki Kokoschka stworzył słynny plakat z dwiema mrocznymi postaciami, które w kompozycji przypominały Pietę, czyli przedstawienie Maryi trzymającej martwe ciało Chrystusa. Z powodu skandalu, który wybuchł po wystawieniu sztuki, Kokoschka został wydalony z uczelni.
Mimo skandali, a być może właśnie dzięki nim, kariera twórcy kwitła. W 1910 roku Kokoschka przeprowadził się do Berlina, gdzie zaprzyjaźnił się z lokalnym środowiskiem innych niepokornych artystów, określanych później ekspresjonistami: Emilem Nolde, Ernstem Ludwigiem Kirchnerem czy Erichem Heckel. Był również redaktorem „Der Sturm” (po polsku: „Burza”), jednego z najsłynniejszych awangardowych czasopism. Kilkakrotnie powrócił do Wiednia, jego prace wciąż jednak wzbudzały protesty i oburzenie lokalnych krytyków. Kokoschka czuł się niedoceniany i niezrozumiany. Do swojego repertuaru dołączył motywy religijne, które pokazywał właśnie w ekspresyjny, niekiedy brutalny sposób.
W 1912 roku, właśnie w rodzinnym mieście, poznał nową propagatorkę jego sztuki oraz swoją wielką miłość. Alma Mahler pochodziła z zamożnego domu, była wdową po wybitnym kompozytorze Gustawie Mahlerze. Przebywała w środowisku artystycznym, znana była ze swoich licznych romansów. Kilkuletni burzliwy związek z młodą wdową miał swoje odbicie w sztuce malarza. Kokoschka wielokrotnie portretował Mahler, nadawał kobiecym i dziecięcym postaciom jej oblicze (między innymi w przedstawieniu Madonny) lub ukazywał ich wspólnie jako kochanków w różnych niepokojących okolicznościach. Jednym z najsłynniejszych przedstawień tego okresu jest Narzeczona wiatru, przedstawiająca nagą parę w łodzi, wokół rozszalałego sztormu.
W 1915 roku Kokoschka zdecydował zaciągnąć się do armii austro-węgierskiej i służył w trwającej I Wojnie Światowej. Artysta walczył na wielu frontach, dwukrotnie ledwo uniknął śmierci. Także podczas wojny Alma Mahler zakończyła burzliwy romans z artystą, kiedy w 1915 roku poślubiła innego wielkiego awangardzistę, architekta Waltera Gropiusa. Po powrocie z frontu, zraniony fizycznie i emocjonalnie Kokoschka zdecydował się przyjąć posadę profesora malarstwa w Dreźnie, co rozpoczęło nowy etap w jego życiu.
Kokoschka uważany był za dobrego nauczyciela, jego malarstwo zaś uległo pewnemu ułagodzeniu. Na swoich płótnach około roku 1920 pojawiają się m.in. miejskie pejzaże, w których główną rolę odgrywa mocny kolor. Twórca nie zaznał jednak psychicznego spokoju i szokował swoim zachowaniem, między innymi tworząc pluszową lalkę na podobieństwo Almy, którą zabierał ze sobą w publiczne miejsca. Gdy drezdeńska akademia zaproponowała mu posadę rektora, Kokoschka zdecydował się porzucić akademicką karierę i rozpoczął kilkuletnią nomadyczną podróż po Europie, Afryce i Bliskim Wschodzie. Podczas swojej wędrówki stworzył wiele pejzaży i wedut (czyli pejzaży miejskich), w których koncentrował się na malowniczości ujrzanych widoków.
Kokoschka wrócił do Europy w latach trzydziestych i zastał zupełnie nową rzeczywistość polityczną. Po śmierci swojej matki w 1934 roku zdecydował się wyjechać do Pragi i oddalić się od rozwijającego się nazizmu. W Czechosłowacji stworzył jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, czyli alegoryczny portret Tomasza Masaryka. W Pradze poznał również Oldę Palkovską, młodszą od niego o wiele lat, ale niezwykle dojrzałą i inteligentną córkę znanego czeskiego marszanda, która jeszcze w latach trzydziestych została jego żoną i towarzyszyła artyście do jego śmierci.
Sytuacja polityczna w środkowej Europie stała się coraz trudniejsza. Szczególnie silnym przeżyciem i ciosem dla Kokoschki była prezentacja jego dziewięciu dzieł na okrytej złą sławą nazistowskiej wystawie „sztuki zdegenerowanej” w 1937 roku w Monachium. W październiku 1938 roku Olda namówiła artystę na ucieczkę z kontynentu do Anglii, co najprawdopodobniej uratowało obojgu życie. Pomimo wielkiego uznania jego twórczości na kontynencie, Kokoschka był stosunkowo mało znany w Wielkiej Brytanii. Jego malarstwo nie znalazło wielu wielbicieli, mimo kilku znaczących, patriotycznych i symbolicznych obrazów, które tworzył podczas wojny.
Po wojnie działalność artysty była już zdecydowanie spokojniejsza i nigdy już nie była tak kontrowersyjna. Kokoschka tworzył pejzaże, portrety, do tematyki włączył wątki mitologiczne. Wielokrotnie projektował scenografie, utworzył również akademię artystyczną w Salzburgu, w której prowadził szkołę letnią w latach 1952-62. Od 1963 roku razem z żoną zamieszkał w Villeneuve w Szwajcarii gdzie zmarł w 1980 roku.
Kochankowie z kotem z 1917 roku należą do późnego ekspresjonistycznego etapu twórczości malarza. Ekspresjonizmem określa się obecnie zjawiska malarskie z pierwszych dwóch dekad XX wieku z całej Europy. Ekspresjonistów nie łączył jeden wspólny manifest czy żelazne zasady formy. To, co definiowało prace w tym nurcie to przekładanie na dzieło głębokich wewnętrznych przeżyć i odrzucenie kopiowania natury. Tak też wczesną twórczość Kokoschki można określić jako absolutnie subiektywne przedstawienie i odzwierciedlenie emocji twórcy.
Na dość dużym płótnie o wymiarach wysokość: 94 cm, szerokość 131 cm, przedstawia siedzącą na trawie kobietę i zwieszonego u jej boku z lewej mężczyznę z tytułowym kotem leżącym tuż przed nim na murku. Artysta pokrył płótno dużymi plamami barw. Nie ukazał światłocienia, to kolor jest nośnikiem artystycznego wyrazu. Sylwetki postaci są lekko zniekształcone, rysy i cechy są niemal karykaturalne. Farba na obrazie kładziona jest szerokimi pociągnięciami pędzla, kolory nakładane są niekiedy bez rozmieszania, nadają dramatycznego wyrazu przedstawionym figurom. Liczne ukośne linie, nałożone na siebie plamy nadają obrazowi nastrój ruchu i niepokoju.
Na pierwszym planie znajduje się tytułowa para. Kobieta i mężczyzna są bardzo blisko nas i dolnej krawędzi obrazu. Po prawej i bliżej centrum szatynka. Ma wysoko upięte włosy. Jej wzrok jest opuszczony, ręką z prawej wspiera podbródek, druga leży swobodnie na jej ugiętym kolanie. Kobieta wydaje się nie zwracać uwagi na mężczyznę, umyka emocjonalnie od niego. Ma na sobie szaro-błękitną sukienkę, której wzory i rozwiany materiał nadają ruch jej sylwetce. Dekolt i ramię kobiety jest odsłonięte, pokazując jasną skórę, ale też nadaje jej to lekko prowokacyjnego wymiaru, zwłaszcza w kontraście do jej refleksyjnej pozy i zwieszonego wzroku. W lewej części obrazu znajduje się mężczyzna, namalowany w zupełnie inny sposób niż subtelna figura kobieca. Mężczyzna pokazany jest jakby w zastygłym ruchu, sięgającym ku kobiecie, próbuje ją schwycić lub mocno przytulić. Twarz postaci jest skierowana w stronę twarzy kobiety. Jego wyraz twarzy jest niepokojący – usta tworzy gruba pozioma kreska, bez zarysowanych warg. Oczy to czarne plamy, jak zapadnięte w środek czaszki. Również skóra mężczyzny jest inna od kobiecej. To duże plamy mocno skontrastowanych kolorów: bieli, czerwieni, szarości i różu. Błękitno szara koszula mężczyzny, namalowana płaskimi, dużymi plamami, z ciemnozielonymi cieniami i białymi rozjaśnieniami. W lewym dolnym rogu obrazu znajduje się trzeci bohater obrazu. To biały, puszysty kot z odcieniami sierści w kolorze szarym i błękitnym. Jest ukazany niemal pod postacią mężczyzny, jego sylwetka naśladuje obrys figury mężczyzny. Kot nie nawiązuje interakcji z parą kochanków, jednak jest aktywny, wygląda jakby szykował się do skoku w stronę kobiety.
Tłem obrazu jest bardzo rozmyty pejzaż. W pasmo zieleni o różnych odcieniach wtapiają się uproszczone bryły budynków.
Prześwit między głowami pary ukazuje błękitne niebo z rozciągającymi się na lewo białymi obłokami, barwiącymi się szarym błękitem przy lewej krawędzi.
Motyw kochanków w wirze emocji był ważnym tematem dla Kokoschki i pojawił się w twórczości malarza szczególnie w okresie jego romansu z Almą Mahler. Twórca wielokrotnie poruszał tematykę walki płci, seksualnej pasji i zniszczenia, jakie niosą uczucia do kobiety. Z dzisiejszej perspektywy możemy otwarcie stwierdzić, że poglądy Kokoschki były mizoginiczne, czyli cechowała je niechęć i brak zaufania do kobiet. Idee artysty opierały się również na poczuciu wyższości płci męskiej nad żeńską. Postawa artysty wiąże się jednak z szczególnym tłem intelektualnym Wiednia początku wieku, który podkręcał owe płciowe różnice. Portret kochanków z kotem jest dziełem powstałym niemal dekadę po głośnym Mordercy, nadziei kobiet, w którym Kokoschka dobitnie wyraził swoje poglądy. Kobieta u niego nie jest już wampiryczną zjawą czyhającą na duszę mężczyzny. Dama z obrazu z 1917 roku jest przede wszystkim zmysłowa, ale też zamknięta w swoim świecie, jak gdyby istnieje obok mężczyzny. To właśnie mężczyzna wydaje się tracić rozum, jawi się jako fantastyczna mara. Pragnienie, którego doświadcza, odczłowiecza go, co podkreśla jego przeraźliwa twarz i niezdrowy koloryt. Magdalena Długosz, polska badaczka twórczości Kokoschki uważa, że kot w twórczości malarza ma swoją określoną symbolikę – oznacza grzech lub nieszczęście. W tym przypadku, zwracając uwagę na położenie kota naśladujące figury mężczyzny, możemy interpretować jego obecność jako właśnie to zezwierzęcone męskie pożądanie.
Przyglądając się dokładniej twarzy bohatera obrazu, można dostrzec w niej pewne cechy indywidualne – wysokie czoło, ciemne, zaczesane włosy oraz kwadratową szczękę. Porównanie tego oblicza z innymi pracami malarza pozwala nam stwierdzić, że Kokoschka przedstawił na płótnie samego siebie. Artysta wielokrotnie korzystał ze swojego wizerunku, nadawał swoje oblicze wielkim postaciom jak Tristan czy sam Jezus. W opisywanym dziele pokazuje najprawdopodobniej swoje gorące uczucia wobec konkretnej kobiety. W rysach damy można rozpoznać niemiecką aktorkę Käthe Richter, z którą artysta przyjaźnił się (i zapewne miał romans) od 1916 roku. Wielokrotnie błędnie interpretowano kobiecą figurę jako byłą kochankę malarza, Almę. Ostatnie badania porównawcze związane z wielką wystawą monograficzną artysty z Zurichu i Wiednia z 2019 roku, dowodzą jednak, że w życiu malarza w tym czasie najważniejszą modelką była właśnie Richter.
Portret kochanków z kotem jest bardzo ważnym dziełem w dorobku Oskara Kokoschki. Prezentuje on wszystkie najważniejsze wątki ekspresjonistycznego etapu twórczości malarza. Widzimy w nim zarówno wielce subiektywną opowieść o namiętności autora, jak i powtarzaną przez niego opowieść o wiecznych napięciach między mężczyzną a kobietą. Co warto podkreślić, wojenna trauma artysty wydaje się być nieobecna na obrazie.
Warto zwrócić uwagę również na dwa być może mniej oczywiste, a równie ważne elementy kompozycji. Pierwszym z nich są wątki symboliczne, którymi są figura kota oraz pogoda odzwierciedlająca stany emocjonalne bohaterów. Drugim z ważnych aspektów dzieła jest przedstawienie ekspresjonistycznego pejzażu, który zaczął zajmować coraz ważniejsze miejsce w twórczości malarza. Obraz z 1917 roku jest więc jednym z ciekawszych przykładów późnego europejskiego ekspresjonizmu.
Julia Harasimowicz
Bibliografia
Claude Cernushi, Defining Self in Kokoschka’s Self-Portraits, „The German Quarterly” 2011, vol. 82, no. 2, p. 198-219.
Claude Cernuschi, Pseudo-Science and Mythic Misogyny: Oskar Kokoschka’s Murderer, Hope of Women, „Art Bulletin” 1999, vol. 81, p. 126-160.
Magdalena Długosz, Symboliczne wcielenia Oskara Kokoschki – Tristan, „Roczniki Humanistyczne” 2013, tom LXI, z. 4, s. 159-203.
Encyklopedia ekspresjonizmu, red. L. Richard i in., tłum. D. Górna, Warszawa 1996
Douglas Hassal, The Civilised Magic of Oskar Kokoschka, „Quadrant Magazine” 2011, vol. 55, is. 6, p.102-107.
Oskar Kokoschka. Expressionist, Migrant, European. A Retrospective, ed. by C. Hug, H. Eipedlauer, Kunsthaus Zurich, Leopold Museum, Zurich-Wien 2019
Miłość w sztuce
– rzeźba Canovy- rzeźba Lizyppa– rzeźba Praksytelesa dla miasta Tespie– opera Ludomira Różyckiego– Giulio Romano– Francisco Primaticco– obraz Agnola Bronzina– młodzieńczy obraz Tycjana– obraz A. Watteau– A. Watteau– Artur Hughes– Bertel Thorvaldsen– Aristide Maillol – relief w ołowiu- Gustaw Klimt przedstawia prawdziwą romantyczną miłość, pomiędzy kobietą i mężczyzną. Obie postaci okryte są barwnymi szatami o bogatej fakturze, zdobionymi w mozaiki. Kobieca szata w mozaikę kół, kwadratów i łagodnych linii – symbole kobiecości, mężczyzna w mozaikę rombów. Żadana z postaci nie dominuje. Kobierta i mężczyzna wydaj się połączeni zbliżającym się pocałunkiem.– Oskar kokoschka- cykl pieśni Roberta Schumanna do słów A. von Chamisso– opera Georgesa Bizeta wg noweli Prospera Mérimée opowiadająca o losach pięknej i namiętnej Cyganki.– przydomek gejszy – Cho-cho-san, tytułowej bohaterki opery Giacoma Pucciniego, tragicznie zakochanej w poruczniku marynarki amerykańskiej.
Motyw miłości w literaturze i sztuce
Przykładowa bibliografia, do której warto sięgnąć przygotowując się do prezentacji maturalnej z języka polskiego (Matura ustna) lub pisząc pracę, której temat wykorzystuje motyw (temat, topos) miłości w literaturze, malarstwie, rzeźbie, filmie, muzyce…
Truizmem jest pisać, że to temat – rzeka, ale to fakt. Dlatego bardzo ważna jest definicja miłości. Pamiętajcie, że miłość ma różne stopnie natężenia od zauroczenia do namiętności, różne strategie zachowań: flirt, podboje miłosne, wielkie uczucie. Opisując miłość uwzględnić należy również jej dychotomiczny charakter – zadanie to wymaga oscylowania pomiędzy licznymi antynomiami: spełniona – niespełniona; szczęśliwa – nieszczęśliwa; budująca – niszcząca; prawdziwa – fałszywa; od pierwszego wejrzenia – z rozsądku; Wreszcie miłość może być różnie ujmowana jako idealna (dworna), jako fizyczny kontakt.
키워드에 대한 정보 kokoschka oskar para zakochanych z kotem
다음은 Bing에서 kokoschka oskar para zakochanych z kotem 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Rozmowa z kotem
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Rozmowa #z #kotem
YouTube에서 kokoschka oskar para zakochanych z kotem 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Rozmowa z kotem | kokoschka oskar para zakochanych z kotem, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
