당신은 주제를 찾고 있습니까 “ewangelia dobra nowina o jezusie – Słowo prawdy – ewangelia o Jezusie Chrystusie – dobra nowina o zbawieniu“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 emcedusia 이(가) 작성한 기사에는 조회수 4,156회 및 좋아요 4개 개의 좋아요가 있습니다.
Biblia głosi, że z miłości i dobroci wobec nas, Bóg posłał swojego jedynego Syna, Jezusa Chrystusa, żeby umarł za nas, przelewając krew jako zapłatę za nasze grzechy. Była to doskonała ofiara i sprawiedliwa zapłata złożona Bogu za popełnione przez nas grzechy, a Jezus otrzymał karę jaka nam się należała.
Table of Contents
ewangelia dobra nowina o jezusie 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Słowo prawdy – ewangelia o Jezusie Chrystusie – dobra nowina o zbawieniu – ewangelia dobra nowina o jezusie 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Jan. 8:32 I poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi. Jan. 14:6 Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie. Uwierz Temu, który za ciebie umarł!
ewangelia dobra nowina o jezusie 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Dobra nowina – Biblia Mówi
Biblia mówi: „Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym”. Mk 1,1 (BT), „który przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez …
Source: bibliamowi.pl
Date Published: 5/24/2021
View: 7414
Co to jest ewangelia o Jezusie Chrystusie? – GotQuestions.org
Objawienia 20.14-15). Zła nowina, że wszyscy jesteśmy winni i potępieni przez Boga, przeciwstawia się ewangelii, dobrej nowinie o Jezusie Chrystusie. Bóg, z …
Source: www.gotquestions.org
Date Published: 12/15/2022
View: 4254
Ewangelia – szczegółowa analiza znaczenia dobrej nowiny
Ewangelia Jezusa Chrystusa w oparciu o całą Biblię. … Zapraszam na analizę ewangelii, czyli dobrej nowiny. O czym jest ta dobra nowina?
Source: czytajbiblie.com
Date Published: 3/9/2021
View: 1238
Dobra Nowina Ewangelii – Jezus Cię Kocha!
Dobra nowina Ewangelii – Jezus umarł za Ciebie i za mnie. Poniósł Twoje i moje grzechy. Jego akt Miłości dowodzi, jak bardzo Bóg kocha Ciebie i mnie…
Source: jezusciekocha.pl
Date Published: 6/7/2021
View: 6868
Naprawdę Dobra Nowina – Biblia – wiara.pl
Język Dobrej Nowiny. Choć Jezus w nauczaniu zapewne posługiwał się językiem aramejskim, Ewangelie, podobnie jak inne pisma Nowego Testamentu …
Source: biblia.wiara.pl
Date Published: 6/1/2022
View: 6582
Ewangelia – Dobrą Nowiną o zwycięstwie nad śmiercią
To jest najważniejszy moment Dobrej Nowiny. By jak najpełniej go wyrazić, prawda o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa ukazana została w …
Source: www.orione.kalisz.pl
Date Published: 9/27/2022
View: 7920
15. Ewangelia, czyli Dobra Nowina
dostrzega aktualność Ewangelii w dzisiejszych czasach,. ▫ przedstawia Ewangelię jako Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie powierzoną wszystkim wiernym.
Source: old.wydawnictwokatechetyczne.pl
Date Published: 3/28/2022
View: 7184
Ewangelia Dobra Nowina o Panu Jezusie – PDF Free Download
Ewangelia Dobra Nowina o Panu Jezusie 8 Cele katechetyczne kształtowanie nawyku czytania Ewangelii, słuchania Bożego Słowa i odpowiadania na to słowo wiarą …
Source: docplayer.pl
Date Published: 7/24/2021
View: 3217
Ewangelia Dobrą Nowiną – Genial.ly.
Na pewno lubisz dostawać dobre wiadomości??? Jest to Dobra Nowina o zbawieniu przyniesionym nam przez Jezusa Chrystusa. Tym słowem określa się …
Source: view.genial.ly
Date Published: 8/30/2022
View: 5548
주제와 관련된 이미지 ewangelia dobra nowina o jezusie
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Słowo prawdy – ewangelia o Jezusie Chrystusie – dobra nowina o zbawieniu. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 ewangelia dobra nowina o jezusie
- Author: emcedusia
- Views: 조회수 4,156회
- Likes: 좋아요 4개
- Date Published: 2009. 4. 6.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=R6o913tD_O0
Ewangelia – Dobra Nowina
Bóg nas stworzył dla swojej przyjemności i chwały. Ale z powodu naszej pychy i egoizmu, nikt z nas nie był w stanie tego spełnić i w różnych momentach życia obraziliśmy Boga. Wszyscy zgrzeszyliśmy wobec Niego i nie okazaliśmy szacunku i chwały, jakie Mu się należą od każdego z nas (Rz 3,23).
Jeśli więc uważamy się za dobrych ludzi, musimy być szczerzy wobec samych siebie: czy kiedykolwiek obraziłem Boga kłamstwem, oszustwem, nieczystymi myślami, kradzieżą, buntem wobec władzy lub nienawiścią do innych ludzi? Te grzechy nie tylko mają swoje konsekwencje w tym życiu, ale również powodują, że nie jesteśmy pogodzeni z Bogiem, a tym samym pozbawiają nas wiecznego życia wraz z Nim w niebie.
Bóg jest święty, wiec musi odrzucić wszystko, co jest związane z grzechem (Mt 13,41–43). A ponieważ jest doskonały, nie może pozwolić, by nasze grzechy przeciwko Niemu uszły nam na sucho, w przeciwnym razie nie byłby sprawiedliwym Sędzią (Rz 2,5–8). Biblia mówi, że nasz grzech oddziela nas od Boga i że „karą za grzech jest śmierć” (Rz 6,23). Jest to nie tylko śmierć fizyczna, ale także duchowa, niosąca ze sobą wieczne oddzielenie od Boga.
Większość ludzi nie uświadamia sobie, że nasze okazjonalne dobre uczynki nie niwelują naszych grzechów i nie czynią nas czystymi w oczach Boga. Gdyby tak było, oznaczało by to, że możemy sobie sami zapracować na niebo, kwestionując Bożą sprawiedliwość w odniesieniu do grzechu. To nie tylko jest niemożliwe, ale również pozbawia Boga należnej Mu czci.
Dobra nowina polega na tym, że Bóg jest nie tylko sprawiedliwy, ale też pełen miłości i miłosierdzia. Znalazł dla nas lepszą drogę umożliwiającą uzyskanie przebaczenia i poznanie Boga.
Biblia głosi, że z miłości i dobroci wobec nas, Bóg posłał swojego jedynego Syna, Jezusa Chrystusa, żeby umarł za nas, przelewając krew jako zapłatę za nasze grzechy. Była to doskonała ofiara i sprawiedliwa zapłata złożona Bogu za popełnione przez nas grzechy, a Jezus otrzymał karę jaka nam się należała. Śmierć Jezusa spełniła wymagania Bożej sprawiedliwości, będąc jednocześnie doskonałym wyrazem Bożej miłości i miłosierdzia. Trzy dni po śmierci, Bóg wzbudził Jezusa z martwych, jako naszego żyjącego Odkupiciela, udowadniając, że naprawdę jest On Synem Bożym (Rz 1,4).
List do Rzymian 5.8 „Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł”
Ewangelia Jana 3.16 „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”.
Przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa otrzymaliśmy możliwość uzyskania przebaczenia, a następnie pojednania się z Bogiem. Możemy mieć wrażenie, że to, iż zbawienie jest darem, jest nie w porządku. Ale Pismo uczy, że Bóg chciał ukazać bogactwo swojej łaski i dobroci wobec nas, za darmo udzielając nam zbawienia (Ef 2,1–7). Teraz nakazuje wszystkim ludziom skruchę, odwrócenie się od dawnego, grzesznego życia i pokorne zaufanie Jezusowi w kwestii zbawienia. Poddając swoje życie Jego władzy i kontroli, możesz otrzymać zbawienie i za darmo cieszyć się życiem wiecznym.
List do Rzymian 6.23 „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”.
Miliony ludzi na świecie pojednały się z Bogiem, oddając życie Jezusowi Chrystusowi. Ale każdy z nas sam musi dokonać wyboru.
List do Rzymian 10.9 „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził Go z martwych, zbawiony będziesz”.
Czy w tej chwili coś cię powstrzymuje przed oddaniem życia Jezusowi? Jeśli rozumiesz, że potrzebujesz uzyskać przebaczenie i jesteś gotów nawiązać relację z Bogiem, zachęcamy cię, żebyś się teraz pomodlił i zawierzył swoje życie Jezusowi Chrystusowi. Szczerze powiedz Bogu o swoich błędach i potrzebie otrzymania Jego przebaczenia. Podejmij decyzję o odwróceniu się od grzechu i złóż ufność w Jezusie i w tym, czego dokonał na krzyżu. A potem otwórz serce i zaproś Go do swojego życia, by cię napełnił, przemienił twoje serce i przejął kontrolę. Jeśli nie bardzo wiesz jak Mu o tym wszystkim powiedzieć, możesz dać się poprowadzić poniższej modlitwie:
Panie Jezu, wiem, że zgrzeszyłem przeciwko Tobie i zasługuję na sąd Boży. Wierzę, że umarłeś na krzyżu, żeby zapłacić za moje grzechy. Odwracam się teraz od moich grzechów i proszę o Twoje przebaczenie. Jezu, czynię Ciebie Panem i Władcą mojego życia. Zmień mnie i pomóż mi poświęcić Tobie resztę mojego życia. Dziękuję, że kiedy umrę, będę razem z Tobą mieszkać w niebie.
Amen.
Jeśli była to szczera modlitwa z twojej strony i oddałeś życie Jezusowi Chrystusowi, gratulujemy! Zachęcamy cię, żebyś opowiedział innym o tej decyzji. Jeśli modliłeś się z przekonaniem, przyszła pora, by zrobić kilka pierwszych kroków w swojej duchowej podróży.
Po pierwsze, jest niesłychanie ważne, żebyś znalazł jakiś kościół wierny biblijnemu nauczaniu. Powiedz im, że chcesz posłuchać nakazu Chrystusa dotyczącego chrztu. To naprawdę ważny krok, pozwalający na publiczne przyznanie się do Jezusa, podzielenie się swoją wiarą z innymi i zupełnie nowe doświadczenia duchowe. Dołącz do tego nowego kościoła i zacznij tam regularnie uczęszczać, wspólnie z innymi wierzącymi w Jezusa Chrystusa. Oni będą dla ciebie zachętą, będą się modlić za ciebie i pomogą ci wzrastać. Każdy z nas potrzebuje społeczności i odpowiedzialności przed innymi.
Znajdź też tłumaczenie Biblii, które będziesz rozumiał i czytaj ją po kilka minut dziennie. Zacznij od Ewangelii wg św. Jana i przejdź przez cały Nowy Testament. Czytając, proś Boga, żeby cię uczył, jak masz Go kochać i iść za Nim. Zacznij, podczas modlitwy, rozmawiać z Bogiem, dziękując Mu za nowe życie, wyznając popełnione grzechy i prosząc o to, czego potrzebujesz.
Mając relację z Panem, korzystaj z możliwości, jakie ci daje, by dzielić się wiarą z innymi. Biblia mówi: „Zawsze [bądźcie] gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej” (1 P 3,15). Nie ma większej radości niż poznanie Boga i ogłaszanie Go, by inni mogli Go poznać!
Bóg rzeczywiście pozwala nam doświadczać pewności i zakorzenienia w Nim. Jest wiele rzeczy, których nie wiemy i których nie jesteśmy w stanie w naszym życiu przewidzieć, ale jednego możemy być pewni – że On jest teraz z nami i że nasza dusza jest z Nim na zawsze bezpieczna. Niech Bóg Cię błogosławi, kiedy będziesz doświadczał i odkrywał prawdę Jego obietnic.
Powyższy tekst pochodzi z dodatku „Ewangelia” do książki „Modlitwa Jest Bitwą”.
Dobra nowina
Dobra nowina
Dobra nowina to radosna wieść, ewangelia. Komu miała być ona zwiastowana? Biblia mówi: „Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę”. Iz 61,1 (BT).
To przesłanie do ludzkości miało być głoszone przez tych, którzy je przyjęli. Biblia mówi: „Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!. Rz 10,14-15 (BT).
Uważajmy jednak, gdyż „wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą… zgubne herezje. Wyprą się oni Władcy, który ich nabył…”. 2 P 2,1 (BT). „Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową”. Ga 1,7 (BT).
Biblia mówi, że „jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga”. 2 Kor 3-4 (BT). Uwierzcie więc i „Trzymajcie się mocno Słowa Życia”. Flp 2,16 (BT), Słowa o Jezusie, którego Bóg „nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca”. Flp 2,9-11 (BT). On bowiem, „Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”. Łk 19,10 (BT).
Co się stanie z tymi, którzy odrzucą dobrą nowinę? Biblia mówi: „Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa. Jako karę poniosą oni wieczną zagładę [z dala] od oblicza Pańskiego i od potężnego majestatu Jego”. 2 Tes 1,6-9 (BT).
Czym jest dobra nowina? Jest ona radosną wieścią o Jezusie Chrystusie. Biblia mówi: „Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym”. Mk 1,1 (BT), „który przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię”. 2 Tm 1,10 (BT). „Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany na apostoła, wyznaczony do zwiastowania ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach Świętych o Synu swoim, potomku Dawida według ciała”. Rz 1,1-3 (BW). „…Ci, gdy przyszli do Antiochii, zwracali się również do Greków, głosząc dobrą nowinę o Panu Jezusie”. Dz 11,20 (BW), ponieważ „potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”. J 3,14-15 (BT). On „zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi”. Hbr 7,25 (BT).
Tę dobrą nowinę Bóg dał każdemu z nas, gdyż „W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. 1 J 4,9-10 (BT). Ponieważ „Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni”. Rz 5,8-9 (BT). Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa to dobra nowina dla nas, grzeszników, Biblia bowiem mówi: „A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach”. 1 Kor 15,17 (BT).
Dobra nowina dotyczy królestwa Bożego. Wszyscy wierzący oczekują „według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość”. 2 P 3,13 (BT). „Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa… Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę”. 1 P 1,23.15 (BT). „Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni… Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność… Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa”. 1 Kor 15,50-51.53.57 (BT).
Dobra nowina to radosna wieść o planie zbawienia i Bożej łasce. Biblia mówi: „Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego”. Tt 3,4-7 (BT).
Dobra nowina to też nauka o drodze do zbawienia, czyli o tym, jak żyć, aby wejść do królestwa Bożego. Biblia mówi: „Znacie drogę, dokąd Ja idę. Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. J 14,4-7 (BT). Poznanie Boga i Jezusa musi prowadzić do wielu zmian, Biblia bowiem mówi: „… jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego”. J 3,3 (BT). „Dlatego, umiłowani, oczekując tego (nowego nieba i nowej ziemi), starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy – w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną… strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku. Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa!”. 2 P 3,14.15.17.18 (BT).
Czym jeszcze jest dobra nowina? Biblia mówi: „A kiedy Jan został uwięziony, przybył Jezus do Galilei, gdzie głosił Dobrą Nowinę o Bogu, mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Nawróćcie się i uwierzcie w Ewangelię!”. Mk 1,14-15 (BWP).
Podsumowanie. Dobra nowina jest „mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego… W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. Rz 1,16-17 (BT), a „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa”. Rz 10,17 (BT). Dobra nowina to wieść o Jezusie, o Bogu i Jego łasce oraz o królestwie Bożym. „Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie…”. 1 Kor 15,1-2 (BT). Jaką dobrą nowinę Paweł przypomina? Biblia mówi: „Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem… Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak wyście uwierzyli”. 1 Kor 15,3-4.11 (BT). Bóg zapewnił nas, że każdemu ofiarowuje udział w Swoim królestwie, trzeba tylko w tę dobrą nowinę uwierzyć. Zatem „I my zwiastujemy wam dobrą nowinę. Tę obietnicę, którą dał ojcom, wypełnił teraz Bóg dzieciom ich przez wzbudzenie nam Jezusa”. Dz 13,32.33 (BW).
Co to jest ewangelia o Jezusie Chrystusie?
Pytanie
Odpowiedź
Słowo ewangelia oznacza “dobra wiadomość”, zatem ewangelia Chrystusa jest dobrą wiadomością o Jego przyjściu, zapewniającym przebaczenie grzechów dla wszystkich, którzy wierzą (Kolosan 1.14; Rzymian 10.9). Od czasu grzechu pierwszego człowieka, ludzkość popadła w potępienie Boże (Rzymian 5.12). A ponieważ każdy przekroczył Boże, doskonałe prawo popełniając grzech, każdy jest winny (Rzymian 3.23). Karą za przestępstwo grzechu jest śmierć fizyczna (Rzymian 6.23), a później wieczność spędzona w miejscu kary (Ks. Objawienia 20.15; Ew. Mateusza 25.46). To wieczne oddzielenie od Boga jest również nazwane “drugą śmiercią” (Ks. Objawienia 20.14-15).Zła nowina, że wszyscy jesteśmy winni i potępieni przez Boga, przeciwstawia się ewangelii, dobrej nowinie o Jezusie Chrystusie. Bóg, z powodu swojej miłości do świata, utorował drogę dla człowieka, aby jego grzechy zostały mu przebaczone (Ew. Jana 3.16). On posłał Swojego Syna, Jezusa Chrystusa, aby zabrał grzechy ludzkości na Siebie przez śmierć na krzyżu (1 Piotra 2.24). Składając nasz grzech na Chrystusie, Bóg zapewnił, że wszyscy którzy uwierzą w imię Jezusa, otrzymają przebaczenie (Dz. Apostolskie 10.43). Zmartwychwstanie Jezusa gwarantuje usprawiedliwienie wszystkich, którzy wierzą (Rzymian 4.25).Biblia określa zawartość przesłania ewangelii: “A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism, i że ukazał się Kefasowi, potem dwunastu; potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość dotychczas żyje, niektórzy zaś zasnęli” (1 Koryntian 15.1-6). W tym fragmencie, Paweł podkreśla prymat ewangelii- to, co jest “najważniejsze.” Przesłanie ewangelii zawiera dwa historyczne fakty, oba wsparte Pismem Świętym: śmierć Chrystusa i Jego zmartwychwstanie. Oba te fakty są poparte innymi dowodami: śmierć Chrystusa jest udowodniona przez Jego pogrzeb, a Jego zmartwychwstanie jest udowodnione przez naocznych świadków.Ewangelia Jezusa Chrystusa jest dobrą nowiną, że Bóg zapewnił człowiekowi drogę, aby uwolnić go od kary za grzech (Ew. Jana 14.6; Rzymian 6.23). Każdy z nas umiera fizycznie, ale ci którzy wierzą w Jezusa Chrystusa mają obiecane fizyczne zmartwychwstanie do życia wiecznego (Ew. Jana 11.23-26). Ci, którzy odrzucają Chrystusa nie tylko umrą fizycznie, ale również doświadczą “drugiej śmierci”, którą Biblia opisuje jako wieczne jezioro ognia (Ks. Objawienia 20.13-14). Jezus jest Jedynym w którym możliwe jest zbawienie (Dz. Apostolskie 4.12).Ewangelia Jezusa Chrystusa jest najlepszą wiadomością jaką kiedykolwiek ktoś może usłyszeć, i to co uczyni ta osoba z tym przesłaniem określi to, gdzie ona lub on spędzi wieczność. Bóg powołuje Ciebie abyś wybrał/ wybrała życie. Powołaj się na imię Pana i bądź zbawiony (Rzymian 10.13).
szczegółowa analiza znaczenia dobrej nowiny
Ewangelia, analiza dobrej nowiny
Ewangelia pojawia się w Nowym Testamencie, ale wynika bezpośrednio z przymierza danego Mojżeszowi. Zapraszam na analizę ewangelii, czyli dobrej nowiny. O czym jest ta dobra nowina? Odpowiedź jest bardziej skomplikowana, niż może się nam wydawać, stąd rozmiar tego artykułu. Zachęcam jednak do zapoznania się z nim od początku do końca, ponieważ w pozornie mało ważnych miejscach zawarte są myśli, bez których nie będzie możliwe zrozumienie całości przekazu. Wierzę, że tak szczegółowy opis pozwoli na lepsze zrozumienie ewangelii nawet osobom, które już długo podążają za Jezusem Chrystusem. Pragnę, aby każdy zrozumiał, jak ważne jest przesłanie Starego Przymierza w zrozumieniu ewangelii i jak nieodzowną częścią dobrej nowiny są pisma Tory i pism prorockich.
Stworzenie świata i człowieka
Pierwszy werset Biblii mówi nam o tym, co uczynił Pan Bóg w pierwszej kolejności. Mianowicie stworzył niebo, a następnie ziemię (Rdz. 1:1). W wersecie trzecim Bóg tworzy światłość, a w kolejnym widząc, że jest dobra, oddziela ją od ciemności. Werset dwudziesty mówi o stworzeniu pierwszych istot żywych w wodzie, a potem na niebie. Dopiero werset dwudziesty szósty wspomina nam o stworzeniu człowieka, ale chociaż jest on ostatni w kolejności, opisany jest w sposób bardzo szczególny. Po pierwsze, Bóg stworzył człowieka na własny obraz, co nie zostało powiedziane o żadnej innej stworzonej istocie. Po drugie, wszystko co uczynił do tej pory Bóg, oddał w ręce człowieka, aby nimi władał. Po całej swojej pracy, Bóg pobłogosławił dzień siódmy i ustanowił go dniem odpoczynku (Rdz. 2:3).
Pierwotny zamysł Boga wobec człowieka
Pan Bóg uczynił ogród i nazwał go &;Eden” (Rdz. 2:8), a następnie osadził w nim człowieka po to, aby go uprawiał i strzegł (Rdz. 2:15). To bardzo ważny moment, ponieważ opisuje pierwsze polecenie Boga do człowieka. Bóg nakazuje człowiekowi aby pracował, a także nakłada na niego odpowiedzialność ochrony tego, co zostało mu powierzone. Ciężko uwierzyć, że w idealnym miejscu, którym był Eden, życie nie miało polegać na odpoczynku i przyjemnościach, ale na pracy, w odpowiedzialności za to, co zostało człowiekowi powierzone. Werset siedemnasty opisuje to, co jest często uznawane za pierwsze i jedyne polecenie Boga, wobec Adama, mianowicie zakaz spożywania z drzewa &;poznania dobra i zła”, a także konsekwencje, które czekają go za złamanie tego zakazu, śmierć. Bóg więc stworzył człowieka nie po to, aby z nim przebywać i cieszyć się wzajemną obecnością, ale po to, żeby człowiek pracował, wykonywał polecenia Boga i kształtował w sobie wartościowy charakter, poprzez wypełnianie powierzonej odpowiedzialności.
Pierwszy grzech człowieka
Kiedy jesteśmy przy rzeczach pierwszych, warto zastanowić się, czym był pierwszy grzech w historii ludzkości. Obżarstwo? Zaniedbanie? Księga Rodzaju 3:1-6 opisuje, co dokładnie działo się krok po kroku. Wąż rozpoczyna rozmowę z kobietą i tu zaczyna się porażka Adama. Miał on strzec ogrodu, a tymczasem pozwolił, aby wąż do niego wtargnął. Zwierzę zaczyna rozmowę w bardzo intrygujący sposób, oczerniając Boga już od pierwszych swoich słów &;Czy rzeczywiście Bóg powiedział, że nie ze wszystkich drzew możecie spożywać?”. Na podważenie prawdomówności Boga, Ewa powinna była zareagować bardzo stanowczo i skarcić węża. Zamiast tego, kobieta tłumaczy się, że to nie tak, że tak naprawdę to ze wszystkich drzew mogą jeść, no może poza jednym. W ten sposób Ewa pokazuje wężowi, że wstydzi się ograniczeń, jakie nałożył na nią Bóg, że ma o sobie wielkie mniemanie, a ten zakaz godzi w jej wielkość. Wąż nie bawiąc się w podchody, widząc nastawienie Ewy, rzuca kolejne bluźnierstwo i zarzuca Bogu kłamstwo. Kobieta, najwyraźniej chcąc pokazać swoją pozycję, jako władczyni ogrodu, popełniła grzech i zjadła owoc. Możemy odwołać się tutaj do Listu Jakuba, który opisuje proces popełniania grzechu. &;Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą;” (J 1:14). Widzimy tutaj początek drogi do grzechu, którym jest pożądliwość. Ewa miała w sercu pychę związaną z tym, że jest po Bogu i Adamie najważniejszą osobą w ogrodzie. Jej pożądliwością było poczucie władzy i wielkości wobec innych stworzeń. Najwyraźniej Ewa nie chciała stracić autorytetu w oczach zwierząt, które mogłyby zobaczyć, że boi się ona sięgnąć po owoc. &;Potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.” (J 1:15). Ewa trzymała w sobie pożądliwość tak długo, że zdążyła ona dojrzeć w jej &;łonie” i kiedy wąż dostrzegł, że jest ona gotowa na &;poród”, postanowił dać jej bodziec do &;urodzenia grzechu”, a ona zrobiła dokładnie to, co od dawna miała w sercu, pokazała swoją wielkość i niezależność wobec wszystkich istot w ogrodzie. Adam widząc, że jego żona zabrała mu autorytet, musiał zjeść razem z nią, aby zatuszować choć trochę swój strach wobec konsekwencji grzechu i zyskać podobne uznanie w oczach zwierząt, co ona. Nie mógł sobie też pozwolić na to, aby jedynie ona otrzymała poznanie dobra i zła, ponieważ to, oznaczałoby, że nie byłby drugim władcą po Ewie, ale straciłby władzę całkowicie, jako istota o nieporównywalnie mniejszym poznaniu, co Ewa. Widzimy więc, że to nie obżarstwo, ani zaniedbanie, a już tym bardziej spożycie owocu, nie było pierwszym grzechem na ziemi. Co było pierwszym grzechem ludzkości? Zaniedbanie odpowiedzialności strzeżenia ogrodu i wpuszczenie węża? To, co widać między wierszami w Biblii, a co zostało tu opisane, to pożądanie, które było w sercach pierwszych ludzi. Jakub pisze, że pożądanie grzechem nie jest, ale się w grzech przeradza, więc pierwszym grzechem ludzkości zostaje nieposłuszeństwo wobec Boga. Jednak widać w tej historii jasno, że sam czyn był już wisienką na torcie, a to właśnie pożądanie, które powinno być zaduszone, a nie pielęgnowane, doprowadziło do tego, z jaką łatwością grzech został wykonany. Podobnie jak na początku istnienia ludzkości, tak i teraz, nieposłuszeństwo wobec Boga jest największym grzechem, jaki można popełnić. Najprawdopodobniej Bóg w taki sposób skonstruował swój zakaz, aby przez cały czas trwania dziejów, nie było żadnych wątpliwości, co jest największym grzechem w oczach Boga. Zjedzenie owocu, nie jest bowiem złe samo w sobie, ale zjedzenie zakazanego owocu, uwydatnia ideę, tego, że to przestąpienie zakazu, a nie czyn spożywania jest zły, a w konsekwencji, nieposłuszeństwo wobec Boga, jest złe i zostało mianowane pierwszym grzechem ludzkości.
Konsekwencje grzechu
Grzech nie miałby znaczenia, gdyby nie przynosił konsekwencji. Jeśli człowiek uważa, że grzech jest łatwo przebaczany przez Boga, przez co nie ponosi się jego skutków, wtedy grzech przestaje być czymś, czym należy się martwić, a już tym bardziej unikać. Konsekwencjami pierwszego grzechu ludzkości było ustanowienie bólów porodowych, nadanie panowania mężczyzny nad kobietą, trud pracy (nie praca sama w sobie, ale to, że stała się uciążliwa), śmierć (Rdz. 3:16-19). Dodatkowo Bóg stracił zaufanie do człowieka i wygnał go z ogrodu, aby nie spożył z drzewa życia, co dałoby mu życie wieczne na ziemi.
Walka z grzechem
Bóg zachęca do walki z grzechem samego Kaina, pierwszego mordercy w historii ludzkości, jeszcze zanim popełnił swoją zbrodnię. Kain postępował podobnie jak Abel, pracował i składał ofiary dla Boga z plonów swojej pracy. Jednak bracia różnili się tym, że Abel miał szczere i wdzięczne serce wobec Boga, co okazywał tym, że oddawał pierwsze i najlepsze co miał aby uczcić Stwórcę. Kain natomiast oddawał to co mu zbywało. Kiedy Bóg nie przyjął byle jakiej ofiary, Kain rozgniewał się, na co Bóg dał mu przestrogę. Pierwsze, co mówi Bóg do Kaina, to że na grzech są narażeni ci, którzy nie czynią dobra. Oznacza to, że należy robić dobre rzeczy, ponieważ czynienie dobra chroni człowieka przed pokusami. Po drugie, kiedy już grzech kusi, Bóg mówi, że odpowiedzialnością człowieka jest panować nad tym (Rdz. 3:3-7). Bóg więc nie tylko chce, aby człowiek walczył z grzechem, ale daje też bardzo konkretne wskazówki, jak to robić.
Grzech Bogu przeszkadza
Ewangelia kojarzy się z przebaczeniem grzechu, z Bożą łaską i łagodnością. Jednak, żeby dobrze zrozumieć czym jest ewangelia, trzeba naprawdę dobrze zrozumieć, czym jest grzech, żeby wiedzieć, czym jest to, co Bóg przebacza. A przede wszystkim trzeba zrozumieć, że to, że Bóg przebacza grzech, nie oznacza, że Bóg podchodzi do niego inaczej niż wcześniej, że grzech od czasów Chrystusa jest mniej zły niż w czasach dawniejszych. Przeciwnie, grzech jest tak samo zły jak przez cały okres życia ludzkości, a zrozumienie, czym jest ewangelia, zależy w ogromnym stopniu od tego, jak dobrze zrozumiemy to, jaki Bóg ma stosunek do czynienia zła.
Dowodem na to, że grzech Bogu przeszkadza, jest zesłanie na ziemię potopu. Powinniśmy naprawdę dobrze zrozumieć motywy, jakie kierowały Bogiem gdy spuszczał na ziemię wodę. Nie będzie chyba zaskoczeniem, że powodem Bożego gniewu, był grzech. Bóg spojrzał na ludzkość i stracił cierpliwość, zobaczył, że ludzie mają w sercach zło i zdecydował zgładzić całą ludzkość i wymazać rozdział o istocie zwanej człowiekiem z historii wszechświata (Rdz. 6:5-7). Jak zły jest więc grzech? Jest tak zły, że omal nie doprowadził do wymazania ludzkości z powierzchni ziemi. Jak bardzo grzech przeszkadza Bogu? Do tego stopnia, że żałował, że w ogóle stworzył człowieka i chciał zamieść sprawę stworzenia ludzkości pod dywan i zapomnieć o tej porażce. Jeśli więc myślisz &;zgrzeszę, przeproszę, zapomnę”, wiedz, że omal cała ludzkość nie została wymazana z powodu takiego myślenia. Więcej, niemal cała ludzkość została uśmiercona, z powodu popełniania grzechu w czasie potopu, więc jeśli grzechowi pobłażasz, to może nie doprowadzisz do wyginięcia gatunku ludzkiego, ale jesteś zdecydowanie po stronie tych, którzy stracili własne życie z powodu swojego postępowania.
Nadanie człowiekowi tożsamości narodowej
Idea wspólnoty i jedności wydaje się dobra i zgodna z Bożym planem. To, że ludzie tworzą grupy, odczuwają odrębność wobec innych, wyglądać może jak coś niewłaściwego, wobec idei bycia razem. Biblia mówi jednak o tym, że to ludzie dążyli do jedności i wspólnoty, a Bogu się to nie podobało… Mowa jest o sławnej historii wieży Babel, lub raczej miasta Babel, gdzie wieża miała akurat podrzędne znaczenie. Boży motyw jest trudny do zrozumienia, bowiem uznał On, że skoro wszyscy ludzie mają jeden język, nie będzie dla nich nic niemożliwego do uczynienia, dlatego należy pomieszać im języki, aby rozproszyli się po ziemi i przestali żyć w jedności (Rdz. 11:6-8). Tożsamość narodowa ma więcej wspólnego z ewangelią niż może się nam wydawać, ale o tym, trochę później.
Wybranie ludu Bożego
Bóg nazywa się Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba (Wj. 3:15). Powróćmy do księgi Rodzaju, gdzie w rozdziale dwunastym Bóg każe Abramowi wyjść z jego ziemi. Dlaczego jest to ważne wydarzenie? To właśnie w rozmowie z Abramem, Bóg mówi o tym, że uczyni wielki naród (Rdz. 12:2). Ciężko powiedzieć, jak wiele rozumiał Abram z powagi sytuacji w której się znajdował, ale była to obietnica dotycząca jednego z najbardziej doniosłych wydarzeń w dziejach ludzkości. Mowa jest o wybraniu rodziny Abrama spośród wszystkich ludów ziemi, aby byli przedstawicielami Boga wobec wszystkich ludzi. Oznacza to, że na ziemi, na której było mnóstwo ludów, posiadających swoje własne języki, to właśnie Abram i jego potomkowie zostaną uprzywilejowani i staną się Bożym Ludem Wybranym. Doniosłość myśli wybrania przez Boga, spośród tak wielu narodów, plemion i ludzi jest ogromna, niezależnie od tego, jak wiele Abram z tego rozumiał. Ciężko powiedzieć, czy był to wybór podyktowany Bożą łaską, czy zasługami Abrama. Sługa Boży otrzymał wskazówki i obietnice, a następnie ruszył za Bożym głosem.
Izrael, naród wybrany przez Boga
Jakub był osobą o bardzo ciekawej historii. Jako jedno z bliźniąt, przyszedł na świat jako drugi, co oznaczało utratę pierworództwa i związanego z nim błogosławieństwa. Można powiedzieć, że Bóg wybrał na dziedzica Ezawa, skoro pozwolił mu wyjść z łona jako pierwszemu i historia powinna potoczyć się tak, że Bóg nazywany by był Bogiem Abrahama, Izaaka i Ezawa. Tak się jednak nie stało, ponieważ Jakub wykradł podstępem prawo do umieszczenia w historii świata swojego imienia. Jednak co ważne, lud wybrany nie nazywa się Jakub, a Izrael. Oznacza to, że to znacznie później Bóg wybrał właśnie Jakuba, do odziedziczenia obietnicy danej jego ojcom. Nastąpiło to w Rdz. 32:28/29, gdzie po fizycznej walce Jakuba z &;pewnym mężem”, nadał on Jakubowi imię Izrael, mówiąc &;Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś.”. Widać tutaj, że Jakub został wybrany na ojca narodu Izrael, za swoje zasługi.
Kim są poganie
Dzień, w którym Bóg nadał Jakubowi imię Izrael, był jednym z najważniejszych dni w dziejach ludzkości, bowiem Bóg podzielił świat na dwie grupy ludzi. Grupa pierwsza, potomkowie Jakuba, Izraelici, wybrany lud Boga. Grupa druga, poganie, czyli reszta świata.
Odpowiedzialność Izraela
Bóg nie wybrał garstki ludzi na swoich przedstawicieli bez powodu. Bóg miał plan dla świata, w którym Izrael miał odgrywać kluczową rolę. Bóg chciał się komunikować ze światem, czyli z poganami, używając do tego celu swoich ambasadorów, Izraelitów. Plan był doskonały, ale z wykonaniem nie poszło już tak gładko. Izraelici, zamiast wypełniać swoje obowiązki, jako pośredników między Bogiem, a poganami, raczej uznali się za wybranych, jako jedynych dziedziców zbawienia. Historia podobna do Adama i Ewy, którzy mieli panować nad zwierzętami w posłuszeństwie wobec Boga, a zamiast tego poczuwali się do władzy, zamiast posługi. Izrael również wolał poczuwać się do wyższości nad istotami gorszego rodzaju, czyli poganami, zamiast im służyć. Jest jednak jeszcze gorzej, ponieważ Izrael popadał w grzech, czasami nawet gorszy niż w wykonaniu pogan, przez co jego rola docierania do narodów z Bożym poselstwem była zawieszana na czas karania ludu wybranego. Jedną z niewielu historii opisanych w Biblii, kiedy Izrael faktycznie pełni swoją rolę, jest historia Jonasza, który wolał umrzeć, niż pójść z Bożym słowem do pogan. Mimo niechęci i próby samobójstwa, Jonasz ostatecznie dotarł do pogan i głosił im opamiętanie, a Bóg odpuścił grzechy ludu, do którego Jonasz poszedł. Księga Jonasza daje nam zrozumienie tego, jaka jest prawdziwa rola Izraela w dziejach ludzkości i jak lud wybrany się z tego zadania wywiązywał.
Posłanie na ziemię mesjasza
Izrael miał kluczową rolę w dziejach ludzkości. Lud wybrany wywiązywał się jednak ze swojej odpowiedzialności docierania do pogan tak tragicznie, że jego rola musiała zostać ograniczona. Bóg wziął sprawy w swoje ręce i posłał na ziemię osobę, której ufał bezgranicznie. Człowiekiem tym, był Jezus Chrystus, zrodzony z kobiety – Izraelitki, dziewicy, która zaszła w ciążę za sprawą Ducha Świętego (Mt. 1:18). Mesjasz, czyli namaszczony, został zapowiedziany przed swoim przyjściem w wielu proroctwach. Izrael traktował przyjście Mesjasza bardzo poważnie, ponieważ na swój egoistyczny sposób utożsamiał go z królem, który wybawi naród wybrany od niewoli, w której się znajdował. Mesjasz nie został urodzony w szlacheckiej rodzinie i nie zachowywał się po królewsku, dlatego Izrael uznał, że Jezus nie jest przepowiedzianym Chrystusem.
Misja Jezusa Chrystusa
Jezus wielokrotnie wspomina, że nie został posłany do pogan, ale do Izraelitów (Mt. 10:5-6). Powołał dwunastu uczniów, spośród Izraela, aby głosili Królestwo Boże &;owcom” z domu Izraela. Jezus miał za zadanie w pierwszej kolejności przygotować uczniów, którzy później będą głosić Królestwo Boże, a w drugiej kolejności dokonać rewolucji w sposobie otrzymywania życia wiecznego, poprzez śmierć na krzyżu i wzięcie na siebie grzechów całego świata. Dokonanie dzieła odkupienia świata poprzez śmierć krzyżową, było zdecydowanie najtrudniejszym zadaniem, przed jakim stanął ktokolwiek, w historii całej ludzkości. Jednak powierzenie zadania zaniesienia nowiny o tym wielkim dziele, znowu Izraelitom… pozostawiało wątpliwość, czy zadanie w ogóle zostanie wykonane.
Czy Izrael podołał zadaniu
Dwunastu uczniów chodziło z Jezusem przez trzy lata Jego służby. Widzieli tysiące cudów, słyszeli Jego nauki niezliczoną ilość razy, mieli możliwość zapytania o każdą wątpliwość, byli przygotowani do swojego zadania lepiej niż perfekcyjnie. Zgodnie z oczekiwaniami, po odkupieniu ludzkości przez Mesjasza, przez śmierć krzyżową i dokonanie wielkiej rewolucji w świecie duchowym, po tym wydarzeniu, które można uznać za najbardziej doniosłe w dziejach całej ludzkości, ponieważ zmieniło się wszystko, a zbawienie zaczęło obowiązywać na zupełnie nowych zasadach, uczniowie wrócili do rybołówstwa i innych zajęć, którymi się trudnili przed poznaniem Chrystusa. Jezus więc objawił się uczniom po zmartwychwstaniu, dzięki czemu ruszyli do pracy ewangelizacyjnej, ale szło im to dość mizernie, więc Chrystus objawił się Saulowi z Tarsu, zwanemu Pawłem, który sam dokonał większość pracy ewangelizacyjnej świata. Ważne jest też to, że spisane zostało Nowe Przymierze, więc niezależnie od tego, jak radzą sobie Izraelici w ewangelizacji świata, poganie mają dostęp do Biblii i sami mogą zgłębiać Boże Słowo, które spisane było rękami Izraelitów, więc zbawienie dla pogan pochodzi od Izraela.
Czym jest ewangelia
Kiedy weźmiemy do ręki Biblię, zobaczymy, że są w niej cztery ewangelie, albo raczej jedna ewangelia opisana przez cztery osoby. Każda ewangelia opisuje dokładnie to samo, ale w każdej z nich uwypuklane są inne szczegóły, na które autor chce zwrócić większą uwagę. Według znaczenia słowa Ewangelia, jest to z języka greckiego euangelion, dosłownie dobra nowina. Jednak jeśli weźmiemy do ręki Biblię, zobaczymy że każda ewangelia to po prostu opis życia Jezusa Chrystusa. Ewangelia, nie jest więc przekazem wiadomości, ale biografią osoby. Jednak w biografii Jezusa, na szczęście zawarte są Jego słowa, dzięki czemu wiadomość jest w tą biografię wpleciona. Jest to ważne, ponieważ kiedy powie się, że ktoś żyje zgodnie z ewangelią, to powinno oznaczać, że żyje zgodnie z życiem Jezusa, a nie zgodnie z wiadomością o zbawieniu, to ogromna różnica. Widać też, że nie jest łatwe opisać, czym jest ewangelia w kilku słowach, bo właśnie ewangelia to nie jakaś krótka wiadomość, jak sugerowałoby dosłowne tłumaczenie &;dobra nowina”, ale jest to życiorys najważniejszej osoby w historii ludzkości.
Początki życia Jezusa
Ewangelia, to według apostołów opis życia Jezusa, dlatego opisując najważniejsze fragmenty ewangelii, odniesiemy się do najważniejszych faktów dotyczących działalności Mesjasza. Jezus Chrystus w ramach rozpoczęcia swojej działalności, poszedł do Jana Chrzciciela, aby wziąć od niego chrzest wodny. Ważne jest, że nie został pokropiony przez kapłana jako niemowlę, ale w wieku dorosłym, na podstawie świadomej decyzji, podjął się chrztu poprzez zanurzenie w wodzie. Bóg uhonorował ten czyn, zsyłając na Chrystusa Ducha Bożego po wynurzeniu Jezusa z wody. Jezus Chrystus był człowiekiem, otrzymał nowe ciało po śmierci, a przed ukrzyżowaniem był tylko i wyłącznie człowiekiem. To ważne, ponieważ jest rzeczą niemożliwą, aby człowiek, Chrześcijanin, mógł naśladować kogoś, kto ma Bożą moc i naturę. Jezus otrzymał nową naturę w momencie zmartwychwstania, a przed Jego śmiercią miał możliwości, ograniczenia i słabości zwykłego człowieka, dzięki czemu naśladowanie Go jest w całej pełni możliwe. Jezus po wzięciu chrztu został zaprowadzony na pustynię, w celu przejścia próby, czyli czterdziestodniowego postu, w trakcie którego nic nie jadł i był kuszony przez diabła. To bardzo ważny moment, ponieważ Mesjasz pokazuje, jak należy odpowiadać na diabelskie pokusy. Wbrew temu, jak zachowała się Ewa, gdy była kuszona przez węża, Chrystus zdecydowanie dał odpór diabłu. Po pierwsze, nie czuł wstydu, jak Ewa, że otrzymał takie, a nie inne zakazy i ograniczenia. Po drugie nie poszedł na żaden kompromis, nie wykonał nawet najmniejszego polecenia diabła, przeciwstawił mu się w pełni i ucinał wszelkie dyskusje Słowem Bożym.
Nauka Jezusa
Ewangelia opisuje ogromną ilość nauk Chrystusa. To co je charakteryzuje, to bezkompromisowość, powoływanie się na Stare Przymierze, miłość do Boga i do ludzi, potrzeba odrzucenia absolutnie wszystkiego, dla Królestwa Bożego, okazywanie pomocy ludziom, brak troski o to co się posiada i pełne zaufanie Bogu, postawa szczerości, sprawiedliwości i oddania Bogu. Ewangelia, czyli życie Jezusa, potwierdzała wszystkie słowa Mesjasza. Chrystus mówił rzeczy bardzo trudne, a jednak stosował się do każdego swojego słowa, pokazując, że wypełnienie Jego nauki jest wykonalne. Ewangelia jest pełna poświęceń, mówi o tym, że jeśli chce się otrzymać to co najlepsze, trzeba zrezygnować ze wszystkiego innego. To co najlepsze, to życie wieczne, a wszystko co wokół, przeszkadza w zdobyciu tej nagrody. Ewangelia mówi, że należy przeliczyć koszty, zanim zostanie się chrześcijaninem, bowiem życie wieczne jest kosztowne i nie każdy jest gotów zapłacić tą cenę (Łk. 14:28).
Uwierz, przyjmij, idź I naśladuj
Ewangelia może być opisana w pięciu słowach – &;uwierz, przyjmij, idź i naśladuj”. Po pierwsze uwierz. &;Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk. 16:16). Pierwszy warunek w drodze do życia wiecznego to uwierzyć. Na pytanie, w co należy uwierzyć, odpowiada fragment &;Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.” (Dz. 8:37-38). Wiemy już, że pierwszym krokiem do zbawienia, jest uwierzyć. Ale nie w to, że Bóg istnieje, bo &;(…) demony również wierzą i drżą” (Jk. 2:19), ale w to, że Jezus jest Synem Bożym. Drugim warunkiem w drodze do życia wiecznego, o którym wspomina ewangelia to przyjęcie Jezusa. &;Kto mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ma swego sędziego: Słowo, które głosiłem, sądzić go będzie w dniu ostatecznym;” (J. 12:48). Uwierzenie, to podjęcie decyzji, natomiast przyjęcie, to już długotrwały proces. Ewangelia jest bardzo obszerna i przyjmowanie jej, jest długotrwałym procesem. Ewangelia wymaga od człowieka trzech kroków w drodze do wiary. Pierwszy, trwa chwilę, to podjęcie decyzji, drugi jest czasochłonny, jest to bowiem studiowanie życia Jezusa, trzeci natomiast, trwa całe życie – idź i naśladuj &;I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie.” (Łk. 9:23). Zastanów się, czy jesteś gotów uwierzyć w to, że Jezus jest Synem Bożym, czy jesteś gotów powiedzieć o tym innym, którzy mogą się z Ciebie śmiać, a nawet Cię odrzucić. Przemyśl, czy jesteś gotów uczyć się życia Jezusa, czy chcesz poświęcić na to czas, czy potrafisz odrzucić swoje ulubione sposoby na spędzanie czasu, aby móc ten czas poświęcić na Boże Słowo. Przelicz, czy warto inwestować wszystko co masz w życie wieczne, czy może nagroda jest zbyt odległa, a przyjemności tego świata zbyt kuszące. Chrześcijaństwo nie jest modą, a ewangelia nie jest dodatkiem do życia. Dobrze przelicz, czy jesteś gotów oddać wszystko, za jedną nagrodę &;Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę.” (Mt. 13:44).
Tożsamość chrześcijanina
Świat podzielony jest na cztery grupy ludzi: Izraelici naśladujący Jezusa, Izraelici nienaśladujący Chrystusa, poganie naśladujący Mesjasza i poganie nienaśladujący Syna Bożego. Ważne jest, aby wiedzieć, do której grupy się należy, aby móc właściwie interpretować Boże Słowo do swojej sytuacji. Ewangelia opisuje działalność Mesjasza w odniesieniu do Izraelitów z wyraźnym oraz celowym pominięciem pogan. Czytamy o kilku bezpośrednich interakcjach Chrystusa z poganami, jednak są to wyjątki potwierdzające regułę i słowa Jezusa. Poprawne zrozumienie tego, czym jest ewangelia dla mnie, zależy od tego, czy zrozumiem jaka jest moja pozycja w Bożych oczach. Fragment listu do Rzymian 11:13-24 opisuje bardzo dokładnie to, kim jesteśmy względem Izraela i uczy jak wielką pokorę powinniśmy mieć w sercu. Izrael to wybrany lud i prawowite dzieci Boga, a poganie, to dzieci adoptowane, które powinny być bardzo wdzięczne za przyjęcie do rodziny Bożej i przenigdy nie wywyższać się ponad dzieci prawowite.
Boża miłość
Miłość Boga do ludzi to fakt doniosły i wspaniały, ale jednocześnie musi być dobrze zrozumiany. Miłość nie oznacza pobłażania, przeciwnie oznacza karcenie &;Jeśli znosicie karanie, to Bóg obchodzi się z wami jak z synami; bo gdzie jest syn, którego by ojciec nie karał? A jeśli jesteście bez karania, które jest udziałem wszystkich, tedy jesteście dziećmi nieprawymi, a nie synami.” (Hb. 12:8). Miłość Boga do ludzi jest podobna do miłości ludzi do ludzi. Kiedy rodzice chcą wychować dziecko w sposób zły, pozwalają mu na wszystko, przez co dziecko zachowuje się źle kiedy dorośnie. Jednak kiedy rodzice karcą swoje dzieci, one uczą się posłuszeństwa i zachowują się dobrze, kiedy dorosną. Trzeba pamiętać o tym otwierając się na Bożą miłość i nie spodziewać się beztroskiego życia, ale dyscypliny i nauki sprawiedliwego życia.
Dobra Nowina Ewangelii
Planem Boga od zawsze było, aby człowiek mógł być jedno z Nim, chodząc w Bożej obecności. Jednak przez nieposłuszeństwo, któremu ulegli Adam i Ewa w raju, ludzkość poddała się pod panowanie szatana, który ich zwiódł. Zaczął się czas oddzielenia od Boga. Na świat wszedł grzech, a przez grzech zapanowała śmierć.
Bóg jest miłością.1J 4:8. On nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.2P 3:9
Bóg pragnął, aby ludzie znów mogli być jedno z Nim, jak na początku. Jednak Biblia mówi, że nasze grzechy oddzielają nas od BogaIz 59:2. Grzeszny człowiek nie może przebywać w obecności Świętego Boga, bo Boża Świętość by go unicestwiła.
Miłość Boga do człowieka
Ogromna miłość Boga do człowieka spowodowała, że Bóg ofiarował Swojego Syna, Jezusa Chrystusa, aby wziął na siebie nasze grzechy, nasze winy, i poniósł na swoim ubiczowanym ciele wszystkie nasze choroby i cierpienia. Poniósł karę, na którą to my zasłużyliśmy. On był doskonały; On nie popełnił żadnego grzechu, więc cierpiał w nasze miejsce – z miłości do nas, aby nas uratować.
Dlatego Biblia mówi: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał Swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.J 3:16
Czy odpowiesz na tę Miłość?
Kto wierzy w Syna nie będzie potępiony
Jezus powiedział: Kto wierzy w Syna nie będzie potępiony, ale kto nie uwierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.J 3:18
Powiedział: Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś oddaje swoje życie za swoich przyjaciół.J15:13 I powiedział także: Wy jesteście moimi przyjaciółmi.J 15:14, jeśli robicie to, co wam przykazuję.
To jest Ewangelia – Dobra Nowina. Jezus umarł za Ciebie i za mnie. Poniósł Twoje i moje grzechy. Wziął na siebie całą karę.
Bóg dał swojego jedynego Syna aby poniósł Twój i mój sąd w Nasze miejsce. Wierzył, że jesteśmy tego warci. Jego akt Miłości dowodzi, jak bardzo Bóg kocha Ciebie i mnie.
Zbawienie jest za darmo, ale Jezusa kosztowało wszystko. Drogo zostaliśmy kupieni.1Kor 7:23 Własną Krwią zapłacił za nas.
Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa…
Ta obietnica w Biblii jest dla Ciebie: Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.Rz 10:9,10
Zrób to dziś. Nie czekaj. Odpowiedz na tę Miłość już teraz. On Cię kocha. On umarł, aby Cię odkupić. Aby Cię uwolnić. Abyś odzyskał swoje dziedzictwo. Abyś mógł nazywać siebie Dzieckiem Boga.
Zawołaj do Niego:
„Panie Jezu Chryste, przyjdź do mojego serca. Przebacz mi moje grzechy. Obmyj mnie i oczyść mnie. Uwolnij mnie. Przemień mnie. Dziękuję Ci że za mnie umarłeś, że przelałeś za mnie Swoją Świętą Krew. Dziękuję, że zmartwychwstałeś, abym ja miał nowe życie w Tobie. Dziś przyjmuję Ciebie jako mojego osobistego Pana i Zbawiciela. Odwracam się od grzechu, odwracam się od świata, pragnę podążać za Tobą do końca moich dni. Napełnij mnie swoim Świętym Duchem, objaw mi Swoją wolę i doskonały plan który masz na moje życie.”
Jeżeli zrobiłeś to z głębi serca, Jezus przyszedł do Twojego serca i na stałe zamieszka w Tobie.J 14:23 W jednej chwili przeszedłeś ze śmierci do życia, spod mocy ciemności do królestwa Bożego.Kol 1:13
Jego miłość przemieni Cię, odnowi, uwolni, oczyści. Przygotuj się, bo Twoje życie już nigdy nie będzie takie samo jak wcześniej!
Pamiętaj, aby zawsze biec do Boga, a nie uciekać od Niego. Poznawaj Ojca czytając Jego Słowo – Biblię, karmiąc się nim, a będziesz jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, którego liście nigdy nie więdną!Ps 1
Uzdrowienie – zapłacone na Krzyżu
Jeżeli Twoje ciało fizyczne niedomaga, zmagasz się z jakąś chorobą – wiedz że Jezus nie tylko poniósł na krzyż Twoje i moje grzechy. On wziął także na siebie wszystkie nasze choroby, niedomagania i bóle.Iz 53, Ps 103, 1P 2:24 Jezus ożywił Twojego Ducha, i ma moc także uzdrowić Twoje fizyczne ciało.
Potrzebujesz modlitwy? Uzdrowienia? Napisz: Prośba modlitewna lub przyjdź na nasze otwarte spotkania – Kościół Chrześcijański RIVER w Krośnie.
Naprawdę Dobra Nowina
Według świętych Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Ewangelie. Jedna Dobra Nowina opowiedziana przez czterech autorów. A właściwie są to opowieści o Dobrej Nowinie, jaką dla świata było życie, śmierć i chwalebne zmartwychwstanie Jezusa z Nazaretu. Nie jest to kronikarski zapis wydarzeń związanych z założycielem chrześcijaństwa. Raczej spojrzenie na nie z perspektywy Jego zwycięstwa nad śmiercią, wstąpienia do nieba, przez które stał się z woli Boga Panem nieba i ziemi, oraz działania Ducha Świętego, który po raz pierwszy, ale nie ostatni, został dany wierzącym w Jezusa w dniu zesłania Ducha Świętego.
Pierwsza płyta CD (Ewangelie) z serii Biblia Audio dostępna jest wraz ze świątecznym numerem „Gościa Niedzielnego” (wydanie na 26 grudnia 2021).
Dlaczego aż cztery?
Pewnie dlatego, że po zmartwychwstaniu Jezusa Dobra Nowina o Nim i Jego dziele przekazywana była głównie ustnie. A że Jego działalność trwała parę lat, wiele w tym czasie słów padło, wiele się wydarzyło. Świadkowie wydarzeń i ci, którzy ich opowieść przekazywali dalej, szczegóły mogli zapamiętać nieco inaczej. Ścisłe trzymanie się chronologii wydarzeń nie było przy tym istotne. Stąd mamy aż cztery świadectwa o tym, co się wydarzyło. Spisane kilkadziesiąt lat później. Jak twierdzą bibliści, zrobiono to między rokiem 68 a końcem pierwszego wieku lub nawet nieco później. Powstawały, bo powoli zaczynali odchodzić świadkowie tamtych wydarzeń, a nie chciano, by w prawdę o Jezusie wkradły się jakieś przekłamania. Pojawiły się oczywiście w starożytności próby ułożenia na podstawie wcześniejszych przekazów jednego zharmonizowanego tekstu Ewangelii. Najsłynniejszym z nich było dzieło Tacjana Syryjczyka, powstały ok. 170 roku Diatessaron. Kościół zdecydował się jednak na zachowanie czterech, mniej lub bardziej różniących się między sobą wersji opowieści. Przede wszystkim dlatego, że przekazując jedną historię o Jezusie – różniącą się czasem w szczegółach – prezentują cztery różne spojrzenia. W zharmonizowanym tekście tego bogactwa by nie było.
Język Dobrej Nowiny
Choć Jezus w nauczaniu zapewne posługiwał się językiem aramejskim, Ewangelie, podobnie jak inne pisma Nowego Testamentu, spisane zostały w języku greckim, najbardziej rozpowszechnionym w owych czasach w basenie Morza Śródziemnego. Ich autografy zaginęły. Znamy je dzięki Kościołowi, który doceniając wartość Ewangelii, zlecał częste ich przepisywanie. Robiono to na nietrwałym papirusie i bardziej trwałym pergaminie. Szybko też tekst Ewangelii przetłumaczony został na inne języki – np. dość powszechnie znano w tamtym świecie łacinę czy syryjski i w tych językach też był przepisywany. Do naszych czasów zachowało się całkiem sporo fragmentów, a także całych ksiąg z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Dziś są one podstawą tzw. wydań krytycznych, na podstawie których dokonuje się współczesnych tłumaczeń.
Trzy Ewangelie – według Mateusza, Marka, Łukasza – są do siebie dość podobne. Nazywa się je Ewangeliami synoptycznymi. Naukowcy uważają, że ich autorzy korzystali ze wspólnego źródła, np. spisanych mów Jezusa i z Ewangelii, która powstała wcześniej. Widać jednak wyraźnie, że spojrzenie na Jezusa każdego z ewangelistów jest nieco inne. Prawdopodobnie także dlatego, że różny był kulturowy kontekst adresatów ich dzieł.
Ewangelia – Dobrą Nowiną o zwycięstwie nad śmiercią – biskup Kiernikowski
Ewangelia – Dobrą Nowiną o zwycięstwie nad śmiercią – biskup Kiernikowski
Katecheza liturgiczna wygłoszona 5 grudnia w kościele pw. św. Jadwigi Śląskiej w Mokobodach
W liturgii słowa Ewangelia zajmuje poczesne miejsce. Jest tu w sposób szczególny obwieszczana jako Dobra Nowina. Jej proklamowaniu towarzyszą specjalne znaki: kreślenie krzyża na czołach, ustach i piersiach, postawa stojąca, niekiedy okadzenie Ewangeliarza.
Odczytanie Ewangelii to moment, kiedy zgromadzeniu, przygotowanemu przez poprzednie czytania, obwieszczane jest słowo samego Jezusa Chrystusa – a więc to, co stanowi istotę Jego objawienia się człowiekowi. Istotą zaś Ewangelii jest śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. To jest najważniejszy moment Dobrej Nowiny. By jak najpełniej go wyrazić, prawda o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa ukazana została w szerokim kontekście Jego życia i działalności, Jego słów i czynów.
Należy też podkreślić, że Ewangelia jest tym, co wyróżnia chrześcijaństwo od innych wyznań, wierzeń, religii. Znajomość Jezusa Chrystusa, który objawia się w Ewangelii, odróżnia nas – wierzących chrześcijan, zarówno od religii pogańskich jak i starotestamentalnych. Stary Testament bowiem był czasem oczekiwania, stanowił przygotowanie do momentu przyjścia Jezusa Chrystusa i spełnienia się Ewangelii.
Ewangelia – pomyślną wiadomością dla człowieka
Przypatrzmy się bliżej temu, jak należy rozumieć Ewangelię jako Dobrą Nowinę, czyli pomyślną wiadomość. Posłużmy się przykładami z naszego codziennego doświadczenia.
Żyjemy w świecie, w którym panuje wręcz natłok informacji: wiadomości płyną do nas z radia, telewizji, czytamy je w gazetach. Wiele z nich wpływa na nasze życie: kształtuje poglądy, opinie, powoduje określone reakcje, decyzje. Kiedy coś zostało zapowiedziane, odpowiednio reaguję, przygotowuję się do tego. Dotyczy to chociażby informacji o pogodzie: odpowiednio do tego, co usłyszałem, ubieram się, planuję wyjazdy, prace na roli itd.
Dobra wiadomość zaś to taka, która wychodzi naprzeciw naszym aktualnym potrzebom, brakom. Ktoś porównał dobrą nowinę do wiadomości, która pojawia się np. w takiej sytuacji, gdy jeden biedak powie innemu biednemu, głodnemu człowiekowi, gdzie można dostać za darmo jedzenie. Dobrą wiadomość stanowi także wskazanie drogi człowiekowi zagubionemu w lesie czy w nieznanym mu mieście. Albo zakomunikowanie choremu na nieuleczalną chorobę, że właśnie znaleziono lek na jego schorzenie. Taka wiadomość od razu poprawi samopoczucie choremu, bo jak długo o tym nie wiedział, był jakby skazany na śmierć. Gdy człowiek dowie się, że jest dla niego ratunek, uzyskuje nadzieję, która zmienia spojrzenie na jego sytuację, na bolesny problem, choćby droga do zdobycia lekarstwa czy wyjścia z zagubienia była długa, uciążliwa i kosztowna.
Dobra wiadomość zawarta w Ewangelii pokazuje człowiekowi rozwiązanie jego trudnej sytuacji życiowej – wskazuje drogę, daje nadzieję, ratunek w najbardziej trudnej dla człowieka dziedzinie. Jest to skierowana do nas wiadomość o Jezusie Chrystusie, który był człowiekiem na nasze podobieństwo, który przeszedł przez życie czyniąc dobrze (zob. Dz 10,38), a został źle potraktowany: skazany na śmierć krzyżową, ukrzyżowany, zabity, złożony do grobu. Trzeciego dnia powstał jednak z martwych i żyje po to, by obwieszczać, że śmierć nie ma ostatecznej władzy nad człowiekiem – że istnieje zmartwychwstanie. Co więcej, że tym, którzy zawinili, można przebaczyć. Jest to prawdziwa Dobra Nowina dla wierzących, dla grzeszników, że istnieje przebaczenie, gdyż zmartwychwstały Jezus przebacza tym, którzy Go ukrzyżowali. To jest centrum, serce Dobrej Nowiny. Tym, którzy pobłądzili w swojej niewłaściwej postawie wobec Jezusa Chrystusa, którzy nie przyjęli Go, co więcej – potraktowali jak złoczyńcę i ukrzyżowali – Ukrzyżowany i Zmartwychwstały Jezus obwieszcza przebaczenie grzechów, aby mogli się nawrócić i żyć.
To właśnie ogłasza św. Piotr, kiedy po raz pierwszy w dniu Zesłania Ducha Świętego mówi do Izraelitów: Jezusa Nazarejczyka (�) przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. Na ich pytanie wobec tej wiadomości: Cóż mamy czynić, bracia? odpowiedział: Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych (zob. cały tekst: Dz 2, 22-38).
Dobra Nowina o zwycięstwie nad śmiercią
Tym, co kształtuje życie chrześcijanina, jest Ewangelia – Dobra Nowina, że Ktoś, kto umarł, żyje. Żyjąc w odniesieniu do Niego, w zjednoczeniu z Nim, mamy udział w tym samym życiu, w Jego śmierci i zmartwychwstaniu. Jezus bowiem doświadczył tego nie dla siebie, ale dla nas. Przeżył to, by stać się dla nas drogą, światłem – i zostawił tę tajemnicę Kościołowi w sakramentach: chrztu, bierzmowania, Eucharystii, pokuty i pojednania, małżeństwa, kapłaństwa, namaszczenia chorych. W nich właśnie dokonuje się włączenie nas, ludzi śmiertelnych i chorych na lęk przed umieraniem, w tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Włączanie nas w Jego moc umierania, byśmy żyli już nie jako ci, którzy boją się śmierci, ale jako ci, którzy wiedzą, że śmierć istnieje, ale jest tylko przejściem do życia w jedności z Jezusem Chrystusem Zmartwychwstałym.
Jeśli to dobrze rozumiemy, to już tu żyjemy – jak mówi św. Paweł – jakbyśmy zmartwychwstali. Dzieje się to dzięki wierze w Ewangelię (zob. Rz 6,4-5; Kol 2,12). Bo jeśli mam świadomość, czym jest Dobra Nowina, i że Ewangelia o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa jest prawdziwa, będę też inaczej postępował. W moich relacjach do drugiego człowieka będę potrafił tracić, rezygnować, umierać, przebaczać – nawet jeśli to oznacza pewną stratę dla mnie – dlatego że wiem, iż to moje umieranie mocą Jezusa Chrystusa przemienia się w zmartwychwstawanie, w komunię z drugim człowiekiem. Chrześcijaństwo bowiem jest właśnie takim sposobem bycia i życia, zbudowanym na tajemnicy Ewangelii (czyli na poznaniu śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa). Przeżywanie tej tajemnicy wprowadza nas w relacje jedności, przebaczenia, komunii, wspólnoty. Tworzy jedno ciało, Ciało Chrystusa.
Jedność owocem Ewangelii
Ciałem Chrystusa zmartwychwstałego jest nie tylko to Jego ciało, w którym Zmartwychwstały pokazał się uczniom i wstąpił do nieba. Ciałem Jezusa zmartwychwstałego jesteśmy także my, na tyle, na ile zjednoczeni z Nim w Jego umieraniu i zmartwychwstaniu żyjemy w jedności. I to nie tylko dlatego, że się jakoś dogadamy nawzajem, choć to także musimy czynić, ale dlatego, że potrafimy przyjmować ze strony drugiego człowieka rany, niesprawiedliwości, uderzenia, upokorzenia, krzywdy – i potrafimy przebaczać, ponieważ dzięki Ewangelii wiemy, że istnieje śmierć i zmartwychwstanie. Jeśli w taki sposób żyjemy lub choć trochę takiego ducha jest wśród nas, to między nami, wierzącymi tworzy się wspólnota. Ta wspólnota jest Ciałem Jezusa Chrystusa. I ona jest owocem Ewangelii – Dobrej Nowiny.
Wiem, że na tym polu – relacji z drugim człowiekiem – mamy dużo do zrobienia. Istnieje bowiem sporo niejasności w nas samych. Bardzo często w swej religijności wolimy raczej poprzestawać – jak myślimy – na osobistej relacji z Jezusem czy Matką Bożą, a nie zawsze, czy rzadziej, uwzględniamy nasz stosunek do drugiego człowieka, szczególnie gdy ten drugi człowiek jest dla nas niewygodny, robi nam przykrości itd. Doświadczamy, jak trudno jest wtedy być z tym człowiekiem w jedności. I właśnie tutaj wkracza moc Ewangelii. Jeśli wierzymy Ewangelii, jeśli wierzymy w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i uznajemy to za podstawę naszego życia, to wtedy też potrafimy przebaczać, nieść krzywdy, odpłacić dobrem za zło, być w komunii i stanowić Ciało Chrystusa Zmartwychwstałego.
Ewangelia w starożytności
Samo słowo ewangelia pochodzi z greckiego euangelion. Przedrostek eu- oznacza dobry (analogicznie jak w słowach eucharystia, eufemizm, eugenika, eutanazja). Druga część tego słowa – angelion pochodzi od czasownika angello – obwieszczać, zwiastować, stąd anioł – ten, który zwiastuje. Euangelion więc to dobra wiadomość.
Słowo to było używane w starożytnej kulturze pogańskiej i oznaczało, oprócz samej wiadomości, m.in. napiwek – nagrodę dla tego, kto przyniósł dobrą, pomyślną wiadomość, podobnie jak dziś niekiedy wręcza się listonoszowi drobną kwotę, gdy przynosi emeryturę czy rentę. Tym terminem określano także ofiary składane pogańskim bogom jako dziękczynienie za wiadomości o pomyślnych wydarzeniach, w podzięce za radosną, dobrą nowinę. Ale najbardziej znamienne znaczenie uzyskało to słowo – używane w liczbie mnogiej – jako obwieszczenie narodzin męskiego potomka króla czy cesarza będącego następcą tronu.
W religii Starego Testamentu – w okresie przygotowania na przyjście Mesjasza – pojęcie euangelion było też używane w różnych znaczeniach. Jednak stopniowo zyskało wydźwięk religijny o sensie podobnym do tego, jaki dziś mamy – jako obwieszczenie wielkich dzieł Pana Boga. I tak w Psalmie 96 powiedziane jest:
Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię,
Z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!
Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród narodów,
Jego cuda – wśród wszystkich ludów (Ps 96,2-3)
W oryginalnej formie w zwrotach: głoście zbawienie, rozgłaszajcie Jego chwałę, w Biblii greckiej występuje słowo, które odpowiada naszemu: głosić ewangelię, dobra nowinę, że Bóg jest obecny ze swą chwałą w życiu człowieka.
Rozumienie pojęcia ewangelia i jego pochodnych w znaczeniu: obwieszczanie wielkich dzieł Pana Boga, jest szczególnie widoczne, gdy lud Izraela przeżywa upokorzenie na wygnaniu w niewoli babilońskiej w VIII-VI w. przed Chr. Było to wielkie, bolesne doświadczenie dla narodu izraelskiego. Ci, którzy wcześniej weszli do Ziemi Obiecanej, wybudowali świątynię, stali się pewni siebie, myśleli, że będą tam żyli dostatnio i, jak się to często dzieje, doszło do nadużyć: kultu obcych bogów, niesprawiedliwości społecznej. Izraelici żyli, jakby zapomnieli o Jedynym Bogu. Sami tworzyli sobie bożków. Gdy przestali się liczyć z Bogiem, dopuścili się niesprawiedliwości społecznej: królowie i inni władcy gnębili swoich poddanych, bogaci wykorzystywali ubogich. Dlatego Pan Bóg, dla ratowania tego narodu przed zadufaniem w sobie, zesłał nań klęski: najazdy Asyrii, Babilonii, więzienie oraz deportacje Izraelitów i Judejczyków do Babilonu.
W okresie niewoli babilońskiej powstają prorocy, którzy obwieszczają, że upokorzenia się skończą i przyjdzie czas zbawienia. Właśnie prorok Izajasz przedstawia wizję powrotu z wygnania. I mówi przy tym, że następuje czas przyjścia kogoś, kto ogłasza pokój, obwieszcza szczęście, zbawienie; który mówi do Syjonu: “Jeszcze jesteś w niewoli, ale twój Bóg zaczyna królować” (por. Iz 52,7). To jest właśnie obwieszczenie Dobrej Nowiny.
Jezus Ewangelią głoszoną całemu światu
W Nowym Testamencie Dobra Nowina – jak powiedziałem wcześniej – dotyczy wyzwolenia człowieka z lęku przed śmiercią przez to, że Jezus Chrystus doświadczył śmierci i wyszedł z niej zwycięsko.
Ale zanim to się stało, Jezus sam też głosił Dobrą Nowinę. Na początku trzech Ewangelii (Mateusza, Marka, Łukasza) jest powiedziane, że Jezus po chrzcie, który przyjął w Jordanie, przeżył kuszenie na pustyni, gdzie musiał zmagać się ze złym duchem. Nie uległ jednak jego pokusom, lecz przeżywszy doświadczenie głodu i upokorzenia, wyszedł zwycięski z tej konfrontacji, nie ulegając sugestiom szatana przedstawiającego Mu możliwość zabezpieczenia życia i łatwy sukces. Po tym doświadczeniu Jezus zaczął publiczne głoszenie Ewangelii. Przechodził przez miasta i wioski i mówił: “Królestwo Boże jest bliskie, nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (zob. Mk 1,14n). Wówczas wszedł także do Nazaretu i w tamtejszej synagodze odczytał fragment księgi proroka Izajasza:
Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę (Łk 4, 18, por. Iz 61).
Pan Jezus odniósł te słowa do siebie. Po ich odczytaniu powiedział: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli (Łk 4, 21). Jezus jest tym, który głosi Ewangelię. On wręcz utożsamiał się z Ewangelią, pojmował siebie na podobieństwo Ewangelii. Mówi o tym tak, jakby On i ewangelia stanowili jedno, jedną wartość. Świadczą o tym choćby takie słowa: kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je (Mk 8,35), czy: Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym (Mk 10,29-30). Widać więc, jak Jezus niejako utożsamia się z Ewangelią: On i Jego Ewangelia. Jezus Chrystus sam jest Ewangelią.
Dobra Nowina to także to orędzie, które jest głoszone po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Apostołowie głoszą Ewangelię od dnia Zesłania Ducha Świętego, gdy powstał Kościół. Czynią to ich następcy po dzień dzisiejszy.
Chciejmy w czasie liturgii zwrócić uwagę na to, że obwieszczenie Ewangelii jest w niej ważnym momentem. Podkreślamy to postawą stojącą. Podczas niektórych celebracji Ewangeliarz jest uroczyście wnoszony, okadzany. Jako znak naszego przylgnięcia do prawdy Ewangelii czynimy znak krzyża na czole, ustach i na sercu, bo jej przyjęcie łączy się zawsze z krzyżem. Dobra Nowina może do nas przyjść tylko przez krzyż, gdyż jej treścią jest tajemnica krzyża – śmierć Jezusa Chrystusa i jej przezwyciężenie w zmartwychwstaniu. Czyniąc na sobie znak krzyża wyznajemy i przyznajemy się do tej prawdy, a jednocześnie poddajemy jej swe życie.
Ewangelia Dobra Nowina o Panu Jezusie
Transkrypt
1 Ewangelia Dobra Nowina o Panu Jezusie 8 Cele katechetyczne kształtowanie nawyku czytania Ewangelii, słuchania Bożego Słowa i odpowiadania na to słowo wiarą i życiem; kształtowanie postawy szacunku wobec Bożego Słowa zawartego w Biblii; ukazanie dzieciom wartości Biblii jako najważniejszej księgi dla chrześcijan, którą powinny szczególnie szanować; zapoznanie dzieci ze sposobem korzystania z Ewangelii w osobistej i liturgicznej modlitwie. Treści Ewangelia jako opowieść o Bogu, którą spisał człowiek pod natchnieniem Ducha Świętego; Ewangelia jako osobiste wspomnienie prawdziwych wydarzeń; podział Biblii na Stary i Nowy Testament; autorzy Ewangelii; wyjątkowe znaczenie Ewangelii. Wymagania Uczeń: opowiada, co jest treścią Ewangelii i dlaczego jest to najważniejsza część Biblii; zna i wymienia podstawowe wydarzenia z życia Jezusa; potrafi wyjaśnić, dlaczego słowa i czyny spisane w Ewangelii są wyrazem Bożej miłości; wymienia imiona czterech ewangelistów; potrafi poprawnie użyć terminów Ewangelia i Dobra Nowina ; wyjaśnia, dlaczego są to synonimy
2 Dział I Jezus umiłowanym Synem Boga Ojca Postawy Uczeń: szanuje Pismo Święte i chce je czytać i poznawać; zdaje sobie sprawę ze znaczenia Ewangelii w życiu każdego chrześcijanina. Środki dydaktyczne Podręcznik; Pismo Święte; ilustracje, piosenka. Metody dydaktyczne Rozmowa kierowana; pogadanka; wspólne rozwiązywanie zadań w podręczniku; śpiew piosenki; wspólna lektura Ewangelii porównywanie opisów tych samych wydarzeń u różnych ewangelistów; miniwykład: opowiadanie o historii Ewangelii w jaki sposób była pisana, przekazywana, jak dotarła do naszych czasów itp. Korelacja z edukacją szkolną edukacja polonistyczna bogacenie słownictwa i dobieranie odpowiednich słów do wypowiedzi: informacja, pytania, odpowiedzi; edukacja społeczna Bóg wypełnia obietnicę; przykłady obietnic i ich wypełniania w rodzinie, w szkole i na podwórku; edukacja muzyczna pieśni i piosenki religijne związane z tematem: Jak rozpoznać mam Chrystusa ; edukacja językowa: słownictwo Jezus Chrystus, Ewangelia, Biblia, Pismo Święte, Dobra Nowina. Propozycja realizacji 1. Na początek lekcji odczytanie modlitwy przed czytaniem Pisma Świętego (lub fragmentu). Boże wszechmogący, stajemy przed Tobą jak niegdyś Samuel i prosimy: Mów, Panie, bo słucha sługa Twój. Daj nam łaskę głębokiego zrozumienia, abyśmy mogli Twoje Słowo pojąć i zachować całym życiem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen
3 Ojcze światła, prawdziwe światło pochodzi od Ciebie! My, ludzie, możemy prawdziwe światło tylko przyjąć, ale nie dawać. Ześlij Twoje światło w nasze dusze, abyśmy Cię poznali, Ciebie kochali i w miłości ku Tobie stali się szczęśliwi. Amen. Boże, Duchu Święty, z Twojego polecenia Objawienie zostało spisane dla nas ludzi. Oświeć mój rozum i napełnij moje serce, abym przy tym czytaniu dobrze zrozumiał Twoją prawdę, i abym nauczył się goręcej Cię kochać, wierniej Ci służyć. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Duchu Święty, Boże słowo, którego słuchać będziemy pochodzi od Ciebie. Spraw przeto, byśmy je przyjęli z takim skupieniem umysłu i gotowością serca, aby głęboko zapadło w nas i plon przyniosło obfity. Amen. Źródło: Modlitwa przed czytaniem Pisma Świętego Modlitwy Adonai.pl (dostęp: ). 84 O Jezu, światło prawdziwe, który oświecasz każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi, wyznajemy i wierzymy, żeś Ty, Syn Boży, którego Bóg Ojciec zesłał na ziemię, dając nam Ciebie za Mistrza. Tyś nas nauczał prawdy. Żywotem i Duchem są słowa Twoje. Ale któż z nas jest godzien otworzyć Ewangelię i przeniknąć jej głębię? Ty sam, Panie Jezu Chryste, któryś umarł za nas na krzyżu i odkupiłeś nas krwią Swoją, możesz to uczynić. Racz więc, Panie dać nam tę łaskę, żebyśmy mogli poznać w Duchu Kościoła Świętego te wielkie prawdy w Ewangelii ludziom podane. Otwórz przed nami skarby mądrości i umiejętności Bożej zawarte w Księdze Twojej. Spraw, żeby Słowo Twoje przenikając duszę oświecało i uświęcało życie nasze, dopóki nie wejdziemy do nieba, gdzie Ty żyjesz i królujesz Bóg na wieki wieków. Amen. O Jezu Mistrzu, Drogo, Prawdo i Życie nasze, zmiłuj się nad nami. Źródło: BIBLIJNI.pl Modlitwa przed czytaniem Pisma Świętego (dostęp: ). 84
4 Dział I Jezus umiłowanym Synem Boga Ojca Modlitwa przed czytaniem Pisma Świętego Duchu Święty, który oświecasz moje serce i mój umysł, dodaj mi ochoty i zdolności, aby nauka zawarta w Twoim Słowie, była dla mnie pożyteczna w życiu doczesnym i wiecznym Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen *. 2. Zadanie dzieciom pytań: Jaką dobrą nowinę ostatnio usłyszałyście? Co ważnego dzieje się w waszej rodzinie (np. urodzi się im braciszek, wyjadą nad morze albo w góry)? Warto przeczytać i omówić opowiadanie Dobra nowina T. Czarneckiej. Wprowadzenie pojęcia: Dobra Nowina. Czym jest Dobra Nowina? Po czym można ją rozpoznać? Co sprawia w ludzkim sercu? Wytłumaczenie, że w Piśmie Świętym znajduje się Ewangelia, która jest sercem Pisma Świętego. Ewangelia oznacza w języku greckim: Dobra Nowina. Przypomnienie o podziale Biblii na Stary i Nowy Testament. W Nowym Testamencie znajduje się Ewangelia serce Biblii. 3. Wyjaśnienie, że są cztery Ewangelie spisane przez cztery różne osoby. Podanie imion ewangelistów i ich symboli z wykorzystaniem wiadomości i ilustracji z podręcznika; podkreślenie i wyjaśnienie, że jest jedna Ewangelia, ale w czterech wersjach. 4. Odczytanie fragmentu Ewangelii Mt 1, Wyjaśnienie, że wydarzeniem łączącym Stary i Nowy Testament jest przyjście Jezusa na świat. Pokazanie dzieciom, jak wygląda Biblia i co zawiera. 5. Wykonanie zadania 1 z Kart pracy i rozwiązanie krzyżówki, która pomoże w utrwaleniu najważniejszych wiadomości o Dobrej Nowinie (podręcznik). 6. Zachęcenie dzieci do narysowania w zeszycie najważniejszego wydarzenia z życia swojej rodziny. Na zasadzie porównania można im wytłumaczyć, że Apostołowie ewangeliści również pisali o najważniejszych wydarzeniach w ich życiu. Zadanie 2 z Kart pracy. * START (zbawiciel.zgora.pl) (dostęp: )
5 7. Podsumowanie lekcji, powtórzenie wiadomości i wykonanie zadania 3 z Kart pracy. 8. Zabawa w głuchy telefon. Dzieci powtarzają parafrazę jakiegoś wersetu z Ewangelii: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił, Weź swoje łoże i chodź, Czcij ojca swego i matkę swoją, Nie zabraniajcie dzieciom przechodzić do mnie itp. 9. Na zakończenie zwrócenie uwagi na to, jak ważne jest uważne czytanie, słuchanie, powtarzanie słów Pisma Świętego, aby nie przeinaczać nauki Pana Jezusa i tego, co Pan Bóg chce nam powiedzieć. 10. Przypomnienie wiadomości o tym, że księgi Pisma Świętego były pisane pod natchnieniem Ducha Świętego i że przed każdym czytaniem Biblii powinniśmy modlić się do Ducha Świętego o pomoc w zrozumieniu słów Pana Boga. 11. Śpiew piosenek Jak rozpoznać mam Chrystusa albo Czytaj Biblię. 12. Sprawdzenie wykonania zadań z podręcznika, utrwalenie treści lekcji. 13. Zakończenie: odczytanie zadania kierującego do Domownika, wycięcie paska z Kart pracy i wklejenie do dzienniczka ucznia
키워드에 대한 정보 ewangelia dobra nowina o jezusie
다음은 Bing에서 ewangelia dobra nowina o jezusie 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Słowo prawdy – ewangelia o Jezusie Chrystusie – dobra nowina o zbawieniu
- ewangelia
- dobra nowina
- zbawienie
- Jezus Chrystus
- pojednanie z Bogiem
- krzyż nowe życie
- nawrócenie
- narodzenie na nowo
Słowo # #prawdy # #- #ewangelia #o #Jezusie #Chrystusie #- #dobra #nowina #o #zbawieniu
YouTube에서 ewangelia dobra nowina o jezusie 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Słowo prawdy – ewangelia o Jezusie Chrystusie – dobra nowina o zbawieniu | ewangelia dobra nowina o jezusie, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
