당신은 주제를 찾고 있습니까 “jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory – Jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych?“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Program Solaris 이(가) 작성한 기사에는 조회수 5,011회 및 좋아요 97개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych? – jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Wiele osób interesujących się geografią, bądź chcących zdawać ją na maturze początkowo nie zdaje sobie sprawy, że przyczyną występowania pór roku jest odpowiedni kąt padania promieni słonecznych a nie odległość Ziemi od Słońca. Jak prawidłowo go obliczyć? O tym dowiecie się za chwilę. Oglądajcie.
Spis treści 👨🏽🚀
0:00 Wstęp
1:49 Ruch obiegowy Ziemi
3:32 Pory roku
5:42 Podsumowanie
Oficjalna strona Programu Solaris 🚀
https://programsolaris.pl/
Oficjalny fanpage Programu Solaris 🪐
https://www.facebook.com/Program-Solaris-107483611094485
#geografia #kosmos #matura
jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Górowanie słońca i kąt padania promieni – Matura100procent
21 marca i 23 września. Dwukrotnie w ciągu roku promienie słoneczne padają prostopadle na równik. · h= 90°+ szerokość geograficzna. · 22 czerwca
Source: matura100procent.pl
Date Published: 8/20/2021
View: 9938
Zadania | Program Solaris
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 61°26′. Analizując to krótkie zadanie, możemy zobaczyć jak w ciągu roku zmniejsza/zwiększa się kąt padania …
Source: programsolaris.pl
Date Published: 4/4/2022
View: 8866
kat padania promieni slonecznych – forum geograficzne
… kroku jak sie oblicza kat padania promieni slonecznych ,to bardzo … Wzory dla pólkuli pólnocnej (22 VI) h = (90 st – [fi]) + 23st27′
Source: www.forum.geozone.pl
Date Published: 12/10/2021
View: 9551
obliczenie kąta padania promieni słonecznych – Zanotowane.pl
a) obliczenie kąta padania promieni słonecznych (wysokość Słońca) w dniach 21 marca i 23 września, czyli pierwszych dniach odpowiednio wiosny i jesieni.
Source: zanotowane.pl
Date Published: 1/19/2021
View: 2011
obliczanie kąta padania promieni słonecznych – doda
Obliczenie kąta padania promieni słonecznych w dniach 21 marca i 23 września, … W takiej sytuacji zawsze stosujemy poniższy wzór a = 90° – (φ + 23° 27΄)
Source: doda.odpowiedz.pl
Date Published: 2/13/2022
View: 6416
주제와 관련된 이미지 jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory
- Author: Program Solaris
- Views: 조회수 5,011회
- Likes: 좋아요 97개
- Date Published: 2021. 3. 21.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=qFUdD_5Lbm4
Jak obliczyć pod jakim kątem padają promienie słoneczne?
Mamy dane długości obu przyprostokątnych, więc kąt padania promieni słonecznych (kąt α) najszybciej obliczymy korzystając z funkcji tangens. Tangens kąta α to stosunek długości przyprostokątnej leżącej na przeciw kąta α do długości przyprostokątnej przyległej do kąta α.
Jaki jest kąt padania promieni słonecznych w południe?
Wysokość górowania Słońca nad horyzontem, czyli innymi słowy kąt padania promieni słonecznych w południe, można tego dnia wyznaczyć ze wzoru h = 90° – 23,5° – φ, gdzie φ jest szerokością geograficzną miejsca obserwacji.
Jak obliczyć kąt Słońca?
Schody zaczynają się gdy mamy to policzyć o dowolnej godzinie, o wschodzie i zachodzie słońca świeci ono pod kątem 0°, trzeba więc najpierw policzyć kat jaki był w południe a potem proporcjonalnie podzielić go względem czasu jaki pozostał do zachodu (jeśli było po południu) albo który upłynął od wschodu (jeśli jest …
Jaki jest kąt padania promieni słonecznych 22 grudnia?
jest szerokością geograficzną zwrotników. Przykładowo, maksymalny kąt padania promieni słonecznych w dniu przesilenia zimowego w centrum Warszawy, czyli na ok. 52°13′ szerokości geograficznej północnej, wynosi 14°20′.
Od czego zależy kąt padania promieni słonecznych?
W przypadku powierzchni horyzontalnych natężenie promieniowania słonecznego zależy jedynie od kąta zenitalnego. Kąt ten w wybranym punkcie powierzchni Ziemi zależy od czasu słonecznego, szerokości geograficznej.
Pod jakim kątem padają promienie słoneczne na powierzchnię Ziemi?
Tego dnia promienie słoneczne w momencie górowania padają pod kątem prostym na równik, podobnie jak 21 marca. Cała kula ziemska jest równomiernie oświetlona, dzień i noc trwają ponownie po 12 godzin.
Jak obliczyć kąt padania światła?
question. Prawo odbicia światła: Kąt padania jest równy kątowi odbicia.
Jaki jest kąt padania promieni słonecznych w Polsce?
W Polsce Słońce osiąga maksymalną wysokość 61,4° 21 czerwca, zaś minimalną 14,6° 22 grudnia. kolektorów. W rzeczywistości z niewielką stratą można przyjąć kąt nachylenia kolektorów równy 30° w miesiącach od maja do sierpnia oraz 60° w sezonie zimowym, a w całorocznym uśrednieniu ok. 40-45°.
Kiedy jest największy kąt padania promieni słonecznych?
Przesilenie letnie na półkuli północnej występuje w okolicach 20–21 czerwca.
Co to znaczy kąt padania?
Kąt pomiędzy kierunkiem ruchu obiektu padającego na powierzchnię a normalną do tej powierzchni w punkcie padania.
Kiedy promienie słoneczne padają na równik pod kątem 90 stopni?
Równonoc wiosenna i równonoc jesienna to czas, gdy promienie słoneczne padają pod kątem prostym na równik.
Pod jakim kątem świeci Słońce?
W godzinach popołudniowych Słońce świeci pod kątem około 60 stopni (godzina 16.00). Droga jaką pokonują promienie jest wtedy dwa razy dłuższa. W efekcie następuje silniejsze pochłanianie promieni słonecznych, a więc do Ziemi dociera ich mniej.
Jak obliczyć przesilenie zimowe?
Przesilenie zimowe to moment, gdy na półkuli północnej słońce góruje w zenicie w zwrotniku Koziorożca. W praktyce oznacza to, że w naszej części globu jest wtedy najkrótszy dzień w roku. W zależności od tego, w jakim regionie Polski mieszkamy, 21 grudnia będzie trwał średnio około 7 godzin i 40 minut.
Jak obliczyc wysokość górowania Słońca w dniu przesilenia zimowego?
Należy przekształcić wzór na wysokość górowania Słońca: h = 90° – wiec = 90° – h gdzie: h – wysokość górowania Słońca nad horyzontem/kąt padania promieni słonecznych (w °) – szerokość geograficzna miejsca, w którym znajduje się obserwator (w °).
Kiedy jest największa wysokość górowania Słońca?
Górowanie Słońca ma miejsce, gdy Słońce znajduje się w największej wysokości kątowej nad horyzontem, czyli wtedy, kiedy przechodzi przez południk niebieski.
Pod jakim kątem świeci Słońce?
W godzinach popołudniowych Słońce świeci pod kątem około 60 stopni (godzina 16.00). Droga jaką pokonują promienie jest wtedy dwa razy dłuższa. W efekcie następuje silniejsze pochłanianie promieni słonecznych, a więc do Ziemi dociera ich mniej.
Jaki jest kąt padania promieni słonecznych w Polsce?
W Polsce Słońce osiąga maksymalną wysokość 61,4° 21 czerwca, zaś minimalną 14,6° 22 grudnia. kolektorów. W rzeczywistości z niewielką stratą można przyjąć kąt nachylenia kolektorów równy 30° w miesiącach od maja do sierpnia oraz 60° w sezonie zimowym, a w całorocznym uśrednieniu ok. 40-45°.
Kiedy mamy do czynienia z Górowaniem słońca?
Górowanie Słońca ma miejsce, gdy Słońce znajduje się w największej wysokości kątowej nad horyzontem, czyli wtedy, kiedy przechodzi przez południk niebieski. W wyniku pochylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity, ta wysokość jest różna dla każdego dnia w roku.
Górowanie słońca i kąt padania promieni
Wysokość górowania Słońca nad horyzontem, górowanie słońca, kąt padania promieni słonecznych
W ciągu każdego roku Ziemia pokonuje odległość równą 930 mln km, wykonując ruch wokół Słońca po orbicie. Nazywamy to ruchem obiegowym Ziemi lub ruchem postępowym. Eliptyczny kształt orbity, po którym wędruje Ziemia powoduje, że znajduje się ona w różnej odległości od Słońca.
Najbliżej Słońca Ziemie znajduje się 2-3 stycznia. Wówczas jej odległość wynosi 147 mln km. Najbardziej, bo w odległości ok. 152 mln km Ziemia oddalona jest od Słońca 4-5 lipca.
21 marca i 23 września
Dwukrotnie w ciągu roku promienie słoneczne padają prostopadle na równik. Następuje to 21 marca i 23 września. W konsekwencji półkule północna i południowa są jednakowo oświetlone. Dzień i noc na biegunach trwają wtedy równo 12 godzin. Wraz z oddalaniem się Słońca od równika, zwiększa się wysokość Słońca podczas górowania. Wówczas odległość Słońca jest liczona wzorem
h= 90°+ szerokość geograficzna.
22 czerwca
W dniu przesilenia letniego, 22 czerwca promienie słoneczne padają pionowo na zwrotnik Raka. Wysokość Słońca zmienia się wraz z oddalaniem się od zwrotnika w stronę północną i południową. Półkula północna jest wówczas oświetlona lepiej, a dzień jest dłuższy od nocy. Za północnym kołem podbiegunowym panuje dzień polarny.
Kąt padania promieni słonecznych mierzymy, stosując następujące wzory:
h = (90° – szer. geogr.) + 23°27’ dla miejsc położonych na północ od zwrotnika Raka
h = (90° – szer. geogr.) – 23°27’ dla miejsc położonych na południe od zwrotnika Raka
22 grudnia
W dniu przesilenia zimowego, 22 grudnia promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Koziorożca. Półkula południowa jest wówczas lepiej oświetlona, a dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem południowym podbiegunowym panuje dzień polarny.
Wysokość słońca obliczamy korzystając z zależności:
h = (90° – szer. geogr.) + 23°27’ dla miejsc położonych na północ od zwrotnika Koziorożca
h = (90° – szer. geogr.) – 23°27’ dla miejsc położonych na południe od zwrotnika Koziorożca
Najwyższe położenie Słońca danego dnia na niebie nazywamy górowaniem Słońca. Wyznacza on moment astronomicznego południa, a także kierunek południowy na półkuli północnej i północny na południowej. Górowanie Słońca ma miejsce, gdy Słońce znajduje się w największej wysokości kątowej nad horyzontem, czyli wtedy, kiedy przechodzi przez południk niebieski. W wyniku pochylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity, ta wysokość jest różna dla każdego dnia w roku.
Górowania Słońca w zenicie, czyli w najwyższym punkcie na niebie, znajdującym się dokładnie na wysokości 90° nad głową obserwatora, występuje wyłącznie na obszarach pomiędzy równoleżnikami 23,5° (zwrotniki). W Polsce, leżącej między równoleżnikami 49° i 54° takie zjawisko nie występuje.
Informacja o wysokości kulminacji i dacie pozwala obliczyć szerokość geograficzną miejsca obserwacji. Znając zaś czas górowania można obliczyć jego długość geograficzną.
Zadanie 1.
Oblicz wysokość górowania Słońca na Zwrotniku Raka w dniu równonocy jesiennej.
21 IX – równonoc jesienna:
Zadanie 2
Oblicz szerokość geograficzną miasta X, jeżeli 21 marca Słońce górowało na wysokości 59°10’ i było widoczne po północnej stronie nieba.
21 III:
h s = 59°10′
s
s
= ?= 90° –= 90° – h= 90° – 59°10’= 90°50’
Zadanie 3.
Oblicz wysokość górowania Słońca w Singapurze 1°N w dniach 21 III, 22 VI, 23 IX, 22 XII.
a) 21 III
h s = 90°-
s
s
= 90°+1°= 89°
b) 22 VI
h s =(90°+
s
s
) – 23°27′= 91° – 23°27′= 67°33’
c) 23 IX
h s = 90°-
s
s
= 90° + 1°= 89°
d) 22 XII
h s = (90°-
s
s
) – 23°27′= 89° – 23°27′= 65°33’
Ilustracje zaczerpnięto ze strony: www.geografia24.eu
Słońce zawraca w Strzelcu
Data ostatniej modyfikacji:
2016-12-22
Autor: Małgorzata Mikołajczyk Małgorzata Mikołajczyk
pracownik IM UWr
Dział matematyki: astronomia astronomia
Przypomnijmy na początek, że:
górowanie Słońca – to najwyższe położenie Słońca na niebie danego dnia, określa moment astronomicznego południa i wyznacza dokładnie kierunek południowy na półkuli północnej i północny – na południowej, w zależności od pory roku i szerokości geograficznej punktu obserwacji może mieć miejsce na różnych wysokościach nad horyzontem;
zenit – to najwyższy punkt na niebie, dokładnie nad głową obserwatora, na wysokości 90º nad horyzontem.
Górowanie Słońca w zenicie może zachodzić tylko na obszarze położonym pomiędzy równoleżnikami 23,5º, które nazywamy zwrotnikami (nazwa bierze się stąd, że nad tymi punktami Słońce zawraca w swojej pozornej rocznej wędrówce po niebie). Polska leży między równoleżnikami 49° i 54°, więc takie zjawisko u nas nie występuje.
Przesilenia zimowe i letnie
W poniedziałek 21 XII 2009 nastąpiło przesilenie zimowe, czyli moment górowania Słońca w zenicie na najdalej wysuniętej na południe szerokości geograficznej, na jakiej górowanie w zenicie może nastąpić, czyli na zwrotniku Koziorożca. Na naszej półkuli był to najkrótszy, a na południowej – najdłuższy dzień kalendarzowego roku (tam nosi on nazwę przesilenia letniego). We Wrocławiu najkrótszy dzień trwa zaledwie 7 godzin i 42 minuty. Ze względu na długość roku i korekty kalendarza (lata przestępne) moment ten wypada obecnie w różnych latach w dniach 21, 22 lub 23 XII.
Na półkuli północnej Słońce góruje wtedy najniżej nad horyzontem, a cień rzucany w południe jest najdłuższy z możliwych w roku (też mierzonych rzecz jasna w południe – najdłuższe cienie w ogóle mamy oczywiście codziennie o wschodzie i zachodzie Słońca). Wysokość górowania Słońca nad horyzontem, czyli innymi słowy kąt padania promieni słonecznych w południe, można tego dnia wyznaczyć ze wzoru h = 90° – 23,5° – φ, gdzie φ jest szerokością geograficzną miejsca obserwacji. We Wrocławiu leżącym na 51° szerokości geograficznej północnej Słońce góruje tego dnia na wysokości 15,5° nad horyzontem.
Za to 21 VI 2009 nastąpiło na półkuli północnej przesilenie letnie, czyli moment górowania Słońca w zenicie na najdalej wysuniętej na północ szerokości geograficznej, na jakiej górowanie w zenicie może nastąpić, czyli na zwrotniku Raka. Na naszej półkuli nastąpi wtedy najkrótsza, a na południowej – najdłuższa noc kalendarzowego roku, nazywana u nas nocą Świętojańską (od przypadającej wtedy wigilii święta św. Jana). Najdłuższy w roku dzień trwa we Wrocławiu 16 godzin i 18 minut.
Na półkuli północnej Słońce góruje wtedy najwyżej nad horyzontem, a cień rzucany w południe jest najkrótszy ze wszystkich możliwych. Wysokość górowania Słońca nad horyzontem, czyli kąt padania promieni słonecznych w południe, można tego dnia wyznaczyć ze wzoru h = 90° + 23,5° – φ, gdzie φ jest szerokością geograficzną miejsca obserwacji. We Wrocławiu (φ=51°N) Słońce góruje tego dnia na wysokości 62,5° nad horyzontem.
Rys. 1
Oczywiście na równiku, bez względu na porę roku i wysokość górowania Słońca, dzień i noc są równe, a wschód i zachód Słońca następuje zawsze o tej samej porze. Niezwykłe jest tylko to, że górowanie ma miejsce przez pół roku po północnej, a przez kolejne pół po południowej stronie nieba.
Równonoce wiosenna i jesienna
W dniach równonocy wiosennej (20/21 III) i jesiennej (22/23 IX) górowanie Słońca w zenicie ma miejsce nad równikiem. Są to dni wyjątkowe, bo wtedy na całej kuli ziemskiej (a nie tylko na równiku) w ciągu doby Słońce przebywa tyle samo czasu nad i pod linią horyzontu. Można powiedzieć, że dzień i noc są wtedy równe i stąd wzięła się właśnie nazwa równonocy. Jest to jednak prawdą tylko w odniesieniu do dnia i nocy astronomicznej, czyli mierzonej do momentu schowania się za horyzontem środka tarczy słonecznej. Dzień cywilny zaczyna się lub kończy, gdy padają pierwsze lub ostatnie promienie ze skraju tarczy słonecznej, kiedy środek tarczy jest jeszcze albo już pod horyzontem. Faktycznie w czasie równonocy dzień jest dłuższy od nocy o kilka minut.
W dniach równonocy w każdym miejscu na Ziemi Słońce wschodzi dokładnie na wschodzie, a zachodzi na zachodzie (oczywiście górowanie codziennie odbywa się dokładnie na południu na półkuli północnej i dokładnie na północy, na półkuli południowej – poza równikiem, gdzie występuje raz po jednej, raz po drugiej stronie nieba – ale miejsca wschodu i zachodu przesuwają się). To dwa dni w roku, gdy promienie słoneczne padają na równik pod kątem 90°. Nad każdym innym punktem kuli ziemskiej górowanie Słońca następuje w te dni na wysokości h° nad horyzontem, gdzie h = 90° – φ, a φ jest szerokością geograficzną miejsca obserwacji. We Wrocławiu Słońce góruje w dni równonocy na wysokości 39° (patrz rys. 1 powyżej). Przekształcając podany wzór, widać, że w dni równonocy łatwo jest wyznaczyć szerokość geograficzną punktu obserwacji, należy tylko zmierzyć wysokość górowania Słońca.
Dni równonocy w sposób zadziwiający przebiegają na obu biegunach. Zastanów się, jak może to wyglądać. Odpowiedź znajdziesz na końcu tego artykułu.
W roku 2011 astronomiczna wiosna rozpoczęła się 20 III o godz. 6:14. I choć przyzwyczajeni jesteśmy do daty 21 III, na jakiś czas trzeba będzie o niej zapomnieć. W naszej strefie czasowej wiosna rozpoczynać się będzie 20 III aż do 2047 roku, od 2048 będzie to 19 lub 20 III, a do daty 21 III powrócimy dopiero w roku 2102.
Dokładne daty przesileń i równonocy można wyznaczyć za pomocą darmowego programu Laboratorium Cybermoon.
Dlaczego miejsce górowania Słońca w zenicie się zmienia?
Oś Ziemi, czyli prosta łącząca biegun północny i południowy, nie jest ustawiona prostopadle do płaszczyzny orbity, po której Ziemia obiega Słońce. Gdyby tak było, górowanie w zenicie występowałoby zawsze tylko nad równikiem, Słońce zawsze wschodziłoby dokładnie na wschodzie i zachodziło na zachodzie, a każdy dzień byłby równy nocy (patrz rys. 2a). Czyli byłoby raczej nudno.
Jednak oś Ziemi nachylona jest pod magicznym kątem 23,5º do płaszczyzny orbity. Kąt ten po raz pierwszy wyznaczono w Chinach około 1100 roku p.n.e. na podstawie różnic długości cieni. To z powodu tego właśnie odchylenia obserwujemy pozorną roczną wędrówkę Słońca na niebie pomiędzy zwrotnikami (patrz rys. 2b). Drogę tę nazywamy ekliptyką. Dni przesilenia następują w momencie skrajnego odchylenia położenia Słońca od płaszczyzny równika, a dni równonocy w momentach, gdy droga Słońca przecina płaszczyznę orbity Ziemi.
Rys. 2a Rys. 2b
Skąd się wzięły nazwy zwrotników?
Od czasów Mikołaja Kopernika wiemy, że wszystkie ruchy Słońca na ziemskim niebie są pozorne. W rzeczywistości to Ziemia wiruje wokół własnej osi, zatem w ciągu dnia to nie Słońce, ale punkt, w którym się znajdujemy, wschodzi (tzn. wchodzi w strefę słonecznego światła) i zachodzi (czyli wchodzi w strefę mroku), gdy ta część Ziemi, na której on się znajduje, odwróci się od Słońca. Jednak gdy obserwator znajduje się na Ziemi, nie może jej ruchu bezpośrednio zaobserwować (to tak, jakby jechać idealnie resorowanym samochodem – ma się wtedy wrażenie, że samochód i wszystko, co w nim jest, pozostaje nieruchome, a drzewa i inne obiekty na zewnątrz uciekają do tyłu). To dlatego tak trudno było zorientować się pierwszym astronomom, jak jest naprawdę.
Podobnie jest z pozorną wędrówką Słońca na niebie w ciągu roku. Kopernik ogłosił, że to Ziemia w ciągu roku okrąża nieruchome Słońce, ale ziemskiemu obserwatorowi wydaje się, że jest na odwrót i że to Słońce przesuwa się wokół Ziemi na tle gwiazd. Poniższy rysunek wyjaśnia, jak powstaje to złudzenie.
Rys. 3
W V w. p.n.e. wyróżniono i nazwano 12 gwiazdozbiorów leżących na niebie wzdłuż ekliptyki. Nazwano je zodiakiem, czyli zwierzyńcem (wśród gwiazdozbiorów zodiaku tylko Waga nie jest ożywiona). Roczna droga Słońca została w ten sposób podzielona na 12 równych łuków i każdemu przypisano znak, będący nazwą gwiazdozbioru, w którym ten łuk leżał. Był to pierwowzór rocznego kalendarza podzielonego na 12 miesięcy. Takie kalendarze umieszczano często razem z zegarami dobowymi na wieżach ratuszowych najbogatszych miast Europy.
Na zdjęciach powyżej przedstawiono zegary astronomiczne w Padwie, Wenecji, Cremonie i Pradze.
Na tym ostatnim zamiast rysunków znaków zodiaku użyto ich symbolicznych oznaczeń.
Aby określić jakiś dzień w roku, podawano, w którym znaku na ekliptyce znajdowało się wtedy Słońce. Oczywiście nie dało się tego zaobserwować bezpośrednio, bo gdy Słońce jest na niebie, nie widać żadnych gwiazd, dlatego ustalenie położenia Słońca na tle gwiazd odbywało się na podstawie obserwacji prowadzonych o świcie lub o zmierzchu albo podczas zaćmień Słońca, gdy na chwile na niebie ukazywały się gwiazdy.
W dniu przesilenia zimowego Słońce wchodziło w znak Koziorożca, dlatego równoleżnik, nad którym tego dnia Słońce górowało w zenicie nazwano zwrotnikiem Koziorożca. Natomiast w dniu przesilenia letniego Słońce wkraczało w znak Raka i stąd wzięła się nazwa zwrotnik Raka.
Tak było 2000 lat temu, gdy nadawano nazwy tym równoleżnikom. Dziś, na skutek precesji, czyli ruchu osi obrotu Ziemi, która nie jest nieruchoma lecz zakreśla powierzchnię boczną stożka (podobnie do osi wirującego bąka, którego próbujemy wytrącić z równowagi), w momencie przesilenia zimowego Słońce znajduje się w gwiazdozbiorze Strzelca, a w dniu przesilenia letniego – w Bliźniętach, ale tradycyjne nazwy zwrotników pozostały niezmienione.
Skąd się wzięły święta?
W wielu kulturach przesilenia i równonoce były okazją do świętowania. Na przykład noc Kupały zwana też Sobótką to słowiańskie święto wody, ognia i miłości związane z przesileniem letnim, obchodzone w najkrótszą noc w roku. W czasach chrześcijańskich pogańskie obrzędy połączono z kultem św. Jana, stąd dzisiejsza nazwa – noc świętojańska.
Z równonocą wiosenną związany jest sposób wyznaczania daty Wielkanocy, która tradycyjnie musi wypadać w niedzielę. W 325 roku na Soborze Nicejskim ustalono, że będzie to pierwsza niedziela wypadająca po pierwszej pełni Księżyca, która wypadnie po równonocy.
Natomiast podczas przesilenia zimowego w starożytnym Rzymie obchodzono Saturnalia, w Persji narodziny bóstwa Słońca – Mitry, wśród ludów germańskich – Jul, a u Słowian – Święto Godowe. Na początku naszej ery w kalendarzu juliańskim dzień przesilenia zimowego wypadał 25 XII i stąd wzięła się data Bożego Narodzenia.
Od przesilenia zimowego zaczyna się też pierwsza w kalendarzu pora roku – na półkuli północnej jest to astronomiczna zima. Czy zastanawialiście się, dlaczego tak się dzieje, że w swojej rocznej wędrówce po orbicie wokół Słońca Ziemia przechodzi przez wszystkie pory roku? Dlaczego położenie Ziemi w jednej części tej orbity sprowadza do nas zimę, a w innej lato?
Skąd się wzięły pory roku?
Wiadomo, że w ciągu roku zmienia się odległość Ziemi od Słońca. Jest to następstwem pierwszego prawa Keplera: planety poruszają się po orbitach eliptycznych, a Słońce znajduje się w jednym z ognisk tego toru. Dawniej astronomowie myśleli (a i dziś uważa tak wiele osób), że właśnie stad biorą się pory roku. Gdy Ziemia jest bliżej Słońca, ono bardziej ją ogrzewa i mamy wtedy lato, a gdy jest dalej – ogrzewa ją słabiej i mamy zimę. Tę teorię już dawno obalono, bowiem jeszcze w XVI wieku z relacji wielkich podróżników dowiedziano się, że kiedy na półkuli północnej jest zima, to na południowej jest lato i na odwrót. Gdyby zima na półkuli północnej brała się stąd, że zwiększyła się odległość Ziemi od Słońca, to na półkuli południowej nie mogłoby być lata. Zatem zmiana odległości Ziemi od Słońca nie ma żadnego związku z występowaniem pór roku. Dziś wiadomo zresztą, że najbliżej Słońca Ziemia znajduje się właśnie w zimie – ok. 3 stycznia, a najdalej w lecie – ok. 3 lipca. Dokładne daty położenia Ziemi najbliżej (peryhelium) i najdalej (aphelium) od Słońca można wyznaczyć za pomocą darmowego programu Laboratorium Cybermoon.
Musi być jakieś inne wyjaśnienie tego zjawiska!
Pory roku również biorą się stąd, że oś obrotu Ziemi (tzn. prosta przechodząca przez oba bieguny) nie jest ustawiona prostopadle do płaszczyzny orbity, po której Ziemia okrąża ona Słońce, ale odchylona od niej o 23,5º. Ważne jest jednak, że kierunek tej osi względem gwiazd nie zmienia się przez cały rok. Taką tezę postawił Mikołaj Kopernik i choć podane przez niego uzasadnienie było trochę niezgrabne, teza okazała się słuszna. To ona właściwie tłumaczy zjawisko następowania po sobie pór roku.
Rys. 4
Rysunek powyżej przedstawia oświetlenie Ziemi w dniu przesilenia zimowego 21 XII. Wtedy biegun północny jest odchylony od Słońca, a południowy skierowany ku Słońcu. Dlatego przez całą dobę do bieguna północnego nie dociera światło. Panuje tam noc polarna. Dzieje się tak nie tylko na biegunie północnym, ale na całym obszarze w obrębie 23,5° od niego (w zależności od szerokości geograficznej noc polarna może trwać kilka dób, kilka tygodni, a na samym biegunie trwa pół roku). Okrąg zamykający ten obszar nazywamy kołem podbiegunowym północnym, a obszar wewnątrz to Arktyka. Za to na biegunie południowym jest odwrotnie – sam biegun i obszar (zwany Antarktyką) w obrębie 23,5º od niego (czyli wewnątrz koła podbiegunowego południowego) oświetlony jest przez całą dobę. Trwa tam dzień polarny.
A co można powiedzieć o miejscach takich, jak Wrocław, czyli leżących na półkuli północnej, ale na południe od koła podbiegunowego? Otóż każde z nich będzie oświetlone w ciągu doby krócej niż 12 godzin (im bliżej koła podbiegunowego leży punkt, tym dzień tam będzie krótszy, a noc dłuższa). Na półkuli południowej jest na odwrót: tam dzień jest dłuższy od nocy i staje się tym dłuższy im bliżej koła podbiegunowego południowego się przesuwamy.
Zatem w grudniu na półkuli południowej jest cieplej niż na północnej, gdyż dni są tam dłuższe. Poza tym dociera tam więcej światła słonecznego, gdyż kąt padania promieni słonecznych na tę półkulę jest większy (tzn. bliższy kąta prostego – patrz rys. 4).
Na rysunku poniżej widzimy, jak oświetlenie kuli ziemskiej zmienia się w ciągu roku. Położenie A odpowiada przesileniu zimowemu. Z kolei w położeniu C tzn. ok. 21 VI, w dniu przesilenia letniego na półkuli północnej, sytuacja całkowicie się odwraca. Wtedy to biegun północny pochylony jest ku Słońcu, a południowy odchylony od niego, i przeprowadzając podobne rozumowanie można wykazać, że na półkuli północnej jest wtedy ciepło (zaczyna się lato), a na południowej zimno (zaczyna się zima).
Rys. 5
Jak nachylenie osi wpływa na klimat na Ziemi?
Kiedy Słońce znajduje się nad jakimś punktem w zenicie, jego promienie padają prostopadle do powierzchni i uzyskuje on maksymalne możliwe oświetlenie słoneczne. To znaczy, że jest tam wtedy najcieplej. Wiemy już, że Słońce w zenicie może znaleźć się tylko w pasie między zwrotnikami. Obszar ten nazywamy strefą równikową lub tropikalną (tropic to po angielsku zwrotnik). Ze względu na duży kąt padania promieni słonecznych przez cały rok, w tej strefie jest najcieplej. Obszar, gdzie Słońce nigdy nie góruje w zenicie, ale świeci codziennie (są to na obu półkulach pasy od zwrotnika do koła podbiegunowego) nazywany jest strefą umiarkowaną. W niej leży Polska, która rozciąga się na szerokości geograficznej północnej między równoleżnikami 49° i 54°. Za kołami podbiegunowymi, czyli na szerokościach powyżej 66,5° przez połowę roku występuje dzień, a przez drugą – noc. Są to strefy polarne i jest tam najzimniej.
Jak polarny dzień zmienia się w noc?
W położeniach B i D orbity (na rys. 5) ani obszar bieguna północnego, ani południowego nie jest nachylony ku Słońcu. Wtedy na żadnej półkuli nie ma przewagi dnia nad nocą, czyli są to momenty równonocy (wiosennej lub jesiennej). Wtedy dzień zrównuje się z nocą prawie w każdym miejscu na Ziemi. A dlaczego “prawie” w każdym?
Nie jest bowiem prawdą, że w pobliżu obu biegunów przez 12 godzin trwa dzień i przez 12 trwa noc. To, co dzieje się na biegunach w porze równonocy jest naprawdę niezwykłe. Zgodnie z podaną wcześniej zależnością, wysokość górowania Słońca w dniach równonocy wynosi h = 90° – φ, gdzie φ jest szerokością geograficzną, zatem dla bieguna wynosi 90°. Oznacza to, że h=0°. Obserwator znajdujący się na jednym z biegunów ujrzy wycinek tarczy słonecznej przesuwający się po całym widnokręgu w ciągu 24 godzin. Reszta tarczy pozostaje niewidoczna, schowana za horyzontem (widzi ją obserwator na przeciwnym biegunie). To znaczy, że o każdej porze doby niebo będzie wyglądało tak, jakby właśnie trwał wschód lub zachód Słońca. Dlaczego tak się dzieje?
Rys. 6
To zjawisko przewidział i opisał Kopernik w XVI wieku, choć na biegun pierwsi zdobywcy dotarli dopiero w XX wieku i dopiero wtedy mogli te przypuszczenia potwierdzić. Otóż 21 VI w dniu przesilenia letniego na półkuli północnej obserwator na biegunie północnym widzi Słońce przez całą dobę na maksymalnej możliwej dla bieguna wysokości, czyli h = 90° + 23,5° – φ = 23,5° (a więc dużo wyżej niż we Wrocławiu w czasie zimy). Na biegunie panuje wtedy dzień polarny, więc Słońce nie zachodzi, ale na skutek ruchu wirowego Ziemi obserwator widzi je codziennie jak porusza się na niebie po okręgach równoległych do płaszczyzny horyzontu, ale leżących coraz niżej nad tą płaszczyzną. Aż w dniu równonocy Słońce odbywa swoją wędrówkę wzdłuż linii horyzontu, a w kolejnych dniach znika za horyzontem i na biegunie północnym zapada kilkudziesięciodniowy zmierzch, a później polarna noc. Tymczasem nad biegunem południowym od kilkudziesięciu dni utrzymuje się już polarny świt, później następuje wschód Słońca, rozpoczynający polarny dzień, a od równonocy Słońce zaczyna wspinać się po analogicznych okręgach coraz wyżej nad horyzontem bieguna południowego, aż 21 XII w dniu równonocy letniej na tamtej półkuli osiągnie maksymalną wysokość 23,5° i zacznie obniżać się, poruszając nadal w ciągu dnia po równoległych do płaszczyzny horyzontu okręgach. O zjawiskach zmierzchu i świtu więcej przeczytasz tutaj.
Ciekawym zjawiskiem zachodzącym podczas nocy polarnych w strefie podbiegunowej są zorze polarne. Natomiast podczas dnia polarnego na obszarach położonych blisko kół podbiegunowych, ale na niższych od nich szerokościach, występują tzw. białe noce. Więcej możesz o nich przeczytać na Portalu tutaj.
Przesilenie zimowe – Wikipedia, wolna encyklopedia
Oświetlenie Ziemi przez Słońce w dniu przesilenia zimowego na półkuli północnej (przesilenie grudniowe)
Przesilenie zimowe na półkuli północnej – przesilenie grudniowe, moment, w którym Słońce góruje w zenicie w możliwie najdalej na południe wysuniętej szerokości geograficznej półkuli południowej – zwrotniku Koziorożca. Z powodu długości roku słonecznego (około 365 dni, 5 godzin i 49 minut) i stosowania lat przestępnych przesilenie zimowe na półkuli północnej przypada 21 albo 22 grudnia. Na półkuli południowej przesilenie zimowe ma miejsce w momencie, gdy na półkuli północnej występuje przesilenie letnie, czyli 20–21 czerwca.
Dzień, w którym występuje przesilenie zimowe, jest najkrótszym dniem w roku na danej półkuli. Na drugiej półkuli jest to natomiast dzień najdłuższy.
Przesilenie zimowe w większości kultur półkuli północnej było okazją do świętowania „odradzania się Słońca”. W starożytnym Rzymie obchodzono Saturnalia, w Persji Noc Yalda – narodziny Mitry (bóstwa Słońca), wśród ludów germańskich – Jul, u Słowian – Święto Godowe. Na początku naszej ery przesilenie wypadało 25 grudnia według kalendarza juliańskiego. Istnieje przekonanie, że stąd pochodzi data święta Bożego Narodzenia, które wyparło tradycyjne wierzenia.
Maksymalny kąt padania promieni słonecznych α {\displaystyle \alpha } na danej szerokości geograficznej φ {\displaystyle \varphi } w dniu przesilenia zimowego można obliczyć według wzoru: α = 90 ∘ − φ − ψ , {\displaystyle \alpha =90^{\circ }-\varphi -\psi ,} gdzie ψ {\displaystyle \psi } jest szerokością geograficzną zwrotników.
Przykładowo, maksymalny kąt padania promieni słonecznych w dniu przesilenia zimowego w centrum Warszawy, czyli na ok. 52°13′ szerokości geograficznej północnej, wynosi 14°20′.
Daty i godziny przesileń w latach 2000–2059 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 21 VI,
03:48 21 VI,
09:38 21 VI,
15:25 21 VI,
21:11 21 VI,
02:57 21 VI,
08:46 21 VI,
14:26 21 VI,
20:06 21 VI,
22:00 21 VI,
07:45 21 XII,
14:37 21 XII,
20:22 22 XII,
02:15 22 XII,
08:04 21 XII,
13:42 21 XII,
19:35 22 XII,
01:22 22 XII,
07:08 21 XII,
13:04 21 XII,
18:47 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 21 VI,
13:28 21 VI,
19:16 21 VI,
01:08 21 VI,
07:04 21 VI,
12:52 21 VI,
18:38 21 VI,
00:35 21 VI,
06:25 21 VI,
12:07 21 VI,
17:54 22 XII,
00:38 22 XII,
06:30 21 XII,
12:12 21 XII,
18:11 22 XII,
00:03 22 XII,
05:48 21 XII,
11:45 21 XII,
17:29 21 XII,
23:22 22 XII,
05:19 2020 2021 2022 2023 2024 2025 2026 2027 2028 2029 20 VI,
23:43 21 VI,
05:32 21 VI,
11:14 21 VI,
16:58 20 VI,
22:51 21 VI,
04:42 21 VI,
10:25 21 VI,
16:11 20 VI,
22:02 21 VI,
03:48 21 XII,
11:03 21 XII,
16:59 21 XII,
22:48 22 XII,
04:28 21 XII,
10:20 21 XII,
16:03 21 XII,
21:50 22 XII,
03:43 21 XII,
09:20 21 XII,
15:14 2030 2031 2032 2033 2034 2035 2036 2037 2038 2039 21 VI,
09:31 21 VI,
15:17 20 VI,
21:09 21 VI,
03:01 21 VI,
08:45 21 VI,
14:33 20 VI,
20:31 21 VI,
02:22 21 VI,
08:09 21 VI,
13:58 21 XII,
21:09 22 XII,
02:56 21 XII,
08:57 21 XII,
14:45 21 XII,
20:35 22 XII,
02:31 21 XII,
08:12 21 XII,
14:08 21 XII,
20:01 22 XII,
01:41 2040 2041 2042 2043 2044 2045 2046 2047 2048 2049 20 VI,
19:46 21 VI,
01:37 21 VI,
07:16 21 VI,
12:59 20 VI,
18:50 21 VI,
00:34 21 VI,
06:15 21 VI,
12:02 20 VI,
17:54 20 VI,
23:47 21 XII,
07:33 21 XII,
13:19 21 XII,
19:04 22 XII,
01:02 21 XII,
06:43 21 XII,
12:36 21 XII,
18:28 22 XII,
00:07 21 XII,
06:02 21 XII,
11:51 2050 2051 2052 2053 2054 2055 2056 2057 2058 2059 21 VI,
05:33 21 VI,
11:17 20 VI,
17:16 20 VI,
23:03 21 VI,
04:47 21 VI,
10:39 20 VI,
16:29 20 VI,
22:19 21 VI,
04:03 21 VI,
09:47 21 XII,
17:39 21 XII,
23:59 21 XII,
05:18 21 XII,
11:09 21 XII,
17:10 21 XII,
22:56 21 XII,
04:52 21 XII,
10:42 21 XII,
16:24 21 XII,
22:18 Przesilenia czerwcowe podane są w czasie CEST (UTC+2),
przesilenia grudniowe podane są w czasie CET (UTC+1). Źródło danych dla roku 2000: US Naval Observatory[1]
Źródło danych dla lat 2001-2059: Fred Espenak[2]
Zadania
| 15 minut liczenia
Teoria za nami. Czas na praktykę! Jeszcze raz, jeśli tego nie zrobiliście gorąco zachęcam Was do skorzystania z wcześniej udostępnionych ściąg. Dzięki nim ułatwicie sobie obliczanie kątów padania promieni słonecznych.
Każde nasze zadanie będziemy rozwiązywać według ustalonego schematu składającego się z 3 punktów:
rysunek (strzałka + klamra + punkt)
obliczenia
odpowiedź
Do rachunków wykorzystamy tylko jeden prosty wzór:
90° – { } = ∢
Zadanie 1
Oblicz kąt padania promieni słonecznych w Warszawie (52°N 21°E) dnia:
21 marca/23 września
22 grudnia
22 czerwca
1. Na początku za pomocą rysunku przedstawmy omawianą sytuację. Naszkicujmy strzałkę, w którym miejscu będzie występowało zjawisko zenitu. Kolejno jako punkt oznaczmy Warszawę. Ostatecznie, z użyciem klamry połączmy ze sobą te dwa elementy.
Nadeszła pora na obliczenia. Z artykułu wiemy, że zenit to nic innego jak zjawisko podczas, którego kąt padania promieni słonecznych wynosi 90°. W czasie równonocy wiosennej/jesiennej ma to miejsce na równiku (0°). To właśnie wartość zenitu rozpoczyna nasz wzór. Następnie określmy o ile stopni szerokości geograficznej jest oddalona od równika Warszawa. Wartość zapiszmy w naszych klamrach, obliczając tym samym niezbędny kąt:
90° – { 52° } = 38°
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 38°.
2. W kolejnym przypadku powielamy ustalony przez nas schemat pamiętając jedynie, że zenit będzie występował na zwrotniku Koziorożca (23°26’S). Na potrzeby zadania możemy pominąć fakt pochylenia osi ziemskiej. Nie będzie to błędem. Najważniejsze jest aby w odpowiednim miejscu zaznaczyć strzałkę.
W tej sytuacji różnica odległości szerokości geograficznej dla Warszawy jest znacznie większa. Spróbujmy ją określić, pamiętając, że 1° = 60′:
90° – { 52° + 23°26′ } = 14°34′
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 14°34′.
3. Ostatni przypadek. Mam nadzieję, że nadążacie? Teraz weźmiemy pod lupę zwrotnik Raka (23°26’N).
Odległość szerokości geograficznej jest nieco bliższa. W takim razie zamiast dodawać, będziemy musieli odjąć:
90° – { 52° – 23°26′ } = 61°26′
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 61°26′.
Analizując to krótkie zadanie, możemy zobaczyć jak w ciągu roku zmniejsza/zwiększa się kąt padania promieni słonecznych w Warszawie (oraz w przybliżeniu całej Polsce). Jest to niesamowite, że tak mała “modyfikacja” pociąga za sobą szereg różnorakich zmian na całej Ziemi. Polecam się nad tym zastanowić.
Zadanie 2
Oblicz kąt padania promieni słonecznych w La Paz (16°S 68°W) dnia:
21 marca/23 września
22 grudnia
22 czerwca
1. Rysunek:
Obliczenia:
90° – { 16° } = 74°
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 74°.
2. Rysunek:
Jak widzimy, w tym przypadku wartość klamry będzie bardzo mała. Spróbujcie samodzielnie określić właściwą odległość szerokości geograficznej. Jako podpowiedź zwróćcie uwagę, że miejscowość znajduje się blisko równika (0°):
90° – { 23°26′ – 16° } = 82°34′
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 82°34′.
3. Rysunek:
Myślę, że ta sytuacja jest już o wiele prostsza w porównaniu do poprzedniej:
90° – { 23°26′ + 16° } = 50°34′
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 50°34′.
Pamiętajcie, że wszystkie obliczenia mają swoje logiczne wytłumaczenie. Starajcie się je odnaleźć i zrozumieć. Nie ma tu miejsca na intuicję! Zauważcie również, że podana długość geograficzna miast jest w tego typu zadaniach kompletnie zbędna.
Zadanie 3
Oblicz kąt padania promieni słonecznych na Przylądku Froward (53°S 71°W) podczas przesilenia letniego. Czy jest to jedyne miejsce na Ziemi o takich wartościach kąta padania promieni słonecznych?
Rysunek:
Obliczenia:
90° – { 23°26′ + 53° } = 13°34′
Odp.: Kąt padania promieni słonecznych wynosi 13°34′.
Pierwsza część zadania nie była dość skomplikowana. Jak jednak odpowiedzieć na drugie pytanie? Czy znacie już odpowiedź? Spróbujcie chwilę się nad tym zastanowić …
Jeżeli na półkuli południowej występuje dany kąt padania promieni słonecznych oznacza to, że gdzieś na półkuli północnej ma on swojego “bliźniaka”. Dzieje się tak, gdyż Ziemia ma kształt geoidy.
W celu poprawnego rozwiązania tej części zadania, będziemy musieli wykonać wszystko od końca. Znając kąt szukamy odpowiedniej szerokości geograficznej a następnie zaznaczamy ją na rysunku:
90° – { } = 13°34′
{ } = 90° – 13°34′ = 76°26′
Z pewnością część z Was zauważyła coś bardzo niepokojącego. Wykonując obliczenia otrzymaliśmy wartość 76°26′. W danym przypadku rozpatrujemy zenit na zwrotniku Raka (23°26′), zatem do bieguna północnego zostało nam tylko 66°34′. W jaki sposób mamy zmieścić nasz “nadmiar”? Czy aby zadanie jest możliwe do wykonania?
Odpowiedź brzmi: “Jak najbardziej!”. Omawiana sytuacja rozgrywa się 22 czerwca, zatem w obrębie bieguna północnego trwa aktualnie dzień polarny!
76°26′ = 66°34′ + β
β = 76°26′ – 66°34′ = 9°52′
Nie zapomnijcie, że właśnie “zawędrowaliśmy” aż za biegun północny, zatem otrzymana wartość β to tylko odległość a nie dokładna szerokość geograficzna. Spróbujmy to zmienić:
90° – 9°52′ = 80°8′
80°8’N
Odp.: Poszukiwane drugie miejsce na Ziemi o takim samym kącie padania promieni słonecznych to równoleżnik o wartości 80°8’N.
To wszystko co dla Was przygotowałem. Mam nadzieję, że dzięki temu obliczanie kątów padania promieni słonecznych nie będzie już problemem, z kolei zdobytą wiedzę wykorzystacie kiedyś w praktyce.
Autor: Wojciech Ciecierski
kat padania promieni slonecznych
Post: #9
Post-URL: Permalink
Post-URL: BB-Link
Post-URL: HTML-Link
[x] close RE: kat padania promieni slonecznychNAJLEPSZA METODA!!!
*- stopnie
‘-minuty
y- fi (szerokość geograficzna)
A-alfa (kąt padania promieni słonecznych względem ziemi)
w równonocy 21 marca i 23 września kąt padania promieni słonecznych wynosi 90* na równiku. kąt A zmniejsza się wraz ze zmianą “odległości” między równoleżnikiem na ktory pada słońce pod katem 90* (teraz równik) a równoleżnikiem na którym chcemy obliczyć dany kąt, np. y= 12* N
to od równika( 0*) do 12* będzie 12* więc od 90* musimy odjąć 12* i wtedy mamy kąt A na 12* N czyli A=78
PRZESILENIE LETNIE 22.06:
Teraz na zwrotniku RAKA mamy kąt 90*, więc nasz główny równoleżnik to 23* 27′ N i podam 3 przykłady które mogą wystąpić, np.
1) musimy obliczyć A na szerokości geograficznej 30* N. No to stosując tą zasadę “kąt A zmniejsza się wraz ze zmianą odległości między równoleżnikiem na ktory pada słońce pod katem 90* a równoleżnikiem na którym chcemy obliczyć dany kąt”, więc
90* – (różnica między tymi równoleżnikami), czyli
A=90* – ( 30* – 23* 27′)
A=90* – 6* 33′
A=83* 27′ Wzór od zwrotnika w górę:
A=90* – (y – 23*27′)
2)
mamy obliczyć A na równoleżniku 20* N
to musimy znowu odjąć różnicę czyli
A=90*- (23* 27′ – 20)
A=90*- 3* 27′
A= 86*33′
Wzór(od równika do Zwrotnika) A= 90*-(23*27′-y)
3) teraz mamy obliczyć A gdy obserwator stoi na równoleżniku 14* S Więc musimy od 90* odjąć 23*27′ wtedy jesteśmy na równiku (0*) i odejmujemy jeszcze 14* bo oddalamy się od Zwrotnika Raka. Więc wzór wygląda tak
A=90* – 23*27’ – y .
Pytania kierować na gadu gadu: 4493859. Pomogę w razie potrzeby. a Na Przesilenie Zimowe sami sobie wyprowadźcie wzory! Pamiętajcie o tej zasadzie i się nie będziecie musieli uczyć na blachę tego!
obliczanie kąta padania promieni słonecznych
Wiesz, ja jeszcze do tego nie doszłam do… , przez Misty
Wiesz, ja jeszcze do tego nie doszłam do tego tematu ( a jest na rozszerzonej), ale kupiałam sobie świtna ksiązkę w której sa opracowane wszystkie tematy w których trzeba cos obliczyc albo narysować. Jesli chcesz możesz poszukać: “jak zdac maturę – Geografia” Ewa Smak wyd. Eremis.
Tmczasem podaję Ci jak jest towytlumaczone w tej ksiązce.
Po pierwsze trzeba zapamietać jaka pora roku zaczyna sie na danej pólkuli.
Półkula północna Daty rozpoczecia Półkula południowa
astronomicznych pór roku
wiosna 21 III jesień
lato 22 VI zima
jesień 23 IX wiosna
zima 22 XII lato
Ponadto nalezy zwrócic uwage na informację w zadaniu, po której stronie nieba góruje słońce. JesliSłońce góruje po południowej stronie nieba, szukane miejsce znajduje się na pólkuli północnej i ma szerokośc geograficzna plnocną (N). Jesli Słonce góruje po północnej stronie nieba, to miejsce którego szukamy znajduje sie na południowej pólkuli i jma szerokośc geograficzna południowa (S).
Wzory na obliczenie kata padania promieni słonecznych (górowania Słońca) w dniach rozpoczecia astronomicznych pór roku, gdzie:
h – to szukana wysokość Słońca w momencie górowania (lub inaczej kat padania promieni słonecznych)
[fi] – to szerokośc geograficzna miejsca, dla którego obliczamy kąt padania promieni słonecznychWzory dla obu pólkul (21 III, 23 IX) b]h = 90 st. – [fi][/b]
Wzory dla pólkuli pólnocnej (22 VI) h = (90 st – [fi]) + 23st27′
(22 XII) h = (90 st – [fi]) – 23st27′
Wzory dla pólkuli południowej (22 VI) h = (90 st – [fi]) – 23st27′
(22 XII) h = (90 st – [fi]) + 23st27′
Patrzac na te wzory i mysląc o zadaniach, to nie pozostaje chyba nic jak to wykuć :/
Podam Ci tez wzory na obliczenie szerokości geograficznej miejsca, na podstawie podanej wysokosci Słońca w momencie górowania w dniach rozpoczecia astronomicznych pór roku.
[fi] to szukana szerokośc geograficznah to wysokość Słońca w momencie górowania
Pólkula pólnocna: 21 III i 23 IX b] [fi] = 90st – h[/b]
22 VI [fi] = (90st – h) + 23st27′
22 XII [fi] = (90st – h) – 23st27′
Pólkula południowa: 21 III i 23 IX [fi] = 90st – h
22 VI [fi] = (90st – h) – 23st27′
22 XII [fi] = (90st – h) + 23st27′
P.S.
Kolega rotman dobrze obliczył wysokośc promieni słonecznych, ale poszedł na łatwiznę bo zrobił to tylko dla dat 21III i 23 IX. Dla pozostałych pór roku wyniki będa inne ;)[/b]
źródło: repetytorium z geografii wyd. EREMIS
키워드에 대한 정보 jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory
다음은 Bing에서 jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych?
- jak
- obliczyć
- kąt
- padania
- promieni
- słonecznych
- pory
- roku
- przesilenie
- letnie
- zimowe
- równonoc
- wiosenna
- jesienna
- ruch
- obiegowy
- ziemia
- słońce
Jak #obliczyć #kąt #padania #promieni #słonecznych?
YouTube에서 jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych? | jak obliczyć kąt padania promieni słonecznych wzory, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
