당신은 주제를 찾고 있습니까 “chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg – Choroba Leśniowskiego – Crohna“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Brodata Medycyna 이(가) 작성한 기사에는 조회수 13,596회 및 좋아요 370개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Choroba Leśniowskiego – Crohna – chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Odcinek opracowany na podstawie:
– Gajewski P. \”Interna Szczeklika – Mały podręcznik 2020/21\” Medycyna Praktyczna
– Davidson \”Choroby Wewnętrzne\” tom 2, Edra Urban\u0026Partner
– Noszczyk W. \”Chirurgia Repetytorium\
chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – Wiedza Pacjenta by Roche
Choroba zapalna jelit, inaczej IBD, powoduje stan zapalny przewodu pokarmowego. Stan zapalny to odpowiedź organizmu na uraz, infekcję lub podrażnienie i może …
Source: wiedzapacjenta.roche.pl
Date Published: 4/20/2021
View: 2045
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) – gastromed
Jednak w przeciwieństwie do choroby Leśniowskiego-Crohna, WZJG dotyka wyłącznie … że choroba ta wywodzi się od wirusowego lub bakteryjnego ataku, …
Source: gastromed-torun.pl
Date Published: 5/13/2021
View: 6068
Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny, objawy, leczenie
ma ogniskowy lub odcinkowy charakter – odcinki zmienione chorobowo zwykle są oddzielone odcinkami zupełnie zdrowymi, w przypadku wzjg choroba ma …
Source: www.przychodniasynexus.pl
Date Published: 4/28/2021
View: 63
Choroba Leśniowskiego i Crohna – objawy, leczenie, dieta …
zapaleniem wątroby lub dróg żółciowych. Należy również pamiętać, że objawy choroby Leśniowskiego-Crohna nie są charakterystyczne i mogą być związane z innymi …
Source: www.medonet.pl
Date Published: 9/29/2022
View: 3487
Obraz kliniczny nieswoistych zapaleń jelit u dzieci w materiale …
… błony śluzowej rozpoznano n.z.j.: chorobę Leśniowskiego-Crohna (ch.L-C) – 7 dzieci (12%), wrzodziejące zapalenie jelita grubego (w.z.j.g.) – 19 dzieci …
Source: www.sciencedirect.com
Date Published: 2/5/2021
View: 3749
주제와 관련된 이미지 chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Choroba Leśniowskiego – Crohna. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg
- Author: Brodata Medycyna
- Views: 조회수 13,596회
- Likes: 좋아요 370개
- Date Published: 2022. 1. 11.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=EPpmlNU8wzA
Choroba Leśniowskiego-Crohna
Istnieją dwa powszechne rodzaje IBD: choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego, inaczej UC (ang. Ulcerative Colitis). Ich objawy mogą się ze sobą pokrywać, lecz dotyczą one różnych części przewodu pokarmowego.
Czym jest choroba zapalna jelit, inaczej IBD (ang. Inflammatory Bowel Disease) Choroba zapalna jelit, inaczej IBD, powoduje stan zapalny przewodu pokarmowego. Stan zapalny to odpowiedź organizmu na uraz, infekcję lub podrażnienie i może powodować zaczerwienienie, obrzęk i ból. IBD to choroba przewlekła, co oznacza, że trwa przez całe życie. Choć nie ma obecnie na nią lekarstwa, istnieją terapie, które pomagają w kontrolowaniu IBD.
Czym jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego, inaczej UC (ang. Ulcerative Colitis), powoduje stan zapalny wyściółki jelita grubego na rozległym odcinku. Oprócz stanu zapalnego mogą też występować wrzody błony śluzowej, które mogą krwawić i produkować wydzielinę.
Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?
Choroba Leśniowskiego-Crohna to rodzaj choroby zapalnej jelit występującej w dowolnej części jelit, ale najczęściej w części jelita cienkiego o nazwie jelito kręte lub w jelicie grubym. Inaczej niż w przypadku rozległego stanu zapalnego u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, stan zapalny u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna jest często punktowy, z występowaniem po drodze zdrowych obszarów. W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna stan zapalny może się rozprzestrzeniać do głębokich warstw ścian jelita, inaczej niż w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, gdzie stan zapalny jest ograniczony do powierzchni ścian jelita. Czynna choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na zdolność organizmu do trawienia pożywienia, wchłaniania składników odżywczych i usuwania produktów przemiany materii.
Jakie są czynniki ryzyka wystąpienia IBD?
Nie wiadomo co powoduje chorobę Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choć istnieje kilka połączonych ze sobą czynników ryzyka. Niektóre z nich to:
Genetyka: dziedziczenie genów, które predysponują osobę do rozwinięcia się choroby Leśniowskiego-Crohna. Osoby, których bliski krewny (np.: rodzic, brat/siostra lub dziecko) ma chorobę Leśniowskiego-Crohna lub UC, są obciążeni większym ryzykiem rozwinięcia się tej choroby.
Nieprawidłowa reakcja układu odpornościowego na bakterie jelitowe.
Czynniki środowiskowe – w tym wirusy, bakterie, dieta, palenie tytoniu, stres i niektóre leki.
Zamieszkiwanie obszarów zurbanizowanych (miasta i miasteczka) lub krajów bardziej rozwiniętych półkuli północnej.
Rasa – IBD częściej występuje u rasy kaukaskiej.
Wiek – IBD częściej występuje po raz pierwszy między 10 a 40 rokiem życia, ale może pojawić się w dowolnym wieku.
Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego?
Objawy podmiotowe obu chorób mogą się znacząco różnić wśród pacjentów, częściowo z powodu różnego nasilenia stanu zapalnego oraz miejsca jego występowania. W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego może się zdarzyć, że objawy będą bardzo skąpe lub nie będą występować. Może się też zdarzyć, że choroba stanie się bardziej aktywna, a objawy nasilą się. Nazywa się to zaostrzeniem.
Najczęstsze objawy choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego obejmują krwawienie z odbytu (szczególnie w przypadku UC), ból brzucha, biegunkę, zmęczenie, ogólne złe samopoczucie, gorączkę, afty jamy ustnej, utratę apetytu, utratę masy ciała i niedokrwistość (zmniejszona liczba czerwonych krwinek).
Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą doświadczyć innych problemów, jak zwężenia lub przetoki. Zwężenia to zwężone części jelit z powodu tkanki bliznowatej na skutek wielokrotnych stanów zapalnych, które uległy zagojeniu. Przetoki to nieprawidłowe kanały lub przejścia powstające pomiędzy dwoma narządami wewnętrznymi lub na zewnątrz powierzchni ciała.
U osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mogą pojawić się dziury (perforacje) w ścianie jelita w przypadku bardziej aktywnego zapalenia lub niedrożności, co może prowadzić do przeciekania zawartości jelita. Rzadkim i zagrażającym życiu powikłaniem UC jest ostre rozdęcie okrężnicy, czyli rozległe i ciężkie nagromadzenie się gazów jelitowych powodujące rozdęcie jelita, co grozi zakażeniem i wstrząsem.
Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego mogą też powodować problemy poza przewodem pokarmowym. Najczęstsze to:
zapalenie stawów (artretyzm).
Zapalenie i zaczerwienienie oczu.
Pęcherze, zaczerwienienie i obrzęk płatów skóry.
Afty jamy ustnej.
Słabe kości (osteoporoza).
Kamienie nerkowe.
W jaki sposób rozpoznaje się IBD?
Lekarz może podejrzewać IBD na podstawie objawów podmiotowych pacjenta. Badania, jakimi lekarz może się posłużyć do rozpoznania IBD, obejmują:
Badanie krwi lub kału – stosowane rutynowo do oceny występowania stanu zapalnego w organizmie i czy jest on spowodowany określoną chorobą.
Endoskopia – cienki przewód z kamerą wprowadzany do odbytu (aby obejrzeć odbytnicę i jelito grube) lub jamy ustnej (aby obejrzeć przełyk i żołądek). Endoskopię wykonuje się, jeśli wyniki badania krwi lub kału sugerują występowanie stanu zapalnego.
Endoskopia kapsułkowa – pacjent połyka małą kapsułkę z kamerą i światełkiem, która fotografuje wnętrze przewodu pokarmowego. Stosowana rzadziej niż zwykła endoskopia. Może nie być odpowiednia dla niektórych pacjentów z powodu umiejscowienia choroby lub zwężenia jelit.
Rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa i ultrasonografia – stosowane do oceny umiejscowienia i rozległości IBD, np.: czy występują przetoki.
Badania te trzeba będzie wykonywać regularnie, aby sprawdzać stan choroby i skuteczność leczenia.
Jakie są opcje leczenia IBD?
Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego to choroby przewlekłe, co oznacza, że występują przez całe życie i nie da się ich wyleczyć. Dostępne są terapie, które pozwalają na kontrolowanie objawów i stanu zapalnego. Celem leczenia jest kontrolowanie stanu zapalnego i wyeliminowanie objawów (uzyskanie remisji), a następnie utrzymanie stanu braku objawów dzięki regularnemu leczeniu pozwalającemu na kontrolowanie choroby (leczenie podtrzymujące).
Główną przyczyną objawów przy IBD jest stan zapalny, dlatego celem większości terapii jest jego ograniczenie. Chodzi tu o leki przeciwzapalne obejmujące kortykosteroidy, immunosupresanty i leki biologiczne. Pacjenci mogą też otrzymać lek wycelowany przeciwko określonym objawom, jak biegunka. Jeśli choroba u danej osoby jest wyjątkowo nasilona lub potrzebuje ona szybkiego działania, musi przyjmować jednocześnie więcej niż jeden lek. Nazywa się to leczeniem skojarzonym i pomaga niektórym lekom działać lepiej.
Operacja chirurgiczna jest także opcją leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna i UC. Najczęstsze operacje chirurgiczne u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna polegają na usunięciu zwężeń przewodu pokarmowego (stricturoplastyka) oraz usunięciu objętych ciężkim stanem zapalnym odcinków jelit (resekcja).
Operacja chirurgiczna jest częstsza w przypadku UC, gdzie maksymalnie 1 na 4 pacjentów ostatecznie wymaga operacji. Najczęściej u osób tych występuje bardzo nasilona postać UC z regularnymi zaostrzeniami, częściej w postaci rozległej. Najczęstszą operacją chirurgiczną w przypadku UC jest całkowite usunięcie jelita grubego i odbytnicy (proktokolektomia) lub usunięcie fragmentu jelita grubego (proktokolektomia odtwórcza z zespoleniem pomiędzy zbiornikiem krętniczym a odbytem [IPAA]).
W badaniach klinicznych szukamy nowych opcji leczenia dla pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, którzy nie odpowiadają lub przestali odpowiadać na aktualnie przyjmowane leki przeciwzapalne.
GASTROMED Toruńskie Centrum Gastrologii, gastroskopia kolonoskopia w znieczuleniu
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG)
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) jest schorzeniem powodującym długotrwałe zapalenie jelita grubego, co tworzy podrażnienia lub wrzody. Może ono prowadzić do osłabiającego bólu brzucha oraz potencjalnie zagrażających życiu powikłań, podobnie jak w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna. Jednak w przeciwieństwie do choroby Leśniowskiego-Crohna, WZJG dotyka wyłącznie okrężnicy lub odbytnicy i wyniszcza tylko najbardziej wewnętrzną część błony śluzowej i nie przechodzi na wylot.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego powoduje zapalenie i wrzody w jelicie grubym, co może powodować częste uczucie potrzeby wypróżnienia. Zarówno wrzodziejące zapalenie jelita grubego jak i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych zapaleń jelit. Oba schorzenia rozwijają się przez pewien okres czasu. Jeśli nieleczone, ich objawy mogą się stopniowo nasilać.
Objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
Wśród objawów WZJG są między innymi ból brzucha, który może być dotkliwy, i biegunka, która czasami może być krwawa. Zależnie od rodzaju choroby można jeszcze doświadczać:
zatwardzeń
zapalenia oka
zmęczenia
poczucia pilności skorzystania z toalety
gorączki
bólu stawów
kamieni nerkowych
chorób wątroby (chociaż rzadko)
utraty apetytu
osteoporozy
krwawienia z odbytu
niewytłumaczalnej utraty wagi
Najbardziej niebezpieczna forma WZJG nazywana jest piorunującym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. W tej rzadkiej postaci choroba zajmuje całą okrężnicę, wywołując obfite biegunki i dotkliwy ból brzucha, a nawet odwodnienie i wstrząs. Zagrażające życiu powikłania to między innymi pęknięcie okrężnicy i toksyczne rozdęcie okrężnicy, które powoduje jej niebezpieczne rozszerzenie.
Przyczyny wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
Pomimo tego, że dokładne przyczyny WZJG nie są znane, niektórzy wierzą, że choroba ta wywodzi się od wirusowego lub bakteryjnego ataku, po którym system immunologiczny zaczyna działać przeciwko okrężnicy. Dziedziczność również jest pewnym wskaźnikiem – jeżeli ktoś w rodzinie cierpi na wrzodziejące zapalenie jelita grubego, mamy większe szanse też się go nabawić.
Chociaż zachorować na WZJG może każdy i w każdym wieku, częściej zdarza się je zdiagnozować u ludzi poniżej 30-ego roku życia. Może ono również częściej dotykać mężczyzn niż kobiety.
Diagnozowanie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
Niestety nie ma badań na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Lekarze specjaliści muszą wykluczyć wiele innych chorób, takich jak niedokrwienne zapalenie jelita grubego, zespół jelita drażliwego, chorobę Leśniowskiego-Crohna, zapalenie uchyłków i raka okrężnicy. Dokładne badanie fizykalne oraz analiza historii wcześniej przebytych chorób pomagają w zawężeniu zakresu badań.
Badania, które mogą wskazać lekarzowi specjaliście właściwą diagnozę to między innymi:
badania krwi
kolonoskopia
elastyczna sigmoidoskopia
analiza próbek stolca
Leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
Podobnie jak w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna nie ma kompleksowego lekarstwa na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Leki mogą pomóc w olbrzymim stopniu zredukować objawy, a nawet doprowadzić do długotrwałej remisji choroby. Leczenie polega na połączeniu środków dostępnych bez przepisu lekarza z lekami na receptę, takimi jak:
antybiotyki
leki przeciwko biegunce
leki przeciwzapalne
leki immunosupresyjne
leki biologiczne
środki przeciwbólowe (oprócz aspiryny, ibuprofenu czy naproxenu)
Kolejnym sposobem leczenia jest zmiana trybu życia – odżywiaj się zdrowo, ćwicz porozmawiaj z lekarzem o właściwym czasie rzucenia palenia. Ingerencja chirurgiczna pozostaje opcją, jeśli lekarstwa i zmiany w stylu życia nie wystarczają, ale oznacza ona usunięcie całej okrężnicy. I wreszcie, jeśli cierpisz na WZJG, potrzebujesz częstszych badań przesiewowych w kierunku raka okrężnicy.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy, leczenie
Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny, objawy, leczenie
Co to jest choroba Crohna? Choroba Leśniowskiego-Crohna należy do nieswoistych chorób zapalnych jelit. Jest to przewlekłe schorzenie, które najczęściej dotyczy dolnego odcinka układu pokarmowego (jelita krętego i/lub jelita grubego), ale może obejmować każdą inną część – od jamy ustnej aż do odbytu. Uciążliwe objawy tej długotrwałej i nawracającej choroby powodują znaczne obniżenie jakości życia, a w najcięższych przypadkach nawet kalectwo (trwałe uszkodzenie przewodu pokarmowego wymagające żywienia dojelitowego lub pozajelitowego dożywotnio).
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna
Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny nie są do końca znane. Jest to schorzenie o podłożu zapalnym. Wśród przyczyn wyróżnia się trzy grupy czynników:
czynniki immunologiczne w obrębie błony śluzowej układy pokarmowego,
czynniki środowiskowe zaburzające mikroflorę jelitową,
czynniki genetyczne – osobnicza podatność.
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą autoimmunologiczną jelit. Nieprawidłowe działanie systemu odpornościowego wynika prawdopodobnie z niewłaściwej reakcji organizmu na drobnoustroje zasiedlające przewód pokarmowy. Dochodzi do patologicznej odpowiedzi immunologicznej na antygeny jelitowe, która prowadzi do poważnych stanów zapalnych w obrębie układu pokarmowego i pojawiania się objawów choroby Leśniowskiego-Crohna.
Jeśli chodzi o czynniki środowiskowe, to w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna często mówi się o wzroście higienizacji warunków życia jako przyczynie zachorowania. Brak odpowiedniej ilości bodźców mikrobiologicznych we wczesnym dzieciństwie, kiedy rozwija się układ immunologiczny, predysponuje do słabszej odpowiedzi odpornościowej w przyszłości lub do nadwrażliwości na antygeny występujące w otoczeniu człowieka. Kolejnym czynnikiem środowiskowym jest palenie tytoniu – udowodniono, że nałóg ten zwiększa ryzyko zachorowania i wpływa na cięższy przebieg choroby. O wpływ na występowanie choroby Leśniowskiego-Crohna podejrzewa się także stosowanie doustnej antykoncepcji u kobiet.
Wyniki badań sugerują, że czynnikiem wpływającym na zachorowalność na chorobę Leśniowskiego-Crohna są mutacje różnych genów, np. NOD2/CARD15 zlokalizowanego na 16 chromosomie ludzkiego genomu lub OCTN i MDR1. Zmiany genetyczne są odpowiedzialne przede wszystkim za zaburzenia w reagowaniu na antygeny występujące w jelicie. Według statystyk około 15% krewnych pierwszego stopnia osób chorujących na nieswoiste choroby zapalne jelit cierpi na tę chorobę. Ryzyko zachorowania u potomstwa wynosi 8,9%, u rodzeństwa 8,8%, a u rodziców 3,5%.
Ponieważ dokładne przyczyny choroby nie są znane, nie wiadomo jaką profilaktykę należy stosować, aby nie zachorować. Powinniśmy prowadzić zdrowy tryb życia stosując pełnowartościową dietę, aktywność fizyczną oraz zrezygnować z palenia papierosów. Należy być czujnym pod tym względem, zwłaszcza gdy jesteśmy w grupie ryzyka (np. gdy nasi bliscy krewni mają chorobę Leśniowskiego-Crohna). A w przypadku wystąpienia niepokojących objawów, należy poddać się dokładnej diagnostyce w kierunku choroby Leśniowskiego-Crohna.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy
Choroba ta ma charakter przewlekły – przeważnie po diagnozie pacjent zmaga się z nią do końca życia. W przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna naprzemiennie występują okresy zaostrzeń i remisji.
Choroba Crohna – objawy:
ból brzucha,
biegunka,
krew w stolcu,
opór w jamie brzusznej (często tkliwy),
utrata masy ciała,
osłabienie,
stany podgorączkowe i gorączka,
zmiany okolicy odbytowej – przetoki, szczeliny i ropnie,
przetoki jelitowo-skórne.
Objawy Crohna często zależą od lokalizacji, rozległości i zaawansowania zmian w przewodzie pokarmowym. Choroba Leśniowskiego-Crohna najczęściej zajmuje:
końcowy odcinek jelita krętego – około 40–50% chorych,
równocześnie jelito cienkie i grube – około 30-40% chorych,
jelito grube – około 20% chorych.
Gdy choroba lokalizuje się w jelicie krętym, najpierw objawia się niedokrwistością i/lub gorączką, dominuje ból brzucha i biegunka, a także zespół złego wchłaniania. Jeśli choroba nie zostanie w porę zdiagnozowana, z czasem pojawia się niedożywienie i wyniszczenie organizmu. Dolegliwości związane z jelitem grubym przypominają wrzodziejące zapalenie jelita grubego (jest to inne schorzenie z grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit). Najczęstszym objawem w obrębie okrężnicy jest biegunka, której towarzyszą bóle brzucha. U niektórych osób z zajętym jelitem grubym występują charakterystyczne symptomy w okolicach odbytu – wyrośla skórne, owrzodzenia, szczeliny, ropnie i przetoki okołoodbytowe. Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą też zauważyć u siebie objawy pozajelitowe, dotyczące skóry, stawów, oczu i dróg żółciowych.
Choroba Leśniowskiego-Crohna często porównywana jest z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (wzjg). Co odróżnia te dwa schorzenia? Otóż choroba Leśniowskiego-Crohna:
ma ogniskowy lub odcinkowy charakter – odcinki zmienione chorobowo zwykle są oddzielone odcinkami zupełnie zdrowymi, w przypadku wzjg choroba ma charakter ciągły i postępujący od odbytnicy do kolejnych odcinków jelita grubego;
obejmuje nie tylko błonę śluzową, ale całą grubość ściany jelita – od błony śluzowej do błony surowiczej;
może występować we wszystkich odcinkach układu pokarmowego, a nie tylko w jelicie grubym;
czasami objawia się zmianami okołoodbytniczymi (ropnie, przetoki, szczeliny, naddatki skórne) – nie występują one w wzjg.
W przypadku niepokojących objawów w obrębie układu pokarmowego, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, zwłaszcza gdy trwają one przez dłuższy czas, np. bóle brzucha, biegunki. Natomiast takie objawy, jak niedrożność czy krwawienia z przewodu pokarmowego wymagają natychmiastowej interwencji lekarskiej, hospitalizacji i nierzadko zastosowania leczenia chirurgicznego.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – leczenie
Chorobę Leśniowskiego-Crohna diagnozuje się na podstawie endoskopii z pobraniem wycinków, histopatologii oraz metod radiologicznych z użyciem kontrastu. Pomimo coraz lepszej diagnostyki wiele przypadków jest rozpoznawana w trakcie zabiegu z powodu niedrożności lub mylnie zidentyfikowanego zapalenia wyrostka robaczkowego.
W leczeniu farmakologicznym najczęściej stosuje się:
preparaty 5-aminosalicylanów,
glikokortykosteroidy,
tiopuryny.
Z sukcesem stosuje się również terapię biologiczną, najczęściej w postaci przeciwciał anty-TNF. Preparaty tego typu często przynoszą znaczną poprawę stanu klinicznego pacjenta, kiedy zawodzą inne metody leczenia farmakologicznego. Najnowsze doniesienia wskazują na celowość wczesnego włączania terapii biologicznej i immunosupresyjnej w terapii zespołu Crohna.
Jednak w chorobie Crohna leczenie klasyczne czy biologiczne nie zawsze przynosi satysfakcjonujące rezultaty i konieczna jest interwencja chirurgiczna. Większość osób zmagających się z chorobą Crohna przechodzi przynajmniej jedną operację w swoim życiu. Ze względu na możliwość wystąpienia powikłań podczas interwencji chirurgicznej, dąży się obecnie przede wszystkim do wdrażania nieinwazyjnych terapii.
Choroba Leśniowskiego-Crohna może być również leczona z zastosowaniem terapii żywieniowej. Połączenie leczenia farmakologicznego i terapii żywieniowej przynosi najlepsze rezultaty i w niektórych przypadkach ratuje przed koniecznością zastosowania interwencji chirurgicznej. Głównym celem diety w chorobie Leśniowskiego-Crohna jest pokrycie niedoborów pokarmowych, które są jednym z głównych problemów w przypadku chorób jelitowych. Niedożywienie u osób z chorobą jelit Crohna może być spowodowane niedostatecznym odżywianiem lub zespołem złego wchłaniania. Obie przyczyny można skutecznie leczyć za pomocą indywidualnie dopasowanego żywienia. W okresach remisji wskazane jest stosowanie diety podobnej do żywienia osób zdrowych. Unika się jedynie podawania produktów, które u danego pacjenta mogą zaostrzać objawy. W niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie żywienia dojelitowego lub pozajelitowego. Coraz częściej włącza się również probiotykoterapię, która może pomóc w łagodzeniu stanów zapalnych przebiegających w jelitach.
Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy jest możliwość całkowitego wyleczenia choroby Leśniowskiego-Crohna. Otóż całkowite wyleczenie jest prawdopodobnie niemożliwe. Jak już wspomniano wcześniej, choroba jest przewlekła oraz wieloletnia z okresami zaostrzeń i remisji. Zaledwie w około 5% przypadków występuje tylko jeden rzut choroby i długotrwała remisja. Jeśli leczenie jest właściwie dostosowane do pacjenta, zapobiega nawrotom i łagodzi przebieg zaostrzeń zapewniając pacjentowi stosunkowo komfortowe funkcjonowanie. Niestety bywają przypadki choroby, które przybierają przewlekle agresywną postać wymagającą intensywnej terapii farmakologicznej i chirurgicznej, co może prowadzić nawet do inwalidztwa.
W naszej przychodni trwają prace nad znalezieniem lekarstwa na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jeśli chcesz wspomóc te działania, możesz już dzisiaj odwiedzić jedną z przychodni lub sprawdzić teraz czy możesz wziąć udział w badaniach pod linkiem >> przychodniasynexus.pl/badania/crohn
_____________________________________
Opracowane przez zespół Synexus
Źródła:
Hebzda A., Szczeblowska D., Serwin D., Wojtuń S., Hebzda Z., Grys, I. Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie. Pediatria i Medycyna Rodzinna 2011, 2(7), 98-103.
http://angelikakargulewicz.com/wp-content/uploads/2017/08/Crohn.pdf
https://www.mp.pl/pacjent/gastrologia/choroby/jelitogrube/65252,choroba-lesniowskiego-i-crohna
https://j-elita.org.pl/choroba-lesniowskiego-crohna/
Choroba Leśniowskiego i Crohna – objawy, leczenie, dieta, rokowania
Część odnośników w artykule to linki afiliacyjne. Po kliknięciu w nie możesz zapoznać się z ofertą na konkretny produkt – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz pracę naszej redakcji i jej niezależność.
Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online
SPIS TREŚCI
Choroba Leśniowskiego-Crohna – charakterystyka
Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekła choroba zapalna obejmująca ściany przewodu pokarmowego, ale też inne obszary od jamy ustnej do odbytu. Najczęściej choroba skupia się na końcowym odcinku jelita krętego. Choroba Leśniowskiego-Crohna zaliczana jest do nieswoistych zapaleń jelit.
Nazwa pochodzi od nazwisk lekarzy, którzy po raz pierwszy opisali objawy choroby, a więc Polaka Antoniego Leśniowskiego oraz Amerykanina Burrilla Bernarda Crohna.
Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje najczęściej w krajach uprzemysłowionych, a tendencja do zachorowania jest wzrostowa. Jednocześnie eksperci uważają, że obecnie statystyki są zaniżone i nie uwzględniają wszystkich chorych. Choroba dotyczy zarówno osób w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości, jak i osób po 60. roku życia. Obecnie odnotowuje się również coraz więcej przypadków choroby wśród dzieci. Dodatkowo obserwuje się większą liczbę zachorować wśród krewnych pierwszego stopnia osób chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna.
Sprawdź: Choroby autoimmunologiczne nieznane większości Polaków
Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy
Choroba Leśniowskiego-Crohna ma charakter przewlekły i nawracający, co oznacza, że chory przechodzi fazy zaostrzeń, gdy objawy stają się wyjątkowo dokuczliwe. W tym okresie pojawiają się następujące objawy:
biegunki; gorączka; zmęczenie; niedokrwistość; bóle brzucha i skurcze – często po prawej stronie; krew w stolcu; owrzodzenia i afty w jamie ustnej; brak apetytu i chudnięcie; niedożywienie; ból i dyskomfort w okolicach odbytu, który może być konsekwencją szczelin, ropni i przetok.
Ciężkie przypadki choroby Leśniowskiego-Crohna mogą wiązać się również z:
zapaleniem skóry, oczu i stawów; zapaleniem wątroby lub dróg żółciowych.
Należy również pamiętać, że objawy choroby Leśniowskiego-Crohna nie są charakterystyczne i mogą być związane z innymi chorobami. Pamiętajmy również, że obraz kliniczny zmian jest ściśle powiązany z lokalizacją zmian wywołanych przez chorobę Leśniowskiego Crohna:
postać klasyczna choroby Leśniowskiego-Crohna z zajęciem końcowego odcinka jelita krętego – w tej postaci choroba rozwija się w ukryciu, a pierwszym jej objawem może być niedokrwistość lub podwyższona bez powodu temperatura. Najczęstszym objawem są ostre bóle brzucha oraz biegunki. Około 1/3 chorych wyczuwa również guza w dolnej części brzucha. Dodatkowo pojawia się tłuszczowa biegunka będąca wynikiem rozległego zajęcia jelita cienkiego, które wywołuje zespół złego wchłaniania. Do tego dochodzi niedokrwistość, hipoproteinemia, awitaminoza oraz zaburzenia elektrolitowe. Po pewnym czasie pojawia się również niedożywienie i wyniszczenie organizmu; zmiany w jelicie grubym – zmiany w jelicie grubym wywołane przez chorobę Leśniowskiego-Crohna przypominają objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Najczęściej pojawia się biegunka, ale też bóle brzucha, które wynikają z zajęcia kątnicy i jelita krętego; zmiany w okolicy odbytu – zmiany wywołane przez chorobę Leśniowskiego-Crohna w okolicach odbytu to wyrośla skórne, owrzodzenia, szczeliny, ropnie przetoki . Zmiany te dotyczą ok. 50-80 proc. chorych z zajęciem jelita grubego, natomiast w 27 proc. może być to pierwszy objaw choroby; powikłania pozajelitowe – zmiany te pojawiają się u niektórych chorych i dotyczą one skóry, stawów, oczu oraz dróg żółciowych, jest to np. rumień guzowaty , czy dróg moczowych.
Jeśli zauważasz jakiekolwiek problemy ze strony swojego przewodu pokarmowego, sprawdź, jakie mogą być tego przyczyny. Jak najszybciej wykonaj badania profilaktyczne, np. Pakiet badań na choroby układu pokarmowego, który kupisz na Medonet Market.
Sprawdź: Siedem produktów, które szkodzą jelitom
Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnoza
Diagnostyka choroby Leśniowskiego-Crohna jest bardzo złożona. Pomocne są wszelkie metody, które pozwalają ocenić stan jelita cienkiego, ponieważ jest to odcinek trudny do zbadania. Konieczna jest ocena wyników badań podmiotowych, przedmiotowych, przeprowadzenie badań dodatkowych oraz przede wszystkim endoskopowa ocena stanu jelit i pobranie wycinków do badania. Diagnostyka choroby Leśniowskiego-Crohna obejmuje:
wywiad lekarski – lekarz dopytuje m.in. o występowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit w rodzinie; badania laboratoryjne – oznaczenie CRP i wykonanie morfologii krwi może pomóc w odróżnieniu chorób zapalnych od chorób czynnościowych; badania endoskopowe układu pokarmowego – kluczowe dla postawienia prawidłowej diagnozy, konieczne jest bowiem pobranie wycinków do badania histopatologicznego badania histopatologiczne pobranych z układu pokarmowego wycinków; badania obrazowe – pomocna jest tomografia komputerowa . Jeżeli w badaniu lekarz może stwierdzić pogrubienie ściany jelita ograniczone do prawostronnej części jelita grubego, włóknisty rozrost krezki i obecność ropni w jamie brzusznej.
Należy niestety pamiętać, że w przypadku jelita grubego nie zawsze udaje się rozróżnić chorobę Leśniowskiego-Crohna od wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, dlatego też niektórzy chorzy otrzymują diagnozę nieokreślone zapalenie jelita grubego.
W celu diagnostyki choroby Leśniowskiego-Crohna warto wykonać Wysyłkowe badanie na stężenie kalprotektyny w kale. Zbyt wysoki poziom kalprotektyny może świadczyć o obecności w jelitach stanu zapalnego.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – leczenie
Niestety nie ma skutecznego leku na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Wdrażane leczenie ma na celu:
doprowadzenie do remisji choroby; zachowanie stanu remisji jak najdłużej; łagodzenie skutków ubocznych leczenia; dbanie o odpowiednią jakość życia pacjentów.
Wybierając formę leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna, lekarz ma zawsze na uwadze stopień zaawansowania choroby oraz umiejscowienie zmian wywołanych przez chorobę. W leczeniu schorzenia stosuje się m.in.:
leki oddziałujące na układ odpornościowy – pochodne kwasu 5-aminosalicylowego, steroidy, analogi puryn, metotreksat i leki biologiczne, które hamują reakcje zapalne; leczenie operacyjne – operacja dotyczy ok. 70 proc. pacjentów na różnych etapach choroby. Przyczyny wykonania operacji to ropnie, przetoki, zwężenia i częściowe niedrożności jelit oraz podejrzenie zmian nowotworowych.
W czasie leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna bardzo istotną rolę odgrywa dieta.
Sprawdź: Choroby jelit – jak je rozpoznać i jak leczyć?
Choroba Leśniowskiego-Crohna – zalecenia
Pacjent po postawieniu diagnozy powinien zacząć wdrażać w życie listę zaleceń:
rzucenie palenia oraz unikanie palenia biernego – palenie tytoniu jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna. Dodatkowo może to utrudniać leczenie choroby; unikanie stosowania leków z grupy NLPZ, czyli niesteroidowych leków przeciwzapalnych, które sprzyjają zaostrzeniom choroby; unikanie stresu; unikanie infekcji; uzupełnianie niedoborów pokarmowych, a więc np. odwodnienia, zaburzeń elektrolitowych, niedoboru żelaza, witaminy B12; stosowanie suplementów z wapniem oraz witaminy D, ponieważ chorzy są dużo bardziej narażeni na rozwój osteoporozy.
Po zakończeniu leczenia, czyli po ustąpieniu objawów pacjent nie powinien samodzielnie odstawiać leków. Konieczny jest regularny kontakt z lekarzem, przestrzeganie zaleceń oraz wykonywanie badań kontrolnych. Należy pamiętać, że choroba wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju raka jelita grubego. Zaleca się więc regularne wykonywanie kolonoskopii co 2 lata.
Niestety choroba Leśniowskiego-Crohna to choroba przewlekła o nieznanej przyczynie, dlatego też profilaktyka oraz całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Bardzo istotne jest natomiast przestrzeganie zaleceń lekarza, co umożliwia wydłużenie okresów remisji o miesiące, a nawet lata.
W celu monitorowania przebiegu choroby możesz skorzystać z dostępnego w Medonet Markecie badania wysyłkowego kalprotektyny, czyli markera stanu zapalnego jelita.
Sprawdź: Dieta dla jelita nadwrażliwego
Choroba Leśniowskiego-Crohna – dieta
Dieta w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna nie jest jasno określona, co oznacza, że pacjenci nie otrzymują jednoznacznej listy zaleceń. Lekarze zalecają zdrową dietę (taką samą jak dla reszty populacji) osobom w okresie remisji, o ile nie zmagają się one z różnymi problemami żywieniowymi.
Istotne jest natomiast, aby pamiętać, że stosowane leki mogą doprowadzić do istotnym niedoborów określonych składników odżywczych, dlatego warto zadbać o ich odpowiednią ilość w diecie. Ponadto pacjenci ze zwężeniami jelita powinni spożywać mniej produktów z dużą zawartością błonnika pokarmowego, odpowiednio przygotowywać żywność przed spożyciem. Oznacza to, że powinni oni obierać warzywa i owoce ze skórki, a następnie je rozdrobnić i dłużej gotować. Produkty bogate w błonnik nie powinny również być spożywane w okresie zaostrzenia choroby, aby nie nasilać biegunek. Dieta w tym okresie jest często uzupełniania żywieniem pozajelitowym.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – ciąża
Warto pamiętać, że kobiety zmagające się z chorobą Leśniowskiego-Crohna mają szansę na ciążę. Szanse są zdecydowanie większe, jeżeli ciąża pojawi się w okresie remisji choroby. Niestety, gdy choroba Leśniowskiego-Crohna jest aktywna, może powodować:
upośledzenie płodności; zwiększać ryzyko przedwczesnego porodu; zwiększać ryzyko niskiej masy urodzeniowej dziecka.
Dodatkowo niektóre ze stosowanych w czasie leczenia leków mogą zaburzać płodność oraz dalszy rozwój ciąży i płodu. Niektórych leków nie należy stosować w okresie starań o dziecko i w czasie ciąży. Część z leków może również wpływać na płodność kobiety.
Pamiętaj! Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna powinny najlepiej planować ciążę w porozumieniu z gastrologiem i ginekologiem.
Z tego względu warto skonsultować się z lekarzem przed zajściem w ciążę. Dzięki temu możliwa będzie zmiana stosowanych leków, uzupełnienie ewentualnych niedoborów pokarmowych, wykonanie badań oraz koniecznych zabiegów chirurgicznych. Lekarz będzie miał czas na wyeliminowanie wszystkich czynników, które potencjalnie mogą zagrażać przebiegowi ciąży i rozwojowi płodu. W niektórych sytuacjach stan pacjentki jest wskazaniem do cięcia cesarskiego.
Sprawdź: Pięć najgorszych chorób jelit
Choroba Leśniowskiego-Crohna – dzieci i nastolatki
Istnieje spore ryzyko, że choroba zostanie odziedziczona przez dzieci, jeżeli jedno z rodziców choruje. Ryzyko wynosi ok. 9 proc. Jednak gdy oboje rodziców choruje na chorobę Leśniowskiego-Crohna, choroba rozwija się u ok. 1/3 dzieci.
Niestety choroba w przypadku dzieci i młodzieży niesie ze sobą dużo większe ryzyko. Do objawów chorobowych należy dodać również ryzyko:
spowolnienia wzrostu; osłabienia kości; późniejszym dojrzewaniem seksualnym.
Pamiętajmy jednak, że jeżeli dzieci i nastolatki są prawidłowo leczone, mogą normalnie funkcjonować, chodzić do szkoły, a nawet uprawiać sporty. Dużą rolę w tej grupie wiekowej odgrywa zdrowy styl życia.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny
Jak do tej pory nie poznano przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna. Lekarze podejrzewają, że na rozwój choroby mają wpływ:
czynniki genetyczne; czynniki środowiskowe, czyli bakterie flory jelitowej; czynniki immunologiczne.
Niektórzy badacze uważają, że przyczyną choroby Leśniowskiego-Crohna jest infekcja bakteryjna. Ponadto warto pamiętać, że przyczyną choroby nie jest stres, czy nieodpowiednia dieta. Czynniki te mogą natomiast zaostrzać przebieg choroby.
Zapalenie jelita – badanie genetyczne genu NOD2 pomoże wykluczyć lub potwierdzić predyspozycje genetyczne dla zachorowania.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – rokowania i powikłania
Choroba Leśniowskiego-Crohna to choroba przewlekła. Dostępne leki umożliwiają kontrolowanie choroby. Niestety nie opracowano jeszcze leku usuwającego przyczynę schorzenia. Dla wielu osób szansą na poprawę jakości życia jest operacja, jednak wiąże się to z ryzykiem nawrotów.
Choroba może mieć bardzo poważne powikłania. Najpoważniejszą konsekwencją choroby jest inwalidztwo. Ponadto choroba wiąże się z:
anemią; chorobami skóry; osteoporozą; zapaleniem stawów; chorobami wątroby; rakiem jelita grubego.
Treści z serwisu medonet.pl mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na halodoctor.pl, gdzie uzyskasz pomoc online – szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu.
키워드에 대한 정보 chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg
다음은 Bing에서 chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Choroba Leśniowskiego – Crohna
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Choroba #Leśniowskiego #- #Crohna
YouTube에서 chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Choroba Leśniowskiego – Crohna | chorobę leśniowskiego crohna lub wzjg, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
