당신은 주제를 찾고 있습니까 “jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących – Czy znam WSZYSTKIE kraje świata?“? 다음 카테고리의 웹사이트 ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Kolega Strategacy 이(가) 작성한 기사에는 조회수 279,834회 및 좋아요 10,333개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Czy znam WSZYSTKIE kraje świata? – jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Jeżeli spodobał Ci się Mój materiał zapraszam do subskrypcji mojego kanału aby być na bieżąco z najnowszymi produkcjami:
► Subskrybuj: http://bit.ly/1AfGxtE
► Instagram: https://www.instagram.com/kolegaignacy/
► Fanpage : http://on.fb.me/1vFf0X7
► Koledzy Kolegi Ignacego : http://on.fb.me/1AzE4yY
jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Jakie znasz starożytne zabytki z krajów … – KUDO.TIPS
Jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących na terenie starożytnych państw ??. Question from @Lover95 – Gimnazjum – Polski.
Source: kudo.tips
Date Published: 6/11/2021
View: 8837
Znacie starozytne zabytki ktore warto zobaczyc? – Zapytaj – Onet
Grecja jako jedno z starożytnych państw, posiada wiele miejsc i zabytków. Jest najstarszym centrum kultury europejskiej.
Source: zapytaj.onet.pl
Date Published: 11/5/2021
View: 1975
Ateny współczesne- Ateny starożytne. Główne zabytki … – Bryk.pl
W mieście bądź w obrębie zespołu miejskiego swoje siedziby mają najważniejsze banki działające na terenie Grecji, jak i główne towarzystwa ubezpieczeniowe kraju …
Source: www.bryk.pl
Date Published: 8/23/2021
View: 7206
Najważniejsze zabytki Starożytnej Grecji. – Sciaga.pl
AKROPOL Wszystko w Atenach wydaje się być wybudowane w odniesieniu do Akropolu metrowej skały dominującej nad miastem Jest dobrze woczna z każdej.
Source: sciaga.pl
Date Published: 2/6/2021
View: 1420
10 Najważniejszych Zabytków Antycznych Grecji
Powstał w 432 r. p.n.e. jako świątynia Ateny. … To zabytek stosunkowo młody, pochodzący z roku 161, uważany za najpiękniejszy starożytny …
Source: travelizer.pl
Date Published: 3/13/2022
View: 7405
주제와 관련된 이미지 jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Czy znam WSZYSTKIE kraje świata?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących
- Author: Kolega Strategacy
- Views: 조회수 279,834회
- Likes: 좋아요 10,333개
- Date Published: 2019. 3. 18.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=MFEdCyR2e78
Znacie starozytne zabytki ktore warto zobaczyc? – zadania, ściągi i testy – Zapytaj.onet.pl
Dodaj do notatnika
Pobierz pracę
Mini-ściąga do druku
Dodaj komentarz
Autor: A.U. Walczyńska
Strony maszynopisu (a4): 37,0
Strony rękopisu (a5): 92,5
Ocena nauczyciela
Komentarz nauczyciela:
wzorowe omówienie,
świetny styl
Średnia ilość gwiazdek: 3,71
Oceń pracę
pdst. gimn. liceum studia
Ostatnio na forum
Trzy litery
O JAKIEJ LICZBIE MYŚLĘ?
Liczymy do 1000.
PREZENTACJA MATURALNA – Język reklam
Musssic 🙂
Gra PMU
GRA W SKOJARZENIA
PISANIE PRAC ZAWODOWO GROUPFREE STUDENT 24/48/72H
PISANIE PRAC ZAWODOWO GROUPFREE STUDENT 24/48/72H
PISANIE PRAC ZAWODOWO GROUPFREE STUDENT 24/48/72H
Brykowisko
Najświeższe galerie na Brykowisku
Ostatnio dołączyli do brykujących
Ostatnio dodali prace
Liceum » Geografia » Geografia społeczno-ekonomiczna
Grecja – najważniejsze zabytki i miejsca, które warto zobaczyć
Grecja jest państwem położonym w południowo – wschodniej Europie w basenie morza Śródziemnego. Głównymi środkami transportu którymi można się wybrać dom Grecji
są komunikacja kolejowa i lotnicza. Pierwszy sposób jeśli chodzi o koszty jest zdecydowanie tańszy ale, trwa o wiele dłużej niż lot samolotem. Pozostaje jeszcze trzeci sposób własnym środkiem transportu. W samej Grecji dobrze rozwinięta jest komunikacja promowa dzięki temu można w szybki sposób dostać się na liczne wyspy należące do Grecji.
R E K L A M A czytaj dalej ↓
Grecja jako jedno z starożytnych państw, posiada wiele miejsc i zabytków. Jest najstarszym centrum kultury europejskiej. Będąc w Grecji pierwszym miastem które warte jest zwiedzenia jest obecna stolica Grecji – Ateny jest to największy ośrodek przemysłowy, handlowy, kulturowy i naukowy. To też jest powodem bardzo dużego zanieczyszczenia powietrza w tym mieście, zabytki architektoniczne z powodu intensywnego ruchy komunikacyjnego są ciągle niszczone, wiele z nich wymaga natychmiastowej renowacji. Pomimo tego miast co roku odwiedza około trzech milionów turystów. Głównym
i najczęściej odwiedzanym miejscem w Atenach jest Akropol z Partenonem i budowle u stóp wzgórza m.in. teatr Dionizosa, pomnik Lizykratesa. Drugim najczęściej odwiedzanym miejscem są tawerny w jedynej zachowanej do czasów współczesnych dzielnicy Grecji – Plaki. W Grecji jest też duża liczba muzeów np. Narodowe Muzeum Archeologiczne. Wielu turystów narzeka jednak na brak atmosfery w tych miejscach, wiele osób po odwiedzeniu tych miejsc jest rozczarowanych i obojętnych.
Ateny są specyficznym miastem gdzie miesza się kultura tradycyjnej wsi greckiej
z nowoczesnym dziś miastem. Jednym z powodów takiego zróżnicowania był gwałtowny przyrost ludności po II wojnie światowej (z 700tysiecy do 4 mln), ogromna a liczba ludności wiejskiej przeniosła się w tym okresie do miasta. Była to ludność pochodzącą z rożnych kultur zarówno wschodu i zachodu, nastąpił gwałtowny proces mieszania się wielu kultur
i obyczajów, obok nowoczesnych budynków i znanych marek sklepów pojawiają się wiejskie domy i tradycyjne turecki bazary. Tę chaotyczna atmosferę łagodzą sami Grecy którzy charakteryzują się łagodnością i starają się wprowadzić e te miejsca miła, intymną
i sympatyczna atmosferę. Ateny przez wiele osób również Greków z powodu takiego wymieszania kultur są nazywane “największą wsią” w Grecji.
Nie należy jednak zapominać o piękni starożytnych zabytków które z pewnością wprowadzą nas w niesamowity nastrój i świat starożytnej Greki. Również niesamowite widoki
i krajobrazy m.in. ze wzgórz Likavitos i Filopappou oraz liczne w tych miejscach urokliwe kawiarenki, restauracje i tawerny w pięknych ogrodach, bogate oferta handlowa dla turystów na bazarach i targach, nadal przyciągają turystów i sprawiają, że wiele osób powraca w to miejsce. Plaka – najstarsza dzielnica w Atenach ciągnąca się u podnóży Akropolu, pełna jest pamiątek i zabytków z czasów Bizancjum, okresu średniowiecza i XIX wieku. Było o miejsce które stało się natchnieniem dla wielu poetów i pisarzy epoki romantyzmu miedzy innymi dla Byrona. Miejscami które, przyciągają turystów i mieszkańców tych regionów są plażę Attyki, w ta część Grecji a szczególnie przylądek Sunion najdalej wysunięty punkt na południe
w Attyce zachwyca pięknymi krajobrazami i zabytkami miedzy innymi znajduje tutaj Świątynia Posejdona wzniesiona na jednym z nadmorskich szczytów Attyki. Inne świątynie
w tym rejonie równie piękne to świątynia w Ramnous i Brauron (Vravrona). Miasta
te posiadają też urokliwe plaże. Wszyscy miłośnicy kultury antyku powinni się również wybrać na kopiec pod Maratonem i zwiedzić w Eleuzis Świątynię Demeter.
Dla osób które, szukają innych wrażeń i chcą zobaczyć coś więcej niż tylko starożytne świątynie. Czekają na nich góry, najwyższy szczyt w Grecji – Olimp (2917 m n.p.m.), najwięcej wrażeń dostarczają one wiosną wtedy gdy kwitnie wiele gatunków ciekawych gatunków roślin. Osoby nie lubiące aktywnego wypoczynku, mają możliwość spędzenia czasu na promach i wodolotach przemieszczając się sąsiednie wyspy. Promy odpływają głównie z przedmieścia – Pireus w Atenach, Rafinionu i Lavrionionu.
W całych Atenach istnieje bogata oferta gastronomiczna, która przede wszystkim podaje tradycyjna kuchnie grecką, oprócz tego otwarte do wczesnych godzin porannych kluby i puby dostarczą rozrywek i uatrakcyjniają turystą życie nocne. Bogata jest również oferta kulturalna, szczególnie tradycyjnej muzyki greckiej, filmów, koncertów i licznych festiwali organizowanych na świeżym powietrzu.
Akropol – wzgórze w centrum Aten, Widoczne są tu ślady osadnictwa od neolitu,
od IV w. p.n.e. , ośrodek kultu – monumentalna zabudowa m.in. świątynia Ateny Polias, skarbce, propyleje Pizystrata. Z V w. p. n. e. pochodzą: Partenon, Propyleje, Erechtejon, świątynia Ateny Nike. Partenon jest pozostałością po dawnej cywilizacji, która dała początek cywilizacji europejskiej, stała się jej podwaliną europejskiej kultury nauki i myśli politycznej.
Akropol w starożytnej Grecji stanowił część miasta położona na wzgórzu. Od 2 połowy
II tysiąclecia p. n.e. był to ogród warowny z siedziba władcy, później ośrodek kultu religijnego w miastach hellenistycznych. Perykles, ateński mąż stanu uważał i pragnął aby Akropol stał się obiektem charakteryzującym krajobraz Aten. Miał również być ,,Szkołą dla Hellenów” i symbolem wielkości miasta. Dziś Akropol jest kojarzony z narodzinami wielkiej cywilizacji Zachodu, jego ruiny są corocznie odwiedzane przez miliony turystów i nadal wzbudzają zachwyt i podziw. Donald Home pisze w The Great Museum – ” …jest rzeczą wątpliwą, by ruiny równie mocno oddziaływały na zwiedzających, gdyby zachowały więcej ze swej dawnej wspaniałości, gdyby Partenon ,, przykryty był dachem i nie przywołał współczesnego stereotypu kształtu wyłaniającego się z surowego kamienia, lub gdyby
,, przywrócić mu oryginalne kolory czerwieni, błękitu i złota i ustawić na powrót ogromny, paradny posąg Ateny, obwieszony bransoletami, pierścieniami i naszyjnikami Nie sposób jednakże nie odczuwać zdumienia, patrząc na te pradawne ruiny z położonego niżej miasta.”
Największe wrażenie robi widok Partenonu od ulicy Eolou, jest to główny punkt
na horyzoncie tej ulicy oraz wśród sosnowych zagajników na pobliskich wzgórzach Likavitos, Arditos i Filopappou w ciszy i spokoju patrzenie na świątynie pozostawia niezapomniane wrażenia.
Jest kilka dróg którymi można dojść do Akropolu, jedną z nich jest prowadzącą przez Odos Dioskouron jest to miejsce gdzie łączy się od strony północnego wschodu dzielnicy Plaki, z Theorias. Można jeszcze dotrzeć tam drogami które, przechodzą jedna przez starożytna Agorę a druga przez Odeon Heroda Attyka, od strony południowej. Obie te ścieżki są tym atrakcyjniejsze, pod tym względem ze nadają się do schodzenia. Do samego Akropolu można się dostać tylko od strony tarasu nad Agorą. Czasach starożytnych do wejścia prowadziła droga zwana Drogą Panatejską, która zakończona była potężną i wzniosłą bramą zwaną Propylejami. Obecnie teren ten nie jest już tak stromy i ostry przebiega przez brama tzw. rzymska która powstała w III stuleciu naszej ery.
Propyleje – Obecnie tak nazywa się w architekturze brama na planie prostokąta, zwykle o nieparzystej liczbie przejść, prowadząca do wielkich okręgów sakralnych lub świeckich. Najsłynniejsze są Propyleje ateńskie które powstały około 437 – 432 lat p. n. e.
za czasów panowania Mnesiklesa, miały one podkreślać wielkość i majestatyczność świątyni. Zbudowane są z marmuru pentelikońskiego pochodzącego z gór Pentelikon w północno – wschodniej części Aten. Propyleje swym pięknem i bogactwem podkreślają wielkość Partenonu. Jeśli chodzi o architekturę Prpoylejów to po raz pierwszy zostały tu zastosowane kolumny w porządku jońskim znacznie delikatniejsze i wyższe niż doryckie. Budowla
ta wzbudzała wśród Ateńczyków zachwyt i podziw, dlatego stała się ona nie tylko budowla świecka ale bardzo szybko stała się obiektem kultowym. Wnętrza świątyń od starożytności przeznaczone były do różnych celów i funkcji. Były one przeznaczane na to by ukazać malowidła i inne dzieła sztuki np. Pinakoteka w której wystawiano malowidła jednego
z najbardziej znanych artystów epoki klasycznej – Polignotusa. Malowidła widniały na lewo od głównej sali. Powstały one w połowie V wieku p. n. e. Ukazywały one głównie bohaterów Homera, których opisywał ponad sześćset lat później Pauzaniasz – podróżnik grecki w swoim dziele “Przewodnik po Helladzie”. Mnesikles chciał aby podobne miejsce znajdowało się
w Propylejach, w prawym skrzydle budowli. Jednak to miejsce naruszałoby świętą ziemie Bogini Zwycięstwa, zrezygnowano więc z tego, powstał tylko przedsionek do świątyni poświęconej tej bogini.
Świątynia na część Bogini Ateny Nike – świątynia ta znajduje się w miejscu nad urwiskiem w okolicach portu Pireus i Zatoki Sarońskiej. Jest to miejsce w którym według mitów król Eugeusz na widok swojego syna Tezeusza i jego okrętów powracających
z wojny, rzucił się w przepaść. Tezeusz zapomniał zmienić żagli na czarnych na białe będące symbolem zwycięstwa. Sama budowa świątyni była rozpoczęta dość późno, jej styl jest bardzo prosty i klasyczny. Jej charakter nie jest raczej triumfalny, ale bardziej realistyczny fryz świątyni przedstawia rzeczywiste zwycięstwo Ateńczyków w bitwie pod Platejami
w której pokonali Persów. Świątynia Ateny Nike została bardzo zniszczona przez Turków zainstalowali oni w świątyni serie armat. Świątynia jednak została na początku XIX wieku cała odbudowana z bloków kamiennych, takich samych jakich użyto do tego w starożytności. Dokonano również wtedy rekonstrukcji reliefów balustrad a także jednego z największych symboli tego miejsca – pomnik Nike, która wiąże rozluźniony sandał, obecnie jest
to najcenniejszy skarb muzeum Akropolu. W pobliżu świątyni znajdowało się Sanktuarium Artemidy Braurońskiej z jedna z najbardziej znanych budowli w historii – Koniem Trojańskim wykonanym w brązie. Nie wiadomo do końca komu miała służyć świątynia
i w jakim celu. Pozostały po niej tylko nieliczne fragmenty, zachował się już w lepszym stanie odcinek Muru Mykeńskiego, który wkomponował się w krajobraz klasycznych budowli.
Partenon – Jest to świątynia Ateny na Akropolu ateńskim, zbudowana w latach 448 – 432 p. n. e. Partenon jest usytuowany w najwyższym punkcie na wzgórzu, dlatego można powiedzieć, że dominuje nad Akropolem. W czasach starożytnych budowlę front świątyni osłaniały liczne rzeźby i inne mniejsze budowle tak że była ona mało widoczna. W części głównej znajdował się pomnik patronki świątyni – Ateny Promachos, dziesięciometrowy wykonany z brązu. W czasach Bizancjum posąg został przeniesiony do Konstantynopola
i tam zniszczony było to około 1204 roku. Uznano, że bogini trzymająca uniesiona prawą rękę do góry, przywołuje w ten sposób krzyżaków do miasta. Posąg został wyrzeźbiony przez jednego z najsłynniejszych artystów w starożytnej Grecji – Fidiasza. Była ona symbolem zwycięstwa jakie odnieśli Ateńczycy w walce z Persami, Atena trzymająca włócznię i mająca hełm wskazywała żeglarzom, którzy zbliżali się do przylądka Sunion, właściwą drogę. Obok posągu po jego prawej stronie biegła droga którą nazywano Drogą Panatenajską. Ta droga
co cztery lata Ateńczycy urządzali uroczystą procesję na ku czci Ateny – patronki miasta. Przechodząc dziś tą trasą można zobaczyć liczne ślady odbywających się tu uroczystości są to wyżłobienia w skale i liczne zagłębienia, gdzie składano ofiary dla bogini. Partenon był jedną pierwszych budowli w projekcie Peryklesa. Głównym architektem budowli był Iktinosa
a budowniczym Kallikrates. W projekcie budowli zostały zachowany styl dorycki
z wszystkim charakterystycznymi dla niego cechami, zachowując równowagę i harmonie we wszystkich jej częściach. Przy projektowani długości, szerokości i wysokości i zależności miedzy nimi zachowano proporcje 9:4, taki stosunek jest tez zachowany jeśli chodzi
o poszczególne kolumny i ich średnicę. Istniejące odstępstwa od tej reguły są bardzo precyzyjnie obliczone matematycznie. Wszystkie linie które wydają nam się idealnie proste, są lekko wygięte. Liczne kolumny do środka są nachylone wszystkie pod tym samym kątem, również każdy ze stopni ma jednakowa długość i szerokość. Świątynia była wzniesiona na miejscu wcześniej już istniejących tam budowli, głównym celem budowy miło być powstanie nowej, bogatej budowli na cześć bogini Ateny. W niej miał powstać ogromny posąg bogini Ateny – Polias. Miał on być zdobiony klejnotami, kością słoniową, złotem i innymi cennymi kamieniami. Zaprojektował go Fidiasz i już sam projekt wzbudzał zachwyt, był on usytuowany w komnacie kultowej – celli, tam był do około V w n. e. Dalsze jego losy są nieznane, zaginął on w niewyjaśnionych okolicznościach. Istniało wiele jego kopii, został on również uznany za jeden z Siedmiu Cudów Świata. Nazwa Partenon jest tłumaczona jako “sala dziewic”. Nazwa to początkowo było używana tylko do części zachodniej świątyni tam znajdowały się pomieszczenia gdzie przebywały kapłanki bogini Ateny, stąd ta nazwa. Jeśli chodzi o przeznaczenie i charakter świątyni to na przestrzeni wielu wieków był on różny. Nie miała ona bardzo dużego znaczenia religijnego jak np. Erechtejonow. Był w niej m.in. skarbiec. Było to głownie miejsce gdzie gromadzono wielkie dzieła sztuki, i oddawano cześć nowej bogini zwycięstwa. Wygląd świątyni w czasach antycznych był zupełnie inny niż jesteśmy to sobie w stanie wyobrazić dziś patrząc na jego ruiny. Kolumny były pomalowane, liczne były zdobienia m.in. fryz i metopy na których była widoczna procesja na cześć Ateny Droga Panatenajską, a także jej narodziny i obrazy z Gigantomachii i Centauromachii. Przedstawione były również sceny walk z Amazonkami. Zachowane fragmenty tych dzieł znajdują się obecnie w Muzeum Brytyjskim. Większość rzeźb, kolumn, i innych fragmentów została zniszczona podczas najazdu Wenecjan w 1687 roku.
Muzeum Akropolu – muzeum znajduje się poniżej Akropolu i jego głównych zabytków, są tam przede wszystkim zabytki które zostały w 1834 roku przeniesione bezpośrednio z Akropolu. Obecnie trafia do niego coraz więcej zabytków które przenosi się by chronić je przed szkodliwymi czynnikami takimi jak zanieczyszczenia. W muzeum możemy zobaczyć miedzy innymi w jednej z pierwszych sal muzealnych w lewej części pozostałości i fragmenty rzeźb frantonu Starej Świątyni Ateny, dzięki którym możemy sobie wyobrazić jakich kolorów używano i jak je mieszano by uzyskać jak najlepszy efekt. Znajduje się tu również mnóstwo posągów m.in. marmurowy posąg Moschoforosa który trzyma cielca przeznaczonego na ofiarę. Wiek rzeźby szacuje się na około 570 rok p. n.e.
i jest on uznawany za jeden z najstarszych dzieł greckich rzeźbiarzy. W jednej ze sal znajdują się bezcenne dziś – będące skarbami muzeum, posągi dziewcząt zwanych Kor, powstały one w VI w p. n. e. i były one wykonane jako dar dla bogini Ateny. Posągi dziewcząt przedstawiają ich w różnych strojach, charakterystycznych dla panującego stylu i mody, od bardzo klasycznych doryckich do eleganckich i bardziej przesyconych jońskich. Przedstawione są one również każda w innej pozie i o innym wyrazie twarzy i uśmiechu.
W jednej ze sal umieszczone się zachowane resztki fryzu partenońskiego, są to miedzy innymi fragmenty przedstawiające Ateńczyków. Oddających hołd Atenie w procesji Drogą Panatenajską. W muzeum znajdują się tez słynna rzeźna Ateny Nike wiążącej sandał i wiele innych znanych posągów z okresu antycznego. Są również zachowane autentyczne fragmenty kariatydy z Erechtojenu.
Wzgórza Grecji: Areopag, Pnyks, Filopappou – jedne z wielu wzgórz w Grecji, charakteryzują się niskimi wysokościami n. p. m. Wzgórza Areopagu wcięte są wyraźnie
w skały i ciągną się dokładnie od wejścia na Akropolu. W czasach antycznych było to miejsce obrad Rady Starszych, która decydowała o wielu ważnych sprawach. Swoje decyzje podejmował tutaj również trybunał sądowy. Wzgórze to było również nazywane “Wzgórzem Marsa”. W okresie klasycznym instytucja sądu nie miała tak dużego znaczenia, Rada decydowała o większości spraw. Na sąsiadującym wzgórzu Pnyks, odbywały się posiedzenia Rady. Sąd rozpatrywał wyłącznie sprawy dotyczące zabójstw i kryminalne. Na tych wzgórzach toczy się akcja jednego z dramatów Ajschylosa, “Eumenid”. Dramat opowiada
o lasach Orestesa i o toczącym się przeciwko niemu procesie. Został on oskarżony
o zamordowanie swojej matki Klitajmestry. Był on ścigany przez Furię. Bóstwa, które żądały od Orestesa “życia za życie”. Wzgórza te są również miejscem gdzie swoje kazania w okresie rzymskim wygłaszał Święty Paweł, m.in. “Kazanie o nieznanym Bogu”. Tutaj było również miejsce obozu a 480 r. p. n. e. Persów, którzy chcieli zdobyć Akropol. Obecnie zachowało się wiele śladów po tych wszystkich wydarzeniach. Jest wiele ruin antycznych budowli, kościołów, świątyń, m.in. świętego Dionizosa. Areopag to nie tylko ruiny i ślady po starożytnych cywilizacjach miejsce to wspaniały taras widokowy na Akropol, Agorę
i Keramikos gdzie znajdują się fragmenty starożytnego cmentarza.
Wzgórza Filopappou, prowadzi na nie droga znajdująca się o okolicy Akropolu, idąc nią mijamy obok teatru Heroda Attyka, Leoforos Dionissiou Areopagitou. Na samo wzgórze prowadzi klika mniejszych ścieżek. Wzgórze nosi tez nazwę tzw. “Wzgórza Muz”. Filopappou, kojarzone są z wydarzeniami które miały tragiczne skutki dla miasta. Tutaj znajduje się miejsce gdzie został wystrzelony ładunek, którego siła zniszczyła znacznie Partenon, również tutaj w 1967 roku w czasie tzw. przewrotu pułkowników, stacjonowały
tu czołgi. Będąc na wzgórzach Filapappousa warto zobaczyć znajdujący się na szczycie pomnik Filapappousa, rzymskiego konsula i senatora. Podobnie jak ze wzgórz Areopagu tak i tutaj są przepiękne widoki m.in. na teatr Góry Stratou, odbywają się tam pokazy tradycyjnych Tańców greckich i również posłuchać greckiej muzyki. Idąc drogą w kierunku północno – zachodnim napotykamy na ślady jednej z kapliczek antycznych wzniesioną na cześć świętego Dionizosa. Jej charakter nie jest zbyt wyniosły, znajdują się w niej ślady malowideł z okresu bizantyjskiego które są zachowane w dość dobrym stanie. Jeśli idziemy od strony zachodniej warto zobaczyć “Wiezienie Sokratesa”, ciekawą grotę skalną. W kierunku północnym od wzgórz Filapappousa, rozciągają się wzgórza Pnyks, które było miejscem w starożytności gdzie zbierali się mieszkańcy Aten. Rozmawiano i debatowano przede wszystkim o sprawach politycznych i związanych z państwem. Miejsce to było idealne to tego typu spotkań gdyż od północny miało ono kształt podniesionego półkola, co oznaczało ze można z niego mówić to tłumu liczącego nawet koło 6000 ludzi, którzy przybywali do tego miejsca nawet do czterdziestu razy w ciągu roku. Każdy maił tutaj prawo do głosu i prawo wyboru. Wykluczani byli jedynie Ci którzy, nie umieli się wysławiać oraz Ci których uznawano za głupców. Czy tak było w rzeczywistości? Nie jesteśmy w stanie się tego dowiedzieć. Pozostało wiele śladów po tych obradach m.in. zachowały się przypominające teatr i portyki miejsca gdzie zasiadały osoby należące do Rady. Dziś w tych miejscach szczególnie latem, wieczorami odbywają się liczne spektakle i widowiska. Z tego wzgórza widać kolejne równie malownicze wzgórza m.in. Lofofs Nimfon, tam znajduje się pochodzące z XIX wieku obserwatorium wraz z pięknymi ogrodami które go otaczają. Są one atrakcja która przyciąga w to miejsce wielu turystów.
Agora z czasów starożytnych. – w starożytnej Grecji był to główny plac – rynek miejski, tutaj znajdowało się centrum życia w Atenach. Było to miejsce, wielkiej rywalizacji ze względu na swoja atrakcyjność, tutaj tez panował największy ruch i nieporządek z tym związany. O to by mieć tu swoje miejsce ubiegali się m.in. handlarze, politycy i urzędnicy. Tutaj również przez pewien okres odbywały się zgromadzenia Rady zanim przeniesiono je na wzgórza Pnyks. Agora w czasach starożytnych miała charakter prostokąta, przez który przebiegała po przekątnej droga zwana Panatenajską. Miejsce to było otoczone licznymi świątyniami i budowlami w których znajdowały się siedziby urzędników i sklepów.
W Arkadzie załatwiano wiele spraw, kobiety nie zajmowały się tym osobiście tylko przez wynajętych niewolników. W środku tego prostokątnego placu około V w. p. n. e. wyznaczone było miejsce, otoczone kamieniami, było to miejsce święte gdzie nie można było wejść osobą skazanym na więzienie, przestępcom i zabójcom. Obecnie Agora nie przypomina już prostokątnego placu a jej cecha charakterystyczna są bardzo liczne fragmenty budynków
i ruiny wielu świątyń. Agora jest bardzo dobrze widoczna z wzgórz Areopagu, w jego południowej części. Muzeum które pozwoli nam wyobrazić sobie jak wyglądało to miejsce jest Muzeum Stoi Attalosa, w nim znajduje się wiele zrekonstruowanych fragmentów tego miejsca. Znajduje się tu też wiele innych cennych zrekonstruowanych stoi, które warto zobaczyć. Nie można tez nie zobaczyć jednej z najlepiej zachowanych świątyń w stylu doryckim czyli świątyni Tezejon. Widać w niej lekkość stylu doryckiego, która robi równie duże wrażenia jak Partenon. Budowla ta tez należy do budynków objętych projektem Peryklesa. Jej patronem jest patron kowali i odlewników. W świątyni zachowały się metopy przedstawiające Herkulesa w swojej pracy oraz Tezeusza i jego czyny. Często świątynia była nazywana świątynia Tezeusza. Na zachowanym sklepieniu widoczne są malowidła z czasów Bizancjum w okresie tym świątynia stała się kościołem pod wezwaniem świętego Jerzego.
Kreta – największa z wysp greckich na Morzu Śródziemnym, jest to jedna z wysp bardzo dobrze rozwijających się, szczególnie jest ot widoczne w miastach i na północnym wybrzeżu. Są tu miejsca bardzo nowoczesne i typowe dla greckich krajobrazów, z plażami
i tradycyjnymi greckimi zwyczajami. Kreta jest zaliczana do wysp górzystych, liczne są tu zarośla frygana, w górach wieczne zielone lasy dębowe.
Historia Krety charakteryzuje się wielkim bogactwem wydarzeń, tutaj narodziły się jedne z pierwszych cywilizacji w Europie. Około 2600 – 1100 p. n. e. był to ośrodek kultury zwanej kretońską, było to państwo miast – państw zjednoczonych pod egida Knossos. Liczne badania archeologiczne prowadzone w ostatnim stuleciu w Knossos i Fajstos, potwierdziły istnienie tak wielu kultur na tym rejonie oraz to że obywatele Krety odgrywali bardzo ważną role w kształtowaniu się świata antycznego. Potwierdziły one również, znany mit o królu Minosie z Krety. Społeczeństwo za czasów króla Minosa około 2000 r. p. n.e., specjalizowało się w handlu morskim, Kreta była kolebką handlu morskiego. W okresie tym powstały jedne
z najważniejszych dla ludzkości i najcenniejszych dzieł sztuki. Zwiedzając ruiny świątyń
i pałaców można stwierdzić że, ówczesny poziom życia był na wysokim poziomie. Świątynie i budowle w ciągu wielu wieków narażone były na działanie wielu klęsk naturalnych, pomimo tego w bardzo szybkim tempie zostawały one odbudowywane i zdobione z coraz większą obfitością. Wybuch wulkanu Thera/Thira który wywołał ogromne fale tsunami
i trzęsienia ziemi był największym kataklizmem który nawiedził Kretę spowodował największe szkody i straty. Był to również okres w którym wyspa została przejęta przez Greków z Myken, świadczą o tym znalezione w wykopaliskach szczątki broni wykonanej
z żelaza, pojawia się też wiele napisanych w języku greckim słów. Przed przejęciem wyspy przez Greków na wyspie nie było żadnych większych konfliktów, to przyczyniło się to tak intensywnego rozwoju kultury i cywilizacji na wyspie. Zamieszkujący wyspę Minojczycy wywodzili się z Anatolii. Ze względu na położenie geograficzne lud ten utrzymywał kontakty m.in. z Egiptem i mieszkańcami Azji Mniejszej. Dzięki temu mieli oni kontakt ze wschodem
i zachodem, pozwoliło to Krecie na utrzymanie pozycji w Europie i miało znaczący wpływ na jej losy.
Wyspę mieli w posiadaniu na przestrzeni wieków zarówno Grecy jak i Rzymianie, Saraceni. W okresie Imperium Bizantyjskiego była ona we władaniu Wenecji a późniejszym okresie przez około dwa stulecia znajdowała się w granicach Turcji. Podczas II Wojnie Światowej znajdowała się pod okupacja niemiecką. Kreta była jednym z pierwszych obszarów zdobytych przez niemiecki oddziały powietrzno – desantowe. Okupacja na tych terenach pozostawiła po sobie wiele skutków widocznych do dziś szczególnie wśród społeczności zamieszkującej wyspę. Musieli oni przez wiele lat walczyć o swoja niepodległość to wyrobiło w nich bardzo głęboki patriotyzm i miłość do swojej ojczyzny.
Dzisiejsza Kreta jest jedną z niewielu wysp, których głównym źródłem dochodu są turyści, wyspa ta byłaby w stanie utrzymać się tylko z dochodów jakie przynosi turystyka. Na wyspie równie dobrze rozwinięte jest rolnictwo głównie uprawa drzew cytrusowych, winorośli
i oliwek. Turystyka rozwija się tak dynamicznie m.in. dzięki bardzo dobrej promocji tego regionu na całym świecie. Najczęściej odwiedzanymi rejonami są północno – wschodnie wybrzeża, które zostały bardzo starannie przygotowane i uatrakcyjnione na potrzeby turystów.
Na wyspie jest coraz mniej takich miejsc które nie byłyby odwiedzane przez turystów. Centrum wyspy które zwykle było miejscem rzadziej wybieranym obecnie staje się atrakcyjne dla zwiedzających którzy chcą poznać prawdziwa kulturę i tradycje panujące na wyspie.
Będąc na Krecie watro udać się na zachód wyspy który charakteryzuje się większym spokojem. Warto jechać do Hanii i innych okolicznych miasteczek położonych
w południowej i zachodniej części wybrzeży. Znajdziemy tu wiele ciekawych miejsc takich jak Białe Góry u ich podnóży znajduje się jeden z najsłynniejszych wąwozów – wąwóz Samarias. W części wschodniej na szczególna uwagę zasługują okolice Sitii. Obowiązkowo należy zobaczyć również zabytki w Knossos. W środkowej części wyspy znajduje się wiele cennych zabytków pochodzących z czasów kultury minojskiej. Są to okolice Fajstos
i w kierunku południowym od centrum Agia Triada, na północ – Malia. Kreta jest miejscem w którym wszędzie można odnaleźć ślady po minionych cywilizacjach i wydarzeniach historycznych. Gourina i jej okolice, Agios Nikolaos, pałac Zakros to tylko nieliczne miejsca, w których możemy odnaleźć te pozostałości. Bardzo duża atrakcja dla turystów są liczne fort weneckie na porozrzucane na całym obszarze wyspy m.in. w Rethimnonie, Frangokastello
a także piękne kościoły z okresu bizantyjskiego i charakteryzujące się niesamowitym klimatem dzielnice np. Rethimnonu i Hanii w których widać wpływy zarówno kultury tureckiej jak i weneckiej.
Stolica wyspy Iraklion jest miastem nieciekawym pod względem turystycznym i nie cieszy się wśród nich duża popularnością. Z miejsc które warto tu odwiedzić należy wymienić Muzeum Archeologiczne i wspomniane wyżej znajdujące się w okolicy Knossos. Stolica Iraklion posiada wiele obiektów cennych i atrakcyjnych obiektów jak rynek
z charakterystycznymi uliczkami i budynkami a także bardzo liczne fragmenty fortyfikacji. Wszystkie te miejsca tracą jednak swój urok pod wpływem działającej tam komunikacji miejskiej, tłoków i hałasu, to sprawia ze turyści nie lubią zwiedzać tego miasta. Przemieszczając się z zachodu do miasta Rethimnonu, można cieszyć się widokiem gór których podnóże schodzi bezpośrednio do morza. W rejonie Rethimnonu znajdują się dwa miasta nadbrzeżne Agia Pelagia i Bali, są one jednymi z rozwijających się osad w tym rejonie. Do miasteczek wysoko rozwiniętych w tej okolicy należą osady w rejonie wschodnim
Hersonissos i w jego okolicach. W pobliżu stolicy na znajdującym się w jej okolicy szczycie Iuktas umiejscowiony jest pomnik Zeusa który stał się symbolem tego miejsca. Pozostałe część środkowa wyspy to głównie tereny rolnicze i uprawne. Najwyższy szczytem wyspy jest znajdujący się w zachodniej jej części szczyt Ida. Znajduje się on w masywie gór Psiloritis.
Jeśli chodzi o południowa cześć wyspy to należy ona do najmniej odwiedzanych przez turystów . Jest tu niewiele dróg i szlaków komunikacyjnych. Do znanych regionów w tej części należą okolice Agii Galini, Lendas i Matali. Ta druga znana z tego że z niej usunięto przebywających tu hipisów, co sprawiło że miejscowość ta jest dość znana i odwiedzana.
Na południu jest szereg wykopalisk które przyciągają licznych poszukiwaczy m.in.
w Fajstos, gdzie znajduje się jeden z pałaców minojskich i znajdująca się tam willa Agia Triada oraz dawna stolica Krety za czasów rzymskich Gortyna. Cała wyspa jest co roku odwiedzana przez tysiące turystów i poszukiwaczy wrażeń.
Iraklion – jedno z miast portowych w Grecji, na Krecie. Droga morska jest najlepsza aby dostać się do miasta. Każdy może wtedy podziwiać je w całej okazałości ze szczytem Iuktas. Znajdującym się w paśmie Psiloritis. Kiedy znajdujemy się już w obrębie miasta charakterystyczna cecha jego są mury, znajdują się one w jednej z najstarszych części miasta a także potężne fortyfikacje których zadaniem była ochrona miasta przed najazdami
i wkroczeniem do portu. Dziś sytuacja jest zupełnie inna nie ma już starego portu w którym statki przybijały do pirsów. Statki dziś wpływają do nowoczesnych portów
o wybetonowanych nadbrzeżach. Iraklion stał się miejscem gdzie obok pozostałości po starych i zrekonstruowanych portów i innych zabytków powstają coraz to nowocześniejsze, panuje tu zazwyczaj hałas i ogromne zamieszanie a miastu brak jednolitego stylu.
Wchodząc od portu do centrum miasta, mamy przed sobą prawie cała jego panoramę. Do głównego palcu zwanego Platia Eleftherias czyli Plac Wolności prowadza schody. Z placu można również dotrzeć do Muzeum Archeologicznego oraz do licznych w tym regionie biur podróży. Do centrum można dotrzeć również inna drogą ciągnąca się wzdłuż wybrzeży
w kierunku zachodnim. Po drodze mijamy jedna z wielu ulicy m.in. 25 Avgoustou która biegnie do Platia Venizelou. Przy tej ulicy znajduje się wiele biur i instytucji zajmujących się turystyka i obsługa ruchu turystycznego. W tym regionie znajdują się również biura obsługujące transport morski. Platia Venizelou to plac słynący z licznych, o niepowtarzalnym klimacie, kawiarenek. Plac ten jest najczęstszym miejscem spotkań towarzyskich młodych ludzi atrakcja dla przyjeżdżających turystów. Inna nazwa placu to “Plac Fontanny”, został on tak nazwany gdyż istnieje tam powstała w XVII wieku a jej inicjatorem był gubernator wenecki Francesco Morosini. Cecha charakterystyczną fontanny są umieszczone na niej cztery posągi lwów. Pomimo tego że jest ona często niszczona i dewastowana przez turystów, zachowała swój urok i nadal przyciąga wiele osób w to miejsce. Wokół placu znajduje się szereg uliczek z licznymi sklepami i kawiarniami. Szczególnie idąc od placu w kierunku Dedalou. Do zachodniej poza miasto prowadzi ulica Kalokerinou odbijająca z prawej strony od ulicy Avgoustou. Do placu Platia Eleftherias można dojść ulicą Dikeosinis idąc od strony rynku.
Platia Eleftherias i znajdujące się w okolicy Muzeum Archeologiczne –
Za centrum miasta Iraklion uważany jest Platia Eleftherias, to na tym placu jest największa koncentracja restauracji, kawiarenek, sklepów to tu tętni życie. Od rana do późnych godzin nocnych można spotkać tu ludzi spacerujących i zachwycających się tym miejscem. Najdroższe sklepy i butiki znajdują się wokół uliczek prowadzących na plac.
Muzeum Archeologiczne będące jednym z najważniejszym obiektów w Iraklionie znajduje się w pobliżu placu. Muzeum posiada w swoich zasobach jedna z największych kolekcji cennych zabytków pochodzących głównie z okresu starożytnego a szczególnie minojskiego
z miejscowych wykopalisk. Będąc w muzeum warto ze względu wielkość zasobów warto zobaczyć ja z przewodnikiem. Do najcenniejszych zabytków jakie posiada muzeum należą mozaiki miejskie, dyski z inskrypcjami odkryty w Fajstos, liczne naczynia i przedmioty użytku codziennego m.in. ryton czyli naczynie służące do picia mające kształt głowy byka, czarne grawerowane wazy, oraz piękna kolekcja biżuterii. W muzeum znajduje się tez zrekonstruowana sala z freskami i malowidłami ściennymi pochodzącymi z Knossos.
Knossos – położony jest na niewysokim wzgórzu które powstało w sposób sztuczny.
W starożytności miasto na Krecie w pobliżu obecnego miasta Iraklion. Znajduje się tu jeden
z największych pałaców pochodzących z czasów minojskich. Było ono siedzibą władców wyspy w 1 połowie II tysiąclecia p. n.e. Związanie było z mitem o Minotaurze, Tezeuszu
i Ariadnie. Znajdujący się na Knossos pałac był siedzibą mitycznego władcy Minosa. Jego żoną była Pazyfae, która dała mu syna nazwanego Minotaurem. Syn ten urodził się jak głosi mit półbykiem, półczłowiekiem. Król Minos nie mógł pogodzić się z tym że bogowie dali mu takiego syna. Był on postrachem dla wszystkich którzy go widzieli, pożerał on ludzi, młodych mężczyzn i kobiety. Minos aby zaoszczędzić ludziom strachu i zapowiedz nieszczęściom nakazał Dedalowie zbudować labirynt, w którym umieszczono Minotaura. Nadal jednak sprowadzano potworowi ludzi na pożarcie. Osoba której udało się pokonać Minotaura był Tezeusz, który zabił go i z pomocą Ariadny, która była córką Minosa, zdołał wydostać się
z skomplikowanego labiryntu. Kiedy odkryto pałac a który krążyły opowieści w mitach, stało się to jednym z najważniejszych i zarazem najciekawszych odkryć archeologicznych. Tego wielkiego odkrycia dokonał sir Artur Evans, który prowadził na tych terenach wykopaliska od 1900 roku. Innym archeologiem prowadzącym badanie na tych terenach był Heinrich Schliemann (który odkrył Troję w II połowie XIX wieku) napotykał on jednak wiele trudności związanych z pozwoleniem na prowadzenie wykopalisk, których zabroniły mu ówczesne władze tureckie.
Pałac Knossos – wchodząc do pałacu przez poprzedzający go dziedziniec od strony zachodniej na potykany bardzo skomplikowany system dróg i przejść pałacowych, nawet
z dokładnym planem pałacu nie trudno się w nim zgubić. Tak skomplikowany plan pałacu był zapewne inspiracja do powstania wielu legend i mitów o labiryncie w Knossos. Aby nic nie stracić zwiedzając pałac najlepiej jest zwiedzać go z przewodnikami którzy wskażą najciekawsze miejsca. Podczas indywidualnego spaceru po pałacu można kontemplować się urokami tego niepowtarzalnego miejsca i podziwiać piękno architektury stworzonej przez człowieka. Pałać w Knossos był wiele razy przebudowywany i rekonstruowany jedna
z największych przeprowadzonych rekonstrukcji była z inicjatywy Evans, który zmienił bardzo wiele w wyglądzie pałacu. Do dziś wielu archeologów prowadzi wykopaliska
i próbuje oszacować wiek w którym dokładnie były przeprowadzane kolejne przebudowy pałacu.
Evans wykazał się wielka wyobraźnią i fantazją zmieniając architekturę pałacu. Widać to m.in. w górnej części pałacu gdzie znajduje się poziom Piano Nobile. Za Evans pałac stał się wielopoziomowy z szeregiem przepięknych schodów i kolumn. Ściany i mury zostały kolorowo pomalowane – to wszystko sprawia ze jest ot miejsce wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju po zwiedzeniu go widzimy jak wielka była wyobraźnia starożytnych architektów i jak bardzo ważne było dla nich to gdzie przebywają i spędzają większość czasu.
Apartamenty królewskie – znajdujące się w pałacu wokół dziedzińca komnaty królewskie należą do jednych z najpiękniejszych i najoryginalniejszych pomieszczeń w całym pałacu Knossos. Uwagę zwracają prowadzące do komnat schody, który były bardzo dużym udogodnieniem umożliwiającym wejście do poszczególnych komnat. Schody są również częścią dziedzinach pałacowego i tworzą z nim integralna i harmonijna całość. Umożliwiają one dotarcie światła do niższych kondygnacji. Przez architektów zaliczanie są od jednych
z największych dzieł sztuki. Tak powstałe schody i ich wygląd jest dowodem tego jak bardzo ważne dla mieszkających tu władców były, komfort i wygoda. Cechowało ich również wielka wyobraźnia i umiejętności stworzenia sobie tak wielu wygód. Można je podziwiać m.in.
w wspaniałym apartamencie należącym do królowej który znajdował się obok przestrzennego kolumnowego hallu. Największy z pokoi należących do królowej był bardzo bogato zdobiony freskami i malowidłami z motywami kwiatowymi i zwierzęcymi i innymi niepowtarzalnymi wzorami. Z pokoju wychodziło się z dwóch stron na dziedziniec pałacowy, dzięki temu też, w pokoju było jasno i przestrzennie. Do królowej należał też mały ogród kwiatowy który znajdował się w jednym z mniejszych pomieszczeń. Można sobie tylko wyobrażać jak wyglądało życie w takich miejscach i jak one wyglądały, pomieszczenia zapewne pełne były poduszek z miękkich tkanin a w oknach wisiały zasłony które powiewając na wietrze powodowały przyjemny i ochładzający wiaterek. Przechadzając się po tych pomieszczeniach tak sobie to wyobrażamy nikt jednak nie jest w stanie opisać prawdziwego wyglądu i życia codziennego ówczesnych władców. Archeologowie znaleźli fragmenty fresków najprawdopodobniej pochodzących z komnat który został odnaleziony na dziedzińcu. Pomimo nielicznych śladów i znalezionych fragmentów malowideł stały się one wystarczającym dowodem na wielkość i niezwykłą pomysłowość społeczeństwa minojskiego.
Warto zwrócić uwagę na stopień rozwoju techniki w tym okresie. Potwierdzają to ślady konstrukcji sieci kanalizacyjnej w pałacu. Już zwiedzając komnaty królowej w której mieścił się łazienka z wykonaną z gliny wanna otoczona murkiem a także toaleta którą było wykonane w posadzce zagłębienie z odpływem, było to bardzo nowoczesnym rozwiązaniem w starożytnych czasach. W całym pałacu był rozbudowany system rur kanalizacyjnych wykonanych z terakoty. Taka sieć kanalizacyjna była nie tylko wielkim udogodnieniem stanowiła ona również ochronę przed intensywnymi przepływami i wezbraniami wody a tym samym przed zalaniem. Woda która dostarczana była do pałacu była jednak
w niewystarczających ilościach, tak ze korzystali z niej tylko nieliczni mieszkańcy pałacu
a głównie rodzina królewska. Nad komnatami królowej na wyższej kondygnacji znajdowały się najprawdopodobniej komnaty należące do króla. Prowadziły do nich ogromne schody. Charakteryzuje je znaczna surowość i skromność w wykończeni wnętrz i wyposażeniu. Idąc schodami przechodzimy przez pomieszczenie zwane hallą Straży Królewskiej w który głównym z motywów zdobiących są tarcze. Kolejnym pomieszczeniem jest halla Podwójnych Toporów, nazwa to pochodzi do dwóch skrzyżowanych ze sobą toporów których motyw znajduje się w wielu miejscach na ścianach tych komnat
Komnata to była najprawdopodobniej była jego osobistą komnatą podzielona jest ona na dwie części w jednej król przyjmował umówione osoby i przyjmował gości a druga części była przeznaczona tylko dla jego potrzeb. Warta zwiedzenia jest również sala tronowa –
do sali tronowej, dziś możemy wejść przechodząc przez centralną cześć podwórza które było jak potwierdziły wykopaliska otoczone murem. Udając się w kierunku północno – zachodnim wchodzimy od Sali Tronowej. Już samo wejście posiada swój charakter i styl. Komnata tronowa jest małym pomieszczeniem w którym pod ściana znajduje się wykonany z kamienia tron wraz z kamiennymi ławami na których zasiadali doradcy króla. Na suficie znajduje się przedstawiający dwa gryfy fresk, który został zrekonstruowany. Przeznaczenie komnaty jednak nie do końca znane wiele odkryć i wykopalisk prowadzonych w tym miejscu wskazuje że było to pomieszczanie przeznaczone raczej dla kapłanki gdyż w żadnym innym pałacu
z okresu minojskiego nie znaleziono nic podobnego. Istnieją również podejrzenie że taki wygląd komnaty spowodowany był wprowadzonymi przez Mykeńczyków zmianami, wtedy to Knossos znajdowało się pod ich okupacją. Obecnie ze względu na zwiedzających do Sali Tronowej prowadzi drewniana brama, a w głównej sali udostępniono dla zwiedzających zrekonstruowany tron z drewna. Spacerują po dziedzińcu pałacowym naszej uwadze nie może umknąć olbrzymie pithoi które znajduje się w północno – wschodniej części Knossos. Będąc w Sali Tronowej warto zwrócić uwagę na widoczne z niej warsztaty pałacowe.
W pomieszczeniach znajdujących na niższym poziomie niż Sala Tronowa podziwiać możemy liczne odrestaurowane freski, malowidła i reliefy, jednym z nich jest fresk przedstawiający władcę lub jednego z bogów patrzącego w dół w kierunku centralnej części podwórza. Najsłynniejszym reliefem jest natomiast ten przedstawiający byka znajdujący się w części północnej wejścia do pałacu. W tej części znajdował się również budynek dla strażnika oraz miejsce przeznaczone na kąpielisko w którym odbywały się rytualne kapele. W pałacu znajduje się również miejsce które pełniło funkcję teatru. Odbywały się w nim tradycyjne uroczystości i pokazy rytualnych tańców. W miejscu gdzie znajdował się teatr rozpoczynała się tzw. Droga Królewska która jest uznawana za jedna z najstarszych w całej Europie.
W czasach antycznych biegła ona przez całą wyspę, współcześnie jest ona zakończona murem z cegieł. W okolicy pałacu który w całej okazałości jest widoczny z dołu, znajduje się wiele tradycyjnych domów z okresu minojskiego które, również warte są zwiedzenia.
Południowa część wyspy – Gortyna, Fajstos i Agia Triada. – Przemieszczając się
z Iraklionu do Fajstos, dość dobrą jak na warunki górskie drogą, mijamy tereny które nie należą do najciekawszych. Są to w większości tereny rolnicze i najbardziej rozwinięte w tym kierunku. Znajdujące się tu miejscowości są specjalizują się głównie w uprawach i hodowli. Agia Varvara jest jedna z największych w tym rejonie miast, charakteryzuje się ona tym ze jest w niej znajduje się środek wyspy znajdujący się w okolicy wielkiej odkrywki skalnej zwanej Omfalos czyli pępek. Inne znane miejsca to Messara, gdzie znajdują się jedne
z najżyźniejszych pól uprawnych oraz Agioi Deka z którego biegnie jeden z głównych szlaków prowadzących na południe.
Agioi Deka i Gortyna – Agioi Deka jest ważnym miejsce dla chrześcijan i celem pielgrzymek. Nazwa Agioi Deka czyli Dziesięciu Świętych wzięła się od tego ze w tym miejscu zostało zamordowanych w okresie panowania rzymian dziesięciu chrześcijan. Dziś znajdujący się tam kościół z kryptami dziesięciu męczenników jest celem pielgrzymek wielu chrześcijan.
W Agioi Deka jest miejscem ciekawym i wartym zwiedzenia Znaleźć tu można m.in. ruiny pochodzących z czasów rzymskich budowli (kolumny, statuy). Stąd też udając się jedną
z głównych dróg można dotrzeć od Gortyny – miasto to było w starożytności było stolica jednej z prowincji rzymskich która swym zasięgiem obejmowała nie tylko kretę ale i część północnej Afryki. Okres świetności miasto to przeżywało około III w. n.e. Znajduje się tutaj wiele ruiny świadczących o wielkim bogactwie tego miejsca i bardzo dużej rozmaitości. Znajdował się tu m.in. teatr którego ruiny możemy podziwiać do dziś. Gortyna jest miejscem gdzie prowadzono nieliczne prace wykopaliskowe najwięcej znalezisk pochodzi z okresu rzymskiego wiadomo jednak, że ludzkie osady istniały tu jeszcze wcześniej. Największym zabytkiem Gortyny znajdującym się przy wejściu do miasta są zachowane ruiny bazyliki Agios Titos. Agios Titos był to pierwszy biskup na Krecie, został on świętym i na jego część zbudowano bazylikę. W Gortynie a dokładnie w Odeonie dokonano jednego z największych odkryć w historii archeologii. Odnaleziono kamienne bloki z zapisanym Kodeksem Prawnym.
Najprawdopodobniej pochodzą one z okresu gdy miasto zaczynało się rozwijać. Olbrzymie bloki skalne zawierają wyryte napisy w dialekcie języka greko – kreteńskiego. Napisy są w stylu zwanym zaoranym czyli odczytywanym w przeciwnych kierunkach podobnie jak na zaoranym polu układają się bruzdy. Wielkość bloków to dziesięć na trzy metry.
Mires – W okolicach 20 kilometrów w kierunku zachodnim od Gortyny położony jest Mires. Miasteczko to jest jednym z najważniejszych punktów komunikacyjnym znajdującym się na Drodze prowadzącej do Messara. Znajduje się tu ważne centrum handlowe z licznymi sklepami i bankami. Jest to również częste miejsce noclegowe dla turystów ze względu na położenie, dostępność komunikacji stąd można się dostać zarówno na południe gdzie znajdują się liczne plaże lub na zachód do wykopalisk archeologicznych.
Cyklady – archipelag wysp na morzu Egejskim, 2,6 tys. km2, 95 tys. mieszkańców (1990). Archipelag wysp górzystych na wyspie Thira czynny wulkan Kajmeni (Santoryn), główne miasto Ermupolis. Nazwa archipelagu wzięła się od tego, że wyspy wchodzące
w skład archipelagu tworzą rodzaj pierścienia wokół wyspy Delos, uznawanej za świętą. Każda z wysp ma swój charakter i tradycje. Zwiedzenie każdej z wysp dostarcza wielu wrażeń. Wyspy te wyróżniają się znacznie od innych wysp jońskich, swoimi zwyczajami
i oryginalnością. To co łączy poszczególne wyspy to rzeźba terenu, są to w większości tereny górzyste i skaliste a także charakterystyczna zabudowa, białe domy w stylu kubistycznym. Region ten podobnie jak inne części Grecji jest atrakcyjny pod względem turystycznym. Turystyka rozwijała się na każdej z wysp na różnym poziomie i w różnym tempie. Mieszkańcy wysp w większości posługują się językiem angielskim co znacznie ułatwia porozumiewanie się z turystami. Tylko w nielicznych małych miasteczkach i pewnych częściach wysp mieszkańcy zachowali swój tradycyjny grecki język i zwyczaje, dziś te miejscowości są najatrakcyjniejsze dla przybywających tu turystów. Z pośród wysp najczęściej odwiedzanych należy wymienić wyspy Ios i Sikinos. Wyspy te należą do najbardziej przekształconych dla potrzeb turystyki, zatraciły one swój tradycyjny styl
i charakter. Wyspa Ios kiedyś była miejscem w którym swój azyl znaleźli hipisi a także smakosze dobrych trunków. Druga najpopularniejsza wyspa to Mykenos, jej charakterystycznymi cechami są plaże dla nudystów, liczne kluby i kawiarnie. Innymi cieszącymi się popularnością wyspami są: Paros, Naksos, Thira. W sierpniu i lipcu plaże tych wysp są przepełnione. Są to typowe regiony nastawiane na turystykę z bardzo dobrze rozwiniętą bazą noclegową.. Wśród wysp tworzących Cyklady są również takie na których możemy cieszyć się samotnością i większym spokojem są to: Sikinos, Kithnos, Kimolos, Anafi oraz małe wysepki znajdujące się wokół wyspy Naksos. Warto zwiedzić również wyspę Tinos na której znajduje się, jeden z głównych ośrodków kościoła katolickiego w Grecji oraz Siros mającą jedną z najpiękniejszych na archipelagu wysp, zamieszkiwaną przez katolików. Wyspa Delos słynie natomiast z ogromnej ilości zabytków pochodzących z czasów starożytnych, związane jest to z funkcja jaka pełniła wyspa w starożytności – centrum handlowego, usługowego i kulturalnego antycznej Grecji. Głównym miastem wyspy jest miasto Mykonos. Pod względem komunikacyjnym Cyklady maja dobrze rozwiniętą sieć połączeń z Kretą i innymi sąsiednimi wyspami.
Wyspa Kea – należąca od archipelagu Cyklad jest jedna z wysp położonych blisko lądu. Jest to jedno z głównych miejsc odwiedzanych latem przez Ateńczyków. Zatrzymują się w miejscowościach typowo turystycznych i przystosowanych do ich obecności. Istnieją jednak na wyspie takie miejsca gdzie, zachowały się tradycyjne zwyczaje i gdzie można odnaleźć spokój. Kea podobnie jak inne wyspy archipelagu jest skalista, osobliwościami wyspy są rosnące tu piękne gaje dębowe i migdałowe. Do IV wieku nim Siros stał się głównym portem Grecji, funkcje taka pełniła Kea jej porty były jednymi z najważniejszych
w całej Grecji. Korzystały z nim cztery miasta greckie. Obecnie Kea specjalizuje się przede wszystkim w turystyce i na jej potrzeby uruchomiono wiele połączeń promowych m.in.
z Atenami i Lavario.
Wyspa Serifos – jest to jedna z wysp archipelagu Cyklad w której rozwój turystyki nie jest na wysokim poziomie. W okresie starożytnej Grecji wyspę te ominęły wielkie wydarzenia. Z wyspa związany jest jeden z mitów o Perseuszu, który aby obronić swoja matkę Danae, przed królem Polidektesem przybył na wyspę z głową meduzy. Samo wnętrze wyspy ze względu na swój górzysty krajobraz jest nie ciekawe, chyba że dla turystów lubiących piesze wędrówki. Wyspa w porównanie do innych wysp tego archipelagu robi wrażenie niezamieszkałej. Dopiero gdy dopływamy do Livadi, widzimy że tętni tu życie. Mieszkańcy wyspy specjalizują się głównie w rolnictwie i hodowli. Uprawia się tu winną latorośl oliwki.
Wyspa Sifnos – leżąca w południowej części archipelagu należy do jednych
z najatrakcyjniejszych wysp w tym rejonie. Wyspę charakteryzuje jednolita i zadbana zabudowa jej obszar jest dobrze wykorzystany i zagospodarowany co podnosi jej walory krajobrazowe. W okresie letnim szczególnie w sierpniu przyjmuje ona największa liczbę turystów głównie z Włoch, Grecji i Francji. W tym okresie raczej trudno o wolne miejsce noclegowe bez wcześniejszej rezerwacji. Wyspa oferuje przybywającym wiele atrakcji od pięknych plaż do ogromnej ilości kawiarni i restauracji. Turystów przyciąga na wyspę również niesamowita atmosfera, tradycyjna kuchnia a także wciąż żywe tradycje i zwyczaje. Wyspa posiada dogodne połączenia które umożliwiają w szybki sposób dotarcie do wybranego celu. Jest również ciekawym miejscem do pieszych wędrówek.
Wyspa Andros – wyspa położona w północnej części archipelagu i druga pod względem wielkości wyspa w tej części. Po względem ludności jednak należy do najmniej zamieszkałych wysp. Wyspa należy do bardzo atrakcyjnych pod względem rolniczym, dobrze nawodniona to spowodowało że na wyspę przybywali Ateńczycy i tu budowali swoje domy
i zakładali gospodarstwa, wyróżniają się one w architekturze wyspy, pomalowane na białe wille przykryte czerwoną dachówką. Zmieniło to jednak tradycyjny charakter wyspy, wille budowane są w znacznych odległościach od siebie, pozbawione jednego centrum. Wyspa stała się również bardziej zatłoczona szczególnie podczas weekendów. Pod względem rozwoju turystki, wyspa prosperuje na wysokim poziomie w sezonie trudno tu o miejsce bez uprzedniej rezerwacji. Do tego regionu podobnie jak na inne wyspy przyciąga miła atmosfera i gościnność mieszkańców a także dogodne połączenia do Rafiny i do Aten. Dobrze rozwinięta jest też sieć połączeń z sąsiednimi wyspami m.in. z Mykonos i Siros.
Wyspa Tinos – kolejną ciekawą wyspą Cyklad jest Tinos. Osobliwością tej wyspy jest Pnangia Evangelistria – świątynia zbudowana w 1822 roku w miejscu odnalezienia cudownej ikony posiadającej moc uzdrawiającą. Odnalezienie ikony jest związane jest z historią żyjącej tu zakonnicy Pelagii, która miała sen w którym objawiono jej miejsce gdzie jest zakopana ikona. Działo się to w okresie walk niepodległościowych na wyspie. Widoczny jest tu bardzo silny związek między kościołem a greckimi [CENZURA] narodowowyzwoleńczymi. Dziś na wyspę przybywają pielgrzymi dwa razy w ciągu roku (25 marca i 15 sierpnia), w tym czasie ikona cudownej Matki Boskiej jest niesiona w uroczystej procesji przez miasto aż do zatoki.
W procesji udział bierze wiele osób chorych i kalekich, którzy maja nadzieje na cudowne uzdrowienie. Wyspa ta należała do najbardziej zniszczonych w czasie okupacji tureckiej na morzu Egejskim. Południowa część wyspy charakteryzują skalne wzniesienia Eksobourgo.
W obrębie tych wzniesień znajduje się największa liczba miast i wiosek na wyspie. Wśród cennych zabytków znajdujących się na wyspie wymienić należy ruiny cytadeli która pełniła funkcję obronną podczas najazdu tureckiego w 1715 roku. Katolicy będący w mniejszości na wyspie są pozostałością po okresie dominacji włoskiej w tym rejonie. Przez długi okres czasu katolicy byli w konflikcie z ortodoksami czego wynikiem jest duża liczba dzwonnic na wyspie. Które budowane były w tym celu aby pokazać która parafia postawi wyższą
i piękniejsza dzwonnicę.
Wyspa Mykonos – wyspa należy bez wątpienia do najchętniej odwiedzanych wysp archipelagu. Znajduje się ona na drodze do Delos. Położenie wyspy powoduje że posiada ona połączenia z Wielką Brytanią i Atenami to sprawia że region ten jest jednym
z najatrakcyjniejszych turystycznie, co roku przyjeżdża tu około 800 tys. turystów. Podobnie jak na innych wyspach tak i tu ciekawa jest architektura, krajobrazy z specyficznymi dla wyspy wiatrakami, kapliczkami i kościółkami.
Wyspa Delos – Położona jest na zachód od wyspy Mykonos. Z pośród wszystkich wysp Cyklad, Delos jest najbogatszą wyspą jeśli chodzi o pozostałości po starożytnym świecie. Pindara pisał o niej “nienaruszony cud całego świata”. Pozostałości po starożytnym mieście znajdują się w zachodniej części wybrzeża. Jest to rejon dość płaski w porównaniu do pozostałej części wyspy oraz podmokły. W południowej części znajduje się góra Kinthos
z której szczytu można zobaczyć całe Cyklady.
Peloponez – półwysep w Grecji, najdalej na południe wysunięta cześć półwyspu Bałkańskiego, połączona z kontynentem przesmykiem Korynckim (przeciętym przez Kanał Koryncki). Półwysep peloponeski jest jednym z najbogatszych regionów w Grecji jeśli chodzi o zabytki. Z czasów starożytnych zachowały się liczne fragmenty pałaców i świątyń
z czasów Homera m.in. pałac Agamemnona w Mykenach, Nestora w Pilos. Do najlepiej zachowanych antycznych budowli należą znajdujący się w Epidauros teatr a także świątynia w Olimpii miejscu gdzie w starożytności odbywały się igrzyska sportowe. Oprócz zabytków
z okresu starożytnego jest tu wiele pozostałości z epoki średniowiecza. Należa do nich znane na całym świecie zamki z okresu weneckiego, frankońskiego i tureckiego. Znajdują się one m.in. w Nafplio, Methoni, Koryncie. Z okresu bizantyjskiego pochodzą liczne kościoły ozdobione freskami oraz liczne wieże głównie na półwyspie Mani i w miastach Mistra, Monemvassi. Peloponez oprócz tego że zachwyca niezliczonymi zabytkami z różnych okresów i kultur jest jednym z regionów turystycznych. Do najczęściej odwiedzanych plaż należą te na wybrzeżu zachodnim. Zachwycają również tutejsze krajobrazy, górskie porośnięte lasami, z licznymi dolinami, wąwozami. Znana z wielu mitów i legend Arkadia, będąca dziś jedną z prowincji, była opisywana jako kraina szczęścia, spokoju i radości. Wśród turystów ogromną popularnością cieszą się nie tylko te najsłynniejsze miasta i regiony. Często wybierają się oni do miejsc mniej znanych na prowincjach i na wsiach. Wybierają się oni do małych miasteczek w prowincji Arkadia np. Karitena, Dimitsana (na półwyspie Mani), południe Mesenii, północne wybrzeże Diakofto.
Korynt i Argolida – Korynt znany jest przede wszystkim z okresu starożytnego. Współcześnie można się do niego dostać z Aten poprzez Eleusis i Kanał Koryncki. Argolida to położony za Koryntem rejon, którego nazwa pocho
Proszę czekać… Proszę czekać…
Ateny współczesne- Ateny starożytne. Główne zabytki starożytnych Aten
Ateny współczesne- Ateny starożytne. Główne zabytki starożytnych Aten
Ateny- stolica Grecji położona jest w południowo- zachodniej części Półwyspu Attyka, nad Morzem Egejskim. Wraz z portem w Pireusie oraz przyległymi osadami tworzy potężną aglomerację miejską o powierzchni 427km2, którą zamieszkuje około 3mln mieszkańców. Na aglomerację tą składa się w sumie 56 jednostek administracyjnych. Nazwa miasta wiąże się ze starożytnym mitem, który wskazywał na boginię jako na opiekunkę miasta. Współczesne miasto stanowi główny ośrodek administracyjny Aten; mieści się w nim siedziba parlamentu, rządu, prezydenta oraz najważniejszych instytucji państwowych. Ponadto Ateny pełnią funkcję centrum finansowego i gospodarczego. W mieście bądź w obrębie zespołu miejskiego swoje siedziby mają najważniejsze banki działające na terenie Grecji, jak i główne towarzystwa ubezpieczeniowe kraju. W Pireusie oraz w jego pobliżu skupia się natomiast produkcja przemysłowa, wiele potężnych przedsiębiorstw produkcyjnych właśnie tam zlokalizowało swoje zakłady. Obszar ten jest ponadto centrum greckiego przemysłu stoczniowego, hutniczego oraz rafineryjnego.
Ateny są również głównym ośrodkiem naukowo- kulturalnym Grecji. Swoje siedziby zlokalizowało tu 7 uczelni wyższych. Oprócz tego istnieje wiele jednostek naukowo- badawczych zajmujących się między innymi badaniami jądrowymi; w Atenach mieści się również Obserwatorium Astronomiczne. Osoby lubiące korzystać z oferty kulturalnej miasta bez wątpienia nie będą się nudzić w stolicy Grecji. Znajduje się w niej bowiem ponad 30 muzeów, wiele galerii, ponad 70 teatrów, filharmonia oraz wiele sal kinowych.
Mimo licznych atrakcji oferowanych turystom w Atenach, miasto uchodzi za niezbyt atrakcyjne, co wynika w dużej mierze z niezbyt przyjaznej atmosfery miasta. Jest ono niezwykle zatłoczone, duszne, przeludnione. Sama architektura miasta raczej do niego zraża aniżeli zachęca. Dodatkowo wielu przyjezdnym przeszkadza fatalny stan powietrza atmosferycznego, które jest bardzo zanieczyszczone. Wynika to z usytuowania miasta w kotlinie, które skutkuje częstym występowaniem zjawiska smogu. Sytuację pogarsza fakt, że bardzo niewielki odsetek powierzchni miejskiej stanowią parki i tereny zielone; można wręcz powiedzieć, że należą one raczej do rzadkości.
Odnosząc się jeszcze do zabudowy miasta, która ma charakter bardzo chaotyczny, należy zaznaczyć, że jest ona efektem gwałtownego przyrostu liczby mieszkańców, który nastąpił w ciągu ostatnich 150 lat. Jeszcze na początku XIX wieku miasto liczyło niespełna 10 tysięcy mieszkańców; obecnie jest to jedna z największych metropolii europejskich. Gwałtowny przyrost liczby ludności rozpoczął się po tym jak miasto odzyskało rangę stolicy w roku 1834. Należy zaznaczyć także, że współczesne Ateny skupiają ponad 1/3 wszystkich mieszkańców Grecji.
Niewątpliwie większość turystów przybywa do miasta by na własne oczy zobaczyć bezcenne antyczne zabytki Grecji. Są nimi: Akropol wraz z ruinami Partenonu, Erechtejonu, Świątyni Nike oraz Propylejów, Teatr Dionizosa znajdujący się u stóp wzgórza ateńskiego. Zabytkami starożytnymi zlokalizowanymi w innych częściach Aten są z kolei: pozostałości Agory, Biblioteka Hadriana, Wieża Wiatrów, Łuk Hadriana, Świątynia Zeusa Olimpijskiego, Stadion Panatenajski. Do cennych zabytków architektonicznych Aten należą również liczne kościoły z okresu bizantyjskiego oraz okazałe gmachy w stylu klasycystycznym wzniesione w XIX wieku. W tych XIX- wiecznych budowlach mieszczą się obecnie między innymi: Uniwersytet, Akademia Nauk, Politechnika, Biblioteka Narodowa, Narodowe Muzeum Archeologiczne, Parlament. Osoby znużone wędrowaniem przez miasto w poszukiwaniu starożytnych ruin i nowszych nieco zabytkowych obiektów mogą udać się nieco na południe gdzie aż do przylądka Sunion ciągnie się pas plaż wyposażonych we wszelkiego rodzaju urządzenia rekreacyjno- sportowe pozwalające na aktywny wypoczynek nadmorski. Na samym przylądku dodatkową atrakcją są ruiny starożytnych świątyń Posejdona i Ateny. Ateny są również miejscem bujnego życia towarzyskiego. Z bezcennymi zabytkami sąsiadują liczne kawiarnie, tawerny, restauracje. W bezpośredniej bliskości Akropolu znajduje się dzielnica Plaka obfitująca w miejsca rozrywki, pełna sklepów i sklepików z pamiątkami. Miasto ożywa szczególnie latem, kiedy organizowane są liczne festiwale, pokazy, koncerty, nocne seanse na świeżym powietrzu, a wszystko to ku uciesze turystów.
Na terenie Aten znajdują się zabytki pochodzące z różnych epok, jednak najbardziej rozsławiają miasto te powstałe w czasie antyku. W związku z tym poniżej przedstawiona zostanie krótka charakterystyka najważniejszych obiektów, do których powstania doszło przed naszą erą.
1. Akropol
Wzgórze Akropolu udostępnione jest dla zwiedzających od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00-19.00, natomiast w soboty i niedziele miedzy 8.30 a 15.00. Najpiękniejszy widok na ten symbol starożytności rozciąga się z ulicy Eolou, korzystnie prezentuje się również z pobliskich wzniesień: Likavitos,
Arditos i Filopappou.
Wzgórze stanowiło niegdyś miejsce kultu bóstw greckich: Ateny i Posejdona. Zanim jednak rozwinęła się cywilizacja grecka już w okresie neolitu był on zamieszkały. Pierwsza budowla poświęcona Atenie powstała na tym wapiennym wzgórzu w VI wieku p. n. e. Następnie powstawały kolejne świątynie, jednak najpełniejsza rozbudowa Akropolu dokonała się za czasów Peryklesa w drugiej połowie V wieku p. n. e. W trakcie prac na wzgórzu ateńskim, do których zatrudniono wybitnych rzeźbiarzy i architektów (m. in. Fidiasza) powstały wspaniałe budowle do dziś zwieńczające Akropol: Partenon, Propyleje, Erechtejon, Świątynia Nike. Wzniesiono również liczne posągi. Obecnie ten symbol Grecji przyciąga corocznie około 3mln turystów przybywających niemal z całego świata. Na wzgórze Akropol wejść można jedną z trzech istniejących dróg. Głównym traktem jest droga wiodąca powyżej Odos Dioskouron, przebiegająca w pobliżu dzielnicy Plaka. Można również wejść na wzgórze korzystając ze ścieżki wiodącą przez Agorę lub skorzystać z południowego szlaku przebiegającego w pobliżu Odeonu. Należy mieć na względzie, że pierwsza ścieżka lepiej nadaje się do wychodzenia, podczas gdy dwie pozostałe- do schodzenia.
a) Propyleje
Ta monumentalna brama wzniesiona została w okresie 437- 432. Zaprojektowano ją na planie prostokąta. Autorem budowli był Mnesikles, który jednak nie zdołał ukończyć dzieła, ze względu na wybuch wojny peloponeskiej. Budowniczy użył cennego marmuru sprowadzonego z góry Pentelikon (tzw. marmur pentelikoński). Brama wyposażona została w okazałą kolumnadę. Składa się ona zarówno y kolumn w stylu doryckim jak i jońskim. Nadaje to budowli więcej subtelności i delikatności.
Propyleje wzniesione zostały jako budowla o przeznaczeniu świeckim, co w pewien sposób kłóciło się z jej przepychem i bogactwem. Wnętrza obiektu miały bardzo różne przeznaczenie. W jednej z części tzw. Pinakotece mieszczącej się w lewym skrzydle znajdowała się wystawa dzieł Polignotusa, który uchodził za najwspanialszego ówczesnego malarza Grecji. Malowidła prezentowały głównie sceny z dzieł Homera i portrety homerowskich postaci. Ich kunszt musiał buc ogromny zważywszy na fakt, że w pierwszym wieku naszej ery (600 lat od ich powstania) zostały one opisane przez wybitnego podróżnika Pauzaniasza w jego dziele “Przewodnik po Helladzie”. Prawa część budowli pierwotnie poświęcona również prezentacji wybitnych malowideł ostatecznie stała się przedsionkiem Świątyni Nike.
b) Świątynia Ateny Nike
Świątynia poświęcona bogini całych Aten wzniesiona została w pobliżu urwiska zwróconemu w kierunku portu w Pireusie oraz Zatoki Sarońskiej. Wspomniany już podróżnik grecki Pauzaniasz opisuje jakoby król Egeusz wybrał sobie właśnie to miejsce by popełnić samobójstwo na widok statków swego syna z zatkniętą czarną flagą. Jak głosi mit o Tezeuszu- synu Egeusza, wyprawił się on na Kretę by stoczyć walkę z Minotaurem. Kiedy po odniesionym zwycięstwie powracał do domu swego ojca zapomniał zaznaczyć sukcesu poprzez zamianę czarnych żagli na białe. Ojciec widząc czarne żagle, przekonany o porażce Tezeusza rzucił się w przepaść z rozpaczy.
Wystrój świątyni był bardzo bogaty. Świadczą o tym zachowane po dziś dzień rzeźby naskalne prezentujące między innymi pogrom Persów dokonany przez żołnierzy ateńskich w trakcie bitwy pod Platejami. Budowla uległa znacznemu uszkodzeniu dwa wieki temu na skutek działań wojennych podejmowanych przez wojska tureckie. Dopiero w XIX wieku podjęto działania mające na celu odrestaurowanie tego bezcennego zabytku. Odbudowana została konstrukcja świątyni, reliefy balustrady w tym także posąg Nike sznurującą sandał. W bezpośrednim sąsiedztwie Świątyni Ateny Nike w czasach starożytnych wznosiła się jeszcze inna świątynia, której patronką była Artemida. Do dzisiejszego dnia pozostały z niej jednak wyłącznie fundamenty.
c) Partenon
W krajobrazie Aten dominującą budowlą od setek lat pozostaje niezmiennie Partenon. Ta największa świątynia Akropolu poświęcona jest Atenie Dziewiczej (Partenos). Uważana jest za dzieło dwóch artystów- architektów: Iktinosa oraz Kallikratesa. Czas jej powstania datuje się na 447- 432 r. p. n. e. Jest ona świetnie widoczna z tego względu, że wzniesiona została w najwyższym punkcie wzgórza Akropol, jednak w starożytności przysłaniały ją inne budowle oraz posągi, które do dzisiaj uległy całkowitemu lub częściowemu zniszczeniu. W części Partenonu zwanej Hekatompedon znajdowała się monumentalna rzeźba Ateny Partenos autorstwa samego Fidiasza. Posąg usunięty został z Aten w okresie Bizancjum i przewieziony do Konstantynopola, gdzie następnie uległ zniszczeniu. Dokonali go sami mieszkańcy miasta w roku 1204, którzy stwierdzili, że gest w którym zastygła dłoń bogini jest stanowi wezwanie dla wojsk krzyżowych. Na prawo od miejsca, w którym ustawiony był posąg wiodła trasa procesji, która odbywała się regularnie raz na cztery lata, a która poświęcona była właśnie Atenie.
Tym co zachwyca w architekturze Partenonu jest zastosowanie wielu elementów stylu doryckiego, m. in. w proporcjach budowli. Całość oparta jest na stosunku 9:4, który dotyczy następujących elementów: długość- szerokość, szerokość- wysokość, odległości pomiędzy kolumnami- średnice kolumn. Ze względu na fakt, że w pewnych miejscach nie udało się zachować idealnych proporcji zastosowano pewne obliczenia matematyczne, dzięki którym możliwe było zatuszowanie pewnych różnic. O idealnych wymiarach budowli świadczy na przykład fakt, że wszystkie stopnie są identyczne (12cm wysokości oraz 70m długości)
Nazwę świątyni tłumaczy się jako “salę dziewic”. Początkowo mianem tym określano jej zachodnie pomieszczenia, w których skupiały się dziewice pełniące funkcje kapłanek bogini. Partenon pod względem świętości nigdy nie stała się ważniejsza aniżeli Erechtejon i oprócz funkcji sakralnej była również skarbcem. Wnętrze budowli pokrywały niegdyś przepiękne malowidła przedstawiające gigantomachię, amazonomachię, centauromachię oraz wybrane sceny wojny trojańskiej. Ponadto pewna część dzieł sztuki prezentowała dzieje życia słynnego Erechteusza. Z kolei zewnętrzna część świątyni ozdobiona była fryzem w stylu jońskim, który ukazywał procesję panatenajską, a także liczne posągi (m. in.: narodziny Ateny, spór Ateny z Posejdonem). Znaczna część dzieł sztuki znajdujących się w Partenonie uległa zniszczenia, natomiast to co pozostało przechowywane jest po dziś dzień przez Muzeum Brytyjskie w Londynie.
d) Muzeum Akropolu
Muzeum to zlokalizowane jest poniżej głównej zabytkowej części wzgórza. Znajdują się w nim te zabytki, które pierwotnie znajdowały się w zespole Akropolu, ale z obawy o ich stan zdecydowano się przenieść je do miejsca osłoniętego od działania czynników atmosferycznych oraz szkodliwych substancji zawartych w powietrzu. Przedmioty przenosić zaczęto w roku 1834 i z roku na rok liczba eksponatów się zwiększa. Muzeum składa się z kilku sal. W kilku z nich zgromadzono rzeźby znajdujące się pierwotnie w części frontowej Starej Świątyni Ateny. Rzeźby te znajdują się w dosyć dobrym stanie, można nawet rozpoznać kolory, którymi pokrywano wykonywane w tamtych czasach posągi. Znakomitym zabytkiem jest rzeźba Moschoforosa i jest to jeden z najwcześniej wykonanych marmurowych posągów greckich. Jego powstanie datuje się na rok 570 p. n. e. Kolejna sala muzealna zawiera bezcenną grupę figur z VI wieku p.n.e. wyobrażających dziewczęta, które to figury miały stanowić podarunek składany Atenie. W siódmej sali wystawowej zgromadzone zostały zachowane do dnia dzisiejszego elementy fryzu zdobiącego niegdyś Partenon. Wyobrażają mieszkańców Aten podążających w procesji. Artysta wykonujący fryz nie kierował się wyłącznie własną fantazją przy tworzeniu wizerunków poszczególnych postaci, ale wzorował się na konkretnych osobach, które służyły mu jako modele. Kolejna sala zawiera bezcenny posag Ateny sznurującej sandał. Bogini wyobrażona jest jako pełna wdzięku, atrakcyjna dziewczyna o subtelnych kształtach. W Muzeum Akropolu znajdują się również kariatyd przeniesione tu ze wzgórza Akropol, a dokładnie z Erechtejonu, które znajdują się w średnim stanie; są w znacznej części zniszczone.
2. Wzgórze Aeropag
Wzgórze to sąsiaduje z Akropolem. Nie jest ono zbyt wysokie i w czasach starożytnych stanowiło ono miejsce zebrań Rady Starszych oraz trybunału sadowego. Z czasem wzgórze Aeropag straciło na znaczeniu, jako że Obrady Rady Starszych przeniesiono na pobliskie wzgórze Pnyks. Pozostał tu jedynie trybunał. Fakt ten wykorzystał dramatopisarz Ajschylos, który akcję jednego ze swych dramatów umieścił właśnie na tym wzgórzu. Aeropag był świadkiem wielu wydarzeń z historii Grecji; to właśnie tutaj w czasie najazdu perskiego w roku 480 p. n. e. wojska nieprzyjacielskie zlokalizowały swoją bazę. Miejsce to związane jest również z początkami chrześcijaństwa i misyjną działalnością św. Pawła. Podczas jednej ze swoich podróży apostolskich zawędrował on również do Aten i ze wzgórza Areopag przemawiał do zgromadzonych (,, Kazanie o nieznanym Bogu “). Obecnie wiele zabytkowych obiektów mieszczących się na wzgórzu uległo w większym lub mniejszym stopniu zniszczeniu. Dla większości turystów bardziej atrakcyjne ad starożytnych ruin są piękne widoki rozpościerające się na metropolie ateńską.
3. Wzgórze Filopappou
Drogi prowadzące na “Wzgórze Muz” (tak tłumaczy się jego nazwa) biorą swój początek w pobliżu teatru Attyka. Wzgórze zwieńczone jest posągiem przedstawiającym Filpappousa, który w czasach rzymskich pełnił funkcję konsula i senatora. Z kolei zachodnie zbocza wzniesienia zdobią ruiny teatru Gory Stratou, który po dziś dzień służy jakie miejsce koncertów. Wzgórze jest również atrakcyjne jako punkt widokowy. Można z niego podziwiać monumentalny Akropol oraz szerszą panoramę miasta. Ze wzgórza można wybrać się również do pobliskiej kaplicy św. Dimitriosa, której największą wartość stanowią zdobienia (freski z okresu bizantyjskiego). Najnowsza historia wzgórza jest dosyć tragiczna. W roku 1967 kiedy w Grecji doszło do wydarzeń określanych mianem “przewrotu pułkowników” wzgórze było miejscem stacjonowania czołgów.
4. Wzgórze Pnyks
Wzgórze to wznosi się na północ od Wzgórza Filopappou. W czasach starożytnych stanowiło ono swoiste centrum demokracji ateńskiej. To na nim odbywały się zebrania mieszkańców miasta, którzy wspólnie podejmowali decyzje dotyczące wielu kwestii. Ateńczycy nie posiadali jedynie prawa do podejmowania wiążących decyzji związanych z polityką. Zebrania na wzgórzu odbywały się bardzo często, nawet kilka razy w miesiącu. Zgromadzeniom sprzyjał charakter wzgórza, które w swojej szczytowej części przybiera kształt tarasu. Był on przystosowany do zgromadzenia ponad 6000 osób. Naturalne warunki Pnyksu zyskały obecnie nową funkcję; obecnie wzgórze wykorzystuje się jako doskonałe miejsce do organizowania imprez plenerowych (koncertów, przedstawień, widowisk).
4. Starożytna Agora
Termin “agora” tłumaczy się jako rynek i istotnie miejsce, o którym mowa w czasach starożytnych było punktem zbiorczym wszystkich mieszkańców Aten. Agora stanowiła miejsce handlu, siedzibę urzędów państwowych oraz punkt zbiorczy polityków. W związku z nagromadzeniem bardzo wielu różnorodnych funkcji i osób z tymi funkcjami związanych było to miejsce tętniące życiem i pełne nieporządku.
Wygląd Agory był następujący: tworzył ją prostokątny plac, w otoczeniu którego znajdowały się liczne świątynie, budynki użyteczności publicznej oraz liczne stoiska handlowe i sklepy. Od Agory odchodziła Droga Panatenajska. Robienie zakupów w starożytnej Grecji było sprawą kobiet, które jednak dokonywały ich posługując się niewolnikami. Z czasem w obrębie rynku odgrodzono pewien obszar, zakazany dla osób podejrzanych o bycie przestępcami.
Ze starożytnej Agory do dnia dzisiejszego pozostały jedynie kamienie. Pochodzą one z różnych etapów rozbudowy miasta. Turysta przybywający do ruin Aeropagu ma trudności z odtworzeniem pierwotnego wyglądu tego miejsca, jakże ważnego dla starożytnej społeczności ateńskiej. Wiele cennych okazów pochodzących z Agory przeniesiono do Muzeum znajdującym się w Stoi Attalosa, gdzie możliwe jest lepsze wyobrażenie sobie wydarzeń rozgrywających się niegdyś na rynku ateńskim. Dla osób pragnących ogarnąć wzrokiem całość zachowanych ruin Agory polecić można udanie się w pobliże południowego wejścia na wzgórze Areopag.
REKLAMA
10 najważniejszych zabytków antycznych Grecji
Nawet jeśli nie lubicie zwiedzania z przewodnikiem, typowo turystycznymi szlakami, nastawiacie się na eksplorację nieodkrytych zakątków i atrakcji znanych głównie miejscowym, wybierając się do Grecji, koniecznie wpiszcie w plan wycieczki 10 najważniejszych antycznych zabytków, miejsc, których po prostu szkoda nie zobaczyć.
Partenon
Jedna z najważniejszych budowli ateńskiego Akropolu, symbol współczesnej Grecji. Powstał w 432 r. p.n.e. jako świątynia Ateny. Jest doskonałym przykładem doryckiego stylu w architekturze i pomimo licznych zniszczeń, jakie go dotknęły, wciąż imponuje wielkością i pięknem. Wyjątkowym elementem są rzeźby, które nie tylko pełnią funkcje dekoracyjne, ale przedstawiają też historię miasta. Rzeźby tympanonów ukazują bogów, w tym patronkę świątyni Atenę oraz mitologiczną scenę sporu Ateny i Posejdona. Choć Partenon sprawia wrażenie idealnie równej budowli, niewiele w jego planach linii prostych – większość jest delikatnie zakrzywiona. Wiąże się to z zastosowaniem efektów wizualnych – wybrzuszenia na kolumnach zdają się je prostować, z kolei wybrzuszenia stopni spłaszczają je optycznie.
Odeon Herodosa Attyka w Atenach
To zabytek stosunkowo młody, pochodzący z roku 161, uważany za najpiękniejszy starożytny odeon, czyli budynek, gdzie odbywały się występy artystyczne. Zobaczyć go można niestety tylko w trakcie organizowanym w nim koncertów, ponieważ na co dzień jest zamknięty dla turystów. Naprawdę warto jednak, będąc w pobliżu, sprawdzić, czy nie odbywa się na nim wydarzenie muzyczne, ponieważ obiekt jest naprawdę imponujący. Dziś przypomina bardziej amfiteatr (odeony posiadały zadaszenie), został też częściowo zrekonstruowany, nie stracił jednak swojego charakteru.
Grób Agamemnona
Nie wiadomo, kto spoczywał w jednym z najsłynniejszych grobowców na świecie, jednak z pewnością był to ktoś bogaty i wysoko postawiony, dlatego wkrótce po odkryciu, miejsce to nazwano na cześć legendarnego władcy Myken, miasta, w którym ów grób się znajduje. Jego powstanie datuje się na IV w. p.n.e. – dziś jest jednym z dwóch zachowanych w Grecji obiektów tego typu. Składa się z dwóch komór – przejścia i miejsca pochówków. Wejście, do którego prowadzi długi zewnętrzny korytarz, ma wysokość ponad 5 metrów. Wewnątrz znajduje się charakterystyczna dla tutejszych grobowców kopuła pozorna, wysoka na ponad 13 metrów.
Pałac w Knossos
Inaczej nazywa się go labiryntem minotaura, gdyż to właśnie tam miał być przetrzymywany ten mityczny stwór. To jeden z najważniejszych zabytków kultury minojskiej, pochodzący sprzed około 2 tysięcy lat p.n.e. Zbudowany został ze skały gipsowej oraz łupków, a także drewnianych, cedrowych podpór. Do końca nie udało się naukowcom uzgodnić ostatecznej wersji tego, jak wyglądał w przeszłości, nie ulega jednak wątpliwości, że był budowlą imponującą – same ruiny zajmują powierzchnię ponad 17 tys. m2 . Całość wyposażona była w kanalizację. Dolny poziom pałacu stanowiły magazyny oraz pomieszczenia gospodarcze, będące siecią niewielkich pomieszczeń – to dzięki nim nasuwają się skojarzenia z labiryntem.
Lwia Brama
Główna brama cytadeli w Mykenach jest jedyną tak dużą rzeźbą mykeńską zachowaną do dzisiaj. Swoją nazwę zawdzięcza płaskorzeźbie umieszczonej w trójkącie odciążającym. Przedstawia zwierzęta stojące po różnych stronach kolumny. Figury pozbawione głów, które mogły być wykonane z innego materiału, uważa się powszechnie za lwy, jednak niektórzy sądzą, że przedstawiają one gryfy lub sfinksy. Najprawdopodobniej przedstawione na płaskorzeźbie symbole nie są przypadkowe – ta kolumna może symbolizować bóstwo.
Teatr w Epidauros
Obiekt powstał ok 330 r. p.n.e. Imponująco wielki, największy z istniejących teatrów antycznych, ma widownię, która do dziś pomieścić może 14 tysięcy osób na 55 rzędach siedzeń. Zachowała się ona nadzwyczaj dobrze, ponieważ przez lata leżała pokryta ziemią, a odkryta została dopiero pod koniec XIX wieku. Charakterystyczną cechą tego miejsca jest akustyka, dzięki której nawet z najodleglejszych rzędów słychać każdy odgłos ze sceny i orchestry.
Hefajstejon w Atenach
Świątynia Hefajstosa i Ateny z V w. p.n.e., została wybudowana w stylu doryckim. Do dzisiaj zachowała się w doskonałym stanie. Otoczona jest wspaniałą kolumnadą, liczącą po 13 kolumn na dłuższym i 6 kolumn na krótszym boku. Obiekt jest mniej znany, a przez to mniej zatłoczony niż Partenon, choć nie odbiega od niego wyglądem i kunsztem wykonania.
Marmaria w Delfach
To teren dawnej wyroczni, na którym mieściło się sanktuarium Ateny. Znajdują się tu ruiny dawnych świątyń z VII i IV w p.n.e. oraz słynnej świątyni tolosowej – charakterystycznej okrągłej budowli, będącej współcześnie jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w Grecji. Pozostałością po niej są trzy doryckie kolumny i fragment belki. Dookoła postawiono pozostałości reszty kolumn.
Tunel Eupalinosa
Podziemny akwedukt z wyspy Samos powstał w VI wieku. Jest to miejsce bardzo ciekawe, a przy tym nietypowe, gdyż stanowi jeden z niewielu zabytków techniki, wśród licznych ruin świątynnych i pałacowych. Jego długość wynosi nieco ponad kilometr, a wysokość ok 1,7 m, wzdłuż niego wykopany został rów, służący do układania rur. Do zwiedzania dostępna jest tylko jego część.
Wieża Wiatrów w Atenach
Ta 12-metrowa marmurowa budowla, w przeszłości posiadała 8-metrowy wskaźnik wiatrów. Każdej z jej ścian patronuje jeden z ośmiu bogów wiatrów – ich wizerunki widnieją na odpowiadających ich kierunkom ścianach. Spełniała też funkcje zegara – znajduje się na niej dziewięć zegarów słonecznych, a w czasach chrześcijańskich używana była jako dzwonnica. Jej pochodzenie datuje się na I lub II wiek p.n.e. i uważa się ją za jeden z najlepiej zachowanych zabytków w Atenach.
키워드에 대한 정보 jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących
다음은 Bing에서 jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Czy znam WSZYSTKIE kraje świata?
- Ignacy
- Strategacy
- Kolega Ignacy
Czy #znam #WSZYSTKIE #kraje #świata?
YouTube에서 jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Czy znam WSZYSTKIE kraje świata? | jakie znasz starożytne zabytki z krajów współcześnie istniejących, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
