당신은 주제를 찾고 있습니까 “jak sie ciac aby zostaly blizny – Samookaleczenia – Jak się ciąć cz. #1 Obejrzyj. Potem komentuj i oceniaj.“? 다음 카테고리의 웹사이트 ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Nanami Chan 이(가) 작성한 기사에는 조회수 1,805,026회 및 좋아요 77,781개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
jak sie ciac aby zostaly blizny 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Samookaleczenia – Jak się ciąć cz. #1 Obejrzyj. Potem komentuj i oceniaj. – jak sie ciac aby zostaly blizny 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
ZANIM SKOMENTUJESZ i OCENISZ – OBEJRZYJ!!!!!!!!!! Temat jak najbardziej na czasie. Będący problemem niejednego z Was, bądź waszych bliskich. Rozdzieliłam go jednak na dwie części. Ta jest bardziej ogólna. Następna będzie rozbudowana. (Powody, pomoc, podział)
—————————————————————————-ROZWIŃ MNIE! ————————————————————————————
_______________________________________________________
✘Ask → http://cd.pl/nbxq
✘Snap → Nanamichanxxx
✘Blog → http://goo.gl/MfO1zZ
✘Facebook→ https://goo.gl/C5ALyh
✘Instagram → https://goo.gl/TJX4AB
✘ Tumblr 1 → http://pastelkotxxx.tumblr.com/
✘ Tumblr 2 → http://halfmoonjustlikeme.tumblr.com/
✘Grupa czytelników/widzów → https://goo.gl/VFz1ko
_________________________________________________________
jak sie ciac aby zostaly blizny 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
znacie sposoby zeby po cieciu sie zyletka nie blo blizn
TU NIE CHODZI O TO, ŻE MOGŁA SIĘ NIE CIĄĆ. A jedynie o to, co zrobić, żeby nie było wać że takie coś nastąpiło. Wczoraj lekko, żyletką na zewnętrznej …
Source: dojrzewamy.pl
Date Published: 12/18/2022
View: 7238
Blizna – jak powstają blizny, jak ich uniknąć i jak pozbyć się …
Jak powstaje blizna? Tworzenie blizny jest naturalnym procesem gojenia się ciała. Uszkodzoną skórę zastępuje tkanka łączna. Gojenie się rany …
Source: www.poradnikzdrowie.pl
Date Published: 2/11/2022
View: 788
“Jak się zabić? Jak się ciąć?”. Nastolatki wymieniają się w …
W pierwszym odruchu uznaję to za tanią prowokację, ale dalsza lektura wpisów i blogów poświęconych depresji, autoagresji i samobójstwom pozbawia …
Source: mamadu.pl
Date Published: 4/29/2021
View: 518
Samookaleczanie – jakie są jego powody i jak mu zapobiegać?
Sposoby samookaleczania. Młodzi sfrustrowaniu ludzie znają wiele sposobów na zadawanie sobie bólu i robienie ran tak, żeby nie było ich wać.
Source: www.medonet.pl
Date Published: 5/1/2021
View: 8266
Samookalecznia – gdy moje dziecko się tnie – cięcie się rąk
Rany i blizny były błaganiem o to, by ktoś się mną zaopiekował, … Samookaleczanie (cięcie się) jest najczęściej pozbawione intencji …
Source: klinikiallenort.pl
Date Published: 4/28/2022
View: 5560
Alternatywa dla samookaleczania – Psycholog pisze
Pomyśl o tym, jak bardzo nie chcesz mieć blizn. Traktuj się dobrze. … Pamiętaj, że zawsze masz wybór, by się nie ciąć/przypalać/itp.
Source: psycholog-pisze.pl
Date Published: 12/4/2021
View: 4379
FAQ – często zadawane pytania – Sutricon
Struktura plastrów silikonowych Sutricon składa się z ultracienkich warstw: folii … Przy jakich rodzajach blizn powinno się używać plastry Sutricon?
Source: sutricon.pl
Date Published: 4/19/2022
View: 465
주제와 관련된 이미지 jak sie ciac aby zostaly blizny
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Samookaleczenia – Jak się ciąć cz. #1 Obejrzyj. Potem komentuj i oceniaj.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 jak sie ciac aby zostaly blizny
- Author: Nanami Chan
- Views: 조회수 1,805,026회
- Likes: 좋아요 77,781개
- Date Published: 2016. 8. 1.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=pIGwmP9L3WE
znacie sposoby zeby po cieciu sie zyletka nie blo blizn ;/
~Oliwia 2012-03-28 19:54:47
Nie wiem, czy wy wszyscy widzicie, o co chodzi dziewczynie.
TU NIE CHODZI O TO, ŻE MOGŁA SIĘ NIE CIĄĆ.
A jedynie o to, co zrobić, żeby nie było widać że takie coś nastąpiło.
Wczoraj lekko, żyletką na zewnętrznej stronie ręki napisałam wielkie litery.
Nie mam pojęcia, czy zejdzie, czy nie.
Wiem, że nie przemyślałam tego, co robię.
Patrząc na dawniejsze ślady mojego nacinania skóry,
albo podrapań kota widzę, że ślady zostają.
Z daleka różowawe, z bliska kremowe.
musisz przez długi czas maskować rękę, nogę etc.
Do czasu zagojenia (tj. 4 tygodnie) noś bluzki z długim rękawem.
Przy okazji pamiętaj, żeby kremować maściami z kitem pszczelim.
Jest to maść z PROPOLISEM.
(około 6.50 zł w Aptece)
Nakładaj na znamiona i miejsca nacięć.
Dbaj o higienę miejsca, a gdy pojawią się strupy nie wystawiaj na słońce.
Ręka winna być osuszana.
Miejsca dokładnie odkażone.
Zapewne prosisz o pomoc ze względu na rodziców?
Smaruj, kremuj, rób co możesz.
Ja też potrzebuje takiej pomocy. Nie chce dostać opierniczu.
A do osób, które pod moim komentarzem udzielą mi BARDZO PRZYDATNEJ PORADY w stylu “mogłaś się dziewczyno nie ciąć”;,,Nie da się nic zrobić” -> TAM SĄ DRZWI.
i do widzenia.
Odpowiedz na ten komentarz
Blizna – jak powstają blizny, jak ich uniknąć i jak pozbyć się blizn?
Blizna – jak powstają blizny, jak ich uniknąć i jak pozbyć się blizn?
11:02
Blizna to ślad po uszkodzeniu skóry. Większość blizn, które tworzą się po niewielkich i płytkich zranieniach, z czasem znika bez śladu. Ale są też takie blizny, które wymagają leczenia. Od czego to zależy i jak postępować, by blizna stała się jak najmniej widoczna?
Autor: thinkstockphotos.com Większość blizn, które tworzą się po niewielkich i płytkich zranieniach, z czasem znika bez śladu. Ale są też takie, które wymagają leczenia. Od czego to zależy i jak postępować, by blizna stała się jak najmniej widoczna?
Blizna to ślad po zranieniu skóry. Na niektóre blizny nie zwracamy uwagi, bo są niewielkie i mało widoczne. Bywają również także blizny, które stanowią problem nie tylko estetyczny, ale przede wszystkim zdrowotny.
Najmniej widoczne są zazwyczaj blizny po operacjach. Kłopotów przysparzają zaś blizny rozległe, nieprawidłowe – twarde, zgrubiałe, wykraczające nawet poza obszar zranienia.
Mogą powodować przykurcze, wywoływać ból i silny świąd. Na szczęście są różne środki i metody leczenia tego rodzaju blizn – im wcześniej się je zastosuje, tym ślady po zranieniu będą mniej widoczne.
Spis treści
Jak powstaje blizna?
Tworzenie blizny jest naturalnym procesem gojenia się ciała. Uszkodzoną skórę zastępuje tkanka łączna. Gojenie się rany przebiega w 4 fazach.
Faza zapalna rozpoczyna się już w chwili zranienia. W ciągu 24–48 godzin dochodzi do przekrwienia tkanki i zwiększenia przepuszczalności naczyń włosowatych. Rana wypełnia się skrzepem krwi, który jest biologicznym opatrunkiem – chroni ranę przed odwodnieniem i drobnoustrojami chorobotwórczymi. Na brzegach rany gromadzi się włóknik, który jest rusztowaniem dla powstającego na ranie strupa.
Ograniczona faza zapalna to etap, w którym rana się oczyszcza. Napływają do niej komórki żerne (makrofagi), które usuwają te obumarłe. Do rany wnikają naczynia krwionośne, na co organizm potrzebuje ok. 7 dni.
Faza gojenia to czas, w którym fibroblasty, czyli komórki tkanki łącznej, intensywnie wytwarzają kolagen podtrzymujący powstającą bliznę. Komórki tkanki łącznej mnożą się, a nad nimi powstaje nabłonek. Dochodzi do równowagi między ilością kolagenu produkowanego przez organizm a tego, który jest rozkładany i usuwany. Warto wiedzieć, że na prawidłowy proces gojenia wpływa prawidłowe oczyszczenie i dezynfekcja rany. A prawidłowy proces gojenia ogranicza ryzyko widocznej blizny.
Faza przebudowy blizny zazwyczaj trwa od kilku miesięcy do nawet ponad roku.
Co decyduje o tym, jak wygląda blizna?
Na to, jak wygląda blizna, wpływ ma wiele czynników.
Ważne są: rodzaj urazu (zranienie, oparzenie, cięcie chirurgiczne), miejsce na ciele, gdzie skóra została uszkodzona, i indywidualne cechy organizmu, czyli skłonności do tzw. bliznowacenia.
Każda blizna jest na początku mniej lub bardziej różowa, z czasem blednie, by ostatecznie przybrać perłową barwę. Nigdy jednak nie uzyskuje naturalnego koloru skóry. Dzieje się tak, ponieważ w tkankach blizny nie ma pigmentu nadającego jej właściwy dla danej osoby koloryt.
Blizny skórne są pozbawione tzw. przydatków skóry, czyli gruczołów łojowych i mieszków włosowych.
Najmniej widoczne są zazwyczaj blizny po operacjach, czyli po przecięciu skóry skalpelem, wzdłuż prostych linii, często zgodnych z naturalnymi bruzdami lub fałdami skóry.
Blizny rozległe zwane płaszczyznowymi są bardziej widoczne. Ich powierzchnia jest zwykle nierówna, skóra często przyjmuje różowy, czerwony, a nawet sinawy odcień. To zwykle blizny po zmiażdżeniach lub oparzeniach. Im wcześniej zaczniemy prawidłowo dbać o bliznę, tym mniej będzie ona widoczna.
Blizna – jak pielęgnować blizny?
Jak dbać o bliznę i co stosować na bliznę? Decyduje o tym rodzaj blizny powstałej w miejscu zranienia.
Blizny zwykłe początkowo są zgrubiałe, twarde, o sinoczerwonym zabarwieniu, swędzące. Z czasem miękną, stają się jaśniejsze, ustępuje też swędzenie.
Co robić: Jeśli blizna jest niewielka i w mało widocznym miejscu, można ją zostawić w spokoju. Te większe lub widoczne po całkowitym zasklepieniu się rany warto smarować maścią na blizny albo żelem i delikatnie masować kolistym ruchem.
Blizny przerosłe tworzą się, gdy naturalny proces gojenia rany został zakłócony. Mogą rozszerzać się poza miejsce zranienia i często są mało elastyczne.
Co robić: Skórę należy chronić przed napinaniem czy rozciąganiem. Aby blizna się nie powiększała, warto ją smarować maścią cebulową lub zakleić specjalnym plastrem silikonowym na blizny.
Blizny zanikowe tworzą się po ospie wietrznej i trądziku młodzieńczym. Przypominają malutkie dołeczki. Powstają, gdy podczas gojenia się rany organizm nie wytwarza wystarczającej ilości włókien tkanki łącznej.
Co robić: Krostek nie można wyciskać i nie wolno zrywać strupków. Aby zlikwidować świąd, krostki można smarować maścią cynkową. Jeśli po trądziku pozostaną widoczne blizny, warto wykonać zabieg mikrodermabrazji.
Keloidy (bliznowce) tworzą się już po zagojeniu rany. Mają kształt wybrzuszeń i zwykle bywają większe niż obszar uszkodzonej skóry. Są twarde, często mocno różowe i bolesne przy dotknięciu. Powstają u osób, których organizm ma skłonność do nadmiernej produkcji kolagenu.
Co robić: Bliznowce można ostrzykiwać sterydami (zastrzyk robi się bezpośrednio w bliznę), leczyć uciskiem, stosować specjalne plastry silikonowe czy usunąć operacyjnie (istnieje jednak ryzyko, że bliznowiec znów powstanie).
Jak przyspieszyć gojenie się blizny?
To, jak wygląda blizna, zależy od naszej staranności i czasu, jaki poświęcimy na jej pielęgnację. Ale kremy i maści to jeszcze nie wszystko.
Nie zrywaj strupków powstających w czasie gojenia się rany – z czasem same odpadną. Ich zrywanie może prowadzić do zainfekowania skóry. Poza tym blizna może brzydko wyglądać.
Po operacjach brzusznych lub cesarskim cięciu zadbaj o utrzymanie właściwej wagi, aby skóra nie musiała się nadmiernie rozciągać.
Jeśli uraz powstał w miejscu o zwiększonym napięciu skóry (np. na łokciu, kolanie), nie ćwicz intensywnie, nie klękaj, nie zginaj mocno ręki, aby nie doprowadzić do “rozejścia” się blizny.
Przez co najmniej rok chroń bliznę przed promieniami słonecznymi. Nie chodź też do solarium. Promieniowanie słoneczne pobudza odkładanie się kolagenu w bliźnie, a to może doprowadzić do powstania przerostów, dokuczliwego swędzenia, pieczenia i bólu. Blizna wystawiona na promieniowanie słoneczne może również stać się dużo ciemniejsza i bardziej widoczna.
Pielęgnacja blizny po cesarskim cięciu Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam. Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści. Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
miesięcznik “Zdrowie”
Porady eksperta
Samookaleczanie – jakie są jego powody i jak mu zapobiegać?
Część odnośników w artykule to linki afiliacyjne. Po kliknięciu w nie możesz zapoznać się z ofertą na konkretny produkt – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz pracę naszej redakcji i jej niezależność.
Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online
SPIS TREŚCI
Przyczyny samookaleczania
Bezpośrednią przyczyną samookaleczenia jest zazwyczaj poważny problem lub stresująca sytuacja, z którymi dana osoba sobie nie radzi, szuka więc sposobu na rozładowanie agresji, frustracji i napięcia. Statystycznie częściej samookaleczeń dokonują dziewczęta. Czasami samookaleczenie się jest spowodowane jakimś traumatycznym doświadczeniem, na przykład molestowaniem seksualnym. Dlatego każdy przypadek samookaleczenia się przez młodego człowieka wymaga troskliwej opieki i wnikliwego zbadania przyczyn takiego stanu rzeczy. Młody człowiek, który czuje złość, nienawiść, a jednocześnie ma poczucie bezsilności i krzywdy, często nie potrafi poradzić sobie z tymi uczuciami. Czuje lęk i zagubienie, nie radzi sobie z silnymi, często sprzecznymi emocjami. Kiedy lęk, poczucie winy i inne emocje wzmagają się do trudnego do zniesienia poziomu, czasami jedynym wyjściem wydaje się zadawanie samemu sobie bólu. Ból fizyczny maskuje wówczas ból psychiczny. Czasami przyczyną samookaleczania się jest poczucie samotności i odrzucenia przez bliskich lub rówieśników. Również presja wywierana przez współczesny świat i otoczenie może powodować tak silne napięcie emocjonalne, że prowadzi to do podjęcia prób samookaleczania się. W każdym przypadku samookaleczanie to krzyk o pomoc i zwrócenie uwagi na problemy młodej osoby. W przypadku osób dorosłych powody samookaleczania są często jeszcze bardziej skomplikowane. Niektórzy ludzie mają wewnętrzne poczucie winy i czują potrzebę ukarania się za realne lub wyimaginowane przewinienia. Inni odczuwają przyjemność, zadając sobie ból. Samookaleczenie może być też próbą szantażu emocjonalnego, czyli psychomanipulacji w celu wymuszenia na otoczeniu oczekiwanego zachowania. Do innych przyczyn samookaleczania się należą zaburzenia rozwojowe i psychiczne. Wiele dzieci z autyzmem dokonuje samookaleczeń, na przykład uderzając głową o ścianę lub obijając się o ściany. Osoby z depresją, schizofrenią i upośledzeniem umysłowym także czasami dokonują samookaleczeń.
Sposoby samookaleczania
Młodzi sfrustrowaniu ludzie znają wiele sposobów na zadawanie sobie bólu i robienie ran tak, żeby nie było ich widać. Najczęściej do samookaleczenia dochodzi poprzez cięcie się żyletkami, przeważnie na przedramionach i udach. Osoby samookaleczające się stosują też w tym celu inne ostre narzędzia takie jak brzytwy, noże, skalpele, kawałki szkła. Innego rodzaju rany i zadawanie sobie bólu może polegać na drapaniu się do krwi w miejscach niewidocznych (zakrytych ubraniem), gryzieniu się, zdzieraniu naskórka, wyrywaniu sobie włosów i rzęs, połykaniu ostrych przedmiotów (tego rodzaju samookaleczenie się jest często stosowane przez więźniów w ramach protestu albo w celu dostania się do szpitala, skąd możliwa jest ucieczka), celowych poparzeniach, uderzaniu głową lub inną częścią ciała o twardą powierzchnię, biciu samego siebie i bolesnym obijaniu się o ściany. Ból związany z samookaleczeniem się przynosi ulgę, ponieważ na chwilę zapomina się o bólu psychicznym. Samookaleczenia nie rozwiązują jednak problemu, a nawet jeszcze go pogłębiają.
Metody terapii w przypadku samookaleczania
Samookaleczanie się to w każdym przypadku powód do konsultacji z lekarzem psychiatrą. Podczas terapii podejmowana jest próba odkrycia przyczyny zachowań autoagresywnych, tak by pacjent mógł ją zrozumieć i zmierzyć się z problemem. W wielu przypadkach przepracowanie problemu będącego powodem samookaleczania się powoduje zaniechanie takich zachowań. Wyjątek stanowi sytuacja, w której pacjent odczuwa wyraźną przyjemność, zadając sobie ból. Celem terapii osób dokonujących samookaleczeń jest wypracowanie innych sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Dotyczy to przede wszystkim młodych osób, zagubionych w wymaganiach i przytłoczonych presją współczesnego świata. Bardzo ważne jest również przywrócenie dobrych relacji z bliskimi, dlatego czasami terapia obejmuje wszystkich członków rodziny. Osoba szukająca ulgi psychicznej w zadawaniu sobie bólu fizycznego zazwyczaj odczuwa brak wsparcia ze strony najbliższych – gdy to się zmienia, zmienia się też jej zachowanie.
gdy moje dziecko się tnie
Kaleczyłam swoje ręce, nacinałam skórę żyletką i patrzyłam jak płynie krew. Brzmi strasznie? Ale ja upatrywałam w tym ratunek. Nie miało znaczenia czy pozostaną blizny. Przyszłość wtedy dla mnie nie istniała, towarzyszyło mi przekonanie, że i tak wcześniej czy później umrę śmiercią samobójczą. Myśli o okaleczeniach były stale obecne. Nie radziłam sobie z doświadczaniem emocji, nie umiałam ich nazywać, ani wyrażać, ani poprosić o pomoc. Nikt mnie tego nie nauczył. Tkwiłam w samotności, przez którą nie potrafiłam się przebić. Tak bardzo wstydziłam się swojej słabości, że na zewnątrz przybierałam maskę osoby, której na niczym specjalnie nie zależy. Kaleczyłam się, gdy czułam się bezradna, gdy nie mogłam znieść samotności, gdy świat widziałam jak zza szyby, gdy chciałam się ukarać za swoją bezwartościowość. Widok krwi sprawiał, że spływał na mnie spokój, a właściwie obojętność. Czułam się silniejsza, ale nie w ten normalny, zdrowy sposób. Czułam się silniejsza w poczuciu, że cokolwiek by się nie zdarzyło, zawsze mogę sięgnąć po żyletkę. Taki stały element w świecie jawiącym mi się jako ciągłe zagrożenie. Ale był jeszcze inny powód… Rany i blizny były błaganiem o to, by ktoś się mną zaopiekował, by dostrzegł, jak bardzo cierpię i jestem w tym bezradna. Paradoks polegał jednak na tym, że równocześnie odczuwałam silny wstyd i robiłam wszystko, by nikt się nie dowiedział. Wyobrażałam sobie, że ktoś odkrywa moją tajemnicę i otrzymuję od niego wsparcie. Oddałabym wtedy wszystko za jedno słowo „rozumiem”…”[1]
Samouszkodzenia inaczej okaleczanie się
To celowe zadawanie sobie bólu lub ranienie swojego ciała. Tego rodzaju zachowania pojawiają się u dzieci już w szkole podstawowej a nasilają w gimnazjum. Zagrożone są zarówno dziewczęta jak i chłopcy. Problem od dłuższego czasu narasta. Coraz więcej dzieci i młodzieży wybiera ten sposób radzenia sobie z niechcianymi emocjami oraz trudnościami życiowymi.
Samookaleczanie (cięcie się) jest najczęściej pozbawione intencji samobójczych. Trzeba jednak pamiętać, że jest ono poważnym sygnałem głębszych problemów, z którymi dziecko nie potrafi sobie poradzić. Świadczy o przytłaczającym poczuciu osamotnienia i bezradności. Jest wołaniem o pomoc!
Zadawanie sobie bólu fizycznego ma na celu przerwanie bólu emocjonalnego.
W jaki sposób dzieci i młodzież się okaleczają?
Sposobów zadawania sobie bólu i okaleczeń ciała jest wiele: od cięcia się do prowokowania wypadków. Najczęściej jest to: nacinanie ostrym narzędziem (nożem, żyletką, kapslami o ostrych brzegach, itd.) ramion i przedramion, nóg, stóp, brzucha, miejsc intymnych, gryzienie własnego ciała, drapanie – aż do poważnych uszkodzeń skóry i naskórka, nakłuwanie, przypalanie, wyrywanie włosów/brwi/rzęs, uderzanie o twarde przedmioty, prowokowanie wypadków i inne.
Podjęciu działań autoagresywnych przez dziecko lub młodą osobę, zawsze towarzyszą silne przeżycia wewnętrzne (emocje, myśli), na ogół bardzo trudne i bolesne. Dzieci dokonują okaleczeń w ukryciu a pozostałe po tych działaniach ślady często są chowane pod warstwą ubrań, długich rękawów, bransoletek. Wiąże się z tym silne uczucie wstydu.
Niektórzy specjaliści do działań autoagresywnych zaliczają również uzależnienia, zaburzenia łaknienia (anoreksja, bulimia), celowe zaniedbywanie własnych potrzeb oraz drastyczne, wyczerpujące i wyniszczające diety oraz ćwiczenia fizyczne.
Dlaczego się okaleczają?
Próbują zagłuszyć cierpienie psychiczne cierpieniem fizycznym. Raniąc swoje ciała, czują ulgę uwalniają się od trudnych i silnych emocji, takich jak lęk, rozpacz, wściekłość czy niepokój.
Czują się osamotnione w długotrwałym smutku i problemach rodzinnych. Czują się samotne, wyobcowane z otoczenia, odczuwają brak zainteresowania rodziców (wzorowa uczennica dzwoniąc do telefonu zaufania pyta – jak to możliwe, że jej rodzice nie widzą, że od wielu miesięcy kuleje. A kuleje, bo ma stopy zryte do krwi od żyletek.)
Nie potrafią prosić o pomoc. Zadawanie ran własnemu ciału jest komunikatem dla otoczenia, mającym pokazać, że dana osoba cierpi, jednak nie potrafi wyrazić swego cierpienia słowami. Jest to zwracanie uwagi otoczenia na problem i wołanie o pomoc.
Nie potrafią rozmawiać o swoich problemach, uczuciach i potrzebach, bo nikt ich tego nie nauczył. Często są przekonane, że nie mają z kim rozmawiać.
Postrzegają emocje jako wstydliwe i niebezpieczne. Nauczyły się, że wyrażanie uczuć jest nieakceptowane społecznie np. przez rodziców. Nauczyły się tłumić emocje, co doprowadza do trudnych do zniesienia stanów pustki emocjonalnej lub wewnętrznego napięcia.
Brakuje im poczucia niezależności i własnych granic. Chcą mieć kontrolę nad swoim życiem i samodzielnie o nim decydować. Samouszkadzanie ciała jest tu sposobem na odzyskanie autonomii, wyzwolenie się spod nadopiekuńczości rodziców, nadmiernej kontroli otoczenia. Dziecko/nastolatek może bowiem sam wybierać, w którym miejscu i w jaki sposób uszkodzi swoje ciało.
Wielu z nich ma za sobą traumatyczne przeżycia, związane z byciem w roli ofiary, towarzyszy im negatywny obraz siebie i niechęć do własnego ciała. Osoby po traumatycznych przejściach mają tendencję do odgrywania dramatycznych wydarzeń wciąż na nowo. Same zadają sobie ból podobny do tego, którego doświadczyły ze strony sprawców. W ten sposób odzyskują również poczucie realności otaczającego je świata. Dzieci często przeżywają silne poczucie winy, uważają, że zasługują jedynie na karę i pogardę a samouszkadzając się, tę karę sami sobie wymierzają. Dotyczy to w szczególności tych dzieci i nastolatków, które na co dzień doświadczają przemocy i poniżenia.
Dokonywanie samouszkodzeń niejednokrotnie pozwala stać się członkiem pewnych grup rówieśniczych, doświadczyć poczucia przynależności, akceptacji i zrozumienia w trudnym okresie wchodzenia w dorosłość. Może to być realna grupa kolegów, znajomych. Może też być grupa wirtualna przy interaktywnych grach komputerowych, a także manipulator realny lub wirtualny, który zyskując zaufanie dziecka, staje się jego przewodnikiem po różnorodnych zadaniach, wymuszając określone niebezpieczne zachowania. Staje się dla dziecka ważną osobą i autorytetem rozumiejącym, nagradzającym i akceptującym dziecko np. gra Niebieski Wieloryb. Taka osoba trafia w ważne, niezaspokojone potrzeby dziecka i dlatego jest często bardzo skuteczna w swoich działaniach.
Co mówią dzieci i młodzież na temat przyczyn okaleczania się
Tnę się, ponieważ: chciałem zobaczyć jak to jest, zdenerwowałem się, nudziłem się, wkurzyłem się, inni też tak robią, było mi smutno, czuję się samotny, inny, skrzywdzili mnie, nie wiedziałem co dalej robić, poczułem wielką złość, już nie mogę, nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie rozumie, mają mnie gdzieś, czuję się winny, nie mogę nikomu powiedzieć, lubię to, to mnie uspokaja, czuję ulgę, w ramach kary, nie potrafię inaczej, nie lubię siebie, nie lubię swojego ciała, pozwala mi to odreagować, przynajmniej coś ode mnie zależy, to pomaga, uzależniłam się, lubię widok krwi i blizn, głos mi każe.
Czy można się od tego uzależnić?
Tak! Samouszkodzenia mogą również prowadzić do uzależnienia. Mechanizm jest taki sam jak w przypadku uzależnienia od narkotyków czy alkoholu. Na początku kaleczenie się jest eksperymentowaniem, modą, jedną z form zagłuszania przykrych stanów. Poprzez zadawanie sobie bólu w różnych formach, mózg dziecka zaczyna wydzielać endorfiny, co działa przeciwbólowo i poprawia samopoczucie. Dlatego osoba stosująca metody autoagresywne ma chwilowe poczucie poprawy nastroju, a nawet euforii. I ta chwilowa przyjemność, ulga, możliwość oderwania się od przykrych sytuacji i przeżyć powoduje, że dzieci i młodzież coraz częściej sięgają, jak po narkotyk, po ten sposób radzenia sobie z życiem. Jest on za darmo i nie jest zabroniony przez prawo. Samouszkodzenia stają się środkiem zastępczym, który jest znany, dostępny i sprawdzony, dlatego wciąż powraca jako dobry sposób na ucieczkę od przykrości i trudności dnia codziennego. Działa jak znieczulenie i poprawia nastrój. Jednakże działanie endorfin w takim przypadku jest krótkotrwałe i nie leczy zranionej duszy!
Samookaleczenia a depresja
Czy dzieci i młodzież mogą chorować na depresję? Tak i to częściej niż się powszechnie wydaje i dlatego nie możemy jej bagatelizować.
Przyczyną samookaleczania może być także depresja. Depresja i jej przebieg powoduje, że chory często czuje się niepotrzebny, odrzucony i bezużyteczny. Jest to bezpośrednio związane z niskim poczuciem własnej wartości oraz zaniżoną samooceną. Ponieważ depresja powoduje między innymi obniżenie nastroju, a czasem myśli samobójcze oraz wiele trudnych dolegliwości emocjonalnych, chory szuka ucieczki i rozwiązania problemów. Depresja często wywołuje bardzo niebezpieczne zachowania, które prowadzą do uszkodzenia ciała. Samookaleczenie się jest jedną z bardziej drastycznych metod poprawiania swojego samopoczucia oraz zmniejszania cierpienia psychicznego również w depresji. Depresję należy możliwie szybko rozpoznać i leczyć.
Na co zwracać uwagę w zachowaniu dziecka? Jak reagować?
Jeśli zauważymy, zmiany w zachowaniu, obniżony nastrój oraz to, że nasze dziecko ma nieznane nam opatrunki, szuka ubrań z długimi rękawami, nagle ma dużo bransoletek albo gumki recepturki na przegubach (jak się nimi pstryka to też boli), nie chce rozbierać się na WF-ie (albo z niego ucieka), ma ślady po cięciach, kaleczy się, uderza się lub w inny sposób robi sobie krzywdę reagujmy od razu! Nie udawajmy, że tego nie widzimy, że samo przejdzie. Nie bójmy się skonfrontować z problemem, dowiedzieć się co się dzieje. Rozmawiajmy z dzieckiem, szukajmy z nim kontaktu nawet jeśli ono twierdzi, że tego nie chce. Jest to często ostatni moment, kiedy możemy się do dziecka zbliżyć i skutecznie mu pomóc.
Gdy tajemnica dziecka zostanie odkryta, zazwyczaj (my dorośli – rodzice, nauczyciele) reagujemy dość gwałtownie i emocjonalnie. Dziecko przeważnie spotyka się z naszą dezaprobatą, wściekłością, pretensjami, bezradnością i lękiem. W takiej sytuacji pojawia się u niego jeszcze większe napięcie, poczucie osamotnienia, odrzucenia, niezrozumienia Kontakt z dzieckiem może zostać zerwany. Dlatego ważne jest, aby interweniując wykazać zainteresowanie, empatię i zrozumienie dla dziecka i jego problemów (warto wcześniej ochłonąć). Pamiętajmy, że to nie my mamy mówić (wygłaszać opinie, oceniać, strofować wyrażać zdziwienie i niedowierzanie). Naszym zadaniem jest słuchać i sprawić, żeby dziecko chciało do nas mówić.
Otoczenie dziecka (rodzice, nauczyciele, koledzy i koleżanki) często jest przekonane, że okaleczenia są aktem świadomym i dobrowolnym oraz że dziecko w każdej chwili może przestać, jeśli mu się przemówi do rozsądku. Nie zawsze jednak tak jest, szczególnie wtedy, gdy proces samookaleczenia trwa przez dłuższy czas.
Może być tak, że dawno ze sobą nie rozmawialiście, a wasze kontakty ograniczały się do wydawania poleceń (ucz się, posprzątaj) krytykowania (jesteś do niczego, nieodpowiedzialna, za gruba, za chuda, na pewno oblejesz ten egzamin, jak ty wyglądasz…). Nawet jeśli tak było to nie musi być nadal. Możesz naprawić relacje ze swoim dzieckiem, a pomóc Ci może psycholog albo terapeuta rodzinny. Najważniejszym elementem walki z autoagresją jest budowanie wsparcia ze strony bliskich osób oraz fachowa pomoc psychologów, terapeutów i lekarzy psychiatrów.
Opracowanie: mgr Ewa Góralczyk
[1] Julia Soszyńska Samookaleczenia – Rany samotności, www.psychotekst.pl
Alternatywa dla samookaleczania
Alternatywa dla samookaleczania
Poniżej znajdziecie listę rzeczy, które można robić ZAMIAST nacinania swojego ciała, przypalania, uderzania i innych form samookaleczania. Pamiętajcie proszę, że nie każdy z tych sposobów, jest dobry dla wszystkich. Niektóre mogą się wydawać wręcz abstrakcyjne, dlatego jeśli coś nie zadziałało – spróbuj jeszcze raz. I jeszcze. Do skutku. Dodatkowo, część z tych metod jest dość skomplikowana i warto byłoby poprosić o pomoc terapeutę lub zaufanego przyjaciela albo kogoś z rodziny. Proces leczenia jest długotrwały i często bolesny, ale nikt nie musi podążać tą drogą samotnie. Nie bój się prosić o pomoc.
Więcej o krzywdzeniu samego siebie znajdziecie tutaj: http://psycholog-pisze.pl/czlowiek-przeciwko-sobie/
Jeśli znacie inne sposoby, których tutaj nie wymieniłam lub macie jakieś pytanie – dajcie znać. Chętnie dodam inne propozycje.
1. GDY CZUJESZ GNIEW, ZŁOŚĆ LUB NIEPOKÓJ.
Zabazgraj zdjęcia ludzi w magazynach.
Dźgaj długopisem lub nożem np. pomarańczę.
Rzucaj piłką/jabłkiem/skarpetkami o ścianę.
Uderzaj poduszką w ścianę.
Krzycz. Głośno. Nawet w poduszkę.
Podrzyj gazetę, zdjęcia, magazyny.
Idź na siłownię, zumbę, tanieć, poćwicz.
Słuchaj muzyki i głośno śpiewaj.
Narysuj to, co Cię denerwuje.
Pobij pluszowego misia.
Postrzelaj folią bąbelkową.
Dmuchaj i przebijaj balony.
Chlap farbami na brystolu/kartkach.
Zabazgraj kartkę papieru, aż cała będzie czarna.
Porzucaj rzutkami do tablicy (dart).
Idź pobiegać.
Przelej swoje emocje na papier, a potem go podrzyj.
Zbuduj fort z poduszek, a potem go rozwal w drobny mak.
Rzuć w ścianę butelką wody, koszulką, książką.
Uszyj lalkę-szmaciankę i tnij ją, tam gdzie chciałbyś pociąć siebie.
Spłaszcz wszystkie puszki po napojach w domu.
Narysuj szkic siebie (lub użyj zdjęcia), narysuj czerwonym markerem to, co chcesz sobie zrobić. Potem potnij i podrzyj obrazek.
Potnij owoce lub warzywa na sałatkę.
Połam kredki.
Znajdź sobie najwygodniejszą pozycję, jaką tylko możesz (na łóżku, w wannie, na spacerze, na ławce).
Pograj w tenisa lub squasha.
Znajdź coś, co możesz zniszczyć i krzycz (w trakcie rozwalania rzeczy) o tym, co Cię boli, rani, wkurza.
Kup tani kubek, talerz lub blok rysunkowy. Udekoruj je markerami, naklejkami, wycinkami z gazet. Niech słowa, które piszesz wyrażają emocje, które Cię owładnęły.
Zrób sobie własną kulę śnieżną. Weź słoik, wypełnij go brokatem czy innymi materiałami i zalej wodą. Gdy poczujesz się źle – potrząsaj ile tylko dasz radę i skup się na opadającym brokacie.
2. SPOSOBY, KTÓRE DADZĄ CI WRAŻENIE BÓLU (ALE NIM NIE SĄ) BEZ KONIECZNOŚCI KRZYWDZENIA SIEBIE.
Weź kostkę lodu i trzymaj najdłużej ja dasz radę. W dłoniach lub w ustach.
Potrzymaj dłonie w lodowatej wodzie.
Załóż gumkę recepturkę na nadgarstek i ciągnij ją tak często, jak potrzebujesz.
Klaszcz w dłonie aż zaczną lekko boleć.
Wydepiluj nogi woskiem.
Wypij mocno zmrożoną wodę.
Ochlap twarz bardzo zimną wodą.
Masuj mocno miejsce, które chcesz zranić.
Weź gorącą lub zimną kąpiel/prysznic.
Podskakuj aż poczujesz własne stopy.
Rysuj/maluj na swoim ciele. Markerem, cienkopisem. Wzory, szlaczki, kotki, domki. Rysuj.
Siłuj się z kimś na rękę.
Żuj kawałek imbiru lub zjedz łyżeczkę chilli.
3. SPOSOBY, KTÓRE ODWRÓCĄ TWOJĄ UWAGĘ LUB ZADZIAŁAJĄ “NA CZAS”.
Powiedz: “Zrobię coś sobie za 15 minut, jeśli nadal będę tego chcieć) i wytrzymaj ten czas. Wiesz, że chęć samookaleczenia jest silnym impulsem, który może minąć za jakiś czas.
Pofarbuj włosy.
Licz do 10 (20. 50. 100.) z każdą liczbą coraz głośniej, aż zaczniesz krzyczeć.
Pośpiewaj na karaoke.
Dokończ jakieś zadanie, które miałeś wykonać.
Znajdź nowe hobby.
Zrób sobie herbatę.
Opowiadaj i śmiej się z dowcipów.
Ułóż pasjansa.
Licz od 500 do 1000.
Posurfuj w Internecie.
Zapisz swoje imię i nazwisko na kartce, a potem postaraj się ułożyć jak najwięcej słów z występujących w nich liter.
Szukaj w Internecie kompletnych głupot albo oglądaj bzdury na YouTube.
Poukładaj ubrania w szafie kolorystycznie.
Pobujaj się na huśtawkach w parku.
Zadzwoń do przyjaciela z dawnych lat.
Wyjdź na zewnątrz i poobserwuj ludzi.
Zrób wszystkie zadania do szkoły/pracy.
Pograj na instrumencie.
Obejrzyj film/serial/TV.
Pomaluj paznokcie.
Ułóż alfabetycznie książki lub płyty.
Ugotuj coś.
Rób origami, by zająć czymś ręce.
Rysuj doodle na kartkach.
Poprzymierzaj stare ubrania i wyrzuć te, które nie pasują.
Pograj na komputerze lub konsoli.
Poczytaj książkę lub gazetę.
Rozwiąż krzyżówkę.
Narysuj komiks.
Zrób łańcuch z papieru. Niech każdy jego element odzwierciedla godziny lub dni bez samookaleczania.
Szydełkuj, rób na drutach, zrób naszyjnik.
Kup sobie roślinkę i opiekuj się nią.
Idź na zakupy.
Przeglądaj fora dyskusyjne.
Naucz się na pamięć ulubionego wiersza.
Naucz się przeklinać w obcym języku.
Naucz się kilku nowych słówek.
Pobaw się w chowanego z rodzeństwem.
Zaplanuj imprezę.
Wyjdź i poobserwuj płynące chmury.
Sprawdź, czy w Twojej okolicy będą miały miejsce jakieś ciekawe koncerty czy wydarzenia.
Naucz się nowych kroków tanecznych.
Odrysuj swoją dłoń na kartce. Na kciuku napisz to, na co lubisz PATRZEĆ. Na palcu wskazującym – to, co lubisz dotykać. Na środkowym – to, czego smak lubisz najbardziej. Na palcu serdecznym napisz to, czego lubisz słuchać. Na małym palcu napisz jaki jest Twój ulubiony zapach. Na dłoni napisz coś, co lubisz w sobie.
Zaplanuj sobie regularne aktywności na najtrudniejsze dni.
Zrób listę osób, do których możesz zadzwonić lub napisać w kryzysowej sytuacji. Pozwól sobie na skorzystanie z tego.
Zwróć uwagę na swój oddech (wdech nosem, wydech ustami, spokojnie, powoli).
Wybierz dowolny przedmiot, który wpadnie Ci w ręce i wymyśl dla niego 30 różnych zastosowań.
Wybierz jakiś temat i poszukaj wszystkich informacji, jakie uda Ci się znaleźć.
Przeorganizuj swój pokój.
Zagraj w grę A-Z. Wybierz kategorię (np. zwierzęta) i znajdź element na każdą literę alfabetu.
Weź długą, odprężającą kąpiel z pianą i świeczkami.
4. ZACHOWANIA, KTÓRE MOGĄ SIĘ WYDAĆ DZIWNE LUB ABSURDALNE.
Śmiej się z błahego powodu.
Rób śmieszne miny w lustrze.
Nałóż sobie samoopalacz na ciało bez zamiany w “pomarańczkę”.
Narysuj twarze na jabłkach, pomarańczach i innym jedzeniu.
Idź do zoo i nadaj imiona wszystkim zwierzętom.
Pomaluj ściany lub pozapisuj je ulubionymi cytatami.
Rób bańki mydlane.
5. GDY MASZ POCZUCIE WINY, CZUJESZ SMUTEK LUB SAMOTNOŚĆ.
Pogratuluj sobie każdej minuty, w której nie robiłeś sobie krzywdy.
Rysuj lub maluj.
Popatrz w niebo. Zamyśl się.
Zadzwoń do przyjaciela i poproś o towarzystwo.
Kup sobie maskotkę-przytulankę.
Przytul kogoś.
Obejrzyj ulubiony serial lub program w telewizji.
Zjedz coś słodkiego.
Przypomnij sobie bardzo radosny moment w życiu i zatrzymaj go na chwilę w myślach.
Spróbuj sobie wyobrazić przyszłość i zaplanuj kilka rzeczy, które chcesz by się w niej wydarzyły.
Pomyśl o rzeczach/osobach/sytuacjach, które są dla Ciebie wyjątkowe.
Powiedz komuś szczery komplement.
Obejrzyj zabawne filmiki na YouTube.
Pozwól sobie na płacz.
Pobaw się ze zwierzakiem.
Poproś o masaż.
Wyobraź sobie, że żyjesz w idealnym domu i opisz, jak miałby wyglądać.
Jeśli jesteś wierzący – poczytaj Pismo Święte lub się pomódl.
Zapal świeczkę i poobserwuj płomień (tylko bądź ostrożny).
Wejdź na czat i pogadaj z kimś.
Noś ze sobą drobiazgi, które przypominają Ci przyjemne sytuacje lub ukochanych ludzi.
Zwiń się w kłębek z gorącą czekoladą i dobrą książką.
Zapisz wszystkie negatywne myśli, które Ci towarzyszą, a potem przekształć je (na siłę) w pozytywne wiadomości.
6. GDY CZUJESZ LĘK LUB PANIKĘ.
Zobacz, usłysz i poczuj 5-10 rzeczy, które Cię otaczają. Skup się na nich.
Posłuchaj kojącej muzyki.
Medytuj lub spróbuj jogi.
Przytul poduszkę.
Bardzo intensywnie się na czymś skoncentruj.
Napij się herbaty ziołowej.
Przytul drzewo.
Idź na spacer, jeśli to bezpieczne (nie jest to środek nocy itp.).
Poczuj swój puls. Żyjesz.
Wyjdź na zewnątrz i spróbuj obserwować przyrodę.
Połóż stopy na podłodze i POCZUJ to.
Zaakceptuj obecną sytuację. Dobijanie się sprawi, że będzie tylko gorzej.
Dotknij czegoś znanego, przyjemnego, bezpiecznego.
Wyjdź z pokoju.
Połóż się na plecach, zamknij oczy, weź wdech (licząc do 4) i wypuszczaj (licząc do 2).
Stwórz sobie bezpieczny azyl i udaj się tam.
7. SPOSOBY, KTÓRE POZWOLĄ CI POMYŚLEĆ O TYM, JAK BARDZO TAK NAPRAWDĘ NIE CHCESZ SIĘ KRZYWDZIĆ.
Pomyśl o tym, jak bardzo nie chcesz mieć blizn.
Traktuj się dobrze.
Pomyśl, że nie musisz robić sobie krzywdy tylko dlatego, że pojawiły się myśli o tym w Twojej głowie.
Mów sobie “Chcę się skrzywdzić” zamiast “Chcę się pociąć”. To da nieco inne wyobrażenie o samookaleczaniu.
Powtarzaj sobie “Nie zasługuję na to, by cierpieć”. Nawet jeśli jeszcze w t nie wierzysz.
Pamiętaj, że zawsze masz wybór, by się nie ciąć/przypalać/itp.
Pomyśl o tym, jakie wyrzuty sumienia masz po zrobieniu sobie krzywdy.
Przypomnij sobie, że potrzeba zrobienia sobie krzywdy jest impulsem, czujesz tak tylko przez jakiś czas, potem to mija.
Unikaj pokus związanych z samookaleczaniem.
Razem z przyjaciółmi zróbcie sobie bransoletki i noście je, by przypominały Wam o sobie, o przyjaźni, w najtrudniejszych chwilach.
Spędzaj czas z innymi.
Zrób swoją własną listę tego, co możesz robić zamiast robienia sobie krzywdy.
Zrób listę swoich pozytywnych cech (jeśli masz z tym kłopot, zapytaj o nie bliskich).
Bądź miły dla swojej rodziny, wierzę, że odpłacą Ci tym samym.
Naklej plaster w miejscu, które chcesz naciąć.
Pocałuj miejsca, które chcesz zranić i te, które się już zdążyły zaleczyć. Przypomni Ci to, że sam najlepiej o siebie dbasz i nie chcesz się dalej ranić.
Na miejscu planowanego nacięcia narysuj motyla. Jeśli zblednie, a Twoje ciało zostanie nienaruszone-da Ci to poczucie osiągnięcia czegoś dobrego. Jeśli coś sobie zrobisz, musisz go zmyć. Jeśli tak się wydarzy, zacznij od nowa. Możesz nadać motylowi imię kogoś bliskiego lub poprosić o narysowanie przez nią motyla na Twoim ciele.
Napisz imię kogoś, kogo kochasz w miejscu, które chcesz zranić. Za każdym razem, gdy Twoje myśli wrócą do samookaleczania, pomyślisz o tym, że komuś zależy.
Pomyśl co byś powiedział, doradził przyjacielowi, który zmaga się z takimi problemami, jak Ty.
Zrób sobie bransoletkę z taśmy klejącej i za każdy dzień (godzinę, minutę) bez samookaleczenia stawiaj na niej kreskę. Gdy zapełnisz całą – zrób z niej łańcuch, ozdobę, co tylko przyjdzie Ci do głowy.
8. SPOSOBY, KTÓRE DADZĄ CI ILUZJĘ KRWI.
Narysuj na swoim ciele czerwonym markerem, ślady nacięć.
Naklej plastry w miejsca, które chcesz naciąć.
Zrób sobie tatuaż z henny.
Zrób sobie “rany” np. szminką lub innymi gadżetami do makijażu.
Użyj czerwonego barwnika do potraw.
Pomaluj się czerwoną farbą.
Zrób sobie ślady czerwonym lakierem do paznokci.
9. SPOSOBY, KTÓRE POMOGĄ CI UPORZĄDKOWAĆ SWOJE MYŚLI I UCZUCIA.
Zadzwoń do przyjaciela i pogadaj z nim o tym, co czujesz.
Zrób kolaż ze zdjęć/obrazków/słów, które odzwierciedlają to, co czujesz.
Ponegocjuj ze sobą. Mów do siebie. Dyskutuj.
Zidentyfikuj problem, który sprawia, że tak bardzo chcesz sobie zrobić krzywdę.
Opisz swoje emocje w pamiętniku.
Zacznij tzw. swobodne pisanie. Pisz WSZYSTKO, co masz teraz w głowie, nawet jeśli nie ma to sensu lub związku z czymkolwiek.
Zrób listę wszystkiego, za co jesteś lub możesz być wdzięczny w swoim życiu.
Załóż sobie notes, w którym pozapisujesz teksty piosenek lub cytaty, które się do Ciebie odnoszą.
Zadzwoń do psychologa/ośrodka interwencji kryzysowej/na policję/do szpitala.
Napisz list, w którym wyrazisz wszystkie emocje (jeśli postanowisz go nie wysyłać, nie musisz tego robić).
Załóż sobie “Dziennik wdzięczności”, gdzie każdego dnia zapiszesz 3 dobre rzeczy, które Ci się przydarzyły, sprawiły, że się uśmiechnąłeś, coś osiągnąłeś, za co jesteś wdzięczny. Pilnuj, by dziennik zawierał w sobie TYLKO pozytywne rzeczy. Za każdym razem, gdy poczujesz się gorzej-możesz do tego wracać.
Masz tutaj 179 sposobów na to, co możesz zrobić, by nie zrobić sobie krzywdy. Nie wszystkie sposoby będą dobre, skuteczne i łatwe. Niektóre mogą zwyczajnie nie pasować do Twojego charakteru lub wydają Ci się głupie. Szukaj odpowiedniej alternatywy. Wierzę, że coś znajdziesz. A może masz już jakiś swój własny (lub podpatrzony u znajomego) sposób, który na Ciebie działa? Podziel się. Rozszerzajmy tę listę.
Wasze pomysły:
Robienie bransoletek z muliny/koralików.
Pisanie pamiętnika/wierszy, dzielenie się nimi z przyjacielem, rozmowy o tym.
*
FAQ – często zadawane pytania
Plastry silikonowe Sutricon można zacząć stosować, gdy rana jest całkowicie wygojona i zabliźniona. Nie należy stosować plastrów na rany sączące się lub niezamknięte oraz na błony śluzowe. Pielęgnacja blizny zaraz po zagojeniu rany jest wskazana pacjentom będącym w grupie ryzyka nieprawidłowego bliznowacenia. Natomiast wszystkim pacjentom przyniesie ulgę w dolegliwościach związanych z tworzeniem się blizny i przyśpieszy proces gojenia. Terapia silikonowymi plastrami na blizny powinna być przeprowadzona w pierwszym roku po zabiegu chirurgicznym, jednak ze względu na zaawansowaną technologię plastry, takie jak Sutricon, mogą poprawić wygląd blizn dojrzałych do 9 lat od czasu ich powstania.
키워드에 대한 정보 jak sie ciac aby zostaly blizny
다음은 Bing에서 jak sie ciac aby zostaly blizny 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Samookaleczenia – Jak się ciąć cz. #1 Obejrzyj. Potem komentuj i oceniaj.
- cięcie się
- cut
- krew
- blood
- nanami chan
- nanami
- niebieskie włosy
- blue hair
- piercing
- piercings
- problemy
- problems
- wegetarian
- nu goth
- pastel goth
- tumblr girl
- goth
- razor blade
- żyletka
- sad
- smutek
- potato
- ziemniak
- frytki
- chips
- unicorn
- jednorożec
Samookaleczenia #- #Jak #się #ciąć #cz. ##1 #Obejrzyj. #Potem #komentuj #i #oceniaj.
YouTube에서 jak sie ciac aby zostaly blizny 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Samookaleczenia – Jak się ciąć cz. #1 Obejrzyj. Potem komentuj i oceniaj. | jak sie ciac aby zostaly blizny, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
