당신은 주제를 찾고 있습니까 “cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką – Cztery mile za Warszawą – pieśń od reemigrantów z b. Jugosławii (Dolny Śląsk)“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Mały Kolberg 이(가) 작성한 기사에는 조회수 2,878회 및 좋아요 13개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Cztery mile za Warszawą – pieśń od reemigrantów z b. Jugosławii (Dolny Śląsk) – cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Pieśń występująca w wielu wariantach zależnie od okolicy wymienia się Oławę, Warszawę, Morawę, Łopawę. Występujący w niej motyw tekstowy dokumentowany był w Czechach już w XV w. w Polsce od XVII w Rosji od XVIII, a w Niemczech prawdopodobnie od XVIw. (Cz. Hernas, W kalinowym lesie, t.1, U źródeł folklorystyki polskiej, Warszawa 1965, s.111,112.) Pieśń zawiera motyw ptasiego wesela, opisuje liczne ptaki i zwierzęta i ich funkcje weselne. Jednym z głównym motywów jest niezaproszenie sowy na wesele. Oprócz wersji świeckiej, pieśń posiada także wątki religijne i wplatana był często w pastorałki. Spopularyzowanie tej pieśni należy przypisać ks. M Mioduszewskiemu, autorowi śpiewnika kościelnego, (Kraków 1838). (J. Majchrzak, Polska pieśń ludowa na Dolnym Śląsku, PWN Warszawa-Wrocław 1983, s.178.) Pieśń ta zawsze posiada powtarzający się rytmiczny, zabawny refren, naśladujący czasem głosy ptaków: hej duli duli dum dum dum; dyr dyr dyr, daj daj daj. Wersja, która proponujemy pochodzi od reemigrantów z byłej Jugosławii.
Cztery mile za Warszawą
dyr dyr dyr
za Warszawą daj daj daj
Za Warszawą daj.
Ożenił się wróbel z kawą
Wszystkich gości zaprosili
A sowisko zostawili
Jak się sowa dowiedziała
Na sto koni przyjechała
Usiadła se w rogu stoła
Kazała se przynieść woła
Usiadła se na przypiecku
Kazała grać po niemiecku
Usiadła se na kominie
Kazała grać po łacinie
Wziął se wróbel sowę w taniec
Nadepnął jej średni palec
Oj ty wróblu źle opentańcu
Jak nie umiesz to nie tańcuj
Jak się sowa rozgniewała
Wszystko ptastwo rozegnała
Dokumentacja warsztatów w ramach programu Mały Kolberg.
Więcej tańców, zabaw, teksty, opisy i ilustracje na stronie
http://www.akademiakolberga.pl/project/dolny-slask/
Prowadzenie: Joanna Skowrońska, Marta Derejczyk, Joanna Kasper.
http://facebook.com/malykolberg
http://youtube.com/malykolberg
http://malykolberg.pl
Nagranie stanowi element dokumentacji projektu \”Projekt Mały Kolberg 2017\” realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Fundację Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa Komeńskiego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Partnerzy: Fundacja Ważka, Muzeum Etnograficzne Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Cztery mile za Warszawą – Mały Kolberg
śpiewamy i imitujemy ruchem tekst piosenki. Cztery mile za Warszawą. dyr dyr dyr za Warszawą daj daj daj. Za Warszawą daj. Ożenił się wróbel z kawą
Source: malykolberg.pl
Date Published: 11/21/2021
View: 1401
Cztery mile za Warszawką – ALICE MUSIC
Cztery mile za Warszawką, tram ta ra ra ra, ożenił się wróbel z kawką, tram ta ra ra ra! Wszystkie ptaki zaprosili, tram ta ra ra ra,
Source: www.alicemusic.pl
Date Published: 9/20/2022
View: 9900
Pieśni pożegnalne
Cztery mile za Opawą Ożenił się wróbel z kawą. Wszystkich ptaków dał powołać, Jeno sowy dał zaniechać. A sowa się dowiedziała, Na wesele przyleciała.
Source: www.gliwiczanie.pl
Date Published: 1/28/2022
View: 9277
Ludowa – Cztery mile za Warszawą – Tekstowo.pl
Ludowa – Cztery mile za Warszawą – tekst piosenki, tłumaczenie piosenki i teledysk. Zobacz słowa utworu Cztery mile za Warszawą wraz z teledyskiem i …
Source: www.tekstowo.pl
Date Published: 3/20/2022
View: 8742
wierszyki rymowane – Zapytaj – Onet
Cztery mile za Warszawką, ożenił się wróbel z kawką. Wszystkich ptaków zaprosili, a o sowie … Pojęna se wróbla w taniec, wyrwał ci jej średni palec.
Source: zapytaj.onet.pl
Date Published: 1/5/2022
View: 6209
Ptaki jako persony w „ptasim weselu” oraz Ptasim radiu …
Cztery mile za Warszawką ożenił się dudek z kawką, wszystkie ptaki … Pojął wróbel sowę w taniec, / hulał z nią jak opętaniec / obertasa i mazura, …
Source: 9lib.org
Date Published: 4/13/2021
View: 3944
주제와 관련된 이미지 cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Cztery mile za Warszawą – pieśń od reemigrantów z b. Jugosławii (Dolny Śląsk). 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką
- Author: Mały Kolberg
- Views: 조회수 2,878회
- Likes: 좋아요 13개
- Date Published: 2017. 12. 3.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=Hr7zPAIxSMk
Cztery mile za Warszawką
Ilość produktów w Twoim koszyku: 0 . Jest 1 produkt w Twoim koszyku.
Razem produkty:
Dostawa: Do ustalenia
Razem
Pieśni pożegnalne
XVI.
Pieśni zwierzęce
445-449
445.
z p. Lublinieckiego.
Czegoś taki smutny,
Koniu mój kochany?
Czemuż nie j é sz owsa?
Owies podsiewany
Czemuż nie chcesz wody,
Koniu mój kochany?
Czyże woda mętna,
Czyś ty zmordowany?
Dwieście mil nie żarty,
Dzień, noc bez popasu,
Za toż spocząć w domu
Będzie dosyć czasu.
Dobrze, nie j é dz, nie pij!
Moja żona młoda
Sama ci dziś owsa,
Sama wody poda.
Nim słoneczko zgaśnie,
Trzeba stanąć w domu,
Dal é j wpław przez rz é kę,,
Długo czekać promu.
Dziesięć sz é rszych głębszych
Mogliśmy przepłynąć,
Ta wąska i cicha,
Nie już nam tu zginąć.
Wyskoczył koniczek
Z mętn é j, cich é j wody, —
Stoi, rży żałośnie,
Utonął pan młody!
___________________________________________
446.
z p. Raciborskiego.
Koniczku siwy
Pokaż mi aziwy,
Przepłyń bez Dunaj,
Nic zmoczaj grzywy.
Teraz mi każesz
Bez Dunaj płynąć,
Jak już nie mogę
Nóżkami grzebnąć.
Pi é rw é jś mi dawał
Owies i siano, —
Teraz mi dawasz
Siekanie, samo.
Pi é rw é jś mię czesał
Złotym grzebieniem, –
Teraz mię bijesz
Dębowym kijem.
___________________________________________
447.
z p. Rybnickiego i wszędzie.
Tańcowała ryba z rakiem,
A cebula z pasternakiem;
Pietruszka się dziwowała,
Jak cebula tańcowała.
Tańcowała wódka z banią,
Grochowionka z mietłą za nią;
Dziwajcie się, ludkowie,
Jak ta mietła tańcuje.
___________________________________________
448.
z p. Gliwickiego.
Cztery mile za Opawą
Ożenił się wróbel z kawą.
Wszystkich ptaków dał powołać,
Jeno sowy dał zaniechać.
A sowa się dowiedziała,
Na wesele przyleciała.
Siadła sobie na zapiecku,
Dała se grać po niemiecku
Siadła sobie na łańcuszku,
Dala se grać po francusku.
Wziął ja wróbel jeden w taniec,
Złamał j é j ten mały palec.
Idźże, idźże, ty ożralcu,
Nie depc mi po moim palcu.
Bo kieby nie twoi goście,
Trzeszczałyby w tobie kości.
___________________________________________
449.
z p. Rybnickiego.
Kaczka pstra dziatki ma,
Siedzi sobie na kamieniu,
Trzyma dudki na ramieniu,
Kwa, kwa, kwa, pięknie gra.
Gesłorek, jędorek,
Na bębenku wybijają,
Pana wdzięcznie wychwalają,
Gę, gę, gę, gęgają.
Czyżyczek, szczygiełczek,
Na gardleczkach jak skrzypeczkach
Śpiewają Panu w gwiazdeczkach,
Lir, lir, lir, w gniazdeczkach.
Słowiczek, mużyczek,
Gdy se głosem wyśpiewują,
Wesele światu zwiastują,
Ciech, ciech, ciech, zwiastują.
Skowronek, jak dzwonek,
Gdy się w niebo podniosuje,
O kolędę pośpiewuje,
Fir, fir, fir, śpiewuje.
Wróblowie, stróżowie,
Gdy na szopach świergotają,
Ziarnkom t é ż pokój nie dają,
Dziw, dziw, dziw, nie dają.
___________________________________________
tekst i tłumaczenie piosenki na Tekstowo.pl
Tekst piosenki:
Cztery mile za Warszawą x2
Wydał ojciec córkę za mąż x2
Hanka wyszła za Henryka x2
Za wielkiego rozbójnika x2
On po górach i po lasach x2
Ona sama w tych szałasach x2
Raz jej przyniósł chustkę białą x2
Całą we krwi umazaną x2
Żono, żono, wypierz mi ją 2x
I na słonku wysusz mi ją 2x
Hanka prała i płakała 2x
Bo tę chustkę poznawała. x2
To jest chustka brata mego x2
Wczoraj w nocy zabitego x2
Synu, synu, nie bądź taką 2x
jak twój ojciec zabijaką 2x
Henryk nie spał, wszystko słyszał 2x
I ze złości ledwo dyszał 2x
Wyprowadził ją na łączki 2x
powyrywał nóżki, rączki 2x
Synek pyta, gdzie jest mama 2x
Tam na łączkach pochowana 2x
Ty zabiłeś mamę moją 2x
A zarazem żonę swoją 2x
Cztery noże, trzy widelce 2x
Ugodziły synka w serce 2x
O dwunastej biją dzwony 2x
to już Henryk powieszony 2x
Henryk wisiał cztery lata 2x
Aż została z niego szmata 2x
Tak się kończy ta ballada 2x
Co o smutku opowiada 2x
wierszyki rymowane 😉
Na powitanie.
NIeśmy pomoc cały dzień i noc, bo nie ma radości bez miłości. Bycie w harcerstwie to fajny czas, na pewno to połączy nas! Czeka nas wspólna przygoda czyli cudowna nagroda. Historia naszych rodaków,biało-czerwonych – Polaków otacza nas, więc głośmy ją nie raz. W harcerstwie przyjacielska moc, na pomoc wyruszy nawet w najtrudniejszych życia chwilach, tak jak w morskich milach. Na długo i szeroko, przecież to w końcu nie Maroko, tylko przecudna Polska eolska (czyli naturalna)… NIe no nie mam pomysłu
Proszę czekać… Proszę czekać…
Ptaki jako persony w „ptasim weselu” oraz Ptasim radiu Tuwima i Poczcie w lesie Śliwiaka
Incipit wiersza Cztery mile za Warszawką stanowi bajkową formułę ini-cjalną piosenki występującej w wielu oralnych odmianach. Do tego tekstu oralnego wydają się nawiązywać dwa znane teksty literackie: Ptasie radio Juliana Tuwima, a później Poczta w lesie (nazywany „ptasią pocztą”) Ta-deusza Śliwiaka. Strategie intertekstualne polegają w nich na transpozycji tematycznej – przeniesieniu tematu życia ptaków, jako postaci literackich. Obydwa teksty literackie stanowią odtworzenia czy raczej odnowienia tego tematu, wyrażone już ich tytułami, a reminiscencje stylistyczne mają charakter metafory personifikującej.
Analizowany wariant bywał nazywany „ptasim weselem”, które mia-ło miejsce „za Warszawką”:
20 Por. M. Ostasz, Przejawy paidii w „nowej bajce” Jana Brzechwy, [w:] tejże, Od
Cztery mile za Warszawką ożenił się dudek z kawką, wszystkie ptaki pospraszali, tylko sowie znać nie dali.
Gdy się sowa dowiedziała w cztery konie przyjechała. Siadła sobie na kominie, zaśpiewała po łacinie. […]21
Wiersz ma prostą, rytmiczną i regularną budowę z wyraźnymi ce-chami języka ludowego. Na przykład w relacjach zachowania się głównej bohaterki zostało użyte ludowe nazewnictwo i określenia. Sowa, dowie-dziawszy się o weselu, „w cztery konie przyjechała” – zaprzęgiem 22 , „siadła na przypiecku” – tylnej wnęce pieca 23 , „grać kazała po niemiecku” – nie-zrozumiale, inaczej 24 . Utwór składa się aż z ośmiu izometrycznych czte-rowersowych strof i sylabotonicznych, ośmiozgłoskowych wersów (o cha-rakterze tetrapodii trocheicznej z regularną średniówką). Wyjątek stanowi wers czternasty: „a kura się dziwowała”, w którym następuje zaburzenie rytmu, polegające na przesunięciu akcentu na drugą sylabę w części przed-średniówkowej i zaniku akcentu na sylabie trzeciej wersu. Wyraz dwusy-labowy kura z proklityką a i enklityką (zaimkiem zwrotnym) się stanowi jeden zestrój akcentowy 25 . W części pośredniówkowej wyczuwalny jest tylko jeden akcent na sylabie siódmej, a średniówka ulega zatarciu. W ze-stawieniu z następnym, piętnastym, wyraźnie regularnym wersem, składa-jącym się z czterech dwusylabowych rzeczowników, sygnalizuje kontrast pojawiającego się negatywnego bohatera – kury. W całym wierszu prze-ważają rymy dystychowe, paroksytoniczne, dokładne, głębokie („przy-piecku” – „niemiecku”, „taniec” – „opętaniec”). Nadrzędnym celem owej regularności i meliczności jest efekt mnemotechniczny tekstu.
21 Z. Rogoszówna, Sroczka kaszkę warzyła…, s. 30–3; por. też J. Cieślikowski,
Antologia poezji dziecięcej…, s. 401–402.
22 Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, t. 5, Warszawa 1963, s. 720.
23 Tamże, s. 591.
24 Tamże, s. 101.
25 A. Kulawik, Wersologia. Studium wiersza, metru i kompozycji wersyfikacyjnej, Kraków 1999.
Świat przedstawiony wiersza konstruowany jest za pomocą metafo-ry personifikującej. Bawiące się ptactwo domowe zostało skontrastowane z sową, która śpiewa po łacinie, straszy zwierzęta i chce, aby grano „po niemiecku”. Nie jest to „sowa – mądra głowa”, ale sowa przemądrzała. Do zabawy dołącza również wiele leśnych ptaków: „Drozdy, szpaki, trznadle, krzyki / w takt tańczyły do muzyki. / Pojął wróbel sowę w taniec, / hulał z nią jak opętaniec / obertasa i mazura, / aż jej urwał pół pazura”. Jednak ptaki jak dzieci kłócą się podczas zabawy: „– A ty wróblu, ty huncwocie, tobie tańczyć z żabą w błocie! / […] / – A ty sowo zatracona, / przyszłaś tutaj nieproszona, […]”.
Wróbel urywa sowie pazur, a w krótkiej wymianie replik dowiadu-je się ona, że nie dowiadu-jest mile widzianym gościem. Ostatni dystych, będący swoistym morałem: „– Siedźże sobie w domu sama, / kiejś nie sowa, ino dama”, informuje, że sowa zostaje odrzucona przez ptaki: „wygnana precz z izby”. Tekst jest więc bajeczką z morałem, będącym przestrogą, jak we wcześniej analizowanych tekstach oralnych. Uświadamia rangę wspólne-go, zespołowego działania młodemu człowiekowi, który podejmuje pierw-sze próby socjalizacji – pokonuje egocentryzm 26 .
Strategie intertekstualne Ptasiego radia wyrażają się w restytucji te-matycznej, polegającej przede wszystkim na nowym artystyczno-literac-kim uporządkowaniu tekstu oraz reminiscencji stylistycznej, mającej cha-rakter kontynuacji podstawowego środka poetyzacji, jakim jest metafora personifikująca. Ptasie radio jako komunikat literacki jest bogatszy czy bardziej zróżnicowany językowo, formalnie i semantycznie niż „ptasie wesele” 27 . Tematem w tym hipertekście jest audycja radiowa, nadawana przez ptaki różnych gatunków, które zleciały się do odbycia narad w brzo-zowym gaju. Miejscem – ptasi kraj, czyli brzozowy zagajnik, środkiem – aparat radiowy, zakresem – ważne problemy z życia ptaków. Zdarzeniem komunikacyjnym jest więc audycja w brzozowym gaju. Ramy delimita-cyjne przestrzeni komunikadelimita-cyjnej wyznaczone są tutaj konwencjonalnie – bajkowo. Audycja radiowa nadawana przez ptaki może mieć miejsce wszę-dzie, w każdym lesie, w którym jest zagajnik brzozowy. Należy jednak 26 Por. też H. Januszewska, O Wróblowym weselu, [w:] tejże, Z góry na Mazury…,
s. 33–39.
27 Por. pajdialną analizę Ptasiego radia J. Tuwima, M. Ostasz, Pajdialne
pamiętać, że brzoza to drzewo charakterystyczne, rosnące na obrzeżach lasu, stwarzające dobry i ciepły klimat poprzez biały kolor kory i zwiewne, delikatnie poruszające się listki. Jest to miejsce łatwo dostępne i widoczne. Można domniemywać, że jest to jedyny w swoim rodzaju ów ptasi kraj, czyli miejsce akcji. W aspekcie semantycznym występuje tu też uporząd-kowanie gatunków ptaków użyciem nazw i ukazaniem indywidualnego brzmienia ich głosów. Wyliczono ich dwadzieścia siedem, a w „ptasim we-selu” dziesięć. Na końcu wyliczania w hipertekście, poprzez stwierdzenie: „oraz każdy inny ptak” rozciąga się jednak listę prawdopodobnych uczest-ników spotkania w brzozowym gaju na wszystkich członków ptasiej rodzi-ny. Użycie w tekście oralnym (w pierwszej i ostatniej strofie) jako ramy delimitacyjnej sformułowania: „wszystkie ptaki pospraszali / tylko sowie znać nie dali”, „wszystkie ptaki się porwały / sowę z izby precz wygnały” jest również sygnałem, że opowiastka dotyczy całej ptasiej społeczności, a zwłaszcza rywalizacji w tej gromadzie.
Relacje pomiędzy ptakami–uczestnikami narad są bliżej nieokreślo-ne, choć można przypuszczać, że najważniejszy w hipertekście jest słowik, który rozpoczął audycję, a w hipotekście – sowa. Tylko słowik wymienia słowo „radio” w różnych odcieniach, spieszczając, nadając ciepły ton temu ważnemu leksemowi. Widoczny jest także element powtórzeniowy, służą-cy podkreślaniu swoich racji przez każdego ptaka, a każdy chce być ważny w brzozowym gaju. Powtarzanie zawiera także aspekt rywalizacji, która w końcu niechybnie doprowadza do kłótni, podobnie jak w „ptasim wese-lu”. Jest ona jednak dla czytelnika logicznym zakończeniem niekończącej się rywalizacji. Rywalizacja jest w tych tekstach ważnym mechanizmem spójnościowym, który powoduje logiczne następstwo opisywanej sytuacji. Można nawet przewidzieć jej finał.
Łatwo spostrzec, że pierwsze wersy hipertekstu naśladują typową wypowiedź dziennikarską rozpoczynającą audycję radiową: „Halo! halo! / Tutaj ptasie radio w brzozowym gaju” 28 . Jej początek stanowią leksemy (halo! halo!) o mocnej funkcji fatycznej.
Druga zwrotka nawiązuje do stylu urzędowego, w którym zazwyczaj piszemy plan spotkania–narady. Są tu wyliczenia–operatory, uporządko-wane przez wyrazy o funkcji metatekstowej: „po pierwsze”, „po drugie”,
zapewniające kolejne elementy szeregu wyliczeniowego 29 . Wyliczenia są zakończone dość zaskakująco, przez połączenie kolejnego operatora z fra-zeologizmem: „piąte przez dziesiąte” (z czasownikiem mówienia mówić/ opowiadać) oznacza nieskładnie, byle jak, chaotycznie przeskakiwać z te-matu na temat 30 . Znaczenie tego frazeologizmu kłóci się z poprzedzającym go wrażeniem uporządkowania – narad. W tej figurze semantycznej cza-sownik mówienia został zastąpiony przez czacza-sowniki oznaczające wyda-wanie głosu przez ptaki: „ćwierkać”, „świstać”, „kwilić”.
W trzeciej zwrotce znowu występuje wyliczanie poprzedzone typo-wym wprowadzającym liczebnikiem porządkotypo-wym: „Pierwszy – słowik / Zaczął tak: Hal! O, halo lo lo lo lo!”.
Kolejny układ struktur formalno-składniowych i figur semantycz-nych zawiera czwarta strofa. Przeważają tu zdania wprowadzające: pod-miot – nazwa ptaka i orzeczenie wyrażone czasownikiem oznaczającym wydawanie głosu: „zaterlikał”, „zapiał”, „wrzaśnie”, „zakukała”, „woła”, po których występuje dwukropek otwierający cytat: „Cóż to znowu za mu-zyka?”. Niekiedy jest tylko podmiot: „Na to dzięcioł”, „Przepióreczka”, czyli „wypowiedzi” ptaków są wprowadzone przez równoważnik zdania, który łatwo można uzupełnić czasownikiem „domyślnym”: „zastukał”, „zaśpiewała”. Czasowniki „wydawania głosu” dostosowane są tu do nazwy ptaka: kogut – zapiał, wróbel – zaterlikał, kukułka – zakukała.
Bardzo bogaty układ struktur formalno-składniowych i figur seman-tycznych pojawia się w przedostatniej zwrotce. Podmiot w l. mn. „ptaki”, określony przez zaimek uogólniający „wszystkie” (w domyśle – te, które występowały wcześniej), występuje bez orzeczenia, ale są rzeczowniki na-zywające czynność wydawania głosu przez ptaki: „szczebiot”, „świergot”, „zgiełk”.
W całym hipertekście została zatem wprowadzona tzw. mowa nieza-leżna: podmiot – wykonawca czynności i czasownik nazywający wydawa-nie głosu oraz, po dwukropku, „mowa” ujęta w cudzysłów 31 :
29 Słownik współczesnego języka polskiego, pod red. B. Dunaja, Warszawa 1996,
s. 806.
30 Tamże, s. 739.
31 Można zauważyć, że zarówno w zdaniu, jak i w tekście wielozdaniowym wśród elementów tworzących wypowiedź narracyjną obok komentarzy od-autorskich występują różne typy wyrażeń cudzysłowowych, wtrąceń bądź
Jak usłyszy to kukułka, Wrzaśnie: „A to co za spółka? Kuku-ryku? Kuku-ryku? Nie pozwalam rozbójniku! […]
Ryku – choć do jutra skrzecz. Ale kuku – moja rzecz!”
W przytoczonym fragmencie można mówić o reminiscencji styli-stycznej. Nawiązuje on bowiem do stylu kłótni ptaków w „ptasim wese-lu” 32 . Zdenerwowana sowa wrzasnęła: „– A ty wróblu, ty huncwocie, / to-bie tańczyć z żabą w błocie! / Gdyby nie szło mi o gości! / wytrzęsłabym z ciebie kości!”. Replika partnera – wróbla jest podobnie opatrzona celny-mi złośliwycelny-mi epitetacelny-mi: „A ty sowo zatracona / przyszłaś tutaj nieproszo-na, / zaraz ciebie wyrzucimy, / na gałęzi powiesimy”.
Są też w Ptasim radiu wypowiedzi ptaków – połączenia głosek nie ma-jące znaczenia: „pio, tu, tru, czyr”, a pełniące funkcję onomatopeiczną. Stosowane są utrwalone w polszczyźnie wyrazy onomatopeiczne: „ćwir, kuku, kukuryku, stuku, puku”.
Występuje wiele wyrazów pełnoznacznych ułożonych w zdania, ale ich ułożenie daje efekt onomatopei – powtarzania: „Gniazdko ci wiję, wiję, wiję!”, „czyjaś ty, czyjaś?”. Występuje również łączenie kilku prostych zdań tego samego typu, a więc tej samej intonacji w wymowie: „chodź tu”, „pójdź tu”. W przedostatniej zwrotce są też zróżnicowane intonacyjnie krótkie zdania: „Widzisz go! Nie dam ci!”. Najbogatszą listę leksemów w tym tekście stanowią różnorodne formalnie onomatopeje.
Ostatnie oznajmujące zdania Ptasiego radia są sygnałem strategii in-tertekstualnej o charakterze zarówno aktywnej kontynuacji tematycznej, jak i reminiscencji stylistycznej: „I wszystkie ptaki zaczęły bić się / Przy-frunęła ptasia policja / tak się skończyła ta leśna audycja”. W „ptasim we-wstawek narracyjnych, cytaty, przytoczenia cudzych słów, gotowe elementy cudzego kodu lub subkodu. Ważną, a może nawet podstawową, z punktu wi-dzenia organizacji tekstu, cechą wymienianych wyrażeń jest to, że pojawiają się one na różnych poziomach, piętrach wypowiedzi. Por. M. Kawka, Pojęcie
metajęzyka i metatekstu w językoznawstwie, logice i teorii literatury, [w:] tegoż, Metatekst w tekście narracyjnym na przykładzie współczesnych utworów literatury dla dzieci, Kraków 1990, s. 11.
selu”: „Wszystkie ptaki się porwały, / sowę z izby precz wygnały”. Narra-cja w obu tekstach ma charakter opowiadania unaoczniającego, w którym dominują monologowe i dialogowe opisy „ptasiego wesela” oraz „ptasiej audycji”. Można tu mówić o strategiach dyskursywnych, którymi Grace Wales Shugar proponuje określać dostosowane do sytuacji sposoby osią-gania przez mówców zamierzonych rezultatów 33 . Początek Ptasiego radia składa się z dwu bardzo popularnych, potocznych wykrzyknień: „Halo! Halo!”. Okolicznikiem miejsca: „Tutaj ptasie radio w brzozowym gaju” i okolicznikiem celu: „sfrunęły się ptaszki dla odbycia narad” zostało zakreślone zjawisko, na które tak głośno zwrócono uwagę w pierwszym wersie i które jest tematem opisywania i opowiadania. W porównywanym tekście oralnym nieco konkretniej: „Cztery mile za Warszawką / ożenił się dudek z kawką / wszystkie ptaki pospraszali, / tylko sowie znać nie dali”.
Do tych wstępnych opisów sytuacji, otwierających audycję o „ptasich naradach” oraz „ptasim weselu”, nawiązują zakończenia wierszy, zawiera-jące funkcję wychowawczą. Burzliwe w ptasim radiu (jako zabawie) nara-dy kończą się cytowaną powyżej bójką, w której rozjemcą jest ważny organ – policja, w tekście oralnym zaś – wypędzeniem sowy z wesela.
Tematem tekstów jest więc ptasie wesele pod Warszawką oraz ptasia audycja w brzozowym gaju, w których upersonifikowane ptaki bawią się i sprzeczają (jak dzieci) na temat swoich głosów: „Będą ćwierkać, świstać, kwilić, / Pitpilitać i pimpilić / Ptaszki następujące: / […] / Szczygieł, sowa, kruk, czubatka, / Drozd, sikorka i dzierlatka” lub swojego tańca: „Kaczka grała, / gęś skakała, /a kura się dziwowała”.
W analizowanych tekstach zastosowano instrumentację głoskową, tworzącą onomatopeiczny, wirtuozowski popis muzyczny oraz personi-fikację w przekonaniu, że są to znane dziecku środki poetyckie – samo 33 Pojęcie strategii dotyczy sposobów i środków opracowywanych
i wykorzysty-wanych przez użytkowników dyskursu do osiągania różnych celów. Dzięki temu dyskurs organizuje się pod kątem głębszych zamierzeń mówców. Wybierają oni bowiem spośród dostępnych im możliwości te, które najlepiej służą realizacji intencji. Por. G.W. Shugar, Strategie dyskursu działaniowego
służące konstruowaniu interakcji dziecko – dziecko, [w:] tejże, Dyskurs dziecięcy. Rozwój w ramach struktur społecznych, Warszawa 1995, s. 123. Pojęcie dyskursu
zaś charakteryzuje się podejściem komunikacyjnym. Szczególnie cenne są ustalenia dotyczące dyskursu jako procesu konstruowania tekstu, tamże, s. 81–105.
nimi operuje. Znaczna część tekstów stanowi opowiadanie z elementami monologu i dialogu, np. w Ptasim radiu: „Pierwszy – słowik / Zaczął tak: / „Halo! O, halo lo lo lo lo! / […] / Na to wróbel zaterlikał: / „Cóż to znowu za muzyka?”, a w „ptasim weselu”: „Pojął wróbel sowę w taniec, / hulał z nią jak opętaniec […] – A ty wróblu, ty huncwocie, / tobie tańczyć z żabą w błocie!”.
Związki spójnościowe konstytuują się w hipotekście i hipertekście w regularnym rytmie powtarzających się struktur składniowych i formal-nych określoi formal-nych figur semantyczi formal-nych. Stanowią one wyliczanie brzmie-nia głosów lub charakteru tańca określonej ptasiej persony – rywalizu-jących ze sobą bohaterów. Powtarzającą się rywalizację, będącą jednak niespodzianką, tworzą zaś figury semantyczne budujące ciąg wydarzeń i logikę tekstów. Następstwo zdań jest w obu tekstach dość luźne, jednak całość spina rama, wyrażona cytowanym już komentarzem narratorskim, dotyczącym początku i zakończenia ptasich popisów. Ramy sygnalizują, że zapis jest zakończony, ale w tekstach są sygnały ich otwartości jako spontanicznej zabawy językowej.
Przekaz tekstów wymaga wyodrębnienia partii opisowych z elemen-tami monologu i dialogu bohaterów oraz końcowego komentarza narrato-ra. Strategia pragmatyczna tekstów polega na zabawie, oswajającej nazwy ptaków.
W wierszu Tuwima ptaki mają swoje radio, natomiast w wierszu Śli-wiaka swój urząd pocztowy. Strategia intertekstualna polega na odtwo-rzeniu czy odnowieniu tematu. Znamienne dla świata przedstawionego interpretowanych tu tekstów jest swoiste podobieństwo świata przyrody i człowieka. Potwierdza to tytuł Poczta w lesie Tadeusza Śliwiaka, który niewątpliwie ma charakter metafory personifikującej, podobnie jak Ptasie radio Juliana Tuwima czy „ptasie wesele”. Jego fabuła rytmicznie opowia-da o ptasiej poczcie w Bieszczaopowia-dach, która funkcjonuje jak każdy prawdzi-wy urząd pocztoprawdzi-wy. Wymieniane ptaki mają przydzielone odpowiednie czynności:
Pan drozd stempelki przybija listom, zaś dzięcioł jest tu telegrafistą. […]
Pocztowy gołąb jest listonoszem. „Liścik do Pani! podpisać proszę”.34 Są też liczni adresaci: „Pani kukułko,
pocztówka z Brzeska, – ale też pani wysoko mieszka! […]” A panna pliszka z wysokiej sosny co dzień dostaje liścik miłosny.
W „ptasim weselu” ptaki są tancerzami, w Ptasim radiu wystąpiły w roli dziennikarzy – muzykantów, a w Poczcie w lesie dominują listo-nosze 35 . Znaczącą rolę przydzielono tu odlatującemu do ciepłych krajów bocianowi: „Doręczał listy / z dalekich krajów. / Zza mórz, / gdzie krewni / ptaszków mieszkają”. Personifikacja w tym hipertekście jest szczegól-na. Świat ptaków i świat dzieci są właściwie tożsame. Świat realny i fan-tastyczny współistnieją ze sobą: „Jeśli więc ptaszek / zastuka, dzieci, / do waszych okien / – to teraz wiecie. / List wam przynosi / – ekspres z ba-jeczką, / którą pisałem / z moją córeczką”. Poeta również korzysta z tej ptasiej poczty i oznajmia małym odbiorcom, że bajeczki można tworzyć razem z rodzicami, a potem posyłać je koleżankom i kolegom, wymieniać je między sobą.
34 T. Śliwiak, Poczta w lesie, [w:] Antologia poezji dziecięcej…, s. 306.
35 W tej rozpisanej na role relacji sytuacji scenicznej dostrzec można pewne zbież-ności z prezentacją świata „przez oczy bohatera” (tu kilku bohaterów – ptaki), które narratologia francuska zowie focalisation. Por. G. Genette, Palimpsestes:
la littérature au second degré, Paris 1982, s. 180–210. Angielska narratologia
do-tycząca „zogniskowania” (focus) skupiona jest na pytaniu, „przez kogo” (przez czyje oczy) narrator spogląda i opowiada. Por. M. Wallace, Recent theories of
narrative, Ithaca and London 1987, s. 142–151. Na temat różnych teorii foca-lisation (focus) w narratologii, por. H. Markiewicz, Teoria powieści za granicą,
W trzech wyżej porównywanych tekstach strategia intertekstualna polegała głównie na aktywnej kontynuacji zarówno tematu, jak i jego po-etyckiego ujęcia – metafory personifikującej, z zastosowaniem również podobnego wiersza o modelu wyliczeniowo-repetycyjnym, a ich odbiorca jest świadomie projektowany przez nadawcę.
키워드에 대한 정보 cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką
다음은 Bing에서 cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Cztery mile za Warszawą – pieśń od reemigrantów z b. Jugosławii (Dolny Śląsk)
- muzyka tradycyjna
- Mały Kolberg
- ludowa
- Wrocław
- Oskar Kolberg
- Dolny Śląsk
- tańce
- Zabawy dla dzieci zabawy
- reemigranci
Cztery #mile #za #Warszawą #- #pieśń #od #reemigrantów #z #b. #Jugosławii #(Dolny #Śląsk)
YouTube에서 cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Cztery mile za Warszawą – pieśń od reemigrantów z b. Jugosławii (Dolny Śląsk) | cztery mile za warszawą ożenił się wróbel z kawką, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
